Co to są ultradźwięki?

Fale dźwiękowe, których częstotliwość jest zbyt wysoka, aby usłyszał je człowiek. Za górną granicę słyszalnych częstotliwości, jednocześnie dolną granicę ultradźwięków, uważa się częstotliwość 20 kHz^[1], choć dla wielu osób granica ta jest znacznie niższa. Za umowną, górną, granicę ultradźwięków przyjmuje się częstotliwość 10 GHz. Zaczyna się od niej zakres hiperdźwięków^[1] Niektóre zwierzęta mogą emitować i słyszeć ultradźwięki, np. pies, szczur, delfin, wieloryb, chomik czy nietoperz.

Od czego zależy prędkość rozchodzenia się ultradźwięków?

Rozchodzenie się fal akustycznych w danym ośrodku w ścisły sposób zależy od rodzaju i własności tego ośrodka. Jeżeli w ośrodku zachodzą zmiany, to momentalni znajduje to odzwierciedlenie w charakterze rozchodzenia się fal akustycznych w obszarze, w którym zaszły zmiany. Fala akustyczna zostaje wtedy "zmuszona" do dopasowania swojej prędkości do nowych warunków w ośrodku, w szczególności do innych warunków tłumiących jej rozchodzenie się.

Na czym polega defektoskopia ultradźwiękowa?

Jest to  jedna z nieniszczących metod badania materiałów. Pozwala wykrywać niejednorodności materiału (np. pęknięcia). Metoda ta polega na emisji ultradźwięków i rejestracji ich po przejściu przez badaną substancję. Zapewnia ona bezpieczną eksploatację urządzeń przemysłowych. Badania wykonywane tą metodą powinny być wykonywane zgodnie z normami dotyczącymi badań ultradźwiękowych: PN-EN 583, PN-EN ISO 11666, PN-EN ISO 23279, PN-EN ISO 17640, PN-EN 10228, PN-EN 12680.

W defektoskopii ultradźwiękowej bada się rozchodzenie się fali akustycznej wysokiej częstotliwości w danym przedmiocie. Stosuje się tu metody: echa, cienia, rezonansu, impedancji oraz drgań własnych.