Załącznik 1
do Programu hodowlanego ochrony
zasobów genetycznych koni huculskich
Ocena wartości użytkowej koni rasy huculskiej - próby dzielności
(Program hodowli zachowawczej koni rasy huculskiej, Polski Związek Hodowców Koni,
Warszawa 1999)
Do próby dzielności mogą przystąpić ogiery i klacze rasy huculskiej, spełniające warunki wpisu do Księgi Stadnej Koni Rasy Huculskiej.
1. Próba polowa – wstępna
Polega na ocenie zachowania się konia podczas zakładania ogłowia, trzymania do oceny i prowadzenia w ręku na odcinku około 80 m w stępie i kłusie. Zachowanie się konia oceniane jest, w zależności od wykonywania czynności, w skali 0 - 5 punktowej:
5 pkt. – z łatwością, bezbłędnie, w sposób płynny;
4 pkt. – z drobnymi zahamowaniami, w sposób mało płynny;
3 pkt. – z trudnościami, po 1-3 nieudanych próbach;
2 pkt. – z dużymi oporami, po więcej niż 3 nieudanych próbach, konieczna pomoc drugiej osoby
1 pkt. – niemożliwa do wykonania wskutek oporu lub niebezpiecznych reakcji konia.
Warunkiem zaliczenia próby jest uzyskanie wyniku, co najmniej 3 punktów.
Próbę wstępną można powtórzyć jednokrotnie po co najmniej jednomiesięcznym ponownym przygotowaniu konia.
2. Polowa próba wierzchowa lub zaprzęgowa - podstawowa. Tzw. “Mały Czempionat Użytkowy Koni Rasy Huculskiej”
Ogiery i klacze rasy huculskiej, które zaliczą wstępna próbę polową poddaje się próbie wierzchowej lub zaprzęgowej.
Minimalny wymagany wiek koni rasy huculskiej (ogierów i klaczy) przystępujących do tej próby - ukończone 36 miesięcy życia. Ogólny stan zdrowia oceniany jest przez lekarza weterynarii i on decyduje o dopuszczeniu konia do udziału w próbach.
Minimalna liczba koni (ogiery, klacze, wałachy) potrzebna do przeprowadzenia próby dzielności 5 szt., w tym co najmniej 3 szt. ogierów poddawanych próbie lub 3 szt. klaczy poddawanych próbie. Dla szacowania wartości hodowlanej rodziców (ogierów i klaczy) dopuszcza się udział w próbie wałachów 3 – letnich i starszych.
W skład polowej próby wierzchowej wchodzą: ocena eksterieru i ścieżka huculska, natomiast w skład polowej próby zaprzęgowej wchodzą: ocena eksterieru i alternatywna dla ścieżki huculskiej polowa próba na czworoboku z przeszkodami w zaprzęgu.
Ocena eksterieru – czempionat hodowlany.
W skali od 0 – 10 pkt. bonif. dokonywana jest ocena:
na płycie za: typ, pokrój, ogólną pielęgnację, kondycję i przygotowanie do pokazu oraz na ringu pokazowym (trójkąt o wym. 20x40x20m) ocena ogółem za ruch w stępie i kłusie.
Typ 10 pkt. bonif.
Pokrój 10 pkt. bonif.
Stęp i kłus 10 okt. bonif.
Ogólna kondycja i pielęgnacja 10 pkt. bonif.
Razem maksymalna ilość 40 pkt. bonif.
Ścieżka huculska - jako sprawdzian umiejętności pokonywania naturalnych i sztucznych przeszkód terenowych, odwagi, zdolności i wytrenowania konia.
Dla zawodnika jest to próba jazdy w zadanym tempie i umiejętności prowadzenia konia
w terenie.
Maksymalna ilość punktów bonif. do zdobycia w tej konkurencji to 80.
Czworobok z przeszkodami w zaprzęgu – próba alternatywna dla ścieżki huculskiej. Sprawdzian posłuszeństwa, zręczności i sprawności koni oraz umiejętności powożącego. Próba przeprowadzana w pojedynkę, w lekkim pojeździe 2-osiowym, o dwóch dyszlach, którego waga wraz z powożącym nie przekracza 100% masy ciała konia. Pojazd maratonowy lub pokazowy.
Maksymalna ilość punktów bonif. do zdobycia w tej konkurencji to 80.
Warunkiem zdania próby dzielności jest ukończenie i zaliczenie co najmniej dwóch z trzech konkurencji próby “Małego Czempionatu Użytkowego”, w tym obowiązkowo oceny eksterierowej – płytowej.
Uzyskanie wyniku min. 75 pkt.bonif. dla klaczy, a 85 pkt.bonif dla ogierów na 120 możliwych jest podstawą zaliczenia w/w próby.
3. Próba polowa – główna “Czempionat Użytkowy Koni Rasy Huculskiej”
Najwyższym sprawdzianem wartości użytkowej dla koni huculskich jest zaliczenie z wynikiem pozytywnym Czempionatu Użytkowego Koni Rasy Huculskiej. W skład tej próby, oprócz elementów wchodzących w Mały Czempionat Użytkowy, dochodzi jeszcze próba kondycyjna-wytrzymałościowa, będąca sprawdzianem wytrzymałości i przygotowania konia.
Jest to próba pod jeźdźcem na dystansie 15 – 20 km przy minimalnym tempie 8 km/h i maksymalnym tętnie na mecie 64 uderzenia /min.
Dokładny dystans, tempo, norma czasu, kolejność startu podawane są przez Komisję Sędziowską na odprawie technicznej przed rozgrywaną konkurencją, po uwzględnieniu konfiguracji terenu, rodzaju podłoża i warunków pogodowych.
Maksymalna ilość punktów bonif. do zdobycia w próbie wytrzymałościowej-kondycyjnej to 80.
Ogółem za wszystkie konkurencje Czempionatu Użytkowego Koni Rasy Huculskiej maksymalna ilość punktów bonif. możliwa do zdobycia wynosi 200:
1. Ocena eksterieru max. 40 pkt. bonif.
2. Ścieżka huculska lub czworobok z przeszkodami w zaprzęgu max. 80 pkt.bonif.
3. Próba wytrzymałościowa-kondycyjna max. 80 pkt. bonif.
Razem max. 200 pkt. bonif.
Tytuł Czempiona Użytkowego Koni Rasy Huculskiej otrzymuje koń, który uzyskał najwyższą ilość punktów, ale nie mniej niż 160.
O kolejności miejsc w Czempionacie Użytkowym Koni Rasy Huculskiej, w przypadku takiej samej ilości punktów u dwóch lub więcej par koń-jeździec, decyduje lepszy wynik za ścieżkę huculską, a w przypadku i takiej równości lepszy wynik uzyskany na płycie, itd.
Z każdej konkurencji próby dzielności winien być sporządzony protokół podpisany przez Komisję Sędziowską, zawierający szczegółowe dane o koniach, ich hodowcach i wystawcach oraz oceny i lokaty, który da podstawę do wpisu przez prowadzącego księgę wyników próby do dokumentów hodowlanych konia oraz w kolejnych wydawanych tomach Księgi Stadnej Koni Rasy Huculskiej.
Załącznik 2
do Programu hodowlanego ochrony
zasobów genetycznych koni huculskich
Szczegółowy regulamin ścieżki huculskiej
(Program hodowli zachowawczej koni rasy huculskiej, Polski Związek Hodowców Koni,
Warszawa 1999)
§ 1
Ścieżka huculska rozgrywana jest na dystansie od 1000 do 2000m. Dokładny dystans,
tempo, norma czasu, kolejność przeszkód oraz punkty bonifikacyjne za ich pokonanie, podawane są przez Komisję Sędziowską na odprawie technicznej przed rozgrywaną konkurencją, po uwzględnieniu konfiguracji terenu, rodzaju podłoża i warunków pogodowych.
§ 2
Trasa przebiegu ścieżki zawiera do 16, w tym 12 obowiązkowych, ponumerowanych naturalnych lub sztucznych przeszkód:
Każda przeszkoda od strony najazdu i wyjazdu z przeszkody oznaczona jest dwiema chorągiewkami, białą po lewej, a czerwoną po prawej stronie przeszkody oraz kolejnym numerem umieszczonym przy czerwonej chorągiewce od strony najazdu na przeszkodę.
Linię startu i mety wyznacza para strzałek (biała po lewej i czerwona po prawej stronie).
Zawodnicy startują w odstępach czasu ustalonych przez Komisję Sędziowską (szczegółowa lista startów podana przed rozpoczęciem konkurencji).
Zawodnik na koniu pokonuje trasę w ustalonej normie czasu i tempie od 180 – 220 m/min podanym na odprawie technicznej.
Przeszkody mogą być pokonywane chodem dowolnym.
Pokonywanie odcinków trasy między trzema ostatnimi przeszkodami musi odbywać się tylko kłusem, po najkrótszej trasie do mety.
§ 3
Konkurs wygrywa zawodnik, który zgromadzi największą liczbę punktów bonifikacyjnych, max 80 pkt. wynikających z pokonania wszystkich przeszkód na całej obowiązującej trasie. Przy identycznym wyniku dwóch zawodników decyduje czas przejazdu bliższy normie.
Punkty bonifikacyjne zawodnik uzyskuje za prawidłowe pokonanie przeszkody.
Wykaz przeszkód zatwierdzonych do ustawienia na trasie (literą “O” zaznaczono przeszkody obowiązkowe, które należy uwzględnić w przebiegu trasy każdej ścieżki; literą “D” zaznaczono przeszkody dodatkowe:
O - kładka nad rowem /szer. 50 cm/
O – wąska droga na wprost /szer. 35 cm, dł. 5 m/
O - równoważnia /dług. 4 m, szer. 1 m, śred. belki min. 25 – 40 cm/
O - firanki
O - niski przejazd /min.1,8 m wys./
O - slalom /odległość tyczek 1,5 – 2 m/
O – bramka z zamknięciem (należy otworzyć, przejechać i zamknąć za sobą bramkę)
O - ciasny przejazd /szer. 80cm/
O - skok przez stacjonatę /do 60 cm wys./
O - wiatrołom / rozrzucone belki dług. 4 m., szer. 2 m./
O - kładka na podwyższeniu /długość - 4 m., szerokość 70 cm, wys. 30 cm/
O – labirynt /szer. 70 cm, wys. 15 – 20 cm, dł. 10 m/
D – bramka saloon /szer.1,5 m/
D - wąska droga po łuku /szer. 35 cm, dł. 3 – 4 m/
D - stromy zjazd /30-50 stp., dł. 6m/
D - przejście przez wodę /szer. min. 1m, długość około 5m/
D - stromy wyjazd /30 – 50 stp., dł. 6 m/
D - skok posłuszeństwa /przez bale słomy/
D - bankiet wyskok na próg /około 50 cm/
D - zeskok z progu /około 50 cm./
D - przejście przez wóz
D - przejazd przez rów /głęb. do 1,5 m. szer. do 3m./
D - skok przez pień drzewa /do 50 cm wys./
D - żywopłot /wys. 60 – 80 c., szer. 20 – 30 cm, min dług. 2 m./
D - cofanie /podłoże sypkie, pas o dług.3 m i szer. 1,0 m./
Komisja Sędziowska może pewne przeszkody uznać za obowiązkowe do pokonania pod kara dyskwalifikacji, jeżeli będzie tego wymagała trasa przejazdu, w celu pokonania przez zawodnika wyznaczonego dystansu ścieżki.
Dopuszcza się ominięcie maks. 3 przeszkód bez otrzymania punktów karnych pod warunkiem, że nie są to przeszkody wyznaczone jako obowiązkowe do pokonania pod karą dyskwalifikacji.
§ 4
Punkty karne naliczane są za:
uzyskany czas powyżej normy przy tolerancji 10 s – 0,25 pkt/1s
uzyskany czas poniżej normy przy tolerancji 10 s – 0,50 pkt/1s
jeden upadek jeźdźca - 25 pkt. /także zejście z konia między liniami startu i mety/
§ 5
Dyskwalifikacja następuje za:
drugi upadek jeźdźca lub pierwszy upadek konia
przekroczenie 50% normy czasu tzw. czas maksymalny
potrójna odmowa na tej samej przeszkodzie
ominięcie więcej niż 3 przeszkód w konkursie
ominięcie przeszkody uznanej za obowiązkową do pokonania.
pokonanie odcinka trasy na trzech ostatnich przeszkodach chodem innym niż kłus i nie po najkrótszej trasie do mety.