Rewolucja francuska była ostatnim etapem epoki oświecenia. Za początek rewolucji uważa się rok 1789. W tym dniu lud Paryża dokonał symbolicznego aktu, czyli zburzenie symbolu politycznego, systemu monarchii absolutnej. Każda rewolucja musi mieć swój mit i symbol. Nie ma rewolucji bez mitologii. Najważniejszym postulatem dopiero rozpoczynającej się rewolucji było obalenie feudalizmu i monarchii absolutnej. Rewolucja ta przeszła pod nazwą wielkiej rewolucji burżuazyjnej. 28 lipca 1789 roku dostał dokument, który się nazywa Deklaracja Praw Człowieka, gdzie ludzie rodzą się wolni i pozostają wolnymi do końca swojego życia. Wtedy Deklaracja Praw Człowieka była sformułowaniem rewolucyjnym. Każda próba ograniczenia człowiekowi wolności powoduje, że człowiek ma prawo przeciwstawić się przeciwko uciskowi do czasu rewolucji. Każdy opór przeciwko uciskowi uważany był za bunt. Deklaracja Praw Człowieka mówi, że źródłem władzy zwierzchniej jest naród i jednostka nie może wykonywać władzy jeżeli nie pochodzi od narodu. Według tej deklaracji własność prywatna jest nienaruszalna, ale odrzucała ona wielką własność feudalną dlatego, że oparta była ona na przywilejach i powstała w wyniku przywilejów. Ogłoszono wolność słowa i prasy oraz zniesiono cenzurę. Na gruncie pierwszego etapu rewolucji francuskiej wykształciła się ideologia jakobińska od jakobinów. Jakobinizm pochodzi od miejsca, którym są jego zwolennicy, czyli od Kościoła Św. Jakuba w Paryżu. Jakobinizm był najbardziej radykalnym nurtem rewolucji francuskiej. Jakobini wydali Deklarację Praw Człowieka i Obywatela. Rewolucja francuska wprowadziła pojęcie obywatel. Każdy człowiek był obywatelem, oznaczało to równość wszystkich wobec prawa, co znaczyło, że każdy człowiek nie tylko jest wolny wobec prawa, ale praktycznie może korzystać z prawa niezależnie od stanowiska wszyscy byli równi. Państwo winno regulować kwestie własności. Państwo może ograniczać rozmiary własności, podważano zasadę, że własność prywatna jest własnością świętą i nienaruszalną. Jakobini Deklarację Praw Człowieka wykorzystali w praktyce. Najważniejszym właścicielem ziemi był kościół. Jakobini odbierali majątki własnościowe kościołowi i dawali chłopom doszło też do radykalnego radykalizmu, czyli fizycznego unicestwienia przeciwników rewolucji. Jakobini to tylko jedna z klas rewolucji francuskiej. Po upadku jakobinów zaczynają się pojawiać inne idee, które wyrastają na gruncie rewolucji i stwierdzają, że ludzie nie rodzą się tylko równi ale i wolni. Ludzie powinni żyć w równością o wolnością. Jednym z czołowych rewolucjonistów francuskich był Gracchun Boben żył w latach(1760-1797). Dokonał on historycznej oceny ludzkości. Mówił, że społeczeństwo jest podzielone pod wzglądem majątkowym na klasy społeczne. Ten podział powoduje nierówności społeczne, a te nierówności są przyczyną rewolucji. Według niego podział społeczeństwa jest przyczyną zjawisk politycznych i społecznych. Uważał, że podstawową własnością jest własność prywatna, powstała w wyniku przywłaszczenia sobie przez mniejszości, jednostki własności, które kiedyś były własnością wspólną. Coraz to większe majątki były gromadzone przez coraz mniejsze grupy, kosztem nędzy większych grup. Jaki był związek pomiędzy wykształceniem, a własnością? Wykształcenie ludzi było przywilejem warstw bogatych. Warstwy bogate były warstwami wykształconymi co ułatwiało im panowanie nad innymi ludźmi. Byli oni zainteresowani w utrzymywaniu „ciemnoty” wśród ludzi, gdyż uważali, że takich ludzi łatwiej jest utrzymać w posłuszeństwie. Boben uważał, że jeśli nie ma równości ekonomicznej wówczas nie ma prawdziwej wolności. Kolejnym nurtem rewolucji francuskiej był Bonapartyzm pochodzi od Bonapartego, którego rewolucja uniosła do władzy. Problem bonapartyzmu to problem roli wybitej jednostki w dziejach świata. Jednostka powołana przez lud do sprawowania władzy wyraża zarazem interesy tego ludu. Teza o jednostce uosabiającej wolę ludu była tezą niedemokratyczną i oznaczała dyktaturę jednostki. Bonapartyzm odrzucał idee parlamentaryzmu, twierdząc, że nie parlament jest najwyższy w państwie, lecz ponad nim stoi rząd. Rząd jest centrum społeczeństwa, jemu też podporządkowana jest władza nad danym ludem. Wodzem ludu zostaje cesarz i jest to zasada jednowładztwa. Cesarz mógł być koronowany przez papieża. Papież jednak nie chciał koronować Bonapartego na cesarza, ale żołnierze zbuntowali się przeciwko papieżowi i musiał dokonać altu koronacji. Rewolucja francuska była jedną z najważniejszych rewolucji ery nowożytnej, która respektowała hasła: wolność, równość, sprawiedliwość. Rewolucja francuska była pierwszą rewolucją, która ukształtowała oblicze Europy i pozostawiła trwały ślad do dnia dzisiejszego. Z oświecenia przejęła wszystkie wiodące nurty tej epoki: czyli humanizm wiarę w postęp ludzkości. Rewolucja francuska i oświecenie były zjawiskiem obiektywnym. Do rewolucji francuskiej do nurtu jakobińskiego nawiązywała rewolucja rosyjska, która była w 1917 roku.
Termin socjologia został utworzony przez francuskiego filozofa Augusta Comte w II połowie XIX wieku(1830rok) w celu określenia metody określającej społeczeństwo.
Wyróżnia się trzy przyczyny powstania socjologii:
Rewolucja francuska
Upadek feudalizmu, rozwój handlu, przemysłu, urbanizacji.
Ruch intelektualny- oświecenie
August Comte koncentrował się na dwóch aspektach życia społecznego. Na statyce i dynamice społecznej. Statyka oznacza ład i porządek w społeczeństwie, dynamika zmiany społeczne. Uważał, że nauki społeczne mogą iść w parze z naukami przyrodniczymi. Do pozostałych twórców socjologii zalicza się:
Herberna Cpensera, który porównywał społeczeństwo do organizmu i zmiany jednego elementu w społeczeństwie wpływa na całe społeczeństwo.
Karol Marks mówił, że społeczeństwo dzieli się na dwie klasy wyzyskiwaczy i wyzyskiwanych, że pomiędzy tymi klasami występują nierówności społeczne, które mogą powodować konflikty społeczne.
Emil Durkheim, który zajmował się badaniem samobójstw. Mówił, że socjologia powinna badać fakty społeczne, czyli takie siły, które istnieją poza jednostką i mają wpływ na jej postępowanie. Do faktów społecznych zaliczył: religię, moralność, prawa, modę.
Max Weber, który postulował socjologię wolną od wartościowania, mówił, że socjologia powinna badać działania społeczne. Interesowały go głównie: postawy, przekonania, wartości, które mają wpływ na postępowanie jednostek. Interesował się pojęciem władzy. Mówił, że socjologia powinna badać tak zwany typ idealny, czyli taki, który będzie zawierał najistotniejsze elementy danego zjawiska, z którym będzie można porównać zjawiska świata rzeczywistego. Za tym idealny uznał on model biurokracji.
G. Simmel, który zajmował się socjologią formalną, którą wykorzystuje się do badania związków rodzinnych czy do badania prowadzenia interesów.
Teorie w socjologii dzieli się na dwie grupy:
Mikropoziomowe
Makropoziomowe