Wyrok Trybunału (piąta izba) z dnia 17 czerwca 1999 roku. Sprawa C-295/97.

Industrie Aeronautiche e Meccaniche Rinaldo Piaggio SpA przeciwko International Factors Italia SpA (Ifitalia), Dornier Luftfahrt GmbH i Ministero della Difesa.

Wniosek w trybie prejudycjalnym: Tribunale di Genova - WÅ‚ochy.

Pomoc państwa - Artykuł 92 traktatu WE (obecnie, po zmianie, art 87 WE) - Nowa pomoc - Uprzednie zgłoszenie.

Zbiory orzecznictwa Trybunału Europejskiego 1999 Strona I-03735

Streszczenie

1 W ramach postępowania wszczętego na podstawie artykułu 177 Traktatu WE (obecnie art 234 WE), Trybunał nie jest właściwy do dokonywania wykładni prawa krajowego do wydania orzeczenia w sprawie zgodności prawa krajowego z prawem wspólnotowym.

Jednakże, w zakresie przeglądu zgodności państw członkowskich z ich zobowiązań wynikających z art 92 traktatu (obecnie, po zmianie, art 87 WE) oraz artykuł 93 (obecnie 88 WE), sąd krajowy może, w celu ustalenia czy środek państwowy wprowadzony bez uwzględnienia procedury wstępnego badania określonych w art 93 (3) Traktatu powinien być przedmiotem tego postępowania, mają powód do interpretowania pojęcia pomocy, w artykule 92 Traktatu. Jeśli ma wątpliwości, czy dany środek należy zakwalifikować jako pomoc państwa, może zwrócić się do Komisji o wyjaśnienie tej kwestii i, zgodnie z drugim i trzecim akapicie artykułu 177 Traktatu, może lub musi odnosić się do Trybunału z pytaniem prejudycjalnym w sprawie wykładni art 92 Traktatu.

2 pojęcie pomocy jest szersze niż pojęcie subwencji, ponieważ obejmuje ono nie tylko świadczenia pozytywne, takie jak same subwencje, ale również środki, które w różnych formach zmniejszają obciążenia, które są normalnie na budżet przedsiębiorstwa i które, bez związku z subwencji w ścisłym tego słowa znaczeniu, mają ten sam charakter i ten sam skutek. Ponadto wyrażenie "pomoc" w rozumieniu Artykuł 87 (1) Traktatu WE (obecnie, po zmianie, art 92 (1) Traktatu WE), koniecznie istnienie korzyści przyznanych bezpośrednio lub pośrednio przy użyciu zasobów państwowych lub stanowiące dodatkowe obciążenie dla państwa lub jednostek wyznaczonych lub utworzonych przez państwo do tego celu.

Stosowania systemu odstępstwo od zasad prawa powszechnego odnoszące się do upadłości, na rzecz dużych przedsiębiorstw przemysłowych zagrożonych niewypłacalnością szczególnie duże zadłużenie w stosunku do niektórych, głównie publiczne, grup wierzycieli, należy uznać za powód do przyznania pomocy państwa w rozumieniu art 92 (1) Traktatu, w przypadku gdy ustalono, że przedsiębiorstwo

- Został zwolniony z dalszego prowadzenia działalności w warunkach, w których nie zostały dopuszczone do tego, czy przepisy prawa powszechnego dotyczące niewypłacalności zostały zastosowane, lub

- Cieszy się jeden lub więcej korzyści, takich jak gwarancja państwa, obniżonej stawki podatku, zwolnienia z obowiązku zapłaty grzywien i innych kar pieniężnych lub de facto zrzeczenie się wierzytelności publicznych w całości lub w części, która nie mogła domagać inny upadłego przedsiębiorstwa w ramach stosowania przepisów prawa powszechnego odnoszące się do upadłości.

3 To wynika zarówno z warunków i celów art 93 Traktatu (obecnie art 88 WE), że pojęcie pomoc istniejącą w rozumieniu artykułu 93 (1) obejmuje pomoc, jaka istniała przed wejściem w życie Traktatu i pomocy, które mogłyby być właściwie wprowadzane w życie zgodnie z warunkami określonymi w Art. 93 (3), włączając pomoc zgłoszona Komisji, ale w odniesieniu do których Komisja nie podjęła jeszcze stanowiska, po upływie rozsądnego okresu czasu, jaki upłynął do refleksji i badań, w odniesieniu do zgodności planowanej pomocy ze wspólnym rynkiem, jak wynika z wykładni Trybunału z dnia 93 (3) sprawa 120/73. Z drugiej strony, środki do przyznania lub zmiany pomocy, jeżeli zmiany mogą dotyczyć pomocy istniejących lub wstępne plany notyfikowane Komisji, należy uznać za nowy temat pomocy dla obowiązku zgłoszenia przewidzianego w art 93 (3).

W konsekwencji, jeśli okaże się, że system odstępstw od zasad prawa powszechnego odnoszące się do upadłości jest sam w sobie może doprowadzić do przyznania pomocy państwa w rozumieniu art 92 (1), że system nie może zostać oddany do eksploatacji, chyba że została notyfikowana Komisji i, jeżeli zostały zgłoszone, zanim Komisja podjęła decyzję stwierdzając, że plan pomocy jest zgodna ze wspólnym rynkiem, lub, jeżeli Komisja nie podejmie decyzji w terminie dwóch miesięcy od powiadomienia, przed upływem tego terminu.

Strony

W sprawie C-295/97,

Do Trybunału na podstawie artykułu 177 Traktatu WE (obecnie art 234 WE), przez Tribunale di Genova (Włochy) wniosek o wydanie, w ramach zawisłego przed tym sądem sporu między

Aeronautiche Industrie e Meccaniche Rinaldo Piaggio SpA a International Factors Italia SpA (Ifitalia), Dornier Luftfahrt GmbH, Ministero della Difesa

w sprawie wykładni artykułu 92 Traktatu WE (obecnie, po zmianie, art 87 WE),

SÄ„D (PiÄ…ta izba),

w składzie: J.-P. Puissochet, President of the Chamber, P. Jann, C. Gulmann, DAO Edward and M. Wathelet (Rapporteur), Judges, Puissochet, prezes izby, P. Jann, C. Gulmann, DAO Edward i M. Wathelet (sprawozdawca), sędziowie,

Rzecznik generalny: D. Ruiz-Jarabo Colomer,

Sekretarz: L. Hewlett, administrator,

rozważywszy uwagi na piśmie przedstawione:

- Industrie Aeronautiche e Meccaniche Rinaldo Piaggio SpA, przez Tomaso Galletto, Bar z Genui,

- Dornier Luftfahrt GmbH przez Antonio Fusillo i Alessandro Fusillo, zarówno rzymskiej Bar i Gianfranco Nasuti z Genui, Bar,

- W imieniu rządu włoskiego przez Umberto Leanzę, szef Departamentu Spraw Zagranicznych Postępowanie sądowe w Ministerstwie Spraw Zagranicznych, działającego w charakterze pełnomocnika, wspieranego przez Oscar Fiumarę, Avvocato dello Stato,

- W imieniu Komisji Wspólnot Europejskich, reprezentowanej przez Gérarda Rozeta, radcę prawnego, i Paolo Stancanelli, członka służby prawnej, działających w charakterze pełnomocników,

uwzględniając sprawozdanie na rozprawę,

po wysłuchaniu uwag ustnych Industrie Aeronautiche e Meccaniche Rinaldo Piaggio SpA, reprezentowana przez Tomaso Galletto i Iwano Cavanna z Genui Bar, Dornier Luftfahrt GmbH, reprezentowana przez Antonio i Alessandro Fusillo, rząd włoski, reprezentowany przez Oscar Fiumarę, a Komisja , reprezentowana przez Paolo Stancanelli, na rozprawie w dniu 27 stycznia 1999 r.

po zapoznaniu siÄ™ z opiniÄ… rzecznika generalnego na posiedzeniu w dniu 4 marca 1999 r.,

wydaje następujący

Wyrok

Uzasadnienie

1 W postanowieniu z dnia 29 lipca 1997 r., które wpłynęło do Trybunału w dniu 11 sierpnia 1997 r., Tribunale di Genova (District Court) w Genui, zwrócił się do Trybunału w trybie prejudycjalnym na mocy artykułu 177 Traktatu WE (obecnie art 234 WE) dwa pytania w sprawie wykładni artykułu 92 Traktatu WE (obecnie, po zmianie, art 87 WE).

2 Pytania te zostały podniesione w ramach sporu między Industrie Aeronautiche e Meccaniche Rinaldo Piaggio SpA ("Piaggio") oraz niemieckiej firmy Dornier Luftfahrt GmbH ("Dornier") w przedmiocie zwrotu kwoty 30 028 894 ITL wypłacane przez 382 Piaggio do Dornier.

3 Piaggio kupić trzy samoloty z Dornier dla włoskiej armii. W płatności, począwszy od grudnia 1992 r., Piaggio dokonał różnych przeniesienie i cesja na rzecz Dornier.

4 W dekrecie z dnia 28 listopada 1994 r., przyjęte wspólnie przez ministrów przemysłu i Skarbu Państwa (GURI nr 281 z dnia 1 grudnia 1994 r.), Piaggio znalazła się w zarządzie nadzwyczajnym na mocy ustawy nr 95/79 z dnia 3 kwietnia 1979 r. (GURI nr 94 04 kwietnia 1979, "ustawą nr 95/79"). Tej decyzji po wyroku Tribunale di Genova z dnia 29 października 1994 r., oświadczając, że Piaggio był niewypłacalny i że możliwe jest, aby spółki z korzyścią dla specjalnej procedury administracyjne.

5 W dniu 14 lutego 1996 r., Piaggio wniosła do Tribunale di Genova, po pierwsze, do stwierdzenia, że wszystkie przelewy i zlecenia na rzecz Dornier w ciągu dwóch lat poprzedzających jego wprowadzenia w administracji specjalnej były nieważne, vis-à-vis wierzycieli ogólnie, a po drugie, aby Dornier zwrotu odpowiedniej kwoty wraz z odsetkami. Piaggio prowadzi w tym względzie, że Dornier, jednocześnie wiedząc, że Piaggio był w sytuacji zaprzestania płatności, otrzymane z niego szereg preferencji płatności na łączną ITL 30 028 894 382 do sprzedaży trzy samoloty, z naruszeniem zasady, że wszyscy wierzyciele powinni być traktowani jednakowo.

6 Piaggio swoje działania na podstawie artykułu 67 ustawy o upadłości, na mocy odesłania w art 1 ustawy nr 95/79 i artykuł 203 ustawy o upadłości, który stanowi, że płatności dokonane w ciągu dwóch lat zastosowanie w niniejszej sprawie przed ogłoszeniem upadłości i wszczęcie procedury specjalnej administracji może zostać przeznaczona na rzecz jego wierzycieli.

7 W odpowiedzi na skargę, Dornier argumentował między innymi, że ustawa nr 95/79 jest niezgodny z art 92 Traktatu.

8 Prawo nr 95/79 z siedzibą administracji specjalnej procedury dla dużych przedsiębiorstw w trudnej sytuacji.

9 zgodnie z artykułem 1 (1) tej ustawy, że procedury mogą być stosowane do przedsiębiorstw zatrudniających 300 lub więcej pracowników na co najmniej rok, a winni długów w wysokości 80.444 mln ITL lub więcej, a dłuższy niż pięć razy wypłaconych kapitał spółki, do instytucji kredytowych, pomocy społecznej lub instytucji zabezpieczenia społecznego, lub spółek, w których państwo ma większościowe udziały.

10 Zgodnie z art 1a ustawy nr 95/79, procedura jest również zastosowanie w przypadku przyczyną niewypłacalności jest obowiązek zwrotu kwoty co najmniej 50 miliardów, w wysokości co najmniej 51 ITL% kapitału wpłaconego do państwa, instytucji publicznych lub do spółek, w których państwo ma większościowe udziały, na zasadzie zwrotu pomocy państwa, które jest niezgodne z prawem lub niezgodna z zasadami wspólnego rynku, lub w związku z finansowaniem przewidzianym na innowacje technologiczne i badawcze.

11 Zgodnie z ustępem pierwszym artykułu 2 ustawy nr 95/79, w celu szczególnego postępowania administracyjnego stosuje przedsiębiorstwo musi być uznana przez sąd upadłości, albo na mocy ustawy o upadłości, lub ze względu na brak wypłaty wynagrodzeń pracowników przez okres co najmniej trzech miesięcy. Po konsultacji z Ministrem Skarbu Państwa, Ministra Przemysłu, może następnie wydać dekret objęcie danego przedsiębiorstwa w zarządzie nadzwyczajnym i to umożliwiają, z uwzględnieniem interesów wierzycieli, w celu dalszego prowadzenia działalności przez okres do dwóch lat, które może być przedłużony na kolejne dwa lata, co najwyżej, z zastrzeżeniem zgody międzyresortowego Komitetu ds. koordynacji polityki przemysłowej ("Komitet").

12 Zobowiązania w ramach administracji specjalnej są regulowane ogólnymi przepisami ustawy o upadłości, z zastrzeżeniem odstępstw wyraźnie przewidzianych w ustawie nr 95/79 przepisów lub kolejnych. Tak więc w zarządzie nadzwyczajnym w ramach zwykłej procedury likwidacji, właściciel upadłości nie może zbywać swoich aktywów, które powinny w zasadzie być stosowana do rozstrzygania roszczeń wierzycieli, odsetki od istniejących długów, jest zawieszony; płatności długu dokonane w trakcie okresie poprzedzającym ogłoszenie niewypłacalności może być przyznana, nie ma dla wykonania poszczególnych działań mogą być podejmowane lub kontynuowane w odniesieniu do własności danego przedsiębiorstwa. Jednakże, w przypadku administracji specjalnej, w przeciwieństwie do zwykłych postępowania upadłościowego, zawieszenie wszelkich działań na rzecz egzekwowania prawa, został przedłużony o artykuł 4 ustawy nr 544/81 do zaległości podatkowych, oprócz kar, odsetek i zwiększa pobranych w związku z opóźnieniem płatności podatku od osób prawnych.

13 Ponadto zgodnie z art 2a ustawy nr 95/79, państwo może gwarantować niektóre lub wszystkie długi zaciągnięte przez przedsiębiorstwa objęte administracji specjalnej w celu sfinansowania ich bieżącej działalności i reaktywować lub kompletnych obiektów, budynków i urządzeń przemysłowych, zgodnie z warunki i szczegółowe zasady określone w drodze rozporządzenia Ministra Skarbu Państwa, za zgodą Komitetu.

14 Dozwolone jest w trakcie reorganizacji, sprzedać wszystkie terenach należących do upadłego przedsiębiorstwa, zgodnie z procedurami ustanowionymi na mocy ustawy nr 95/79.. Zgodnie z jej art 5a, przeniesienie całości lub części przedsiębiorstwa, jest następnie podlegają zryczałtowanej opłaty rejestracyjnej w wysokości 1 mln EUR.

15 Co więcej, akapit drugi Artykuł 3 ustawy nr 19/87 z dnia 6 lutego 1987 r. (GURI nr 32 z dnia 9 lutego 1987 r.) zwalnia przedsiębiorstwa zostały poddane specjalnemu zarządowi od zapłaty grzywny i kary pieniężne nakładane za niepłacenie obowiązkowych składek na ubezpieczenie społeczne .

16 Zgodnie z tiret drugie Artykuł 2 ustawy nr 95/79, gdzie w zarządzie nadzwyczajnym przedsiębiorstwo ma pozwolenie na kontynuowanie działalności, administrator powołany do zarządzania należy opracować odpowiedni plan biznesowy, który jest rozpatrywany przez Komitet czy jest to zgodne z ogólnym zarysie polityki przemysłowej krajowych, zanim będzie mogła zostać zatwierdzony przez Ministra Przemysłu. Decyzji w sprawach takich jak restrukturyzacja, sprzedaż majątku, likwidacji lub zakończeniu okresu administracji specjalnej podlegają zatwierdzeniu przez tego ministra.

17 Jest tylko na koniec okresu administracji specjalnej, że wierzyciele w zarządzie nadzwyczajnym przedsiębiorstwo może uzyskać spłatę swoich długów, w całości lub w części, poprzez realizację aktywów przedsiębiorstwa lub odnowione zysków. Ponadto, artykułach 111 i 212 ustawy o upadłości przewiduje, że koszty wynikające z administracji specjalnej i od firmy ciągłej eksploatacji, w tym należności, które zostały zawarte, są pokrywane z dochodów ze sprzedaży aktywów i cieszyć pierwszeństwo w stosunku do wierzytelności istniejących w dniu, w którym administracja specjalna procedura została wszczęta.

18 W specjalnej procedury administracji kończy następującym składzie z wierzycielami, dystrybucję wszystkich aktywów, absolutorium wszystkich należności lub niewystarczające aktywa, lub gdy przedsiębiorstwo jest ponownie w stanie wypełnić swoich zobowiązań i tym samym odzyskać jego stabilności finansowej.

19 Pismem E 13/92 (Dz.U. 1994, C 395, str. 4), skierowane do rządu włoskiego, zgodnie z art 93 (1) Traktatu WE (obecnie art 88 (1) Traktatu WE), Komisja wskazała, że ustawa nr 95/79 ukazał się on w różnych aspektach, aby wchodzić w zakres artykułu 92 i nast. Traktatu i zwróciła uprzedniego powiadomienia o wszystkich przypadkach, w których ta ustawa miała być stosowane tak, że mogą być analizowane w kontekście przepisów dotyczących pomocy dla przedsiębiorstw w trudnej sytuacji.

20 władze włoskie udzieliły odpowiedzi, że zostały przygotowane do wcześniejszego zgłoszenia tylko wówczas, gdy państwo nie udziela gwarancji, zgodnie z art 2a ustawy nr 95/79, Komisja podjęła decyzję o wszczęciu postępowania przewidzianego w art 93 (2) Traktatu. Nie wydaje się z akt sprawy, że ta procedura jeszcze doprowadził do ostatecznej decyzji Komisji.

21 To było w tych okolicznościach sąd krajowy, mając wątpliwości co do tego, czy ustawa nr 95/79 była zgodna z artykułem 92 Traktatu, postanowił zawiesić postępowanie i przedłożyć następujące pytania do Trybunału Sprawiedliwości w trybie prejudycjalnym:

"1. Czy sąd krajowy wniosek do Trybunału Sprawiedliwości Wspólnot Europejskich do orzekania, czy bezpośrednio na przepisy prawne państwa członkowskiego, jest zgodna z przepisami art 92 Traktatu (Pomoc państwa)?

2. Jeśli odpowiedź jest twierdząca: można twierdzić, że na mocy ustawy nr [95] z dnia 3 kwietnia 1979 r. ustanawiającej szczególne postępowania administracyjnego dla dużych przedsiębiorstw w stanie kryzysu, w szczególności przez przepisy tej ustawy określone w podstawie niniejszego postanowienia, państwo włoskie przyznało się do takich przedsiębiorstw, jak są objęte tą ustawą (to znaczy, duże przedsiębiorstwa) pomoc niezgodna z art 92 traktatu? "

Dopuszczalność odniesienia

22 Piaggio twierdzi, że wniosek jest niedopuszczalny, ponieważ, po pierwsze, z postanowienia odsyłającego nie wystarczająco i jasno określić kontekst normatywny zamówionych, a po drugie, pytania nie są istotne dla określenia przedmiotu sporu w postępowaniu przed sądem krajowym, jej działaniach na rzecz płatności uchylenie opiera się na zwykłym prawa upadłościowego pod warunkiem, że płatności dokonane w ciągu dwóch lat poprzedzających ogłoszenie niewypłacalności może zostać uchylony.

23 W tym względzie, o ile prawdą jest, że z postanowienia odsyłającego krótko opisuje kontekst prawny, to jednak nie jest w tym przypadku takie, aby spowodować niedopuszczalności wniosku. Że opis jest wystarczający, gdyż umożliwia to pytania, które mają być zrozumiałe.

24 powinno ono ponadto mieć na uwadze, że jedynie do sądu krajowego, przed którym toczy się spór i który musi wziąć odpowiedzialność za wydane orzeczenie, należy ocena, w świetle konkretnych okoliczności sprawy, zarówno konieczność orzeczenia w trybie prejudycjalnym w celu umożliwienia mu wydania orzeczenia, jak i istotnego charakteru pytań skierowanych do Trybunału (zob. wyrok w sprawie C-200/97 Ecotrade przeciwko Altiforni e Ferriere di Servola [1998] ECR I -7907, pkt 25).

25 W niniejszej sprawie wystarczy stwierdzić, że na pytanie, czy system taki jak ustanowiony ustawą nr 95/79 należy uznać za nową lub istniejącą pomoc, którą Trybunał zbada własnych zwany ruch w kontekście w ścisłej współpracy, które jest niezbędne do ustalenia z sądami krajowymi, nie ma znaczenia dla rozstrzygnięcia sporu w postępowaniu przed sądem krajowym, biorąc pod uwagę wnioski, jakie sąd krajowy może zwrócić, w świetle artykułów 92 i 93 Traktatu, z powodu braku uprzedniego powiadomienia Komisji system pomocy, który może być przedmiotem sporu.

26 Istnieją zresztą, nic, co uzasadniałoby stwierdzając na wstępie, że jeśli Piaggio było całkowicie uzależnione od zwykłego postępowania upadłościowego, stanowisko Dornier byłaby identyczna pod każdym względem, szczególnie w odniesieniu do jego szanse na odzyskanie, przynajmniej w części , długi ze względu na to, bez względu na fakt, że zwykłe postępowanie upadłościowe przewiduje również uchylenie płatności dokonanych w ciągu podejrzanego okresie poprzedzającym ogłoszenie niewypłacalności. That question is a matter for the national court to determine. Na to pytanie należy do sądu krajowego należy ustalenie.

27 Należy zatem odpowiedzieć na pytania.

Pytanie 1

28 W pierwszym pytaniu sąd krajowy pyta, czy może zwrócić się do Trybunału o rozstrzygnięcie bezpośrednio, czy przepis krajowy jest zgodny z artykułem 92 Traktatu.

29 I to jest utrwalonego orzecznictwa wynika, że w ramach postępowania wszczętego na podstawie artykułu 177 Traktatu, Trybunał nie jest właściwy do dokonywania wykładni prawa krajowego do wydania orzeczenia w sprawie zgodności przepisu krajowego z prawem wspólnotowym (sprawa C -188/91 Deutsche Shell przeciwko Hauptzollamt Hamburg-Harburg [1993] ECR I-363, pkt 27).

30 więcej w szczególności dotyczące oceny zgodności państw członkowskich z ich zobowiązań wynikających z artykułów 92 i 93 Traktatu, sądy krajowe i Komisja uzupełniają i spełniają odrębne funkcje, jak wskazał Trybunał w wyroku w sprawie C-39/94 SFEI i inni przeciwko La Poste [1996] ECR I-3547, pkt 41 i nast.).

31 Podczas gdy ocena zgodności pomocy ze wspólnym rynkiem należy do wyłącznych kompetencji Komisji, z zastrzeżeniem kontroli przez Trybunał, to do sądów krajowych w celu zapewnienia, że prawa jednostki są chronione, w których obowiązek uprzedniego notyfikacji pomocy państwa do Komisji zgodnie z artykułem 93 (3) Traktatu jest naruszony.

32 W celu ustalenia, czy środek państwowy wprowadzony bez uwzględnienia procedury wstępnego badania określonych w art 93 (3) Traktatu powinien być przedmiotem tego postępowania, sąd krajowy może dokonać wykładni pojęcia pomocy w artykule 92 Traktatu. Jeżeli w postanowieniu odsyłającym wskazuje się w tym przypadku, że sąd ma wątpliwości, czy dany środek należy zakwalifikować jako pomoc państwa, może zwrócić się do Komisji o wyjaśnienia w tej kwestii lub, zgodnie z drugim i trzecim akapicie artykułu 177 Traktatu, może lub musi się z pytaniem do Trybunału w trybie prejudycjalnym w sprawie wykładni art 92 Traktatu (SFEI, pkt 49 do 51).

33 W celu zatem do udzielenia użytecznej odpowiedzi sądowi krajowemu, należy rozważyć, czy tego rodzaju system ustanowiony na mocy ustawy nr 95/79, w drodze odstępstwa od przepisów prawa powszechnego upadłościowego, należy zakwalifikować jako pomoc państwa w rozumieniu artykułu 92 Traktatu i powinny być notyfikowane Komisji przed ich realizacji zgodnie z artykułem 93 (3) Traktatu.

Zakwalifikowania jako pomoc

34 W Trybunał orzekł już, pojęcie pomocy jest szersze niż pojęcie subwencji, ponieważ obejmuje ono nie tylko świadczenia pozytywne, takie jak same subwencje, ale również środki, które w różnych formach zmniejszają obciążenia, które są normalnie budżetu przedsiębiorstwa i które, nie będąc subwencjami w ścisłym znaczeniu tego słowa, mają podobny charakter i ten sam skutek (sprawa C-387/92 Banco Exterior de España przeciwko Ayuntamiento de Valencia [1994] ECR I-877 , pkt 13; Ecotrade, pkt 34).

35 wyrażenie "pomoc" w rozumieniu art 92 (1) Traktatu, koniecznie istnienie korzyści przyznanych bezpośrednio lub pośrednio przy użyciu zasobów państwowych lub stanowiące dodatkowe obciążenie dla państwa lub jednostek wyznaczonych lub utworzonych przez państwo do tego celu (zob. w szczególności w sprawach połączonych C-52/97 do C-54/97 Viscido i inni przeciwko Ente Poste Italiane [1998] ECR I-2629, pkt 13).

36 W analogii z tym, co Trybunał orzekł w sprawie Ecotrade Artykuł 4c Traktatu EWWiS, kilka cech systemu ustanowionego na mocy ustawy nr 95/79, w szczególności w świetle okoliczności faktycznych w postępowaniu przed sądem krajowym, może, jeśli znaczenie przypisywane je poniżej miały być potwierdzona przez sąd krajowy, pozwalają na stwierdzenie istnienia pomocy państwa w rozumieniu art 92 (1) Traktatu.

37 Po pierwsze, jak wynika z akt sprawy, że ustawa nr 95/79 ma zastosowanie selektywnie na rzecz dużych przedsiębiorstw przemysłowych zagrożonych niewypłacalnością szczególnie duże zadłużenie w stosunku do niektórych, głównie publiczne, grup wierzycieli. Jak stwierdził Trybunał w pkt 38 wyroku w sprawie Ecotrade, jest nawet bardzo prawdopodobne, że państwo lub organy publiczne będą jednymi z głównych wierzycieli zakładu.

38 jest również zauważyć, że nawet jeśli decyzje Ministra Przemysłu umieścić w trudnej sytuacji przedsiębiorstwa w zarządzie nadzwyczajnym i umożliwienie jej dalszego prowadzenia działalności w zakresie podejmowane są, o ile to możliwe, interesy wierzycieli , w szczególności, z perspektywami wzrostu wartości aktywów przedsiębiorstwa, są one również wpływ, jak orzekł Trybunał w pkt 39 wyroku w sprawie Ecotrade, jak i sąd krajowy potwierdził, troską o utrzymanie przedsiębiorstwa gospodarcze działalności w świetle krajowych polityką przemysłową.

39 W tych okolicznościach, z uwzględnieniem klasy przedsiębiorstw objętych spornych przepisów oraz zakresu swobodnego uznania przez Ministra przy wydawaniu zezwoleń, w szczególności upadłego przedsiębiorstwa w zarządzie nadzwyczajnym na kontynuowanie działalności, przepisy te spełnia warunek, że powinny odnosić się do konkretnego przedsiębiorstwa, która jest jedną z cech określających pomocy państwa (zob. wyrok C-241/94 Komisja przeciwko Francji [1996] ECR I-4551, pkt 23 i 24).

40 Dalej, bez względu na cel realizowany przez prawodawcę krajowego, wydaje się, że sporne przepisy może postawić przedsiębiorstwa, do których ma ona zastosowanie w bardziej korzystnej sytuacji niż inne, ponieważ pozwala im na kontynuowanie działalności w okolicznościach, w których że nie będzie dozwolona, jeśli zwykłe zasady niewypłacalności zostały zastosowane, ponieważ zgodnie z tymi zasadami ochrony interesów wierzycieli jest czynnikiem decydującym. Ze względu na priorytetowe potraktowanie kwestii długów związanych z działalnością gospodarczą, aby w dalszym ciągu wykonywać taką działalność może w tych okolicznościach, obejmować dodatkowe obciążenie dla władz publicznych, gdyby w istocie, że państwo lub podmioty publiczne były wśród głównych wierzycieli przedsiębiorstwa w trudnej sytuacji, tym bardziej, że, z definicji, że przedsiębiorstwo zawdzięcza długów znacznej wartości.

41 Ponadto, oprócz udzielania gwarancji państwa w rozumieniu art 2a ustawy nr 95/79, które zgodziły się władze włoskie informują Komisję z wyprzedzeniem, umieszczając w zarządzie nadzwyczajnym przedsiębiorstwo obejmuje rozszerzenie zakazu i zawieszenie wszystkich poszczególnych działań egzekwowania zobowiązań podatkowych i do kar, odsetek i wzrostu dla spóźnionego zapłaty podatku dochodowego od osób prawnych, zwolnienia z obowiązku zapłaty grzywny i kary pieniężne, w przypadku braku zapłaty składki na ubezpieczenie społeczne oraz stosowanie preferencyjnej stawki w przypadku gdy całość lub część przejęcia przedsiębiorstwa, przeniesienie podlegają zryczałtowanej opłaty rejestracyjnej w wysokości 1 mln EUR, podczas gdy zwykłe stawki podatku wynosi 3% rejestracji na wartość nieruchomości sprzedanych.

42 Te korzyści, przyznanych przez ustawodawcę krajowego, mogą również stanowić dodatkowe obciążenie dla władz publicznych w postaci gwarancji państwa, faktycznej rezygnacji z wierzytelności publicznych, zwolnienia z obowiązku zapłaty grzywien lub innych kar pieniężnych, lub obniżonej stawki podatku. Byłoby inaczej jedynie wówczas, gdy zostało ustalone, że objęcie danego przedsiębiorstwa w zarządzie nadzwyczajnym i umożliwi mu dalszą działalność rzeczywiście nie pociąga za sobą lub nie powinny stanowić dodatkowe obciążenie dla państwa, w porównaniu z sytuacją, że pojawiłyby się zwykłym upadłościowego przepisy zostały zastosowane. Do sądu krajowego należy ustalenie tych kwestii, po uzyskaniu wyjaśnień ze strony Komisji w razie potrzeby.

43 W świetle powyższego, należy stwierdzić, że wniosek o podjęcie tego rodzaju system wprowadzony na mocy ustawy nr 95/79, w drodze odstępstwa od przepisów prawa powszechnego odnoszące się do upadłości, należy uznać za powód do przyznania pomocy państwa w rozumieniu art 92 (1) Traktatu, w przypadku gdy ustalono, że przedsiębiorstwo

- Został zwolniony z dalszego prowadzenia działalności w warunkach, w których nie zostały dopuszczone do tego, czy przepisy prawa powszechnego dotyczące niewypłacalności zostały zastosowane, lub

- Cieszy się jeden lub więcej korzyści, takich jak gwarancja państwa, obniżonej stawki podatku, zwolnienia z obowiązku zapłaty grzywien i innych kar pieniężnych lub de facto zrzeczenie się wierzytelności publicznych w całości lub w części, która nie mogła domagać inny upadłego przedsiębiorstwa w ramach stosowania przepisów prawa powszechnego odnoszące się do upadłości.

Skutki braku uprzedniego zawiadomienia

44 Artykuł 93 Traktatu stanowi, że pomoc ma być stale poddawane ocenie przez Komisję oraz określa procedury w tym celu. W odniesieniu do nowej pomocy, którą państwa członkowskie mogą zamierzają przyznać, jest w trybie procedury, bez których żadna pomoc nie może być uznana za prawidłowo udzielone. Zgodnie z pierwszym zdaniem art 93 (3) Traktatu, Komisja musi być informowana o wszelkich planach przyznania lub zmiany pomocy takich planów przed wprowadzeniem w życie.

45 Komisja ma jednak zaliczane do systemu na mocy ustawy nr 95/79 jako "istniejącą pomoc państwa", uznając, że tej ustawy, mimo że ogłoszony po wejściu w życie Traktatu, nie została zgłoszona do niej zgodnie z art 93 (3) Traktatu. Swoje stanowisko opiera się na ze względów praktycznych, w tym w szczególności własnych wątpliwości, które rozciąga się na 14 lat, dotyczące klasyfikacji ustawy nr 95/79 jako pomoc państwa, oczekiwania przedsiębiorców, z zastrzeżeniem, że system, rzadkie stosowanie systemu, oraz brak możliwości uzyskania w praktyce zwrot kwot, które mogą być odzyskane.

46 powyżej, pozycja nie może zostać zaakceptowana.

47 W odpowiedzi na pytanie, czy pomoc jest nowy i dlatego jego wprowadzenie wymaga wstępnego postępowania wyjaśniającego na podstawie art 93 (3) Traktatu do wprowadzenia w ruch nie może zależeć od subiektywnej oceny przez Komisję.

48. Gdy chodzi Trybunał orzekł w sprawie C-44/93 Namur-Les Assurances du Crédit OND v [1994] ECR I-3829, pkt 13 wyroku, że z obu zasad i celów artykułu 93, że pomoc, jaka istniała przed wejściem w życie Traktatu i pomocy, które mogłyby być właściwie wprowadzane w życie zgodnie z warunkami określonymi w Art. 93 (3) Traktatu, w tym pomocy wynikających z wykładni tego przepisu podanego przez Trybunał w wyrok w sprawie sprawa 120/73 Lorenz przeciwko Niemcom, [1973] s. 1471, pkt 4 do 6, należy uznać za istniejącą pomoc w rozumieniu art 93 (1), natomiast środki w celu przyznania lub zmiany pomocy, w przypadku gdy zmiany te mogą dotyczyć pomocy istniejącej lub wstępne plany notyfikowane Komisji, należy uznać za nowy temat pomocy dla obowiązku zgłoszenia przewidzianego w art 93 (3).

49 W konsekwencji, ponieważ stwierdzono, że system taki jak ten ustanowiony ustawą nr 95/79 jest sam w sobie może doprowadzić do przyznania pomocy państwa w rozumieniu art 92 (1) Traktatu, że system nie może być oddany do użytku, jeżeli nie zostały zgłoszone Komisji, jeżeli zostały zgłoszone, zanim Komisja podjęła decyzję stwierdzając, że plan pomocy jest zgodna ze wspólnym rynkiem, lub, jeżeli Komisja nie podejmie decyzji w terminie dwóch miesięcy od powiadomienia, przed upływem tego terminu (zob. Lorenz, pkt 4).

50 W odpowiedzi na pierwsze pytanie należy zatem:

W ramach postępowania wszczętego na podstawie artykułu 177 Traktatu, Trybunał nie jest właściwy do dokonywania wykładni prawa krajowego do wydania orzeczenia w sprawie zgodności przepisu krajowego z artykułem 92 Traktatu. Jednakże w przypadku gdy wniosek został złożony do sądu krajowego, że powinien wyciągnąć odpowiednie wnioski z naruszenia ostatnie zdanie artykułu 93 (3) Traktatu, może żądać wyjaśnień ze strony Komisji w tej kwestii lub, zgodnie z drugiego i trzeciego akapitu artykułu 177 Traktatu, może lub musi odnosić się do Trybunału z pytaniem prejudycjalnym w sprawie wykładni art 92 Traktatu, w celu ustalenia, czy działania danego państwa stanowi pomocy państwa, które powinny zostały zgłoszone do Komisji.

Wniosek o podjęcie tego rodzaju system wprowadzony na mocy ustawy nr 95/79, w drodze odstępstwa od przepisów prawa powszechnego odnoszące się do upadłości, należy uznać za powód do przyznania pomocy państwa, w rozumieniu artykułu 92 (1) Traktatu, w przypadku gdy ustalono, że przedsiębiorstwo

- Został zwolniony z dalszego prowadzenia działalności w warunkach, w których nie zostały dopuszczone do tego, czy przepisy prawa powszechnego dotyczące niewypłacalności zostały zastosowane, lub

- Cieszy się jeden lub więcej korzyści, takich jak gwarancja państwa, obniżonej stawki podatku, zwolnienia z obowiązku zapłaty grzywien i innych kar pieniężnych lub de facto zrzeczenie się wierzytelności publicznych w całości lub w części, która nie mogła domagać inny upadłego przedsiębiorstwa w ramach stosowania przepisów prawa powszechnego odnoszące się do upadłości.

Ponieważ ustalono, że system taki jak ten wprowadzony ustawą nr 95/79 jest sam w sobie może doprowadzić do przyznania pomocy państwa w rozumieniu art 92 (1) Traktatu, że system nie może zostać oddany do eksploatacji chyba że zostały zgłoszone Komisji i, jeżeli zostały zgłoszone, zanim Komisja podjęła decyzję stwierdzając, że plan pomocy jest zgodna ze wspólnym rynkiem, lub, jeżeli Komisja nie podejmie decyzji w terminie dwóch miesięcy od zawiadomienia, przed upływem tego terminu.

Pytanie 2

51 W świetle odpowiedzi na pierwsze pytanie, nie ma potrzeby udzielania odpowiedzi na pytanie drugie.

Rozstrzygnięcie o kosztach

Koszty

52 Koszty poniesione przez rząd włoski i przez Komisję, które przedstawiły uwagi Trybunałowi, nie podlegają zwrotowi. Niniejsze postępowanie dla stron postępowania przed sądem krajowym, to krok w toczącym się przed sądem krajowym, rozstrzygnięcie o kosztach należy do tego sądu.

Sentencja

Z powyższych względów

SÄ„D (PiÄ…ta izba),

w odpowiedzi na pytania skierowane do niego przez Tribunale di Genova postanowieniem z dnia 29 lipca 1997 r., orzeka, co następuje:

1. W ramach postępowania wszczętego na podstawie artykułu 177 Traktatu WE (obecnie art 234 WE), Trybunał nie jest właściwy do dokonywania wykładni prawa krajowego do wydania orzeczenia w sprawie zgodności przepisu krajowego z artykułem 92 Traktatu WE ( obecnie, po zmianie, art 87 WE). Jednakże w przypadku gdy wniosek został złożony do sądu krajowego, że powinien wyciągnąć odpowiednie wnioski z naruszenia ostatnie zdanie artykułu 93 (3) Traktatu WE (obecnie Artykuł 88 (3) Traktatu WE), może żądać wyjaśnień od Komisji w tym względzie lub, zgodnie z drugim i trzecim akapicie artykułu 177, może lub musi odnosić się do Trybunału z pytaniem prejudycjalnym w sprawie wykładni art 92 Traktatu, w celu ustalenia, czy środki państwowe stanowią pomoc państwa, które powinny zostać notyfikowane Komisji.

2. Wniosek o podjęcie tego rodzaju system wprowadzony przez włoskiej ustawy nr 95/79 z dnia 3 kwietnia 1979 r., odstępstwo od zasad prawa powszechnego odnoszące się do upadłości, należy uznać za powód do przyznania pomocy państwa, w rozumieniu artykułu 92 (1) Traktatu, w przypadku gdy ustalono, że przedsiębiorstwo

- Został zwolniony z dalszego prowadzenia działalności w warunkach, w których nie zostały dopuszczone do tego, czy przepisy prawa powszechnego dotyczące niewypłacalności zostały zastosowane, lub

- Cieszy się jeden lub więcej korzyści, takich jak gwarancja państwa, obniżonej stawki podatku, zwolnienia z obowiązku zapłaty grzywien i innych kar pieniężnych lub de facto zrzeczenie się wierzytelności publicznych w całości lub w części, która nie mogła domagać inny upadłego przedsiębiorstwa w ramach stosowania przepisów prawa powszechnego odnoszące się do upadłości.

3. Ponieważ ustalono, że system taki jak ten wprowadzony ustawą nr 95/79 jest sam w sobie może doprowadzić do przyznania pomocy państwa w rozumieniu art 92 (1) Traktatu, że system nie może zostać oddany do eksploatacji chyba że zostały zgłoszone Komisji i, jeżeli zostały zgłoszone, zanim Komisja podjęła decyzję stwierdzając, że plan pomocy jest zgodna ze wspólnym rynkiem, lub, jeżeli Komisja nie podejmie decyzji w terminie dwóch miesięcy od zawiadomienia, przed upływem tego terminu.