Kierunki badań pedeutologicznych: Wg Kwaśnicy:Kształcenie – wyposażanie kandydatów na nauczycieli w pełne kwalifikacje zawodowe.Dokształcanie nauczycieli – uzupełnianie tych kwalifikacji prowadzące do pełnego przygotowania zawodowego.Doskonalenie nauczycieli – dostarczenie nauczycielom wiedzy i takich umiejętności, które pozwolą wzbogacić pełne kwalifikacje i wykroczyć poza nie. Jakie są przejawy trans formatywności nauczyciela intelektualisty?¬ Nauczyciel jest aktywnym uczestnikiem procesu edukacyjnego działającym na rzecz demokracji.¬ Nadrzędnym elementem nauczyciela jest uczenie wychowanka umiejętności krytycznego czytania tekstów „mówienia własnym głosem”, oraz dostarczeniem uczniom przeświadczeń „że liczy się” w procesie edukacyjnym¬ Pojmowanie szkoły jako czynnika zmiany społecznej dokonującej się poprzez wyzwolenie sił twórczych w nauczycielu i w uczniu celem rozwiązywania realnych problemów środowiska szkolnego.¬ Rozumienie krytyki jako „narzędzia” działań konstruktywnych, czego wyrazem jest łączenie języka sprzeciwy oporu z językiem możliwości¬ Traktowanie szkoły jako strefy publicznej, gdzie ścierają się różnorodne stanowiska, gdzie w drodze dialogu negocjuje się, aktywność i odwaga są wspierane, a nie tłumione¬ Przywiązywanie wagi, do selekcji do zawodu. ¬ Studia nauczycielskie powinni podejmować najzdolniejsi. 2) Rozwój zawodowy n-la- wśród kategorii rozwoju ogólnego człowieka istotne miejsce zajmuje jego rozwój zawodowy. Jets to kategoria charakterystyczna wyłącznie dla istot ludzkich bezsprzecznie potwierdzająca i wzbogacająca nasze człowieczeństwo. Opiera się ona na solidnych podstawach :biologicznych, psychicznej, psychospołecznej, społeczno- kulturowej. Generalnie zwykło się ją uznawać za szczególną kategorię rozwoju społecznego. M. Grondas- rozwój zawodowy n-la- to uporządkowany systematycznie proces zmian w obszarach jego postaw osobistych, koncepcji wychowawczo- dydaktycznych, wiedzy, umiejętności praktycznego funkcjonowania. 3) Kategoria „stawania się” nauczycielem w orientacji humanistycznej A. W. Combsa- 1) założenia teoretyczne koncepcji 3 zasady psychologii humanistycznej: a) zachowanie człowieka jest bezpośrednim wynikiem jego pola percepcji a szczególnie: jak człowiek postrzega samego siebie? B_ ze wszystkich istniejących rodzajów percepcji najważniejsza jest percepcja własnej osoby c) człowiek dla sprawnego funkcjonowania potrzebuje poczucia własnej wartości 2) wizja dobrego n-la- dobry n- El powinien być przede wszystkim człowiekiem, to osoba dobrze poinformowana o treściach przedmiotu, którego naucza i sposobach nauczania tcy treści, dobry n-l jest indywidualnościa, jest twórcą rozwojowego względem dziecka skutku własnego działania* dobry n-l powinien rozumieć psychologiczne mechanizmy zachowania dziecka, musi posiadać satysfakcjonujace poczucie własnje wartości 3) Kwalifikowanie do zawodu 4) Kompetencje aksjologiczne n-la Warunek: cele społeczne jako składnik kwalifikacji nauczycielskich muszą uprzednio stać się częścią osobistych celów n-la 5) proces kształcenia- Kształcenie nauczycieli to nie poznawanie wiedzy, sprawności lecz proces stawania się nauczycielem * punkt ciężkości kształcenia przesunięty z osoby nuczającej na osobę uczącą się * stawanie się n-em nie jest sprawą nauczenia się jak uczyć, jest natomiast uczeniem się jak dobrze uzywać sobie, swoich zdolności – żadne studia nie czynią n-la 6) Program kształcenia nie „produkuje” n-li on ich zaczyna. Wkracza w życie jednostki na krótki czas, pozwala jej ukierunkować się i ponownie zostawia ją samej sobie. To program ukierunkowany na kształcenie osobowości n-la jak instrumentu efektywnych działań. Przygotowanie dobrego n-la zaczyna się od edukacji inteligentnego człowieka- kształcenie n-li musi przygotować możliwie najlepszy program nauczania wiedzy ogólnej. Wymogiem programu jest zdobywanie umiejętności nadania faktom znaczeń i umiejętności uczenia swych uczniów tej sztuki ( zamiast postawy „zbierania faktów” 7) Metoda kształcenia- „Dobre” metody są wielorako odpowiednie: muszą odpowiadać celom, do których n-l dąży, dzieciom z którymi pracuje, filozofii, którą wyznaje, bezpośrednim warunkom, w których pracuje, nie mówiąc już o osobistych celach i pragnieniach n-la. W procesie sposobienia do zawodu istotnym jest znajdowanie metod dobrych raczej dla n-la niż dla nuczania. Proces kształcenia ma pomóc n-wi w odkryciu metod najbardziej odpowiadających strukturze jego osobowości oraz prywatnym preferencjom. Kształcenie ma nie tyle wyposażać n-la w zestaw skutecznych metod co pomóc w pozaniu siebie i odkrycie metod najlepszych dla siebie.