Wykład 20.02.13r.

Dydaktyka (gr. didasko) – zakres znaczeniowy w ciągu wieków ulegał zmianie

Dydaktyka historii obejmuje:
a. Cele nauczania
b. Treści nauczania
c. Procesy nauczania-uczenia
d. Zasady nauczania
e. Metody nauczania
f. Analizę warunków organizacyjnych nauczania (np. budowa lekcji)

Jan Amos Komenský – protoplasta dydaktyki. Czech, po bitwie pod Białą Górą uciekł do Polski, gdzie mieszkał prawie 30 lat. Wydał ,, Opera didactica omnia” (po polsku: „Wielka Dydaktyka”).

Polska dydaktyka XX w.
- Po odzyskaniu niepodległości Polacy przyjęli rozwiązania niemieckie
- Procesy nauczania historii nazwano dydaktyką historii
- Hanna Pohoska 1936/37 – „Dydaktyka historii”
- Reforma Jędrzejowska 1932
- 4 letnie gimnazjum (kończyła – „Mała Matura”)
- 3 letnie liceum pedagogiczne

Po drugiej wojnie światowej
- przedmiot: „Metodyka nauczania historii” (dosłowne tłumaczenie z rosyjskiego)
- MNH nie było lubiane gdyż doprowadzało do obniżenia rangi nauczania w społeczeństwie
- „Drożność edukacyjna”?
- Tadeusz Słowikowski (pochowany na cmentarzu rakowickim)
- wydaje w latach 70’ podręcznik „Metodyka Nauczania Historii”

Po 1989 roku
- „Dydaktyka Historii” – Jerzy Centkowski. Zawiera przykładowe konspekty, przykładowe
lekcje itp.
- „Metodyka nauczania historii w szkole podstawowej” – Czesław Majorek, uczeń
Słowikowskiego.
- „Dydaktyka historii” 1992r. tzw. wielka trójca
- Jerzy Maternicki
- Czesław Majorek
- Adam Suchoński

Adam Suchoński
- znany badacz
- „Jan Paweł II na kartach podręczników historii”
- anegdotka o podpisie przez JPII