Piotrowski Krzysztof
Pielowska Marta
Wydz. Medycyny Weterynaryjnej
Gr.7 zespół 8
ĆW. M5
Podstawy biofizyki zmysłu słuchu. Badanie progu pobudliwości ucha ludzkiego.
Dźwięk powstaje w wyniku rytmicznych drgań cząsteczek źródła dźwięku, które są sprowadzane do położenia równowagi przez siły sprężyste działające między cząsteczkami. Dźwięk rozchodzi się w postaci fali akustycznej. Fala akustyczna jest zaburzeniem ciśnienia, propagującego się w ośrodku sprężystym. Jest to fala podłużna, czyli taka fala, w której kierunek drgań cząsteczek jest zgodny z kierunkiem rozchodzenia się fali.
Równanie fali płaskiej:
φ- faza początkowa (wielkość niemianowana)
A - amplituda fali (jednostka tej wielkości zależy od rodzaju fali i od sposobu jej opisu -np. dla fal dźwiękowych może to być ciśnienie akustyczne, i wtedy wyraża się w paskalach)
ω - częstość kołowa (jednostka w układzie SI: 1/s = s-1)
k - liczba falowa (jednostka w układzie SI: 1/m = m-1)
λ - długość fali (w układzie SI w metrach - m)
Natężenie dźwięku – stosunek mocy (P) dźwięku przechodzącego przez jednostkę powierzchni; ilość energii (E)przenoszona w jednostce czasu (t)przez jednostkę powierzchni (S)ustawioną prostopadle do promienia fali; jednostka: [W/m2]
I= P/4πR2 I= E/tS
P – moc dźwięku
R – odległość od źródła dźwięku
Krzywe izofoniczne – krzywa łącząca punkty określające poziom natężenia dźwięków o różnych częstotliwościach wywołujących to samo wrażenie słuchowe
Poziom natężenia dźwięku: logarytmiczna miara natężenia dźwięku w stosunku do pewnej umownie przyjętej wartości odniesienia, wyrażana w decybelach
L – poziom natężenia dźwięku
I – natężenie dźwięku
I0 – wartość odniesienia, wynosząca 10–12 W/m2
Prawo Webera-Fechnera – prawo wyrażające relację pomiędzy fizyczną miarą bodźca a reakcją zmysłu. Mówi ono, że odpowiedź układu biologicznego zależy nie od bezpośredniej wielkości a od względnej zmiany działającego bodźca.
W – wrażenie zmysłowe,
k – doświadczalnie wyznaczany współczynnik proporcjonalności,
B – wielkość bodźca,
B0 – wielkość bodźca porównawczego
Cechy dźwięku :
Subiektywne – nie możemy ich zmierzyc, ale za to każdej cesze subiektywnej odpowiada cecha obiektywna
wysokość - częstotliwość f [Hz]; im wyższa częstotliwość tym wyższy dźwięk; o wysokości dźwięku decyduje częstotliwość najniższa – ton podstawowy
głośność (poziom natężenia) - natężenie I [W/m2]
barwa – widmo akustyczne E=f(λ) – rozkład energii na występujące w nim częstotliwości lub długości fal; barwa – określona przez częstotliwość tonów harmonicznych i ich natężeń względem tonu podstawowego
Ucho lewe | Ucho prawe |
---|---|
v | U=k(v)f |
Hz | V |