CYTATY

"Ciągle to jutro, jutro i znów jutro
Wije się w ciasnym kółku od dnia do dnia,
Aż do ostatniej głoski czasokresu."

"Życie jest tylko przechodnim półcieniem,
Nędznym aktorem, który swą rolę
Przez parę godzin wygrawszy na scenie
W nicość przepada - powieścią idioty,
Głośną, wrzaskliwą, a nic nie znaczącą." .

"Życie jest to opowieść idioty,

pełna wrzasku i wściekłości, nic nie znacząca."

Nieraz błoga wiosna niesie
Gromy i sztormy, w których toną statki -
Tak z tego źródła pozornej pociechy
Trysnęła groza.
(Akt I, Scena 3)

Czemuż się miałbym stroić w cudze szaty?
...ale pożyje niedługo,
Bo żyć niegodzien
Nieraz siły Mroku,
Chcąc nas usidlić, odsłaniają cząstki
Prawdy, zyskując nas tym dla swojej sprawy -
By w ostatecznych rozrachunku zdradzić.
Lepsza groza rzeczy,
Które istnieją, niż groza majaków.
Czas niby strumień
Płynie, drwiąc sobie z ludzkich żądz i sumień.
(Akt I, Scena 4)


Aby oszukać świat, naśladuj świat
(Akt I, Scena 7)

Gdyby to mogło stać się i z tą chwilą
Ustać - na zawsze odejść w przeszłość - wtedy
Niechby się stało jak najprędzej. Gdyby
Zabójstwo mogło nie mieć następstw, gdyby
Ta śmierć po prostu znaczyła nasz triumf,
A cios był wszystkim i końcem wszystkiego. -
Przynajmniej tutaj, na tym brzegu, na tym
Doczesnym lądzie - o, wtedy by można
Nie dbać o życie przyszłe - Ale tutaj
Za takie czyny spada na nas kara;
Krwawa nauczka, którą chcemy dać
Światu, obraca się przeciw nam samym.
A puchar, w który wlaliśmy truciznę,
Bezstronna sprawiedliwość właśnie nam
Do ust przytyka.
Stać mnie na wszystko co godne człowieka
Kto się na więcej waży - ten nim nie jest.
Rodź mi już tylko synów.
Grajmy komedię: niechaj twarz fałszywa
Przed wzrokiem świata fałsz serca ukrywa.
(Akt II, Scena 1)

W niebie oszczędzają:
Zgasili wszystkie świeczki gwiazd.
Na nic zasłony, baldachimy - śpiących
Nękają złe sny, w których Czarna Magia
Składa ofiary bogini Hekacie,
A Mord, zbudzony wyciem wilka, które
Czujnie ostrzega go i czas mu mierzy,

Podkrada się jak upiór, coraz bliżej
Swojego celu.
(Akt II, Scena 2)

Zmiłowania
Mnie trzeba było najbardziej.
Już nigdy nie zaśniesz! Makbet morduje sen!
(Akt II, Scena 3)

A picie to, ze tak powiem, ojciec duchowy trzech rzeczy.
... ano, czerwonego nosa, senności, i tego, ze sikać się chce. Co się tyczy czwartej dziedziny, wielmożny panie, znaczy rozpusty, to tutaj sprawa robi się złożona: w miarę picia ochota rośnie, ale poziom wykonania spada.
(Akt II, Scena 4).

Nie jest złodziejem ten, kto się wykrada
Z potrzasku, w którym zamyka go zdrada.
(Akt II, Scena 4)

Wiec jeszcze jeden czyn przeciw naturze!
Zmieniaj zło w dobro, wroga w przyjaciela.
(Akt III, Scena 2)


Oby
Jeszcze przed jego przybyciem do Anglii
Frunął tam anioł z tym samym przesłaniem -
Oby spłynęło znów błogosławieństwo
Na kraj, cierpiący pod przeklętą władzą!
(Akt IV, Scena 2)

Co prawda,
Wiem, ze w tym życiu zadawanie krzywd
Chwali się zwykle, a czynienie dobra
Nazywa zgubnym szaleństwem.
(Akt IV, Scena 3)

Krwaw, biedny kraju! Panosz się tyranio,
Bezkarnie - cnota nie stawi ci czoła!
Tylko uczciwość mogła zrodzić taki
Szczery i czysty żal
Wieść sprzed godziny to już dawne dzieje:
Nowe nieszczęścia niesie każda chwila.
I po najdłuższej nocy świt nastanie.
(Akt V, Scena 2)

W powodzi
Tej krwi niech tona niskie chwasty zdrady,
A krwią pojony, niech bujnie rozkwita
Ów, kwiat strzelisty: władza prawowita.
(Akt V, Scena 5)

MAKBET

„Choć to morderstwo jest jedynie płodem
Imaginacji, myśl o nim tak wstrząsa
Moim jestestwem, że wolę działania
Paraliżuje to wyobrażenie
I tylko to jest we mnie, czego nie ma”.

„(...) weźcie precz
Moją kobiecą naturę,a w zamian
Niechaj wypełni mnie od stóp do głów
Najzajadlejsze okrucieńswo!”

„(...)A picie to, że tak powiem
ojciec duchowy trzech rzeczy(...)
czerwonego nosa,senności, i tego, że sikać się chce.
Co się tyczy czwartej dziedziny,znaczy rozpusty, to tutaj sprawa robi się złożona:
W miare picia ochota rośnie,ale poziom wykonania spada.
Dlatego można powiedzieć, że tęga popijawa do rozpusty ma stosunek taki wiecej dwulicowy: (...)jedną ręką szepcze wyraz otuchy, a drugą ręką depcze jej godność; tak że w sumie rozpusta nie wie, jak sprawy stoją i, jęsli w ogóle stoją, to dokąd się z nimi kierować. W końcu rozpusta czuje się przez picie tak wyprowadzona w pole, że tak jak stoi na tym polu, pada do łóżka i zasypia”.


„Wygląda na to, że ciebie tej nocy picie wyprowadziło gdzieś daleko i jeszcze nie całkiem wróciłeś”/
„Noc nie jest pewna, czy ma się zwać świtem”