EDUKACJA SPOŁECZNA Z ETYKĄ
1. Edukacja jako wartość.
Edukacja sama w sobie jest wartością i ma wymiar dobra wspólnego. Jest to podstawowe pojęcie w pedagogice, obejmujące ogół wielowymiarowych działań oraz procesów służących wychowaniu i kształceniu osób oraz grup społecznych.
Współcześnie edukację rozumie się jako:
1) obowiązek (ustawowy)- edukacja jest obowiązkiem, chodzenie do szkoły jest obowiązkiem, kontrolowanym przez państwo, obowiązek ustawowy
2) zadanie (do wykonania)- trzeba wstać rano, iść do szkoły, odrabiać zadania domowe, nauczyciel też przygotowuje się do lekcji
3) marzenie ( o dobrej, dostępnej edukacji)- ludzie marzą o studiowaniu, o zdobyciu wyższego wykształcenia, gdyż jest to dla nich szansą
4) szansa ( na lepszą przyszłość, znajomość, zarobki, zmianę miejsca)- uzyskanie np. dyplomu, można dostać lepszą pracę
5) zaproszenie (do współpracy, rywalizacji)- praca w grupie
6) oczekiwanie ( na nieznane)- ma być niespodzianką, ma być niedokończona, każdy ma oczekiwania do wobec danego przedmiotu
7) wspomnienie (jak pamiętamy edukację)
Edukacja społeczna:
- określony system wartości (wyprowadzonych z etyki):
szacunek do samego siebie
poczucie odpowiedzialności społecznej
poczucie przynależności
aktywne podejście do samokształcenia i kształcenia innych
- system idei oparty na wiedzy, dotyczącej zmian społecznych w wymiarze kraju i ujęciu globalnym
- umiejętność interpretowania dokonujących się zmian i świadomego w nich uczestniczenia
- przeciwstawianie się w oparciu o racjonalne argumenty mitom i stereotypom
- uznanie potrzeby rozwijania kluczowych zdolności i umiejętności ( kompetencji komunikacyjnych, społecznych, obywatelskich, zawodowych w rozwiązywaniu problemów , uczenie się przez całe życie)
żeby człowiek mógł przeciwstawić się rzeczywistości musi ją poznać
nigdy raz świata nie poznamy i nie będziemy odwoływać się do tej wiedzy
Wartości zajmują w życiu ucznia ważne miejsce, decydują o jego egzystencji, sensie i jakości życia. Wartości to kompas człowieka, którym powinniśmy się kierować obierając życiową drogę. Kształtowanie indywidualnego systemu wartości odbywa się w wewnętrznych doświadczeniach ucznia oraz w relacjach, które uczeń odbywa z rówieśnikami i nauczycielami w procesie nauczania. Naczelną wartością edukacji jest wiedza.
2. Jakie znaczenie ma edukacja we współczesnym świecie i dlaczego należy inwestować w edukację ?
Edukacja we współczesnym świecie jest szansą na lepszą przyszłość, lepsze zarobki, poznanie nowych ludzi. Edukacja przedszkolna we współczesnym świecie stanowi efektywny środek służący tworzeniu podstaw do dalszego kształcenia i ogólnego poziomu umiejętności. Zapewnia ona największe korzyści pod względem adaptacji społecznej dzieci.
Państwa członkowskie powinny inwestować więcej w edukację przedszkolną bowiem inwestowanie w edukację na wczesnym etapie jest bardziej efektywne oraz sprawiedliwe. Edukacja przedszkolna ułatwia dalszą naukę oraz jak wynika z wielu danych przynosi znaczne korzyści społeczno- ekonomiczne, zwłaszcza w przypadku dzieci ze środowisk de faworyzowanych. Wczesna edukacja może przyczynić się do wyrównywania szans edukacyjnych. Dobrym przykładem kraju, który opowiada się za tym, że powinno się inwestować w edukację jest Finlandia. Stworzyła ona wszystkim obywatelom dostęp do edukacji, dzieciom warunki do nauki. Ludzie o wyższym wykształceniu i większych umiejętnościach zdobywają lepszą pracę, mają lepszą przyszłość. Im społeczeństwo bardziej wykształcone, tym bardziej bogate. Europa dąży do tego, by od najmłodszych lat edukować dzieci oraz by wzrastała liczba osób z wykształceniem wyższym. Ważne jest, żeby upowszechniać edukację przez całe życie, zachęcać do nauki języków itp. W krajach UE około 86% dzieci 4letnich objętych jest edukacją przedszkolną.
Należy inwestować w edukację, aby nastąpił wzrost wykształcenia, aby zmniejszać dzięki temu pewne problemy społeczne (bezrobocie, ubóstwo, alkoholizm, bezdomność, narkomania). Wraz ze wzrostem wykształcenia wzrasta poziom czytelnictwa, dzięki czemu zmniejsza się także problem analfabetyzmu, wzrasta aktywność polityczna, ludzie są bardziej świadomi swoich wyborów, są bardziej zaangażowani w sprawy środowiska lokalnego, czy też w sprawy kraju.
3. Analfabetyzm klasyczny - jego definicja , odmiany, przyczyny powstania i skutki występowania.
Analfabetyzm klasyczny jest to brak umiejętności czytania i pisania u osób dorosłych powyżej 15 roku życia.
Odmiany i skutki występowania:
1. Brak lub zanik umiejętności czytania i pisania
całkowity- zupełny brak umiejętności czytania i pisania
półanalfabetyzm (analfabetyzm częściowy)- brak umiejętności pisania, ale posiadanie umiejętności czytania
wtórny- zanim poprzednio przyswojonej i wyuczonej umiejętności pisania i czytania w wyniku niedostatecznego jej utrwalenia bądź niekorzystania w życiu
2. Analfabeci tej grupy potrafią czytać i pisać
cywilizacyjny- brak umiejętności korzystania z przysługujących ludziom praw, informacji, technologii, dóbr kultury i rozwiązań organizacyjnych. Problem np. z rozumieniem instrukcji obsługi, rozkładów jazdy, czy zalecenia zawarte w ulotce informacyjnej, nieumiejętność obliczenia stopy podatkowej, rozliczenia podatku, wypełnienie druków urzędowych;
komputerowy- brak umiejętności posługiwania się komputerem rozumianym jako urządzenie, którego zastosowanie ułatwia funkcjonowanie w wielu dziedzinach życia.
informacyjny - brak umiejętności posługiwania się informacją; przytłoczeni danymi nie potrafimy ich przetwarzać, łączyć, hierarchizować i wykorzystywać w praktyce; Jest wynikiem nieefektownej edukacji, która oducza myślenia logicznego;
informatyczny- nie potrafi posługiwać się komputerem, internetem, faksem, kserokopiarką i innymi sprzętami biurowymi stosowanymi w pracy, urzędach itp.
e- analfabetyzm (analfabetyzm ortograficzny)- zanik pisania długopisem lub piórem na rzecz pisania na klawiaturze telefonu, komputera ( nie stosujemy wtedy poprawnej polszczyzny, nie przestrzegamy zasad ortograficznych bo poprawiane są nasze błędy przez wbudowane słowniki);
3. Inne: brak umiejętności zapamiętywania i odtwarzania różnych informacji, np. 12stu miesięcy w roku
migracyjny- Polacy przebywający w Anglii posyłają dzieci do polskich szkół, nie znają języka angielskiego;
społeczny
polityczny
rodzinny
emocjonalny
matematyczny
Przyczyny:
- dzieci muszą pracować żeby utrzymać rodzinę
- kształcenie ma niewiele wspólnego z życiem codziennym, nie jest więc przydatne, dzieci mają poczucie, że nie nauczą się tego co byłoby im najbardziej potrzebne i praktyczne w życiu
4. Analfabetyzm funkcjonalny a istota zjawiska, przyczyny powstania i skutki występowania.
Analfabetyzm funkcjonalny- oznacza brak umiejętności radzenia sobie w sytuacjach wymagających porozumiewania się za pomocą słowa pisanego. Mimo opanowania sztuki pisania i czytania, manifestuje się trudnościami w komunikowaniu ważnych społecznie formach aktywności intelektualnej.
Analfabetą funkcjonalnym- jest ktoś, kto uczęszczał do szkoły i nawet się w niej czegoś nauczył, ale nigdy nie opanował umiejętności posługiwania się czytaniem, pisaniem i liczeniem w codziennym życiu. Dopiero zmuszony do podjęcia pracy, z braku tych kompetencji, znajduje się na marginesie społeczeństwa i jest w najwyższym stopniu zagrożony bezrobociem, co z kolei prowadzi do ubóstwa, życia w slumsach i większego ryzyka utraty zdrowia. Jest to problemem w państwach, które wymagają coraz większych kompetencji z racji postępu technologicznego.
Osoba taka charakteryzuje się prymitywnym językiem, m ograniczone słownictwo, nie jest świadoma swojej niewiedzy, wygłasza opinie zasłyszane od innych, nie potrafi sama się wypowiedzieć na dany temat, nie przyznaje się do tego, że czegoś nie wie, podąża za większością, zgadza się na wszystko, boi się zmian, nie ma żadnych zainteresowań i hobby, zamyka się na ludzi.
Przyczyny:
- zła edukacja szkolna spowodowana np.:
brak indywidualizmu w nauczaniu- klasy są przeładowane dziećmi, nauczyciel nie ma czasu, żeby do każdego podchodzić indywidualnie i z nim pracować, tłumaczyć mu różne rzeczy; do tego dochodzi presja czasu, że trzeba zrealizować materiał nauczania;
przeładowanie treści nauczania wiadomościami encyklopedycznymi przy jednoczesnym braku umiejętności stosowania tej wiedzy w praktyce (suche uczenie się definicji, nie rozumiejąc ich)
instrumentalnym i nieskutecznym systemem nauczania
nie zawsze zadowalający poziom umiejętności nauczycieli
niedofinansowaniem oświaty
wadliwe programy nauczania
upraszczanie podręczników np. uwaga, zapamiętaj, grubsza czcionka itp.
brak treningu w czytaniu ze zrozumieniem
chroniczny brak czasu na powtórzenie materiału
- brak nawyku, umiejętności, potrzeby samodzielnego zdobywania i wykorzystywania informacji z różnych źródeł a nie tylko z inernetu
- niski poziom czytelnictwa
- niechęć dorosłych do dalszego kształcenia
- wykształcenie rodziców, zwłaszcza matki, która pomaga dzieciom przy odrabianiu lekcji jej sposób interpretowania itp.
- uczestnictwo w kulturze
Skutki:
- braki w zakresie podstawowych kompetencji prowadzą do obniżenia szans na rynku pracy, co przy dużym poziomie bezrobocia może prowadzić do obniżenia stopy życiowej, ubóstwa, marginalizacji społecznej
- zmniejszenie szans edukacyjnych i zawodowych dla pokolenia dzieci analfabetów funkcjonalnych
ogólne obniżenie poziomu kultury w społeczeństwie
- straty finansowe, które ponoszą społeczeństwa w wyniku działań ludzi nie rozumiejących prostych poleceń i instrukcji
- duża liczba ludzi pracujących w urzędach, szkołach, instytucjach, władzach czyli tam gdzie mogą oni wyrządzić najwięcej szkód
5. Badania PISA/OECD jako wskazanie kondycji współczesnych systemów edukacyjnych.
PISA- Program Międzynarodowej Oceny Umiejętności Uczniów
Jego celem jest uzyskanie porównywalnych danych o umiejętnościach uczniów, którzy ukończyli 15 rok życia w celu poprawy jakości nauczania i organizacji systemów edukacyjnych.
Program PISA powstał i zrealizowano go w 1997r. Badania te sprawdzają poziom umiejętności, zdolności stosowania wiedzy, analizowania, argumentowania, interpretowania problemów w różnych sytuacjach. Wybór szkół uczestniczących w badaniach jest losowy. Dyrektor danej placówki musi jednak wyrazić zgodę na ich przeprowadzenie. Uczeń wypełnia kwestionariusz i dostaje zeszyt z zadaniami. Krótki kwestionariusz wypełnia również dyrektor szkoły i rodzice.
Badania te odbywają się co 3 lata. Każda z edycji sprawdza inną dziedzinę:
- czytanie ze zrozumieniem
- myślenie matematyczne
- kompetencje w zakresie myślenia naukowego, przyrodniczego
Według badań 77% Polaków ma problem z rozumieniem tekstu czytanego.
Polska znalazła się w elitarnym programie państw, które odnotowały poprawę osiągnięć uczniów. Wyniki polskich uczniów poprawiły się na tyle, że w Warszawie prezentowano wyniki. Obalono mity o polskiej edukacji:
1. Chłopcy zdolniejsi od dziewczyn
2. Lepsze dziewczyny w przyrodzie i interpunkcji
3. Chłopcy lepsi w matematyce
Zmniejszył się odsetek uczniów, którzy mieli problemy z czytaniem ze zrozumieniem.
6. Jakie środowiska uznane został za defaworyzowane i jak można wyrównać szanse edukacyjne dzieci wywodzących się z tych środowisk ( analiza raportu)?
Dzieci defaworyzowane to dzieci, które mają ograniczony dostęp do edukacji. Są to m.in. : ubóstwo, przynależność do defaworyzowanych klas społecznych, analfabetyzm funkcjonalny i niski poziom wyksztalcenia rodziców oraz gtradycje religijne związane z życiem kulturalnym, w którym nie ceni się alfabetyzmu. Wprawdzie niski poziom dochodów czy przynależność do grupy etnicznej nie musi być decydującym czynnikiem w rozwoju, jednak łączenie różnych czynników ma poważne konsekwencje dla rozwoju dziecka. Istnieje kilka potencjalnych grup ryzyka, których rozkład jest zróżnicowany zależnie od kraju europejskiego:
1) gospodarstwa domowe z jednym rodzicem wychowującym małe dziecko
2) 3% całej populacji dzieci w wieku poniżej 6 lat w Europie stanowią dzieci z obcym obywatelstwem
3) niemal 1/6 europejskich gospodarstw domowych (17%) z dzieckiem w wieku poniżej 6 lat żyje na granicy ubóstwa
Jakie działania podejmowane są w odniesieniu do dzieci defaworyzowanych:
- specjalne programy do nauki języka służące przede wszystkim podniesieniu poziomu znajomości drugiego języka, ale czasem także języka ojczystego. Najczęściej stosuje się zajęcia wyrównawcze lub zapewnia się specjalistyczną opiekę starszym dzieciom (w wieku 3-6 lat)
- zatrudnianie dodatkowej kadry w placówkach ogólnodostępnych, do których uczęszczają wszystkie dzieci, ale które przyjmują też dzieci mające trudności
- tworzenie odrębnych placówek lub oddziałów dla poszczególnych grup: dzieci osób bezrobotnych, dzieci uchodźców, dzieci Romów, mniejszości etniczne, dzieci znajdujące się w szczególnej sytuacji (np. sierot czy dzieci rozdzielonych z rodzicami z różnych powodów)
Mówi się o 3 strategiach pomocy finansowej placówkom opieki:
- dodatkowa pomoc finansowa lub/i dodatkowa kadra
- zachęty finansowe dla osób pracujących z dziećmi zagrożonymi lub w placówkach, w których większość dzieci pochodzi z grup ryzyka
- dodatkowe wsparcie finansowe ze strony centralnego szczebla władz lokalnych uwzględniające regionalne czynniki demograficzne i społeczno- ekonomiczne
Najczęstszymi czynnikami, które prowadzą do wykluczenia ze wczesnej edukacji i opieki nad dzieckiem są koszty i brak miejsc. W celu wyeliminowania tych czynników dzieci z najbardziej defaworyzowanych rodzin są wspierane finansowo przez państwo. Często stosuje się różne ulgi podatkowe, a wysokość opłat za placówki publiczne są uzależnione od dochodu rodziny i liczby dzieci.
7. Zasady organizowania opieki nad małym dzieckiem w Europie .
Wiek dziecka nie ma wpływu na aktywność zawodową mężczyzn, natomiast istotnie wpływa na aktywność zawodową kobiet (kobiety częściej niż mężczyźni rezygnują z pracy w celu opiekowanie się dzieckiem).
W Europie występują 2 główne modele opieki nad dzieckiem:
1) dzieci uczęszczają do zintegrowanych placówek, w których poziom nauczania jest taki sam dla wszystkich dzieci, które nie osiągnęły jeszcze wieku szkolnego. W każdej placówce jest tylko jeden zespół kierowniczy dla dzieci w każdym wieku. Nauczyciele mają takie same kwalifikacje i wynagrodzenie niezależnie od tego, czy pracują z dziećmi młodszymi czy też starszymi. Wychowawcom towarzyszy często kadra specjalizująca się w opiece nad dzieckiem, ale nie ściśle powiązana z edukacją dzieci, tzn. opiekunki, pielęgniarki zawodowo zajmujące się noworodkami.
2) drugi model jest bardziej popularny w Europie, dostosowuje się tutaj edukację do wieku dziecka ( dla dzieci 0-3 lat i dla dzieci od 3-6 lat)
- W większości krajów europejskich edukacja jest dostępna dla dzieci już od urodzenia ( w praktyce jest najczęściej od 3 miesiąca życia), w Danii, Słowacji czy Liechtensteinie dolną granicą wieku jest mniej więcej 6 miesięcy, natomiast w Bułgarii, Estonii, na Litwie, Łotwie oraz w Austrii, Słowenii i Szwecji oferta ta dostępna jest dopiero od 1 roku życia
- przeszkodą dla wcześniejszego posyłania dzieci do placówek są ubezpieczenia społeczne. Rodzic mając dłuższy urlop i wysokie świadczenia na dziecko będzie wolał zostać z nim w domu. Ponadto są przepisy prawne, które mówią o tym, że jeżeli dziecko uczęszcza do placówki przedszkola, to wówczas urlop dla rodzica się skraca, a świadczenie maleje. Rodzice, którzy mają niskie dochody i nie mają świadomości, że wczesna edukacja istotnie wpływa na rozwój dziecka, w większości wypadków będą chcieli pozostać z dziećmi w domu
- w krajach, które przyjęły model zintegrowany zagwarantowano prawo do dostępu do edukacji. Jeżeli nie ma wystarczającej ilości miejsc, kieruje się różnymi wytycznymi (zatrudnienie rodziców, wiek dziecka)
- dla dzieci najmłodszych nie jest wymagany program nauczania, natomiast dla dzieci w wieku 3-6 lat jest on już konieczny. Na tym etapie już ważne jest rozwijanie się dziecka, przygotowanie go do nauki pisania, czytania, liczenia. Kadra nauczająca dzieci w wieku 3-6 lat musi być w pełni wykwalifikowana pedagogicznie
- jeżeli chodzi o godziny otwarcia placówek, to są to placówki pracujące w niepełnym wymiarze godzin, jednak znaczna większość dostosowuje się do godzin pracy rodziców
- stosunek liczbowy dzieci do kadry powinien wynosić mniej więcej jeden nauczyciel na 10 dzieci w wieku poniżej 3 lat, natomiast w przypadku dzieci w wieku 3-6 lat max od 20 do 25 dzieci
- jeżeli chodzi o opłaty to w większości krajów nie jest wymagana opłata dla 3latków bądź jest ona dofinansowana , natomiast w przypadku dzieci młodszych jest wymagana, oprócz w Węgrach
9. Argumenty przemawiające na rzecz edukacji 6 - letniego dziecka.
A) ZA:
- edukacja we wczesnym etapie jest bardziej efektowna i sprawiedliwa: korygowanie niepowodzeń w późniejszym okresie nie jest tak efektowne; dzieci w tym wieku mają najbardziej chłonne umysły
- edukacja przedszkolna ułatwia dalszą naukę
- edukacja przedszkolna zapobiega odsiewowi szkolnemu
- może przyczynić się do wyrównywania szans edukacyjnych
- edukacja nastawiona na poszukiwanie informacji
- edukacja wykorzystuje potencja dziecka
- nauczanie zintegrowane
- współczesna szkoła stwarza różne sposoby aktywności dzieci
- 80% rodziców potwierdza, że nie żałuje, że ich dziecko poszło jako 6latek do szkoły
- dzieci są ciekawe, często same chcą wcześniej iść do szkoły, nie można więc hamować ich rozwoju
- ocena opisowa
- wyrównywanie szans edukacyjnych (zapewnienie dostępu do edukacji)
- świadczenia na rzecz rodzin kształcących dzieci, dofinansowywanie szkół, aby wyrównywać poziom edukacji
- upowszechnianie wychowania przedszkolnego dla dzieci w wieku 3-5 lat
- koncentracja na przedszkolu, to jak wyedukujemy małe dziecko będzie miało wpływ na jego dalsze działanie
przeplatanie zajęć dydaktycznych z zabawą i odpoczynkiem
- na teście trzecioklasisty lepiej wypadły dzieci, które jako 6latek poszły do szkoły
- 6letnie dziecko jest bardziej odważne, nie boi się zadawać pytań, a w otoczeniu 7latków staje się bardziej staranne
wg badań IBE 2010r. 83% dzieci lubi chodzić do szkoły, 81% się w niej podoba a 80% uważa się za zdolne
B) PRZECIW:
- w podstawie programowej edukacja uwzględnia dziecko przeciętne, przeciętność stałaby się standardem
- powierzchowne działania nauczycieli
- powielanie tematyki przedszkolnej w klasach 1-3
- uczniowie przez większość czasu robią ćwiczenia w podręcznikach zamiast rozwijać umiejętność dyskutowania, analizowania, nabierania doświadczenia poprzez czyny
- dużo nauczycieli nie wykazuje chęci indywidualnego opracowania programu nauczania, powielane są złe metody niedostosowane często do grupy
- wycofanie nauki czytania z przedszkoli
- nauczyciele nie są dobrze przeszkoleni
- szkoły nie są odpowiednio przygotowane, np. brak świetlic, zajęcia świetlicowe odbywają się w wolnych klasach, w świetlicy przebywają dzieci w różnym wieku
- nieznajomość psychologii rozwojowej zarówno przez rodziców jak i przez nauczycieli, niewiedza o potrzebach dzieci
- ograniczony budżet, mniejsze dofinansowania
- przedłużenie wieku emerytalnego- ponad 60letni nauczyciele często mają problemy ze zdrowiem i nie chce im się pracować, robią wszystko od niechcenia
- podręczniki nie pozwalają dziecku na samodzielne analizowanie treści (wszystko ma podane)
- wg sondaży 58% Polaków uważa, że posłanie 6latków do szkoły to zły pomysł, a 62% uważa, że pomieszczenia w szkołach nie są przystosowane dla młodszych dzieci
10. Argumenty na rzecz wprowadzenie do wczesnej edukacji :
A) oceny opisowej
- indywidualna, ustna lub pisemna, przekazuje osiągnięcia edukacyjne ucznia odnośnie celów kształcenia na danym etapie rozwoju
- dokumentuje etapy przyswajania i nabywania nowych umiejętności
- komentarz pedagogiczny poprzedza wnikliwa interpretacja, co zapewnia dziecku sukces na miarę jego możliwości
- indywidualizacja podejścia do ucznia
- dostosowanie działań nauczyciela do potrzeb każdego dziecka
- precyzyjnie definiuje każdy sukces dziecka
- nie mierzy wszystkich jedną miarą
- wskazuje trudności jakie napotyka uczeń i ukierunkowuje jego działanie na ich pokonanie
- uczeń dowiaduje się co robi źle, jak to może poprawić i jak daleką drogę ma do osiągnięcia celu
- motywuje do samooceny i samokontroli oraz krytycyzmu ucznia wobec siebie
- uświadamia, że wysiłek się opłaca, nie zniechęca ucznia do podejmowania wysiłku negatywnym wydźwiękiem, zwraca uwagę na błędy ucznia, uczeń we co zmienić, poprawić
- motywuje do dalszej pracy, dziecko zawsze znajdzie taki element, który uzyskał aprobatę
- w każdym znajduje pozytywne oceny, za które można ucznia pochwalić
- bardziej niż oceny z przedmiotów zachęca do pracy słabszych w nauce
- zmniejsza stres uczniów, zwłaszcza tych, którzy mają problemy dydaktyczne
- wskazuje na cechy osobowości, które uczeń powinien pielęgnować i te, których powinien się wyzbyć
- pozwala lepiej poznać ucznia, dostrzec jego emocje, uczucia a nie tylko zaplecze intelektualne
- zwalcza współzawodnictwo
- milsza atmosfera w klasie
- pozwala uniknąć etykietowania dzieci, dzieleniu ich na lepszych i gorszych
- podmiotowe traktowanie ucznia
- źródło wiadomości dla nauczycieli o stosowaniu metod i form
- rodzicom dostarcza: informacje o rozwoju dziecka, osiągnięciach, sukcesach, problemach wraz ze wskaźnikami i sugestiami do dalszej pracy, dostarcza informacji o aktywności dziecka w szkole
B) nauczania zintegrowanego:
- łagodne przejście od wychowania przedszkolnego do edukacji szkolnej
- zajęcia i przerwy nauczyciel dostosowuje do aktywności dzieci
- tworzone są sytuacje, w których działają dzieci
- ukazanie nauki jako całości, pokazanie związków z różnymi przedmiotami
- praca zorientowana na dziecko, które jest podmiotem i indywidualnością
- zwraca uwagę na potrzeby i zainteresowanie ucznia
- bierze pod uwagę jego opory i bariery
- motywuje, by nauka była przyjemna i satysfakcjonująca
- zapewnia komfort psychiczny i fizyczny
- zajęcia przeprowadza jeden nauczyciel
- ocena opisowa
- nie ma podziału na przedmioty, zamiast tego jest podział na bloki tematyczne, zgodne z zainteresowaniami uczniów