Kierunki w psychologii
Historyczne podstawy psychologii
1879r.
- Wilhelm Wundt zakłada w Lipsku pierwsze laboratorium psychologii eksperymentalnej
Strukturalizm
Pierwszy oficjalny kierunek psychologii
Zadaniem psychologii jest szczegółowo badać świadomość
Każdy proces psychiczny można rozbić na proste elementy (wrażenia)
Introspekcja – „spojrzenie do wewnątrz”, systematyczne obserwowanie własnych myśli i uczuć dotyczących określonych doznań sensorycznych
W. Wundt, E. Titchener
Funkcjonalizm
Cel: gromadzić wiedzę o umyśle, aby ją wykorzystać do lepszego przystosowania się
oparty na teorii ewolucji K. Darwina
Jaka jest funkcja danego zachowania w adaptacji człowieka do środowiska
wkład w metody nauczania
W. James, J. Dewey
Kierunek psychodynamiczny
Zygmunt Freud
Zachowanie człowieka jest motywowane przez nieświadome siły wewnętrzne: popędy (libido i thanatos)
główny cel działania człowieka: zredukować napięcie
natura człowieka nie jest racjonalna – naszymi działaniami kierują nieświadome motywy
znaczenie wczesnego dzieciństwa
Struktura osobowości wg Freuda:
ID – sfera biologicznie ukształtowana, obejmuje popędy, kieruje się zasadą przyjemności, jest nieuświadomiona
EGO – sfera odpowiedzialna za zaspokojenie popędów w sposób realistyczny i akceptowalny społecznie, kieruje się zasadą rzeczywistości
SUPEREGO – stanowi zbiór wartości charakterystycznych dla danej kultury (rodzaj sumienia i idealnego obrazu własnej osoby)
Metoda leczenia: psychoanaliza (metoda wolnych skojarzeń, analiza marzeń sennych, czynności pomyłkowych)
Kierunek behawiorystyczny
Początek XX wieku
Psychologia powinna koncentrować się na rozumieniu bezpośredniego obserwowalnego zachowania
Odejście od badań procesów wewnętrznych – niemożność ich obserwacji
Cel: zrozumieć jak poszczególne bodźce kontrolują zachowania
Zachowanie jest w pełni zdeterminowane przez warunki zewnętrzne i doświadczenie
WYCHOWANIE > CECHY WRODZONE
Iwan Pawłow – warunkowanie klasyczne
John Watson „Dajcie mi tuzin zdrowych, prawidłowo zbudowanych niemowląt i dostarczcie im to wszystko, co składa się na mój własny, szczególny świat, a zapewniam was, że wezmę na chybił trafił jedno z nich i uczynię z niego dowolnego typu specjalistę, czy to będzie lekarz, sędzia, artysta, kupiec, a nawet żebrak czy złodziej, bez względu na jego talenty, skłonności, zdolności, zadatki i rasę przodków” (1925)
Burrhus Skinner – warunkowanie sprawcze (wpływ kar i nagród na zachowanie)
TEORIE UCZENIA SIĘ
Kierunek humanistyczny
lata 50-te XX wieku
człowiek jest istotą aktywną, dobrą z natury, wolną, mającą zdolność dokonywania wyboru
podkreślenie wyjątkowości każdej osoby
człowiek sam w sobie jest wartością
badanie zdolności człowieka do samorozwoju i samorealizacji
SAMOREALIZACJA – NAJPEŁNIEJSZY ROZWÓJ SWOICH MOŻLIWOŚCI
podejście holistyczne (np. włączenie kultury, sztuki)
Terapia skoncentrowana na kliencie C. Rogersa
Klient uzyskuje siłę i motywację do radzenia sobie, jeśli stworzy mu się odpowiednie warunki
Terapeuta stara się wytworzyć pełną akceptacji atmosferę (postawa bezwarunkowej akceptacji)
Celem jest pomoc klientowi w kontrolowaniu swojego życia i znalezieniu satysfakcjonującego rozwiązania swoich trudności
Cechy osób samorealizujących się (wg A. Maslowa)
Są nastawieni realistycznie.
Akceptują samych siebie, innych ludzi oraz świat natury, za którym się opowiadają.
Odznaczają się dużą spontanicznością.
Są skoncentrowani na trudnościach a nie na sobie.
Cechuje ich pewien dystans i potrzeba odosobnienia.
Są niezależni i autonomiczni.
Oceniają ludzi i rzeczy raczej w sposób niekonwencjonalny niż stereotypowy.
Większość z nich miała głębokie doznania mistyczne czy duchowe, choć niekoniecznie o charakterze religijnym.
Identyfikują się z ludzkością.
Ich bliskie związki mają charakter głęboko uczuciowy, a nie powierzchowny.
Ich wartość i postawy są demokratyczne.
Nie mylą środków z celami.
Ich poczucie humoru jest filozoficzne i niezłośliwe.
Mają wielki zasób zdolności twórczych.
Są odporni na wpływy kulturowe, zachowują niezależność od danej kultury.
Wznoszą się ponad swoje środowisko, a nie tylko borykają się z nim.
Kierunek poznawczy
lata 50-60 XX wieku – rewolucja poznawcza
KOMPUTER – model działania procesów psychicznych człowieka:
mózg – komputer
procesy psychiczne – oprogramowanie komputerowe
główny temat zainteresowań: przetwarzanie informacji w umyśle (spostrzeganie, myślenie, zdobywanie wiedzy, uwaga, pamięć, podejmowanie decyzji...)
podkreślenie subiektywnej rzeczywistości wewnętrznej każdego człowieka
terapia poznawcza: A.Ellis, A.Beck (leczenie depresji)
KIERUNKI PSYCHOLOGII
psychodynamiczny | behawiorystyczny | humanistyczny | poznawczy | |
---|---|---|---|---|
Pogląd na naturę człowieka | kierowana przez instynkt, popędy, nieuświadomiona | reagująca na bodźce, dająca się modyfikować | aktywna o nieograniczonym potencjale | aktywna, reagująca na bodźce |
Determinanty zachowania | doświadczenia wczesnego dzieciństwa (głównie relacja z matką) | środowisko, warunki bodźcowe | potencjalnie samosterujące | warunki bodźcowe, procesy umysłowe |
Główny temat badań | nieświadome popędy, konflikty, mechanizmy obronne | reakcje zewnętrzne, zachowanie, jego przyczyny i konsekwencje | doświadczenie ludzkie i potencjał ludzki, struktura życia jednostki, jej wartości, cele, potrzeby | procesy umysłowe |
Przedstawiciele | Z. Freud, C.G.Jung, A.Adler, K.Horney, M.Klein, H.Kohut, O.Kernberg | J.Watson, I.Pawłow, B.Skinner | C.Rogers, A.Maslow | A.Ellis, A.Beck |