Wojciech Piotr Kacper von Prusakiewicz.

jego opracowania :
tu są te moje odpowiedzi nie ma wszystkiego ale nie wiem gdzie to znałeś w książce tego nie wiec już sam nie wiem a w Internecie tez nie ma ;/
pozdrawiam ;)

11 pkt.
Dywergencja – jest to połacznie jednego neurony (ich kolbek) presynaptycznego z kilkoma nauropnami postsynaptycznymi
Konwergencja – jest to połacznie kilku neuronów (ich kolgek) presynpycznych z tylko jednym neuronem postsynaptycznym

12 pkt.
Receptory -
Białka, których budowa umożliwia rozpoznanie i przyłączenie właściwego przekaźnika. Związana cząsteczka może być przetransportowana do wnętrza komórki lub służyć jako sygnał do odpowiedniej reakcji.

Kodowanie informacji czuciowej -
wrażenie czuciowe powstaje jako kombinacja czterech podstawowych elementów. Są to :
a) rodzaj bodźca : zależny od dwóch czynników. Po pierwsze w danym włóknie nerwowym potencjały czynnościowe są generowane po zadziałaniu bodźca adekwatnego dla danego receptora. Po drugie informacja jest przenoszona przez łańcuchy specyficznych polaczę w układzie nerwowym, które prowadza do określonego receptora do określonych Pol kory mózgu. Inne neurony są elementami drogi wzrokowej, słuchowej, inne w przewodzeniu informacji proprioreceptywnych

b) lokalizacja bodźca : działającego w określonym miejscu organizmu także wiąże się z hierarchiczna, organizacja dróg czuciowych, które prowadza do receptora przez neurony pośredniczące, wzgórze do określonych pól korowych. Każdy neuron czuciowy ma przyporządkowane tzw. pole receptorowe czyli przestrzeń w której działający bodziec jest w stanie go pobudzić. Zlokalizowanie bodźca jest ułatwione przez jeszcze jedna cechę charakterystyczna dla dróg przewodzenia czucia, mianowicie ich organizacje topograficzna. Włókna nerwowe przenosza informacje z określonych części ciała leżą obok siebie i ostatecznie dochodzą do leżących obok siebie pól korowych mózgu. Zjawisko to nazywa się somatotopia, a regularny układ włókien układem somatotopicznym.
c) intensywność : wrażenie czuciowe jest w zasadzie proporcjonalne do siły bodźca. Każdy receptor lub włókno nerwowe ma swój próg pobudliwości określający sile bodźca koniecznego do wygenerowania impulsu nerwowego. Bodziec podprogowy może nie jest wiec odczuwalny. Informacje o sile bodźca może być przekazywany na dwa sposoby.
pierwszy polega na zmianie częstotliwości potencjałów czynnościowych przewodzonych we włóknach nerwowych, drugi sposób polega na aktywacji rożnej liczby receptorów danego typu, które rozmieszczane są w obszarze działania bodźca.
d) czas trwania : bodźca jest kodowany przez neuron czuciowy w postaci odpowiedniej sekwencji potencjałów czynnościowych. Istnieją dwa sposoby kodowanie zależne od tego czy receptory wolno czy szybko adaptują. Szybko adaptujące – odpowiadają na bodziec impulsowy tylko na początku jego zadziałania, po czym pozostają nieaktywne aż do momentu zakończenia działania bodźca. Receptory wolno adaptaujace – generują impulsy przez cały czas trwania bodźca, od jego początku do zakończenia, zwykle ze zmniejszająca się częstotliwością wylądowań.






13 pkt.
Droga czuciowa – łańcuch neuronów i ośrodków nerwowych uczestniczących w

przekazywaniu informacji z danego narządu zmysłu do OUN. Pod wpływem sumowania

potencjałów generacyjnych powstają impulsy nerwowe przewodzone przez włókno wstępujące

(aferentne, czuciowe, dośrodkowe, dośrodkowe) do ośrodka nerwowego. Pierwszy neuron

czuciowy nazywany jest protoneuronem.

Większość dróg czuciowych jest trójneuronowa:

ciała nauronów I rzędu znajdują się w zwojach międzykręgowych

ciała nauronów II rzędu znajdują się w rdzeniu kręgowym lub rdzeniu przedłużonym
ciała nauronów III rzędu znajdują się w wzgórzu

CZUCIE EKSTERORECEPTYWNE – rozmieszczone sa w tkance podskórnej i skorze
Zdolność odbierania bodźców z bliskiego otoczenia, działające na receptory w skórze, np. wrazen dotykowych, temperatury ciepla /zimna, bólu , ucisku

Receptory skóry: w skórze człowieka umieszczone są liczne, różniące się w budowie, receptory czuciowe. Odbierają one ból, dotyk, ucisk, ciepło i zimno.

Czucie bólu- odbierane jest za pośrednictwem wolnych zakończeń nerwowych. Rozłożone są one gęstą siecią po całej powierzchni skórnej organizmu (gęstość receptorów wynosi od 50-200 na cm²). Występują w błonach łącznotkankowych narządów wewnętrznych oraz w naczyniach krwionośnych. Impuls bólowy powstaje pod wpływem silnego bodźca. Przekazywany jest on następnie do ośrodkowego układu nerwowego i to właśnie tam powstaje wrażenie bólu. Jeśli ból jest mocny to zostaje szybko i prawidłowo zlokalizowany. Jeśli jednak impulsy bólowe są słabsze- to czucie bólu zostanie wywołane po upływie kilku sekund. Bywa jednak i tak, że ból zostaje błędnie umiejscowiony. Pamiętać także należy o możliwości promieniowania bólu. Wówczas jest on odczuwany na większej przestrzeni ciała.

Czucie dotyku i ucisku (receptor dotykowy zwany jest ciałkiem Meissnera, a uciskowy- to ciałka Vater- Paciniego) - czucie dotyku odbierane jest przez mechanoreceptory. Zalicza się do nich receptory koszyczkowe (występują w okolicach cebulki włosowej) oraz ciałka dotykowe (które znajdują się pod kolczastą warstwą naskórka). Odbierane są w ten sposób bodźce z tych części ciała, które nie są owłosione.

Czucie zimna i ciepła (Ciałko Krausego i ciałko Ruffiniego) ; Człowiek ma zdolność do rejestrowania uczucia zimna bądź ciepła dzięki termoreceptorom. Ciałka Krausego występują bliżej powierzchni skóry (do 0,18 mm). Jest ich zdecydowanie więcej niż ciałek ciepła. Ciałka Ruffiniego znajdują się w głębszych partiach skóry ( na głębokości 0,3 mm).

14 pkt.
Proprioreceptor, proprioceptor – receptor reagujący na procesy zachodzące wewnątrz organizmu, np. receptor czucia głębokiego informujący o pozycji ciała.
Proprioreceptory występują w mięśniach szkieletowych, ścięgnach i stawach
Informują o położeniu ciała oraz jego części względem siebie

15 pkt.
Fotoreceptory – wykrywające działanie energii świetlnej na siatkówkę. Są wraz lewe na światło.
Droga wzrokowa – informacje z siatkówki biegnie najpierw do ciał kolankowych bocznych we wzgórzu a następnie do płata potylicznego kory mózgu. Aksony przebiegające w nerwie wzrokowym dochodzą najpierw do skrzyżowania wzrokowego na podstawie mózgowia , gdzie cześć z nich przechodzi na przeciwna stronę mózgu, a cześć biegnie dalej nieskrzyżowana. Jako pasma wzrokowe kierują się one dalej do neuronów ciał kolankowych bocznych. Odgałęzienie pasm wzrokowych prowadza także do okolicy wzgórków górnych blaszki pokrywy w śródmózgowiu – to polaczenie ma Znaczenie miedzy innymi w odruchu zwężania źrenic na światło. Aksony neuronów ciał kolankowych bocznych tworzą w istocie białej półkuli promienistości wzrokowa, która prowadzi do kory Plata potylicznego. Pierwotnie pole wzrokowe znajduje się wokół bruzdy ostrygowej (pole 17 wg Brodmanna) a przylegają do niego pola wzrokowe kojarzeniowe (18 i 19). Do Pol wzrokowych kory prawej półkuli dochodzą informacje z prawych połówek bu siatkówek , do półkuli lewej odwrotnie. Reprezentacja poszczególnych fragmentów siatkówki nie jest tez równomierna. Najwięcej miejsca w korze zajmują pola odbierające wrażenia z plamki żółtej.