POJĘCIA NA KOŁO

MIKROKOSMOS SCENICZNY – wszystko to, co dzieje się na scenie; czas, przestrzeń, postacie, które są przedstawione na scenie.

MAKROKOSMOS TEATRALNY – część świata, która nie jest widoczna na scenie; ta rzeczywistość, którą istnieje także poza sceną.

REPLIKA – nieprzerwana wypowiedź postaci dramatycznej. Człon dialogu. Repliki pozostają względem siebie w związku logicznym, semantycznym itd.

PARS PRO TOTO – wybór z ciągu zdarzeniowego pewnej sytuacji, która byłaby reprezentatywna dla zrozumienia całości.

PRZESTRZEŃ ZSUBIEKTYWIZOWANA – przestrzeń widziana oczami bohatera. Jest mało wiarygodna i nieskończenie otwarta.

PRZESTRZEŃ ZAMKNIĘTA – zwykła ludzka przestrzeń, np. zamknięta przestrzeń pokoju. Wiąże się z tym wyobcowanie, alienacja. Zewnętrznie jest zamknięta, ale wewnętrznie otwarta ( w monologu ).

PRZESTRZEŃ MODELOWA – wzięta jest z rzeczywistości, lecz jest rozbijana, segregowana, podporządkowana teorii, którą chce autor wyrazić. Przekształcana jest na wymogi dramatu. Nie ma poświadczać, że dramat jest realistyczny.

PRZESTRZEŃ JEDNORODNA – w mikrokosmosie scenicznym jak i w makrokosmosie teatralnym rządzą te same prawa.

ZDARZENIE – ma zawsze charakter dynamiczny, oznacza zmianę świata przedstawionego; stan A przeszedł w stan B.

FABUŁA – to wszystkie zdarzenia w tekście.

AKCJA – część fabuły; uporządkowany ciąg przyczyn i skutków, które mają charakter całościowy (teleologiczny); akcja w postaci czystej jest właściwa dramatowi.

SYTUACJA – ma charakter statyczny, nie powoduje zmian w świecie przedstawionym

MODUS STRUKTURY – zespół cech, które autor przypisuje postaci, ale zespół cech każdorazowo związany z funkcją jaką ma dana postać pełnić.

MODUS EGZYSTENCJI – odnosi się do autologicznego statusu postaci. Inaczej postać żywego człowieka, a inaczej upiór.

SORRY ZA LITERÓWKI, JEŚLI JAKIEŚ SĄ. NIE CHCE MI SIĘ ICH SPRAWDZAĆ :P