PRĄDY DIADYNAMICZNE - BERNARDA
Powstają w wyniku prostowania prądu zmiennego o częstotliwości 50 Hz i nałożenia powstałych połówek sinusoidy na podprogowe natężenie prądu galwanicznego (2-4 mA).
Znanych jest 6 rodzajów prądów, które składają się z komponenty galwanicznej (prąd stały) i zmiennej (prąd sinusoidalnie zmienny). To powoduje, że wartość mocy impulsu nie spada do zera, tylko do minimalnej wartości prądu stałego. W związku z tym prądy te mają właściwości bodźcowe prądów impulsowych oraz właściwości prądu stałego o małym natężeniu.
Poprzez kombinacje dwóch podstawowych częstotliwości 50 Hz i 100 Hz (DF i MF) (przez zastosowanie zmiany tych prądów w odpowiednich stosunkach czasowych, ich modulacje oraz przerywanie) uzyskuje się 4 pozostałe rodzaje prądów; (CP, LP, RS, MM)
Do opracowania przebieg i opis prądów DF, MF, CP, LP, RS, MM - <<MIKA>>
Działanie biologiczne prądów diadynamicznych:
Działanie przeciwbólowe ( DF, CP, LP)
Wyraża się podwyższeniem progu odczuwania bólu; najsilniejsze działanie i przełamanie oporu skóry wykazuje prąd DF;
Wpływ na naczynia krwionośne (MF, CP)
Powodują powstawanie w tkankach substancji mających właściwości rozszerzania naczyń krwionośnych (rozszerzenie naczyń jest silniej wyrażone w okolicy katody);
Pobudzają włókna nerwowe układu autonomicznego odpowiedzialne za rozszerzenie naczyń;
Wzmożenie aktywności naczynioruchowej i lepsze ukrwienie tkanek , usprawnianie procesów odżywiania i przemiany materii tkanek (leczenie obrzęków pourazowych oraz zaburzeń czucia obwodowego);
Wpływ na mięśnie szkieletowe
Prąd MF o częstotliwości 50 Hz powoduje wzmożenie napięcia mięśni, natomiast prąd DF o częstotliwości 100 Hz jego obniżenie;
Naprzemienne stosowanie prądów wyżej wymienionych, które występują w prądach CP i LP, powodują niejako izometryczną ,,gimnastykę'' mięśnia i daje to w efekcie jego przekrwienie i obniżenie napięcia (leczenie zespołów mięśniowych przebiegających ze wzmożonym napięciem mięśni)
Do elektrostymulacji - czyli pobudzanie do skurczu mięśni szkieletowych, szczególnie przydatne są prądy RS i MM, które składają się z serii impulsów oddzielonych od siebie przerwami; w czasie oddziaływania impulsów uzyskuje się skurcz mięśnia, natomiast w czasie przerwy - jego rozluźnienie; prądy RS i MM są wykorzystywane do elektrostymulacji mięśni zdrowych lub nieznacznie uszkodzonych;
METODYKA ZABIEGÓW
Wielkość i rodzaj elektrod dobiera się w zależności od okolicy ciała, w której ma być wykonany zabieg;
W metodzie klasycznej należy pamiętać o odpowiedniej grubości podkładów użytych do zabiegów ( zgodnie z zasadami obowiązującymi podczas zabiegów z wykorzystaniem prądu stałego); stosując prądy impulsowe małej częstotliwości (bez podstawy prądu stałego) można używać cieńszych podkładów,
W miejscu bolesnym umieszcza się zawsze elektrodę połączoną z biegunem ujemnym (katoda)
Elektrodę połączoną z dodatnim biegunem (anoda) umieszcza się obwodowo w stosunku do poprzedniej, jednak w taki sposób, aby przebieg prądu między elektrodami obejmował miejsce, gdzie występuje schorzenie;
W celu uzyskania lepszych efektów leczniczych stosuje się sekwencje różnych rodzajów prądów; należy zmieniać rytmy MF i DF, układając je w sekwencje, w tym stosować gotowe sekwencje LP i CP;
Jedna sekwencje powinna trwać od 0,5 sek do 3 min, cały zabieg od 2 -10 min;
Jako pierwszy należy użyć w sekwencji rytm DF, ponieważ jest odczuwalny najłagodniej i daje najsilniejszą inhibicję (działanie przeciwbólowe)
Dobór odpowiednich rodzajów prądów DD oraz kolejność ich stosowania są uwarunkowane rodzajem schorzenia (tabela <MIKA>)
Natężenie prądów DD powinno mieścić się pomiędzy progiem odczuwania tych prądów a progiem bólu;
W zabiegach przeciwbólowych - natężenie prądu do granicy bólu;
W nerwobólach i zabiegach poprawiających ukrwienie - natężenie prądu niewiele przekraczające próg odczuwania;
Liczba zabiegów w serii zależy od rodzaju schorzenia, zabiegu i zwykle wynosi 6-10 zabiegów, wykonywanych codziennie lub co drugi dzień, przerwa pomiędzy kolejnymi seriami powinna wynosić 6-8 dni, pełny cykl leczenia ogranicza się zwykle do 2-3 serii zabiegów;
Po 3-4 zabiegach powinien występować pozytywny skutek, który jest wskazaniem do ich kontynuacji; w przypadku braku efektu należy przerwać zabiegi na kilka dni i ponowić je w zmienionym układzie aż do uzyskania oczekiwanych rezultatów;
WSKAZANIA
Zespoły bólowe przebiegające ze wzmożonym napięciem mięśni
Bóle ok. szyjnego odcina kręgosłupa, potylicy i pasa barkowego - DF, CP
Bóle pleców i kręgosłupa - DF, CP
Zespół rwy kulszowej - DF, CP, LP lub DF, MF, CP
Nerwoból splotu barkowego - DF, CP
Nerwoból nerwu trójdzielnego DF, CP
Rwa kulszowa w przebiegu choroby dyskowej - DF, CP, LP
Choroba Raynauda (wczesny okres owrzodzeń) DF, CP
Migrena - DF
Samorodna sinica kończyn - DF, CP
Zapalenie okołostawowe stawu ramiennego DF, CP
-------------\\---------------stawu łokciowego DF, LP
Choroba zwyrodnieniowa stawów DF, LP, CP
Stany po urazach stawów i mięśni oraz ścięgien DF, CP lub DF, LP
Porażenie obwodowe nerwu twarzowego DF, CP
Półpasiec DF, CP
Odmroziny DF, CP
Obrzęki na tle zaburzeń odżywczych DF, CP lub DF
PRZECIWWSKAZANIA
U osób z wszczepionym rozrusznikiem serca
Ropne stany zapalne skóry i tkanek miękkich
Wypryski
Stany gorączkowe
Porażenia spastyczne
Miejscowe zaburzenia czucia
Nowotwory łagodne i złośliwe
Skaza krwotoczna
Ostre procesy zapalne i infekcje ogólne
Osobnicza nietolerancja prądu
Zakrzepy
Zagrożenia zatorami
Zakrzepowe zapalenie żył
Metale w tkankach poddanych zabiegowi, endoproteza
Miażdżyca zarostowa tętnic
Nie stosować na okolice serca