Każdy z nas dba o czystość. Zwłaszcza w domu. Często jednak koncentrujemy się na sprzątaniu tego, co jest lekko przybrudzone, odpuszczamy zaś sobie miejsca, w których powinna panować niemal sterylna czystość. To może odbić się na zdrowiu rodziny. Mieszkanie to nie sala operacyjna, nie staramy się stworzyć z niego wyjałowionego środowiska. Układ odpornościowy organizmu został stworzony do walki z zarazkami. Jeśli ma z nimi bardzo małą styczność, wynajduje sobie przeciwnika: np. pyłki roślin, kurz. To zaś prowadzi do reakcji alergicznej. Nadmierna czystość jest jedną z przyczyn alergii. Poza tym, umiarkowany kontakt z mikrobami wzmacnia odporność. Dzięki niemu układ immunologiczny uczy się rozpoznawać i zwalczać zarazki. Trzeba też pamiętać, że każdy człowiek stanowi swoisty ekosystem, nosi w sobie lub na sobie całe mnóstwo bakterii. Część z nich jest pożyteczna, inne mogą wywołać chorobę. Układ odpornościowy musi uczyć je odróżniać i nie tykać tych, które są dobre, bo wspierają go w walce z intruzami.

Roztocza - to mikroorganizmy. Jest ich miliony, żyją w każdym kącie naszego domu. Łyżeczka kurzu może zawierać ich prawie 1000, łóżko 10,000. Najwięcej mieści się w dywanach, materacach, poduszkach, kołdrach i pluszowych misiach. Żywią się głównie kawałkami skóry i naskórka, które zrzucamy w normalnym procesie ich wymiany. Roztocza żyją w optymalnych warunkach do 3 miesięcy, co 3 tygodnie produkując 25-30 nowych osobników każde. Przy takiej rozrodczości, po praniu czy czyszczeniu ich liczba wraca do starego stanu już po 1-2 tygodniach. Najchętniej żyją i rozmnażają się w temperaturach od 18°C do 21°C i przy wilgotności 70-80. Z nieznanych powodów, praktycznie nie ma roztoczy na wysokościach powyżej 1000m. Dla alergików ważniejsze od roztoczy są ich odchody, każdy owad długości ok. 0.5mm produkuje około 20 w ciągu dnia. Białko, którego roztocza używają do trawienia skóry, jest jednym z najsilniejszych alergenów, czynników wywołujących katar sienny, skazę czy astmę. Jak w każdej alergii, ważniejsze jest zapobieganie niż leczenie. Przede wszystkim należy wprowadzić warunki, w których roztocza będą się wolniej rozmnażały i nie będą miały co jeść. Następnie należy zredukować istniejącą już populację roztoczy i zmniejszyć stężenie ich odchodów. Wreszcie, należy się liczyć z tym, że roztoczy się całkiem nie pozbędziemy, a więc należy systematycznie działać, by do nas nie wróciły w ilościach, które będą szkodzić. Łóżko i pościel stanowią główne miejsce, gdzie roztocza mieszkają, a ponadto spędzamy tam prawie 1/3 naszego życia. Poza tym nasza skóra i układ oddechowy mają najbliższy kontakt z materacem, poduszką i kołdrą. Należy zatem zrobić wszystko, ażeby pozbawić roztocza ich pożywienia, a z drugiej strony pozbawić nas kontaktu z roztoczami i ich odchodami.

Mysz domowa – gatunek gryzonia z rodziny myszowatych. Jest gatunkiem synantropijnym, który prawdopodobnie pochodzi od myszy zamieszkującej stepy i tereny półpustynne od północnej Afryki, poprzez południowo-wschodnią część Europy aż po Wyspy Japońskie. Obecnie znajduje się ją wszędzie tam gdzie żyje człowiek. Mysz domowa odznaczając się doskonałymi zdolnościami adaptacyjnymi pojawiła się w domostwach ludzkich prawdopodobnie od początków ludzkiej gospodarki rolniczej. Jest wszystkożerna i łatwo może się przystosować do różnego rodzaju pokarmu (np. pokarm wyłącznie roślinny lub wyłącznie pochodzenia zwierzęcego). Nie gromadzi zapasów. Także trudne warunki środowiska nie są dla myszy przeszkodą. Mysz domową uważa się za szkodnika. Jednym z powodów udomowienia kota była jego rola w zwalczaniu myszy i szczurów. Może być nosicielem chorób, a także powodować straty w miejscach składowania żywności i zbóż. Mysz domowa, szczególnie postać albinotyczna ("białe myszki") jest chętnie hodowanym zwierzęciem domowym. Wybrane linie hodowlane myszy domowej są powszechnie wykorzystywane w doświadczeniach laboratoryjnych, jako model zwierzęcy o wysokim stopniu homologii z człowiekiem.

Komary – występująca na całym świecie rodzina owadów z rzędu muchówek. Komary związane są ze środowiskiem wodnym, ponieważ w cyklu rozwojowym komarów larwy żyją w wodach. Komary są bardzo rozpowszechnione, występują od Arktyki po rejony tropikalne. Osobniki dorosłe latają wieczorami w dużych chmarach nad podmokłymi łąkami, w pobliżu jezior, stawów i rzek. Jedne gatunki wybierają zacienione przybrzeża, inne znowu oświetlone, wolne przestrzenie wodne. Dorosłe komary mają aparat gębowy kłująco-ssący. Samice tych owadów ssą krew zwierząt stałocieplnych, ponieważ do powstania jaj w jajnikach wymagają odżywiania się krwią określonych gatunków zwierząt. Natomiast samce żywią się nektarem kwiatów. Tempo rozwoju komarów jest bardzo różne – jedne rozmnażają się w ciągu kilku dni, inne zaś znacznie dłużej i rozwija się wtedy tylko jedno pokolenie w ciągu roku. Choroby roznoszone przez komary to m.in.: malaria, żółta febra, denga, filarioza, wirusowe zapalenie mózgu.

Ćmy - Ogromna większość ciem to gatunki nocne lub aktywne o świcie albo o zmierzchu. Ćmy nie rozróżniają światła księżyca lub gwiazdy od światła emitowanego np. przez żarówkę i usiłują lecieć pod odpowiednim kątem do świecącego obiektu. Obiekt emitujący światło służy ćmom w podobny sposób, jak latarnia morska statkom. A w jaki sposób wpływa ćma na swojego podopiecznego? Przede wszystkim wnosi do jego osobowości i chaos i mądrość. Z tego powodu ludzie z tym totemem łączą w sobie skrajności. Ćmy mają też doskonale rozwiniętą zdolność mimikry.

Ich skrzydełka są pokryte wzorem imitującym korę drzew, na których lubią przesiadywać, lub przypominającym pyszczki innych nocnych, ale dużo bardziej niebezpiecznych zwierząt, na przykład sowy. Niektóre ćmy potrafią nawet oszukiwać swoim zapachem - udając w ten sposób na przykład pszczoły. Z tych powodów podopieczni ćmy lubią zarówno siedzieć całymi dniami samotnie w domu, jak zanurzyć się w tłumie ludzi. Potrafią się z nim stopić, stać się niewidzialnymi - udając kogoś, kim nie są, lub przeciwnie - pokazując wyraźnie swoją twarz. Wszystkie te przemiany w ich zachowaniu i nastroju potrafią zachodzić w sposób zauważalny - w ciągu jednego spędzonego ze znajomymi wieczoru. Podopieczni ćmy uwielbiają przemiany z jednej postaci w drugą. Z jednolitego tła - nagle wychodzą na pierwszy plan, zmieniają się z ekstrawertyków w introwertyków, przechodzą od aktywności do bierności, od radości życia do beznadziejnego smutku. I dzieje się to tak, jakby reagowali na zmiany kierunku wiatru - nie ma tu planowego działania, tylko poddawanie się nastrojom. Z tego powodu jednego dnia ubierają się w jaskrawe kolory, a innego w ciemne, bure łaszki - wszystko zależy od tego, jak się danego dnia czują.

Pająki - są podstępnymi zabójcami, chwytającymi swoje ofiary w jedwabną sieć i wstrzykującymi im silną truciznę. Jednak, chociaż większość pająków jest jadowita, tylko nieliczne z nich są niebezpieczne dla człowieka i nawet te mogą ukąsić tylko wtedy, gdy zostaną przestraszone. Pająki należą do gromady pajęczaków. Znamy około 32 tysiące ich gatunków. Różnią się one od siebie wielkością, kształtem i zwyczajami, jednak podstawowe cechy budowy ciała mają wspólne. Ciało, pająka zbudowane jest z dwóch zasadniczych części. Część przednia zwana jest głowotułowiem, w jej skład wchodzą połączone głowa i tułów. Z głowotułowia wyrasta osiem wieloczłonowych odnóży. Część tylna pająka nosi nazwę odwłoka i zawiera organy rozrodcze i trawienne, a także kądziołki przędne, których pająk używa do produkcji jedwabnej nici.

Mrówki – rodzina owadów należąca do rzędu błonkówek, podrzędu trzonkówek. Bardzo rozpowszechnione, występują praktycznie pod każdą szerokością geograficzną. Mrówki tworzą społeczności kastowe żyjące w gniazdach. Mrówki tworzą złożone społeczności o wyraźnej strukturze hierarchicznej i ściśle przydzielonych obowiązkach. Robotnice mają do spełnienia funkcje usługowe. Budują gniazdo, bronią go, zbierają pożywienie, opiekują się potomstwem. Rolą samców jest zaplemnienie królowej; po tym giną. Zadaniem królowej jest składanie jaj, z których po przeobrażeniu powstają nowe mrówki, a także regulacja działania społeczności za pomocą feromonów. Mrówki żyją w zorganizowanej społeczności, w której każda z nich odgrywa przypisaną sobie rolę, przyczyniając się do właściwego funkcjonowania całego mrowiska. Setki tysięcy mrówek żyją w społeczności pod kopcem z nagromadzonych igieł sosnowych i resztek roślin. Cały czas pracując, mieszają one glebę, spulchniają ją i wzbogacają.

Pchły – Nie posiadają pchły. Posiadają ciało bocznie spłaszczone, silnie rozwinięte odnóża, umożliwiające im długie skoki. Narządy gębowe pchły są typu kłująco-ssącego, całe ciało pokrywa twardy oskórek ze szczecinkami lub ząbkami skierowanymi do tyłu. Pchły osiągają wielkość od 1 do 6 mm i mają ciemną barwę. Rozwój osobniczy pcheł odbywa się z przeobrażeniem zupełnym. Są zewnętrznymi pasożytami kręgowców. Wywołują one Alergiczne Pchle Zapalenie Skóry (APZS). Przenoszą tasiemce psie u psów, kotów i ludzi, a zwłaszcza małych dzieci. Doprowadzają u młodych zwierząt do znacznej utraty krwi i anemii. Roznoszą zarazki chorobotwórcze dżumy, tularemii, wąglika, riketsje gorączki śródziemnomorskiej i endemicznego duru mysiego i wirusa białaczki kociej

http://pl.wikipedia.org/wiki/Mr%C3%B3wkowate#Po.C5.BCywienie

http://rosliny-i-zwierzeta.pl/owady-i-pajeczaki/pajaki.html#more-389