Dwie Skały (Two Rocks)

słowa i muzyka: Jacek Kaczmarski 1998

Po sztormach, burzach, nawałnicach, szkwałach	a d^0 a (d^0)
Na dwóch bliźniaczych zamieszkałem skałach.	a d^0 a
Trzymam się obu w ciszy i zawiei -	G C
Skały rozpaczy i skały nadziei.	d H^7 E
Obie prastare i obie rzeźbione	a d^0 a
Siłą żywiołów nieświadomych znaczeń;	a d^0 a
Skałą rozpaczy - nadzieje stracone,	C G C
Skałą nadziei - przetrwane rozpacze.	H E a
Po sztormach, burzach, nawałnicach, szkwałach	b C^0 b (C^0)
Na dwóch bliźniaczych zamieszkałem skałach.	b C^0 b
Od świtu do zmierzchu, od zmierzchu do świtu	Gis Cis
Na skale grozy i skale zachwytu.	dis C^7 F
Obie potężne i obie wspaniałe	b C^0 b
Wbrew horyzontom posągowe pozy;	b C^0 b
Na skale grozy - zachwyty zwietrzałe,	Cis Gis Cis
W skale zachwytu - ciemna ruda grozy.	C F b
Po sztormach, burzach, nawałnicach, szkwałach	h G^0 h (G^0)
Na dwóch bliźniaczych zamieszkałem skałach.	h G^0 h
Czekały przecież na mnie od początku:	A D
Skała szaleństwa i skała rozsądku.	e Cis^7 Fis
Obie lekarstwem przeciw nudzie ducha,	h G^0 h
Obie modlitwy godne i przekleństwa;	h G^0 h
W skale szaleństwa - rozsądku grań krucha,	D A D
W skale rozsądku - jaskinie szaleństwa.	Cis Fis h
Po sztormach, burzach, nawałnicach, szkwałach	c D^0 c D^0)
Na dwóch bliźniaczych zamieszkałem skałach.	c D^0 c
Jedna na drugiej lustrem i wyrzutem,	B Dis
A przecież z jednej energii wyklute.	f D^7 G
Łączy je w głębiach niewidoczny korzeń	c D^0 c
Którym na trwałe w sedno bytu wbite;	c D^0 c
Tam, gdzie rozsądek - rozpaczą i grozą	Dis B Dis
nadzieja - szaleństwem, szaleństwo - zachwytem.	D G c f c

---