Procesy poznawcze – klasyfikacja (ujęcie klasyczne). Ujęcia definicyjne
Procesy poznawcze - orientujące w świecie pozwalające jednostce odkrywać i tworzyć sobie obraz świata
Podział klasyczny:
wrażenia
spostrzeganie
wyobrażenia
myślenie (operuje materiałem percepcyjnym)
podejmowanie decyzji
uczenie się i pamięć
mechanizmy uwagowe.
Percepcja to odkrywanie rzeczywistości czy jej konstruowanie (realizm vs konstruktywizm?)
W jakiej relacji pozostaje obraz świata tworzony w naszym umyśle, do świata fizycznego?
Czy percepcja to odkrywanie, czy konstruowanie rzeczywistości?
Realizm poznawczy - umysłowe reprezentacje obiektów
Konstruktywizm - reprezentacja poznawcza jest wynikiem ,,budowania” złożonej konstrukcji umysłowej. Jednostka wypracowuje na swój własny sposób pewną propozycję widzenia świata.
Problem sporny – w jakiej relacji pozostaje obraz świata tworzony w naszym umyśle do świata fizycznego? Realizm – umysłowe reprezentacje obiektów rzeczywistych są strukturami psychicznymi, zachowującymi formę oraz szczegóły ich realnych pierwowzorów; konstruktywizm – reprezentacja poznawcza jest wynikiem „budowania” złożonej konstrukcji umysłowej (jednostka wypracowuje swój własny sposób widzenia świata)
Realizm – percepcja to odkrywanie rzeczywistości; konstruktywizm – percepcja to konstruowanie rzeczywistości
Poziom figuralny a poziom przedmiotowy w percepcji
Poziomy percepcji
Figuralny - proces integracji prostych elementów w całości zwane figurami (postaciami)
Przedmiotowy - poziom rozpoznawania przedmiotu (ważności wiedzy, ważności danych pamięciowych
Jak łączymy to, co spostrzegamy z tym, co przechowujemy w naszej pamięci - funkcja Hoffdinga (teorie wzorca, teorie cech – model pandemonium, teorie prototypu, teorie opisu strukturalnego)
Teorie wzorca
To co widzimy porównujemy z zestawem wzorców.
Wybieramy ten który doskonale pasuje do tego co spostrzegamy.
Normalizacja obrazu-może on zostać zmniejszony, obrócony tak by pasował do wzorca.
Teoria ta odnosi się do dobrze zdefiniowanych kategorii-wszystkie egzemplarze maja te same cechy określające kształt.
Teorie prototypu
Michael Posner 1967
Umysł przechowuje nie gotowe wzory, ale prototypy egzemplarzy wzorów
Prototyp = najlepszy reprezentant klasy powiązanych ze sobą obiektów
Prototyp prezentuje uśrednione cechy wszystkich egzemplarzy, cechy występujące najczęściej-typowe.
Teorie cech – model pandemonium
Dopasowywany jest nie cały egzemplarz do wzorca, ale cechy egzemplarza.
Istnieją zespoły komórek (demony) analizujące określoną cechę
Demony cech - sygnalizują dopasowanie
Demony myśli - wskazują na możliwe interpretacje
Demony decyzji – podejmują decyzję o tym, co zostało zobaczone (uwzględniają, który demon ma najwięcej pasujących cech)
Teorie te świetnie radzą sobie z wyjaśnieniem nieprecyzyjnych kategorii
Teorie opisu strukturalnego (koncepcja geometrycznych ikon - geonów)
Irving Biederman 1987
Proces percepcji jest procesem integracji elementów prostych w obiekty coraz bardziej złożone
Pierwszy etap organizacji uwzględnia linie (zakrzywione, proste, symetryczne czy równoległe)
Z nich tworzone są proste figury geometryczne-walce, stożki sześciany (geony)
Z geonów tworzone są przedmioty
Rozpoznanie obiektu polega na porównaniu go ze wzorcem pamięciowym
Teorie percepcji: typu „dół-góra” i „góra-dół”
Teorie typu ,,dół-góra”
Koncentrują się na cechach fizycznych bodźca, a następnie prezentują, jak poznawczo organizujemy to, co spostrzegamy (percepcja kierowana jest danymi zmysłowymi)
Gestaltyzm
Teorie wzoru
Teorie prototypu
Teorie cech
Teorie opisu strukturalnego
Teorie typu ,,góra-dół”
Spostrzeganie jest w większym stopniu kierowane przez nasze oczekiwania, nastawienia, dane pamięciowe
Teoria cyklu percepcyjnego Ulrica Neissnera (1976)
Wyobrażenia a spostrzeżenia – podobieństwa i różnice
Wyobrażenia – obrazy przedmiotów, zjawisk, zdarzeń, które aktywizują się pod nieobecność ich fizycznych odpowiedników.
Wyobraźnia – proces powstawania, czy też tworzenia obrazów umysłowych bez obecności bodźców.
Wyobrażenia, a spostrzeżenia – różnice :
spostrzeżenia powstają pod wpływem stymulacji sensorycznej,
wyobrażenie – pod nieobecność bodźców,
spostrzeżenia są wyraźne, wyobrażenia mgliste, czasami fragmentaryczne,
wyobrażenie trudno utrzymać długo w umyśle, cechuje je nietrwałość i zmienność,
wyobrażenia mogą być mniej konkretne (bardziej ogólne).
Wyobrażenia, a spostrzeżenia – podobieństwa :
odzwierciedlają fizyczno- chemiczne właściwości otaczającego świata; właściwości konkretne.
Rodzaje wyobrażeń ze względu na różne kryteria klasyfikacyjne
wzrokowe
słuchowe
smakowe
węchowe
dotykowe
kinestetyczne
Rodzaje wyobrażeń : (kryterium : relacja do wcześniejszych doświadczeń)
wyobrażenie odtwórcze
wyobrażenia twórcze
Spór o prawdziwą naturę wyobrażeń (stanowisko obrazowe a stanowisko abstrakcyjne). Dowody na rzecz jednego oraz drugiego stanowiska
Stanowisko obrazowe ( Steven Kosslyn, 1981 ) – wyobrażenia przypominają obrazy rzeczywistych przedmiotów.
Stanowisko abstrakcyjne (Zenon Pylyshyn, 1981) – reprezentacja wyobrażeniowa występuje w postaci zespołu sądów czy twierdzeń o abstrakcyjnym charakterze. Wyobrażenia nie przypominają spostrzeżeń.
Stanowisko obrazowe: wyobrażenia wzrokowe są kodowane w postaci reprezentacji posiadających własności przestrzenne i specyficzne dla poszczególnych modalności zmysłowych (zmysł wzroku, słuchu itd.)
Stanowisko abstrakcyjne:( pamiętamy zdania- twierdzenia)
Wiewiórka jest na lewo od kota. Kot jest na prawo od wiewiórki. Wiewiórka poprzedza kota. Kot następuje po wiewiórce.
Dowody na rzecz stanowiska obrazowego: na wyobrażeniach można dokonywać takich samych przekształceń jak na prawdziwych obrazach(przeglądanie, powiększanie, rotowanie). Hipoteza funkcjonalnej ekwiwalencji percepcji i wyobraźni- badania: porównywanie podobieństwa stanów USA kiedy o.b. je widziały i kiedy robiły to w wyobraźni- podobne wyniki u jednych i drugich, wyobrażanie sobie cyfr arabskich i zamienianie ich na ilość kropek- porównywanie podobieństwa, rotacje mentalne, skaning mentalny- im dalej trzeba coś przenieść czy przejść tym więcej czasu to zajmuje.
Dowody na rzecz stanowiska abstrakcyjnego: weryfikacja sylogizmów i treści zdań- np. x jest wyzszy od y, a y wyższy od z. Gdyby był to obraz szybko bysmy stwierdzili kto jest najwyzszy, a ze jest to zbiór sądów o relacjach między obiektami trwa to długo bo trzeba rozważyć wiele możliwości.
Hipoteza funkcjonalnej ekwiwalencji percepcji i wyobraźni a hipoteza twierdzeniowa
Kosslyn uważa ze jeśli w rozwiązywaniu zadań percepcja (dane zmysłowe) i wyobraźnia (dane umysłowe) prowadzą do podobnych wyników i podobnych błędów, to procesy re są funkcjonalnie ekwiwalentne. Mogą więc mieć również podobną formę organizacji i zapisu w umyśle.
Porównywanie stanów Ameryki pólnocnej i określanie podobieństwa cyfr arabskich, zamienianie ich na kropki.
Hipoteza funkcjonalnej ekwiwalencji percepcji i wyobraźni
w procesach wyobrażeniowych wykorzystuje te same procesy przetwarzania informacji, które biorą udział w spostrzeganiu, z tą różnicą, że bodźce są nieobecne
Dowody na rzecz stanowiska obrazowego pochodzą z badań w zakresie dwóch odmiennych paradygmatów badawczych:
rotacja mentalna
Eksperyment Coopera i Sheparda
Czas podjęcia decyzji wzrastał wraz ze wzrostem kąta rotacji (do 180®), później malał.
Badani przekształcają obiekty w wyobraźni tak samo jakby robili to korzystając ze spostrzegania lub czynności manualnych.
Zjawisko rotacji mentalnej:
badanie oparte na tych samych założeniach
bodźce trójwymiarowe
wyniki podobne do poprzednich
skaning umysłowy
Efekt odległości:
Im dalej znajduje się obiekt od punktu fiksacji tym więcej czasu badany potrzebuje na udzielenie odpowiedzi
Efekt złożoności:
Znacznie więcej czasu zabiera badanym wyobrażenie sobie scen złożonych aniżeli wyobrażenie scen prostych
Efekt wielkości:
Jeśli badany wyobraża sobie mały obiekt to stwierdzenie, czy ma on pewne właściwości zabiera więcej czasu aniżeli w przypadku wyobrażenia sobie większego obiektu
skalowanie
Hipoteza twierdzeniowa:
„Reprezentacje wyobrażeniowe są podobne do abstrakcyjnej postaci sądu.”
„Sąd to znaczenie będące u podłoża określonego związku między pojęciami”
Stanowisko abstrakcyjne
Wszelkie sądy zapisywane są w języku myśli – język myśli jest niezależny od języka komunikacji, jest uniwersalny
Ludzie mając to samo na myśli, mogą to wyrazić za pomocą różnych słów
Twierdzenia (sądy) są reprezentowane w mózgu bez użycia słów
Twierdzeniowa forma reprezentacji umysłowej nie jest wyrażona ani w słowach, ani w obrazach, ale w abstrakcyjnej postaci reprezentującej znaczenie wiedzy, będące u jej podstaw.
Paradygmat rotacji mentalnych oraz skaningu umysłowego i ich rola w sporze o naturę wyobrażeń
Rotacje mentalne – polega na prezentowaniu osobie badanej 2 bodźców (cyfr lub liter), wzajemnie zrotowanych lub zrotowanych i przekształconych (np. lustrzane odbicie); stwierdzono efekt liniowej zależności czasu podejmowania decyzji od wielkości kąta rotacji: ↑ 0°-180° i ↓ 180°-360°, efekt rotacji zanika, gdy uprzedzi się badanych o wielkości kąta rotacji;
Skaning mentalny – w badaniach z jego wykorzystaniem stwierdzono, że „im bardziej konkretny jest obiekt, tym dłużej trwa odpowiedź na pytanie o ten obiekt”;
Skalowanie obrazu – operacja geometryczna na obrazie graficznym, polegająca na zmianie fizycznych wymiarów, przy zachowaniu pełnej zawartości pierwotnego obrazu;
Tożsamość funkcjonalna nie oznacza tożsamości strukturalnej (Edelman)
Efekt rotacji – badanie Kariata, Normana i Kimcha wykazuje ograniczenie powszechności tego prawa: ludzie nie zawsze dokonują rotacji w wyobraźni chcąc porównać obiekty
Marmor i Zaback prosili osoby niewidome o wykonanie zadanie Sheparda: badani wykorzystywali dotyk, wykazano efekt liniowy między czasem reakcji a wielkością kąta; być może należałoby określić formę wyobrażeń jako sensoryczną, zależną od użytej modalności zmysłowej a nie jak u Kosslyna, gdzie koncepcja jest jednostronna;
Hubbard wykazał, że nietrwałe reprezentacje wyobrażeniowe powstają z uwzględnieniem ciężaru wyobrażonych obiektów; podobne wnioski wykazały badania Indos-Peterson i Raskos-Ewaldson: możliwa modalność zmysłowej formy wyobrażeniowej;
Skaning zależy od oczekiwań badaczy (instrukcja);
Alternatywne wyjaśnienia efektu odległości, wielkości i złożoności (sądy);
Rola wyobraźni w przebiegu innych funkcji psychicznych
Wizualizacja – proces aktywizowania doświadczeń zmysłowych i emocjonalnych, tworzenia na ich bazie obrazów powstających w wyobraźni – służą ona realizacji planów i zamierzeń człowieka
Metoda wizualizacji wykorzystywana jest w obszarze:
utrzymywania i odzyskiwania sprawności oraz funkcji fizjologicznych (np. u pacjentów chorych onkologicznie)
doskonalenia sprawności fizycznych (np. sportowcy w wyobraźni przerabiają setki razy daną sekwencję ruchową)
terapii: nabywania umiejętności pokonywania różnego rodzaju lęków – obrazowanie pozytywne
terapii: radzenie sobie z problemami uzależnienia – obrazowanie negatywne (pacjent „przerabia” w wyobraźni drastyczne sceny)
Wytwory wyobraźni jako źródło informacji w czynnościach diagnostycznych psychologa
najczęstsze wytwory wyobraźni – rysunek
co mówi nam rysunek:
Dziecko w swoim rozwoju plastycznym przechodzi przez określone fazy – sposób rysowania może być wskazówką dostarczającą informacji na temat rozwoju intelektualnego, emocjonalnego czy społecznego.
Rysunek będzie mówił czy rozwój jest prawidłowy czy zaburzony.
Wytwory dziecka wykorzystywane są:
w celu określenia poziomu intelektualnego(inteligencji)
dziecko najczęściej rysuje postaci człowieka: mężczyznę/kobiet – sposób uszczegółowienia wykazuje jaką wiedzę posiada ono o otaczającym go świecie.
Sfera intelektu-zdolności twórcze:
Oryginalność wyobraźni – rozpoznaje się na podstawie zadań o dywergencyjnym charakterze.
Dziecko dostaje koło i ma coś z niego stworzyć
Wytwory wyobraźni wykorzystywane są:
w celu rozpoznania sposobu wartościowania i ustosunkowania się dziecka do określonych aspektów rzeczywistości.
W rysunkach dzieci w wieku przedszkolnym i wczesnoprzedszkolnym pojawia się tzw. Intencjonalność.
Ważna kolorystyka rysunku – bogata kolorystyka mówi o prawidłowym rozwoju dziecka
Dewaloryzacja rodzeństwa: pomniejszenie, narysowanie w drugim planie.
Ważne relacje odległościowe
Wskaźnik zaburzeń emocjonalnych( tendencje nanotyczne, dużo białej przestrzeni)
Agresja – lew
Okrucieństwo (schizofrenia)
Deszcz obrazuje stres
Maszkaronizacja twarzy – wskaźnik schizofrenii patologicznej.
Nadmierna dekoracyjność
Natłok treści i formy
Aglutynacja (zbitki, zlepki)
Mutylacje (okaleczenia)
Myślenie - pojęcie, struktura, materiał myślenia, operacje myślowe; rodzaje myślenia; myślenie sensomotoryczne a myślenie pojęciowe
Myślenie – łańcuch operacji umysłowych za pomocą których przetwarzane są informacje docierające do nas za pomocą zmysłów, jak również wydobywane z naszych magazynów pamięciowych.
Podstawowe operacje umysłowe :
Analiza
Synteza
Porównywanie
Abstrahowanie
Uogólnienie
kojarzenie
Materiał pamięciowy :
wyobrażeniowy
pojęciowy
Struktura myślenia :
materiał (rodzaj przetworzonych informacji)
percepcyjny
wyobrażeniowy
pojęciowy
operacje (przekształcanie dokonywane na reprezentacjach poznawczych)
analiza
synteza
porównywanie
abstrahowanie
uogólnianie
reguły (sposoby porządkowania łańcucha operacji umysłowych)
algorytmiczne
Heurystyczne
A) sensoryczno-motoryczne – przetwarzanie informacji ograniczone do bodźców rejestrowanych sensorycznie w danym momencie, a operacje na nich dokonywane mają postać czynności eksploracyjnych
B) wyobrażeniowo-pojęciowe – dojrzała forma myślenia, charakterystyczna wyłącznie dla człowieka od pewnego stadium rozwoju, gdzie wyobraźnia i pojęcia zajmują miejsce spostrzeżeń, a abstrakcyjne operacje przejmują rolę czynności motorycznych
Pojęcia jako materiał myślenia – sposób ich powstawania; struktura siatki pojęciowej
Pojęcie – struktura umysłowa, która skupia w sobie cechy wspólne dla określonej klasy obiektów lub zdarzeń; struktura pojęć – układ hierarchiczny (pojęcia konkretne => pojęcia abstrakcyjne)
Pojęcia są wytwarzane w procesie myślenia: analizy, porównywania, abstrahowania, uogólniania (z chwilą ich wytworzenia stają się materiałem myślenia)
Ponieważ pojęcia stanowią przedmiot badań także innych dyscyplin naukowych jak logika i filozofia należy odróżnić pojęcia – myśli od pojęcia – słowa, którymi ludzie posługują się w celu wzajemnej komunikacji. Wiele dyskusji i badań podjęto nad językiem i jego rolą w kształtowaniu się pojęć
Pojęcia - podejście klasyczne, prototypowe, egzemplarzowe
Co to jest pojęcie ?
Pojęcie – reprezentacja umysłowa, która zawiera opis istotnych właściwości pewnej klasy (kategorii).
Co to znaczy właściwości istotne ?
Co to znaczy właściwości istotne?
Właściwości istotne (podejście klasyczne) – właściwości wspólne, charakteryzujące wszystkie egzemplarze należące do danej kategorii, np. dla wszystkich samochodów cechą taką jest to, że posiadają koła
Właściwości istotne (podejście prototypowe, probabilistyczne) - właściwości charakteryzujące egzemplarz, będące najbardziej typowymi dla danej klasy, np. umiejętność latania u ptaków
Właściwości istotne (stanowisko egzemplarzowe)– właściwości charakteryzujące jeden konkretny lub kilka egzemplarzy należących do danej klasy
Myślenie a rozumowanie
Myślenie- proces łączenia elementów poznawczej reprezentacji świata (obrazów, pojęć, sądów) w dłuższe ciągi. Tak utworzony ciąg zastępuje realne, obserwowalne zachowanie w rzeczywistym świecie fizycznym lub społecznym, uwalniając nas od konieczności ponoszenia natychmiastowych skutków własnych działań.
Rozumowanie-jest procesem formułowania wniosku na podstawie przesłanek, czyli z wykorzystaniem uprzednio nabytej lub powszechnie dostępnej wiedzy.
Rozumowanie jest specyficzną formą myślenia, czyli jego podkategorią.
Rozumowanie dedukcyjne a rozumowanie warunkowe
Rozumowanie dedukcyjne polega na wyciąganiu wniosków z przesłanek z wykorzystaniem formalnych zasad logiki. Wniosek wyciągnięty dzięki dedukcji jest niezawodny, ponieważ właściwie stosując zasady logiki dochodzimy zawsze do rzetelnych wniosków. Jednak nawet jeśli poprawnie zastosujemy zasady logiki niekoniecznie uzyskamy wniosek, który jest prawdziwy, czyli zgodny ze stanem faktycznym.
Sylogizmy są schematami wnioskowania dedukcyjnego, w których wniosek wyciąga się na podstawie dwóch przesłanek. Sylogizm tworzą obie przesłanki
Rozumowanie warunkowe odwołuje się do tzw. ‘rachunku zdań’, czyli formuł opisujących tantologiczne (prowadzone zawsze do wniosków prawdziwych) reguły wnioskowania; wyrażenia rachunków składają się ze ZMIENNYCH ZDANIOWYCH (r,p,q) oraz FUNKTORÓW: negacji („nie” -), implikacji („jeżeli-to” ), koniunkcji („i” ), alternatywy („lub”), dysjunkcji („albo” /) i równoważności (↔) oraz NAWIASÓW oddzielających poszczególne formuły od siebie.
Rozumowanie warunkowe daje wiele okazji do popełniania błędów. Można nie tylko błędnie zastosować dany schemat (zawodny jako nie zawodny i odwrotnie), ale również pominąć któryś z niezawodnych schematów, chociaż aby upewnić się o poprawności implikacji należy użyć ich obu.
Rozumowanie indukcyjne polega na wyciąganiu wniosków na podstawie niepełnego zbioru przesłanek, zgromadzonych np. na drodze obserwacji; analiza przesłanek prowadzi do wykrycia i sformułowania pewnych prawidłowości ogólnych, które są przedmiotem twierdzenia; w trakcie rozumowania indukcyjnego wychodzimy poza posiadane informacje i formułujemy wnioski, które zawierają niedostępną wcześniej wiedzę.
rozumowania związanego z testowaniem hipotez- dotyczy reguł relacyjnych
strategia konfirmacyjna- testowanie przypadków objętych hipotezą, tendencja do weryfikowania hipotez poprzez szukanie danych potwierdzających, a nie poprzez szukanie danych falsyfikujących
strategia falsyfikacji- testowanie przypadków wykraczających poza hipotezę/ obalające wstępną hipotezę
rozumowania przez analogię
analogia- związek między dwoma obiektami, oparty na podobieństwie ich wewnętrznej struktury lub podobieństwie relacji zachodzących w obrębie porównywanych członów, jest szczególnym przypadkiem zjawiska transferu wiedzy, czyli przeniesienia wiedzy odnoszącej się do pewnej dziedziny na zupełnie inną dziedzinę, jeśli uprzednie doświadczenia ułatwiają pracę nad nowym problemem- t. pozytywny; gdy rozwiązanie skuteczne w odniesieniu do jakiegoś problemu utrudnia lub całkowicie uniemożliwia prace nad innym zadaniem- t. negatywny
teoria odwzorowania struktury- dotyczy związku analogii; żeby sensownie posługiwać się analogią nie wystarczy proste stwierdzenie, że dwa zjawiska są do siebie podobne pod względem pewnych cech, niezbędne jest ustalenie czy między dwoma dziedzinami występuje odpowiedniość relacji ich wew.
Myślenie a rozwiązywanie problemów
Myślenie jest jednym z narzędzi budowania modeli mentalnych zawierających m.in. alternatywne wersje wydarzeń, które mogłyby być skutkiem podjętych działań. Myślenie jest też narzędziem testowania tych modeli , pozwala na wypróbowanie różnych działań w „wirtualnym”, wyobrażonym świecie zanim zostaną one naprawdę podjęte. Myślenie pozwala zmagać się z dowolnym problemem, co nie znaczy, że zmaganie to będzie zawsze skuteczne. Dzięki myśleniu możemy rozwiązywać w szczególności abstrakcyjne problemy logiczne lub matematyczne, mimo że w historii naturalnej gatunku ludzkiego przypuszczalnie nie było zbyt wielu okazji, aby takie sprawności ćwiczyć i rozwijać. Steven Pinker uważa, że chociaż mózg człowieka został ukształtowany w toku rozwiązywania konkretnych problemów, później został przystosowany do zadań innego typu, głównie abstrakcyjnych. Proces adaptacji struktur mózgowych do wymagań, które pierwotnie nie były im stawiane –EGZAPTACJA, nie jest doskonały. Jako gatunek popełniamy systematyczne błędy w myśleniu, a zwłaszcza rozumowaniu. Myślenie w sytuacjach naturalnych bardzo różni się od myślenia w sytuacjach abstrakcyjnych.
Pamięć – pojęcie
To zdolność do przechowywania informacji późniejszego ich wykorzystania
To zespół procesów poznawczych, zaangażowanych w nabywanie, przechowywanie i późniejsze opamiętanie informacji.
Nietrafność metafory magnetowidowej w odniesieniu do zjawisk pamięciowych (koncepcja małego oraz dużego cyklu pamięciowego) – uzasadnij dlaczego
Tulving wyróżnił 9 faz procesu pamięciowego.Poszczególnych faz nie można zaobserwować, ale niektóre z nich są uruchamiane albo modyfikowane przez zjawiska zachodzące na zewnątrz jednostki.
Spostrzeganie-aby coś zapamiętać musimy to spostrzec
Kodowanie-Zamiana spostrzeżenia w ślad pamięciowy
Przechowanie śladu kodowanego
Rekodowanie- podczas rekodowania następuje modyfikacja zawartości pamięci przez informacje później docierające do jednostki. Rekodowanie może występować i faktycznie występuje wielokrotnie.
Przechowanie śladu rekodowanego
Wydobywanie informacji-. Proces wydobywania informacji z pamięci jest, zdaniem Tulvinga, efektem interakcji informacji zarejestrowanej w śladzie pamięciowym z informacją zawartą w pytaniu
Decyzja
Pamięć świadoma
Decyzja o zachowaniu
Zachowanie
SCHEMAT:
NIEADEKWATNOŚĆ KONCEPCJI:
Kodowanie dotyczy nie tylko stymulacji zewnętrznej, możliwe jest zapamiętywanie poznawczych „produktów” aktywności umysłowej, np. wnioskowania, które mogą stanowić nową dla jednostki wiedzę, chociaż nie pochodzą z zewnątrz
Często spotykane odstępstwo od modelu dotyczy braku fazy opamiętania, co wiąże się z mechanizmami zapominania, które mogą wiązać się z zacieraniem śladów pamięciowych, ale również z utratą dostępu do informacji
Występowanie zjawiska konfabulacji, która jest rozumiana, jako „odpamiętanie” informacji wcześniej niezapamiętanej
Występowanie zjawiska deja vu, które polega na rozpoznaniu (czyli opamiętaniu) bez uprzedniego kodowania danych i przechowywania śladu pamięciowego
Pojęcie uczenia się (stanowisko behawiorystyczne i poznawcze - różnice)
Pojęcie „uczenia się”- ujęcie behawiorystyczne
Uczenie jako proces przebiegający na bazie ośrodkowego układu nerwowego prowadzący do zmian w zachowaniu.
Zmiany w zachowaniu 1 ograniczenia
Powstały na bazie indywidualnego ograniczenia Nie powstały na bazie indywidualnego doświadczenia(np. zmiany rozwojowe)
Zmiany w zachowaniu powstałe na bazie indywidualnego doświadczenia 2 ograniczenia
Trwałe Nietrwałe
Pojęcie „uczenia się”- ujęcie poznawcze
Uczenie jako proces gromadzenia doświadczenia doświadczenia tworzą gromadzone stopniowo i opracowane dane pozyskiwane głównie za pomocą aktywności własnej
Nurt behawiorystyczny | Nurt poznawczy |
---|---|
Proces przebiegający na bazie ośrodkowego układu nerwowego prowadzący do zmian w zachowaniu | Uczenie poznawcze charakteryzuje obecność procesów pośredniczących między sytuacja a zachowaniem podmiotu. |
I ograniczenie – zmiany w zachowaniu:
II ograniczenie – zmiany w zachowaniu(2):
|
Uczenie się jako proces gromadzenia doświadczeń. Doświadczenia tworzą gromadzone ( i stopniowo opracowywane) dane, pozyskiwane za pomocą aktywności własnej. |
Uczenie typu S-R i uczenie typu S-S
Typu S-R:
-poprzez kojarzenie bodźców, reakcji
-warunkowanie klasyczne
-warunkowanie instrumentalne (sprawcze)
Typu S-S:
-uczenie się znaczenia bodźców, wiązanie ich w określone struktury tworzące tzw. system wiedzy
Np. poprzez przyswajanie wiedzy; poprzez rozwiązywanie problemów
Pamięć a uczenie się – zakresy pojęć
Pamięć- proces polegający na:
1. nabywaniu informacji (zapamiętywanie, kodowanie)
2. przechowywaniu;
3. odtwarzaniu (przypominanie)
Uczenie się- pierwsza faza pamięci, faza nabywania informacji (zapamiętuję- uczę się)
PAMIĘĆ PAMIĘĆ
krótkotrwała(STM) długotrwała(LTM) mimowolna dowolna
uczenie się uczenie się
Teoretyczne modele pamięci (wielomagazynowe i poziomów przetwarzania)
Wielomagazynowy (Atkinson i Shiffrin)
Sebsoryczne -> krótkotrwały -> długotrwały
zawiera trzy hipotetyczne bloki pamięciowe:
* rejestr sensoryczny – SM przez bardzo krótki czas magazynowane są informacje odbierane przez narządy zmysłów ze środowiska. Magazynowane są w jednym bądź wielu systemach SM w zależności od ilości kombinacji modalności.
* magazyn pamięci krótkotrwałej – STS (okres przechowywania: 20 – 30s)
Dzięki procesom uwagowym część danych z SM przenoszona jest do STS, gdzie procesy kontrolne decydują o sposobie ich wykorzystania:
Do sterowania zachowaniem
Dzięki powtarzaniu włączona do pamięci długotrwałej
Może się zdarzyć, że informacja zanika w STS, ze względu na ograniczony czas przebywania jej w tymże miejscu.
Jeśli dane nie zanikną w STS to mogą w wyniku transferu przedostać się do LTS. (Transfer jest relatywnie wolny, o jego ograniczeniach decydują charakter samego zapisu jak i długość przebywania w STS)
* magazyn pamięci długotrwałej – LTS (nieograniczony czas i pojemność).
Magazyny te są usytuowane szeregowo. Różnią się odmiennym sposobem kodowania informacji, czasem przechowywania, pojemnością oraz niejednakową podatnością na zapominanie. Trwałe zapamiętywanie polega na przenoszeniu informacji przez kolejne magazyny do LTM - charakteryzującego się praktycznie nieograniczoną pojemnością. STS jest także miejscem do którego przywoływane są dane LTS.
Pojemność STM jest bardzo niska: 7 (+/- 2 elementy). Ponieważ przeniesienie informacji do LTM wymaga pewnej ilości czasu informacje przeznaczone do zapamiętania są chronione przed wyparciem przez nowe dane poprzez stosowanie tzw. buforu powtórzeniowego - pozwalającego przedłużyć żywotność informacji w STM.
Model poziomów przetwarzania (Clark, Lockhart)
Trwałość śladów pamięciowych wiąże się z głębokością przetworzenia stymulacji. Więc skoro trwałość informacji jest skutkiem głębokości przetworzenia, która jest efektem wielu procesów (np. kodowania info. czy późniejszej obróbki) czyli jest to zmienna ciągła (ciągle się zmienia czyli nie jest stała ;) TO NIEPOTRZEBNE A CO NAJMNIEJ UPROSZCZONE JEST OGRANICZANIE SIĘ DO SKOŃCZONEJ LICZBY POZIOMÓW PRZETWORZENIA (tak jak np. w metaforze magazynowej – liczby systemów pamięci)
- Pamięć jest systemem jednorodnym (choć pogłębienie przetwarzania może angażować różne mechanizmy poznawcze)
- Ślady pamięciowe nie stanowią bezpośredniego odwzorowania bodźca (są zapisem operacji poznawczych składających się na proces jego percepcji)
- Proces odpamiętywania jest próbą odtworzenia sytuacji percepcyjnej
-Pogłębienie przetwarzania wiąże się z wykonaniem wcześniejszych , płytszych operacji poznawczych (właśnie o te poziomy chodzi)
-Im głębszy poziom przetworzenia tym sprawniejsze odtworzenie stymulacji.
-Przywołania pamięciowe uzależnione od interpretacji bodźca oraz późniejszego odtworzenia operacji, które uczestniczyły w procesie interpretacyjnym.
Poziomy przetwarzania:
Płytsze: analiza fizycznych właściwości stymulacji
Głębsze: analiza znaczenia stymulacji
Mogą zawierać wiele podpoziomów
Właściwości pamięci ultrakrótkotrwałej, krótkotrwałej oraz trwałej
ISTNIEJĄ TRZY NIEZALEŻNE MAGAZYNY PAMIĘCIOWE (PODZIAŁ ZE WZGLĘDU NA KRYTERIUM CZASU PRZECHOWYWANIA):
PAMIĘĆ SENSORYCZNA (ULTRAKRÓTKA)
Jest buforem poznawczym umożliwiającym przetrzymywanie bodźców przez krótki czas, potrzebny do wykonania prostych operacji, polegających na wyodrębnieniu cech fizycznych oraz na usunięciu z obrazu tych cech, które są nietypowe lub błędne
występuje w zakresie różnych modalności zmysłowych (pamięć ikoniczna, echoiczna)
ma stosunkowe dużą pojemność
informacje przechowywane są w niej przez bardzo krótki okres czasu (niekiedy mniej niż sekundę, więc system poznawczy przekazuję je dalej bądź następuje efekt interferencji)
jej działanie jest automatyczne i nie wymaga żadnego wysiłku
przechowuje głównie informacje o fizycznych właściwościach bodźców, nie rejestruje ich znaczenia
występuje w niej maskowanie wsteczne- bodźce późniejsze nakładają się na bodźc wcześniejsze
PAMIĘĆ KRÓTKOTRWAŁA (STM):
przechowuje stosunkowo niewielką ilość informacji (zwykle 5-9 elementów)
czas przechowywania jest nie dłuższy niż 30 sekund
topień sensowności materiału nie ma wpływu na pamięć krótkotrwałą
ma charakter akustyczny-kodowanie informacji w pamięci krótkotrwałej poprzez powtarzanie elementów doń wprowadzonych
ma charakter semantyczny-zmiana kategorii znaczeniowej ulepsza zapamiętywanie
PAMIĘĆ DŁUGOTRWAŁA(LTM)
odnosi się do przeszłości mniej lub bardziej odległej
przechowuje informacje bez wyraźnych ograniczeń czasowych(od kilu godzin do kilkudziesięciu lat)
koncentruje się bardziej na znaczeniu semantycznym materiału niż na jego formie
nie jest bezpośrednio dostępna, zdajemy sobie z niej sprawę po przeniesieniu do STM
Pamięć deklaratywna a pamięć niedeklaratywna:
Pamięć deklaratywna – pamięć faktów, łatwa do werbalizacji. Składa się z dwóch podsystemów: pamięci epizodycznej i pamięci semantycznej. Przechowuje informacje w postaci abstrakcyjnych lub konkretnych reprezentacji językowych (np. "Mój rower jest czerwony. Rowery to pojazdy"). Wydobycie informacji z pamięci deklaratywnej jest względnie niezależne od kontekstu - w dowolnej chwili mogę sobie przypomnieć jak wygląda mój przyjaciel i opisać go.
Wydobycie informacji wymagać może czasu i wysiłku. Obejmuje wiedzę deklaratywną.
Wiedza deklaratywna – wiedza „że”; odnosi się do danych (faktów) kodowanych w pamięci trwałej, łatwa do werbalizacji, jej wydobycie ma charakter wolicjonalny
Pamięć niedeklaratywna – to wszelkie rodzaje pamięci, które nie mają formy deklaratywnej:
(pamięć proceduralna, pamięć efektów warunkowania, pamięć ujawniająca się w wyniku poprzedzania, habituacja, sensytyzacja reakcji) Pamięć niedeklaratywna gromadzi przede wszystkim nasze doświadczenia w postaci związków między pewnymi bodźcami i reakcjami (np. czerwone światło - stój) czyli nawyków. Doświadczenia te trudno jest przełożyć na informacje werbalne. Informacje z pamięci niedeklaratywnej wydobywane są automatycznie, najczęściej bez kontroli świadomości (tak jak sprawne prowadzenie samochodu)
Pamięć operacyjna – podsystem pamięci krótkotrwałej czy zaktywizowana część pamięci trwałej?
Według Alana Baddeleya i Grahama Hitcha pamięć krótkotrwała pełni rolę nie tylko magazynu informacji lecz także miejsca ich przetwarzania. W zakresie działania tzw. Pamięci operacyjnej dochodzi też do kontroli wszelkich przetwarzanych informacji. Cztery podstawowe funkcje pamięci roboczej w tym ujęciu to: przechowywanie, przetwarzanie, nadzorowanie i koordynacja. Ostatnie trzy funkcje związane są z uwagowym mechanizmem kontrolnym. Model Baddeleya i Hitcha składa się z centralnego systemu wykonawczego, zajmującego się kontrolą i przetwarzaniem informacji oraz koordynacją buforów: pętli fonologicznej(przechowuje krótkotrwale informacje fonologiczne), szkicownika wzrokowo-przestrzennego(przechowuje materiał wzrokowy i przestrzenny) oraz bufora epizodycznego(przechowującego zintegrowane z wielu kodów informacje np. dźwiękowo-wzrokowe).
Oprócz tego istnieją koncepcje jednorodne zakładające, że pamięć operacyjna to uaktywniona dzięki mechanizmom uwagi część pamięci długotrwałej. Aktywacja informacji sprawia że są one dostępne świadomemu przetwarzaniu. Najbardziej aktywna informacja znajduje się w ognisku uwagi, o dość ograniczonej pojemności. W krótkim czasie aktywacja spada na tyle, że informacja z powrotem staje się niedostępna świadomości. Inny model długotrwałej pamięci roboczej proponują Ericsson i Kintsch, wg których pamięć operacyjna ma za zadanie utrzymywanie efektywnego i selektywnego dostępu do informacji, która jest niezbędna do wykonania zadania. Wyróżniają dwa rodzaje pamięci roboczej – krótko i długotrwałą. Pierwsza z nich ma podobne właściwości co w teorii Baddeleya, zaś druga pozwala ominąć ograniczoną pojemność pamięci krótkotrwałej, jednak informacje znajdujące się w niej nie przechodzą od stałych struktur wiedzy.
Uwaga – pojęcie, funkcje
Uwaga – system selekcji informacji odpowiedzialny za redukcję nadmiaru danych docierających do systemu poznawczego
Funkcje uwagi:
Funkcje uwagi:
Selektywność – to zdolność do wyboru jednego bodźca, źródła stymulacji lub ciągu myśli, kosztem innych. Dzięki selekcjonującej funkcji uwagi jesteśmy w stanie wykonywań większość codziennych czynności. Niekiedy selektywność uwagi zawodzi, a wtedy zaczynamy przetwarzać informacje, które powinny być zignorowane. Przysłuchujemy się więc „nieważnej” rozmowie, pogrążamy się w „nieistotnych” myślach lub wspomnieniach, zamiast skoncentrować się na bieżącej aktywności.
Czujność – to zdolność do długotrwałego oczekiwania na pojawienie się ściśle określonego bodźca, zwanego sygnałem a ignorowania pozostałych bodźców, zwanych szumem. Trudność, jakiej musi sprostać mechanizm uwagi polega na tym, że szum działa nieustannie, „usypiając czujność”, natomiast sygnały działają rzadko i w nieoczekiwanych momentach.
Przeszukiwanie – jest procesem aktywnym, polega na systematycznym badaniu la percepcyjnego, w celu wykrycia obiektów spełniających założone kryterium. Podstawowym czynnikiem utrudniającym przeszukiwanie jest obecność bodźców zakłócających, czyli dystraktorów. Badania wykazały, że efektywność i czas przeszukiwania pola percepcji wzrokowej zależą od liczby dystraktorów, ich podobieństwa do szukanego sygnału i wzajemnego podobieństwa samych dystraktorów. Jeśli zbiór dystraktorów jest różnorodny, przeszukiwanie staje się trudne, a jeśli jednorodny – łatwiejsze.
Kontrola czynności jednoczesnych – to zdolność wykonywania kilku czynności w jednakowym czasie. W większości przypadków jednoczesne wykonywanie kilku czynności nie pociąga z a sobą negatywnych skutków, ponieważ czynności są zazwyczaj proste albo dobrze zautomatyzowane. Problem pojawia się wtedy, gdy przynajmniej jedna z jednoczesnych czynności staje się bardziej wymagająca.
Teoria filtra uwagi a teoria osłabiacza. Metafora „szyjki od butelki” a metafora „bramki otwieranej od środka”
Teoria filtra uwagi – najwcześniejsza koncepcja, istnieje wiele jej wersji, a ich wspólną cechą jest założenie, że informacja wędrując od organów zmysłowych do świadomości napotyka na swej drodze mechaniczną przeszkodę, czyli filtr zwany również bramką. Filtr ten skutecznie blokuje znaczną część dochodzącej do organizmu stymulacji sensorycznej, podczas gdy innym informacjom umożliwia dostęp do kolejnych etapów przetwarzania. Odbywa się to na zasadzie czasowego zablokowania wszystkich źródeł informacji z wyjątkiem jednego; uwaga redukuje więc nadmiar informacji na wejściu sensorycznym poprzez selekcję źródła informacji. Całość stymulacji, pochodząca ze wszystkich aktywnych źródeł, oczekuje na przejście przez filtr jak gdyby w poczekalni.
Jeśli jednak coś nie ostanie zaakceptowane przez filtr ulega szybkiej degradacji. Szybkość zanikania zależy m.in. od modalności umysłowej (wzrok, słuch itd.), ale zazwyczaj „poczekalnia” jest czynna nie dłużej niż od kilku do kilkunastu sekund. Informacja zatrzymana w poczekalni nie może być przetworzona głębiej niż na poziomie sensorycznym. Przejście przez filtr oznacza, że informacja zostanie przetworzona już na głębszym poziomie (semantycznym), co może doprowadzić do jej ujawnienia się w postaci świadomego doznania.
Założenie o istnieniu filtra jest wspólne dla wszystkich odmian tej koncepcji, różnice polegają natomiast na postulowaniu odmiennych zasad funkcjonowania mechanizmu filtrującego informacje.
Teoria szyjki od butelki – David Broadbent
Można wizualnie przestawić za pomocą litery Y. Ramiona tej litery reprezentują dwa sensoryczne kanały informacyjne wchodzące do systemu; każdy z nich doprowadza informację do jednego źródła. Ramiona te zbiegają się w „nogę” – pojedynczy kanał, w którym możliwe jest dalsze, już semantyczne, przetwarzanie informacji. Uwaga działa więc trochę na zasadzie zwrotnicy, przepuszczającej komunikaty z lewego lub prawego kanału semantycznego w zależności od tego, który z nich spełnia zasadę selekcji. Ta ostatnia ma zawsze charakter fizykalny: o tym czy dany sygnał opuści poczekalnię w kanale sensorycznym i przejdzie do etapu przetwarzania semantycznego, decydują fizyczne parametry sygnału, takie jak: jego intensywność, kolejność w szeregu, czy współistnienie innych bodźców. Ze względu na sposób regulowania pracy mechanizmu filtrującego informacje, zasadę tę nazwano dla uproszczenia zasadą sensoryczną lub zasadą „wszystko albo nic”. Komunikat w danym momencie nie przetwarzany oczekuje w zamkniętym kanale sensorycznym, gdyż na razie nie ma dla niego miejsca w kanale semantycznym, bardzo szybko ulega więc degradacji i w efekcie zapomnieniu. Jedyne co utrzymuje się po nim w pamięci to fizyczna charakterystyka bodźców.
Badanie: badani w paradygmacie dychotycznej prezentacji bodźców są w stanie rozpoznać płeć spikera przekazu w przekazie ignorowanym, ale nie mogą odpowiedzieć na żadne pytanie dotyczące treści przekazu. (ton głosu -> fizyczna charakterystyka)
Teoria bramki otwieranej od środka – Anne Treisman (1960)
Filtr otwierany jest od środka przez informacje, które już się przez ten filtr (bramkę) przedostały. Ma to działać w ten sposób, że informacje przepuszczone wcześniej przez filtr, a przetwarzane na poziomie semantycznym, wzmacniają wszystkie dane, dopiero próbujące się przedostać przez filtr, a których znaczenie zgadza się z tym, co jest aktualnie przetwarzane. W ten sposób bodźce semantyczne koherentne z informacjami analizowanymi już w kanale semantycznym miałyby łatwość w pokonaniu filtra (bramki), ponieważ są przez uwagę antycypowane. Dzieje się tak niezależnie od tego, którym kanałem sensorycznym docierają nowe informacje. Mogą docierać kanałem do tej pory ignorowanym, ale ponieważ są tak jakby „oczekiwane”, łatwo przechodzą do dalszych etapów przetwarzania. Pozostałe informacje, a więc te, które nie są semantycznie zbieżne z aktualnie przetwarzanymi, byłyby wprawdzie również dopuszczone do dalszej obróbki, ale w postaci mało aktywnej, osłabionej.
Teoria osłabiacza - informacje oczekują na głębsze przetworzenie; te, które mają zostać przetworzone na głębszym poziomie zostają wzmocnione, pozostałe zaś nie są całkowicie odrzucane lecz tylko osłabiane i dalej oczekują na głębsze przetworzenie; analiza przebiega na etapach ze względu na następujące właściwości: fizyczne (analizowane w procesach przeduwagowych w sposób równoległy), charakterystyczne wzorce percepcyjne, uporządkowanie bodźców, następnie nadanie sensu i znaczenia (analizowane w procesach świadomych w sposób szeregowy)
Czujność jako kategoria związana z mechanizmami uwagowymi
Czujność (lub ”Przedłużona koncentracja”) jest jednym z trzech (przeszukiwanie pola percepcyjnego i selekcja źródła informacji) aspektów Uwagi selektywnej.
Dzięki czujności możliwe jest monitorowanie otoczenia przez dłuższy czas w poszukiwaniu bodźców określonego typu, np. żołnierz na warcie. Czujność uwagi podlega wielu ograniczeniom- zazwyczaj postępującemu w czasie wyczerpaniu czy niskiemu poziomowi aktywacji systemu poznawczego. Dla czujności największym ograniczeniem nie jest nadmierna ilość informacji do przetworzenia lecz nieuchronny spadek energii (wspomniane już wyczerpanie).
Badanie przedłużonej koncentracji uwagi (Czujności)
Mackworth „Test zegara”
Zadaniem osób badanych było kontrolowanie dużej tarczy zegarowej, w której wskazówka przemieszczała się skokowo co 1 sekundę zgodnie z ruchem wskazówek zegara. Sygnałem, który badani powinni rozpoznać był pojawiający się od czasu do czasu (12 razy na 30 minut) „podwójny krok wskazówki” trwający 2 sekundy. Poziom wykonania zadania oceniało się na podstawie analizy prawidłowych rozpoznań w trakcie ciągłego, 2-godzinnego okresu kontroli tarczy zegara bez przerw i odpoczynku.
Test ten okazał się wzorcowym narzędziem do badania przedłużonej koncentracji uwagi. Na jego podstawie opracowane inne narzędzia zwane testami ciągłego wykonania. Charakterystyka tego typu zadań: długi czas trwania (2-3 h); niskie prawdopodobieństwo pojawienia się sygnału; stosunkowo płytka zasada selekcji informacji w trakcie analizy bodźców (podobieństwo sensoryczne). Zwykle obserwuje się bezbłędne wykonanie zadania przez początkowe 45min, po czym badani zaczynają popełniać błędy.
Przeszukiwanie pola percepcyjnego – teoria Treisman
Przeszukiwanie to proces aktywny ( nie wiadomo kiedy i gdzie jakiś bodziec może wystąpić). Ważny czynnik, który wpływa na przeszukiwanie jest obecność dystraktorów ( bodźców odwracających uwagę). W najprostszym przypadku: przeszukiwanie- wykrywanie pojedynczych cech. Proces przeszukiwania komplikuje się tym bardziej, im wiecej cech bierzemy pod uwagę. Kiedy przeszukiwanie opiera się na koniunkcji cech może wystąpić efekt wielkości zbioru – im większy jest zbiór obiektów, który musimy przeszukać ze względu na wystąpienie koniunkcji cech, tym więcej czasu to zabiera. Proces lączenia cech ze sobą przebiega w sposób sekwencyjny, dlatego też analiza większej liczby cech i obiektów zabiera więcej czasu.
Uwaga a funkcja kontroli jednoczesnych (teorie niezależnych modułów a teorie zasobów mentalnych)
Procesy kontrolowane a procesy kontrolne
Procesy kontrolowane – procesy, które bezpośrednio wykonują zadania poznawcze.
Procesy kontrolne/procesy metapoznawcze – procesy, które wyspecjalizowały się w nadzorowaniu i kontrolowaniu przebiegu tych pierwszych.
Pojęcie kontroli poznawczej i automatyzacji
Kontrola poznawcza – zdolność systemu poznawczego do nadzorowania i regulowania własnych procesów poznawczych, a także do planowanego sterowania ich przebiegiem.
Automatyzacja – proces, dzięki któremu czynność poznawcza lub motoryczna stopniowo uwalnia się spod kontroli poznawczej, przez co jest wykonywana szybko i bez wysiłku ale schematycznie.
Rodzaje procesów metapoznawczych
Rodzaje procesów metapoznawczych/kontrolnych: ( +przykłady)
Podział Adama Chuderskiego (2005)
Procesy monitorowania
Czy monitorujesz swoje rozumienie (artykułu, wykładu, wypowiedzi kolegi)?
Czy monitorujesz swoje tempo uczenia się?
Czy zwracasz uwagę na popełniane błędy?
Procesy planowania
Czy zastanawiasz się ile będziesz potrzebować czasu na przygotowanie się do kolokwium lub egzaminu?
Czy przeglądasz notatki żeby określić objętość materiału i odpowiednio do tego zaplanować ilość powtórek i czas ich przeprowadzenia?
Procesy regulacyjne
Czy w sytuacji czytania artykułu i w przypadku stwierdzenia, że go nie rozumiesz:
Izolujesz się od dystraktorów?
Zwalniasz tempo czytania?
Czytasz kilkakrotnie trudny fragment?
Procesy kontrolowane a procesy automatyczne (różnice)
PROCESY AUTOMATYCZNE | PROCESY KONTROLOWANE |
---|---|
|
|
Rodzaje procesów automatycznych
Rodzaje procesów automatycznych: (Michael Posner i Charles Player, 1995)
Procesy pierwotnie automatyczne:
oparte na wrodzonych mechanizmach
dodatkowo charakteryzują się brakiem intencji czyli zamiaru ich wzbudzania.
np.: efekt prymowania percepcyjnego (ułatwianie spostrzegania wskutek odebrania wcześniej innego bodźca.)
Procesy wtórnie automatyczne:
procesy, które były pierwotnie pod kontrolą, ale na skutek „przeuczenia” zostały zautomatyzowane (zwykle towarzyszy im intencja wzbudzania tej czynności)
Znaczenie automatyzmu
świadomość nie jest w stanie wszystkiego objąć i kontrolować – potrzebuje pomocy „automatycznego pilota”. Im większy jest jego udział w sterowaniu zachowania, tym więcej czynności możemy wykonać.
Pozytywne i negatywne konsekwencje automatyzmu
POZYTYWNE | NEGATYWNE |
---|---|
|
|
Błędy wynikające z automatyzacji czynności
Ześlizg – rozpoczęcie czynności rutynowej powoduje ześlizg i kontrolę przejmują procesy automatyczne np. idziemy się przebrac do sypialni, po rozebraniu kładziemy się do łóżka zamiast włożyć na siebie inny strój.
Błąd opisu – wewnętrzny opis planowanego działania prowadzi do wykonania go na złym obiekcie
Efekt interferencji zasobowej
Efekt interferencji zasobowej - zakłócenie przebiegu czynności nieautomatycznej przez inne czynności:
nieautomatyczne jeśli rywalizują o ograniczoną pulę zasobów uwagowych.
automatyczne gdy angażują te same receptory lub efektory.
Mechanizm:
Aby wykonać czynność niezautomatyzowaną, jednostka musi zahamować nawykową, dobrze wyuczoną czynność.
Hamowanie jako czynność metapoznawcza - konstrukt jednorodny?
Hamowanie poznawcze – czynność metapoznawcza – zdolność systemu poznawczego do „wyłączania” procesu, który w danej chwili jest niepożądany.
Funkcje:
powstrzymanie niepożądanej w danym momencie aktywności behawioralnej lub mentalnej.
utrudnianie dostępu do informacji nieistotnych ze względu na aktualne wykonywanie zadania.
Podstawowe zadania: zablokowanie
zewnętrzne np. dystraktorów
wewnętrzne np. czynniki afektywne, motywujące
Hamowanie jako proces niejednorodny
Hamowanie peryferyjne
percepcyjne
motoryczne
Hamowanie centralne – intruzywne mysli
Podstawowe paradygmaty badawcze w zakresie hamowania poznawczego
Podstawowe paradygmaty w zakresie hamowania:
paradygmat Stroopa
paradygmat sygnał stop – badania nad hamowaniem dobrze wyuczonych, silnie zautomatyzowanych czynności, głównie motywacyjnych.
paradygmat test flenkerów
Poznawcze a psychodynamiczne podejście do zjawisk nieświadom ościowych
Poznawcze podejście do nieświadomości Procesy nieświadomościowe są rozważane w związku z przetwarzaniem informacji
Ujęcie psychodynamiczne: | Ujęcie poznawcze: |
---|---|
|
|
Percepcja podprogowa – pojęcie
Automatyzmy pierwotne percepcja podprogowa (subliminalna)
Percepcja podprogowa dotyczy przede wszystkim bodźców wzrokowych lub słuchowych, które są zbyt mało intensywne lub trwają zbyt krótko by mogły świadomie zarejestrowane; np.: 30-40 ms/ 0,04 sekundy- w przypadku bodźców wzrokowych;
Metody badań nad percepcją podprogową
Metoda podprogowego poprzedzania- pomiar o charakterze pośrednim, gdyż o przetworzeniu bodźca wnioskuje się na podstawie zmian jakie występują w percepcji bodźca następującego po bodźcu podprogowym;
Metoda podprogowych ekspozycji- pomiar o charakterze bezpośrednim- umożliwia wnioskowanie o przetworzeniu bodźca podprogowego na podstawie trafnego rozpoznania samego bodźca podprogowego;
Wyniki badań nad percepcją podprogową (Marphy i Zajonca oraz Ohme). O czym one informują?
S. Marphy i R. Zajonc (1993)
Badanym pokazywano zdjęcia twarzy, informowano ich, że ekspozycja może trwać będzie bardzo krótko, tak że mogą być nieświadomi, że cokolwiek widzieli.
Rezultaty badawcze:
Badani odkrywali znak a nie kategorię
Sytuacja ekspozycji twarzy o tym samym znaku emocjonalnym trafne rozpoznanie bodźca podprogowego
S. Marphy i R. Zajonc (1987)
Bodziec docelowy- ideogram
Rezultaty badawcze/ wnioski podprogowa informacja mimiczna została przetworzona, system operacyjny ją odczytał- wnioskujemy o tym, gdyż zmieniła się ocena bodźca docelowego
Rafał Ohme (2006)
Badania:
Bodziec podprogowy etykiety słowne: złość, strach, zdziwienie, „neutralna” itd.;
Rezultaty mimo degradacji warunków percepcyjnych jest możliwe rozpoznawanie większości kategorii emocji;
Paradygmat podprogowego przewodzenia – schemat
Podprogowy bodziec wyrażający nadprogowy bodziec ideowyreakcja
Czy komunikaty podprogowe mogą zmieniać nasze zachowanie?
Nie ma dowodów, że komunikaty podprogowe mogą skłonić ludzi do działania wbrew ich życzeniom, wartością bądź osobowości.
Eksperyment Jamesa Vicary’ego w USA (1957)
Percepcja podprogowa w reklamach filmowych
Dowiedziono, że badania te były sfabrykowane, co zresztą sam Vicary przyznał; zakazano produkcji i emisji takich reklam, nawet w Polsce;
Badacze szwedzcy ( Dimbera, Thurnberg, Elmened, 2000)
Rejestrowali aktywność elektryczną włókien mięśniowych twarzy osób badanych, podczas eksponowania im bodźców podprogowych w postaci twarzy wyrażających radość.
W 1993 r. Ellis, Young i Koenken (twarze znajomych)
Wnioski nieprzedostawanie się jakiegoś materiału do naszej świadomości nie oznacza, że w ogóle nie podlega on przetworzeniu.
Czyli bodźce podprogowe ulegają przetworzeniu mimo tego, że nie przedostają się do świadomości ale raczej nie mogą zmienić naszego zachowania.
Twórczość - ujęcia terminologiczne
Twórczość skrystalizowana(aktualna):
kryterium: pojawienie się wytworu o wymaganych cechach(nowość i wartościowość)
Twórczość procesualna(potencjalna):
specyficzne właściwości, proces umysłu, osobowości(twórczość odbywająca się bez dzieł)
Twórczość skrystalizowana a twórczość procesualna (potencjalna)
Twórczość skrystalizowana:
Twórczość to całokształt wytworów(twórczość jako dobro):
atrybut twórczości przypisany jest ludzkim wytworom.
"będziemy zajmować się twórczością Mickiewicza".
Twórczość to wszelkiego rodzaju działania przynoszące nowe i wartościowe wytwory(Trzebiński)
"Twórczość to aktywność przynosząca wytwory dotąd nieznane i wartościowe(Pietraszewski)"
"To proces prowadzący do powstania nowego i wartościowego dzieła"
Atrybut twórczości przypisany jest procesowi dzięki któremu powstaje dzieło:
"Mickiewicz odwołał się do twórczości przebywając w Lozamie"
Twórczość to zdolność wytwarzania dzieł nowych i wartościowych:
Atrybut twórczości przypisany jest osobie wytwarzającej dzieło.
Twórczość potencjalna(odbywająca się bez dzieł):
jeżeli aktywność cżłowieka nie jest w pełni zdeterminowana przez znane człowiekowi już wcześniej poznane sposoby postępowania i zawiera elementy niepewności i hazardu. Możemy powiedzieć, że ma ona charakter twórczy.
(Gilford lata 50 – pierwsze badania nad twórczością)
twórczość łączy się z procesami wyobraźni (podejście klasyczne)
twórczośc to efekt przedewszystkim procesów myślowych (rozwiązywanie problemów)
Twórczość potencjalna – koncepcje interakcyjne:
człowiek tworzy nie tylko wyobraźnią "myśleniem", ale także mnogą percepcją pojęcia i innymi procesami poznawczymi.
Co więcej, innym neutralnym składnikiem procesu twórczego są niektóre stany emocjonalne i motoryczne.
Twórczość jako interakcja wielu składowych natury poznawczej.
Proces twórczy – rola wyobraźni (operacje transformacji, bisocjacji oraz metaforyzowania)
Ważne w twórczości operacje umysłowe:
Procesy transformacji
Transformacja - oznacza zmienianie wszystkich lub niektórych cech obiektu tak, aby jego końcowa postać różniła się istotnie od postaci wyjściowej.
Procesy asocjacyjne (bisocjacyjne)
Asocjacje - kojarzenie „bliskie” (uwzględnia jedna z trzech zasad asocjacyjnych); nie jest niezwykłe
Procesy asocjacyjne – rola:
Ważna operacja umysłowa – kojarzenie
Kojarzenie (asocjacja) – łączenie, zestawianie ze sobą idei
I zasada asocjacji – kojarzenie bodźców poprzez ich styczność w czasie i przestrzeni
II zasada asocjacji – podobieństwo bodźców
III zasada asocjacji – kontrast
Bisocjacje - kojarzenie „odległe” nie uwzględnia typowych zasad asocjacyjnych. Niektórzy psycholodzy uważają bisocjację za podstawowy mechanizm twórczości (Artur Koestler 1964)
Bisocjacja – kojarzenie obrazów, idei, technik z odległych od siebie dziedzin
Nasze doświadczenie rozpada się na liczne macierze (zbiory zachowań, nawyków, umiejętności funkcjonujących zgodnie z układem stałych reguł.
Nowy i twórczy produkt pojawia się w rezultacie połączenia ze sobą odrębnych macierzy
Dwa typy kojarzenia:
„Łańcuch” ważna jest poprzednia asocjacja, która stanowi podstawę wysunięcia kolejnej asocjacji
Przykład: chleb – ziarno - zarodek – płód – dziecko – uczeń – szkoła
„Gwiazda” ważne jest hasło wyjściowe, które staje się podstawą dla kolejnych asocjacji
Metaforyzowanie
Z metodą mamy do czynienia wtedy, gdy odnosimy się do jednej rzeczy (obiektu) w terminach właściwych zupełnie innej rzeczy (zwanej wehikułem lub nośnikiem)
„Zastukał pazur pazur w okno” Herbert
Obiekt – mróz
Nośnik – pazur
Dochodzi do nałożenia pola semantycznego nośnika na pole semantyczne obiektu
Z tego nałożenia wynika nowe znaczenie, niesprowadzalne ani do znaczenia obiektu, ani do znaczenia nośnika → treść metafory
Metafory czynnościowe – dziecko przenosi znaczenie
Metafory czynnościowe udawane – dziecko wykonuje z przedmiotem
Metafory czynnościowe nie udawane – dziecko najpierw konwencjonalnie postępuje z przedmiotem, a następnie dostrzega podobieństwo miedzy nim, a innym obiektem i wypowiada metaforę np. stroję cię łyżko
Mechanizmy kojarzenia bisocjacyjnego
Bisocjacje- kojarzenie ,,odległym,, nie uwzględnia typowych zasad asocjacyjnych
Bisocjacja:
nasze doświadczenie rozpada sie na liczne macierze (zbiory zachowań, nawyków, umiejetności funkcjonujących zgodnie z układem stałych reguł)
nowy i twórczy produkt pojawia sie w rezultacie połaczenia ze sobą odrębnych macierzy
kojarzenie obrazów, idei, technik należących do różnych, odległych od siebie dziedzin, nigdy ze soba nie łączonych
Dokonywanie skojarzeń odległych (skojarzenia odległe pojawiaja sie m.in.):
Dzięki pośredniczącej roli innych idei np. Stół-rycerz (skojarzenie odległe), stół-jedzienie-uczta-dwór-rycerz
jesli X jest skojarzone z Y a Y z Z to X musi sie skojarzyc z Z dzieki posredniczacej idei Y
aby skojarzenie było odległe należy przyjąć, że między X a Y pojawia sie nie jedna idea, ale cały ich łańcuch
kolejne elementy łańcucha skojarzeń wykazują coraz mniejsza siłę skojarzeniową w stosunku do idei pierwszej a coraz większą w stosunku do idei drugiej
Dzięki pośredniczącej roli kontekstu
jedna idea pojawia sie w naszym doświadczeniu w kontekscie drugiej
Dzięki pośredniczącej roli uczuć
dwie dowolne idee mogą sie zetknąć dzięki temu, że każda z nim wywołuje ten sam stan emocjonalnych
Dzięki podobieństwu cech drugorzędnych np. Zamek obronny - warsztat ślusarski (skojarzenie odległe)
Twórczość jako myślenie dywergencyjne. Cechy myślenia dywergencyjnego
Koncepcja Joya Guilforda 1897-1999 - Upatruje źródeł twórczości w myśleniu dywergencyjnym. Dokonał rozróżnienia na myślenie dywergencyjne i myślenie konwergencyjne:
Myślenie konwergencyjne - Wytwarzanie jednego pomysłu w odpowiedzi na zadany problem. Myślenie biegnie w jednym kierunku i owocuje poprawnym rozwiązaniem zadania (cel jednoznaczny i precyzyjnie określony). Cechą tego myślenia jest wrażliwość na problemy.
Myślenie dywergencyjne - Wytwarzanie wielu pomysłów w odpowiedzi na zadany problem. Myślenie może biec w wielu kierunkach i owocować wieloma poprawnymi rozwiązaniami zadania (cel nie jest dokładnie określony dopuszcza wiele rozwiązań). Cechy myślenia dywergencyjnego:
- Płynność wytwarzania treści - łatwość wytwarzanych pomysłów
- Giętkość wytwarzania treści - gotowość do zmiany kierunku myślenia (przeciwieństwo sztywności)
- Oryginalność wytwarzanych treści - wytwarzanie reakcji (pomysłów) nietypowych, niepowtarzalnych, niezwykłych.
Wskaźniki empiryczne:
1. Płynność wytwarzania - wskaźnik ilościowy, ile pomysłów zostało wytworzone.
2. Oryginalność - najczęściej wskaźnik frekwencyjności. Pomysł osoby badanej odnosi się do pomysłów innych osób, które również stanęły przed tym zadaniem. Pomysł oryginalny to taki który pojawia się rzadko lub bardzo rzadko.
3. Giętkość - pomysł grupujemy ze względu na pewne podobieństwo w klasy. Liczba wytworzonych klas jest wskaźnikiem giętkość.
Związek między płynnością a oryginalnością myślenia
Związek między płynnością, a oryginalnością - czas a oryginalność pomysłów. Ilość radzi jakość tzn. w miarę upływu czasy wytwarzamy pomysłów mniej ale są one bardziej oryginalne. Łatwość wytwarzania pomysłów sprawia, że w masie wytworów o różnej wartości znajdują się (na zasadzie statystycznego prawdopodobieństwa) produkcje rzeczywiście wartościowe.
Twórczość jako rozwiązywanie problemów
Koncepcja G. Wallasa (1926)
Preparacja - wszelkie świadome próby rozwiązywania problemu i wcześniejsze przygotowanie jednostki.
Inkubacja - okres w którym nie myślimy o problemie, ale on się „wylęga”. W nieświadomości zachodzą procesy ważące o losach problemu.
Olśnienie - pojawia się w świadomości idea rozwiązania
Weryfikacja - włącza myślenie krytyczne, logiczne, faza świadomej oceny.
Koncepcja Józefa Kozieleckiego (1996)
Dostrzeżenie problemu
Analiza sytuacji problemowej
Wysuwanie pomysłów rozwiązania
Weryfikacja pomysłów
Cechy wglądu
Poznawczy mechanizm wglądu- Janet Dawidson i Robert Sternberg:
wybiórczość: wgląd nie wymaga specjalnych operacji, charakteryzuja sie one jednak szczególną selektywnością
selektywne kodowanie: odnosi sie do sytuacji odbioru informacji (zwracamy uwagę na istotne informacje oraz ignorujemy te, które sa bez znaczenia)
selektywne porównywanie: dostrzeżenie podobieństwa, analogii, metafory między stara wiedza a informacjami nabywanymi
selektywne lączenie: łączenie (zestawienie, kombinowanie) oderwanych fragmentow wiedzy w nowe, sensowne całości
Poznawczy mechanizm wglądu- Herbert Simon
upraszczanie problemu:
wgląd pojawia sie na skutek procesów upraszczającyh problemamioswajanie problemu
selektywne zapominanie
wgląd pojawia sie wtedy, gdy problem zostaje uproszczony na tyle, że zmieści się w mało pojemnej pamięci operacyjnej.
Poznawczy mechanizm wglądu- model oportunistycznej asymilacji- Selfer, Meyer, Davidson, Patalano, Yaniv):
Korzystanie z okazji:
wgląd pojawia się na skutek wykorzystania informacji przypadkowo pojawiajacych się w naszym polu percepcyjnym, ale istotnych dla rozwiązania problemu
wykorzystanie okazji jest mozliwe, gdy umysł został ,,nastawiony,, do ich odbioru- konfrontacja z problemem usiłowanie jego rozwiazania, doswiadczenie i zrozumienie porazki, zapisanie jej w pamięci trwalej, zaprzestanie pracy nad problemem
faza inkubacji: uwaga jest szczególnie uwrazliwiona na bodźce zewnętrzne, które moga pomóc w przezwyciężeniu impasu, przypadkowe bodźce zewnętrzne uaktywniają pamięciowe wskazówki porażki i są następnie interpretowane jako pozyteczne podpowiedzi co owocuje iluminacją.
Wgląd: nagłe wpadnięcie na pomysł
niejednokrotne doświadczenie impasu, porazki w rozwiazywaniu zadania, po której nastepuje przerwa
doświadczenie nagłości rozwiazania
zasadnicza zmiana sposobu widzenia problemu
Katastroficzny czy też ciągły charakter procesów prowadzących do wglądu?
Nagłości występuje jako złudzenie – proces ma charakter ciągły (stopniowe dochodzenie do rozwiązania).
Teza katastroficznego charakteru - nieciągłego charakteru procesów prowadzących do wglądu. Twórcza idea pojawiania się nagle. Powstaje w nieświadomości przebija się do świadomości po długim okresie inkubacji.
Teza ciągłego charakteru procesów prowadzących do wglądu. Procesy prowadzące do wglądu polegają na stopniowym przyroście wiedzy i kompetencji w zakresie zmagania się z problemem stanowiska rewizjonistów.
Co się dzieje w przerwie inkubacyjnej?
Inkubacja - okres w którym nie myślimy o problemie, ale on się „wylęga”. W nieświadomości zachodzą procesy ważące o losach problemu.
Poznawczy mechanizm wglądu (koncepcja wybiórczości, upraszczania problemu, „oportunistycznej asymilacji”)
Poznawczy mechanizm wglądu – Janet Dawidson i Robert Sternberg (1983):
Wybiórczość – wgląd nie wymaga specjalnych operacji. Charakteryzują się one jednak szczególna selektywnością:
Selektywne kodowanie - odnosi się do sytuacji gdy nabywamy wiedze lub odbieramy informacje (zwracamy uwagę na istotne informacje oraz ignorujemy te które są bez znaczenia).
Selektywne porównywanie – dostrzeżenie podobieństwa, analogi, metafory między starą wiedzą a informacjami nabywanymi (dokonuję się swoisty transfer wiedzy).
Selektywne łączenie- łączenie, zestawianie, kombinowanie, oderwanych fragmentów wiedzy w nowe sensowne całości.
Poznawczy mechanizm wglądu- Herbert Simon (1977)
Upraszczanie problemu- wgląd pojawia się na skutek procesów upraszczających problem.
Dwie operacje:
Oswajanie problemu – grupowanie informacji w coraz pojemniejsze, bardziej abstrakcyjne porcje informacji
Selektywne zapominanie – zapominanie tych elementów, które nie pasują do żadnej abstrakcyjnej porcji wiedzy
Wgląd pojawia się wtedy, gdy problem zostaje uproszczony na tyle, że zmieścił się w mało pojemnej pamięci operacyjnej.
Poznawczy mechanizm wglądu – model „oportunistycznej asymilacji” – Seifert, Meyer, Davidson, Patalano, Yanin (1995)
Korzystanie z okazji – wgląd pojawia się na skutek wykorzystania informacji przypadkowo pojawiających się w naszym polu percepcyjnym, ale istotnych dla rozwiązania problemu.
Wykorzystanie okazji jest możliwe, gdy umysł został nastawiony do ich odbioru.
Konfrontacja z problemem, usiłowanie jego rozwiązania, doświadczenie i zrozumienie porażki, zapisanie jej w pamięci trwałej, zaprzestanie pracy nad problemem.
Faza inkubacji – uwaga jest szczególnie uwrażliwiona na bodźce zewnętrzne które mogą pomóc w przezwyciężeniu impasu. Przypadkowe bodźce zewnętrzne uaktywniają pamięciowe wskazówki porażki i są następnie interpretowane jako pożyteczne podpowiedzi co owocuje iluminacją.
Pojęcie dysonansu poznawczego
Umysł ludzki dąży do zgodności między tym co do nas dociera, a co posiadamy.
Jeżeli otrzymamy sprzeczne ze sobą informacje to pojawia się poczucie dyskomfortu, psychicznego napięcia – dysonans poznawczy. Jest to stan motywujący do redukcji napięcia. Największe prawdopodobieństwo pojawienia się dysonansu poznawczego jest wtedy, gdy pojawia się coś co zagraża naszemu wyobrażeniu o sobie.
Twórcą teorii dysonansu poznawczego był Leon Festinger w 1957.
Sposoby redukowania dysonansu poznawczego
Redukcje napięcia:
Zmiana zachowania (rzucenie palenia)
Zmiana jednego z elementów poznawczych by był mniej sprzeczne z zachowaniem (a mój wujek pali i ma się dobrze)
Dodanie nowych elementów, które są zgodne z zachowaniem i wspierają je. (Palę bo lubię)
Sposoby redukcji dysonansu podecyzyjnego:
Zwiększanie atrakcyjności wybranego rozwiązania
Zmniejszanie atrakcyjności rozwiązań odrzuconych
Zmniejszanie wagi decyzji
Obietnica nagrody/kary a zachowanie się niezgodne z naszymi poglądami – wpływ na pojawienie się dysonansu
Dysonans poznawczy występuje gdy:
Zachowujemy się sprzecznie z poglądami ulegając obietnicy nagrody bądź kary
Im większa nagroda lub kara tym mniejszy jest dysonans poznawczy
Leon Festinger – eksperyment z 1959 roku – nudne zajęcia, szpulki
Badani mieli mówić, że nudny eksperyment był bardzo ciekawy.
Uzasadnienia:
Zewnętrzne – „przecież dużo zapłacili”
Wewnętrzne – przekonywanie samego siebie, szukanie pozytywnych stron zachowania
Obrona stanowiska niezgodnego z własną postawą – Skłonienie do czegoś za pomocą drobnej nagrody wywoła dotkliwy dysonans. Redukuje się do uzasadnieniem wewnętrznym, czyli zmianą decyzji/opinii/postawy.
Uzasadnienie zewnętrzne a uzasadnienie wewnętrzne w regulowaniu dysonansu poznawczego
Na przykładzie eksperymentu Festingera:
Eksperyment polegał na tym, że studentów zaproszono do wzięcia udziału w badaniu, które składało się z dwóch części. Pierwsza część polegała na monotonnym przekładaniu przedmiotów leżących na stole w ten sam sposób. Trwało to dłuższy okres czasu. Chodziło o maksymalne znudzenie badanych. Kolejnym etapem było przekonanie studentów, by Ci okłamali grupę oczekującą na badanie. Chodziło o to, by przekonali ich iż badanie jest bardzo interesujące i przyjemne.
W tym celu kłamców podzielono na dwie grupy. Jedna z grup zaoferowano 20$ za kłamstwo, drugiej grupie zaś jedynie 1$. Okazało się, że w grupie, w której nagroda była duża panował pogląd iż wcześniej wykonywane zadanie było nudne i monotonne. Grupa o niskiej nagrodzie uważała iż zadanie było ciekawe i interesujące.
Jak można wyjaśnić wyniki?
Wysoka nagroda stała się zewnętrznym uzasadnieniem działania wbrew sobie. Pomimo świadomości tego, jak nudne było zadanie osoby te kłamały usatysfakcjonowane wysokością nagrody. Ten fakt wskazuje na leżącą poza daną osobą przyczynę dysonansu poznawczego.
Niska nagroda stała się wewnętrznym uzasadnieniem, osoby te bowiem nie mogły przyjąć faktu iż oszukały kolegów za dolara. Aby zredukować dysonans poznawczy studenci zaczęli poszukiwać pozytywnych stron wykonywanego zadania. Wmawiali sobie, że nauczyli się czegoś nowego itp.
Jak można zmienić czyjąś postawę, wykorzystując zjawisko dysonansu poznawczego?
- wykorzystując nagrody lub kary: im większa nagroda lub kara tym mniejszy dysonans poznawczy, a co za tym idzie można wpłynąć na postawę (jeśli kara lub nagroda będą zbyt słabe wywoła to dotkliwy dysonans poznawczy)
- poprzez zastosowanie wewnętrznych uzasadnień, które jak się okazuje są najskuteczniejsze we wpływaniu na postawy innych ludzi