Weronika Hejko IW

Sprawozdanie nr 2

Analiza betonu. Strata przy prażeniu, części rozpuszczalne w HCl, CaO, MgO.

Przebieg ćwiczenia

1. Oznaczanie strat po prażeniu

Tygiel kwarcowy został wyprażony w piecu w do stałej masy (ok. 20 min). Następnie został umieszczony w weksykatorze w celu ostygnięcia później zważony. Odważono w tyglu 2,02 g sproszkowanego betonu i prażono w temp. 900-1000 0C. Po ostudzeniu w eksykatorze, j.w. zważono ponownie. Na podstawie różnicy masy obliczono stratę po prażeniu

$$a = \frac{m_{0} - m_{p}}{m_{0}}*100\% = \frac{\left( 16,6806 + 2,02 \right) - 18,6939}{16,6806 + 2,02} = 0,0359\ \%$$

1. Oznaczanie części rozpuszczonych w HCl

Odważono na wadze , z dokładnością 0.01 g ok. 3 g sproszkowanego betonu i przeniesiono do zlewki o pojemności 250 ml. Dodano 100 ml ok. 15% HCl (1:1), przykryto szkiełkiem zegarkowym i odstawiono na 30 min. Następnie przesączono zawartość zlewki, i przemyto na sączku osad 2 razy po 50 ml gorącej wody. Osad z sączkiem przeniesiono do wyprażonego i zważonego tygla kwarcowego. Prażono w temp. 900-1000 0C przez 10 min, ostudzono jak wcześniej. I zważono. Obliczono zwartość części rozpuszczalnych w HCl w %. (b %). Obliczony stosunek spoiwa do kruszywa równy

Masa części rozpuszczonych

19,0903+3-19,4443=2,646

$$b = \frac{2,646}{3}*100\% = 88,2\%$$

$$\frac{b\ \ a}{100\ \ b\ + \ c} = \frac{88,2 - 0,0359}{100 - 88,2 + 2} = \frac{88,1641}{13,8} = 6,39$$

c- wilgotność próbki przyjmujemy 2%

1. Oznaczanie jonów Ca i Mg

• I Etap – oznaczanie jonów wapnia

Roztwór został wykorzystany z ćwiczenia b. Jest to roztwór betonu i HCl, który sączony był przez sączek. Został on rozcieńczony wodą destylowaną do objętość 250ml. Jednak zanim został on rozcieńczony dodane zostało NaOH ( w postaci stałej) w celu zobojętnienia roztworu około 10 g i wymieszano. Następnie pobrano 50 ml do kolby stożkowej i dodano szczyptę mureksydu. Miareczkowano roztworem EDTA 0,01 M. Powinno się miareczkować aż do zmiany zabarwienia z różowego na fioletowy. Objętość zużytego roztworu EDTA na miareczkowanie próbki stanowi podstawę do obliczeń zawartości jonów Ca²⁺ w próbce.

M_Ca²⁺ = 0, 01 * V_EDTA * M_Ca²⁺ * 1000/50

• II Etap – oznaczanie jonów magnezu

Do tej samej próbki dodanć 4 cm³ HCl 4 M. Po wymieszaniu próbki odczekać do odbarwienia się roztworu. Po odbarwieniu się roztworu dodać cylindrem miarowym 7 cm³ NH₄OH 25% i szczyptę czerni eriochromowej. Próbkę wymieszać i miareczkować roztworem EDTA 0,01M do uzyskania niebieskiego zabarwienia. Objętość zużytego roztworu EDTA na miareczkowanie próbki stanowi podstawę do obliczeń zawartości jonów Mg²⁺ w próbce.

Niestety metoda nieprawdziwa się do przebadania próbki pod tym kątem ze względu na zbyt duże stężenie jonów Ca²⁺. Możliwe że przy wyższym stężeniu EDTA badanie mogłoby dać wyniki.

Wnioski

Badanie oznaczenia jonów Ca i Mg przez miareczkowanie roztworem EDTA 0,01 M nie dało wyników z powodu zbyt dużego stężenia jonów Ca²⁺. Powinna zostać zastosowana inna metoda badania.

Strata przy prażeniu jest bardzo niska, mniejsza niż 0,1%. Zawartość części nierozpuszczalnych w HCl jest wynosi 11,2% . Wartość ta powinna być mniejsza od 5% .

Obliczony stosunek spoiwa do kruszywa przekracza normy dla betonów zwykłych.