MINI GRA MIEJSKA - PAŁAC URSYNÓW

Gra miejska – co to jest?

Gra miejska to połączenie happeningu i interaktywnej zabawy ulicznej. Uczestnicy mogą poznawać historię miejsca, postaci z nim związanych, architekturę, walory turystyczne regionu. Miasto może stać się też miejscem, któremu wyznaczymy rolę tła do innego tematu. Ulice miasta staja się wtedy planszą gry, a zespoły uczestniczą w rozwiązywaniu zagadek „wchodząc” w dany temat. Od pomysłowości organizatorów zależy jak tę przestrzeń wykorzystają. Gra może składać się z dwóch części: etapu internetowego i etapu ulicznego. Jeśli format gry jest mniejszy, można wybrać jedynie etap uliczny (nigdy odwrotnie). Zespoły uczestników rywalizują na ulicach miasta, starają się wykonać postawione przed nimi zadania w jak najkrótszym czasie. Liczą się: szybkość, wiedza, kojarzenie faktów, praca zespołowa i orientacja w terenie.

Dla kogo?

• Wszyscy chętni, jednak oferta skierowana jest dla młodzieży licealnej zainteresowanej studiowaniem na SGGW.

Zasady gry:

1. Celem gry jest przybliżenie młodzieży historii dzisiejszego kampusu SGGW, jej popularyzacja i kształtowanie aktywnej postawy wobec dziedzictwa kulturowego.

2. Dla uczestników gry – dla zgłoszonych zespołów – zostanie zorganizowane spotkanie wprowadzające (przedstawienie ogólnych zasad gry, tematyki). Jeżeli organizator posiada swoją stronę internetową, może umieszczać na bieżąco informacje o grze na tej właśnie stronie.

3. Zadaniem uczestników gry jest pokonanie całej trasy, wykonanie punktowanych zadań w czasie krótszym niż drużyna przeciwna oraz zdobycie niezbędnego rekwizytu. Szczegóły realizacji tych zadań zostaną podane uczestnikom gry przed jej rozpoczęciem w formie instrukcji do gry.

4. Uczestnicy grają w zespołach. W grze mogą wziąć udział 2 zespoły (ze względu na stosunkowo niewielki obszar gry). Podczas gry każdy zespół musi posiadać telefon komórkowy, za pośrednictwem którego będzie mógł kontaktować się z organizatorem (z prawem do jednego telefonu do organizatorów gry w przypadku problemów z wykonaniem zadania = utrata punktów z jednego wykonanego zadania). Uczestnicy gry, w trakcie jej trwania poruszają się wyłącznie pieszo. W każdym punkcie kontaktowym liczba graczy w zespole będzie weryfikowana z liczbą graczy oznaczoną na karcie drużyny. W razie niezgodności gracze mogą zostać zdyskwalifikowani. W przypadku naruszenia regulaminu przez uczestnika gry, złamania zasad fair play, utrudniania gry innym graczom bądź niszczenia wskazówek, w dowolnym momencie gry organizatorzy mają prawo odebrania zespołowi karty i wykluczenia go z gry.

5. Gra przewidziana jest na około 2 godziny. Do określonej godziny zespoły zobowiązane są udać się na finał gry (każda drużyna w końcowym punkcie swojej ścieżki), przy czym miejsce finału zostanie podane uczestnikom podczas gry (informacja będzie dołączona do ostatniego zadania

6. Dla uczestników gry należy przewidzieć nagrody: nagrodą główną dla zwycięskiego zespołu oraz zestaw gadżetów dla pozostałych zespołów.

Przykładowy przebieg gry dla jednej z drużyn

Przy każdym stanowisku uczestnicy znajdą zaszyfrowane koperty. Koperta może mieć zaszyfrowane numerycznie hasło z poprzedniego zadania, co zweryfikuje czy drużyna poprawnie je wykonała.

Na dwóch punktach początkowych/końcowych stoi przedstawiciel organizatora zabawy, zapewnia uczestnikom zasady gry, prowadzi wstęp do gry/finałowe zadanie.

Przedstawiciele organizatora rozdają również uczestnikom prosty szyfr numeryczny, w którym każdej cyfrze/liczbie odpowiada jedna litera alfabetu.

1. Dąb Jana Pawła II

Uczestnicy nie wiedzą gdzie udać się po kolejne zadanie, muszą rozwiązać krótki rebus, a w zamian dostaną mapę z następnym przystankiem.

2. Pomnik Juliana Ursyna Niemcewicza

Uczestnicy wyjmują z koperty w kolorze swojej drużyny krótki tekst historyczny, który znajduje się również na tablicy informacyjnej przy Pałacu.

Od tego czasu w każdej kopercie będzie znajdował się jakiś fakt z historii zwiedzanego miejsca. Kartki z fragmentami będą ponumerowane, zadaniem drużyny będzie ułożyć je chronologicznie na podstawie ich zawartości. Kod jaki utworzą liczby na ułożonych chronologicznie kartkach pozwolą uczestnikom ubiegać się o finałowe zadanie.

W kopercie znajduje się także mapka z zaznaczonym z następnym przystankiem oraz zadanie do wykonania. Zadanie polega na ułożeniu mapy, która jest w kawałkach. Na odwrocie znajduje się także polecenie aby zaszyfrować zgodnie z dostarczonym kluczem odpowiedź na pytanie: "Przez co Niemcewicz kazał zdzierać chwalące go wierszyki?".

Tablica informacyjna przy pomniku Niemcewicza (jej treść znajduje się także w kopercie):

W 1822 roku pałac stał się własnością Juliana Ursyna Niemcewicza, który wykupił pałac po swoim powrocie ze Stanów Zjednoczonych. W pałacu postanowił umieścić swoje cenne zbiory, m.in. ryciny oraz rękopisy, ale także zmienić jego nazwę. Początkowo chciał go nazwać Ameryka lub Waszyngton na cześć Stanów Zjednoczonych, jednak odradzono mu taką nazwę, bo mogłaby ona zostać źle odebrana w kraju pod rosyjskim zaborem. Zdecydował się więc nazwać pałac od swojego drugiego imienia Ursynowem. Nazwa ta później dała imię całej dzielnicy. W pałacu Juliana Niemcewicza często bywał Juliusz Słowacki. Zachwycony Ursynowem Słowacki, który w jednym z listów opisywał posiadłość, zwracając uwagę, że jest bardziej podobna do dzikiego lasu niż ogrodu. Czytamy w nim: "Przyszliśmy wkrótce do małej altanki z kory, na której wszyscy podróżni piszą wierszyki na pochwałę Niemcewicza, żadnego jednak napisu nie widać, bo je staruszek zdzierać kazał przez skromność".

Pałac został skonfiskowany po powstaniu listopadowym, od 1832 roku właściciel pałacu został Wilhelm Malcz, potem od 1849 roku rezydowała w nim rodzina Potockich. W 1857 roku przejęła go rodzina Krasińskich, a konkretnie Eliza z Branickich Krasińska, żona pisarza Zygmunta Krasińskiego. Wówczas przebudowano pałac do dzisiejszej, neorenesansowej postaci pod okiem Zygmunta Rospendowskiego, miało to miejsce w latach 1858-1860. Nowym było użycie w jego budowie żeliwa. Otaczające pierwotnie pałac klasycystyczne stajnie i wozownie zostały przebudowane w XIX i XX wieku.

3. Pałac Krasińskich na Ursynowie

Przy pałacu uczestnicy wybierają tę kopertę, na której zapisany jest ciąg cyfr z poprzedniego zadania. W kopercie znajduje się fragment historii Pałacu oraz wskazówka gdzie znajduje się kolejny fragment historii. A znajduje się tuż obok, bo przy pomniku Edwarda Raczyńskiego.

Tablica informacyjna przy Pałacu (jej treść znajduje się także w kopercie):

Początki historii pałacu sięgają roku 1775 lub 1776, kiedy to Izabela z Czartoryskich Lubomirska rozpoczęła go wznosić najprawdopodobniej dla swojego faworyta i kochanka, francuskiego szambelana Józefa Maisonneuve'a – ówczesna nazwa Rozkosz wydaje się być na miejscu. Parterowy dworek był gotowy do 1777 roku. Pałac przeszedł jeszcze na pewien czas w ręce Joanny z Sułkowskich Sapieżynie, by od 1785 roku stać się już własnością córki Izabeli, Aleksandry z Lubomirskich, żony Stanisława Kostki Potockiego. Zlecili oni rozbudowę pałacu Chrystianowi Piotrowi Aignerowi. Nowy gmach, wybudowany w latach 1785-1786 zyskał formę klasycystycznego parterowego pawilonu z czterokolumnowym portykiem i małymi oficynkami. Od 1799 roku pałac był własnością Grzegorza Wykowskiego, a potem Ignacego Kochanowskiego.

Elewację zdobią rzeźby Juliusza Faustyna Cenglera. Trójkątny fronton wieńczą figury dzieci - personifikacje czterech pór roku. We wnękach ryzalitów bocznych stoją rzeźby przedstawiające Fortunę i Ceres, a wyżej - popiersia hetmanów: Stanisława Koniecpolskiego, Stefana Czarnieckiego, Pawła Sapiehy i Jana Tarnowskiego. Elewację ogrodową zdobią cztery królowe: Wandy, Dąbrówki, Jadwigi i Barbary.

4. Pomnik Edwarda hrabiego Raczyńskiego

Uczestnicy wyjmują z koperty w kolorze swojej drużyny krótki tekst:

Pałac do 1906 roku należał do członka rodziny Krasińskich, Adama Krasińskiego, który oddał pałac wraz z przyległościami Polskiej Macierzy Szkolnej, przez pewien czas mieściły się tu liczne placówki oświatowe. Pałac mocno ucierpiał podczas I wojny światowej, zagładzie uległa m.in. wiekowa aleja lipowa prowadząca do pałacu. W 1921 roku pałac przejął w spadku Edward Raczyński i wkrótce podarował go Ministerstwu Wyznań Religijnych i Oświecenia Publicznego.

Pałac nie został zniszczony podczas II wojny światowej. Od 1949 roku mieściła się w nim Szkoła Państwowych Ośrodków Maszynowych i Spółdzielni Produkcyjnych - na jej potrzeby powstały cztery pawilony: jadalni, dwa dydaktyczne oraz jeden z aulą, w głębi parku znalazły się bursy. Zabudowania powstały w latach 1950-1954 wg projektu Stefana Tworkowskiego jako socrealistyczne. Od 1956 należy do Szkoły Głównej Gospodarstwa Wiejskiego, dziś mieści się w nim siedziba rektora uczelni.

W kopercie znajduje się również kolejna mapa oraz zaszyfrowane cyframi "DĄB JÓZEF". Mapa jest pełna oznaczeń, nie ma zaznaczonego miejsca kolejnego przystanku, lecz uczestnicy po rozszyfrowaniu hasła będą wiedzieć gdzie teraz należy się udać. Mapa może się również przydać do kolejnego zadania, ponieważ zaznaczony jest na niej orzech czarny, będący jego treścią.

Tablica informacyjna przy pomniku Raczyńskiego:

Edward Bernard Raczyński (1891-1993) pochodził z zasłużonej wielkopolskiej rodziny. Młode lata spędził w Krakowie, tutaj zdobywał wykształcenie pogłębiane później na zagranicznych uczelniach. Już w dwudziestoleciu międzywojennym rozpoczął pracę dyplomaty, która zajęła mu większość życia. Po wojnie pozostał na emigracji w Wielkiej Brytanii, pełniąc tam różne funkcje, w tym prezydenta RP na uchodźctwie w latach 1979-1986.

Po upadku komunizmu, pod koniec 1990 roku, założył w Poznaniu Fundację im. Raczyńskich, przekazując swój majątek narodowi polskiemu. W 1921 r., będąc właścicielem majątku "Ursynów", przekazał go Ministerstwu Wyznań Religijnych i Oświecenia Publicznego na cele szkolnictwa.

5. Dąb Józef

Na tym przystanku uczestnicy mają za zadanie odnaleźć liść drzewa, które przywędrowało zza oceanu. Liść ten musi pochodzić z orzecha czarnego. Uczestnicy muszą na podstawie tekstu z koperty lub mapy z poprzedniego przystanku, odnaleźć drzewo, a liść jego pozwoli im podjąć kolejne zadanie.

Tablica informacyjna przy Dębie Józef:

Otaczający pałac park został ostatecznie skomponowany w 1954 roku wg projektu Alfonsa Zielonki. Okazały dąb szypułkowy Józef zdobi charakterystyczna tabliczka. Oprócz informacji o gatunku drzewa i jego pomnikowym charakterze jest i groźne ostrzeżenie: "Naruszenie staniu istniejącego będzie karane chłostą". Tabliczka zawisła na urodziny dr. Józefa Rokoszy, dendrologa SGGW, by mu sprawić przyjemność.

Książę Adam Jerzy Czartoryski tak pisał o Niemcewiczu: "Wychodząc zaraz wprost z sypialni do swego ogrodu, lubił sadzić i śledzić wzrost różnych krzewów i nasion, które aż z Ameryki sprowadzał, sam też drób pielęgnował i patrzał każdego dnia, co się z nim dzieje".

Okazały orzech czarny, który rośnie po prawej stronie i nieco z tyłu dzisiejszego pałacu, wyrósł ponoć z nasion podarowanych Niemcewiczowi przez prezydenta Jerzego Waszyngtona. Tak przynajmniej twierdzą dendrolodzy ze Szkoły Głównej Gospodarstwa Wiejskiego, obecnego użytkownika dawnej Rozkoszy.

6. Aula Kryształowa

Przy Auli znajdują się dwie koperty dla obu drużyn. Nasza drużyna wybiera kopertę z narysowanym kształtem liścia orzecha czarnego. W kopercie poza fragmentem historii znajduje się wskazówka aby nie zbaczając iść prostą drogą, na południowy-zachód - ku nowoczesności. Spostrzegawczy uczestnicy zauważą na zebranych mapach, że droga ta prowadzi pod budynek nr 34.

Tekst w kopercie:

Pałac przetrwał II wojnę światową. W 1949 r. zapadła decyzja o budowie w tym miejscu Centralnej Szkoły Państwowych Ośrodków Maszynowych i Spółdzielni Produkcyjnych. Projekt nowych zabudowań sporządził Stefan Tworkowski z zespołem. Wzdłuż osi rozmieścił dwa symetryczne, piętrowe pawilony z salami wykładowymi, po lewej stronie jadalnię, a w głębi parku - bursy. Nowa zabudowa, choć pomyślana po wojnie dla ludu, ma "pałacowy" charakter. Wejścia zdobią portyki, ale np. kolumny zamiast motywu liści akantu znanego z "kapitalistycznej kultury śródziemnomorskiej" mają w głowicy liście rodzimych paproci ze swojskiego lasu.

Tablica przy Auli Kryształowej:

Imponująco prezentuje się socrealistyczna Aula Kryształowa o niemal barokowej formie z dwiema ośmiobocznymi wieżami w narożach (po prawej stronie) i głęboką loggią na pierwszym piętrze wspartą na kolumnach. W środku przetrwały ogromne kryształowe żyrandole, które przyjechały z Czechosłowacji. W tak surrealistycznym wnętrzu w latach 80. odbywały się tu koncerty kapel punkrockowych. Na elewacji nie zachowały się socrealistyczne dekoracje podobno z motywem pochodów robotniczo-chłopskich autorstwa Leokadii Bielskiej-Tworkowskiej i Marii Wolskiej-Berezowskiej.

7. Pomnik Stanisława Wawrzyńca Staszica - FINAŁ

Dostęp do ostatniego zadania uczestnicy będą mieli po podaniu kodu powstałego z ułożenia w kolejności chronologicznej kawałków historii Pałacu Ursynów znalezionych w kopertach. Ostatnim zadaniem jest natomiast krzyżówka sprawdzająca zdobytą wiedzę.