Początek formularza
LOGORYTMIKA - jest to jedna z metod stosowana w postępowaniu logopedycznym, oparta na rytmie muzycznym i tekstach słownych zestrajanych przez muzykę i łączonych z ruchami całego ciała. Logorytmika jest swoistą formą połączenia rytmiki i terapii logopedycznej. Wykorzystuje, bowiem możliwość oddziaływania na sferę słuchową, słuchowo-ruchową i ruchową. Na bazie ćwiczeń muzyczno-ruchowych stosuje się ćwiczenia słowno-ruchowe, których wiodącym składnikiem jest rytm. Naturalny i swobodny ruch, będący obok muzyki podstawowym motywem ćwiczeń, umożliwia realizację zajęć rytmicznych ze wszystkimi dziećmi, niezależnie od poziomu ich intelektualnego, ruchowego i muzycznego rozwoju.
Celem zajęć logorytmicznych jest kształcenie sprawności słuchowej i ruchowej dzieci z
opóźnieniami rozwoju mowy i zaburzeniami mowy, a głównie koordynacji ruchowej,
ruchowo- wzrokowej, ruchowo — słuchowej oraz wrażliwości percepcyjnej.
U dzieci zdrowych pełnią głównie funkcję profilaktyczną i wszechstronnie rozwijają.
Cele logorytmiki
1. Usprawnienie oddechu
2. Wykształcenie prawidłowej fonacji
3. Usprawnienie narządów mowy
4. Kształcenie słuchu fonematycznego
5. Kształcenie pamięci muzycznej
6. Kształcenie poczucia rytmu, tempa oraz metrum
7. Kształcenie szybkiej reakcji ruchowej na sygnały słowne, dźwięk, ciszę.
8. Kształcenie umiejętności percypowania i odtwarzania ruchem tempa, rytmu, akcentacji i ekspresji w muzyce i wypowiedzi słownej.
9. Usprawnienie tzw. dużej motoryki
10. Rozwój intelektualny
11. Rozwój społeczny
Zadaniem logorytmiki jest optymalne usprawnianie mowy oraz stymulowania jej rozwoju.
Ćwiczenia logorytmiczne(rytmizujące) - są to ćwiczenia muzyczno - ruchowe i słowno-ruchowe, a ich składnikiem wiodącym jest rytm. Kształcą one ruchy całego ciała, co ma pośredni wpływ na ruchy narządów mowy oraz wyrabiają poczucie rytmu umożliwiającego prawidłowe stosowanie prozodii mowy, tj. melodii, akcentu, rytmu, wrażliwość na muzykę.
Ćwiczenia logorytmiczne są szczególnie polecane dla dzieci mających trudności w sprawnym poruszaniu się, w orientacji przestrzennej, dla dzieci nieśmiałych, a także nadruchliwych. Logorytmika uczy płynności ruchów, otwiera na muzykę, jej rytm, pozwala w celowy sposób wyładować nagromadzoną energię oraz zwolnić napięcie mięśniowe.
Zajęcia logorytmiczne powinny obejmować:
ćwiczenia oddechowe
ćwiczenia głosowe: fonacyjne, emisyjne, intonacyjne
ćwiczenia usprawniające tzw. małą motorykę (tj. narządy mowy)
ćwiczenia usprawniające tzw. dużą motorykę
ćwiczenia słuchowe
śpiew
ruchy przy muzyce
odtwarzanie i tworzenie muzyki
grę na instrumentach perkusyjnych
PRZEBIEG ZAJĘĆ:
I. Ćwiczenia ruchowe
1.Ćwiczenia usprawniające motorykę
Dzieci poruszają się zgodnie z rytmem melodii: marsz- maszerują jak żołnierze, bieg-
biegną drobnymi krokami na palcach jak wiewiórki, skoki obunóż- skaczą jak zające.
2. Ćwiczenie regulujące napięcie mięśniowe
Dzieci poruszają się jak roboty (muzyka elektroniczna), potem jak szmaciane lalki
miękko uginając nogi, ręce, tułów (muzyka wolna, spokojna).
3. Ćwiczenie umiejętności poruszania się w przestrzeni.
Dzieci chodzą przy akompaniamencie po linii koła, po zmianie melodii poruszają się w
rozsypce, powrót pierwszego akompaniamentu oznacza ponowne utworzenie koła. Jeżeli
nie dysponujemy większą przestrzenią możemy zaproponować dzieciom marsz w
miejscu, a na zmianę melodii obroty wokół własnej osi.(na etapie początkowym najlepiej
ustalić ilość kroków przypadających na obrót).
II. Ćwiczenia słuchowo- ruchowe
1. Ćwiczenia różnicowania tempa.
Dzieci po rozpoznaniu melodii poruszają się wolno- kołysanie na boki lub szybko- bieg
2. Ćwiczenia różnicowania dynamiki
Przy muzyce głośnej dzieci maszerują tupiąc, przy muzyce cichej idą delikatnie na
palcach.
3. Ćwiczenia różnicowania wysokości dźwięku.
Przy dźwiękach wysokich dzieci unoszą ręce nad głowę i klaszczą, przy dźwiękach
niskich uderzają dłońmi o podłogę
4. Ćwiczenia różnicowania rytmu.
Echo rytmiczne: nauczyciel wystukuje proste przebiegi rytmiczne, a dzieci powtarzają.
Można wykorzystać instrumenty perkusyjne.
5. Ćwiczenie różnicowania metrum.
Dzieci słuchają melodię i zaznaczają, przez klaśnięcie, przytup, skinienie głową, akcent
na raz.
6. Ćwiczenia kształtujące szybką reakcję ruchowa na sygnał
Dzieci maszerują z woreczkami na głowie. Na umówiony sygnał zmieniają ruch (w tym
czasie zabieramy jeden woreczek). Powrót muzyki marszowej oznacza ponowne
maszerowanie z woreczkiem na głowie. Kto nie chwyci woreczka odpada z dalszej
zabawy. Na umówiony sygnał dzieci mogą stać w bezruchu, wykonać obrót, podskok,
przysiad itd.
III. Ćwiczenia słowno- ruchowe i słowno- rytmiczne
1. Rytmizowanie przysłowia„Kwiecień — plecień, bo przeplata trochę zimy, trochę
lata”. (należy pamiętać, aby rytm i ruch podporządkowany był akcentowi
słownemu)
2. Zabawa„Na łące”. Dzieci podzielone na trzy grupy stoją w rozsypce. Każda z grup
ma przydzielony instrument wywoławczy. I tak: na dźwięk bębenka wybiegają żaby
i wydają dźwięk kum, kum, rech, rech. Na dźwięk trójkąta wychodzą świerszcze i
mówią: cyk, cyk. Na dźwięk grzechotki wybiegają pszczoły i wydają dźwięk
bzzzzzzzzzzz, bzzzzzzzzzzzzzzz.
3. Zabawa„ Idą słonie”. Dzieci chodzą w rozsypce po sali na szeroko rozstawianych
nogach udając zmęczone upałem słonie. Przy każdym kroku uginają lekko w dół
(nie do przodu) tułów i nogi wypowiadając jednocześnie głośne uff…
4. Zabawa„Pojazdy”. Dzieci poruszają się, naśladując ruchem różne pojazdy, wydając
jednocześnie charakterystyczny dla nich dźwięk.
5. Piosenka z naturalnym akompaniamentem. Możemy zaśpiewać z dziećmi prostą
piosenkę w tempie umiarkowanym z akompaniamentem w formie klaskania,
pstrykania, uderzania rękami o uda. Ćwiczymy przy tym jednocześnie praksję dłoni.
IV. Ćwiczenia oddechowe
1. Ziewanie
2. Dzieci leżą na podłodze. Przed twarzą na wyciągniętej dłoni trzymają chusteczkę,
piórko i dmuchają, starając się, aby przedmiot nie spadł im na twarz. Można
wykorzystać do tego ćwiczenia relaksacyjny podkład muzyczny.
V. Ćwiczenia artykulatorów
Zabawa„Lustra”. Prowadzący pokazuje dzieciom różne ćwiczenia buzi i języka, a dzieci je
naśladują jak odbicie w lustrze.
VI. Ćwiczenia słuchu werbalnego
Zabawa„Alfabet”. Dzieci podzielone są na głoski. Prowadzący wypowiada prosty wyraz, a
dzieci- głoski występujące w tym wyrazie podchodzą i ustawiają się kolejno.
Zabawa z głoską (dla młodszych dzieci). Wywoływanie głosek: pokazujemy dziecku
rysunek przedstawiający jakiś przedmiot i głoskę, która naśladuje odgłos tego
przedmiotu, np. drzewo z przechylonymi na bok gałęziami- szszszszszsz, mucha-
zzzzzzzzzzzz, wąż- sssssssssssss
Dół formularza