ROZDZIAŁ VII

1. Omów uwarunkowania rozruchu produkcji.

Funkcje rozruchu: umożliwia łagodne przejście z fazy przygotowania do fazy produkcji ustabilizowanej; jest ostatecznym weryfikatorem poprawności wykonania dokumentacji konstrukcyjno-technologicznej; jest miernikiem zgrania i synchronizacji pracy służb odpowiedzialnych za organizację i sterowanie poszczególnymi procesami prod.; umożliwia wstępna ocenę przydatności nowych maszyn i narzędzi.

Czynniki rozruchu: typ produkcji; forma prod.; zaawansowanie techniczno-technologiczne parku maszynowego; stopień komputeryzacji i automatyzacji procesów prod., kwalifikacje i doświadczenie kadry inżynieryjno-technicznej oraz umiejętności pracowników, sprawność funkcjonowania służb transportowych naprawczych i wymiany narzędzi, sposób organizacji służb nadzorujących i sterujących rozruchem produkcji, stopień nowości i złożoności procesów technologicznych, rodzaj powiązań kooperacyjnych z dostawcami.

Charakterystyczną cechą rozruchu produkcji jest zmienność w czasie niektórych parametrów opisujących ten proces (np. wielkość serii rozruchowej; braki produkcyjne, pracochłonność jednostkowa). Intensywność zmian tych parametrów zależy od czynników takich jak: jakość i dokładność dokumentacji konstrukcyjno-technologicznej; szybkość nabierania wprawy przez pracowników; wzrost wydajności pracy pracowników.

2. Omów główne przeszkody w uruchamianiu produkcji w tradycyjnych systemach produkcyjnych.

- stopniowe eliminowanie błędów i nabieranie wprawy przez pracowników

- błędy konstrukcyjno-technologiczne w nowo opracowanej dokumentacji technicznej

- błędy w wykonaniu oprzyrządowania produkcji i pomocy warsztatowych

- niewłaściwie funkcjonująca gospodarka narzędziowa

- niewłaściwy przepływ materiałów, spowodowany zaburzeniami transportu wewnętrznego

- niewłaściwe zorganizowanie gniazd produkcyjnych i stanowisk roboczych

- niewłaściwie zsynchronizowanie podstawowych procesów produkcyjnych z pomocniczymi

3. Przedstaw schemat metodyki projektowania rozruchu nowej produkcji i omów go.

Tabelka z dwóch kolumn, w pierwszej kolumnie - czynniki wpływu na uruchomienie nowej produkcji; a w drugiej - warunki produkcyjno-organizacyjne rozruchu nowej produkcji.

I kolumna: czynniki wynikające z niedoskonałości technicznego przygotowania produkcji (błędy konstrukcyjne, technologiczne itp.; stosowanie zastępczych technologii i materiałów; niewłaściwe przygotowanie organizacji rozruchu produkcji); czynniki realizacji rozruchu nowej produkcji (cz. zasileniowe i błędy realizacyjne np. niepełna koordynacja służb pomocniczych; czynniki obiektywne np. złożoność konstrukcyjno-technologiczna nowego wyrobu)

II kolumna: 1) typ produkcji (np. małoseryjny); 2) forma produkcji (potok asynchroniczny); 3) stopień mechanizacji procesu produkcyjnego (automatyczny, ręczny itp.) 4) kwalifikacje pracowników; 5) dostępność zasilania produkcji (duża, średnia, mała); 6) doświadczenie kadry inżynieryjno-technicznej w uruchamianiu nowej produkcji (jak wyżej).

4. Omów rozruch produkcji w przedsiębiorstwach z uwzględnieniem form organizacji produkcji.

5. Scharakteryzuj w skrócie rozruch produkcji w istniejących i nowych jednostkach produkcyjnych. Podaj zasadnicze różnice.

- rozruch w przedś. Nowych jest trudniejszy, z powodu braku doświadczenia pracowników

- także synchronizowanie służb odpowiedzialnych za gospodarkę materiałową, narzędziową i transportową wymaga więcej czasu niż w przedś. już istniejących.

- zwykle w nowych przedś. seria rozruchowa jest serią próbną

- w przedś. już istniejących rozruch wymaga przezbrojenia maszyn i przestawienie produkcji (w przypadku prod. rytmicznej, jest to trudne)

- w tradycyjnych systemach prod. najłatwiej uruchomić nową produkcje w wydziałach produkcyjnych o str. technologicznej.

6. Omów rozruch produkcji w ESP.

W ESP, teoretycznie funkcja rozruchu produkcji ma kształt linii prostej, w praktyce jednak rozruchu produkcji dokonuje się w olejnych partiach rozruchowych (f. jest krzywą schodkową), stopniowo powiększanych o stałą wielkość. Kolejne partie rozruchowe realizowane są stałych cyklach produkcyjnych. Duża liczba błędów bezpośrednio rzutujących na przebieg rozruchu produkcji ukryta jest w oprogramowaniu maszyn i urządzeń stanowiących istotę systemu ESP. Największa liczba wad i usterek ujawnia się w pierwszym okresie uruchamiania systemu i stopniowo maleje, zbliżając się do okresu jego właściwej eksploatacji. Prawidłowo zaprogramowane maszyny i urządzenia prod. powinny bezpośrednio przejść do nominalnej wielkości produkcji, nie generując przy tym braków. Jeśli zakłócenia, którym są poddawane pojedyncze obrabiarki i urządzenia, nie zostaną uwzględnione w oprogramowaniu może to prowadzić do awarii urządzeń. Rozruch prod. jest to okres, w którym wszystkie uprzednio indywidualne projektowane elementy systemu ESP, muszą zadziałać łącznie. W trakcie stopniowego narastania produkcji niedomagania w występujące tam muszą być sukcesywnie eliminowane. Im mniej zaburzeń występuje między elementami systemu ESP tym ocena systemu jest lepsza.

---