Kryterium	Ujęcie statyczne – stan procesów	Ujęcie dynamiczne –przebieg procesów rozwoju
REGION	Rozwinięty	Rozwijający się dynamicznie i harmonijnie mających warunki do przyspieszenia procesu wzrostu rozwijający się nierównomiernie
	Opóźniony w rozwoju	Nie rozwinięty, wymagający aktywizacji depresji

Regiony o strukturze nie dostosowanej do nowoczesnych wymagań gospodarczych i wyzwań to:

• Zacofane z przewagą nisko rozwiniętego rolnictwa

• Przemysłowe ze zdegradowanym środowiskiem naturalnym

• Przemysłowe z przeważającym starym przemysłem

• Wtórnego zacofania, na których obszarze prowadzono działania aktywizujące gospodarkę, aczkolwiek były one doraźne i wyrywkowe, co w efekcie nie doprowadziło do zmian w strukturze gospodarczej

• Potencjalne problemowe, na których obszarze struktura gospodarcza jeszcze nie wykazuje cech patologicznych, jakkolwiek – antycypując obecnie występujące w tych regionach kierunki rozwoju – można przewidzieć niebezpieczeństwo pojawienia się w nich niekorzystnych zjawisk w przyszłości

• Posiadające gospodarkę monofunkcyjną i w skutek tego potencjalne zagrożone depresyjną

Objawami świadczącymi o depresji w strukturze gospodarki regionu są:

• Niski poziom przyswajania osiągnięć postępu techniczno-ekonomicznego

• Niepełne i nieefektywne wykorzystanie zasobów naturalnych oraz kapitału ludzkiego

• Spadek tempa produkcji przemysłowej

• Zmniejszenie popytu na wyroby i usługi świadczone przez region

• Obniżenie udziału w dochodzie narodowym kraju

• Zmniejszenie wydajności pracy

• Wzrost liczby bezrobotnych

• Zwiększenie ogólnych kosztów działalności gospodarczej

• Pogorszenie warunków socjalnych

• Osłabienie więzi gospodarczych z innymi regionami

• Odpływ ludności

• Starzenie się społeczności w regionie

• Malejąca liczba urodzeń

Próbę definiowania rozwoju regionalnego dokonał A.C. Nelson. Przez pojęcie to rozumie on „…zmiany regionalnej produktywności mierzonej wielkością populacji, zatrudnieniem, dochodem i wartością produkcji dodanej. Rozwój regionalny obejmuje również rozwój społeczny, rozumiany jako poziom opieki zdrowotnej, dobrobyt, jakość środowiska czy też kreatywność”.

Proces rozwoju regionalnego jak podkreśla to W. Kosiedowski, ma wielowymiarowy, wybitnie heterogeniczny charakter, co powoduje, że jego uchwycenie i opis jest niezmiernie trudny, prowadzący w konsekwencji do przyjmowania założeń upraszczających.

Teoria rozwoju regionalnego skupia się na badaniu procesów rozwoju w skali regionu. W związku z tym określa prawidłowości związane z ich występowaniem, a ponadto identyfikuje przyczynę, dynamikę i strukturę. Dokonuje ona także oceny sposobu i warunków oddziaływania na tworzenie bazy materialnej oraz wskazuje czynniki rozwoju. Teoria ta zwraca też uwagę na racjonalne kształtowanie procesu rozwoju .

Czynniki rozwoju regionalnego:

1. Kapitał ludzki

2. Zaplecze innowacyjne

3. Uroda pejzażu i ogólne warunki życia

4. Poziom infrastruktury transportowej (jakość dróg, bliskość międzynarodowego lotniska, komunikacja miejska, metro, światłowody)

5. Jakość administracji regionalnej

6. Korzyści aglomeracyjne

Amerykańskie:

1. Dostępność sprawnej i niezawodnej infrastruktury transportowej i komunikacyjnej, w tym znaczeniu międzynarodowym, pozwalającej na utrzymanie reżimu dostaw just-in-time.

2. Wyposażenie w instytucje obsługi biznesu, a także w bogate zaplecze badawczo-rozwojowe oraz instytucje wspierające przenikanie innowacji do procesu produkcji oraz transfer technologii

3. Wysokie, różnorodne i elastyczne kwalifikacje pracowników, pozwalające na sukcesywne zmienianie profilu pracy, at