PRĄDY DIADYNAMICZNE BERNARDA
Prądy diadynamiczne Bernarda podobnie jak inne prądy elektryczne mają właściwość rozszerzania naczyń krwionośnych. Wzmożenie aktywności naczynioruchowej, lepsze ukrwienie tkanek - a tym samym usprawnianie procesów odżywczych i przemiany materii tkanek- odgrywają istotną rolę w leczeniu wielu stanów chorobowych, a szczególnie obrzęków pourazowych oraz zaburzeń ukrwienia obwodowego.
Prądy diadynamiczne jako prądy małej częstotliwości modulowane amplitudowo o kształcie połówki sinusoidy:
- MF - kształt modulacji w postaci jedno połówkowego wyprostowanego prądu sinusoidalnie zmiennego o częstotliwości 50Hz
- DF - kształt modulacji w postaci dwu połówkowo wyprostowanego prądu sinusoidalnie zmiennego o częstotliwości 50Hz, częstotliwość prądu DF wynosi 100Hz
- CP - prąd ten powstaje z okresowej zmiany prądów DF oraz MF które płyną na przemian w czasie 1 s.
- LP - prąd ten powstaje z okresowej zmiany prądów DF oraz MF które płyną na przemian w czasie6 s. Przejście DF na MF i odwrotnie jest łagodne i trwa ok. 1 s.
Pierwszy zabieg należy wykonywać możliwie natychmiast po urazie i w miarę możliwości 2X dziennie. Następne zabiegi od 5 codziennie do ustąpienia bólów, po czym jeszcze 4 zabiegi co 2 dni. Po okresie około 2-3tygodni wprowadza się dodatkowo prąd RS do przekroczenia progu ruchowego na 2-3min. Należy pamiętać aby łączny czas zabiegu nie przekraczał 8 minut.
Przed przystąpieniem do zabiegu należy uprzedzić pacjenta o dość silnych i wyraźnych odczuciach w czasie zabiegu. Pacjent powinien zdjąć wszelkie przedmioty metalowe i odsłonić odpowiednią okolicę. Na skórze nie powinno być żadnych kremów i maści. Pacjenta układa się na kozetce w wygodnej dla niego pozycji leżącej na plecach. Ogląda się dokładnie powierzchnie skóry- czy nie ma ran, zadrapań itp... Terapeuta przygotowuje podkłady gazowe. Ciepło wilgotne okłady przylegają bezpośrednio do skóry. Do nich elektrody metalowe od aparatu. Elektrody stabilizuje się woreczkiem lub bandażem po uprzednim zabezpieczeniu elektrody ceratkom . Elektroda czynna-katoda jest mniejsza i znajduje się w miejscu bólu. Sprawdza się jeszcze raz poprawność ułożenia elektrod i ustawienia aparatu. Włącza się aparat. Nastawia się odpowiednie dawki wymienione wyżej i odlicza czas. W czasie zabiegu pacjent nie powinien spać, dotykać aparatu i elektrod. Powinien być kontrolowany przez terapeutę i w razie pogorszenia samopoczucia poprosić personel. Po czasie wyłącza się prąd i zdejmuje elektrody. Sprawdza się odczyn i nakazuje odczekać pół godziny w poczekalni. W przypadku wystąpienia zmian skórnych informujemy o tym lekarza i przerywamy zabiegi do czasu ich ustąpienia.
Prądy diadynamiczne
Z Wikipedii
Prądy diadynamiczne (DD) (ang. diadynamic therapy) - stosowane w elektroterapii prądy zmienne o małej częstotliwości. Powstają w wyniku prostowania prądu przemiennego sinusoidalnego o częstotliwości 50 Hz. Opisu ich dokonał lekarz francuski P. Bernard i nazwał je diadynamicznymi. Prądy diadynamiczne wywodzą się z dwóch podstawowych prądów impulsowych o częstotliwości 50 i 100 Hz. Przez zastosowanie zmiany tych prądów w odpowiednich cyklach czasowych, ich modulowanie oraz przerywanie uzyskuje się pozostałe rodzaje prądu.
Prądy diadynamiczne wykazują działanie przeciwbólowe i przekrwienne. Bernard opisał sześć rodzajów prądu:
Prąd DF (fr. diphase fixe). Powstaje w wyniku prostowania dwupołówkowego czyli nałożenia na jednopołówkowo wyprostowany prąd sinusoidalnie zmienny o częstotliwości 50 Hz drugiego takiego samego prądu, przesuniętego w fazie o 180°. W rezultacie tego uzyskuje się prąd impulsowy o częstotliwości 100Hz, w którym czas trwania impulsu wynosi ok. 10 ms.
Prąd MF (fr. monophase fixe). Jest to jednopołówkowo wyprostowany prąd sinusoidalnie zmienny o częstotliwości 50 Hz oraz czasie trwania impulsów i przerw między impulsami ok. 10ms.
Prąd RS (fr. rhythme syncope). Jest to przerywany prąd MF. Czasy przepływu prądu i przerwy są sobie równe i każdy z nich trwa 1 s.
Prądy diadynamiczne
Prądy diadynamiczne (DD) - zwane inaczej prądami Bernarda, powstają w wyniku prostowania prądu sinusoidalnego zmiennego o częstotliwości 50 Hz. Prądy diadynamiczne działają przeciwbólowo i przekrwiennie, stosowane są najczęściej w zespołach bólowych i nerwobólach.
Bernard opisał sześć rodzajów prądu, w których wyróżnić można dwie składowe: prąd sinusoidalny zmienny i prąd stały:
prąd DF - powstaje w wyniku nałożenia na jedno połówkowo wyprostowany prąd sinusoidalnie zmienny o częstotliwości 50 Hz i drugiego takiego samego, przesuniętego w fazie o 180°. W efekcie tego uzyskuje się prąd impulsowy o częstotliwości 100 Hz i czasie trwania impulsu ok. 10ms.
prąd MF - jest to jedno połówkowo wyprostowany prąd sinusoidalnie zmienny o częstotliwości 50 H, czasie trwania impulsów i przerwy między impulsami ok. 10 ms.
prąd CP - prąd ten powstaje w wyniku okresowej zmiany prądów DF i MF, które płyną na przemian w czasie 1s.
prąd LP - powstaje w wyniku nałożenia na prąd MF analogicznego prądu modulowanego w amplitudzie i przesuniętego w fazie o 180° . Czas trwania całego okresu modulacji wraz z przerwą wynosi ok. 10 s, a przerwy 6s.
prąd RS - jest to przerywany prąd MF o czasie przepływu prądu i przerwy równym 1s.
Prądy diadynamiczne stosowane są w:
zespołach bólowych w przebiegu choroby zwyrodnieniowej stawów
nerwobólach
zespołach naczyniowych
zapaleniach okołostawowych porażeniach obwodowych nerwu twarzowego
półpaśca
odmrozinach
obrzękach na tle zaburzeń odżywczych zanikach mięśniowych z nieczynności
Przeciwwskazania:
ropne stany zapalne skóry i tkanek miękkich
wypryski
stany gorączkowe
prądów diadynamicznych nie wolno stosować na okolicę serca i kończyn górnych u osób z wszczepionym rozrusznikiem serca