TEMAT KOMPLEKSOWY: Malujemy jajka.
TEMAT: „Pisanka” – nuka wiersza A. Łady – Grodzickiej.
GRUPA: 3, 4 – latków
Data: 30.03.2009 r.
Czas trwania: 20 min.
Cele ogólne:
rozwijanie umiejętności uważnego słuchania wiersza
nauka wiersza na pamięć, ćwiczenie pamięci odtwórczej
utrwalanie kolorów (pomarańczowy, różowy, zielony)
dzielenie jajek na pisanki i kraszanki
Cele szczegółowe:
dziecko uważnie słucha wiersza recytowanego przez n – lkę, odpowiada na pytania dotyczące treści wiersza; uczy się krótkich wierszy poprzez zapamiętywanie krótkich strof
dziecko prawidłowo wykonuje polecenia n – lki w czasie zabaw ruchowych
dziecko układa kraszanki od największej do najmniejszej, nazywa kolory kraszanek; używa pojęć: małe, większe, największe
dziecko zapoznaje się z nazwami jajek malowanych: pisanka, kraszanka
Metody:
słowna – rozmowa
oglądowa – pokaz
czynna – samodzielnych doświadczeń
Forma pracy: z całą grupą
Środki dydaktyczne: ilustracje związane ze świętami wielkanocnymi (pisanki, kraszanki, cukrowy baranek, koszyczek, zajączek, babka wielkanocna), treść wiersza A. Łady – Grodzieńskiej pt.: „Pisanki”, ilustracja do wiersza, kółka, szarfa dla każdego dziecka w kolorze zielonym lub żółtym, tamburyn
Zabawa ruchowa „Kury i koguty”. Dzieci podzielone na dwie grupy (koguty szarfy zielone, kury żółte) zajmują miejsca w wyznaczonych miejscach sali. Na hasło n – lki „koguty”, dzieci „koguty” spacerują miedzy obręczami naśladując pianie „kukuryku”; na hasło „kury”, koguty wracają na wyznaczone miejsce, spacer rozpoczynają „kury” (ręce zgięte w łokciach, poruszają nimi naśladując ruchy skrzydeł).
N – lka zaprasza dzieci do tablicy, na której przywieszone są symbole (ilustracje) związane ze świętami wielkanocnymi (pisanki, kraszanki, cukrowy baranek, koszyczek, zajączek, babka wielkanocna). Rozmowa z dziećmi na temat Wielkanocy. Krótka charakterystyka świąt wielkanocnych.
N – lka recytuje dzieciom treść wiersza A. Łady – Grodzieńskiej pt.: „Pisanka”. Następnie omawia z dziećmi poprzez zadawanie pytań na temat wiersza:
Podobał wam się wiersz?
O czym był wiersz?
Jak była pomalowana pisanka?
Nauka wiersza na pamięć.
Oglądanie prawdziwych pisanek i kraszanek. Nazywanie kolorów kraszanek (pomarańczowy, czerwony, zielony, niebieski) i wzorów na pisankach (kropki, kreski, wzorki). Podzielenie kolorowych jajek na dwie grupy: na te, które maja wzorki, i na te, które nie maja wzorków. Wkładanie ich do dwóch koszyczków i umieszczenie w kąciku świątecznym.
Zabawa dydaktyczna „Układamy kraszanki”. Układanie kraszanek od najmniejszej do największej. Posługiwanie się określeniami: małe, większe, największe. Wskazywanie jajek: największe, mniejsze, najmniejsze. Nazywanie kolorów jajek.
Zabawa ruchowa „Kurczątka w skorupkach” – w sali rozłożone obręcze (jajka). W każdej obręczy miejsce zajmuje dziecko „kurczątko” – przechodzi do przysiadu. Na hasło „kurczątka stukają w skorupki”, dzieci uderzają dłońmi o podłogę równocześnie mówiąc „stuk, puk”; na hasło „pęka skorupka”, dzieci przechodzą do stania i wyskakują z obręczy; na hasło „kurczątka idą na spacer” dzieci maszerują w określonym przez n – lkę kierunku.
„Pisanka” A. Łada – Grodzicka
Namaluję kropeczki,
wzorki i paseczki.
I pisanka kolorowa
zaraz będzie gotowa.
TEMAT KOMPLEKSOWY: Malujemy jajka.
TEMAT: Wielkanocny stół oraz Święconka – praca z obrazkiem.
GRUPA: 3, 4 – latków
Data: 02.04.2009 r.
Czas trwania: 20 min.
Cele ogólne:
rozwijanie umiejętności wypowiadania się na określony temat, dzielenie się swoimi doświadczeniami z innymi dziećmi i n – lką
oglądanie kart wielkanocnych, poznanie przykładowych życzeń wielkanocnych
Cele szczegółowe:
dziecko odważnie wypowiada własne myśli przy opowiadaniu treści obrazka, nabywa umiejętność formułowania swobodnych wypowiedzi, dzieli się własnymi spostrzeżeniami i doświadczeniami związanymi z przygotowaniami do świat wielkanocnych w jego domu rodzinnym
dziecko ogląda karty wielkanocne, poznaje rodzaje życzeń jakie można napisać na kartach
dziecko wie, komu i w jakim celu wysyłamy karty z życzeniami wielkanocnymi
dziecko próbuje wskazać karty wykonane przez dzieci i kupione
Metody:
słowna – rozmowa
oglądowa – pokaz
czynna – samodzielnych doświadczeń
Forma pracy: z całą grupą
Środki dydaktyczne: ilustracje przedstawiające: Wielkanocny stół, dzieci ze święconką, kółka, szarfa dla każdego dziecka w kolorze zielonym lub żółtym, tamburyn
Zabawa ruchowa „Kury i koguty”. Dzieci podzielone na dwie grupy (koguty szarfy zielone, kury żółte) zajmują miejsca w wyznaczonych miejscach sali. Na hasło n – lki „koguty”, dzieci „koguty” spacerują miedzy obręczami naśladując pianie „kukuryku”; na hasło „kury”, koguty wracają na wyznaczone miejsce, spacer rozpoczynają „kury” (ręce zgięte w łokciach, poruszają nimi naśladując ruchy skrzydeł).
N – lka zaprasza dzieci do tablicy, na której przywieszone są ilustracje związane ze świętami wielkanocnymi. Dzieci opowiadają co przedstawiają obrazki. Opisują stół wielkanocny, produkty znajdujące się na nim. Opowiadają jak te pokarmy święcimy (opis 2 obrazka). Dzieci dzielą się swoimi doświadczeniami związanymi ze świętami wielkanocnymi. Krótka charakterystyka świąt wielkanocnych.
Następnie n – lka pokazuje dzieciom karty wielkanocne (wykonane samodzielnie i kupione w sklepie). Mówi, że w okresie Wielkanocy ludzie składają sobie życzenia. Najczęściej życzą sobie „Wesołych, spokojnych i zdrowych Świąt Wielkanocnych”. Podaje przykłady innych życzeń:
„Niech te święta będą pełne nadziei, wiary, radosnych spotkań przy wielkanocnym stole”
„Spokoju i radości, zdrowia, pomyślności, zajączków i pisanek, mazurków wypiekanych, dyngusowego lania i wesołego świętowania”
„Wesołego jajka, sprytnego zająca, mokrego dyngusa i słodkości bez końca, słoneczka bez liku i dostatku w koszyku”
Zabawa ruchowa „Kurczątka w skorupkach” – w sali rozłożone obręcze (jajka). W każdej obręczy miejsce zajmuje dziecko „kurczątko” – przechodzi do przysiadu. Na hasło „kurczątka stukają w skorupki”, dzieci uderzają dłońmi o podłogę równocześnie mówiąc „stuk, puk”; na hasło „pęka skorupka”, dzieci przechodzą do stania i wyskakują z obręczy; na hasło „kurczątka idą na spacer” dzieci maszerują w określonym przez n – lkę kierunku.
Scenariusz zajęć dla dzieci 3, 4 letnich z zakresu edukacji muzycznej
TEMAT KOMPLEKSOWY: Malujemy jajka.
TEMAT: ”Wielkanoc” – zabawy przy akompaniamencie pianina, nauka refrenu i pierwszej zwrotki piosenki.
GRUPA: 3, 4 – latków
Data: 01.04.2009 r.
Czas trwania: 20 min.
Cele ogólne:
śpiewanie refrenu i pierwszej zwrotki piosenki
wyklaskiwanie prawidłowo zadanego przez n – lkę rytmu
naśladowanie głosów różnych zwierząt
ilustrowanie prostej piosenki ruchem
Cele szczegółowe:
dziecko uczy się i śpiewa piosenkę o treści zrozumiałej, potrafi zaśpiewać piosenkę wspólnie z dziećmi; potrafi omówić w krótkich zdaniach treść piosenki
dziecko umie ustawić się w kole wiązanym, wystukuje prosty rytm wypowiadając przy tym krótki tekst
dziecko wykonuje proste ćwiczenia narządów artykulacyjnych na zgłoskach: „ko”, „pi”, „be”, „kic”, „kwa”, „gę”.
dziecko wykonuje ćwiczenia doskonalące reakcje na różnorodne sygnały
Metody:
słowna – rozmowa
oglądowa – pokaz
czynna – samodzielnych doświadczeń
Forma pracy: z całą grupą
Środki dydaktyczne: ilustracje przedstawiające: kaczki, kury, kurczątko, gęsi, płyta ABC trzylatka z piosenką pt.: „Wielkanoc”, gałązka bazi, zając, baranek, tamburyno
Zabawa ruchowa „Kury i koguty”. Dzieci podzielone na dwie grupy (koguty szarfy zielone, kury żółte) zajmują miejsca w wyznaczonych miejscach sali. Na hasło n – lki „koguty”, dzieci „koguty” spacerują miedzy obręczami naśladując pianie „kukuryku”; na hasło „kury”, koguty wracają na wyznaczone miejsce, spacer rozpoczynają „kury” (ręce zgięte w łokciach, poruszają nimi naśladując ruchy skrzydeł).
Następnie n – lka zaprasza dzieci do wysłuchania piosenki pt.: „Wielkanoc”. Posłuchajcie dzieci piosenki uważnie i powiecie mi o czym jest ta piosenka. N – lka śpiewa dzieciom piosenkę i pokazuje jej treść za pomocą ilustracji. Rozmowa na temat piosenki. N – lka objaśnia dzieciom słowa kotki wyjrzały z pączka, siedzą na gałązkach.
O czym była piosenka?
Kto dzwonił dzwoneczkiem?
Co robiły kurczątka z zającem?
O co pytały wierzbę kotki?
Ta piosenka jest wesoła czy smutna?
Piosenka jest wolna czy szybka?
Ćwiczenia ortofoniczne. N – lka rozwiesza na tablicy plansze z wizerunkami zwierząt: kury, kurczątka, kaczki, gęsi oraz ustawia na stoliczku zabawki (baranek i zając). Następnie pokazuje planszę ze zwierzątkiem lub zabawkę, a dzieci naśladują dźwięki wydawane przez to zwierzątko, kojarzące się ze świętami wielkanocnymi:
kura – ko, ko, ko
kurczątko – pi, pi, pi
baranek – be, be, be
zajączek – kic, kic, kic
kaczuszka – kwa, kwa, kwa
gąska – gę, gę, gę
Nauka refrenu i pierwszej zwrotki piosenki. Dzieci powtarzają za n – lką po dwa pierwsze wersy zwrotki, potem dwa następne, a na koniec całą zwrotkę. W ten sam sposób uczą się refrenu.
Zabawa rytmiczna „Wielkanocne bazie” – dzieci tworzą koło wiązane. Do środka wchodzi jedno dziecko z gałązką bazi w ręku. Dzieci śpiewają piosenkę i maszerują po kole, trzymając się za ręce. Po zakończeniu stają twarzą do środka koła i wypowiadają zrytmizowany tekst, klaszcząc w dłonie:
2
4 ♪ ♪ ♪ ♪ ♪ ♪
Daj nam ba zie, daj nam daj
Następnie dziecko stojące w środku oddaje gałązkę innemu, wybranemu przez siebie dziecku. Zabawę powtarzamy kilka razy.
„Wielkanoc”
I. W Wielkanocny poranek,
dzwoni dzwonkiem baranek.
Dzyń, dzyń, dzyń, dzyń, dzyń, dzyń,
dzwoni dzwonkiem baranek.
Ref.: Wielkanocne kotki
robią miny słodkie,
już wyjrzały z pączka,
siedzą na gałązkach.
Kiedy będzie Wielkanoc
wierzbę pytają.
II. A kurczątka z zającem
podskakują na łacę.
Hop, hop, hop, hop, hop, hop,
podskakują na łacę.
Ref.: Wielkanocne kotki …
Scenariusz zajęć dla dzieci 3, 4 letnich z zakresu edukacji muzycznej
TEMAT KOMPLEKSOWY: Malujemy jajka.
TEMAT: ”Wielkanoc” – zabawy przy akompaniamencie pianina, nauka drugiej zwrotki piosenki.
GRUPA: 3, 4 – latków
Data: 08.04.2009 r.
Czas trwania: 20 min.
Cele ogólne:
śpiewanie piosenki pt.: „Wielkanoc”
wyklaskiwanie prawidłowo zadanego przez n – lkę rytmu
naśladowanie głosów różnych zwierząt
ilustrowanie prostej piosenki ruchem
Cele szczegółowe:
dziecko uczy się i śpiewa piosenkę o treści zrozumiałej, ilustrowanej zabawką, obrazkiem; śpiew zbiorowy; omawia treść piosenki
dziecko ustawia się w kole wiązanym, wystukuje prosty rytm wypowiadając przy tym krótki tekst
dziecko wykonuje proste ćwiczenia narządów artykulacyjnych na zgłoskach: „ko”, „pi”, „be”, „kic”, „kwa”, „gę”.
dziecko wykonuje ćwiczenia doskonalące reakcje na różnorodne sygnały
Metody:
słowna – rozmowa
oglądowa – pokaz
czynna – samodzielnych doświadczeń
Forma pracy: z całą grupą
Środki dydaktyczne: ilustracje przedstawiające: kaczki, kury, kurczątko, gęsi, płyta ABC trzylatka z piosenką pt.: „Wielkanoc”, gałązka bazi, zając, baranek, tamburyno
Zabawa ruchowa do utworu M. Musorgskiego „Taniec piskląt w skorupkach” – swobodny taniec dzieci „kurczątek” do słyszanej muzyki.
Następnie n – lka zaprasza dzieci, aby uważnie wysłuchały piosenki pt.: „Wielkanoc”, której ostatni się uczyły. Dzieci przypominają sobie melodię piosenki i jej słowa. Zaśpiewanie pierwszej zwrotki piosenki i refrenu. Nauka drugiej zwrotki piosenki. Dzieci powtarzają za n – lką po dwa pierwsze wersy zwrotki, potem dwa następne, a na koniec całą zwrotkę. Zaśpiewanie wspólnie całej piosenki.
Ćwiczenia ortofoniczne. N – lka rozwiesza na tablicy plansze z wizerunkami zwierząt: kury, kurczątka, kaczki, gęsi oraz ustawia na stoliczku zabawki (baranek i zając). Następnie pokazuje planszę ze zwierzątkiem lub zabawkę, a dzieci naśladują dźwięki wydawane przez to zwierzątko, kojarzące się ze świętami wielkanocnymi:
kura – ko, ko, ko
kurczątko – pi, pi, pi
baranek – be, be, be
zajączek – kic, kic, kic
kaczuszka – kwa, kwa, kwa
gąska – gę, gę, gę.
Zabawa rytmiczna „Wielkanocne bazie” – dzieci tworzą koło wiązane. Do środka wchodzi jedno dziecko z gałązką bazi w ręku. Dzieci śpiewają piosenkę i maszerują po kole, trzymając się za ręce. Po zakończeniu stają twarzą do środka koła i wypowiadają zrytmizowany tekst, klaszcząc w dłonie:
2
4 ♪ ♪ ♪ ♪ ♪ ♪
Daj nam ba zie, daj nam daj
Następnie dziecko stojące w środku oddaje gałązkę innemu, wybranemu przez siebie dziecku. Zabawę powtarzamy kilka razy.
„Wielkanoc”
I. W Wielkanocny poranek,
dzwoni dzwonkiem baranek.
Dzyń, dzyń, dzyń, dzyń, dzyń, dzyń,
dzwoni dzwonkiem baranek.
Ref.: Wielkanocne kotki
robią miny słodkie,
już wyjrzały z pączka,
siedzą na gałązkach.
Kiedy będzie Wielkanoc
wierzbę pytają.
II. A kurczątka z zającem
podskakują na łacę.
Hop, hop, hop, hop, hop, hop,
podskakują na łacę.
TEMAT KOMPLEKSOWY: Malujemy jajka.
TEMAT: „Śmigus – dyngus” – słuchanie wiersza M. Terlikowskiej.
GRUPA: 3, 4 – latków
Data: 06.04.2009 r.
Czas trwania: 20 min.
Cele ogólne:
kształtowanie umiejętności uważnego słuchania wiersza recytowanego przez n – lkę
poznanie zwyczajów ludowych związanych z Wielkanocą
rozwijanie poczucia rytmu
Cele szczegółowe:
dziecko wie, na czym polega Śmigus – dyngus, umie wyjaśnić w krótkiej swojej wypowiedzi po wysłuchaniu utworu
dziecko koloruje obrazek kredkami świecowymi, nie wychodzi za linię
dziecko potrafi ustawiać się w kole wiązanym
dziecko stara się dokładnie wykonywać polecenia n – lki
Metody:
słowna – rozmowa
oglądowa – pokaz
czynna – samodzielnych doświadczeń
Forma pracy: z całą grupą
Środki dydaktyczne: ilustracje przedstawiające: Tomka, Ewę, Pawełka, chmurę, kubek, tekst wiersza M. Terlikowskiej pt.: „Śmigus – dyngus”, obrazek do kolorowania dla każdego dziecka, kredki świecowe, bębenek, płyta CD Wesołe przedszkole czterolatka z piosenką pt.: „Śmigus – dyngus”
Zabawa ruchowa „Śmigus”. Dzieci maszerują po sali w rytm bębenka. Kiedy n – lka zaczyna wybijać ósemki dziewczynki uciekają przed chłopcami, którzy udają, że chcą je oblać wodą z kubeczka. Zabawę powtarzamy kilka razy.
N – lka recytuje dzieciom treść wiersza M. Terlikowskiej pt.: „Śmigus – dyngus” i pokazuje jego treść. Następnie zadaje dzieciom pytania dotyczące treści wiersza.
Podobał wam się wiersz?
O czym był wiersz?
Jakie imiona miały dzieci z wiersza?
Co robimy w śmigus – dyngus?
Czy oblewamy się duża ilością wody np. z wiadra?
Co może przywiać wiatr?
Co spadnie z chmurki?
Następnie n – lka objaśnia dzieciom na czym polega zwyczaj polewania się wodą i skąd się wziął. Mówi, że w poniedziałek po Wielkanocy zwanym „Lanym Poniedziałkiem” ludzie polewają się wodą.
„Śmigus” to zwyczaj polewania woda dziewcząt w Wielki Poniedziałek.
„Dyngus ” polegał na wręczaniu upominków (pisanek), by się wykupić od śmigusa.
Na śmigus nałożył się zwyczaj dyngusowania, dający możliwość wykupienia się pisankami od podwójnego lania. Nie wiadomo, kiedy te dwa obyczaje się zetknęły.
Zabawa ruchowa przy piosence „Śmigus – dyngus” – dzieci tańczą w kole w rytm piosenki.
„Śmigus – dyngus” – kolorowanie obrazka kredkami świecowymi, nie wychodzenie za linię.
„Śmigus – dyngus”
W Poniedziałek Wielkanocny wiatr poganiał chmurki,
by zrosiły ciepłym deszczem zajączka i kurki.
Schował się zajączek w trawie, a kurki w kurniki,
czy to deszcz czy śmigus – dyngus wietrzyku psotniku.
Ref.: Śmigus – dyngus to zabawa,
śmigus z lewa, dyngus z prawa.
Chociaż w butach chlupie woda
chować się po katach szkoda. X 2
TEMAT KOMPLEKSOWY: Malujemy jajka.
TEMAT: „Awantura o jajko” – teatrzyk sylwet wg T. Fiutowskiej.
GRUPA: 3, 4 – latków
Data: 09.04.2009 r.
Czas trwania: 20 min.
Cele ogólne:
kształtowanie umiejętności skupienia uwagi na teatrzyku
usprawnianie aparatu narządów mowy poprzez łatwe ćwiczenia mięśni narządów artykulacyjnych
rozwijanie poczucia rytmu
Cele szczegółowe:
dziecko uważnie słucha rozwijającą się akcje teatrzyku, nazywa głównych bohaterów: Gospodynie, Kukurkę, Czubatkę, Pstrokatkę, Czupurkę, swobodnie wypowiada się na temat teatrzyku
dziecko wykonuje ćwiczenia narządów artykulacyjnych na zgłoskach: „pi”, „kic”, „be”
dziecko potrafi rozwiązywać zagadki słowne i obrazkowe
Metody:
słowna – rozmowa
oglądowa – pokaz
czynna – samodzielnych doświadczeń, zadań stawianych do wykonania
Forma pracy: z całą grupą
Środki dydaktyczne: papierowe sylwety przedstawiające: gospodynię, Kukurkę, Czubatkę, Pstrokatkę, Czupurkę, jajka, pisanki, tekst teatrzyku wg T. Fiutowskiej pt.: „Awantura o jajko”, bębenek, szafy w trzech kolorach (żółtym, zielonym, czerwonym), płyta CD ABC muzyczne zabawy trzylatków z piosenką pt.: „Wielkanoc”, ilustracje przedstawiające: cukrowego baranka, kurczaczka, pisanki, zajączka z czekolady, magnetofon
Zabawa ruchowa „Zające, baranki i kurczaki”. Dzieci naśladują ruchem sposób poruszania się zajączków – podskoki w przysiadzie, baranków – czworakowanie, kurczaków – drobne kroczki i wymachiwanie rąk. Podczas ćwiczeń naśladują głosem zwierzęta: „kic”, „be”, „pi”.
N – lka przedstawia dzieciom teatrzyk na podstawie utworu T. Fiutowskiej pt.: „Awantura o jajko”. Następnie zadaje dzieciom pytania.
Podobał wam się teatrzyk?
O czym był teatrzyk?
Kto występował w teatrzyku?
O co gospodyni prosiła kurki?
Ile było kurek?
Jakie imiona miały kurki?
O co kłóciły się kury?
Co zrobiła gospodyni?
Następnie n – lka czyta dzieciom zagadki związane z Wielkanocą. Zadaniem dzieci jest rozwiązanie zagadek.
Z wydmuszek robione, pięknie malowane, (pisanki)
W szlaczki kolorowe albo nakrapiane.
Jest mały i nosi mięciutki kubraczek.
Wśród pisanek leży żółciutki … (kurczaczek)
Można zjeść mu ucho lub kawałek głowy,
bo pyszny jest bardzo i czekoladowy. (zajączek z czekolady)
O cukrowym tym przysmaku każdy z nas pamięta,
i go wkłada do koszyczka w wielkanocne święta. (cukrowy baranek)
Zabawa ruchowa przy piosence „Wielkanoc” – dzieci tańczą w kole w rytm piosenki.
„Wielkanoc”
I. W Wielkanocny poranek,
dzwoni dzwonkiem baranek.
Dzyń, dzyń, dzyń, dzyń, dzyń, dzyń,
dzwoni dzwonkiem baranek.
Ref.: Wielkanocne kotki
robią miny słodkie,
już wyjrzały z pączka,
siedzą na gałązkach.
Kiedy będzie Wielkanoc
wierzbę pytają.
II. A kurczątka z zającem
podskakują na łacę.
Hop, hop, hop, hop, hop, hop,
podskakują na łacę.
Teatrzyk „Awantura o jajko” wg T. Fiutowskiej
Występują: gosposia, kurki: Kukurka, Pstrokatka, Czubatka, Czupurka,
Na scenie kurka Kukurka, spaceruje, grzebie nogami.
Wchodzi gosposia.
Gosposia: Kukurko, czy pamiętasz,
że zbliżają się święta?
Jajka będą potrzebne na pisanki.
Kukurka: Będą na nich malowanki?
Gosposia: Będą piękne, kolorowe!
(Kurka łapie się za głowę)
Kukurka: Pewnie dużo trzeba jaj?!
Ajajaj! Ajaja! Ajaja!
Gosposia: Dużo, dużo. Całą kopę.
Kukurka: Ależ będę mieć robotę!
Gosposia: Oj, Kukurko! Toć w kurniku
kurek innych mam bez liku:
Pstrokatka, Czubatka, Czupurka...
Kukurka: To dopiero trzecia kurka...
Gosposia: Ty jesteś czwarta.
Kukurka: Lecz najwięcej warta!
Moje jajka są wspaniałe.
Żółtka żółte, a skorupki białe.
Przechwałki Kukurki usłyszały inne kurki.
(Wchodzi Pstrokatka)
Pstrokatka: Jak Kukurka się przechwala.
Moje jajka... tralalala, tralalala...
Żółtka moich jaj są żółte,
a jajka o taakie duże...
Kukurka: Twoje jajka Pstrokatko
To zwykłe jaja kurze!
(Wchodzi Czubatka)
Czubatka: Po co taka gadka?
(Mówi do kurek Czubatka)
Czubatka: Żółtka żółte, jaja duże,
Ja wam zaraz tu powtórzę,
co mówiła dziś Agatka:
- Ładne jajka ma Czubatka!
Pstrokatka: Moje chwali gospodyni...
Czubatka: Przez grzeczność to tylko czyni.
Gosposię boli już głowa, lecz rozmówek to połowa, bo nadchodzi kurka czwarta...
(Gosposia kuca. Trzyma się za głowę i kiwa się do tyłu i do przodu.)
Czupurka: Każda z was jest mało warta,
Bo przechwala swoje jajka.
Doskoczyły do niej kurki.
Kukurka:
Pstrokatka: Ale kura z tej Czupurki!
Czubatka:
Gosposia: Cicho, cicho, cicho kury...
Dosyć mam tej awantury. (Gosposia powoli wychodzi...)
Nikt was dzisiaj nie pogodzi.
Lubicie kłótnie, kurze potyczki.
Po jajka na święta pójdę do indyczki.
Kłóciły się kurki z podwórka
Kukurka, Pstrokatka, Czupurka.
Przedmiotem ich sporu są jajka,
z jakich ma powstać pisanka.
Kłóciła się także Czubatka,
choć tamtych to kurek sąsiadka.
I gdacze, że tylko z jej jajka
najlepsza będzie pisanka.
Gosposia już nic nie rozumie.
Bo po co te spory i kłótnie?
Gdy przecież z każdego z ich jajka
może być piękna pisanka!
Scenariusz zajęć dla dzieci 3, 4 letnich z zakresu edukacji muzycznej
TEMAT KOMPLEKSOWY: Dbamy o nasze zdrowie.
TEMAT: ”Mydło lubi zabawę” – zabawy przy akompaniamencie pianina, inscenizacja piosenki śpiewanej przez nauczyciela.
GRUPA: 3, 4 – latków
Data: 15.04.2009 r.
Czas trwania: 20 min.
Cele ogólne:
słuchanie piosenki pt.: „Mydło lubi zabawę”
prawidłowe naśladowanie ruchem różnych czynności związanych z właściwymi nawykami higienicznymi
naśladowanie głosów i chodu zwierząt (kaczki, gęsi)
ilustrowanie tekstu piosenki ruchem
Cele szczegółowe:
dziecko słucha muzyki na żywo śpiewanej przez nauczycielkę; omawia treść piosenki; ilustruje proste piosenki ruchem i bierze udział w zabawie ze śpiewem
dziecko ilustruje proste piosenki ruchem; pokazuje czynności znane z życia codziennego
dziecko ilustruje ruchem czynności wykonywane rano (np. wstajemy, przeciągamy się, idziemy do łazienki, myjemy buzię itd.)
dziecko wie, do czego służy mydło oraz kiedy go używamy
dziecko wykonuje proste ćwiczenia narządów artykulacyjnych na zgłoskach: „kwa”, „gę”
dziecko reaguje prawidłowo na umówione sygnały
Metody:
słowna – rozmowa
oglądowa – pokaz
czynna – samodzielnych doświadczeń, zadań stawianych do wykonania
Forma pracy: z całą grupą
Środki dydaktyczne: ilustracje przedstawiające: dziecko w wannie, dzieci grające w klasy, mydło, bańki mydlane, płyta Fasolek z piosenką pt.: „Mydło lubi zabawę”, nuty i tekst piosenki „Oli, Oli Janko”, dwa duże koła, tamburyno
Zabawa ruchowa „Kaczy staw”. N – lka rozkłada na podłodze dwa duże koła wyobrażające stawy oraz dzieli dzieci na dwie grupy. Pierwsza grupa to „kaczki”, które będą reagować na pojedyncze klaśnięcie w dłonie. Druga grupa to „gąski” reagujące na dwa klaśnięcia. Gdy n – lka woła: „Do wody!” i dwukrotnie klaśnie w dłonie, grupa gąsek wskakuje do jednego spośród dwóch stawów. Hasło „Do wody!” i jedno klaśnięcie w dłonie zaprasza kaczki do stawu. Może również paść hasło „Z wody!” i jedno klaśniecie – jeśli w tym momencie kaczki są na brzegu, to na nim pozostają. Przed rozpoczęciem zabawy dzieci uczą się sposobu poruszania się kaczek i gąsek oraz naśladowania ich głosów.
Następnie n – lka zaprasza dzieci, aby uważnie wysłuchały piosenki pt.: „Mydło lubi zabawę. Posłuchajcie dzieci piosenki uważnie i powiecie mi o czym jest ta piosenka. N – lka śpiewa dzieciom piosenkę i pokazuje jej treść za pomocą ilustracji. Rozmowa na temat piosenki.
O czym była piosenka?
W co lubiło bawić się mydło?
W co się zamieniało?
Co mydło myje?
Jak pachnie mydło?
Czy mydło lubi kąpiele? Co wtedy robi?
Z kim mydło grało w klasy?
Kogo do wspólnej zabawy wciągało mydło?
Ta piosenka jest wesoła czy smutna?
Piosenka jest wolna czy szybka?
Zabawa ruchowa „Co robimy rankiem?” N – lka staje na środku sali, pozostałe dzieci gromadzą się dookoła niej. N – lka wywołuje nazwy kolejnych czynności porannej toalety: „wstajemy, przeciągamy się, idziemy do łazienki, myjemy buzię, zęby, czeszemy się, ubieramy” itp. Dzieci za n – lką ilustrują gestami poszczególne czynności.
Zabawa muzyczno – ruchowa do piosenki „Oli, Oli Janko klęknij na kolanko”. Dzieci tworzą koło wiązane. Do środka wchodzi jedno dziecko (Oli Janka) wybrane przez n – lkę, którego zadaniem jest pokazywanie czynności wykonywanych przez Oli Jankę w piosence. Dzieci śpiewają piosenkę i maszerują po kole, trzymając się za ręce. Następnie dziecko stojące w środku na słowa piosenki „i wybieraj kogo chcesz” wybiera inne dziecko, które wchodzi za nie do środka. Zabawę powtarzamy kilka razy.
„Mydło lubi zabawę”
wyk. Fasolki
I. Mydło lubi zabawę w chowanego pod wodą
Każda taka zabawa jest wspaniałą przygodą
Kiedy dobry ma humor to zamienia się w pianę
A jak znajdzie gdzieś słomkę, puszcza bańki mydlane.
Ref.:
Mydło wszystko umyje, nawet uszy i szyję
Mydło, mydło pachnące jak kwiatki na łące
II. Mydło lubi kąpiele, kiedy woda gorąca
Skacząc z ręki do ręki, złapie czasem zająca
Lubi bawić się w berka, z gąbką chętnie gra w klasy
I do wspólnej zabawy wciąga wszystkie brudasy.
„Oli, Oli Janko”
Oli, Oli Janko klęknij na kolanko,
podeprzyj się w boczki,
chwyć się za warkoczki!
Umyj się, uczesz się
i wybieraj kogo chcesz.
Scenariusz zajęć dla dzieci 3, 4 letnich z zakresu mowy i myślenia
TEMAT KOMPLEKSOWY: Dbamy o nasze zdrowie.
TEMAT: ”W aptece” – słuchanie wiersza M. Buczkówny.
GRUPA: 3, 4 – latków
Data: 16.04.2009 r.
Czas trwania: 20 min.
Cele ogólne:
kształtowanie umiejętności uważnego słuchania wiersza
poznanie niebezpieczeństw wynikających z niewłaściwego obchodzenia się z lekami
wykonywanie prostych ćwiczeń narządów artykulacyjnych
bezpieczne poruszanie się poza terenem przedszkola; właściwe zachowanie się w aptece
Cele szczegółowe:
dziecko słucha uważnie wiersza recytowanego przez n – lkę, odpowiada na pytania dotyczące jego treści; rozumie znaczenie słowa recepta; wie, że nie należy brać lekarstw bez wiedzy dorosłych; potrafi zachować się w aptece; czyta globalnie wyraz „apteka”
dziecko ćwiczy umiejętność zachowania równowagi ciała w utrudnionych warunkach w życiu codziennym
bierze biega wraz z całą grupą w jednym kierunku bez potrąceń (na krótkich odcinkach), wykonuje polecenia n – lki; ćwiczy mięśnie narządów mowy na zgłoskach: „iu”, „iu”
Metody:
słowna – rozmowa
oglądowa – pokaz
czynna – samodzielnych doświadczeń
Forma pracy: z całą grupą
Środki dydaktyczne: ilustracje przedstawiające: chorego chłopca, doktora wypisującego receptę, wnętrze apteki, tabletki, dwie lalki, miś, dziewczynka – kukiełka, tabletki, plaster, witamina C, Aspiryna, recepta, treść wiersza M. Buczkówny pt.: „W aptece”, kółko dla każdego dziecka, szarfy, tamburyn
Zabawa ruchowa „Karetka pogotowia”. Każde dziecko otrzymuje koło (kierownicę karetki). N – lka gra na tamburynie. Na hasło „karetka jedzie do chorego” dzieci biegną z kółkami i mówią „iu”, „iu”. Na hasło „dojeżdżamy do chorego” dzieci zatrzymują się – karetki dojeżdżają do celu. Zabawę powtarzamy kilka razy.
N – lka recytuje dzieciom treść wiersza M. Buczkówny pt.: „W aptece” i pokazuje jego treść. Następnie zadaje dzieciom pytania dotyczące treści wiersza.
Podobał wam się wiersz?
O czym był wiersz?
Kto zachorował?
Po co dziewczynka poszła do apteki?
Co znajdowało się w aptece?
Co kupiła dziewczynka?
N – lka pokazuje dzieciom prawdziwą receptę. Objaśnia w jaki sposób pani aptekarka dowiaduje się jakie leki ma wydać. Oglądanie prawdziwych lekarstw (pokazuje tylko n – lka, dzieci oglądają lekarstwa, ale nie trzymają ich w dłoniach). Wyjaśnienie zagrożeń płynących z nieprawidłowego stosowania leków (leki mogą szkodzić, gdy są przyjmowane w zbyt dużych ilościach). Zwrócenie dzieciom uwagi, że nie wolno im samym brać leków.
N – lka zaprasza dzieci do wykonania laurki dla pani aptekarki, którą dzieci dziś odwiedzą. Dzieci formują z kolorowej bibuły kulki, które naklejają na narysowany przez n – lkę kwiat na kolorowym kartonie. Wklejenie podziękowań napisanych przez n – lkę w imieniu dzieci.
Zabawa ruchowa z elementem równowagi „Idziemy do apteki”. N – lka rozkłada na dywanie szarfy w postaci długiej krętej drogi. Dzieci stają gęsiego drobnymi krokami idą po „krętej drodze wiodącej do apteki” (kartka z napisem apteka). Nie wolno wypaść przed, ani za linię. Dzieci czytają głośno wyraz apteka.
N – lka wyjaśnia dzieciom, że idą z wizytą do apteki. Objaśnia jak należy zachować się w aptece. Czego nie wolno dzieciom robić w aptece. Przypomina jakich słów grzecznościowych należy użyć przy wejściu do apteki i wyjściu z niej. Wizyta w aptece. Poznanie pracy pani aptekarki.
„W aptece” M. Buczkówna
– Mam kłopot,
Zachorowały dwie lalki
I mój mały miś.
Do apteki muszę iść
Po leki.
Lalki mają kaszel,
A miś tak ochrypł,
Że może tylko szeptać.
– Dzień dobry!
Tu jest recepta:
„Aspiryna, proszek
na ból głowy
i kwiat lipowy”
– bardzo proszę.
– Ile płacę?
– Trzy grosze.
– Dziękuję. Do widzenia!
Scenariusz zajęć dla dzieci 3, 4 letnich z zakresu mowy i myślenia
TEMAT KOMPLEKSOWY: Dbamy o nasze zdrowie.
TEMAT: ”W łazience” – słuchanie opowiadania B. Szelągowskiej.
GRUPA: 3, 4 – latków
Data: 20.04.2009 r.
Czas trwania: 20 min.
Cele ogólne:
rozumienie konieczności starannego mycia rąk w różnych sytuacjach
ćwiczenie prawidłowego mycia rąk
kształtowanie umiejętności nazywania i wskazywania różnych części ciała
rozwijanie poczucia rytmu
Cele szczegółowe:
dziecko poznaje dłuższe, pogodne w nastroju utwory literackie o różnorodnych wartościach – proza; swobodnie wypowiada się na określony temat, cierpliwie oczekuje na swoją kolej; wie, jak należy dbać o czystość
dziecko bierze udział w zabawach ruchowych ze śpiewem; ilustruje ruchem proste piosenki; utrwala zasady prawidłowego mycia rąk
dziecko odtwarza ruchem i gestem znane czynności, słucha i wykonuje polecenia n – lki
dziecko rozpoznaje odgłosy z łazienki i przyporządkowuje je do obrazka
Metody:
słowna – rozmowa
oglądowa – pokaz
czynna – samodzielnych doświadczeń
Forma pracy: z całą grupą
Środki dydaktyczne: ilustracje przedstawiające: Michała, mamę chłopca, wodę lecącą z kranu, prysznica, spuszczanie wody w sedesie, mycie zębów, biały ręcznik, pasta do zębów, szczoteczka do zębów, mydło, płyta CD ABC zabawy muzyczne trzylatków z piosenką pt.: „Myj ręce” oraz z odgłosami łazienki, szarfa dla każdego dziecka
Zabawa ruchowa „Myjemy plecy” – ćwiczenie wyprostne. Każde dziecko otrzymuje szarfę (udającą ręcznik) i wyciera plecy trzymając szarfę na końcach obiema rękami. Ocenianie przez dzieci, czy to jest trudne, czy łatwe.
N – lka opowiada dzieciom treść utworu B. Szelągowskiej pt.: „W łazience” i pokazuje jego treść. Następnie zadaje dzieciom pytania dotyczące treści opowiadania.
Jak zachowywał się Michał w łazience, kiedy się spieszył?
O czym przypomniała mu mama?
Jakie czynności należy wykonać, aby dobrze umyć ręce?
W jakich sytuacjach w ciągu dnia powinniśmy myć ręce?
Jakie czynności należy wykonać, aby dobrze umyć zęby?
Co chcielibyście powiedzieć Michałowi?
„W łazience” – ćwiczenia słuchowe. N – lka zawiesza na tablicy ilustracje przedstawiające: wodę lecącą z kranu, prysznica, spuszczanie wody w sedesie, mycie zębów itp. Następnie włącza płytę z nagranymi odgłosami z łazienki. Zadaniem dzieci jest rozpoznanie odgłosów i przyporządkowanie ich do właściwego obrazka.
N – lka pokazuje dzieciom jak prawidłowo należy myc ręce. Pokazuje kolejne etapy mycia rąk „na sucho”, ale z użyciem mydła i ręcznika. Przypomnienie, dlaczego należy myć dokładnie ręce i kiedy należy to robić. Pokazanie, jak należy podwinąć rękawy przed myciem i opuścić po myciu.
Przejście do łazienki. Mycie rąk z zachowaniem kolejnych etapów tej czynności ze zwracaniem uwagi na otrzepywanie rąk z wody po umyciu. Wdrażanie do wycierania rąk tylko we własny ręcznik.
Zabawa ruchowa przy piosence „Myj ręce” – taniec w parach. Dzieci tańczą w rytm piosenki.
Scenariusz zajęć dla dzieci 3, 4 letnich z zakresu mowy i myślenia
TEMAT KOMPLEKSOWY: Polska nasza Ojczyzna.
TEMAT: ”Kto ty jesteś” – nauka wiersza W. Bełzy.
GRUPA: 3, 4 – latków
Data: 27.04.2009 r.
Czas trwania: 20 min.
Cele ogólne:
rozwijanie umiejętności uważnego słuchania wiersza
nauka wiersza na pamięć
kształtowanie przynależności do ziemi ojczystej
znajomość symboli narodowych
Cele szczegółowe:
dziecko uważnie słucha wiersza, rozumie pojęcie „ojczyzna”, wie, jak wygląda flaga i godło Polski
dziecko uczy się wiersza na pamięć
dziecko prawidłowo wykonuje polecenia n – lki w czasie zabaw ruchowych
dziecko czworakuje w podporze na całych dłoniach i palcach stóp, ćwiczy umiejętność zachowania równowagi ciała w utrudnionych warunkach w życiu codziennym
Metody:
słowna – rozmowa
oglądowa – pokaz
czynna – samodzielnych doświadczeń
Forma pracy: z całą grupą
Środki dydaktyczne: ilustracje przedstawiające: chłopca, orła białego w koronie, flagę Polski, korona, peleryna, treść wiersza W. Bełzy pt.: „Kto ty jesteś”, płyta CD pięciolatka wydawnictwa Juka
Zabawa ruchowa „Orły”. Dzieci biegają przy muzyce, naśladując lot orła. Na hasło: „Orły lądują” i zatrzymanie muzyki kucają na podłodze i opuszczają ręce.
N – lka recytuje dzieciom wiersz W. Bełzy pt.: „Kto ty jesteś” i pokazuje jego treść. Następnie zadaje dzieciom pytania dotyczące jego treści.
O czym był wiersz?
Jak nazwał siebie chłopiec z wiersza?
Jaki był jego znak?
Gdzie mieszkał chłopiec? W jakim kraju?
Czym była dla niego ta ziemia?
Czym była zdobyta?
Czy chłopiec kochał swoją Ojczyznę?
Jak nazywała się jego Ojczyzna?
N – lka wyjaśnia dzieciom co znaczą słowa: „między swymi”, „zdobyta krwią i blizną” oraz pojęcie Ojczyzna.
N – lka pokazuje dzieciom godło i wymienia jego elementy. Dzieci nazywają kolory, które występują w godle. Kończą zdania: „Tło jest czerwone jak .”, „Orzeł jest biały jak …”, „Szpony orła są złote jak …”. Następnie n – lka pokazuje dzieciom flagę Polski. Dzieci określają kolory znajdujące się na Polskiej fladze.
Zabawa ruchowa „Muzykanci – konszabelanci” (wg M. Bogdanowicz). N – lka i dzieci prowadza dialog i pokazują ruchem gre na instrumentach:
N: Jestem muzykantem – konszabelantem,
D: my muzykanci – konszabelanci.
N: Ja umiem grać,
D: my umiemy grać.
Razem: A na czym?
N: Na pianinie.
D: A pianino i – no, i – no, a pianino i – no, i – no, a pianino i – no, i – no, a pianino bęc.
(Następnie n – cielka wymienia grę na instrumentach: na skrzypeczkach, na bębenku, na trąbce.)
D: Na skrzypeczkach dylu – dylu, na skrzypeczkach dylu – dylu, na skrzypeczkach dylu – dylu, na skrzypeczkach gram.
Na bębenku bum tarara, bum tarara, bum tarara, bum tarara, bum tarara, bum tarara gram.
Trtu tutu, trutu tutu, trutu tutu, trutu tutu, trutu tutu, trutu tutu, trutu tutu, trutu tutu gram.
Nauka wiersza na pamięć. Dzieci powtarzają za n – lką dwa pierwsze wersy wiersza, potem dwa następne i całe cztery wersy itd.
Zabawa ruchowa „Król na tronie siedzi w koronie”. N – lka stawia na środku sali krzesełko – tron, na którym kolejno siadać będą wszystkie chętne dzieci. Dziecko siedzące na krześle otrzymuje koronę i pelerynę – płaszcz królewski. Zadaniem „króla” jest wydać rozkaz (zadanie dla poddanych) możliwy do wykonania, np.: „Król na tronie siedzi w koronie i rozkazuje: wszyscy chodzą do tyłu, wszyscy ustawiają się w rzędzie lub szeregu, wszyscy podskakują obunóż lub poruszają się na czworakach…”.
„Katechizm dziecka polskiego” W. Bełza
- Kto ty jesteś?
- Polak mały.
- Jaki znak twój?
- Orzeł Biały.
- Gdzie ty mieszkasz?
- Między swemi.
- W jakim kraju?
- W polskiej ziemi.
- Czym ta ziemia?
- Mą ojczyzną.
- Czym zdobyta?
- Krwią i blizną.
- Czy ją kochasz?
- Kocham szczerze.
- A w co wierzysz?
- W Polskę wierzę.
Scenariusz zajęć dla dzieci 3, 4 letnich z zakresu mowy i myślenia
TEMAT KOMPLEKSOWY: Polska nasza Ojczyzna.
TEMAT: Flaga Polska – wykonanie chorągiewek do dekoracji sali.
GRUPA: 3, 4 – latków
Data: 28.04.2009 r.
Czas trwania: 20 min.
Cele ogólne:
rozwijanie umiejętności uważnego słuchania wiersza
kształtowanie przynależności do ziemi ojczystej
znajomość symboli narodowych
Cele szczegółowe:
dziecko uważnie słucha wiersza, odpowiada na pytania n – lki; wie co oznacza czerwień i biel na fladze Polski
dziecko wie, jak wygląda flaga Polski; określa barwy flagi
dziecko wypełnia farbami plakatowymi kontur flagi i wycina ją, dokleja flagę do słomki klejem, maluje paski w dwóch kolorach na kartonie, wyciera palce z kleju w ręcznik papierowy, wykonuje pracę starannie i estetycznie; dekoruje salę wykonanymi chorągiewkami
dziecko prawidłowo wykonuje polecenia n – lki w czasie zabaw ruchowych
dziecko ćwiczy umiejętność zachowania równowagi ciała w utrudnionych warunkach w życiu codziennym
Metody:
słowna – rozmowa
oglądowa – pokaz
czynna – samodzielnych doświadczeń
Forma pracy: z całą grupą
Środki dydaktyczne: flagę Polski, farby w dwóch kolorach, kartka z wyrysowanym konturem flagi dla każdego dziecka, pędzelek dla każdego dziecka, słomki do umocowania flagi dla każdego dziecka, korona, peleryna, treść wiersza Cz. Janczarskiego pt.: „Barwy ojczyste”, płyta CD pięciolatka wydawnictwa Juka
Zabawa ruchowa „Orły”. Dzieci biegają przy muzyce, naśladując lot orła. Na hasło: „Orły lądują” i zatrzymanie muzyki kucają na podłodze i opuszczają ręce.
N – lka recytuje dzieciom wiersz Cz. Janczarskiego pt.: „Barwy ojczyste” i pokazuje jego treść. Następnie zadaje dzieciom pytania dotyczące treści wiersza.
O czym był wiersz?
Co powiewało na wietrze?
Jakiego koloru była flaga w wierszu?
Co oznaczała czerwień?
Co oznaczała biel?
Następnie n – lka pokazuje dzieciom flagę Polski. Dzieci określają kolory znajdujące się na Polskiej fladze. N – lka pokazuje dzieciom wykonaną przez siebie flagę Polski. Objaśnia dzieciom co będą robiły. Za chwilę, każde z was dostanie kartkę na której namalowana jest Flaga. Waszym zadaniem jest pomalować flagę Polski na biało – czerwono farbami. Kiedy flaga wyschnie przymocujemy ją do słomek. Wykonanymi przez was flagami ozdobimy salę.
Zabawa ruchowa „Król na tronie siedzi w koronie”. N – lka stawia na środku sali krzesełko – tron, na którym kolejno siadać będą wszystkie chętne dzieci. Dziecko siedzące na krześle otrzymuje koronę i pelerynę – płaszcz królewski. Zadaniem „króla” jest wydać rozkaz (zadanie dla poddanych) możliwy do wykonania, np.: „Król na tronie siedzi w koronie i rozkazuje: wszyscy chodzą do tyłu, wszyscy ustawiają się w rzędzie lub szeregu, wszyscy podskakują obunóż lub poruszają się na czworakach…”.
„Barwy ojczyste” Cz. Janczarski
Powiewa flaga,
Gdy wiatr się zerwie
A na tej fladze
Biel jest i czerwień.
Czerwień – to miłość,
Biel – serce czyste
Piękne są nasze
Barwy ojczyste.
Scenariusz zajęć dla dzieci 3, 4 letnich z zakresu mowy i myślenia
TEMAT KOMPLEKSOWY: Polska nasza Ojczyzna.
TEMAT: ”Wars i Sawa” – poznanie legendy o powstaniu Warszawy.
GRUPA: 3, 4 – latków
Data: 30.04.2009 r.
Czas trwania: 20 min.
Cele ogólne:
kształtowanie umiejętności polegających na skupieniu uwagi podczas słuchania legendy o powstaniu Warszawy
obrazowanie ruchem ciała treści opowiadania n – lki
znajomość herbu Warszawy
Cele szczegółowe:
dziecko słucha uważnie legendy o powstaniu Warszawy, odpowiada na pytania dotyczące jej treści, cierpliwe oczekuje na swoją kolej; wie, skąd wzięła się nazwa Warszawa; próbuje wskazać Warszawę na mapie Polski
dziecko potrafi ruchem ciała prawidłowo obrazować treść opowiadania, rozwija swoją wyobraźnię; wie, jak wygląda Stare Miasto, Pomnik Chopina, Syrenka; reaguje na różnorodne bodźce wzrokowo – słuchowe, wykonuje polecenia n – lki
dziecko wie, jak wygląda herb Warszawy; potrafi określić jego kolory
dziecko wykonuje polecenia n – liki w trakcie zabaw ruchowych
Metody:
słowna – rozmowa
oglądowa – pokaz
czynna – samodzielnych doświadczeń
Forma pracy: z całą grupą
Środki dydaktyczne: ilustracje do legendy o Warsie i Sawie, ilustracje przedstawiające: herb Warszawy, Stare Miasto, pomnik Chopina, płyta CD z utworami F. Chopina, tamburyno
Zabawa ruchowa „Orły”. Dzieci biegają przy muzyce, naśladując lot orła. Na hasło: „Orły lądują” i zatrzymanie muzyki kucają na podłodze i opuszczają ręce.
N – lka opowiada dzieciom legendę o Warsie i Sawie. Mówi dzieciom jak powstała nazwa Warszawa. Następnie zadaje dzieciom pytania dotyczące legendy.
O czym był legenda?
Kim był Wars? Co robił?
Kim była Sawa?
Gdzie Wars spotkał Sawę.
Co się stało, gdy Sawa zakochała się z wzajemnością w Warsie?
Co powstało z biegiem lat wkoło chaty rybaka?
Jak powstała nazwa warszawa? Od czego?
Co jest godłem Warszawy?
Oglądanie herbu Warszawy i określanie jego kolorów.
Zabawa ruchowa „Zwiedzamy Warszawę”. N – lka umieszcza w różnych miejscach sali duże kartonowe sylwety (mogą to być prostokąty wycięte z brystolu, na których mocuje duże zdjęcia): Syrena, Stare Miasto, Pomnik Chopina. Podczas „zwiedzania” informuje dzieci na co należy zwrócić szczególną uwagę. Nauczycielka zwraca się do dzieci:
Przed nami pomnik Fryderyka Chopina posłuchamy jednego z jego utworów - fragment nagrania z płyty CD.
Oto Kolumna Zygmunta – każdy swobodnie opuszcza głowę, spogląda w dół. Powoli unosi ją coraz wyżej „spoglądając” na postać króla stojącego na „kolumnie”.
Teraz widzimy Stare Miasto – zwiedzamy zamek. Ręce splecione z tyłu, dzieci przechadzają się powoli w dowolnych kierunkach.
Zatrzymujemy się i przyglądamy wiszącym na ścianach obrazom. Przenosimy się w dawne czasy, pokażemy jak wyglądał „dworski ukłon”. Marsz w dowolnych kierunkach po sali. Na sygnał „dźwięk tamburyna” tworzenie par i wykonanie głębokich ukłonów.
Wszędzie widać zamkowe lustra. Przeglądamy się w nich. – Dzieci dobierają się parami. Jedno wymyśla dowolną figurę, drugie stara się ją powtórzyć. Następnie pozostają przez chwilę w bezruchu.
Jesteśmy nad Wisłą. Spacerujemy. - w rytmie bębenka marsz w dowolnych kierunkach po sali. Na hasło "uwaga woda" - naśladujemy "puszczanie kaczek", wykonują zamaszyste ruchy raz lewą, raz prawą ręką.
Scenariusz zajęć dla dzieci 3, 4 letnich z zakresu edukacji muzycznej
TEMAT KOMPLEKSOWY: Polska nasza Ojczyzna.
TEMAT: ”Hymn Polski” – słuchanie hymnu narodowego (pierwsza zwrotka i refren).
GRUPA: 3, 4 – latków
Data: 29.04.2009 r.
Czas trwania: 20 min.
Cele ogólne:
słuchanie hymnu narodowego z zachowaniem prawidłowej postawy ciała
odgadywanie piosenek po zagranej lub zaśpiewanej melodii
taniec w parach do piosenki
Cele szczegółowe:
dziecko słucha hymnu narodowego; zachowuje właściwą postawę podczas słuchania hymnu
dziecko rozpoznaje znane piosenki po nuconej melodii lub granej na instrumencie melodycznym; śpiew zbiorowy i indywidualny
dziecko uczestniczy w zabawach ruchowych ze śpiewem; ilustruje ruchem proste piosenki; tańczy w parach
dziecko prawidłowo wykonuje polecenia n – lki w czasie zabaw ruchowych
dziecko reaguje prawidłowo na umówione sygnały
Metody:
słowna – rozmowa
oglądowa – pokaz
czynna – samodzielnych doświadczeń, zadań stawianych do wykonania
Forma pracy: z całą grupą
Środki dydaktyczne: mapa Polski, płyta CD z piosenką pt.: „Dzieci i światła”, „Wiosenny bal”, „Kotek Puszek”, płyta CD Fasolki z piosenką pt.: „Mydło lubi zabawę”, „Szczotka, pasta, kubek”, płyta CD z hymnem Polski
Zabawa ruchowa „Orły”. Dzieci biegają przy muzyce, naśladując lot orła. Na hasło: „Orły lądują” i zatrzymanie muzyki kucają na podłodze i opuszczają ręce.
N – lka wyjaśnia dzieciom, że za chwilę będą słuchały hymnu Polski, objaśnia i demonstruje dzieciom jaką postawę należy przyjąć podczas jego słuchania. Mówi w jakich okolicznościach grany jest hymn naszego kraju np. dla uczczenia ważnych wydarzeń naszej ojczyzny, podczas zawodów sportowych itp.
Zgaduj – zgadula – rozpoznawanie piosenek po zagranej melodii. N – lka nuci dzieciom piosenkę. Dzieci odgadują nazwę piosenki i śpiewają piosenkę wraz z n – lką.
Zabawa ruchowa do piosenki „Wiosenny bal” – taniec w parach. Dzieci ustawiają się w parach i tańczą w rytm piosenki ilustrując jej treść ruchem.
Wiosenny bal 1. Na zielonej polanie 2. Na zielonej polanie 3. Na zielonej polanie |
Na słowa piosenki: „Do tańca grają brube bąki … – dzieci trzymając się za ręcę udaja przeciąganie liny, podczas refrenu dodatkowo się jeszcze obracają raz w lewą, a raz w prawą stronę. Na słowa piosenki: „Do tańca grają chde świerszcze … – dzieci naladują grę na fujarce, podczas refrenu dodatkowo się jeszcze obracają raz w lewą, a raz w prawą stronę. Na słowa piosenki: „wesoło tańczy … – dzieci naśladują lot pszczoły, podczas refrenu dodatkowo się jeszcze obracają raz w lewą, a raz w prawą stronę. |
|---|