ochrona osob, mienia , obiektow i obszarow Temat 3

Temat: Prawne i organizacyjne aspekty bezpieczeństwa i porządku publicznego.

bezpieczeństwo - termin bezpieczeństwo (łac. sine cura) jest współcześnie definiowany jako stan pewności, spokoju, zabezpieczenia i oznacza brak zagrożenia lub ochronę przed nim.

Z uwagi na dynamikę rozwoju współczesnego świata, w tym rozwoju człowieka jako jednostki, zasadnym jest postrzeganie bezpieczeństwa jako stanu braku zagrożeń nie tylko dla przetrwania podmiotu, ale także dla jego rozwoju. Zrównoważony rozwój jednostki czy też organizacji (jaką jest państwo).

porządek publiczny - stan umożliwiający normalne (sprawne) funkcjonowanie państwa oraz społeczeństwa, tj. zapewniający prawidłowe funkcjonowanie:

- instytucji publicznych (przede wszystkim państwowych - chroniąc je przed zachowaniami zakłócającymi ich działalność),

- oraz ochronę interesów jednostki (w szczególności poprzez przyznanie jej praw podmiotowych).

bezpieczeństwo publiczne - to taki stan, w którym ogółowi obywateli indywidualnie nie oznaczonemu, żyjącemu w państwie i społeczeństwie, nie grozi żadne niebezpieczeństwo i to niezależnie od tego, jakie byłyby jego źródła.

Administracja rządowa i samorządowa w systemie bezpieczeństwa i porządku publicznego.

Do systemu należą:

1. Prezydent RP (art. 134, 135, 136 Konst. RP).

2. Organy administracji rządowej (art. 146 Konst. RP).

3. Jednostki samorządu terytorialnego (ustawy samorządowe).

4. Organizacje i instytucje pozarządowe i podmioty prywatne.

Wojewoda jako przedstawiciel Rady Ministrów wykonuje i koordynuje zadania w zakresie obronności i bezpieczeństwa państwa oraz zarządzania kryzysowego, wynikające z odrębnych ustaw;

Wojewoda odpowiada za wykonywanie polityki Rady Ministrów w województwie, a w szczególności:

- zapobiegania zagrożeniu życia, zdrowia lub mienia, oraz zagrożeniom środowiska,

- bezpieczeństwa państwa i utrzymania porządku publicznego,

- ochrony praw obywatelskich,

- zapobiegania klęskom żywiołowym i innym nadzwyczajnym zagrożeniom,

- zwalczania i usuwania ich skutków, na zasadach określonych w odrębnych ustawach;

Samorząd województwa wykonuje zadania o charakterze wojewódzkim określone ustawami,
w szczególności w zakresie:

- bezpieczeństwa publicznego,

USTAWA z dnia 5 czerwca 1998 r. o samorządzie województwa.

Powiat wykonuje określone ustawami zadania publiczne o charakterze ponadgminnym
w zakresie:

- porządku publicznego i bezpieczeństwa obywateli,

USTAWA z dnia 5 czerwca 1998 r. o samorządzie powiatowym.

Gmina w szczególności zadania własne obejmują sprawy:

- porządku publicznego i bezpieczeństwa obywateli oraz ochrony przeciwpożarowej i przeciwpowodziowej, w tym wyposażenia i utrzymania gminnego magazynu przeciwpowodziowego,

USTAWA z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym.

Temat: Legitymowanie osób.

tożsamość - w ujęciu logicznym to identyczność czyli stosunek zachodzący między danym przedmiotem a nim samym.

Poprzez ustalenie czy też potwierdzenie tożsamości osoby rozumiemy stwierdzenie faktycznej zgodności pomiędzy nią samą a personaliami jej przypisanymi w legalnym dokumencie.

legitymowanie - czynność służbowa policjanta polegająca na ustaleniu bądź sprawdzeniu tożsamości osoby (lub innych jej danych) na podstawie posiadanych przez nią dokumentów.

Realizacja tej czynności powoduje chwilowe ograniczenie swobody obywatela, nie jest jednak w sensie prawnym zatrzymaniem osoby.

Podstawy prawne legitymowania:

Przyczyny legitymowania:

Obowiązki policjanta w czasie legitymowania:

Uprawnienia Policji w czasie legitymowania:

  1. Ustawa o Policji – art. 15:

  2. Kodeks Wykroczeń – art. 65 kiedy osoba:

    • wprowadza w błąd co do swojej tożsamości lub innej osoby albo miejsca pracy lub zamieszkania,

    • na żądanie uprawnionego organu nie okazuje dokumentu stwierdzającego tożsamość pomimo, że taki posiada przy sobie

Kodeks Postępowania w Sprawach o Wykroczenia:

Podmioty na prośbę których policjant legitymuje osoby:

  1. Sąd – art. 213 § 1 kpk- przeprowadzenie wywiadu środowiskowego - ustalenie tożsamości oskarżonego, wieku, stosunków rodzinnych i majątkowych, wykształcenia, zawodu, źródła dochodu

Uwaga! Legitymowanie policjant podejmuje na polecenie sądu np. w związku z zakłóceniem porządku
w trakcie rozprawy.

  1. Prokuratura – legitymowanie w związku z czynnościami w ramach prowadzonych dochodzeń lub śledztw lub w oparciu o zarządzenia wydane przez prokuratora takie jak: przeszukanie pomieszczeń, przeszukanie osoby, zatrzymanie osoby w myśl kpk.

  2. Organy samorządu terytorialnego – w myśl ustanowionych uchwał lub
    w oparciu o przepisy innych ustaw np.:

  1. Inne – dotyczyć to będzie wszelkich innych czynności wykonywanych wspólnie lub na rzecz organizacji społecznych, młodzieżowych, wyodrębnionych jednostek administracji
    w oparciu o obowiązujące przepisy.

Rodzaje dokumentów związane z ustaleniem tożsamości:

Dokumenty tożsamości cudzoziemca:

Inne dokumenty tożsamości:

podrobienie - to sporządzenie nowego dokumentu na wzór autentycznego przez:

przerobienie - polega na dokonaniu zmian treści autentycznego dokumentu przez:

Ślady mogące świadczyć o fałszerstwie:

Zabezpieczenia dokumentów przed fałszowaniem:

Postępowanie policjanta ze sfałszowanym dokumentem:

Z uwagi na konieczność przeprowadzenia późniejszych badań kryminalistycznych wszelkie dokumenty należy zabezpieczyć w takim stanie w jakim znajdowały się one w chwili ich zakwestionowania .

Zasady bezpieczeństwa w czasie legitymowania:

Dokumentowanie:

Sposoby legitymowania osób w różnych miejscach:

Sposoby potwierdzania danych przez legitymowanego:

Sposoby postępowania w sytuacji ujawnienia dokumentu związanego z ustaleniem tożsamości, który posiada cechy świadczące o sfałszowaniu:

Zasady postępowania z osobami nie posiadającymi dokumentów:

Zasady postępowania z osobami odmawiającymi okazania dokumentu:

Postępowanie z dokumentami znalezionymi:

Temat: Kontrola osobista, przeglądanie zawartości bagażu, sprawdzenie ładunku.

Policjant przy przeprowadzeniu kontroli osobistej wykonuje kolejno następujące czynności:

Kontrolę osobistą powinien przeprowadzać policjant :

Jeżeli kontrola osobista musi być przeprowadzona niezwłocznie, w szczególności ze względu na okoliczności mogące stanowić zagrożenie dla życia, zdrowia ludzkiego lub mienia, może jej dokonać policjant odmiennej płci.

Osoba poddana kontroli osobistej może przybrać do tej czynności osobę przez siebie wskazaną. Policjant jest obowiązany dopuścić osobą wskazaną do udziału w czynności, chyba że jej obecność utrudniałaby lub uniemożliwiałaby przeprowadzenie czynności.

Policjant może przybrać do obecności przy kontroli osobistej osobę trzecią ,jeżeli uzna to za koniczne dla uzyskania celu kontroli.

Policjant dokumentuje czynności służbowe ,o których mowa w notatniku służbowym określając datę, czas, miejsce i przyczynę ich przeprowadzenia oraz dane dot. Osób objętych czynnościami i w nich uczestniczących , a także rodzaj i wynik czynności.

Na żądanie osoby poddanej kontroli osobistej albo przedstawiciela właściciela, przewoźnika, spedytora lub agenta morskiego policjant sporządza protokół z przeprowadzonych czynnośći.

Temat: Podmioty posiadające uprawnienia do ingerencji w sferę praw i wolności obywatelskich.

Obowiązki i uprawnienia podmiotów kompetentnych do ingerencji w sferę praw i wolności obywatelskich.

Prawa i wolności obywatelskie

1) wolności osobiste
(zabezpieczające jednostkę przed nadmierną
ingerencją państwa w jej życie prywatne):

Prawa i wolności obywatelskie

2) prawa polityczne
(gwarantujące jednostce nieskrępowany udział w życiu politycznym; wyrażają one aktywny status jednostek);

- czynne i bierne prawo wyborcze;

  1. Art. 14, 15, 16, 17 i 18 ustawy o Policji
    z dn. 06.04.1990 r. (Policja);

  2. Art. 11, 23-26 ustawy o Straży Granicznej z dn. 12.10.1990 r. (Straż Graniczna);

  3. Art. 25 ustawy o ochronie przeciwpożarowej z dn. 24.08.1991 r. (Straż Pożarna);

3a. Ustawa z dn. 24 sierpnia 1991r. o Państwowej Straży Pożarnej (Dz. U. Nr 88, poz. 400 i z 1992 r. Nr 21, poz. 86)

  1. Art. 59, 60, 62 ustawy o transporcie kolejowym z dn. 28.03.2003 r. (Straż Ochrony Kolei);

  2. Art. 6–22 ustawy o strażach gminnych z dn. 29.08.1997 r. (Straż Miejska);

  3. Art. 6 ustawy o Służbie Celnej z dn. 24.07.1999 r. (Służba Celna);

  4. Art. 23a ustawy o rybactwie śródlądowym z dn. 18.04.1985 r. (Straż Rybacka);

  5. Art. 47 ustawy o lasach z dn. 28.09.1991 r. (Straż Leśna);

  6. Art. 36–41 ustawy Prawo łowieckie z dn. 13.10.1995 r. (Straż Łowiecka);

  7. Art. 108-110 ustawy o ochronie przyrody z dn. 16.04.2004 r. (Straż Parku).

Policja:

Art. 1

Rozdział III ustawy o Policji - Zakres uprawnień Policji

Policja w celu rozpoznawania, zapobiegania i wykrywania przestępstw i wykroczeń wykonuje czynności: operacyjno-rozpoznawcze, dochodzeniowo-śledcze i administracyjno-porządkowe.

Policja wykonuje także czynności na polecenie sądu, prokuratora, organów administracji państwowej i samorządu terytorialnego w zakresie, w jakim obowiązek ten został określony w odrębnych ustawach.

Policjanci w toku wykonywania czynności służbowych mają obowiązek respektowania godności ludzkiej oraz przestrzegania i ochrony praw człowieka.

Policja w celu realizacji zadań może korzystać z danych
o osobie, w tym również w formie zapisu elektronicznego, uzyskanych przez inne organy, służby i instytucje państwowe w wyniku wykonywania czynności operacyjno-rozpoznawczych oraz przetwarzać je.

Art.15

  1. Legitymowanie osób w celu ustalenia ich tożsamości;

Decyzja nr 167 Komendanta Głównego Policji z dnia 19 marca 2008 r.
w sprawie funkcjonowania zestawu centralnych zbiorów informacji tworzących Krajowy System Informacji Policji

§ 83.

Policjant wykonujący zadania związane z legitymowaniem osoby
oraz kontrolą osobistą, kontrolą pojazdu, przeglądaniem zawartości bagaży i sprawdzeniem ładunku w portach i na dworcach oraz w środkach transportu lądowego, powietrznego i wodnego, jest zobowiązany do sprawdzenia czy osoba lub rzecz (przedmiot) jest zarejestrowana w KSIP.

Policjant dokonujący legitymowania zobowiązany jest do sprawdzenia w KSIP osoby oraz dokumentu, jeśli osoba go posiada.

Policjant dokonujący kontroli pojazdu zobowiązany jest do sprawdzenia
w KSIP tablic rejestracyjnych pojazdu, numeru VIN, osoby kierującej wraz z jej uprawnieniami do prowadzenia pojazdów oraz sprawdzenia dowodu rejestracyjnego pojazdu. Kontrolą może być objęty również numer silnika.

  1.  Zatrzymywania osób w trybie i przypadkach określonych w przepisach KPK i innych ustaw;

2a) Zatrzymywania osób pozbawionych wolności, które na podstawie zezwolenia właściwego organu opuściły areszt śledczy albo zakład karny i w wyznaczonym terminie nie powróciły do niego;

3) Zatrzymywania osób stwarzających w sposób oczywisty bezpośrednie zagrożenie dla życia lub zdrowia ludzkiego, a także dla mienia;

3a)  pobierania od osób wymazu ze śluzówki policzków:

a)  w trybie i przypadkach określonych w przepisach KPK,

b)  w celu identyfikacji osób o nieustalonej tożsamości oraz osób usiłujących ukryć swoją tożsamość, jeżeli ustalenie tożsamości w inny sposób nie jest możliwe;

3b)  pobierania materiału biologicznego ze zwłok ludzkich
o nieustalonej tożsamości;

4)  przeszukiwania osób i pomieszczeń w trybie i przypadkach określonych w przepisach KPK i innych ustaw;

5) dokonywania kontroli osobistej, a także przeglądania zawartości bagaży i sprawdzania ładunku w portach i na dworcach oraz w środkach transportu lądowego, powietrznego i wodnego, w razie istnienia uzasadnionego podejrzenia popełnienia czynu zabronionego pod groźbą kary;

5a)  obserwowania i rejestrowania przy użyciu środków technicznych obrazu zdarzeń w miejscach publicznych, a w przypadku czynności operacyjno-rozpoznawczych i administracyjno-porządkowych podejmowanych na podstawie ustawy - także i dźwięku towarzyszącego tym zdarzeniom;

6) Żądania niezbędnej pomocy od instytucji państwowych, organów administracji rządowej
i samorządu terytorialnego oraz jednostek gospodarczych prowadzących działalność
w zakresie użyteczności publicznej;  

7)  zwracania się o niezbędną pomoc do innych jednostek gospodarczych i organizacji społecznych, jak również zwracania się w nagłych wypadkach do każdej osoby o udzielenie doraźnej pomocy, w ramach obowiązujących przepisów prawa;

8)   dokonywania kontroli rodzaju używanego paliwa przez pobranie próbek paliwa ze zbiornika pojazdu mechanicznego.

Art. 16

W razie niepodporządkowania się wydanym na podstawie prawa poleceniom organów Policji lub jej funkcjonariuszy, policjanci mogą stosować środki przymusu bezpośredniego:


1)   fizyczne, techniczne i chemiczne środki służące do obezwładniania bądź konwojowania osób oraz do zatrzymywania pojazdów;

2)   pałki służbowe;

3)   wodne środki obezwładniające;

4)   psy i konie służbowe;

5)   pociski niepenetracyjne, miotane z broni palnej.

Art.17

Jeżeli środki przymusu bezpośredniego, okazały się niewystarczające lub ich użycie, ze względu na okoliczności danego zdarzenia, nie jest możliwe, policjant ma prawo użycia broni palnej.

Podmioty posiadające uprawnienia do ingerencji w sferę praw i wolności obywatelskich.

Straż Miejska (Gminna)

Do ochrony porządku publicznego na terenie gminy może być utworzona samorządowa umundurowana formacja - straż gminna, zwana dalej "strażą".

Straż spełnia służebną rolę wobec społeczności lokalnej, wykonując swe zadania z poszanowaniem godności i praw obywateli.

Nadzór nad działalnością straży sprawuje wójt, burmistrz (prezydent miasta), a w zakresie fachowym – wojewoda przy pomocy komendanta wojewódzkiego (stołecznego) działającego w jego imieniu.

Art.10

Straż wykonuje zadania w zakresie ochrony porządku publicznego wynikające z ustaw i aktów prawa miejscowego.

Do zadań straży należy szczególności:

1) ochrona spokoju i porządku w miejscach publicznych,

2) czuwanie nad porządkiem i kontrolą ruchu drogowego - w zakresie określonym w przepisach o ruchu drogowym,

3) współdziałanie z właściwymi podmiotami w zakresie ratowania życia i zdrowia obywateli, pomocy w usuwaniu awarii technicznych i skutków klęsk żywiołowych oraz innych miejscowych zagrożeń,

4)   zabezpieczenie miejsca przestępstwa, katastrofy lub innego podobnego zdarzenia albo miejsc zagrożonych takim zdarzeniem przed dostępem osób postronnych lub zniszczeniem śladów i dowodów, do momentu przybycia właściwych służb, a także ustalenie, w miarę możliwości, świadków zdarzenia,

5)   ochrona obiektów komunalnych i urządzeń użyteczności publicznej,

6)   współdziałanie z organizatorami i innymi służbami w ochronie porządku podczas zgromadzeń i imprez publicznych,

7)   doprowadzanie osób nietrzeźwych do izby wytrzeźwień lub miejsca ich zamieszkania, jeżeli osoby te zachowaniem swoim dają powód do zgorszenia w miejscu publicznym, znajdują się w okolicznościach zagrażających ich życiu lub zdrowiu albo zagrażają życiu i zdrowiu innych osób,

8)   informowanie społeczności lokalnej o stanie i rodzajach zagrożeń, a także inicjowanie
i uczestnictwo w działaniach mających na celu zapobieganie popełnianiu przestępstw i wykroczeń oraz zjawiskom kryminogennym i współdziałanie w tym zakresie z organami państwowymi, samorządowymi i organizacjami społecznymi,

9)   konwojowanie dokumentów, przedmiotów wartościowych lub wartości pieniężnych dla potrzeb gminy.

W celu realizacji ustawowych zadań może przetwarzać dane osobowe uzyskane:

  1)   w wyniku wykonywania czynności podejmowanych w postępowaniu w sprawach o wykroczenia,

2)   z rejestrów, ewidencji i zbiorów, do których straż posiada dostęp na podstawie odrębnych przepisów.

Strażnik wykonując ustawowe zadania ma prawo do:

1)   udzielania pouczeń,

 2)   legitymowania osób w uzasadnionych przypadkach w celu ustalenia ich tożsamości,

 3)   ujęcia osób stwarzających w sposób oczywisty bezpośrednie zagrożenie dla życia lub zdrowia ludzkiego, a także dla mienia i niezwłocznego doprowadzenia do najbliższej jednostki Policji,

 4)   nakładania grzywien w postępowaniu mandatowym za wykroczenia określone w trybie przewidzianym przepisami o postępowaniu w sprawach o wykroczenia,

5)    dokonywania czynności wyjaśniających, kierowania wniosków o ukaranie do sądu, oskarżania przed sądem i wnoszenia środków odwoławczych - w trybie i zakresie określonych w KPOW,

6)   usuwania pojazdów i ich unieruchamiania przez blokowanie kół w przypadkach, zakresie i trybie określonych w przepisach o ruchu drogowym,

  7)   wydawania poleceń,

  8)   żądania niezbędnej pomocy od instytucji państwowych i samorządowych,

9)   zwracania się, w nagłych przypadkach, o pomoc do jednostek gospodarczych, prowadzących działalność w zakresie użyteczności publicznej oraz organizacji społecznych, jak również do każdej osoby o udzielenie doraźnej pomocy na zasadach określonych w ustawie o Policji,

10)  obserwowania i rejestrowania przy użyciu środków technicznych obrazu zdarzeń w miejscach publicznych.

 Dokonywanie kontroli osobistej, przeglądania zawartości podręcznych bagaży osoby:

a)  w przypadku istnienia uzasadnionego podejrzenia popełnienia czynu zabronionego pod groźbą kary,

b) w związku z wykonywaniem czynności ujęcia osób stwarzających w sposób oczywisty bezpośrednie zagrożenie dla życia lub zdrowia ludzkiego, a także dla mienia i niezwłocznego doprowadzenia do najbliższej jednostki Policji,

c)  w związku z wykonywaniem czynności doprowadzania osób nietrzeźwych do izby wytrzeźwień lub miejsca ich zamieszkania, jeżeli osoby te zachowaniem swoim dają powód do zgorszenia w miejscu publicznym, znajdują się w okolicznościach zagrażających ich życiu lub zdrowiu albo zagrażają życiu i zdrowiu innych osób,

Art.14. 1.

Strażnik może stosować środki przymusu bezpośredniego wobec osób uniemożliwiających wykonywanie przez niego zadań określonych w ustawie.

1)   siła fizyczna w postaci chwytów obezwładniających oraz podobnych technik obrony,

 2)   kajdanki,

3)   pałki obronne wielofunkcyjne,

4)   psy obronne,

5)   paralizatory elektryczne,

 6)   ręczne miotacze gazu

Jeżeli środki przymusu bezpośredniego okazały się niewystarczające lub ich użycie ze względu na okoliczności danego zdarzenia nie jest możliwe, strażnik ma prawo użycia broni palnej bojowej.

Jeżeli środki przymusu bezpośredniego okazały się niewystarczające lub ich użycie ze względu na okoliczności danego zdarzenia nie jest możliwe, strażnik ma prawo użycia broni palnej bojowej, przy wykonywaniu zadań związanych z:

1) ochroną obiektów komunalnych i urządzeń użyteczności publicznej, (5)

2) konwojowaniem dokumentów, przedmiotów wartościowych lub wartości pieniężnych dla potrzeb gminy. (9)

3)  w celu odparcia bezpośredniego i bezprawnego zamachu
na życie lub zdrowie strażnika lub innej osoby,

4)   przeciwko osobie, która nie zastosowała się do wezwania o natychmiastowego porzucenia broni lub innego niebezpiecznego narzędzia, którego użycie zagrozić może życiu lub zdrowiu strażnika lub innej osoby,

5)   przeciwko osobie, która usiłuje bezprawnie, przemocą odebrać broń palną bojową strażnikowi,

6)   w celu odparcia gwałtownego, bezpośredniego i bezprawnego zamachu na konwój ochraniający przedmioty wartościowe lub wartości pieniężne.

W związku z wykonywaniem czynności służbowych strażnik korzysta z ochrony prawnej przewidzianej dla funkcjonariuszy publicznych.

Straż ochrony Kolei:

1. USTAWA z dnia 28 marca 2003 r. o transporcie kolejowym

2. ROZPORZĄDZENIE MINISTRA INFRASTRUKTURY z dnia 14 lipca 2004 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania oraz sposobu organizacji straży ochrony kolei

3. ROZPORZĄDZENIE MINISTRA SPRAW WEWNĘTRZNYCH I ADMINISTRACJI z dnia 26 września 2003 r. w sprawie przypadków, w których funkcjonariusze straży ochrony kolei mogą wykonywać swoje zadania poza obszarem kolejowym

4. ROZPORZĄDZENIE MINISTRA INFRASTRUKTURY z dnia 31 marca 2003 r. w sprawie określenia wykroczeń, za które funkcjonariusze straży ochrony kolei są uprawnieni do nakładania grzywien w drodze mandatu karnego, oraz zasad i sposobu wydawania upoważnień

Zarządcy i przewoźnicy kolejowi obowiązani są do zapewnienia ładu i porządku na obszarze kolejowym oraz w pociągach i innych pojazdach kolejowych.

1.Zarządca lub kilku zarządców wspólnie w uzgodnieniu z ministrem właściwym do spraw transportu wydaną w porozumieniu z ministrem właściwym do spraw wewnętrznych tworzą straż ochrony kolei, działającą na zasadach określonych w niniejszym rozdziale, oraz powołują komendanta straży ochrony kolei.

2.  Zgodę, wydaje się w drodze decyzji.

3. Koszty związane z funkcjonowaniem straży ochrony kolei pokrywane są przez zarządcę lub zarządców.

Do zakresu działania komendanta straży ochrony kolei należy w szczególności:

  1)   prowadzenie działań związanych z ochroną życia i zdrowia ludzi oraz mienia na obszarze kolejowym, w pociągach i innych pojazdach kolejowych, a także prowadzenie działań profilaktycznych w tym zakresie;

 2)   organizowanie działań porządkowych i zapobiegających kradzieżom na obszarze działania zarządców;

3)   koordynacja działań porządkowych i zapobiegających kradzieżom na obszarze działania zarządców;

4)   patrolowanie obszaru kolejowego i pociągów pasażerskich;

5)   kontrola przestrzegania przepisów porządkowych na obszarze kolejowym,
w pociągach i innych pojazdach kolejowych;

6)   wystawianie posterunków ochronnych;

7)   kontrolowanie stanu zabezpieczenia i ochrony budynków, budowli, urządzeń kolejowych, pociągów i innych pojazdów kolejowych;

8)   dokonywanie kontroli stanu zabezpieczenia mienia; 

9)   konwojowanie:

a)  wyznaczonych przez zarządców pociągów i innych pojazdów kolejowych,

b)  wartości pieniężnych;

 10)  zabezpieczanie miejsca katastrofy kolejowej lub wypadku kolejowego, wszelkich śladów i dowodów oraz mienia do czasu przybycia właściwych organów dochodzeniowych i komisji powypadkowej lub usunięcia skutków wypadku;

 11)  opracowywanie planów działania straży ochrony kolei na obszarze działania zarządców;

12)  określanie potrzeb w zakresie wyposażenia straży ochrony kolei w środki techniczne niezbędne do realizacji ich zadań;

13)  dokonywanie analiz i kontroli w zakresie stanu ochrony życia i zdrowia ludzi oraz mienia na obszarze kolejowym, w pociągach i innych pojazdach kolejowych;

14)  opracowywanie programów szkolenia i doskonalenia zawodowego funkcjonariuszy straży ochrony kolei oraz opiniowanie innych programów szkolenia w zakresie ochrony kolei;

15)  sprawowanie nadzoru nad gospodarką i eksploatacją uzbrojenia oraz szkoleniem strzeleckim w straży ochrony kolei;

16)  prowadzenie ewidencji nałożonych grzywien w drodze mandatu karnego; 

17)  sprawowanie nadzoru nad przydzielanymi straży ochrony kolei psami służbowymi oraz hodowlą i tresurą tych psów, a także prowadzeniem działań z użyciem psów służbowych;

18)  współpraca z przewoźnikami kolejowymi w zakresie bezpiecznego przewozu osób
i rzeczy;

19)  współpraca ze strażami ochrony kolei innych zarządców;

20)  nadzór nad działalnością ośrodka.

Art. 60. 1.

Do zadań straży ochrony kolei należy:

1)   kontrola przestrzegania przepisów porządkowych na obszarze kolejowym, w pociągach i innych pojazdach kolejowych;

2)   ochrona życia i zdrowia ludzi oraz mienia na obszarze kolejowym, w pociągach i innych pojazdach kolejowych.

Wykonując swoje zadania, funkcjonariusz SOK ma prawo do:

1)   legitymowania osób podejrzanych o popełnienie przestępstwa lub wykroczenia, jak również świadków przestępstwa lub wykroczenia, w celu ustalenia ich tożsamości;

2)   ujęcia, w celu niezwłocznego doprowadzenia do najbliższej jednostki Policji, osób, w stosunku do których zachodzi uzasadniona potrzeba podjęcia czynności wykraczających poza uprawnienia straży ochrony kolei;

  3)   zatrzymywania i kontroli pojazdu drogowego poruszającego się na obszarze kolejowym i przyległym pasie gruntu w przypadku uzasadnionego podejrzenia popełnienia przestępstwa lub wykroczenia przy użyciu tego pojazdu;

4)   nakładania grzywien, w drodze mandatu karnego, na zasadach określonych w KPOW

5)  przeprowadzania czynności wyjaśniających, występowania do sądu z wnioskiem o ukaranie, oskarżania przed sądem i wnoszenia środków odwoławczych w trybie określonym w KPOW

 6)   stosowania środków przymusu bezpośredniego:

- siły fizycznej w postaci chwytów obezwładniających oraz podobnych technik obrony,

- miotacza gazowego,

- pałki służbowej,

- kajdanek

- psa służbowego.

Funkcjonariusz straży ochrony kolei może stosować środki przymusu bezpośredniego wobec osób uniemożliwiających wykonywanie przez niego zadań określonych

Zastosowanie przez funkcjonariusza straży ochrony kolei środków przymusu bezpośredniego powinno odpowiadać potrzebom wynikającym z istniejącej sytuacji i zmierzać do podporządkowania się osoby wydanym poleceniom.

Jeżeli zastosowanie środków przymusu bezpośredniego jest niewystarczające,
funkcjonariusz ma prawo użycia broni palnej :

 1)   w celu odparcia bezpośredniego, bezprawnego zamachu na życie własne lub innej osoby;

2)   przeciwko osobie, która wezwana do natychmiastowego porzucenia broni lub niebezpiecznego narzędzia, nie zastosuje się do tego wezwania, a jej zachowanie wskazuje na bezpośredni zamiar ich użycia przeciwko funkcjonariuszowi lub innej osobie;

3)   przeciwko osobie, która usiłuje przemocą odebrać broń funkcjonariuszowi;

4)   w celu odparcia zamachu na mienie, znajdujące się na obszarze kolejowym, stwarzającego jednocześnie bezpośrednie zagrożenie dla życia lub zdrowia ludzi;

5)   w celu odparcia bezpośredniego, bezprawnego zamachu na obiekty
i urządzenia znajdujące się na obszarze kolejowym, których uszkodzenie lub unieruchomienie mogłoby spowodować bezpośrednie niebezpieczeństwo dla życia podróżnych lub katastrofę kolejową;

6)   w celu udaremnienia ucieczki sprawcy zamachu określonego w pkt 1-5.

Do wykonywania przez funkcjonariusza Straży Ochrony Kolei czynności, związanych
ze stosowaniem śpb oraz broni palnej stosuje się odpowiednio przepisy o Policji.

Straż Graniczna

Do zadań Straży Granicznej należy:

1)   ochrona granicy państwowej;

2)   organizowanie i dokonywanie kontroli ruchu granicznego;

3)   wydawanie zezwoleń na przekraczanie granicy państwowej, w tym wiz;

4)   rozpoznawanie, zapobieganie i wykrywanie przestępstw i wykroczeń oraz ściganie ich sprawców, w zakresie właściwości SG m.in. :

a)  przestępstw i wykroczeń dotyczących zgodności przekraczania granicy państwowej z przepisami, związanych z jej oznakowaniem oraz dotyczących wiarygodności dokumentów uprawniających do przekraczania granicy państwowej,

b)  przestępstw skarbowych i wykroczeń skarbowych wymienionych w art. 134 § 1 pkt 1 Kodeksu karnego skarbowego,

c)  przestępstw i wykroczeń pozostających w związku z przekraczaniem granicy państwowej lub przemieszczaniem przez granicę państwową towarów oraz wyrobów akcyzowych podlegających obowiązkowi oznaczania znakami akcyzy,

jak również przedmiotów określonych w przepisach o broni i amunicji, o materiałach wybuchowych, o ochronie dóbr kultury, o narodowym zasobie archiwalnym, o przeciwdziałaniu narkomanii oraz o ewidencji ludności i dowodach osobistych,

5)   zapewnienie bezpieczeństwa w komunikacji międzynarodowej i porządku publicznego
w zasięgu terytorialnym przejścia granicznego, a w zakresie właściwości Straży Granicznej - także w strefie nadgranicznej;

5a)  przeprowadzanie kontroli bezpieczeństwa w zasięgu terytorialnym przejścia granicznego oraz
w środkach transportu w komunikacji międzynarodowej;

5b)  zapewnienie bezpieczeństwa na pokładzie statków powietrznych wykonujących przewóz lotniczy pasażerów;

5c)  ochrona szlaków komunikacyjnych o szczególnym znaczeniu międzynarodowym przed przestępczością, której zwalczanie należy do właściwości SG;

5d)  prowadzenie czynności w celu rozpoznawania i przeciwdziałania zagrożeniom terroryzmem; i inne….

 W celu rozpoznawania, zapobiegania i wykrywania przestępstw i wykroczeń funkcjonariusze SG:

- pełnią służbę graniczną,

- prowadzą działania graniczne,

- wykonują czynności operacyjno-rozpoznawcze i administracyjno-porządkowe

- prowadzą postępowania przygotowawcze według przepisów KPK,

- wykonują czynności na polecenie sądu i prokuratury oraz innych właściwych organów państwowych

SG w celu realizacji ustawowych zadań może korzystać z informacji o osobie, w tym danych osobowych uzyskanych przez uprawnione organy, służby i instytucje państwowe w wyniku wykonywania czynności operacyjno-rozpoznawczych lub prowadzenia kontroli operacyjnej oraz przetwarzać je w rozumieniu ustawy o ochronie danych osobowych bez wiedzy i zgody osoby, której dane dotyczą.

Straż Graniczna przy wykonywaniu swoich zadań może korzystać z pomocy osób nie będących jej funkcjonariuszami.

Zabronione jest ujawnianie danych o osobie udzielającej pomocy SG, w zakresie czynności operacyjno-rozpoznawczych.

Przy wykonywaniu czynności operacyjno-rozpoznawczych funkcjonariusze mogą posługiwać się dokumentami, które uniemożliwiają ustalenie danych identyfikujących funkcjonariusza SG oraz środków, którymi posługuje się przy wykonywaniu zadań służbowych.

Przy wykonywaniu czynności operacyjno-rozpoznawczych podejmowanych w celu udokumentowania przestępstw, o których mowa w art. 9e ust. 1, albo ustalenia tożsamości osób uczestniczących w tych przestępstwach lub przejęcia przedmiotów przestępstwa Komendant Główny SG lub komendant oddziału SG może zarządzić niejawne nadzorowanie wytwarzania, przemieszczania, przechowywania i obrotu przedmiotami przestępstwa, jeżeli nie stworzy to zagrożenia dla życia lub zdrowia ludzkiego.

Art. 11. 1.

Funkcjonariusze SG wykonując zadania mają prawo:

1)   dokonywania kontroli granicznej;

2)   dokonywania kontroli osobistej, przeglądania zawartości bagaży, sprawdzania ładunków w portach i na dworcach oraz w środkach komunikacji lotniczej, drogowej, kolejowej i wodnej – w celu wykluczenia możliwości popełnienia przestępstw lub wykroczeń, zwłaszcza skierowanych przeciwko nienaruszalności granicy państwowej lub bezpieczeństwu w międzynarodowej komunikacji;

2a)  dokonywania kontroli bezpieczeństwa w przejściach granicznych oraz w środkach komunikacji lotniczej, drogowej, kolejowej i wodnej - w celu wykluczenia możliwości popełnienia przestępstw lub wykroczeń,

zwłaszcza skierowanych przeciwko nienaruszalności granicy państwowej lub bezpieczeństwu
w międzynarodowej komunikacji;

2b)   pełnienia wart ochronnych na pokładzie statku powietrznego oraz stosowania niezbędnych środków, łącznie z użyciem środków przymusu bezpośredniego i broni służbowej, w celu unieszkodliwienia osoby, która stanowi bezpośrednie zagrożenie bezpieczeństwa lotu, zdrowia lub życia pasażerów lub członków załogi;

 3)   wydawania wiz i innych zezwoleń na przekroczenie granicy państwowej na podstawie odrębnych przepisów;

4)   legitymowania lub ustalania w inny sposób tożsamości osoby;

5)   zatrzymywania osób w trybie i przypadkach określonych w przepisach KPK i innych ustaw oraz doprowadzania ich do właściwego organu SG, sądu lub prokuratury;

5a)  zatrzymywania osób stwarzających w sposób oczywisty bezpośrednie zagrożenie dla życia lub zdrowia ludzkiego, a także dla mienia;

6)   przeszukiwania osób, rzeczy, pomieszczeń i środków transportu w trybie i przypadkach określonych w przepisach KPK i innych ustaw;

6a)  nakładania grzywien w drodze mandatu karnego za wykroczenia;

7)   obserwowania i rejestrowania, przy użyciu środków technicznych służących do rejestracji obrazu i dźwięku, zdarzeń na drogach oraz w innych miejscach publicznych;

8)   zatrzymywania pojazdów i wykonywania innych czynności z zakresu kontroli ruchu drogowego w trybie i przypadkach określonych w ustawie - Prawo o ruchu drogowym;  

9)   zatrzymywania i cofania z granicy państwowej do nadawcy szkodliwych materiałów jądrowych i promieniotwórczych, środków chemicznych i biologicznych, jak również odpadów;

10)  przebywania i poruszania się na gruntach bez uzyskiwania zgody ich właścicieli lub użytkowników oraz przechodzenia przez pola uprawne w czasie bezpośredniego pościgu, również z użyciem psa służbowego, jeżeli nie ma możliwości korzystania z dróg;

11)  żądania niezbędnej pomocy od instytucji państwowych, organów administracji rządowej i samorządu terytorialnego oraz jednostek gospodarczych prowadzących działalność w zakresie użyteczności publicznej;

12)  zwracania się o niezbędną pomoc do innych jednostek gospodarczych i organizacji społecznych, jak również zwracania się w nagłych wypadkach do każdej osoby o udzielenie doraźnej pomocy, w ramach obowiązujących przepisów prawa.

Art.23. 1,2

W razie zagrożenia nienaruszalności granicy państwowej lub niepodporządkowania się wydanym na podstawie prawa poleceniom oraz bezpośredniego zagrożenia dla życia lub zdrowia własnego lub innej osoby, fu-sze mogą używać środków przymusu bezpośredniego.

Mogą być stosowane jedynie śpb, odpowiadające potrzebie wynikającej z istniejącej sytuacji i niezbędne do osiągnięcia podporządkowania się wydanym poleceniom.

Funkcjonariusze SG mogą używać następujących środków przymusu bezpośredniego.

1)   fizycznych i technicznych środków służących do obezwładniania bądź do konwojowania osób oraz
do zatrzymywania pojazdów;

2)   indywidualnych, chemicznych środków obezwładniających;

3)   psów służbowych;

4)   pałek służbowych;

5)   pocisków niepenetracyjnych, miotanych z broni palnej;

6)   paralizatorów elektrycznych.

Art. 24 1.

Jeżeli środki przymusu bezpośredniego okazały się niewystarczające lub ich użycie ze względu na okoliczności danego zdarzenia nie jest możliwe, funkcjonariusz ma prawo użycia broni palnej;

Straż Pożarna

Art. 14. 1. 

Krajowy system ratowniczo-gaśniczy ma na celu ochronę życia, zdrowia, mienia lub środowiska poprzez:

  1)   walkę z pożarami lub innymi klęskami żywiołowymi,

2)   ratownictwo techniczne,

3)   ratownictwo chemiczne,

4)   ratownictwo ekologiczne,

5)   ratownictwo medyczne,

6)  współpracę z jednostkami systemu Państwowego Ratownictwa Medycznego oraz centrami powiadamiania ratunkowego.

3. Komendant Główny PSP, wojewoda lub starosta odpowiednio na obszarze kraju, województwa lub powiatu określają zadania krajowego systemu ratowniczo-gaśniczego, koordynują jego funkcjonowanie i kontrolują wykonywanie wynikających stąd zadań, a w sytuacjach nadzwyczajnych zagrożeń życia, zdrowia lub środowiska kierują tym systemem.

Art. 15. 

Jednostkami ochrony przeciwpożarowej są:

1)  jednostki organizacyjne Państwowej Straży Pożarnej,

1a)  jednostki org. Wojskowej Ochrony Przeciwpożarowej,

2)   zakładowa straż pożarna,

3)   zakładowa służba ratownicza,

4)   gminna zawodowa straż pożarna,

4a)  powiatowa (miejska) zawodowa straż pożarna,

5)   terenowa służba ratownicza,

6)   ochotnicza straż pożarna,

7)   związek ochotniczych straży pożarnych,

8)   inne jednostki ratownicze.

Art. 16. 

Zadania i organizację Państwowej Straży Pożarnej określa odrębna ustawa.

Art. 27. 

Z ochrony przewidzianej w Kodeksie karnym dla funkcjonariuszy publicznych korzystają:

1)   uprawnieni do prowadzenia czynności kontrolno-rozpoznawczych,

2)   strażacy jednostek ochrony przeciwpożarowej i członkowie ochotniczych straży pożarnych biorący udział w działaniu ratowniczym lub wykonujący inne zadania związane z ochroną przeciwpożarową,

3)   osoby fizyczne, które na podstawie art. 25 ust. 2 zostały zobowiązane do udziału w działaniu ratowniczym.

Art. 21. 1. 

Wojewoda może żądać od:

1)   związku ochotniczych straży pożarnych,

2)   ochotniczej straży pożarnej pozostającej poza strukturami związku ochotniczych straży pożarnych,

 3)  organów wykonawczych gmin i powiatów, instytucji, organizacji, osób prawnych i fizycznych, które utworzyły jednostki ochrony przeciwpożarowej na podstawie przepisu art. 17, informacji związanych z wykonywaniem ich zadań w zakresie ochrony przeciwpożarowej na terenie danego województwa.

2. Uprawnienia wojewody określone w ust. 1 stosuje się odpowiednio do starosty.

ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW

z dnia 4 lipca 1992 r.w sprawie zakresu i trybu korzystania z praw przez kierującego działaniem ratowniczym (Dz. U. z dnia 15 lipca 1992 r. z późn. zm.)

1. 1. Kierujący akcją ratowniczą lub innym działaniem ratowniczym prowadzonym przez jednostki ochrony przeciwpożarowej jest uprawniony do zarządzenia:

1) ewakuacji ludzi z rejonu objętego działaniem ratowniczym w przypadku zagrożenia życia i zdrowia, w szczególności gdy:

a)  istnieje możliwość powstania paniki,

b)   przewidywany rozwój zdarzeń może spowodować odcięcie drogi ewakuacyjnej,

2)   zakazu przebywania w rejonie objętym działaniem ratowniczym osób postronnych oraz utrudniających prowadzenie działania ratowniczego,

3)   ewakuacji mienia, w szczególności gdy:

a)   istnieje możliwość rozprzestrzenienia się pożaru lub innego zagrożenia,

b)   usytuowanie mienia utrudnia prowadzenie działania ratowniczego,

4)   prac wyburzeniowych oraz rozbiórkowych,
w szczególności w sytuacjach:

a)  zagrożenia ludzi, zwierząt lub mienia,

b)   potrzeby dotarcia do źródeł zagrożenia w celu jego rozpoznania oraz ograniczenia wzrostu,

c)   potrzeby użycia środków gaśniczych i neutralizatorów oraz odprowadzenia substancji toksycznych,

d)   potrzeby zapewnienia dróg dojścia i ewakuacji,

 5)   wstrzymania komunikacji w ruchu lądowym, w szczególności w celu:

a)  zapewnienia właściwego ustawienia i eksploatacji sprzętu ratowniczego,

b)   zapewnienia dróg komunikacyjnych na potrzeby działania ratowniczego,

c)   eliminacji zagrożeń powodowanych przez środki komunikacji,

d)   realizacji zadań określonych w pkt 1-4,

6)   przyjęcia w użytkowanie, na czas niezbędny do działania ratowniczego, pojazdów, środków technicznych i innych przedmiotów, a także ujęć wody, środków gaśniczych oraz nieruchomości przydatnych w działaniu ratowniczym,

Z wyjątkiem przypadków określonych w art. 24 ustawy z dnia 24 sierpnia 1991 r. o ochronie przeciwpożarowej (Dz. U. Nr 81, poz 351),

7)   odstąpienia od zasad działania uznanych powszechnie za bezpieczne, z zachowaniem wszelkich dostępnych
w danych warunkach zabezpieczeń, jeżeli w ocenie kierującego działaniem ratowniczym, dokonanej w miejscu
i czasie zdarzenia, istnieje prawdopodobieństwo uratowania życia ludzkiego, w szczególności w przypadkach, gdy:

a) z powodu braku specjalistycznego sprzętu zachodzi konieczność zastosowania sprzętu zastępczego,

b)  fizyczne możliwości ratownika mogą zastąpić brak możliwości użycia właściwego sprzętu,

c)  jest możliwe wykonanie określonej czynności przez osobę zgłaszającą się dobrowolnie

2. Zarządzenia kierującego działaniem ratowniczym, o którym mowa w ust. 1, są decyzjami, którym może być nadany rygor natychmiastowej wykonalności, w trybie przepisów Kodeksu postępowania administracyjnego.

2. 1. Kierujący działaniem ratowniczym jest uprawniony do żądania niezbędnej pomocy od instytucji państwowych, jednostek gospodarczych i organizacji społecznych oraz od obywateli.

2. Udzielenie pomocy, o której mowa w ust. 1, może polegać na współdziałaniu w realizacji zadań, wymienionych w, udostępnieniu nieruchomości, środków i przedmiotów, albo na bezpośrednim wykonaniu wskazanych czynności.

3. Kierujący działaniem ratowniczym, zwracając się z żądaniem
o udzielenie pomocy przez instytucje państwowe, jednostkę gospodarczą, organizację społeczną, a także obywatela, jest obowiązany okazać legitymację służbową albo legitymację stwierdzającą członkostwo lub zatrudnienie w jednostce ochrony przeciwpożarowej.

§ 3. 1. Realizacja uprawnień określonych w § 1 i 2 następuje wyłącznie w okolicznościach uzasadnionych stanem wyższej konieczności, przy czym:

1)  do skorzystania z uprawnień określonych w § 1 ust. 1 pkt 1-5 wystarczające jest wydanie ustnego polecenia, które należy potwierdzić na piśmie na żądanie zainteresowanego,

 2)   przyjęcie w użytkowanie, na czas niezbędny do działania ratowniczego, nieruchomości, środków
i przedmiotów, wymaga pokwitowania.

Odpowiedzialność dyscyplinarna, karna i cywilna za przekroczenie uprawnień.

Temat: Prawne uregulowania w zakresie ochrony obiektów, wartości pieniężnych, broni i amunicji oraz dokumentów stanowiących tajemnicę.

1. Ochrona obiektów- obszar podlegający obowiązkowej ochronie – obszar określony przez ministrów, kierowników urzędów centralnych i wojewodów, wydzielony i odpowiednio oznakowany;

ochrona mienia – działania zapobiegające przestępstwom i wykroczeniom przeciwko mieniu, a także przeciwdziałające powstawaniu szkody wynikającej z tych zdarzeń oraz nie dopuszczające do wstępu osób nieuprawnionych na teren chroniony;

pracownik ochrony – osobę posiadającą licencję pracownika ochrony fizycznej lub licencję pracownika zabezpieczenia technicznego i wykonującą zadania ochrony w ramach wewnętrznej służby ochrony albo na rzecz przedsiębiorcy, który uzyskał koncesję na prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie ochrony osób i mienia, lub osobę wykonującą zadania ochrony w zakresie niewymagającym licencji;

specjalistyczne uzbrojone formacje ochronne – wewnętrzne służby ochrony oraz przedsiębiorców, którzy uzyskali koncesje na prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie usług ochrony osób i mienia, posiadających pozwolenie na broń na okaziciela, wydane na podstawie odrębnych przepisów;

wewnętrzne służby ochrony – uzbrojone i umundurowane zespoły pracowników przedsiębiorców lub jednostek organizacyjnych, powołane do ich ochrony.

Ochrona osób i mienia realizowana jest w formie:

1)   bezpośredniej ochrony fizycznej:

a)  stałej lub doraźnej,

b)  polegającej na stałym dozorze sygnałów przesyłanych, gromadzonych i przetwarzanych w elektronicznych urządzeniach i systemach alarmowych,

c)  polegającej na konwojowaniu wartości pieniężnych oraz innych przedmiotów wartościowych lub niebezpiecznych;

2)  zabezpieczenia technicznego, polegającego na:

a) montażu elektronicznych urządzeń i systemów alarmowych, sygnalizujących zagrożenie chronionych osób i mienia, oraz eksploatacji, konserwacji i naprawach w miejscach ich zainstalowania,

b)  montażu urządzeń i środków mechanicznego zabezpieczenia oraz ich eksploatacji, konserwacji, naprawach i awaryjnym otwieraniu w miejscach zainstalowania.

Obszary, obiekty, urządzenia i transporty ważne dla:

podlegają obowiązkowej ochronie przez specjalistyczne uzbrojone formacje ochronne lub odpowiednie zabezpieczenie techniczne.

Do obszarów, obiektów i urządzeń, podlegających obowiązkowej ochronie, należą:

1)   w zakresie obronności państwa w szczególności:

a)  zakłady produkcji specjalnej oraz zakłady, w których prowadzone są prace naukowo-badawcze lub konstruktorskie w zakresie takiej produkcji,

b)  zakłady produkujące, remontujące i magazynujące uzbrojenie, urządzenia i sprzęt wojskowy,

c)  magazyny rezerw państwowych;

2)   w zakresie ochrony interesu gospodarczego państwa w szczególności:

a)  zakłady mające bezpośredni związek z wydobyciem surowców mineralnych o strategicznym znaczeniu dla państwa,

b)  porty morskie i lotnicze,

c)  banki i przedsiębiorstwa wytwarzające, przechowujące bądź transportujące wartości pieniężne w znacznych ilościach;

3)   w zakresie bezpieczeństwa publicznego w szczególności:

a)  zakłady, obiekty i urządzenia mające istotne znaczenie dla funkcjonowania aglomeracji miejskich, których zniszczenie lub uszkodzenie może stanowić zagrożenie dla życia i zdrowia ludzi oraz środowiska, w szczególności elektrownie i ciepłownie, ujęcia wody, wodociągi i oczyszczalnie ścieków,

4) w zakresie ochrony innych ważnych interesów państwa w szczególności:

a)  zakłady o unikalnej produkcji gospodarczej,

b)  obiekty i urządzenia telekomunikacyjne, pocztowe oraz telewizyjne i radiowe,

c)  muzea i inne obiekty, w których zgromadzone są dobra kultury narodowej,

d)  archiwa państwowe.

Szczegółowe wykazy obszarów, obiektów i urządzeń, sporządzają:

- Prezes Narodowego Banku Polskiego,

- Krajowa Rada Radiofonii i Telewizji,

- ministrowie,

- kierownicy urzędów centralnych

- wojewodowie w stosunku do podległych, podporządkowanych lub nadzorowanych jednostek organizacyjnych.

Umieszczenie w wykazie określonego obszaru, obiektu lub urządzenia następuje
w drodze decyzji administracyjnej.

Wykazy Prezes Narodowego Banku Polskiego, Krajowa Rada Radiofonii i Telewizji, ministrowie
i kierownicy urzędów centralnych przesyłają do właściwych terytorialnie wojewodów oraz na bieżąco aktualizują.

Wojewodowie prowadzą ewidencję obszarów, obiektów i urządzeń podlegających obowiązkowej ochronie, znajdujących się na terenie województwa.

Ewidencja ma charakter poufny.

Minister Spraw Wewnętrznych i Administracji w porozumieniu z Prezesem NBP w drodze rozporządzenia, określa szczegółowe zasady i wymagania, jakim powinna odpowiadać ochrona wartości pieniężnych przechowywanych i transportowanych przez przedsiębiorców i inne jednostki organizacyjne.

Kierownik jednostki, który bezpośrednio zarządza obszarami, obiektami i urządzeniami umieszczonymi w ewidencji, albo upoważniona przez niego osoba jest obowiązana uzgadniać z właściwym terytorialnie komendantem wojewódzkim Policji plan ochrony tych obszarów, obiektów i urządzeń.

Kierownik jednostki, w terminie najpóźniej 3 dni przed planowaną datą rozpoczęcia transportu podlegającego obowiązkowej ochronie, jest obowiązany uzgadniać z komendantem wojewódzkim Policji, właściwym terytorialnie ze względu na miejsce rozpoczęcia transportu, plan ochrony tego transportu.

Plan ochrony powinien:

  1. uwzględniać charakter produkcji lub rodzaj działalności jednostki;

  2. zawierać analizę stanu potencjalnych zagrożeń i aktualnego stanu bezpieczeństwa jednostki;

  3. podawać ocenę aktualnego stanu ochrony jednostki;

  4. zawierać dane dotyczące specjalistycznej uzbrojonej formacji ochronnej, a w tym:

  1. zawierać dane dotyczące rodzaju zabezpieczeń technicznych;

  2. zawierać zasady organizacji i wykonywania ochrony jednostki.

Komendant wojewódzki Policji przy uzgadnianiu planu ochrony bierze pod uwagę potencjalny stan zagrożenia jednostki oraz wymagania określone w obowiązujących przepisach prawa.

Odmowa uzgodnienia planu ochrony następuje w drodze decyzji administracyjnej.

2. Ochrona wartości pieniężnych

wartości pieniężne - krajowe i zagraniczne znaki pieniężne, czeki, weksle i inne dokumenty zastępujące w obrocie gotówkę oraz złoto, srebro i wyroby z tych metali, kamienie szlachetne i perły, a także platynę i inne metale z grupy platynowców;

Przedsiębiorcy i kierownicy innych jednostek organizacyjnych, w celu ochrony wartości pieniężnych, są obowiązani zapewnić bezpośrednią fizyczną ochronę budynków, pomieszczeń i pojazdów przeznaczonych do ich przechowywania lub transportu lub wykonać techniczne zabezpieczenie tych budynków, pomieszczeń i pojazdów.

Budynki i pomieszczenia przeznaczone do przechowywania wartości pieniężnych, usytuowane w granicach obszarów i obiektów umieszczonych w ewidencji, o której mowa w art. 5 ust. 5 ustawy, lub na terenie jednostek, o których mowa w art. 10 ust. 1 ustawy, podlegają bezpośredniej ochronie fizycznej lub zabezpieczeniu technicznemu zgodnie z planem ochrony, o którym mowa w art. 7 ust. 2 ustawy

Przedsiębiorcy i kierownicy innych jednostek organizacyjnych, nie wymienionych w ewidencji, o której mowa w art. 5 ust. 5 ustawy, w budynkach i pomieszczeniach, w których przechowywane są wartości pieniężne przekraczające 0,2 jednostki obliczeniowe, zapewniają co najmniej zabezpieczenie techniczne tych budynków lub pomieszczeń.

Zabezpieczeni techniczne wartości pieniężnych podczas ich przechowywania i transportu następuje poprzez zastosowanie:

  1. pomieszczeń i urządzeń

  2. pojazdów samochodowych przewożących wartości pieniężne

  3. elektronicznych systemów zabezpieczenia budynków, pomieszczeń i urządzeń oraz pojazdów samochodowych

Zainstalowane w obiektach bankowych Narodowego Banku Polskiego systemy sygnalizacji alarmowej muszą być podłączone do najbliższej jednostki Policji pełniącej całodobowo służbę lub do jednostki Policji monitorującej systemy alarmowe, wskazanej przez właściwego terytorialnie komendanta wojewódzkiego Policji.

jednostka obliczeniowa – jednostka określająca dopuszczalny limit stale lub jednorazowo przechowywanych wartości pieniężnych, wynoszącą 120 – krotność przeciętnego miesięcznego wynagrodzenia za ubiegły kwartał, ogłaszanego przez Prezesa GUS w Dzienniku Urzędowym RP „Monitor Polski”.

Transport wartości pieniężnych nieprzekraczających 0,2 jednostki obliczeniowej nie wymaga ochrony fizycznej i zabezpieczenia technicznego.

Transport wartości pieniężnych nieprzekraczających 1 jednostki obliczeniowej może być wykonywany przez osobę transportującą bez udziału konwojenta, pod warunkiem użycia pojemnika specjalistycznego w odpowiedniej klasie zabezpieczenia, z uwzględnieniem wymagań określonych w załączniku nr 2 do rozporządzenia.

Wartości pieniężne powyżej 1 jednostki obliczeniowej transportuje się bankowozem.

Transport wartości pieniężnych powyżej 1 jednostki obliczeniowej może być wykonywany bez użycia bankowozu, jeżeli brak jest możliwości dojazdu bankowozem do miejsca, z którego wartości pieniężne są pobierane lub do którego są dostarczane.

Transport wartości pieniężnych jest chroniony co najmniej przez:

transport wartości pieniężnych do 8 jednostek obliczeniowych z użyciem bankowozu typu C, wyposażonego w pojemniki specjalistyczne co najmniej klasy D, może być wykonywany przez nieuzbrojonego licencjonowanego pracownika ochrony fizycznej, bez udziału konwojenta

Konwojent nie może przenosić wartości pieniężnych lub kierować bankowozem.

Osoba transportująca nie może jednocześnie kierować bankowozem i wykonywać zadań konwojenta.

Osoba kierująca bankowozem nie może jednocześnie wykonywać zadań osoby transportującej lub konwojenta.

Przy transporcie wartości pieniężnych powyżej 24 jednostek obliczeniowych bankowozem typu A należy do transportu przydzielić samochód ubezpieczający.

W przypadku transportowania wartości pieniężnych kolumną pojazdów samochodowych, należy do transportu przydzielić dwa pojazdy ubezpieczające, po jednym z przodu i z tyłu kolumny, ustalając liczebność grupy konwojowej po dwóch konwojentów na pojazd ubezpieczający i po jednym konwojencie na każdy pojazd przewożący wartości pieniężne.

Jednostki organizacyjne Narodowego Banku Polskiego oraz jednostki organizacyjne produkujące znaki pieniężne mogą dodatkowo wzmacniać ochronę transportów wartości pieniężnych przez funkcjonariuszy Policji.

Sposób współdziałania z Policją oraz odpłatność w zakresie takiego wzmacniania określa umowa zawarta z Komendantem Głównym Policji przez Prezesa Narodowego Banku Polskiego lub kierownika jednostki organizacyjnej produkującej znaki pieniężne.

3. Ochrona broni i amunicji

Zasady przechowywania broni i amunicji określa ustawa o broni i amunicji

Przesyłanie broni pomiędzy przedsiębiorcami

Broń przesyła się w opakowaniu zaplombowanym i oznakowanym przez operatora w sposób trwały i widoczny, pozwalający na odróżnienie tej przesyłki spośród innych przesyłek wyłącznie przez tego operatora.

Operator podczas przewożenia przesyłki zapewnia bezpośrednią ochronę fizyczną przesyłki przez pracownika ochrony uzbrojonego w broń palną bojową,   

Przesyłka jest chroniona:

 1)   przez co najmniej jednego pracownika ochrony, o w przypadku gdy zawiera nie więcej niż:

a)  5 egzemplarzy broni palnej, na której posiadanie jest wymagane pozwolenie,

b)  50 egzemplarzy broni innej niż palna, na której posiadanie jest wymagane pozwolenie, lub broni pneumatycznej;

  2)   przez co najmniej dwóch pracowników ochrony,, w przypadku gdy zawiera większą liczbę broni niż wymieniona w pkt 1.

Przy przewożeniu przesyłek operator zapewnia ochronę zgodnie z ust. 2, uwzględniając łączną liczbę przewożonych egzemplarzy broni.

Przewożenie przesyłki wykonuje się przy użyciu pojazdu przystosowanego,

Przepisy ustawy nie dotyczą:

broni i amunicji stanowiących uzbrojenie Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej, Policji, Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego, Agencji Wywiadu, Służby Kontrwywiadu Wojskowego, Służby Wywiadu Wojskowego, Centralnego Biura Antykorupcyjnego, Biura Ochrony Rządu, Straży Granicznej, Służby Celnej, Służby Więziennej oraz innych państwowych formacji uzbrojonych, w odniesieniu do których dostęp do broni
i amunicji regulują odrębne przepisy;

OCHRONA BRONI

Pozwolenie na broń może być wydana osobie w szczególności w celach:

- ochrony osobistej lub ochrony bezpieczeństwa
innych osób oraz mienia;

- łowieckich;

- sportowych;

- kolekcjonerskich;

- pamiątkowych;

- szkoleniowych

w/w osoby posiadające broń są obowiązane do jej przechowywania w kasetkach metalowych na trwale przymocowanych do elementów konstrukcyjnych budynku lub metalowych szafach albo sejfach.

Osoby posiadające broń palną i amunicję w celach kolekcjonerskich oraz pamiątkowych, w przypadku przechowywania tej broni i amunicji poza wymienionymi miejscami, są obowiązane:

 1)   zabezpieczyć okna w pomieszczeniach zlokalizowanych na parterze i ostatnim piętrze, w których przechowywana jest broń i amunicja, poprzez zamontowanie w nich co najmniej jednego
z następujących zabezpieczeń: krat, siatki, żaluzji antywłamaniowych albo szyb o podwyższonej odporności na przebicie i rozbicie,

 2)   zabezpieczyć drzwi wejściowe do pomieszczenia,
w którym przechowywana jest broń i amunicja, poprzez wzmocnienie ich blachą stalową o grubości co najmniej 2 mm oraz wyposażenie w blokadę przeciwwyważeniową i co najmniej 2 zamki atestowane; dopuszcza się zamiennie montaż drzwi metalowych antywłamaniowych, atestowanych.

W/w zabezpieczeń nie wymaga się w przypadku przechowywania broni pozbawionej na stałe cech użytkowych.

Ochrona broni i amunicji (SUFO)

Świadectwo broni może być wydane podmiotom:

  1)   przedsiębiorcom i jednostkom organizacyjnym, którzy na podstawie odrębnych przepisów powołali wewnętrzne służby ochrony, jeżeli broń jest niezbędna do wykonywania przez te służby zadań wynikających z planu ochrony;

 2)   przedsiębiorcom, którzy uzyskali koncesje na prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie usług ochrony osób i mienia, jeżeli broń jest im niezbędna w zakresie i formach określonych
w koncesji;

Przedsiębiorca powiadamia, w formie pisemnej, organ Policji
o wyznaczonej spośród pracowników ochrony osobie odpowiedzialnej za przechowywanie oraz ewidencjonowanie broni i amunicji.

  Broń i amunicję, w tym amunicję alarmową, będące w posiadaniu specjalistycznej uzbrojonej formacji ochronnej przechowuje się
w pomieszczeniu, zwanym dalej "magazynem broni".

Magazyn broni może być umiejscowiony w siedzibie przedsiębiorcy lub w poszczególnych obiektach chronionych przez specjalistyczną uzbrojoną formację ochronną.

Magazyn broni, powinien:

  1. stanowić oddzielne pomieszczenie w budynku murowanym, w miarę możliwości na piętrze, którego usytuowanie utrudnia możliwość włamania,

2) być wyposażony w podręczny sprzęt gaśniczy,

3) posiadać specjalne zabezpieczenie, w tym:

a) drzwi obite blachą stalową o grubości powyżej 2 mm, posiadające blokadę przeciwwyważeniową oraz zamknięcie co najmniej na dwa zamki atestowane i zasuwę drzwiową zamykaną na kłódkę atestowaną,

b) okna osłonięte siatką stalową oraz na stałe zamocowanymi w murze kratami
o określonych parametrach ;

c) wyposażenie w sygnalizację alarmową przeciwwłamaniową podłączoną do stanowiska interwencyjnego pełniącego całodobowy dyżur, lub być objęty całodobową uzbrojoną ochroną,

d) drzwi do pomieszczenia, o którym mowa w pkt 1, na czas nieobecności osoby odpowiedzialnej za prowadzenie magazynu broni powinny być zamknięte
i zaplombowane lub zaopatrzone w inny wskaźnik sygnalizujący wejście osób nieuprawnionych.

Dopuszcza się:

1) zamiast kraty i siatki w oknach zamocowanie atestowanych szyb specjalnych, w szczególności kuloodpornych, w odpowiedniej klasie, odpornych na przebicie i rozbicie, zamocowanych trwale
w otworach okiennych bez możliwości otwierania,

2) przechowywanie do 3 egzemplarzy broni palnej i gazowej oraz do 10 egzemplarzy pozostałego rodzaju broni i amunicji poza magazynem broni w innym pomieszczeniu w atestowanych szafach
i sejfach pancernych na trwale przymocowanych do podłoża, zabezpieczonych sygnalizacją alarmową przeciwwłamaniową podłączoną do stanowiska interwencyjnego pełniącego całodobowy dyżur, lub w atestowanych szafach i sejfach pancernych na trwale przymocowanych do podłoża w innym pomieszczeniu objętym całodobową uzbrojoną ochroną.

Broń i amunicję, które nie są wykorzystywane do zadań ochrony, należy przechowywać w szafach stalowych znajdujących się w magazynie broni.

Spełnienie wymagań technicznych magazynu broni i sposobu zabezpieczenia broni i amunicji, stwierdza protokołem organ Policji.

Broń i amunicja będące w posiadaniu SUFO podlegają rejestracji w Książce stanu uzbrojenia.

Książkę stanu uzbrojenia wraz z potwierdzonymi przez organ Policji kopiami zakupu broni i amunicji przechowuje się w siedzibie przedsiębiorcy.

Jeżeli broń i amunicja będące w posiadaniu specjalistycznej uzbrojonej formacji ochronnej są rozdysponowane pomiędzy kilka magazynów broni lub inne pomieszczenia, to w każdym z tych magazynów
i pomieszczeń prowadzi się odrębną Książkę stanu uzbrojenia.

Wydawanie na czas wykonywania zadań ochrony
i zdawanie broni i amunicji po ich zakończeniu podlega rejestracji w Książce wydania - przyjęcia broni.

3)   podmiotom prowadzącym strzelnicę;

 4)   szkołom, organizacjom sportowym i łowieckim, stowarzyszeniom obronnym w celu szkolenia i realizacji ćwiczeń strzeleckich lub innym placówkom oświatowym oraz organizatorom kursów, kształcącym w zawodzie pracownika ochrony;

5)   podmiotom wykonującym zadania związane z realizacją filmów
i innych przedsięwzięć artystycznych;

6)   urzędom, instytucjom, zakładom, przedsiębiorcom i innym podmiotom, których pracownikom broń jest niezbędna do ochrony osobistej w związku z wykonywaniem przez nich obowiązków pracowniczych związanych ze szczególnym narażeniem na zamach przeciwko życiu lub zdrowiu;

7)   podmiotom, którym broń jest niezbędna w celach wzywania pomocy, ratowniczych, poszukiwawczych oraz sygnalizowania rozpoczęcia konkurencji w zawodach sportowych.

W/w podmioty są obowiązane przechowywać broń i amunicję
w odpowiednio przystosowanym do tego celu pomieszczeniu, zwanym dalej "magazynem broni".

Magazyn broni powinien spełniać następujące warunki:

1)   posiadać podręczny sprzęt gaśniczy,

2)   posiadać specjalne zabezpieczenia, w tym:

a)  drzwi obite blachą stalową o grubości co najmniej 2 mm, posiadające blokadę przeciwwyważeniową oraz zamknięcie na co najmniej 2 zamki atestowane i zasuwę drzwiową zamykaną na kłódkę atestowaną; dopuszcza się zamiennie montaż drzwi metalowych antywłamaniowych, atestowanych,

b)  okna osłonięte siatką stalową oraz na stałe zamocowanymi w murze kratami wykonanymi z prętów stalowych o określonych parametrach;
dopuszcza się zamiennie montaż atestowanych szyb specjalnych, w szczególności kuloodpornych, w odpowiedniej klasie, odpornych na przebicie i rozbicie, zamocowanych trwale w otworach okiennych, bez możliwości otwierania,

c)  wyposażenie w urządzenia i systemy alarmowe,

3)   być objęty całodobową ochroną.

Drzwi do magazynu broni na czas nieobecności magazyniera zamyka się i plombuje.

Broń palną i amunicję w magazynie broni przechowuje się
w szafach stalowych lub sejfach posiadających zamki atestowane.

Warunki przechowywania broni powinny uwzględniać wymagania jej producenta.

Ochrona dokumentów stanowiących tajemnicę

Materiały zawierające informacje niejawne są przekazywane przewoźnikom przez jednostki organizacyjne, o których mowa w art. 1 ust. 2 ustawy z dnia 22 stycznia 1999 r. o ochronie informacji niejawnych, zwane dalej "nadawcą".

informacje niejawne - wymagające ochrony przed nieuprawnionym ujawnieniem, jako stanowiące tajemnicę państwową lub służbową, niezależnie od formy i sposobu ich wyrażania, także
w trakcie ich opracowania.

tajemnica państwowa – informacja której nieuprawnione ujawnienie może spowodować istotne zagrożenie dla podstawowych interesów Rzeczypospolitej Polskiej dotyczących porządku publicznego, obronności, bezpieczeństwa, stosunków międzynarodowych lub gospodarczych państwa.

(określona w wykazie rodzajów informacji, stanowiącym załącznik nr 1 do ustawy).

Nadawca składa zamówienie na wykonanie czynności i usług, kierując je do przewoźników spełniających wymagania w zakresie ochrony informacji niejawnych

  1. poczty specjalnej podlegającej ministrowi właściwemu do spraw wewnętrznych, działającej w jednostkach organizacyjnych Policji przy przesyłaniu materiałów zawierających informacje niejawne, stanowiące tajemnicę państwową, do adresatów zamiejscowych na terenie kraju;

2)   właściwej komórki organizacyjnej Ministerstwa Spraw Zagranicznych zapewniającej przewóz materiałów zawierających informacje niejawne poza granicami Rzeczypospolitej Polskiej;

3)   właściwych jednostek organizacyjnych podległych Ministrowi Obrony Narodowej, zapewniających przewożenie materiałów zawierających informacje niejawne;

4)   państwowego przedsiębiorstwa użyteczności publicznej "Poczta Polska" oraz innych podmiotów prowadzących działalność w zakresie usług pocztowych;

5)   przedsiębiorców prowadzących działalność w zakresie ochrony osób
i mienia;

6)   przedsiębiorców prowadzących działalność w zakresie usług transportowych.

Materiały zawierające informacje niejawne stanowiące tajemnicę państwową są przewożone przez:

- Policja,

- MSZ,

- MON.

W szczególnie uzasadnionych przypadkach decyzję o zamówieniu przewożenia materiałów stanowiących tajemnicę państwową przez innych przewoźników- (Poczta , SUFO) podejmuje kierownik jednostki organizacyjnej.

Temat: ORGANIZACJA I NADZÓR NAD SŁUŻBAMI OCHRONY

1. Tryb tworzenia wewnętrznych i zewnętrznych służb ochrony

Wewnętrzne służby ochrony, powołane przez przedsiębiorców, mogą wykonywać usługi
w zakresie ochrony osób i mienia po uzyskaniu
przez nich koncesji.

  Wewnętrzne służby ochrony podlegają kierownikowi jednostki lub osobie pisemnie
przez niego upoważnionej, bezpośrednio podporządkowanej temu kierownikowi.

Właściwy terytorialnie komendant wojewódzki Policji może, w drodze decyzji administracyjnej, wydać zezwolenie na utworzenie wewnętrznej służby ochrony
w jednostce, w skład której nie wchodzą obszary, obiekty i urządzenia umieszczone w ewidencji, o której mowa w art. 5 ust. 5, na wniosek kierowników tych jednostek, uzasadniony ważnym interesem gospodarczym lub publicznym.

Zezwolenie na utworzenie wewnętrznej służby ochrony, nie może być wydane, jeżeli:

1)   plan ochrony nie zawiera wymaganych informacji;

2)   jednostka wnioskująca nie zapewnia spełnienia warunków wynikających z przepisów wydanych na podstawie ustawy.

Wewnętrzne służby ochrony w jednostkach nie podlegających obowiązkowej ochronie tworzy się po uzyskaniu zezwolenia wydanego przez właściwego terytorialnie komendanta wojewódzkiego Policji.

Kierownik jednostki, który bezpośrednio zarządza obszarami, obiektami i urządzeniami podlegającymi obowiązkowej ochronie, powołuje wewnętrzną służbę ochrony w terminie 3 miesięcy od dnia uzgodnienia planu ochrony.

Powołanie wewnętrznych służb ochrony potwierdza protokół sporządzony przez komisję. Protokół podpisują wszyscy członkowie komisji.

Komisję powołuje właściwy terytorialnie komendant wojewódzki Policji.

W skład komisji wchodzą:

 1)   przedstawiciel komendanta wojewódzkiego Policji jako przewodniczący komisji,

2)   dwie osoby wyznaczone przez kierownika jednostki jako członkowie komisji.

Strukturę organizacyjną wewnętrznej służby ochrony, w zależności od rodzaju i wielkości jednostki, mogą tworzyć:

1)   oddziały,

2)   pododdziały,

3)   samodzielne posterunki.

 W zależności od składu struktury organizacyjnej w wewnętrznej służbie ochrony można tworzyć następujące stanowiska służbowe:

1)   szef ochrony,

2)   zastępca szefa ochrony,

3)   dowódca zmiany,

4)   starszy wartownik-konwojent,

5)   wartownik-konwojent,

6)   młodszy wartownik-konwojent.

 Nazwę wewnętrznej służby ochrony tworzy kierownik jednostki, w której ta służba działa, uwzględniając rodzaj działalności lub charakter produkcji jednostki, albo nazwę chronionego obszaru, obiektu lub urządzenia.

Nazwa WSO rozpoczyna się od wyrazu "Straż" lub "Służba".

Podjęcie działalności gospodarczej w zakresie usług ochrony osób i mienia wymaga uzyskania koncesji, określającej zakres i formy prowadzenia tych usług.

Koncesji nie wymaga działalność gospodarcza w zakresie,  zabezpieczenia technicznego,

jeżeli nie dotyczy obszarów, obiektów i urządzeń podlegających obowiązkowej ochronie.

Minister Spraw Wewnętrznych po zasięgnięciu opinii właściwego komendanta wojewódzkiego Policji, jest organem właściwym do udzielenia, odmowy udzielenia, ograniczenia zakresu działalności gospodarczej lub formy usług oraz cofania koncesji na działalność gospodarczą w zakresie usług ochrony osób i mienia.

Koncesji udziela się :

przedsiębiorcy będącemu osobą fizyczną, jeżeli osoba ta posiada licencję drugiego stopnia

- pracownika ochrony fizycznej lub

- pracownika zabezpieczenia technicznego

- przedsiębiorcy innego niż osoba fizyczna, jeżeli wymaganą licencję, posiada co najmniej jedna osoba będąca wspólnikiem spółki cywilnej, jawnej lub komandytowej, członkiem zarządu, prokurentem lub pełnomocnikiem ustanowionym przez przedsiębiorcę do kierowania działalnością określoną w koncesji.

Organ koncesyjny może odmówić udzielenia koncesji lub ograniczyć jej zakres w stosunku do wniosku o udzielenie koncesji albo odmówić zmiany koncesji:

1)   gdy przedsiębiorca nie spełnia określonych
w ustawie warunków wykonywania działalności objętej koncesją;

  2)   ze względu na zagrożenie obronności
i bezpieczeństwa państwa oraz bezpieczeństwa lub dóbr osobistych obywateli;

   3)   przedsiębiorcy, któremu w ciągu ostatnich trzech lat cofnięto koncesję na działalność określoną ustawą z przyczyn wymienionych w art. 22 ust. 1 pkt 1, ust. 2 i 3, Ustawy

lub przedsiębiorcę reprezentuje osoba, która była osobą uprawnioną do reprezentowania innego przedsiębiorcy lub była jej pełnomocnikiem ustanowionym do kierowania działalnością określoną w koncesji, a jej działalność spowodowała wydanie decyzji cofającej koncesję temu przedsiębiorcy;

4)   przedsiębiorcy, którego w ciągu ostatnich trzech lat wykreślono z rejestru działalności regulowanej z powodu złożenia oświadczenia niezgodnego ze stanem faktycznym;

5)   gdy w stosunku do przedsiębiorcy otwarto likwidację albo ogłoszono upadłość

 Przedsiębiorca obowiązany jest:

1)   oznaczyć pracowników ochrony w sposób jednolity, umożliwiający ich identyfikację oraz identyfikację podmiotu zatrudniającego;

2)   zapewnić noszenie ubioru przez pracowników ochrony, umożliwiającego ich identyfikację oraz identyfikację podmiotu zatrudniającego w przypadkach noszenia broni palnej

Tryb uzyskania licencji pracownika ochrony fizycznej i zabezpieczenia technicznego

Wykonywanie czynności związanych z ochroną osób i mienia wymaga posiadania licencji pracownika ochrony fizycznej lub pracownika zabezpieczenia technicznego.

.

Rodzaje licencji:

pracownika ochrony fizycznej,

pracownika zabezpieczenia technicznego

pracownika zabezpieczenia technicznego

Do wydawania licencji pracownika ochrony fizycznej i zabezpieczenia technicznego uprawniony jest właściwy komendant wojewódzki Policji.

O wydanie licencji pracownika ochrony fizycznej pierwszego i drugiego stopnia może ubiegać się osoba, która:

1)   posiada obywatelstwo polskie lub obywatelstwo innego państwa członkowskiego Unii Europejskiej lub państwa członkowskiego Europejskiego Porozumienia o Wolnym Handlu (EFTA) - strony umowy o Europejskim Obszarze Gospodarczym;

2)   ukończyła 21 lat;

3)   ukończyła szkołę podstawową;

4)   ma pełną zdolność do czynności prawnych, stwierdzoną własnym oświadczeniem;

 5)   nie była skazana prawomocnym orzeczeniem za przestępstwo umyślne;

6)   ma uregulowany stosunek do służby wojskowej.

Licencję pracownika ochrony fizycznej pierwszego stopnia wydaje się osobie, która spełnia w/w warunki oraz:

 1)   posiada nienaganną opinię wydaną przez komendanta komisariatu Policji właściwego ze względu na jej miejsce zamieszkania;

2)   posiada zdolność fizyczną i psychiczną
do wykonywania zadań, stwierdzoną orzeczeniem lekarskim;

3)   legitymuje się dyplomem lub świadectwem szkoły lub innej placówki oświatowej, które potwierdzają uzyskanie specjalistycznego wykształcenia, albo pełniła nienaganną służbę w stopniu podoficera lub chorążego w BOR przez okres co najmniej 15 lat,
albo ukończyła kurs pracowników ochrony pierwszego stopnia i zdała egzamin przed właściwą komisją.

 Licencję pracownika ochrony fizycznej drugiego stopnia wydaje się osobie, która:

1)   posiada nienaganną opinię wydaną przez komendanta komisariatu Policji właściwego ze względu na jej miejsce zamieszkania;

2)   posiada zdolność fizyczną i psychiczną
do wykonywania zadań, stwierdzoną orzeczeniem lekarskim;

3)   legitymuje się dyplomem lub świadectwem szkoły lub innej placówki oświatowej, które potwierdzają uzyskanie specjalistycznego wykształcenia, albo pełniła nienaganną służbę w stopniu oficera w Biurze Ochrony Rządu przez okres co najmniej 15 lat,

albo ukończyła kurs pracowników ochrony drugiego stopnia i zdała egzamin przed właściwą komisją.

O wydanie licencji pracownika zabezpieczenia technicznego pierwszego i drugiego stopnia może ubiegać się osoba, która:

  1)   ukończyła 18 lat;

2) posiada obywatelstwo polskie lub obywatelstwo innego państwa członkowskiego Unii Europejskiej lub państwa członkowskiego Europejskiego Porozumienia o Wolnym Handlu (EFTA) - strony umowy o Europejskim Obszarze Gospodarczym;

3)  ma pełną zdolność do czynności prawnych, stwierdzoną własnym oświadczeniem;

4) nie była skazana prawomocnym orzeczeniem za przestępstwo umyślne;

 Licencję pracownika zabezpieczenia technicznego pierwszego stopnia wydaje się osobie, która:  

1)   posiada nienaganną opinię wydaną przez komendanta komisariatu Policji właściwego ze względu na jej miejsce zamieszkania;

2)   posiada zdolność fizyczną i psychiczną do wykonywania zadań, stwierdzoną orzeczeniem lekarskim;

3)   posiada wykształcenie zawodowe techniczne
o specjalności elektronicznej, elektrycznej, łączności, mechanicznej lub ukończyła kurs pracownika zabezpieczenia technicznego albo została przyuczona
do wymienionych zawodów na podstawie odrębnych przepisów.

Licencję pracownika zabezpieczenia technicznego drugiego stopnia wydaje się osobie, która:

1)   posiada nienaganną opinię wydaną przez komendanta komisariatu Policji właściwego ze względu na jej miejsce zamieszkania;

2)   posiada zdolność fizyczną i psychiczną do wykonywania zadań, stwierdzoną orzeczeniem lekarskim;

3) posiada wykształcenie co najmniej średnie techniczne o specjalności elektronicznej, elektrycznej, łączności lub mechanicznej albo stopień specjalizacji zawodowej przyznawany na podstawie odrębnych przepisów

Licencje wydaje, odmawia wydania, zawiesza i cofa, w formie decyzji administracyjnej, właściwy ze względu na miejsce zamieszkania osoby komendant wojewódzki Policji.

Licencje wydaje się na czas nieokreślony.

Za wydanie licencji pobiera się opłatę.

 Licencja wygasa z mocy prawa w przypadku niewykonywania przez pracownika ochrony zawodu przez okres dłuższy niż 2 lata.

Do okresu niewykonywania przez pracownika ochrony zawodu nie wlicza się czasu zawieszenia praw wynikających z licencji

Uprawnienia i zadania pracowników ochrony

Do zakresu działania wewnętrznej służby ochrony należy:

 1)   zapewnienie bezpieczeństwa osób znajdujących się w granicach chronionych obszarów i obiektów jednostki,

 2)   ochrona obiektów, pomieszczeń i urządzeń jednostki przed dostępem do nich osób nieuprawnionych,

3)   ochrona mienia jednostki przed kradzieżą, zniszczeniem lub uszkodzeniem,

4)   konwojowanie mienia jednostki,

5)   zapobieganie zakłóceniom porządku na terenie jednostki oraz powiadamianie kierownika jednostki o zdarzeniach powodujących naruszenie porządku,

6)   ujawnianie faktów dewastacji mienia jednostki,

  7)   niezwłoczne powiadamianie organów ścigania o czynach przestępnych zaistniałych na terenie jednostki i zabezpieczanie miejsca ich popełnienia do czasu przybycia organów ścigania.

 Do zakresu działania szefa ochrony należy:

  1)   opracowywanie planu ochrony i innej dokumentacji ochronnej,

  2)   organizowanie ochrony jednostki,

  3)   planowanie zadań dla podległych pracowników ochrony,

  4)   kierowanie oddziałem,

5)   sprawowanie nadzoru i kontroli nad wykonywaniem zadań ochrony,

  6)   prowadzenie instruktaży i zajęć szkoleniowych z pracownikami ochrony oraz dokumentowanie tych czynności,

  7)   podejmowanie działań zmierzających do stałego doskonalenia form i metod ochrony jednostki,

8)   dokonywanie okresowych pisemnych analiz
i ocen stanu bezpieczeństwa jednostki,

9)   informowanie kierownika jednostki o stanie zagrożenia i ochrony jednostki,

10)  sprawowanie nadzoru nad przechowywaniem broni i amunicji oraz ich ewidencjonowaniem,

  11)  udział w naborze pracowników ochrony.

Do zakresu działania zastępcy szefa ochrony należy:

1)   wykonywanie obowiązków szefa ochrony podczas jego nieobecności,

2)   wykonywanie zadań zgodnie z podziałem pracy ustalonym przez szefa ochrony,

3)   kierowanie pododdziałem,

4)   wykonywanie poleceń szefa ochrony.

  

Do zakresu działania dowódcy zmiany należy:

 1)   organizowanie wykonywania zadań przez pracowników podległej zmiany zgodnie z dokumentacją ochronną,

 2)   dokonywanie obchodów jednostki oraz instruowanie i kontrolowanie wykonywania zadań przez pracowników ochrony,

3)   przeprowadzanie interwencji w związku
z zaistniałymi zagrożeniami bezpieczeństwa jednostki,

4)   wydawanie z magazynu broni, amunicji
i środków przymusu bezpośredniego,

5)   wykonywanie poleceń przełożonych służbowych.

W przypadku bezzmianowej organizacji ochrony jednostki, czynności należące do zakresu działania dowódcy zmiany wykonuje szef ochrony lub zastępca szefa ochrony.

 

Do zakresu działania wartowników-konwojentów, należy:

1)   utrzymywanie w gotowości do natychmiastowego użycia przydzielonej broni, środków przymusu bezpośredniego oraz innego wyposażenia,

2)   wykonywanie zadań wynikających z tabeli służby i innej dokumentacji ochronnej,

3)   wykonywanie poleceń przełożonych służbowych.

 Pracownicy wewnętrznej służby ochrony mogą być wyposażeni i uzbrojeni w środki przymusu bezpośredniego i broń palną w ilości umożliwiającej wykonywanie ich zadań,

Wewnętrzne służby ochrony, powołane przez przedsiębiorców, mogą wykonywać usługi w zakresie ochrony osób i mienia po uzyskaniu przez nich koncesji.

 Licencja pracownika ochrony fizycznej pierwszego stopnia wymagana jest do wykonywania czynności

bezpośredniej ochrony fizycznej:

a)  stałej lub doraźnej,

b)  polegającej na stałym dozorze sygnałów przesyłanych, gromadzonych i przetwarzanych w elektronicznych urządzeniach i systemach alarmowych,

c)  polegającej na konwojowaniu wartości pieniężnych oraz innych przedmiotów wartościowych lub niebezpiecznych;

 Licencja pracownika ochrony fizycznej drugiego stopnia upoważnia do wykonywania czynności, do których upoważnia licencja I stopnia oraz do:

 1)   opracowywania planu ochrony;

2)   organizowania i kierowania zespołami pracowników ochrony fizycznej.

 Licencja pracownika zabezpieczenia technicznego pierwszego stopnia upoważnia do:

a)  montażu elektronicznych urządzeń i systemów alarmowych, sygnalizujących zagrożenie chronionych osób i mienia, oraz eksploatacji, konserwacji i naprawach w miejscach ich zainstalowania,

b)  montażu urządzeń i środków mechanicznego zabezpieczenia oraz ich eksploatacji, konserwacji, naprawach i awaryjnym otwieraniu w miejscach zainstalowania.

Licencja pracownika zabezpieczenia technicznego drugiego stopnia upoważnia do wykonywania czynności przewidzianych dla pracownika zabezpieczenia technicznego pierwszego stopnia oraz do:

1)   opracowywania projektów zabezpieczenia technicznego;

2)   organizowania i kierowania zespołami pracowników zabezpieczenia technicznego.

  Pracownik ochrony przy wykonywaniu zadań ochrony osób i mienia w granicach chronionych obiektów i obszarów ma prawo do:

1)   ustalania uprawnień do przebywania na obszarach lub w obiektach chronionych oraz legitymowania osób, w celu ustalenia ich tożsamości;

  2)   wezwania osób do opuszczenia obszaru lub obiektu w przypadku stwierdzenia braku uprawnień do przebywania na terenie chronionego obszaru lub obiektu albo stwierdzenia zakłócania porządku;

3)   ujęcia osób stwarzających w sposób oczywisty bezpośrednie zagrożenie dla życia lub zdrowia ludzkiego, a także dla chronionego mienia, w celu niezwłocznego oddania tych osób Policji;

4)   stosowania środków przymusu bezpośredniego, w przypadku zagrożenia dóbr powierzonych ochronie lub odparcia ataku na pracownika ochrony;

5)   użycia broni palnej w następujących przypadkach:

a)  w celu odparcia bezpośredniego
i bezprawnego zamachu na życie lub zdrowie pracownika ochrony albo innej osoby,

b)  przeciwko osobie, która nie zastosowała się do wezwania natychmiastowego porzucenia broni lub innego niebezpiecznego narzędzia, którego użycie zagrozić może życiu lub zdrowiu pracownika ochrony albo innej osoby,

c)  przeciwko osobie, która usiłuje bezprawnie, przemocą odebrać broń palną pracownikowi ochrony,

d)  w celu odparcia gwałtownego bezpośredniego
i bezprawnego zamachu na ochraniane osoby, wartości pieniężne oraz inne przedmioty wartościowe lub niebezpieczne

Środkami przymusu bezpośredniego, są:

1)   siła fizyczna w postaci chwytów obezwładniających oraz podobnych technik obrony;

2)   kajdanki;

3)   pałki obronne wielofunkcyjne;

4)   psy obronne;

5)   paralizatory elektryczne;

6)   broń gazowa i ręczne miotacze gazu.

Pracownik ochrony może stosować środki przymusu bezpośredniego odpowiadające potrzebom wynikającym z istniejącej sytuacji
i niezbędne do osiągnięcia podporządkowania się wezwaniu do określonego zachowania.

  Użycie broni palnej powinno następować w sposób wyrządzający możliwie najmniejszą szkodę osobie, przeciwko której użyto broni, i nie może zmierzać do pozbawienia jej życia, a także narażać na niebezpieczeństwo utraty życia lub zdrowia innych osób.

Broni palnej nie używa się w stosunku do kobiet o widocznej ciąży, osób, których wygląd wskazuje na wiek do 13 lat, osób w podeszłym wieku oraz o widocznej niepełnosprawności.

Broni palnej nie używa się w stosunku do kobiet o widocznej ciąży, osób, których wygląd wskazuje na wiek do 13 lat, osób w podeszłym wieku oraz o widocznej niepełnosprawności.

Czynności związane z użyciem ŚPB powinny być wykonane w sposób możliwie najmniej naruszający dobra osobiste osoby, w stosunku do której zostały podjęte.

Nadzór i kontrola nad działalnością podmiotów ochrony

1. Minister Spraw Wewnętrznych i Administracji może upoważnić Komendanta Głównego Policji do kontroli działalności gospodarczej w zakresie usług ochrony osób i mienia wymagającej koncesji.

2. W przypadku, o którym mowa w ust. 1, Komendant Główny Policji może powierzać przeprowadzenie kontroli komendantom wojewódzkim Policji.

1. Minister właściwy do spraw wewnętrznych może upoważnić Komendanta Głównego SG do kontroli działalności gospodarczej w zakresie usług ochrony osób i mienia dotyczących prawidłowości dokonywania kontroli bezpieczeństwa przeprowadzanej w krajowych portach lotniczych.

2. W przypadku, o którym mowa w ust. 1, Komendant Główny SG powierzyć przeprowadzenie kontroli komendantom oddziałów SG.

Komendant Główny Policji sprawuje nadzór nad działalnością specjalistycznych uzbrojonych formacji ochronnych, z zastrzeżeniem art. 44
i 44a, (MON i SG) w zakresie:

1)   zasad i sposobów realizacji zadań ochrony osób i mienia;

   2)   sposobów użycia przez pracowników tych formacji środków przymusu bezpośredniego lub broni palnej;

3)   posiadania przez pracowników ochrony niezbędnych kwalifikacji.

Nadzór, polega na:

1)   kontroli organizacji i zasad działania, uzbrojenia, wyposażenia oraz współpracy
z innymi formacjami i służbami;

2)   kontroli zgodności aktualnego stanu ochrony jednostki z planem ochrony;

3)   wstępie na teren obszarów i obiektów,
a także innych miejsc, w których jest prowadzona ochrona, oraz żądaniu wyjaśnień i udostępniania bądź wglądu w dokumentację ochronną;

4)   wstępie na teren siedziby przedsiębiorcy

prowadzącego działalność w zakresie ochrony osób i mienia, w takich dniach i godzinach,
w jakich jest prowadzona lub powinna być prowadzona działalność;

  5)   wydawaniu pisemnych zaleceń mających na celu usunięcie stwierdzonych nieprawidłowości i dostosowanie działalności specjalistycznej uzbrojonej formacji ochronnej do przepisów prawa.

Kierownik jednostki, w skład której wchodzą obszary, obiekty i urządzenia chronione przez specjalistyczne uzbrojone formacje ochronne, lub osoba przez niego upoważniona są obowiązani do usunięcia w terminie określonym w zaleceniu uchybień i nieprawidłowości stwierdzonych podczas kontroli.

 

 Funkcjonariuszowi Policji przysługuje prawo do wykonywania czynności kontrolnych po okazaniu legitymacji służbowej i pisemnego upoważnienia.

Organ koncesyjny cofa, w drodze decyzji administracyjnej, koncesję na wykonywanie działalności gospodarczej w zakresie usług ochrony osób i mienia, jeżeli:

1)   wydano prawomocne orzeczenie zakazujące przedsiębiorcy wykonywania działalności gospodarczej objętej koncesją;

2)   przedsiębiorca nie podjął w wyznaczonym terminie działalności objętej koncesją mimo wezwania organu koncesyjnego lub trwale zaprzestał wykonywania działalności gospodarczej objętej koncesją.

Organ koncesyjny cofa koncesję albo zmienia jej zakres, w przypadku gdy przedsiębiorca:

1)   w wyznaczonym terminie nie usunął stanu faktycznego lub prawnego niezgodnego
z warunkami określonymi w koncesji lub
z przepisami regulującymi działalność gospodarczą objętą koncesją;

2)   rażąco narusza warunki określone
w koncesji lub inne warunki wykonywania koncesjonowanej działalności gospodarczej, określone przepisami prawa.

3. Organ koncesyjny może cofnąć koncesję albo zmienić jej zakres ze względu na zagrożenie obronności i bezpieczeństwa państwa lub bezpieczeństwa obywateli, a także w razie ogłoszenia upadłości przedsiębiorcy.

  


Wyszukiwarka

Podobne podstrony:
Temat 4, Ochrona osób i mienia, obiektów i obszarów
Temat 2, Ochrona osób i mienia, obiektów i obszarów
Temat 3, Ochrona osób i mienia, obiektów i obszarów
Temat 1, Ochrona osób i mienia, obiektów i obszarów
OCHRONA OSOB MIENIA OBIEKTOW I OBSZAROW wyk 1 2
wykład 12 04 2013, WSPOL, WSPOL ochrona osób mienia obiektów
1177 PROGRAM-ostat, WSPOL, WSPOL ochrona osób mienia obiektów
Plan ochrony obiektu podlegającego obowiązkowej ochronie, ochrona osób i mienia
08 Przykładowy test - I st, Licencja Pracownika Ochrony Stopnia I i II, ►Materiały na licencje och
ETYKA ZAWODOWA PRACOWNIKA OCHRONY, Ochrona Osób i Mienia Materiały
ETYKA ZAWODOWA PRACOWNIKA OCHRONY - materiały, ochrona osób i mienia
OCHRONA OSÓB I MIENIA jako działalność gospodarcza, Prawo gospodarcze publiczne, referaty
KRYMINOLOGIA, ochrona osób i mienia
wniosek o wydanie licencji ochr fiz, Licencja Pracownika Ochrony Stopnia I i II, ►Materiały na lic
techniczne środki ochrony - Opis broni - ściąga, SZKOŁA, ADMINISTROWANIE TECHNICZNYMI ŚRODKAMI OCHRO
3. Konspekt prawo karne procesowe, ochrona osób i mienia, Blok prawny, Sktyp z prawa karnego, admini
KONWOJOWANIE(1), Ochrona Osób i Mienia
Ochrona osób i mienia" 11 2009
Ustawa Ochrona osób i mienia

więcej podobnych podstron