PRZYWÓDZTWO – proces kierowania i wpływania na działalność członków grupy, związaną z wykonywaniem zadań,

Wybór stylu zarządzania zależy od:

• Podwładnego - określenia stopnia swobody

• Kierowania – doświadczenia i wiedzy

• Sytuacji

TEORIA CECH – szukanie odpowiednich cech tj.: ambicja, wiara, umiejętności interpersonalne, techniczne. Ta osoba która ma te cechy ma zadatki na przywódcę. Teoria ta została obalona.

TEORIA ZACHOWAŃ – zachowania określają przywódcę od nieprzywódcy. Występują zachowania pro pracownicze i pro zadaniowe.

TEORIA SYTUACYJNA – technika kierownicza, najlepiej przyczyniająca się do osiągania celów organizacji, może być różna w zależności od sytuacji lub warunków

BADANIA W MICHIGAN:

• Rozróżnienie kierowników zorientowanych na produkcje i zorientowanych na pracowników

• Kierownicy zorientowani na produkcję wprowadzali sztywne normy, organizowali pracę aż do najdrobniejszych szczegółów, ustalali metody wykonywania zadań i ściśle nadzorowali pracę podwładnych

• Kierownicy zorientowani na pracowników zachęcali ich od uczestnictwa w ustalaniu celów i w innych decyzjach dotyczących pracy oraz przyczyniali się do zapewnienia wysokiej efektywności dzięki wzbudzaniu wzajemnego zaufania i szacunku.

• Z badań wynikało że najefektywniejsze grupy robocze miały przywódców zorientowanych raczej na pracowników niż na produkcję. Najskuteczniejsi przywódcy wspierali swoich pracowników i skłaniali się ku grupowemu podejmowaniu decyzji.

BADANIA W OHIO:

• Naukowcy badali przywódcze zachowania zorientowane na zadania i na pracowników.

• Zadowolenie pracowników było największe u tych przywódców, którzy uzyskali wysokie oceny pod względem przychylności.

• U przywódców o niskich ocenach pod względem przychylności występowały wysokie wskaźniki skarg pracowników.

• Ocenia przez pracowników skuteczności ich przywódców zależała od sytuacji, w której styl był stosowany.