Immunologia – nauka o mechanizmach odporności, to jest obrony przed patogenami
Jenner (1796) – pierwszy wykazał że zaszczepienie żywym zarazkiem ospy bydlęcej pozostawia trwałą odporność przeciwko naturalnej ospie. Zauważył że kobiety dojarki przechodzą ospę lżej. Jenner pobierał materiał z wymion chorych krów
Immunologia jako nauka zaczęła się rozwijać w drugiej połowie XIX wieku gdy poznano etiologię chorób zakaźnych (Koch, Pasteur). Opracowano metodę otrzymywania szczepionek (np. przez ogrzewanie do temperatury 42-43o)
Pasteur – wynalazł szczepionkę na wściekliznę
Antygen –substancja zdolna do indukowania swoistej odpowiedzi immunologicznej. Pod względem chemicznym antygen może być białkiem, kwasem nukleinowym, bądź połączeniem białka z lipidami, węglowodanami bądź kwasami nukleinowymi
Hapten – związek niskocząsteczkowy mogący reagować z już istniejącymi przeciwciałami. Hapten staje się pełnowartościowym antygenem po połączeniu z białkami osocza
Przeciwciała – cząsteczki immunoglobulin produkowane po rozpoznaniu antygenu przez komórki
Immunogenność – zdolność do indukowania odpowiedzi immunologicznej (produkcja przeciwciał, powstawanie uczulonych limfocytów T)
Antygenowość – zdolność do reagowania z już istniejącymi przeciwciałami
Czynniki szkodliwe: bakterie, wirusy, grzyby, pasożyty
Endogenne czynniki szkodliwe:
Komórki nowotworowe (codziennie powstaje około 10 tysięcy komórek nowotworowych w organizmie)
Komórki zmutowane
Komórki zarażone wirusami
Pierwsza linia obrony organizmu:
Bariery na granicy ze środowiskiem zewnętrznym: skóra, błony śluzowe. Zapewniają mechaniczną obronę.
Bariery niespecyficzne: pH soku żołądkowego i śluzu pochwowego, temperatura organizmu, enzymy, układ dopełniacza
Bariery specyficzne: układ immunologiczny
Klasyfikacja odporności:
Nieswoista (dziedziczna)
Swoista (nabyta, osobniczo zmienna)
Odporność nieswoista – w szerokim pojęciu obejmuje bariery obronne na powierzchni kontaktu ze środowiskiem zewnętrznym (skóra, błony śluzowe, tkanka łączna), temperaturę ciała oraz wszystkie komórkowe i humoralne mechanizmy wrodzone – nieswoiste:
Właściwości komórek żernych (chemotaksja, diapedeza, pinocytoza, fagocytoza)
Inhibitory komórkowe i tkankowe, czyli substancje wytwarzane w leukocytach, hamujące rozwój bakterii i wirusów
Nieswoiste składniki chemiczne osocza (układ properdyny i dopełniacza, inhibitory wirusów)
Skóra:
Jest wytrzymała mechanicznie
Szczelnie pokryta natłuszczonym i złuszczającym się naskórkiem
Zwilżona jest potem w którym występują substancje o charakterze bakteriobójczym
Wewnątrz zawiera komórki żerne
Tkanka łączna:
Jest dalszą zaporą przed wnikaniem patogenów
Przestrzenie międzykomórkowe wypełnione są kwasem hialuronowym
Przenikają do niej komórki efektorowe układu immunologicznego
Błony śluzowe:
Są dobrze ukrwione
Szczelnie pokryte odpowiednim nabłonkiem
Zwilżane substancją kwaso bądź bakteriobójczą
Komórki wnikające do tkanki łącznej:
Makrofagi
Eozynofile
Komórki dendrytyczne
Komórki tuczne/bazofile
Mikrofagi
Odporność swoista – polega na powstawaniu pod wpływem antygenów swoistych przeciwciał, które powodują neutralizację antygenów. Może również polegać na pobudzeniu komórek układu immunologicznego (limfocyty T)
Klasyfikacja odporności:
Typ Odporności |
Mechanizmy efektorowe |
Odpowiedź humoralna |
Odpowiedź komórkowa |
Limfocyty T – grasica
Limfocyty B – śledziona
Limfocyty T wraz z antygenem uczestniczą w pobudzaniu limfocytów B
Działanie limfocytów B: produkcja przeciwciał, komórki pamięci
Łac. Humorus – płyn (odpowiedź humoralna – rozpuszczalna w płynach)
Podział odporności swoistej:
Odporność naturalna – powstaje wtedy gdy do organizmu dostają się antygeny lub gotowe przeciwciała bez udziału lekarza, np. przechorowanie grypy, z mlekiem matki
Odporność sztuczna – powstała na skutek celowej działalności człowieka, np. szczepienia, podanie surowicy
Podział odporności swoistej:
Czynna – powstaje po przeniknięciu do organizmu antygenu i rozwinięciu całej odpowiedzi immunologicznej, np. po wniknięciu wirusa grypy, po podaniu szczepionki
Bierna – powstaje po wniknięciu do organizmu przeciwciał (wrodzona – przez łożysko, nabyta – podanie surowicy), odporność bierna naturalna – z mlekiem matki lub przez łożysko