Wykonali:

Grupa 3A

Kamil Czuczwara

Przemysław Bachara

Dariusz Dopierała

Kamil Falkiewicz

Grupa 1A

Tomasz Borycki

WIMiR, rok III

MASZYNY I URZĄDZENIA TRANPORTOWE

LABORATORIUM

Własności mechaniczne drutów – rozciąganie, skręcanie i przeginanie

1. Cel ćwiczenia:

Celem zajęć było poznanie metody badania drutów oraz parametrów wpływających na wycofanie danego drutu lub przyjęcie do eksploatacji.

2. Przebieg ćwiczenia:

Na laboratorium dokonano badań wytrzymałościowych drutów na:

1. Rozciąganie

2. Skręcanie

3. Przeginanie

Badany drut:

1. Średnica d=1,7mm

2. Lekko skorodowany

2.1.Rozciąganie:

Schemat zrywarki

Opis próby rozciągania:

Próbę rozciągania przeprowadza się zgodnie z normą PN-EN 10002-1+AC, w której określone są założenia i parametry przy jakich należy wykonywać próbę. Przygotowanie próby polega na od­powiednim umocowaniu próbki w uchwytach maszyny wytrzymałościowej. Próbę przeprowadza się, aż do pęknięcia próbki.

Wyniki badań:

Pęknięcie drutu nastąpiło w miejscu korozji, przy sile F=3,5[kN]. W wyniku tego otrzymano $R_{m} = \frac{F}{\frac{\pi*d^{2}}{4}} = \frac{3500*4}{3,14*{1,7}^{2}} = 1542\lbrack\text{MPa}\rbrack$ i zakwalifikowano drut do III klasy wytrzymałości. Wyliczono dodatkowo siłę zrywającą q = 2%F = 0, 02 * 3500 = 70[N].

2.2.Skręcanie:

Schemat skręcarki

Opis próby skręcania:

Próbę skręcania przeprowadza się zgodnie z normą PN-ISO 7800:1996. Przygotowanie próby polega na odpowiednim umoco­waniu próbki w maszynie i wstępnym obciążeniu jej pewną siłą (q). Długość próbki okre­ślana jest na podstawie średnicy nomi­nalnej drutu. Próbę przeprowadza się, aż do pęknięcia próbki. W trakcie próby re­jestrowana jest liczba obrotów.

Wyniki badań:

Przyjęto rzeczywistą siłę zrywającą q=72[N] (7,2kg), oraz ustawiono wysokość uchwytów mocujących na 170[mm] (h=100d). Drut zerwał się po jedenastu pełnych obrotach (licznik wskazywał 23).

2.3.Przeginanie:

Schemat przeginarki

Opis próby przeginania:

Próbę przeginania przeprowadza się zgodnie z normą PN-ISO 7801:1996. Przygotowanie próby polega na odpowiednim umocowaniu próbki w przyrzą­dzie w taki sposób, aby był on ściśnięty poniżej przekroju przeginanego na wałecz­kach. Najważniejszym dobieranym parametrem jest promień przeginania, który jest wielokrotnością średnicy nominalnej drutu. Próbę przeprowadza się, przeginając dnu w sposób przedstawiony na rysunku aż do pęknięcia próbki.

Wyniki badań:

Przyjęto promień wałków zginających r=5[mm], odległość h=20[mm], oraz średnicę otworu prowadnicy d_g=2[mm]. Drut zerwał się po 18 pełnych przegięciach (licznik wskazywał 19).

3. Wnioski:

Na podstawie normy PN-ISO 6984:1997 zweryfikowano czy drut może być przeznaczony do dalszej eksploatacji.

Zgodnie z wymaganiami normy dotyczącymi skręcania dla III klasy wytrzymałości i średnicy drutu 1,7mm, drut powinien wytrzymać 25 skręceń. Badana próbka na laboratorium nie spełniła wymogów, ponieważ osiągnęła tylko 11 skręceń.

Zgodnie z wymaganiami normy dotyczącymi przeginania dla wałka 5mm, III klasy wytrzymałości, średnicy 1,7mm i jakości drutu B, próbka powinna wytrzymać 12 przegięć. Badany drut na laboratorium spełnia wymogi, ponieważ osiągnął 18 przegięć.

Drut jest skorodowany co może świadczyć o jego wyeksploatowaniu i z racji tego nie może być przeznaczony do wyciągów.

Literatura:

1. „Eksploatacja lin stalowych”, Andrzej Tytko, Katowice – Warszawa 2003;