J. Baudrillard - Symulakry i symulacja, WSPÓŁCZESNE TEORIE SOCJOLOGICZNE(1), Referaty


Jean baudrillard- „Symulakry i symulacja”

Dysymulować- Ukrywać bądź taić- oznacza udawać, że nie posiada się tego, co się ma. Odsyła do obecności.

Symulować- To udawać, że ma się coś, czego się nie ma. Nie jest to jednak zwykłe udawanie, ponieważ symulacja przyjmuje cechy zjawiska naśladowanego - jak chory, który nabywa objawów choroby przez siebie symulowanej. Rezultat symulacji podważa więc rozróżnienie pomiędzy "prawdziwym" i "fałszywym", pomiędzy "rzeczywistością" i "wyobrażeniem". To przypadek udawania, które staje się prawdą, to wyobrażenie, które wytwarza rzeczywistość.

Symulacja- To sposób generowania - za pomocą modeli- rzeczywistości pozbawionej źródła i realności: hiperrzeczywistości.

Ikonoklaści- oskarża się ich o pogardę i sprzeciw wobec obrazów, a tak naprawdę byli oni tymi, którzy przypisywali im właściwą wartość.

Ikonolatrzy- widzieli w obrazach tylko odbicia i zadowalali się oddawaniem czci przeświecającemu przez nie Bogu. Byli oni umysłami w najwyższym stopniu nowoczesnymi, najodważniejszymi, ponieważ pod pozorem przejawiania się Boga w zwierciadle obrazów inscenizowali już jego śmierć i zniknięcia w epifanii jego własnych przedstawień.

Baudrillard twierdzi, że ponowoczesność to właśnie świat symulakrów- znaków nieodsyłających do niczego poza samymi sobą. W miejsce ikony- dawnego wyobrażenia Boga- wchodzi ikonka, czyli znaczek oznaczający sam siebie. W erze nowoczesnej kapitalizm udawał, że kontroluje produkcję towarów, w erze ponowoczesnej podstawową aktywnością społeczną stała się produkcja i wymiana znaków.

Według filozofa nie postrzegamy już rzeczywistości, tylko symulację, która nie poprzedza już, jak kiedyś działania, lecz to działanie po prostu zastępuje. Baudrillard w następujący sposób widzi kolejne fazy rozwoju obrazu:

obraz jest odbiciem głębszej rzeczywistości

przesłania i wynaturza głębszą rzeczywistość

przesłania brak głębszej rzeczywistości

nie ma związku z jakąkolwiek rzeczywistością: jest swoim własnym symulakrem.

Rzeczywistość- wytwarzana jest ze zminiaturyzowanych komórek, matryc i jednostek pamięci, z oprogramowania- i może z ich pomocą być reprodukowana nieskończoną ilość razy. Symulacja w prostej linii prowadzi do wytworzenia hiperrzeczywistości- czyli rzeczywistości bardziej rzeczywistej niż sama rzeczywistość :)

Baudrillard twierdzi, że nie ma rzeczywistości, ale nie ma tu na myśli tego, że żyjemy wyłącznie w świecie fantazji. Twierdzi tylko, że nie sposób już dotrzeć do rzeczywistości niezapośredniczonej. Baudrillard mówi, że to nie rzeczywistość znikła, to znikła różnica między tym co rzeczywiste a tym co symulowane. Nasze zmysły nie są już w stanie odróżnić wyobrażenia (czy przedstawienia) od rzeczy samej w sobie, obrazu od symulakru.W hiperrzeczywistości odbiorca nie funkcjonuje już jako całość. Skoro przekaz jest poszatkowany, rozdrobniony i przyspieszony, również odbiorca musi ulec fragmentaryzacji. Ludzka podmiotowość w świecie hiperrzeczywistości zyskuje wymiar fraktalny.

Wymiar fraktalny - inaczej wymiar podobieństwa, wymiar samopodobieństwa jest miarą fraktali. Jego wartości mogą być dowolnymi nieujemnymi liczbami rzeczywistymi. Z formalnego punktu widzenia istnieje kilka nierównoważnych definicji wymiarów, które w różnych sytuacjach są określane mianem wymiarów fraktalnych. Często termin ten odnosi się do wymiaru Hausdorffa.

Symulakry stały się więc w opinii Baudrillarda jedną z najważniejszych kategorii naszej kultury. Media prowadzą do unieważnienia realności i do przyspieszenia obiegu informacji. Każde zdarzenie ulega rozdrobnieniu, co według autora prowadzi do utraty poczucia całości i następstwa zdarzeń.

Precesja symulaków- Dziś nie ma już żadnej referencji i nie ma rzeczywistości, do której znak mógłby odesłać. Ta relacja została pochłonięta przez "precesję symulakrów". Nie "pro-cesję",

lecz "pre-cesję" - czyli uprzedni względem rzeczywistości napór modeli, kopii obywających się bez oryginału, wizerunków, które reprezentują same siebie. Jest to "koniec metajęzyka, koniec metafizyki, koniec metafory - oto czysty znak, czyste zdarzenie. Ponieważ wszystko zostało

urzeczywistnione, niczego już nie ma na końcu, wszystko jest tutaj, czyli po końcu"



Wyszukiwarka

Podobne podstrony:
Bourdieu - Struktury, WSPÓŁCZESNE TEORIE SOCJOLOGICZNE(1), Referaty
Z. Bauman - Ponowoczesne wzory osobowe, WSPÓŁCZESNE TEORIE SOCJOLOGICZNE(1), Referaty
Z. Bauman - Czy istnieje postmodernistyczna socjologia, WSPÓŁCZESNE TEORIE SOCJOLOGICZNE(1), Referat
Bourdieu - Struktury, WSPÓŁCZESNE TEORIE SOCJOLOGICZNE(1), Referaty
To są tematy referatów WSPÓŁCZESNE TEORIE SOCJOLOGICZNE
Ralph Dahrendorf - teoria konfliktu, WSPÓŁCZESNE TEORIE SOCJOLOGICZNE
WTS Socjologia humanistyczna Krakowiak, Socjologia, Współczesne Teorie Socjologiczne
opracowanie pytań na kolokwium, SOCJOLOGIA UJ, Współczesne teorie socjologiczne
wts wse wyklad11, SOCJOLOGIA UJ, Współczesne teorie socjologiczne
WSPOLCZESNE TEORIE SOCJOLOGICZNE wyklady
wprowadzenie do socjologii, Współczesne teorie socjologiczne
wts wse wyklad7, SOCJOLOGIA UJ, Współczesne teorie socjologiczne
wts wse wyklad5, SOCJOLOGIA UJ, Współczesne teorie socjologiczne
Blau Wymiana Społeczna Szczerbińska Kandybowicz, SOCJOLOGIA UJ, Współczesne teorie socjologiczne
wts wse wyklad12, SOCJOLOGIA UJ, Współczesne teorie socjologiczne
Współczesne Teorie Socjologiczne - kolokwium 2, Opracowania moje

więcej podobnych podstron