WEWNĘTRZNE SŁUŻBY OCHRONY

Wewnętrzne służby ochrony stanowią uzbrojone i umundurowane zespoły pracowników, powołane do ochrony przedsiębiorstw lub jednostek organizacyjnych. Mogą one funkcjonować w zakładach produkcyjnych, handlowych, usługowych i innych, do których odnosi się termin przedsiębiorstwa oraz w innych instytucjach , związkowych, korporacyjnych, zakładach użytkowności publicznej, do których odnosi się termin jednostki organizacyjne. Są one więc powoływane dla ochrony obszarów, obiektów i urządzeń, którymi zarządzają przedsiębiorcy. Wewnętrzne służby ochrony podlegają kierownikowi jednostki lub osobie pisemnie przez niego upoważnionej, bezpośrednio podporządkowanej temu kierownikowi. Nazwę wewnętrznej służby ochrony tworzy kierownik jednostki, w której ta służba działa, uwzględniając rodzaj produkcji lub charakter działalności jednostki, albo nazwę chronionego obszaru, obiektu lub urządzenia. Wewnętrzne służby ochrony mogą być powołane w obiektach: wpisanych do ewidencji obszarów, obiektów i urządzeń podlegających obowiązkowej ochronie, prowadzonej przez wojewodów, nieujętych w ewidencji przez wojewodów, na wniosek ich kierowników uzasadniony ważnym
interesem gospodarczym lub publicznym, na podstawie zezwolenia właściwego terytorialnie
komendanta wojewódzkiego Policji, wydanego w drodze decyzji administracyjnej.

Strukturę organizacyjną wewnętrznej służby ochrony, w zależności od rodzaju i wielkości jednostki mogą tworzyć: oddziały, pododdziały, samodzielne posterunki.

W zależności od składu struktury organizacyjnej w wewnętrznej służbie ochrony można tworzyć następujące stanowiska służbowe:

a) szef ochrony,

b) zastępca szefa ochrony,

c) dowódca zmiany,

d) starszy wartownik,

e) wartownik – konwojent,

f) młodszy wartownik – konwojent.

Wewnętrzne służby ochrony w szczególności:

zapewniają ochronę mienia w granicach chronionych obszarów i obiektów,

zapewniają ochronę ważnych urządzeń jednostki, znajdujących się poza granicami chronionych obszarów i obiektów, konwojują mienie jednostki, wykonują inne zadania wynikające z planu ochrony jednostki.

Pracownicy wewnętrznej służby ochrony mogą być wyposażeni i uzbrojeni w środki przymusu bezpośredniego i broń palną w ilościach umożliwiających wykonywanie zadań

Pracowników wewnętrznej służby ochrony, w zależności od potrzeb, wyposaża się w:

łączność bezprzewodową,

kamizelki i hełmy kuloodporne,

maski przeciwgazowe,

latarki elektryczne,

środki opatrunkowe,

środki transportu.

UZBROJENIE SPECJALISTYCZNYCH UZBROJONYCH FORMACJI OCHRONNYCH

Specjalistyczne uzbrojone formacje ochronne – to wewnętrzne służby ochrony oraz przedsiębiorcy, którzy uzyskali koncesję na prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie usług ochrony osób i mienia, posiadających pozwolenie na broń na okaziciela, wydane na podstawie odrębnych przepisów; Do obszarów, obiektów, urządzeń i transportów podlegających obowiązkowej ochronie przez specjalistyczne uzbrojone służby ochronne lub odpowiednie zabezpieczenie techniczne należą w szczególności: ważne dla obronności państwa: zakłady produkcji specjalnej oraz zakłady, w których prowadzone są prace naukowo badawcze lub konstruktorskie w zakresie takiej produkcji, zakłady produkujące, remontujące i magazynujące uzbrojenie, urządzenia i sprzęt wojskowy, magazyny rezerw państwowych,

b) ważne dla interesu gospodarczego państwa:

zakłady mające bezpośredni związek z wydobyciem surowców mineralnych o strategicznym znaczeniu dla państwa, porty morskie i lotnicze, banki i przedsiębiorstwa wytwarzające, przechowujące bądź transportujące wartości pieniężne w znacznych ilościach,

c) ważne dla bezpieczeństwa publicznego:

zakłady, obiekty i urządzenia mające istotne znaczenie dla funkcjonowania aglomeracji miejskich, których zniszczenie lub uszkodzenie może stanowić zagrożenie dla życia i zdrowia oraz środowiska, w szczególności elektrownie i ciepłownie, ujęcia wody, wodociągi i oczyszczalnie ścieków, zakłady stosujące, produkujące lub magazynujące w znacznych ilościach materiały jądrowe, źródła i odpady promieniotwórcze, materiały toksyczne, odurzające, wybuchowe bądź chemiczne o dużej podatności pożarowej lub wybuchowej,

rurociągi paliwowe, linie energetyczne i telekomunikacyjne, zapory wodne i śluzy oraz inne
urządzenia znajdujące się w otwartym terenie, których zniszczenie lub uszkodzenie może
stanowić zagrożenie dla życia lub zdrowia ludzi, środowiska albo spowodować poważne straty materialne,

d) ważne dla innych ważnych interesów państwa: zakłady o unikalnej produkcji gospodarczej,

obiekty i urządzenia telekomunikacyjne, pocztowe oraz telewizyjne i radiowe, muzea i inne obiekty, w których zgromadzone są dobra kultury narodowej, archiwa państwowe.

Specjalistyczne uzbrojone formacje ochronne mogą być wyposażone w:

broń palną krótką – pistolety i rewolwery,

broń palną długą – pistolety maszynowe i strzelby gładko lufowe „Pump – Action”,

broń sygnałową,

środki przymusu bezpośredniego, na które zgodnie z odrębnymi przepisami wymagane jest pozwolenie na broń:

broń gazową – pistolety i rewolwery,

ręczne miotacze gazu,

paralizatory elektryczne.

Specjalistyczne Uzbrojone Formacje Ochronne (SUFO) - wewnętrzne służby ochrony, które są tworzone na podstawie ustawy o ochronie osób i mienia z 1997 r.

SUFO tworzone są jako prywatne firmy przez osoby, które uzyskały koncesje na prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie usług ochrony osób i mienia, posiadają pozwolenie na broń na okaziciela, wydane na podstawie odrębnych przepisów.

Podstawowym zadaniem SUFO jest ochrona osób i mienia (ochrona obiektów, konwojowanie). Zadanie te realizują pracownicy ochrony posiadający licencję (1 lub 2 stopnia). SUFO w zakresie ochrony osób i mienia ma obowiązek współpracy z Policją, jednostkami ochrony przeciwpożarowej, obrony cywilnej i strażami miejskimi.

Nadzór nad działalnością specjalistycznych uzbrojonych formacji ochronnych sprawuje Komendant Główny Policji

do zakresu działania wewnętrznej służby ochrony należy:

zapewnienie bezpieczeństwa osób znajdujących się w granicach chronionych obszarów i obiektów jednostki, ochrona obiektów, pomieszczeń i urządzeń jednostki przed dostępem do nich osób nieuprawnionych, ochrona mienia jednostki przed kradzieżą, zniszczeniem lub uszkodzeniem, konwojowanie mienia jednostki, zapobieganie zakłóceniom porządku na terenie jednostki oraz powiadamianie kierownika jednostki o zdarzeniach powodujących naruszenie porządku, ujawnianie faktów dewastacji mienia jednostki, niezwłoczne powiadamianie organów ścigania o czynach przestępczych zaistniałych na terenie
jednostki i zabezpieczanie miejsca ich popełnienia do czasu przybycia organów ścigania.