P. Bourdieu
„Dystynkcja: klasy i klasyfikacje”
Gust jest dyspozycją nabytą w celu „rozróżniania” i osądzania -> I. Kant
Ustalenie/podkreślenie różnic poprzez ustalenie dystynkcji
Schematy habitusu, stanowiące pierwotne formy klasyfikowania zawdzięczają skuteczność temu, że funkcjonują pod poziomem świadomości i dyskursu, a zatem poza weryfikacją i kontrolą
Charakterystyczne ruchy rąk, mimika, sposób siadania, wycieranie nosa itp.
Uruchamiają przy tym najbardziej podstawowe zasady konstrukcji i oceny świata społecznego, które bezpośrednio wyrażają się przez podział pracy między klasami.
SMAK- praktyczna umiejętność władania rozkładami
Pozwala co może/nie może się wydarzyć, co przystoi/nie przystoi jednostce na tej czy innej pozycji społecznej
Poczucie orientacji społecznej
Kieruje osoby na określonych pozycjach społecznych do określonych działań i praktyk
Klasyfikowani przez socjologa aktorzy społeczni są producentami nie tylko działań dających się sklasyfikować, lecz także działań klasyfikujących, które same podlegają klasyfikacji!!!
Poznanie świata musi uwzględniać jego praktyczną znajomość, która poprzedza poznanie.
Tj. przyznanie poznaniu mocy konstruktywnej
Należy pamiętać, że wszelkie poznanie stanowi akt konstrukcji, uruchamiający schematy myślowe
Zasadą tej czynności strukturującej jest:
System ucieleśnionych schematów, które wytworzone w historii zbiorowej, zostały nabyte w historii indywidualnej i funkcjonują w stanie praktycznym i na rzecz praktyki.
Aktorzy sami są w swej codziennej praktyce podmiotami aktów konstruowania świata społecznego.
Nauki społeczne poddają refleksji relacje miedzy zasadami podziału a podziałami społecznymi, które stanowią ich podłoże, jak również zmiany zastosowania tych zasad zależnie od pozycji zajmowanej w rozkładzie.
Struktury poznawcze(potrzebne do poznawania świata społecznego) to ucieleśnienie struktury społecznej
Praktyczna znajomość świata wprowadza w życie schematy klasyfikacyjne
Te zasady klasyfikacyjne są wspólne całemu społeczeństwu i umożliwiają wytwarzanie wspólnego świata, świata powszechnego, zdrowego rozsądku.
Wszystkich aktorów w społeczeństwie łączy całokształt podstawowych schematów percepcji
Np. góra(coś dobrego) vs. Dół(złe, płaskie)
Duchowe vs. Materialne
Subtelne vs. Wulgarne
Itp…
to odsyła do najbardziej podstawowych podziałów, do tego co wpisane w podział pracy.
Powyższe przeciwieństwa to informacja o historycznie nabytych kategoriach, które organizują myśl w świecie społecznym. Z czasem te kategorie przechodzą na co raz wyższe poziomy abstrakcji, niemożliwe do odszyfrowania genezy.
Każde użycie którejś z tych par, nabiera pełnego sensu, tylko w obliczu określonego uniwersum dyskursu, za każdym razem innego. Te same relacje(przeciwstawności) odnajdujemy we wszystkich społeczeństwach podzielonych na klasy.
podziały społeczne stają się zasadami podziału organizującymi wyobrażenia o świecie społecznym
obiektywne granice stają się poczuciem ograniczeń, praktyczną antycypacją obiektywnych granic.
W tym podziale ludzie zdominowani przyjmują określone zasady, zadowalają się tym co zostało im przydzielone.
Bourdieau odróżnia te realnie widziane schematy klasyfikacyjne(czyli praktyczną znajomość pozycji) od tych „naukowych”.
Posiadanie wiedzy o tej klasyfikacji umożliwia „odpowiednie” zachowanie wobec osób lub przedmiotów sklasyfikowanych.
Istnieje różnica w określaniu swojego położenia społecznego, a położenia innych w przestrzeni społecznej
stosunek do świata społecznego należy wpisać w trwały i uogólniony stosunek do własnego ciała
czyli wszystkie zespoły gestów, mimiki, określonych ruchów ciała, w określonych sytuacjach
zasada stosowności- to chęć odróżniania, wyróżnienia kogoś za pomocą jakiejś cechy. To potrzeba skategoryzowania.
Np. logika piętna- tożsamość społeczna jest przedmiotem walki, w której jednostki/grupy społeczna napiętnowana jest w stanie przeciwstawić się cząstkowej percepcji.
Okazuje się, że granice nawet najbardziej formalne(takie jak wiek)określają pewien stan walki społecznej, tzn. stan rozkładów przywilejów i obowiązków.
frazesy i systemy klasyfikacji stają się przedmiotem walk pomiędzy grupami i określają je dzięki temu, że przeciwstawiają jedne drugim.
Np. Georges Duby- trzy stany, które próbują się sobie podporządkować i w końcu przychodzi król i ze swojej, jedynie słusznej perspektywy wszystko układa
Np. dorastanie ludzi, branie odpowiedzialności, „spychanie” starych na emeryturę.
przyznawanie sobie siły- zdominowani mówią, że są silni, na co dominujący: ale nasza siła jest lepsza, mądrzejsza itp.
to w walce i dla potrzeb walki istnieją zasady podziału, które wytwarzają grupy.
Klasyfikacja oznacza pewien układ sil. System klasyfikacji przyczynia się do tworzenia klas.
Czasem słowo wyprzedza rzecz:
Tożsamość nominalna przyspiesza tworzenie się tożsamości rzeczywistej.
Obecność danej grupy w klasyfikacji zależy od tego czy zdoła przekonać innych do jej uznania.
Wielość strategii w celu „ bycia zauważonym”, np. posiadanie tytułu pozwalającego pełnić obowiązki bez właściwego tytułu(p.o.)
Inflacja nazw w celu odróżnienia się- bywa blokowana przez instytucjonalizm.
najbardziej klasyfikujące i najbardziej sklasyfikowane z właściwości wyróżniającym są te, które sztandarowo odznaczają się na tle innych:
narodowość
region
grupa etniczna
nazwa rodu
nazwa zawodu
wykształcenie
Fizyk społeczna ustala rozkłady- ilościowy wyraz podziału skończonej ilości energii społecznej.
społeczna semiologia- odcyfrowuje znaczenia i operacje poznawcze, za pomocą których aktorzy tworzą znaczenia
Przedstawienie, które jednostki/grupy społeczne wytwarzają poprzez swoje praktyki i własności, stanowi integralną część ich rzeczywistości społecznej.