Sprawozdanie nr 2

Izabela Rokicka, Joanna Pupka-Lipińska grupa 10

Królestwo Chromista - Bacillariophyceae, Phaeophyceae

1. Pozycja systematyczna oganizmu

Królestwo: Chromista
Gromada: Ochrophyta
Klasa: Phaeophyceae
Rząd: Fucales
~ Fucus sp.

2. Charakterystyka gromady Ochrophyta.

OCHROPHYTA
● obejmuje 9 klas

● należą tu organizmy o różnym stopniu organizacji morfologicznej, od prostych

jednokomórkowych do skomplikowanych form plechowatych

● u form wiciowych występują 2 różnej długości wici, jedna naga, druga pokryta

mastigonemami, krótsza wić zawiera fotoreceptor, który występuje obok plamki ocznej

● chloroplasty (jeśli występują) otoczone są 4 błonami, brak w nich nukleomorfu, tylakoidy łączą się po 3

● barwniki asymilacyjne: chlorofil a i c, fukoksantyna

● materiały zapasowe: chryzolaminaryna, magazynowana poza plastydem
● mogą tworzyć endogeniczne cysty
● są elementem planktonu
● mogą też wytwarzać autospory lub aplanospory
● rozmnażanie wegetatywne zachodzi przez podział komórki lub fragmentację plechy

3. Opis budowy morfologicznej i anatomicznej organizmu.

Fucus sp. jest to glon z rodziny brunatnic, pospolity przy brzegach morskich. Przytwierdzony jest do skał lub kamieni.
Wstęgowata, widełkowato rozgałęziona plecha tego glonu opatrzona jest pęcherzykami

wypełnionymi powietrzem, które utrzymują ją w wodzie w pozycji pionowej. Plecha ta jest

sporofitem.

Zarodnie znajdują się w licznych, drobnych zagłębieniach na zgrubiałych wierzchołkach niektórych rozgałęzień plechy. Zagłębienia te nazywamy konceptaklami. U niektórych gatunków zarówno zarodnie duże (makrosporangia), jak i zarodnie małe (mikrosporangia) występują na jednej roślinie w tych samych konceptaklach, u innych natomiast te dwa typy zarodni rozwijają się na różnych osobnikach.
Makrosporangia wyrastają pojedynczo na krótkich, prostych trzoneczkach, mikrosporangia zaś powstają w większej liczbie na rozgałęzionych nitkowatych utworach. Zarówno makrosporangia, jak i mikrosporangia otoczone są licznymi bezpłodnymi nitkami.
Na plechach Fucuc sp. występuje okorowanie.
W plechach można wyróżnić ryzoid (część którą plecha jest przytwierdzona do podłoża), kauloid (odpowiednik łodygi roślin wyższych), oraz fylloid (czyli część liściokształtną).

4. Opis cyklu życiowego Fucus sp.

Początkowo oba typy zarodni są pojedynczymi, jednojądrowymi komórkami. Wkrótce jądra tych komórek dzielą się i liczba ich wzrasta. W tym czasie zachodzi mejoza. Następnie tworzą się ścianki między jądrami i w ten sposób powstaje struktura wielokomórkowa gametofitu męskiego i żeńskiego.
Każda komórka gametofitu męskiego przekształca się w plemnik, a każda komórka gametofitu żeńskiego – w jajo. W obrębie ścianek mikrosporangium powstają 64 plemniki, a w makrosporangium – 8 jaj. Plemniki opatrzone są dwiema wiciami wyrastającymi z boku komórki.

Po uformowaniu się, plemniki i jaja wypływają z konceptakli na zewnątrz. Jaja zawieszone są w wodzie, a plemniki szybko pływają wokół nich, po czym jeden z nich zapładnia jajo, a pozostałe giną.
Zapłodnione jajo opada na dno, ulega podziałom dając początek sporofitowi, który przytwierdza się do podłoża.
U Fucus sp. nie ma przemiany pokoleń. Faza diploidalna jest reprezentowana przez całą roślinę, a faza haploidalna tylko przez gametangia.

5. Opis warunków środowiskowych, w których występuje Fucus sp. ,jego znaczenie biologiczne i ekologiczne.

Fucus sp. to samożywny organizm żyjący w klimacie umiarkowanym i chłodnym w wodach morskich. Spotkać go można w strefie przybrzeżnej Morza Bałtyckiego, szczególnie w czasie odpływu.
Fucus sp. jest również używany jako wartościowy nawóz. Jest on również używany jako składnik kosmetyków czy ziół. Również występuje w paszy dla bydła i innych zwierząt hodowlanych.

Pokarm z brunatnic jest bardzo wartościowy, bowiem oprócz węglowodanów zawierają one duże ilości różnych witamin i pierwiastków śladowych potrzebnych człowiekowi. Szereg brunatnic zawiera w swych plechach dużo ilości związków jodu. Z tego też względu są ważnym źródłem tego pierwiastka, głównie dla celów leczniczych.
Również jest używany w przemyśle papierniczym, spożywczym, fotograficznym.

6. Literatura

- http://pl.wikipedia.org/wiki/Ochrophyta
- Szweykowscy Alicja i Jerzy, „Botanika”, Państwowe Wydawnictwo Naukowe, Warszawa, 1975
- Dr Joanna Święta-Musznicka – materiał z wykładów
- Malinowski Edmund, "Anatomia roślin", Państwowe Wydawnictwo Naukowe, Warszawa, 1981