Drugi eksperyment Bargha i Chena (1996 dotyczył behawioralnych następstw automatycz-nej aktywizacji stereotypów. Przypuszczenia oparte były na idei istnienia związku pomiędzy percepcją i zachowaniem. Wcześniejsze badania nad treścią stereotypu ludzi starych (np. Brewer Dull i Lui, 1981; Perdue i Gurtman, 1990), jak również przeprowadzony przez nas pre-test wska-zywały, że stereotyp ten zawiera w sobie wyobra-żenią spowolnienia i słabości fizycznej. Pod poza rem złożonego z pomieszanych zdań testu do badania zdolności językowych, poddaliśmy oso-by badane procedurze torowania przy użyciu in nych niż wyżej wymienione elementów stereoty-pu ludzi starych (np. zapominalski, Floryda bingo). Pozostali uczestnicy eksperymentu otrzy mali test zawierający słowa nie związane z tym stereotypem (niezręczny, Kalifornia, jabłka).

Żeby pokazać, ze zaktywizowany został cały stereotyp, a nie tylko pojedynczy wymiar spowolnienia, żadne ze słów w teście nie odnosiło się do spowolnienia ani słabości fizycznej. Oczekiwali-śmy że poprzez aktywizację stereotypu ludzi sta-rych, zaktywizowane zostaną składające się nań między innymi wymiary fizycznego spowolnienia i słabości oraz, że powinno to mieć wpływ na za-chowanie uczestników eksperymentu. Oznacza to zatem, ze cały stereotyp ludzi starych, nie zaś pojęcie odnoszące się do pojedynczej cechy (wy-korzystano tu procedurę opracowaną przez De-vine'a, 1989, do automatycznej aktywizacji ste-reotypu Afro-Amerykanina), pełnił tu rolę pośred-niczącą wobec uzyskanego efektu. Po wypełnieniu testu językowego, osoby bada-ne otrzymywały informację, że eksperyment do-biegł końca, dziękowano im za udział w bada-niach. po czym opuszczały one pracownię. Główną zmienną zależną był czas potrzebny badanym na przejście odcinka korytarza o długości około 12 m. Czas ten był mierzony po kryjomu przez innego eksperymentatora, który udawał czekającego na wejście uczestnika badań, (nie wiedzącego jaki warunek eksperymentalny zastosowano wobec kolejno wychodzących osób). Zgodnie z hipotezą, osoby, u których poddano torowaniu treść stereo-typu, potrzebowały więcej czasu na przejście wy-znaczonej trasy niż badani z grupy kontrolnej. Późniejsza replikacja z udziałem dodatkowej gru-p uczestników dała podobne rezultaty. W obu zadaniach po przekroczeniu linii pomiaru czasu uczestnikom wyjaśniano zasady manipulacji eksperymentalnej. Podczas tej procedury, żadna z osób badanych nie zdawała sobie sprawy z wpły-wu testu językowego na jej zachowanie czy po-ddanym energii.

Przebadano dodatkową grupę osób w celu sprawdzenia alternatywnego wyjaśnienia wyni-ków tzn. ewentualnego wpływu bodźców związa-nych ze starością na pogorszenie nastroju osób podanych, a w konsekwencji spowolnienie ich zachów. Po aktywizacji stereotypu bądź prezen-tacji bodźców neutralnych osoby te proszono o wypełnienie kwestionariusza nastroju Salo-veya i Singera (1989). Nie uzyskano danych wska-zujących na pogorszenie nastroju u badanych ze zaktywizowanym stereotypem w porównaniu z osobami z grupy w której zastosowano neutralne bodźce torujące. Badani ze zaktywizowanym stereotypem byli w lepszym nastroju aniżeli oso-by z grupy kontrolnej, choć różnica ta nie była zwrotna