Homburg

Wieloletnia przyjaciółka twa, wzięła rzeczy, poszła precz

Zmięta pościel cała w szmince, w popielniczce tlący się pet

Lustro puste tkwi na ścianie, jej odbicie znikło gdzieś

Twoja ziemia niska dla niej, zbyt, niebo - za wysokie jest

U twych nogawek brudnych sznurówki plączą się

Kapelusz zaś do płaszcza nie pasuje, więc go zmień

Na wieży ratuszowej zegar śpiący już od lat

Gdy się zbudzi wnet się dowiesz, że poruszasz się już wspak

Że dla ciebie czas nieważny, bo samotność z czasu drwi

Słońce, księżyc oraz gwiazdy, nie prowadzą cię już dziś

U twych nogawek brudnych sznurówki plączą się

Kapelusz zaś do płaszcza nie pasuje, więc go zdejm

U twych nogawek brudnych sznurówki plączą się

A homburg na twej głowie już nie zdobi cię, boś na dnie