GRUPA

Grupa to „co najmniej dwie osoby, które wchodzą ze sobą w regularne stosunki dla realizacji wspólnego celu”. (R.W Griffin)

Grupa to „dwie osoby lub więcej, wzajemnie oddziałujące na siebie i współzależnie, łączące się, aby osiągnąć określone cele.” (S.P. Robbins)

„Grupa społeczna to, co najmniej trzy osoby, które:

• mają określone wspólne zainteresowania i cele, które chcą osiągnąć cel;

• oddziałują na siebie wzajemnie zgodnie z przyjętymi zasadami (zworami);

• tworzą wewnętrzne instytucje, normy i systemy kontroli, które pozwalają na postrzeganie swojej odrębności w stosunku do innych grup, do których nie należą;

• posiadają elementy materialne, symbole i wartości stanowiące podstawę trwania i integracji grupy;

• komunikują się swobodnie między sobą (twarzą w twarz);

• motywują się do działania przez własne zadania, które mogą osiągnąć;

• chcą odnieść wspólny sukces.”

Podstawą kształtowania się grup są więzi.

Grupa formalna posiada następujące cechy:

• świadomość zależności jakie są tworzone pomiędzy uczestnikami organizacji;

• racjonalny charakter tych zależności, przejawiający się w tworzeniu tylko takich zależności, które przyczyniają się do osiągnięcia celów instytucji;

• utrwalony charakter tych zależności (ujęcie w formie zapisu).

FORMALIZACJA ORGANIZACJI – określa ograniczenie swobody działania organizacji poprzez stworzenie obowiązujących wzorców zachowań.

Wzorzec działania – to zobiektyzowania w pewien sposób reguła zachowania (model zachowania), nadająca ludzkim działaniom charakter zorganizowania.

Każdy wzorzec działania składa się z:

• hipotezy,

• dyspozycji,

• środków pobudzania.

W razie niebezpieczeństwa (hipoteza) silnie pociągnąć za rączkę (dyspozycja). Nieuzasadnione użycie będzie karane (środek pobudzania) znaleźć tego typu podobny przykład z życia codziennego = dodatkowe punkty !

Przepis organizacyjny może ujmować jeden lub wiele wzorców działania a usystematyzowany zbiór przepisów stanowi dokumentację organizacyjną

DOKUMENTY ORGANIZACYJNE:

• statut;

• regulamin organizacyjny;

• schemat organizacyjny;

• księga służb (zadania i obowiązki);

• taryfikator kwalifikacyjny (system wynagrodzeń);

• instrukcje służbowe.

Formalizacja

Proces formalizacji instytucji konstruujący zbiór niezbędnych dokumentów składa się z trzech etapów:

1. zalegalizowanie instytucji;

2. opracowanie szczegółowej dokumentacji organizacyjnej komórek i stanowisk pracy;

3. doskonalenie dokumentacji organizacyjnej.

Przedmiot formalizacji

• cele instytucji wraz z wynikającymi z nich zdaniami;

• podział pracy (uprawnienia, odpowiedzialność);

• sposoby oraz procedury realizowania funkcji kierowniczych i wykonawczych;

• więzi organizacyjne (służbowe, funkcjonalne, techniczne i informacyjne);

• powiązania instytucji z otoczeniem (z dostawcami, odbiorcami, bankami itp.);

• inne elementy, np. zasady zachowania bezpieczeństwa i higieny pracy, zasady porządku i dyscypliny pracy itp.

Stopień sformalizowania

Wśród determinant stopnia sformalizowania wyróżnia się:

• rodzaj celu działania (jego złożoności i ważności);

• sposób zorganizowania instytucji;

• ilość i jakość zasobów instytucji;

• wpływ otoczenia instytucji.

Mierniki stopnia sformalizowania

• mierniki ilościowe, do których można zaliczyć np. liczbę przepisów czy częstotliwość wykorzystania danego przepisu;

• mierniki jakościowe określane szczegółowością lub rygorystycznością danych przepisów organizacyjnych.

Nieprawidłowości formalizacji

• nieodformalizowanie;

• przeformalizowanie;

• techniczne błędy procesu formalizacji.

optimum formalizacji

SNF SPF

sformalizowanie

Do cech organizacji nieformalnej zalicza się:

• brak sztywnego i utrwalonego systemu władzy hierarchicznej;

• brak przepisów określających zasady funkcjonowania;

• brak depersonalizacji.

Struktura grupy:

• cel istnienia;

• przywódca;

• pozostali członkowie grupy;

• kodeks postępowania;

• system informacyjny i komunikacyjny;

• stopień spoistości grupy.

Zespół to wyższa forma grupy.

Grupa robocza

Cel: dzielenie się informacjami

Efekt synergii: neutralny (niekiedy ujemny)

Odpowiedzialność: indywidualna

Umiejętności: przypadkowe i zróżnicowane

Zespoły robocze

Cel: zbiorowa efektywność

Efekty synergii: dodatni

Odpowiedzialność: Indywidualna i wspólna

Umiejętności: uzupełniające się

Zespół – jest to niewielka grupa ludzi posiadających uzupełniające się umiejętności, prezentujących wspólne podejście do pracy, prawdziwe zaangażowanych w działania zmierzające do osiągnięcia wspólnego celu ogólnego i celów szczegółowych, za które wszyscy czują się odpowiedzialni.

Koncepcja pracy zespołowej

Zasady pracy zespołowej:

• pracuj w małych grupach,

• najlepszą figura jest koło

• umiemy już mówić, nauczmy się słuchać,

• uzgadniaj, a nie uśredniaj,

• szukaj mocnych stron partnerów,

• jeśli nie musisz nie krytykuj

• liczy się praca wszystkich,

• dbaj o atmosferę pracy w grupie,

• pytaj i proś,

• mów, jeśli chcesz, by inni uwzględniali Twoje zdanie,

• bądź życzliwy, uśmiechaj się,

• ceń własne pomysły i doceniaj innych,

• kontroluj czas.