TEORIA SYSTEMOWA
Parsons tworzy swoją własną teorię opierając się na krytyce i częściowym poparciu teorii innych osób. Naistotniejsze dla niego zawsze było to że jednostki zawsze występują w kontekście społecznym, zawsze jest zależna od norm społecznych narzucanych jej przez społeczeństwo. Mówił, że są działania instrumentalne, ekspresywne – oparte na emocjach i działania moralne. Każde działanie społeczne możemy przydzielić do jakiejś kategorii:
Emocjonalnie zaangażowane albo niezaangażowane na poziomie emocjonalnym
Całościowość - aspektywność – albo wszyscy ludzie, cały układ społeczny i nasze działania dotyczą wszystkich albo jesteśmy aspektywni czyli bardzo wyspecjalizowani, jak daleko idą dane interakcje
Uniwersalizm – partykularyzm – czy działanie jest skierowane ku przedmiotowi, który ma ze względu na jakieś cechy ogólnoludzkie czy raczej na poziomie partykularnym poszczególnych jednostek przykład lekarza i matki która jest nauczycielką i patrzy na swoje dziecko partykularnie i na klase uniwersalnie
Cechy osiągane – cechy przypisane – ze względu np. na wykształcenie,
Czy jest to działanie skierowane na własną osobę (egoistyczne) – czy skupione na zbiorowośc (kolektywne)
Im nowocześniejsze społeczeństwo tym bardziej kierujemy się na lewą stronę (czyli np. zaangażowanie emocjonalne, całościowość itp.)
System społeczny wg. Parsonsa – zinstytucjonalizowany wzór interakcji międzyludzkich. Interakcja jest niczym innym niż sekwencją stosunków społecznych. Analiza stosunków społecznych.
Parsons wyróżnia 4 typy stosunków społecznych
A – adaptacja – każdy musi być zdolny do stosunków społecznych, na tym poziomie decyduje biologia o adaptacji, np. jeżeli ludzie nieprzystosowani do zimna zamieszkają w zimnym środowisku to nie mogą się zaadaptować bo organizm im na to nie pozwala. Odpowiada za nią ORGANIZM
G - goal – cel – osoba
I – integracja – ściśle związana z interakcja, wykształcanie się ról społecznych = systemu społecznego, w zależności od integracji mamy rózne prawa i obowiązku
L – zdolność do utrzymywania wzorów społecznych – zdolność do trwania. Odpowiedzialna za to jest KULTURA
Teorie średniego zasięgu powinny być formułowane na niższym poziomie abstrakcji, powinny mieć sprecyzowane pojęcia odnoszące się do badań aspektów życia społecznego. Używamy tylko takich pojęc które będą słuzyc do operacjonalizacji badań.
Teoria średniego zasięgu mówi o przedstawianiu teorii na poziomie empirycznym.
ZMIANA SPOŁECZNA – zmienia się radykalnie i fundamentalnie struktura społeczna – wtedy możemy mówić o zmianie społecznej,
Zróżnicowanie – jeżeli cały system jest zdolny do adaptacji
Akceptacja
Legitymizacja – w kontekście kulturowym, różne kultury = różne normy
Faza pierwotna
Faza pośrednia - archaiczna
Faza nowoczesna
Przechodząc od pierwotnego do pośredniego – uczymy się pisać, zmiana języka, przekazywanie sfery normatywnej, przekazywanie kultury, poprzez rozwój języka kultura uniezależnia się od systemu społecznego.
Pośrednia nowoczesna – prawo uniezależnia normy od kontekstu kulturowego, mamy następny etap w którym niezależnie od interesów politycznych i jednostkowych coś reguluje całe życie społeczne, uważa że sposób myślenia starożytnego Izraela i Rzymu miały wpływ na myślenie nowoczesne ale nie były wystarczająco uniwersalne, żeby same w sobie być nowoczesne.
Poziomy agresji wg Parsonsa:
Rodzina kiedy nie traktuje się człowieka jako jednostki tylko uniwersalnie w kategoriach które powinien spełniać, np. kiedy uważamy, że ktoś nie jest taki jaki powinien być,
Pryncypialny wzór reakcji: ludzie pryncypalni nie godzą się z rzeczywistością, bardzo duży stopień agresji, często tradycyjne wzorce są oparte na innych fundamentach niż takie z których może wynikać postawa agresywna,
Wyemancypowany wzór reakcji: