PONTYFIKAT WIERSZEM I PROZĄ

    Wraz z rozpoczęciem studiów na wydziale polonistyki na Uniwersytecie Jagiellońskim
w roku 1938 Papież zajął się pracą w teatrze. Niestety, wojna zmusiła go do przerwania nauki, a grupa teatralna zeszła do podziemia. Jej członkowie spotykali się i pracowali dalej, bo w ten sposób podtrzymywali w sobie nadzieję na wyzwolenie. Swoją niesamowitą pamięć i zamiłowanie do podziemia. Jej członkowie spotykali się i pracowali dalej, bo w ten sposób podtrzymywali w sobie nadzieję na wyzwolenie. Swoją niesamowitą pamięć i zamiłowanie do rodzimej literatury papież wykorzystywał wtedy w specyficzny sposób. Z ostrożności cała grupa nigdy nie wychodziła ze spotkania razem. Karol Wojtyła umilał czas oczekującym swej kolejki recytując całego "Pana Tadeusza". Koledzy wypytywali go o poszczególne fragmenty, które Karol od razu wyszukiwał w swej pamięci. Mimo ciężkiej pracy duszpasterskiej
w latach powojennych Papież nie przestał tworzyć. Pisał wiersze i sztuki dramatyczne. Najpełniejszym wydanym zbiorem jego utworów jest książka "Poezje i dramaty" z roku 1979. Papież przekazuje w nich swe myśli i spostrzeżenia dotyczące Boga i wiary oraz Polski i Polaków - to właśnie jest mu najbliższe. Praca w stolicy apostolskiej wyciszyła Karola-poetę, a pozwoliła zaistnieć Karolowi-prozaikowi. Książka "Przekroczyć próg nadziei", która poruszyła wszystkich, to wspaniała podróż po czeluściach ludzkiego ducha. Jan Paweł II odpowiada w niej na pytania Vittoria Messoriego. Wspaniały wywiad jest mieszanką wyznań osobistych oraz refleksji na temat przyszłości i przeszłości połączonych z rozważaniami filozoficznymi. Czytelnikowi przynosi otuchę i nadzieję, którymi Jan Paweł II zaraża każdego. Trudno się więc dziwić, że pozycja ta była wielkim bestsellerem wydawniczym na całym świecie.