Analiza ekonomiczna – metoda badania procesów gospodarczych, polegająca na rozpatrywaniu związków zachodzących pomiędzy poszczególnymi elementami tych procesów.

Analiza finansowa - to część analizy ekonomicznej, która zajmuje się oceną efektywności działalności przedsiębiorstwa oraz jego sytuacją majątkową i finansową. Przedstawia stan majątkowo - kapitałowy, wynik finansowy i ogólną sytuację finansową przedsiębiorstwa.

Przedmiotem analizy finansowej jest:

- efektywność gospodarowania w przedsiębiorstwie,

- przychody,

- koszty,

- wynik finansowy,

- rentowność,

- płynność finansowa.

Analiza finansowa może przeprowadzić przedsiębiorstwo dla własnych celów (analiza finansowa wewnętrzna) jak i podmioty z poza przedsiębiorstwa (analiza finansowa zewnętrzna).

Analiza wewnętrzna ma być pomocna kierownictwu firmy do podjęcia uzasadnionych decyzji. Zewnętrzna analiza finansowa dotyczy zazwyczaj celów poznawczych działalności przedsiębiorstwa.

Zakres analizy finansowej:

- podmiotowy (przychody, koszty, wynik finansowy, efektywność, płynność),

- czasowy (przeszła działalność, bieżąca i przyszła),

- przestrzenny (rozwiązania systemowe, uwarunkowania rynkowe, konkurenci, pozycja przedsiębiorstwa na rynku),

- podmiotowy (przedsiębiorstwo jako całość, samodzielne jednostki wewnątrz przedsiębiorstwa).

Metoda – sposób badania danego zjawiska.

Metoda kolejnych podstawień (metoda podstawień łańcuchowych) – służy do liczbowego określenia wpływu poszczególnych czynników na zależność badanego zjawiska tylko wtedy, gdy współzależności mają charakter związku funkcyjnego, wyrażonego w formie iloczynu, ilorazu bądź sumy algebraicznej dwóch czynników.

Dwa ujęcia tej metody:

- uproszczona – metoda zróżnicowania

- rozwinięta – metoda podstawień łańcuchowych

R₁ =  b₀ * c₀ * (a₁ − a₀)

R₂ =  a₁ *  c₀ * ( b₁− b₀)

R₃ =  a₁ *  b₁ * (c₁− c₀)

Metoda logarytmowania – pozwala na osiągnięcie wyników zbliżonych do wielkości odchyleń obliczonych za pomocą metody funkcyjnej lub podstawień krzyżowych. Można ją stosować do dowolnej liczby zmiennych objaśniających. Jest bardziej precyzyjna niż metoda kolejnych podstawień.

Metoda dedukcji – reguła ogólna, od ogółu do szczegółu, od pojęć do zdarzeń; np. prawo ciążenia -> samolot z zepsutym silnikiem musi spaść na ziemię.

Metoda indukcji – obserwacje zdarzeń, od szczegółu do ogółu, od zdarzeń do pojęć; np. jabłko spada z drzewa na ziemię -> prawo ciążenia.

Bilans – zestawienie, równoważenie aktywów i pasywów. Jest zestawieniem statycznym, ponieważ jest prezentowany na dany moment czasowy np. na dany dzień.

Zasada ciągłości – bilans zamknięcia roku 2011 jest bilansem otwarcia roku 2012.

Aktywa trwałe – są trwałe, ponieważ ciężko je upłynnić i są zakupowane na długi okres czasu (powyżej roku)

Wskaźnik struktury – udział procentowy części do całości

Wskaźnik dynamiki – zmiana procentowa czynnika na przestrzeni czasu

Pasywa:

Kapitał własny oraz zobowiązania długoterminowe są źródłem finansowania aktywów trwałych.

Zobowiązania krótkoterminowe są źródłem finansowania aktywów obrotowych.

Rachunek zysków i strat – wskazuje się w nim przychody koszty oraz podatek dochodowy i pozostałe obowiązkowe obciążenia wyniku finansowego za dany i poprzedni rok obrotowy.

Na tej podstawie ustala się ostateczny wynik działalności który może być zyskiem lub stratą netto. Wynik ten jest przenoszony do bilansu jako wielkość dodatnia(gdy jest zyskiem)lub jako ujemna(gdy jest stratą). Wykonywany za dany okres, np. 01.01 – 31.12; może być wykonywany rocznie, półrocznie, kwartalnie lub miesięcznie.