Grecja w okresie klasycznym
Kontekst historyczny
499-494 –bunt Jonów przeciw Person
490 – bitwa pod maratonem
480 – bitwa pod Termopilami, Salaminą i Himerą
479 – bitwa pod Platejami
478 – utworzenie związku delijskiego (AZM)
462 – reformy Efialtesa – początek demokracji ble
449 – pokój między ZM a Persją
460-446 – pierwsza wojna peloponeska
431-404 – druga wojna peloponeska
404 – obalenie demokracji w Atenach rządy trzydziestu
399 –proces i skazanie na śmierć Sokratesa
387 – otwarcie Akademii Platona
347 – śmierć Platona, wyjazd Arystotelesa z Aten
338 – zwycięstwo Filipa II nad Atenami
Świątynia Zeusa w Olimpii
470 – 457
Peripteros (kolumny wokół), heksastylos (6 kolumn na portyku)
Świątynia modelowa dla porządku doryckiego
Monumentalny posąg Zeusa (wysokość 12 metrów, złoto i kość słoniowa), autorstwa Fidiasza
Materiały konstrukcyjne: marmur i wapień
Zniszczona w VI w. n.e. przez trzęsienie ziemi
Lokalizacja świątyni Zeusa w Olimpii –
Ateny
Akropol
Partenon – świątynia Ateny dziewicy
Propyleje – brama prowadząca do okręgu
Świątynia Nike – na prawo od bramy
Erechtejon – kompleks budowli
Posąg Ateny zagrzewającej do boju
Propyleje
Architekt Mnesikles
Amfiprostylos dorycki z elementami jońskimi
Heksastylos
Partenon
religijne centrum polis, skarbiec polis, skarbiec Związku Delijskiego
Oś: wschód – zachód
Architekci: Iktinos, Kalikrates
Budowa: 447 – 432
Wystrój rzeźbiarski: Fidiasz
Chryzelefantynowy posąg Ateny Parthenos.
Największa dorycka świątynia epoki klasycznej
Peripteros
Oktastylos
Erechtejon
Budowa: 420 -406
Porządek joński
Święte miejsce Ateńczyków
Drzewo oliwne
Ślad po trójzębie Posejdona
Źródło,
Grób króla Erechteusa i Kekropsa
Świątynia Ateny Nike
Marmur Petelicki
Fryz ciągły: bogowie, walka z Persami
Tetrastylos amfiprostylos, porządek joński
Świątynia Apollina w Bassaj
Peripteros dorycki
Heksastylos
15 kolumn na dłuższym boku
Oś; północ-południe
Przyścienne wsporniki w naosie zakończone półkolumną stojącą na ¾ bazy
Kolumna z kapitelem korynckim
Kultura mityczna. Bardzo krótkie wprowadzenie. Cambridge.
Delfy
Ośrodek znany w całej Grecji.
Milet
Hippodamos z Miletu -> system hippodamejski -> siatka ulic krzyżujących się pod kątem prostym -> warunki naturalne, funkcjonalność, perspektywy rozwoju.
Rzeźba V w. p.n.e.
Auriga z Delf
Techne - umiejętność rzemieślnicza ( w rozumieniu Greków rzeźbienie było rzemiosłem)
Wotum dziękczynne sycylijskiego tyrana
Autor posągu nieznany
Chiton – żłobkowanie
Postać statyczna
Inkrustowane oczy
Świątynia Zeusa w Olimpii
Walka Lapidów z centaurami
Oś: wizerunek Apolla
Dynamika centaurów vs. Olimpijski spokój Apolla
Autor rzeźb nieznany
Myron
Kontrapunkt Aurigi
Ukazanie postaci w tzw „czasie wstrzymanym”
Stan napięcia
Dokładna muskulatura ciała vs. Olimpijski spokój twarzy
Frontalizm
Dyskobol, Atena i Marsjasz
Poliktet
Teoretyk rzeźby
Proporcje: kanon Polikteta
Wysokość głowy 8x w wysokości postaci
Tors wpisuje się w kwadrat o boku równym szerokości boków
Kontrapost
Fidiasz
Prace na Akropolu ateńskim (rzeźba architektoniczna)
Twórca bogów (co najmniej 7 wielkich posągów, np. Atena, Zeus…)
Technika chryzelefantyny
Rzeźby przyczółkowe
Fryz panatejski
Procesja
Zróżnicowanie postaci
Izokefalia – głowy na jednym poziomie
Panatenaje – święto upamiętniające Ateny
Malarstwo ceramiczne
Malarstwo konturowe
Kontrast dwóch kolorów
Tematyka mitologiczna
Sceny rodzajowe
Kompozycja scen na różnych poziomach: wrażenie głębi obrazu
Architektura IV w. Teatr z Epidalos
Wzniesiony na wzór ateński teatru Dionizosa
IV w.
Kolon/theatron, do 140000 widzów
55 rzędów
Parodoi –sceny przez które przechodzili aktorzy
Skene
Orchestra
Rzeźba IV w
Praksyteles
Dyskusje o autentyczności posągu (ślady trójzębnego dłuta na plecach
Kształt litery S
Doskonałość wykonania nieregularnych fałd tkaniny
Akty kobiece (Afrodyta Knidyjska)
Hermes z małym Dionizosem
Skopas
Szał dionizyjski – ekstatyczny taniec
Dynamizm
Przezwyciężenie frontalności
Szalejąca Menada, Meleager, Głowa Meleagra
Lizyp
Twórca nowego kanonu, smukłość- głowa; 1/10
Interpretacja kontrapostu
Tematyka: naturalizm
Apoksyomenos, Herakles Farnese
Podstawowe formy naczyń greckich