PYTANIA

1. Według Dębskiego (2001) gospodarkę przestrzenną należy rozumieć, jako działalność praktyczną (1), rzeczywistość (2) i naukę (3). Przyporządkuj numery do rodzajów działalności

a) całokształt zjawisk występujących w przestrzeni, począwszy od środowiska przyrodniczego, osadnictwa, infrastruktury technicznej i na gospodarce narodowej kończąc, 3

b) badania minionego i aktualnego stanu zagospodarowania przestrzennego określonych obszarów oraz poszukiwanie ich ukrytych i złożonych struktur decydujących o funkcjonowaniu całości 2

c) działalność zmierzająca do stworzenia ładu przestrzennego w istniejącym zagospodarowaniu, mając na uwadze (założenia idealistyczne) dobro jednostki i społeczeństwa w możliwie szerokiej perspektywie czasowej, 1

1. Traktowanie gospodarki przestrzennej jako działalności praktycznej pozwala na wyróżnienie w jej ramach dwóch rodzajów działalności: gospodarowanie przestrzenią i gospodarowanie w przestrzeni.

- działalność strukturotwórcza, tzn. tworzenie określonych struktur przestrzennych – to………gospodarowanie przestrzenią

- konstruowanie w przestrzeni układów funkcjonalnych bądź funkcjonowanie kształtowanych układów strukturalnych – to……gospodarowanie w przestrzeni

1. W nurcie traktowania gospodarki przestrzennej jako działalności praktycznej jest także definicja T. Kachniarza i Z. Niewiadomskiego (1994). Autorzy piszą, że „gospodarka przestrzenna to całokształt działalności w zakresie przestrzennego zagospodarowania i użytkowania gruntów”. Na gospodarkę przestrzenną składają się następujące rodzaje działalności: koordynacyjno-regulacyjna (1), inwestycyjna (2), kontrolna (3). Przyporządkuj numery do rodzajów działalności

- prowadzona przez podmioty gospodarcze państwowe, samorządowe i prywatne, zgodnie z ich własnymi celami i zadaniami, inwestycyjna (2),

- prowadzona w trybie nadzoru przez administrację rządową – wojewódzka lub resortową – z punktu widzenia zgodności z prawem. kontrolna (3).

- prowadzona przez administrację rządową lub samorządową, poprzez decyzje przestrzenne w sprawach przeznaczenia i sposobu zagospodarowania gruntów, na podstawie planów miejscowych lub (przy ich braku) na podstawie przepisów ogólnych, koordynacyjno-regulacyjna (1),

1. Schemat prezentuje szerokie i wąskie traktowanie gospodarki przestrzennej. Zakreśl na schemacie obydwa podejścia.

Szerokie wąskie

1. W definicjach określających gospodarkę przestrzenną autorzy podkreślają różną wagę poszczególnych czynników, m. in. ekonomicznych, urbanistycznych
   i społecznych.

1. S. Zajda i S. M. Zawadzki (1968) utożsamiają „gospodarkę przestrzenną jako racjonalne wykorzystaniem środowiska geograficznego drogą właściwego rozmieszczenia środków trwałych”.

2. Malisz (1976) ujmuje „gospodarkę przestrzenną jako dziedzinę wiedzy
   i praktyki planistycznej zajmującą się regionalną organizacją przestrzeni na potrzeby społeczeństwa”.

3. Pióro (1980) traktuje „gospodarkę przestrzenną jako narzędzie realizacji celów społecznych i zaspokajania potrzeb i aspiracji ludzkich oraz rozwoju osobowości”.

Wpisz jaki czynnik jest uwzględniony w definicjach:

a…czynnik ekonomiczny

b…czynnik urbanistyczny

c…czynnik społeczny

1. W polskich aktach prawnych nie ma bezpośredniego wskazania podmiotu gospodarki przestrzennej. Podmiot taki można jednak wyprowadzić z zapisu Ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym i Ustawy o samorządzie gminnym. Ustawodawca w zakresie gospodarki przestrzennej (planowanie i zagospodarowanie przestrzenne) wyznacza przedmioty jako:

a. prywatne i fizyczne podmioty gospodarcze

b. kraj jako całość, województwo, gmina i wyraźnie w mniejszym stopniu powiat

c. MŚP i organizacje pozarządowe

1. Formułowanie celów głównych gospodarki przestrzennej to najczęściej

a. wynik przyjęcia określonych programów politycznych, społecznych systemów organizacji państwa czy pewnej tradycji.

b. odpowiedź na problemy i zadania, jakie ma stawiać gospodarka przestrzenna w ramach konkretnej jednostki przestrzennej

c. rozwiązywanie konfliktów przestrzennych w gminie w dziedzinie korzystania z walorów środowiska, użytkowania ziemi, lokalizacji konkurencyjnych obiektów oraz rozwoju konkurencyjnych funkcji

1. Definicja ładu przestrzennego w Ustawie o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym z 2003 r. brzmi:

a. ład przestrzenny to takie ukształtowanie przestrzeni, które tworzy harmonijną całość oraz uwzględnia w uporządkowanych relacjach wszelkie uwarunkowania i wymagania funkcjonalne, społeczno-gospodarcze, środowiskowe, kulturowe oraz kompozycyjno-estetyczne

b. ład przestrzenny można rozumieć jako przestrzenną organizację i funkcjonowanie (w przestrzeni) terytorialnego systemu społecznego, nie każdą jednak organizację, a jedynie taką, która realizuje, uwzględnia czy spełnia kryteria szeroko rozumianej racjonalności społecznej; chodzi tu o taką racjonalność, która uwzględnia nie tylko aspekty społeczne, ale także ekonomiczne, ekologiczne, kulturowe, polityczne, moralne i estetyczne porządku przestrzennego

c. ład jest stanem uporządkowania obiektów materialnych w przestrzeni, który poddaje się działaniu ludzkiemu i który jest wynikiem tych działań.

1. W wolne miejsca wstaw właściwe określenia :

a. w interesie społeczności lokalnych

b. uzyskanie określonej struktury przestrzennej i funkcjonowania przedmiotu gospodarki przestrzennej

c. spełniająca kryteria racjonalności ogólnospołecznej

d. wychodzi poza interes jednostki grupy społecznej, w skład której wchodzi jednostka

e. jest wspólnym dziełem społeczności lokalnej oraz jest w istocie swej godziwy

Ład przestrzenny jako	Specyfika pojmowania ładu przestrzennego
Nadrzędny cel gospodarki przestrzennej	Celem gospodarki przestrzennej jest b
Organizacja przestrzenna terytorialnego systemu społecznego	Ładem jest organizacja przestrzenna terytorialnego systemu społecznego …c
Interes społeczny	Uzyskanie ładu przestrzennego leży a
Wartość	Uzyskanie ładu przestrzennego …d
Dobro wspólne	Ład przestrzenny ma charakter dystrybutywny, e

1. Pojecie lokalizacji należy rozpatrywać w dwóch aspektach:

a. czynnościowym, zawierającym elementy decyzyjności, czyli odnoszącym się do procedury wyboru inwestycji i jej miejsca oraz rezultatowym, który jest wynikiem przeprowadzonej procedury i związany jest z konkretną już lokalizacją,

b. czynnościowym, który jest wynikiem przeprowadzonej procedury i związany jest z konkretną już lokalizacją oraz rezultatowym, zawierającym elementy decyzyjności, czyli odnoszącym się do procedury wyboru inwestycji i jej miejsca,

c. czynnościowym i rezultatowym, których znaczenie jest takie samo

1. Lokalizacja ogólna polega na:

a. wyborze określonego regionu, a następnie miejscowości, w których mógłby być zlokalizowany rozpatrywany obiekt. Odbywa się to najczęściej na podstawie przeprowadzonej eliminacji jednostek przestrzennych niespełniających kryteriów stawianych przez inwestora.

b. oznaczeniu terenu realizacji danego przedsięwzięcia. Jest to zatem wybór rozwiązania optymalnego w zbiorze rozwiązań dopuszczalnych i wiąże się też ze sporządzeniem projektu zagospodarowania i rozmieszczenia poszczególnych elementów obiektu, określenia jego relacji do innych obiektów infrastruktury

c. wyborze odpowiedniego regionu a w nim odpowiedniego terenu (konkretnej działki)

1. Walory użytkowe miejsca w przypadku poszukiwania optymalnej lokalizacji można podzielić na:

a. walory podaży i walory zasobów

b. walory popytu i walory zasobów

c. walory popytu i zasoby pracy

1. Z punktu widzenia swobody wyboru, określonej zależnością od stopnia powiązania zakładu z czynnikami lokalizacji można wyróżnić :

a. lokalizację zdeterminowaną (przymusowa albo przesądzoną), lokalizację związaną (zależną), lokalizację swobodną (niezwiązaną

b. lokalizację zdeterminowaną oraz lokalizację swobodną

c. lokalizację zdeterminowaną (przymusowa albo przesądzoną), lokalizację związaną (zależną)

1. Do czynników przestrzennych lokalizacji zaliczamy:

a. zasoby środowiska geograficznego, czyli ogół warunków naturalnych

b. procesy doskonalenia środków pracy, przedmiotów pracy, tworzenia lub doskonalenia technologii i organizacji wytwarzania produktów, zmiany w zakresie systemów zarządzania , sposobach zaopatrzenia , sprzedaży i dystrybucji.

c. wielkość i kształt terenów, odległość, dostępność, położenie względem innych obszarów

1. Kryterium podziału czynników lokalizacji na twarde i miękkie jest ich:

a. mierzalność

b. niezmienność w czasie

c. niezmienność w przestrzeni

1. Bariery lokalizacyjne to:

a. przeszkody uniemożliwiające, ograniczające lub utrudniające prowadzenie określonej działalności gospodarczej na danym obszarze.

b. przeszkody tylko uniemożliwiające prowadzenie określonej działalności gospodarczej na danym obszarze.

c. przeszkody tylko ograniczające prowadzenie określonej działalności gospodarczej na danym obszarze

1. Reguła koherencji lokalizacyjnej brzmi:

a. Właściwa działalność powinna odbywać się w dowolnym miejscu, tzn. każdej działalności odpowiada dowolne miejsce, a każdemu miejscu odpowiadająca mu dowolna działalność

b. Właściwa działalność powinna odbywać się na właściwym miejscu, tzn. każdej działalności odpowiada właściwe miejsce, a każdemu miejscu odpowiadająca mu działalność

c. Właściwa działalność powinna odbywać się na właściwym miejscu, tzn. każdej działalności odpowiada właściwe miejsce, a każdemu miejscu odpowiadająca mu dowolna działalność

1. Przez aktywną stronę realizacji reguły koherencji lokalizacyjnej należy rozumieć:

a. określenie najkorzystniejszego przeznaczenia terenów

b. poszukiwaniu przez określone obiekty optymalnych punktów lokalizacji

c. zarówno poszukiwaniu przez określone obiekty optymalnych punktów lokalizacji jak i określenie najkorzystniejszego przeznaczenia terenów

1. Johann Thünen jest autorem teorii dotyczącej:

a. przestrzennej organizacja produkcji leśnej

b. przestrzennej organizacja produkcji przemysłowej

c. przestrzennej organizacja działalności usługowej

d. przestrzennej organizacja działalności rekreacyjno-wypoczynkowej

e. przestrzennej organizacja produkcji rolnej

1. Graficznym obrazem koncepcji Thünena są:

a. kręgi (pierścienie) rozchodzące się koncentrycznie wokół miasta (rynku zbytu)

b. układ pasmowo-klinowy wokół miasta (rynku zbytu)

c. policentryczny układ stref wokół miasta (rynku zbytu)

1. Dla A. Webera najważniejszymi czynnikami lokalizacji są:

a. zyski przedsiębiorstwa oraz korzyści dla społeczności lokalnej

b. koszty transportu, koszty siły roboczej i korzyści aglomeracji

c. zarówno zyski jaki i korzyści przedsiębiorstwa

1. Trójkąt lokalizacyjny Webera jest rozwiązaniem graficznym wyboru lokalizacji optymalnego miejsca w przypadku gdy:

a. występują trzy miejsca pozyskiwania surowców

b. występują trzy miejsca zbytu gotowych produktów

c. występują dwa miejsca pozyskiwania surowców i jeden rynek zbytu

1. Izodapany Webera to linie :

a. jednakowych jednostkowych kosztów transportu dla każdego z rozpatrywanych punktów zaopatrzenia surowcowego i potencjalnych punktów zbytu wyrobów gotowych

b. jednakowych całkowitych kosztów transportu

c. jednakowych jednostkowych i całkowitych kosztów transportu dla każdego z rozpatrywanych punktów zaopatrzenia surowcowego i potencjalnych punktów zbytu wyrobów gotowych

1. Zaznacz na rysunku izowektory i izopadany

czerwone – izowektory

zielone przerywane - izodapany

1. Obraz graficzny teorii Christallera dotyczy:

a. wielkości, liczby i rozmieszczenia osiedli

b. liczby i rozmieszczenia osiedli

c. wielkości i rozmieszczenia osiedli.

1. Czynniki lokalizacji przemysłu zaawansowanej technologii to:

a. siła robocza (kapitał ludzki), szkolnictwo podstawowe, powab pejzażu, infrastruktura transportowa,usługi oraz klimat polityczny i biznesowy, korzyści aglomeracji.

b. c. siła robocza (kapitał ludzki), uniwersytety i ośrodki badawcze, powab pejzażu, infrastruktura transportowa,usługi oraz klimat polityczny i biznesowy, korzyści skali

c. siła robocza (kapitał ludzki), uniwersytety i ośrodki badawcze, powab pejzażu, infrastruktura transportowa,usługi oraz klimat polityczny i biznesowy,korzyści aglomeracji.

1. W teorii życia produkcji tradycyjnego ma miejsce:

a. relokacja

b. reurbanizacja

c. subarbanizacja

1. Teoria Preda jest zaliczana do koncepcji lokalizacyjnych w nurcie:

a. neoklasycznym

b. ekonomii klasycznej

c. behawioralnym