Konstruowanie zdrowotnego programuukacyjnego w oparciu o procedurę WORD

Konstruowanie zdrowotnego programu edukacyjnego w oparciu o procedurę Fundacji Dreyfus’a

Podstawowe założenia budowania zdrowotnych programów edukacyjnych

  1. globalność – zakładająca możliwość dotarcia do jak największej liczby bezpośrednich adresatów,

  2. dynamiczność – charakteryzująca się elastycznością doboru celów do poszczególnych grup odbiorców, z uwzględnieniem lokalnych możliwości i warunków,

  3. terytorialność – jako pewnego rodzaju sztywność proponowanych rozwiązań, co do określonego obszaru, która łączy się z wcześniejszym przeprowadzeniem potrzeb społeczności na konkretnym terenie

Te trzy podstawowe cechy są ściśle związane z faktem, że najlepsze rezultaty działań prozdrowotnych uzyskuje się wówczas, kiedy łączy się je z wykorzystywaniem sił środowiskowych istniejących na danym obszarze społecznym.

Tego rodzaju podejście nazywane jest tworzeniem koalicji w środowisku lokalnym, a jego najistotniejszymi walorami są:

Spektrum zainteresowań Fundacji Dreyfus’a
w dziedzinie promocji zdrowia

Rok założenia Fundacji – 1988

Działalność ma na celu ułatwiać jednostkom i społecznościom wdrażanie procesu rozwiązywania problemów zdrowotnych.

Fundacja angażuje swoje wysiłki w pomoc ludziom, aby potrafili pomagać samym sobie i innym, poprzez wzmacnianie realizowanych programów zdrowotnych oraz korzystanie z dostępnych zasobów we wdrażaniu nowych projektów lub powielaniu wcześniej zrealizowanych.

Spektrum zainteresowań Fundacji Dreyfus’a
w dziedzinie promocji zdrowia

Program „Rozwiązywanie problemów dla poprawy zdrowia” (Problem Solving for Better Health – PSPH), mający na celu wyposażenia jednostek w środek umożliwiający tworzenie pozytywnych zmian w społecznościach.

Strategia „Rozwiązywanie problemów dla poprawy zdrowia” (PSBH)

Rozwiązywanie problemów dla inicjatyw poprawy zdrowia (PSBHI) – zasadnicze pytania

Rozwiązywanie problemów dla poprawy zdrowia – inicjatywa pielęgniarska (PSBHN)

Punktem wyjścia była zachęta pielęgniarek do spożytkowania swojego potencjału w zakresie rozwiązywania problemów zdrowotnych. Zakres ich działań dotyczyć może kwestii ochrony zdrowia nakierowanych na pojedyncze osoby, całe rodziny i społeczności. Pielęgniarki tworzą wielką, jednak rzadko wykorzystywaną i niedocenianą siłę w dziedzinie systemu ochrony zdrowia. Właśnie z tego powodu oraz z przyczyn dotyczących najczęstszego bezpośredniego kontaktu z pacjentem, to ta grupa zawodowa może w olbrzymim stopniu wpływać na poprawę stanu zdrowotnego.

Komunikacja dla poprawy zdrow)ia (CBH

Głównym celem jest tworzenie innowacyjnych, dynamicznych i interakcyjnych centrów informacji zdrowotnych. Ich zadaniem ma być rozpowszechnianie regionalnych i międzynarodowych informacji z zakresu zdrowia oraz zbieranie, organizowanie i wymiana odpowiednich doświadczeń i rozwiązań z dziedziny problemów zdrowia poprzez wykonywanie regionalnych opracowań dostępnych szerokiej społeczności. Upowszechnianie takich raportów powinno odbywać się z wykorzystaniem dostępnych mediów.

Główne założenia konstrukcji zdrowotnych programów społecznych według metodologii Fundacji Dreyfus’a Proces PSBH ogniskuje się na etapowym rozwiązywaniu problemów zdrowotnych w małych społecznościach, opartym na metodzie „krok po kroku”.

Metodologia programu „Rozwiązywanie problemów dla poprawy zdrowia” – PSBH

Krok I – Definiowanie problemu zdrowotnego

Krok II – Wybór priorytetów

Krok III – Definiowanie rozwiązania

Krok IV – Konstruowanie planu działania

Krok V – Realizacja przygotowanego projektu

Krok I – Definiowanie problemu zdrowotnego, w którym głównym zadaniem jest rozpoznanie natury, rozmiaru i przyczyn podjętego problemu oraz czynników sprzyjających jego przezwyciężeniu.

Krok II – Wybór priorytetów, co jest związane z przeglądem konkretnych, rzeczywistych elementów cząstkowych problemu i rozstrzygnięcie ich istotności oraz kolejności ewentualnego rozwiązywania.

Krok III – Definiowanie rozwiązania, które jest najistotniejszą częścią działań koncepcyjnych. W tym celu należy określić możliwości rozwiązania problemu. Następować to powinno poprzez przegląd rodzajów rozwiązań, np: przez edukację, oddziaływania psychologiczne, prawne, biomedyczne itp. Jednocześnie pod uwagę powinny być brane dostępne środki, którymi aktualnie dysponujemy lub będziemy dysponować w niedalekiej przyszłości, podczas realizacji projektu. Do najważniejszych z nich należą zasoby ludzkie, środki techniczne, logistyczne czy finansowe. Zasadniczą częścią trzeciego kroku jest logiczne i precyzyjne sformułowanie rozwiązania. Przybiera ono postać tzw. „dobrego pytania”.

Dobre pytanie powinno spełniać następujące warunki:

Schemat „dobrego pytania” według Fundacji Dreyfus’s…….

Krok IV – Konstruowanie planu działania, który stanowi praktyczne narzędzie organizacyjne, dzięki któremu inni mają możliwość zapoznania się z zamiarami i drogami dochodzenia do konkretnych rozwiązań. Zatem można go uznać za narzędzie komunikowania się z innymi.

Dobry plan powinien składać się z czterech części, odpowiadających na następujące pytania:

  1. Dlaczego problem został podjęty?

W odpowiedzi należy nakreślić tło problemu, jego znaczenie dla społeczności do której jest skierowany oraz ewentualne uzasadnienie, poparte np. danymi statystycznymi.

  1. Co zostało zaplanowane?

Odpowiedź z reguły jest zawarta w „dobrym pytaniu”, jednakże wszystkie działania w tym miejscu powinny zostać uściślone i precyzyjnie zaprezentowane.

Dobry plan powinien składać się z czterech części, odpowiadających na następujące pytania:

  1. W jaki sposób będzie następowała realizacja przyjętych do wykonania zadań?

Odpowiadając na to pytanie należy szczegółowo podać informacje dotyczące wykonawców oraz planowanej pracy, która przyniesie założone rozwiązywanie problemu. Zasada przyświecająca tej części planu postuluje prezentacje jak największej ilości szczegółów.

  1. Jak zostanie oceniona efektywność projektu?

Z oceną realizacji projektu łączy się możliwość weryfikacji sukcesu bądź niepowodzenia rozwiązania konkretnego problemu zdrowotnego. Mierzenie efektów wiąże się z obiektywną ewaluacją stopnia osiągnięcia celu i wyciagnięcia wniosków na przyszłość dla samego siebie bądź dla innych, którzy w przyszłości mogą uniknąć podobnych błędów lub potknięć.

Harmonogram działań zawierający odpowiedzi na następujące pytania:

Krok V – Realizacja przygotowanego projektu, która opiera się na powrocie do środowiska dla którego przygotowywany był projekt i zaangażowanie energii i umiejętności wdrażanie całego planu w życie. Generalna zasada, przyświecająca aktywności promującej zdrowie według pomysłodawców, ogniskuje się na stwierdzeniu, że nawet rozwiązywanie małych problemów zdrowotnych ułatwia rozwiązywanie problemów większych o szerszym znaczeniu społecznym. Istotne jest podjęcie działania.

Korzyści wdrażania programu „Rozwiązywanie problemów dla poprawy zdrowia”

Korzyści wdrażania programu „Rozwiązywanie problemów dla poprawy zdrowia”


Wyszukiwarka

Podobne podstrony:
Konstruowanie zdrowotnego programu edukacyjnego w oparciu o procedurę
Konstruowanie zdrowotnego programu edukacyjnego w oparciu oprocedurę
procedura bada ewaluacyjnych - program zaj , procedura badań ewaluacyjnych
Cenniki bud ~$wy Dokument programu Microsoft Office Word
Nowy Dokument programu Microsoft Office Word (2)
Nowy Dokument programu Microsoft Office Word (16)
Nowy Dokument programu Microsoft Office Word (3)
Nowy Dokument programu Microsoft Office Word (19)
Nowy Dokument programu Microsoft Office Word (2)
Nowy Dokument programu Microsoft Office Word
Edukacja zdrowotna program na zaliczneie
Nowy Dokument programu Microsoft Office Word 6
Fiza laborka Nowy Dokument programu Microsoft Office Word
Nowy Dokument programu Microsoft Office Word 2
Zasady konstruowania indywidualnego programu edukacji
Nowy Dokument programu Microsoft Office Word
Nowy Dokument programu Microsoft Office Word (2)
Nowy Dokument programu Microsoft Office Word (6)
Edukacja zdrowotna program na zaliczneie 2

więcej podobnych podstron