Stereotypy kierują naszym życiem, pomimo iż każdy z nas się przed nimi broni i twierdzi, że nie przywiązuje do nich wagi to i tak otaczają one nas mocno i czasem zaciskają pętle wokół naszych przekonań, poglądów. W naszym społeczeństwie „żyje swoim życiem” wiele kontrowersyjnych, drażliwych, czasem niepoprawnych, a czasem pozytywnych stereotypów. Jedne w większym lub mniejszym stopniu napawają mnie odruchami agresywnymi, inne są dla mnie obojętne. Jednym ze stereotypów, które szczególnie mnie irytują to ten, że każda kobieta musi (MUSI!!!) umieć gotować, piec, smażyć, ogólnie być królową kuchni, która uwielbia te wszystkie sprzęty kuchenne, garnki, patelnie, a jej głównym celem w życiu jest stworzenie dania idealnego dla wiecznie zmęczonego męża i wygłodzonych dzieci, którzy odgadując jej najskrytsze marzenia o prezencie bożonarodzeniowym, urodzinowym, imieninowym obdarowują ją kolejnym robotem kuchennym, książką kucharską, czy też zestawem garnków, a w najlepszym przypadku ekspresem do kawy, żeby nie tracąc czasu na zaparzenie kawy dla męża mogła ten czas poświecić na zrobienie mu śniadania. Dlaczego każda kobieta musi umieć i chcieć gotować? Otóż nie musi! Ja nie umiem i żyję- nadal jako kobieta. Niestety w naszym społeczeństwie trudno walczyć z tak pozornie błahym stereotypem. Szczególnie słysząc od teściowej, że jej synek (a nasz mąż) chodzi niedożywiony, a kobieta co nie gotuje to albo do niczego nie nadająca się „damulka” albo zatwardziała feministka, która jest nią tylko dlatego, że panuje teraz moda na antydomowe obowiązki. Podobno stereotyp stereotypowi nie równy, i jedne są bardziej ważne, drugie mniej. Jednak skąd wiedzieć, które to te mniej istotne? Uważam, że aby nie oszaleć od takich rozważeń należy walczyć tylko z tymi stereotypami, które nas osobiście dotykają. Więc ja nie będę gotować dlatego, że tak to kobiecy obowiązek i tego wymaga ode mnie rodzina, społeczeństwo, lecz jeżeli już zawędruje do kuchni i wyciągnę zestaw garnków, które dostałam na imieniny to tylko dlatego, że sama tego chcę, a nie że zostałam społecznie do tego przymuszona! A mąż jeśli jest głodny może ugotować sobie sam, bo kto powiedział, że gotowanie to nie męski zajęcie?