LITERATURA OBOWIĄZKOWA

- Pracodawca, Uniwersum Polska, Sp. z o.o., Warszawa 2008

- Informator Kariera, Grupa Modus, Kraków 2007-2009

- Przewodnik praktyki, Grupa Pracuj, Sp. z o.o., Warszawa 2009

- B. Wojtasik, Warsztat doradcy zawodu. Aspekty pedagogiczno-psychologiczne, PWN, Warszawa 1997

- A. Paszowska-Ropacz, Warsztat pracy europejskiego Doradcy Kariey Zawodowej, KOWEZ, Warszawa 2002

- Zeszyty informacyjno-metodyczne doradcy zawodowego – Krajowy Urząd Pracy, Warszawa 2005-2009

LITERATURA UZUPEŁNIAJĄCA

- S. Suchy, Jak zdobyć zawód i pracę, Instytut Technologii Eksploatacji, Radom 1995

- R.N. Bals, Spadochron – Praktyczny poradnik dla planujących karierę, szukających pracę i zmieniających zawód, Warszawa 1993

- Socjologia zawodów, pod red. A. Sarapaty, Warszawa 1995

HISTORIA DORADZTWA ZAWODOWEGO

- Doradzanie w kwestii wyboru zawodu czy dalszego kształcenia jest cechą cywilizacji XX i XXI wieku?

Hezjod – myśliciel VIII w.p.n.e.

Jeden z pierwszych poruszających w sposób bezpośredni problematykę doboru zawodowego

Nie dziedziczenie profesji, a własne kwalifikacje decydowały o przydatności kandydata do zawodu

Poemat jego ,,Praca i dni” – opisywał wiele zawodów, które w danym czasie wymagały określonych zdolności i ukształtowały umiejętności.

Platon – IV w. p n e

Nie wszyscy ludzie są jednakowi, a między nimi istnieją różne natury, które adoptują do różnych zawodów. W księdze III „Państwa” twierdził o przydatności do zawodu lekarza, że:

- należy sprawdzić czy kandydat wykazuje dostateczne zainteresowanie przyszłym zawodem

- powinien być poddany próbom świadczącym o jego kwalifikacjach

W jego przemyśleniach wiele miejsca zajmował rozwój człowieka i edukacji.

Arystoteles – IV w. p n e

- głosił, że zalety nauczania domowego są ważniejsze niż realizowane w publicznej szkole (w przeciwieństwie do Platona)

- rozważania na temat kwestii przygotowania do zawodu – do uzyskania wysokiej biegłości w konkretnym fachu potrzebna jest oprócz kwalifikacji zawodowych, również szeroka wiedza ogólna.

Lao-Tzu – VIII w. p n e

- Chiny rozwinęły swój własny stosunek w kwestii pracy

- idea dopasowania człowieka i środowiska. Uważał, że dobre życie to życie w harmonii z naturą

- stworzył taoizm – głosił potrzebę otwartości człowieka na różnorodne możliwości i doświadczenia

Konfucjusz – VI w. p n e

- zgadzał się z myślą taoizmu, promującą dbałość o dobro jednostki i jej prawo do indywidualnego rozwoju

- jego poglądy zapoczątkowały regularną procedurę kwalifikację do zawodu urzędnika państwowego

Głosił program podniesienia służby cywilnej na wyższy poziom.

Reformatorzy Bastry – Arabia 995

Rozprawy Braci w czystości - swoista encyklopedia zawierająca całą ówczesną wiedzę o zawodach – traktaty zawierające elementy typowe dla modernisty modelu doradztwa

- informacje o zawodach niezbędne w podejmowaniu decyzji

- koncepcja doprowadzenia człowieka do środowiska zawodowego

- omówienie komponentów owego dopasowania

- uznawali konieczność posiadania kogoś w rodzaju przewodnika, kto pomaga objąć podzielonej jednostce rolę zawodową, by wypełniła ją jak najlepiej. Sprzyja temu też znajomość specyfiki zawodowej. Zawody dzielił na 7 grup:

- artyści i rzemieślnicy

- przedsiębiorcy i kupcy

- konsulatorzy

- królowie, pracodawcy, sułtani, żołnierze, policjanci

- duchowni i uczeni

- niepełnosprawni, próżniacy

Rodrigo Sanches de Arevolo 1468 r.

„Zwierciadło ludzkiego życia”

- pozytywne i negatywne strony wykonywanych zawodów świeckich

- opisywał profesje związane z kościołem, włączając w nie w kolejności hierarchicznej: papieża, kapłanów itd.

- „Zwierciadło ludzkiego życia” wyraża idee, które nie straciły do dziś na aktualności- dostarczył informacji o zawodach opisujących niezbędne do ich wykonywania kwalifikacje i zdolności

Włoch Tomaso Garzoni 1585

- „Plac uniwersalny wszystkich profesji świata” – opisywał istniejące współcześnie zawody w sposób precyzyjny uwzględniając liczne specjalności – pierwszy podręcznik dla młodzieży

Książki XVII wieku

- z tekstami informacyjnymi:

• Księga rzemiosł lub jak zdobyć ulubiony zawód, Powell, 1631

• Grawel Christof Weigel, ok. 1694 r. stworzył 213 ilustracji zawodów

•bracia Luikeus przedstawili działalność rzemieślników – poetyckim komentarzem w 100 miedziorytach

Źródła XVIII wieku

- Edmund Carter (1726) – opis charakterów zdatnych do rzemiosł

• Englebrecht (1730) – zawody alfabetyczne

- Richard Cambell (1742) – „Londyński rzemieślnik”

- „Encyklopedia Diderota” (1750) – były w nich opisy manufaktur

XIX w. – informatory o zawodach

- informatory w drukach pojawiły się w Stanach Zjednoczonych Ameryki, pierwszy pod tytułem „Księga rzemiosł lub biblioteka sztuk użytecznych”

- ponad 40 podobnych pokazało się w Anglii i Szkocji- kończyły się pytaniami sprawdzającymi, pełniły rolę podręczników w szkole

- „Kompletna księga rzemiosł” – pierwszy wzór życiorysu zawodowego (Edward Hazena)

- „Kompletna księga rzemiosł” 1837 r. W. Wittock – rady dotyczące nauki rzemiosł dla kandydatów do zawodu i ich rodziców

- 2 połowa XIX wieku – coraz więcej prac

- zapanował chaos informacyjny, zbyt dużo pozycji książkowych dla zawodów sprawił zapotrzebowanie na profesjonalnego doradcę zawodowego w Europie i Ameryce

DORADZTWO ZAWODOWE – proces, w którym doradca zawsze pomaga klientowi w osiągnięciu lepszego zrozumienia siebie samego w odniesieniu do środowiska pracy, by umożliwić mu realistyczny wybór lub zmianę zatrudnienia lub też osiągnięcia właściwego dostosowania zawodowego.

DORADZTWO ZAWODOWE – proces, w którym doradca zawodowy i klient pracują wspólnie, aby ten ostatni mógł:

- osiągnąć lepsze zrozumienie siebie samego

- zdobyć wiedzę o świecie pracy

- mógł bardziej realistycznie wybrać, zmienić lub dostosować się do zatrudnienia

Cele:

1) Pomoc klientowi w osiągnięciu w możliwie najlepszego poziomu dostosowania zawodowego w punkcie widzenia społecznego, ekonomicznego i profesjonalnego. Uzyskaniu odpowiedniego wglądu w ich własne zainteresowania, możliwości i charakter pracy.

2) Zachęca do podejmowania własnych decyzji dotyczących celów zawodowych i podejmowania kroków niezbędnych do ich realizacji.

Grupa docelowa:

- nie jest ograniczona do grupy wiekowej lub zawodowej, może być dla każdego typu pracowników w dowolnym czasie. Mogą nią być:

* młodzi ludzie , którzy nie wiedzą jaki jest dla nich dobry zawód

* dorośli pracownicy chcący zmienić fach

* kobiety – wracające po pewnym czasie do pracy

* osoby na zasiłku wracające po dłuższym czasie na bezrobocie, którzy chcą się dostosować do kwalifikacji zawodowych i się doszkolić.

Rola doradcy zawodowego:

1) Zalicza się do profesji doradczej, różniąc się od innych członków tylko dziedziną i profesją zawodową.

2) Pomaga ludziom stawiać czoło problemom bezpośrednio związanym z zatrudnieniem

3) Pomaga klientowi w rozwiązaniu rad wewnętrznych i zewnętrznymi czynnikami mające wpływ na status zewnętrzny klienta

- praca stanowi istotny przebieg indywidualnego widzenia siebie i swego systemu wartości

- jednostka posiada zdolność zmieniania się, rozwoju podejmowania inteligentnych decyzji

- podczas trwania całego procesu doradczego, wiara w wolność wyboru stanowi podstawę

- klient uzyskuje w lepszym zrozumieniu siebie, środowiska zatrudnienia, odniesieniu swoich zainteresowań i uzdolnień do wymagań rozmaitych rodzajów zatrudnienia

- coraz trudniej podejmować decyzje dotyczące zatrudnienia

Doradca:

Udziela pomocy by klient mógł:

- rozpoznać istniejące trudności

- podjąć odpowiednie skuteczne decyzje

- wybrać odpowiednią pracę lub zadania rozwojowe

Teorie wyboru zawodu:

1) Diagnostyczne stanowisko Persona:

- nie uwzględnia relacji między dynamiką cech wewnętrznych człowieka a otoczeniem zewnętrznym

- zdolności człowieka są statyczne jako wrodzone i niezmienne

- diagnozuje te cechy i dopasowuje człowieka do odpowiedniego zawodu

- wybór zawodu jest jednorazowym aktem decyzyjnym

- osoba wybierająca zawód rozwiązuje swoje konflikty i problemy kierując się rozsądkiem

- decydent musi poznać siebie i rynek

2) Diagnostyczno-wychowawcze

- wybór zawodu jako proces specyficzny danej fazy biograficznej

- wybór zawodu zaczyna się wcześnie (Holland) w dzieciństwie (Roe)

- najważniejszym czynnikiem kształtującym decyzje zawodu są

a) doświadczenie rodzinne (Roa)

b) typ osobowości (Holland)

Człowiek to jednostka zdeterminowana społecznie, najwyższy wpływ ma na to rodzina

Człowiek kieruje się własnymi emocjami, własnymi potrzebami

Na kształtowanie się decyzji wpływ mają zaspokojenia lub nie, potrzeby

Brak wpływu innych osób

Model Hollanda

społeczny, artystyczny, przedsiębiorczy, badawczy, konwencjonalny, realistyczny

Typy osobowości zawodowej Hollanda

- środowisko badawcze – analityk, matematyk

- środowisko artystyczne

- środowisko społeczne – nauczyciel

- środowisko konwencjonalne – sekretarka, księgowa

- środowisko realistyczne – mechanik, rolnik

STANOWISKO WYCHOWAWCZE

- wybór zawodu procesem rozwoju trwający długi okres czasu

- teoria rozwoju zawodu Ginzberga – wybór zawodu pojawia się we wczesnym dzieciństwie, a potem się rozwijają i dojrzewają czasem zmieniają się

- człowiek kieruje się swymi potrzebami , ale patrzy też na swoje możliwości

SUPER – traktuje wybór zawodu jako proces rozwojowy:

- rozwój zawodowy przebiega w czasie i jest ciągły, na ogół nieodwracalny

- wpływ na wybór zawodu mają czynniki indywidualne i społeczne

5 stadiów dojrzałości zawodowej:

1) wzrost – od narodzin do 14 roku życia, rozwój zainteresowania

2) eksploracji – 15-24 rok życia – faza prób w trakcie, wybór zawodu ulega zwężeniu

3) stabilizacji – 25-44 rok życia – poszerzanie i stabilizacja doświadczonej pracy

4) podtrzymania – 45-64 rok życia – stałe dążenie do poprawy sytuacji zawodowej

5) schyłku – po 65 roku życia – urządzenie się na emeryturze

Zadania rozwoju zawodowego:

1) Krystalizacja – 14-18 rok życia rozwój procesów poznawczych, polegający na formowaniu celów, badanie zainteresowań i planów zawodowych

2) Specyfikacja – 18-21 rok życia od pierwszych zamierzeń do konkretnych zamierzeń

3) Wdrażanie – 21-24 rok życia wkraczanie w pracę

4) Stabilizacja – 24-35 rok życia potwierdzanie wyboru zawodu, bezpieczeństwo posady, utrzymanie

5) Konsolidacja – powyżej 35 roku życia awanse, charakterystyczne znamiona pozycji zawodowej

Stanowisko humanistyczne

Doradztwo nastawione na pokazanie celów może iść w kierunku wychowawczym lub opiekuńczym. Skupia się na słabościach, kładzie nacisk na mocne strony, doradca realizuje określone cele

Stanowisko technokratyczne

Człowiek narzędziem służącym do realizacji zadań określonych przez innych.

Model cebulowy Supera (wybór zawodu-wpływ)

- potrzeby najważniejsze i są związane z fizjologią

- wartości – narzucane są społecznie

- zewnętrzna – zainteresowania – podatne na wpływ środowiska

Wszystkie elementy są ze sobą związane zależnie.

Wpływ na aktywność zawodową

- czynniki środowiskowe – największy wpływ mają inni ludzie

- znajomość zainteresowań, a nie preferowane przez ludzi wartość

Wybór zawodu długoterminową czynnością wychowawczą

Wychowanek powinien być i stawać się podmiotem wychowawczym. Działalność w orientacji zawodowej obejmuje cały okres rozwoju zawodowego z uwzględnieniem okresu przed zawodowego. Przysposobienie człowieka do roli pracownika i obywatela. Wybór do zawodu zgodny z zainteresowaniem i oczekiwaniem jednostki by przynosił korzyści społeczeństwu. Decyzja zawodowa jest procesem rekwencyjnym. Należy człowiekowi umożliwić kontakt z pracą.

SYSTEM DORADZTWA I PORADNICTWA ZAWODOWEGO W POLSCE

Poradnictwo zawodowe oparte jest na doktrynie, która mówi, że planowanie i rozwój zawodowy człowieka jest procesem rozpoczynającym się we wczesnym dzieciństwie i trwającym przez całe życie.

Etapy rozwoju zawodowego

0-14 – rozwój podstawowy funkcji psychicznych, kształtują się zainteresowania zawodowe, planów i marzeń zawodowych

15-18 – okres wyboru zawodu, nauki, poznawania własnych zainteresowań, uzdolnień i preferencji zawodowych, określeniu samego siebie

19-25 – okres intensywnej nauki zawodowej

26-30 – okres adaptacji zawodowej i szukanie swego miejsca w świecie zawodowym

31-45 – okres intensywnego rozwoju zawodowego

46-55 – okres ekspercki

56-60/65 - okres utrzymania statusu, zmniejszanie wydajności

Po 60/65 – zakończenie aktywności zawodowej

Życie człowieka zawodowego człowieka jest ciągiem osobistych decyzji, które powinny uwzględnić szereg czynników.

Charakter czynników:

- wewnętrzny – indywidualna charakterystyka człowieka

- niezależny – obiektywne uwarunkowania zewnętrzne społeczne, kulturalne i gospodarcze

Zadania doradcy zawodowego:

- towarzyszenie klientowi w kluczowych momentach tego procesu

- pomoc w uzyskaniu wiedzy nim samym, otoczeniu i uwarunkowaniach, które w każdym momencie życia mają istotne znaczenie dla decyzji zawodowej.

Za poradnictwo zawodowe w Polsce odpowiadają minister edukacji narodowej oraz minister pracy i polityki społecznej.

Minister Edukacji Narodowej – odpowiada za całość zadań z zakresu orientacji i poradnictwa zawodowego w stosunku do dzieci i młodzieży – realizowane przy pomocy poradni psychologiczno-pedagogicznej i szkół.

Minister Pracy i Polityki Społecznej – odpowiada za poradnictwo zawodowe dla osób dorosłych realizowane przy pomocy służby zatrudnienia

W Polsce nie funkcjonują prywatne firmy doradcze wyspecjalizowane w świadczeniu usług z poradnią zawodową.

Działają natomiast firmy komercyjne realizujące usługi z zakresu doradztwa personalnego

Minister Edukacji Narodowej

Dzieci i młodzież szkolna

Ustawa o systemie oświaty

Akty wykonawcze

Poradnie psychologiczno – pedagogiczne

Szkoły

Dorośli

Ustawa o promocji zatrudnienia i instytucje rynku pracy

Doradztwo w resorcie edukacji

Zadania te regulują akty prawne podstawowe:

- Ustawa o systemie edukacji z 7 września 1991 r. ze zmianami

- Rozporządzenie Ministra Edukacji Narodowej w sprawie organizacji zasad działania poradni psychologiczno-pedagogicznych oraz innych publicznych poradni specjalistycznych z 15 stycznia 2001 r.

Poradnie psychologiczno-pedagogiczne:

-wykonują zadania związane z poradniami zawodowymi w resorcie

- obecnie funkcjonuje 598 poradni, z tego 26 to poradnie specjalistyczne, pomagające młodzieży w wyborze zawodu

Role poradni:

- wykorzystują różnorodne metody diagnostyczne, służące do badania predyspozycji psychofizycznych uczniów

- pozostałe poradnie realizują zadania związane z udzieleniem młodzieży pomocy w wyborze zawodu, jako jednej z wielu form aktywności.

Pracownicy poradni:

- jednym z czynników zapewniających wysoki poziom usług świadczonych przez poradnie psychologiczno-pedagogiczne jest kadra

- doradcy zawodowi w liczbie 900 osób stanowią ok. 1/5 ogółu pracowników merytorycznych, zatrudnionych w poradniach

- większość doradców to kobiety – 90%

- bardzo mały odsetek ludzi do 30 roku życia tam zatrudnionych

Metodyka pracy w poradni

- podstawową metodą są testy psychologiczne

- przy rozwiązywaniu problemów wykorzystują się testy badające osobowość , sprawność intelektualną, zainteresowania, testy pedagogiczne, uzdolnienia specjalne

Poradnictwo zawodowe w służbach zatrudnienia

- Ustawa o zatrudnieniu i przeciwdziałaniu bezrobociu 14. 12. 1994 r.

- Rozporządzenie Prezesa Rady Ministerstwa w sprawie organizacji szczegółowych zasad i działania Krajowego Urzędu Pracy

- Ustawa o rehabilitacji zawodowej i społecznej oraz zatrudnienia osób niepełnosprawnych

- Rozporządzenie w szczegółowych zasadach prowadzenia pośrednictwa pracy, poradni zawodowych i organizowania szkoleń dla bezrobotnych, tworzenia zaplecza metodycznego dla potrzeb informacji zawodowej i poradni zawodowej oraz organizacji i finansowaniu klubów pracy.

Organizacja i funkcjonowanie usług poradni zawodowej w Urzędzie Pracy:

- doradcą osoba, która ukończyła studia wyższe, głównie psychologię, pedagogikę, socjologię

- charakter pracy doradcy wymaga interdyscyplinarnej wiedzy i umiejętności.

Kształcenie doradców zawodowych:

- trzyletni licencjat w zakresie doradztwa zawodowego

- trzyletnie studia magisterskie na kierunku – psychologii, specjalność psychologiczna doradztwa zawodowego

- jednoroczne studia podyplomowe w zakresie doradztwa zawodowego

- dwuletnie studia podyplomowe w zakresie doradztwa zawodowego z wykształceniem wyższym nie psychologicznym

Narzędzia pracy doradcy zawodowego

Dysponują oni:

- klasyfikacja zawodów i specjalności zawiera opis zawodów i specjalności i stanowi podstawę tworzenia zróżnicowanej informacji na niższych poziomach

- komplet 30 teczek informujących o zawodach nowo powstałych i tych na które jest zapotrzebowanie pracodawców

- zestaw ulotek o 301 zawodach

- zestaw 119 firm

- przewodnik o zawodach – 540 zawodów

- katalogi, informatory, przewodniki, czasopisma o pracy, zawodach, jednostkach edukacji

- program komputerowy Doradca 2000

Metodyka pracy:

- w Urzędach Pracy podstawowa jest rozmowa doradcza (sytuacja klienta, ustalenie planu działań, zainteresowania)

- by określić zainteresowania posługują się:

• Zestawem do Samobadania (ZbS)

• kwestionariuszem preferencji zawodowych Hollanda. (KP i ZbS ma formę auto testu. Pozwala on na ustalenie zawodów zgodnych z zainteresowaniami i predyspozycjami klientów

- doradcy mogą prowadzić poradnictwo grupowe:

• metoda edukacyjna – jednostka traktowana podmiotowo i mobilizuje do podniesienia odpowiedzialności za wybory

• kurs inspiracji – propozycja pomocy głównie osobom bezrobotnym lub zagrożonych bezrobociem – celem jest motywacja do samodzielnego poszukiwania pracy

Centrum Metodyczne Informacji i Poradnictwa Zawodowego:

Prowadzi działalność w oparciu o:

Rozporządzenie Ministra Pracy i Polityki Społecznej 9.02.2000 r.

Rozporządzenie Prezesa Rady Ministrów 21.02.2000 r.

Ma na celu wyposażenie doradców zawodowych Urzędów Pracy w ujednolicone, aktualizowane zbiory informacji zawodowej, profesjonalne metody i techniki pracy, popularyzację europejskiego wymiaru poradnictwa zawodowego.

Zadania Centrum:

- współdziałanie z centrum informacyjnym i planowania kariery zawodowej i Urzędu Pracy w zakresie poradnictwa zawodowego w tym:

• zbieranie informacjo dotyczących potrzeb i przydatności metod poradnictwa zawodowego itp.

• zbieranie danych

• diagnozowanie potrzeb szkoleniowych

- gromadzenie, opracowywanie i aktualizacja informacji zawodowych

- pozyskiwanie, gromadzenie i opracowywanie metod i technik poradnictwa

- ocena użyteczności metod i technik poradnictwa

- promocja działalności Centrum w skali krajowej i międzynarodowej

- opracowanie planów, programów dotyczących szkolenia doradców

- udział w realizacji szkoleń doradców

- administrowanie testami psychologicznymi

ROLA I ZADANIA URZĘDU PRACY W DORADZTWIE ZAWODOWYM

Główny cel – udzielanie pomocy bezrobotnym i poszukującym pracy w jej znalezieniu oraz pracownikom w znajdowaniu odpowiednich pracowników

Realizowane zadania w zakresie:

- łagodzenie skutków bezrobocia

- zatrudnienia oraz

- aktywizacji zawodowej osób poszukujących pracy

Oferta świadczonych usług skierowania jest do:

- bezrobotnej młodzieży

- pracowników młodocianych

- osób bezrobotnych

- osób poszukujących pracy

- osób zagrożonych utratą pracy

- osób niepełnosprawnych

- pracodawców

Oferta świadczonych usług:

1) pośrednictwo pracy

2) poradnictwo zawodowe

3) kluby pracy

4) szkolenia

5) pożyczki

6) prace interwencyjne

7) roboty publiczne

8) programy specjalne

Pośrednictwo pracy

Celem jest pomoc osobom bezrobotnym i poszukującym pracy. W znalezieniu odpowiedniego zatrudnienia, a pracodawcą w znalezieniu odpowiednich pracowników.

Formy pośrednictwa pracy:

1) półotwarte

- informacje o wolnych miejscach pracy są dostępne dla większej liczby kandydatów do pracy bez informacji umożliwiających identyfikację pracodawcy

- kandydaci do pracy po rozmowie kwalifikacyjnej z pośrednikiem pracy i kierowani są do pracodawcy, który wybiera pracownika

2) otwarte

- oferta pracy eksponowana w miejscach publicznych jest specjalne, szczegółowo opracowane

- osoby zainteresowane same kontaktują się z pracodawcą, który przeprowadza rozmowy kwalifikacyjne i wybiera pracowników

3) szybkie

- zastosowane gdy pracodawca potrzebuje pracownika „od zaraz”, niezależnie od kwalifikacji kandydatów lub wymaga od kandydata spełnienia specjalnych wymagań (kandydaci muszą poddać się specjalistycznym badaniom przydatności zawodowej)

Giełdy pracy:

- organizowane są w sytuacji gdy istnieje potrzeba spotkania pracodawcy z większą grupą poszukujących pracy najczęściej w tym samy zawodzie

- Urzędy Pracy przekazują informacje o giełdzie, terminie i miejscu spotkania (pracodawcy wybierają pracowników z giełdy)

Targi pracy:

- spotkania większej ilości pracodawców i osób zainteresowanych podjęciem pracy, trwające 1-2 dni, oferujące na specjalnych stoiskach zorganizowane przez pracodawców – różne miejsca pracy

Sklepy z pracą:

- działają na zasadzie udostępnianiu ofert pracy w takim miejscu miasta, gdzie występuje intensywny ruch pieszy

- celem jest zwiększenie dostępu pracodawców i poszukujących pracy do ofert pracy, bez konieczności wizyty w Urzędzie Pracy

Krajowa Baza Ofert Pracy

- internetowy bank ofert pracy o zasięgu ogólnopolskim, umożliwiający szybką wymianę i korzystanie z informacjo o ofertach pracy między województwami

Poradnictwo zawodowe:

- celem jest pomoc osobom bezrobotnym i poszukującym pracy w planowaniu i organizowaniu ich życia zawodowego

Polega to między innymi na:

• udzielaniu informacji zawodowych, wskazówek, rad, porad

• prowadzeniu badań diagnostycznych przydatności zawodowej

- doradcy zawodowi pomagają ludziom, którzy mają trudności z podjęciem lub realizują decyzję zawodową, jeśli trudności te wynikają głównie z braku umiejętności oceny swych możliwości zawodowych lub korzystania z informacji o rynku pracy

- doradcy zawodowi pomagają też ludziom zaradnym, zamierzającym zmienić zawód lub podjąć działalność gospodarczą

- usługi poradnictwa zawodowego Urzędu Pracy oferują w:

• na stanowiskach doradców zawodowych

• Centrach Informacji i Planowania Kariery Zawodowej

• Salach Informacyjnych i Poradnictwa Grupowego

- poradnictwo zawodowe świadczone jest w formach indywidualnych i grupowych

- doradcy zawodowi w Urzędzie Pracy pomagają:

• rozpoznać istniejące trudności w znalezieniu pracy

• poznać predyspozycje zawodowe

• wybrać odpowiedni rodzaj pracy lub kierunek szkolenia czy przekwalifikowania

• zaplanować ścieżkę kariery zawodowej

• uzyskać szczegółowe informacje o zawodach rynku pracy

- u doradcy zawodowego dostępne są:

a) zbiory informacji zawodowych

• teczki informujące o zawodach

• informator o szkołach

• katalog jednostek kształcących

• informacje o lokalnym rynku pracy

• wykazy jednostek doradczych, administracyjnych, prawnych, ekonomicznych

• inne informatory, poradniki, wzory podań

b) programy komputerowe

• program Doradca2000

• komputerowa encyklopedia zawodów

• Multimedialny Informator Edukacyjny

c) testy psychologiczne i auto testy

• Bateria Testów Uzdolnień Ogólnych

• kwestionariusz preferencji zawodowych

• testy inteligencji i osobowości

• zestaw do samobadania zainteresowań zawodowych

Kluby Pracy

Oferują bezrobotnym i poszukującym pracy, cykliczne spotkania grupowe, których celem jest nauka praktycznych umiejętności niezbędnych przy poszukiwaniu zatrudnienia. Można tam:

- poznać mocne i słabe strony

- nauczyć się techniki aktywnego szukania pracy

- poznać sposoby prowadzenia rozmów kwalifikacyjnych

- nauczyć się pisać CV, życiorys itp.

- poznać zasady analiz ofert pracy

- zdobyć wiarę we własne siły i możliwości

Uczestnictwo w nim uczy też nowych umiejętności i uświadamia, że warto być osobą aktywną. Część osób z tego klubu uzyskuje zatrudnienie już w trakcie trwania zajęć, a znaczna liczba po ich zakończeniu

Szkolenia

- udzielanie pomocy osobom bezrobotnym i zagrożonym utratą pracy w uzyskaniu kwalifikacji dostosowanych do rynku pracy

Obejmują

• przyuczanie do zawodu

• przekwalifikowanie

• podwyższenie kwalifikacji

• naukę umiejętności poszukiwania i uzyskania zatrudnienia

Skierowana na szkolenia może być każda osoba zarejestrowana w Urzędzie Pracy.

Komunikowanie się i jego formy

Język ciała to najstarszy, najbardziej wiarygodny i uniwersalny język na świecie. Porozumiewanie pozawerbalne odzwierciedla uczucia, nastawienia, oczekiwania i postawy.

KOMUNIKOWANIE SIĘ – proces jednoczesnego nadawania i odbierania sygnałów docierających do nas z otoczenia, w których role nadajników i odbiorników stanowią ludzie.

Nasze zmysły: wzrok, słuch, węch, smak i dotyk pełnią rolę detektywów, za pomocą których docierają do nas wszystkie sygnały z otoczenia. Z chwilą gdy nauczymy się odbierać i rozpoznawać informacje sami możemy przesyłać komunikaty do innych w formie słów, intonacji głosu.

Płaszczyzny komunikacji

- stosunek do otoczenia (język relacji) – płaszczyzna, która informuje o stosunku do rozmówcy lub otoczenia

- płaszczyzna rzeczowa (język formalny) – poprzez którą przekazuje się pewne informacje w sposób oczywisty

- autoportret (język autoprezentacji) – płaszczyzna, poprzez którą informujemy się w jakim jest się nastroju w czasie przekazywania komunikatu

- apel (język życzeń) – płaszczyzna, w której są przekazywane i zawarte życzenia do odbiorcy

Komunikacja werbalna – to nasza mowa

- ton głosu, jakim mówimy

- szybkość wypowiadania słów i zdań

- słownictwo jakim się posługujemy

- struktury lingwistyczne

Jeżeli człowiek chce być prawidłowo odbierany i rozumiany

Postawy dobrego kontaktu i porozumiewania się:

- nie oceniaj – oceny są najczęściej szkodliwe i bezużyteczne, urażają swoją formą i bezwzględnością

- nie uogólniaj – łączy się to z używaniem słów „nigdy”, „zawsze”. Sformułowania takie budzą najczęściej sprzeciw i walkę.

- nie interpretuj – wyciąganie zbyt pochopnych wniosków w dokonywaniu świadomych lub nie zadań

- nie dawaj „dobrych rad” – stawianie się w pozycji, w której potencjał wie lepiej

- daj się poznać – zaproszenie do wspólnego poznania się i zachęta do powiedzenia czegoś o sobie

- poznawaj partnera – zapobiega to powstawaniu niepowodzeń i pochodnemu ocenianiu partnera. Funkcja aktywnego poznania partnera:

• buduje kontakt i redukuje nieporozumienia

•dostarcza rzetelnych informacji o partnerze

- przekazuj informacje zwrotne – przeciwieństwo krytyki, wyraża nasze uczucia i postawy w odniesieniu do konkretnych zachowań partnera, buduje więzi i życzliwości, pozwala wyrazić naszą sympatię, szacunek, wdzięczność.

NADAWCO

- oddzielaj sprawy ważne od mniej ważnych

- mów do partnera a nie do niego

- wyrażaj potrzeby, uczucia i swoje obawy

ODBIORCO

- nie przeszkadzaj

- daj czas i uwagę

- sprawdź czy dobrze rozumiesz

JAK MÓWIĆ

- mów płynnie i głośno

- mów zwięźle i jasno

- unikaj powtarzania słów „prawda”, „no wiesz”, „właśnie”

- nie rozpoczynaj swojej wypowiedzi od „a więc”

- myśl o swoich słuchaczach, nie o sobie

- patrz na nich i obserwuj, jak reagują na twoje wypowiedzi

- uśmiechaj się

- staraj się mówić nie tylko o tym co ważne, ale o tym co interesuje rozmówcę

- angażuj jak najwięcej funkcji psychicznych swego rozmówcy – mów z humorem, pobudzaj wyobraźnię

- zachęcaj innych do wypowiadania się

- korzystaj z modulacji własnego głosu

- przyjmij swobodną postawę – nie stój w bezruchu i nie chodź zbyt szybko

- jeżeli korzystasz z notatek – nie czytaj dokładnie wszystkiego

- jeżeli korzystasz z plansz nie odwracaj się tyłem do rozmówcy

Techniki aktywnego słuchania

- parafrazowanie – ujęcie swoimi słowami sensu usłyszanej wypowiedzi, upewnienie czy dobrze zrozumieliśmy

- potwierdzanie – dopowiadanie słów potwierdzających, że słuchamy uważnie

- klasyfikacja – skupienie się na najważniejszym, skoncentrowanie się rozmówcy na najważniejszym

- odzwierciedlanie – stwierdzenie rozmówcy o odczuciach mówiącego

Sposoby na dobry komunikat

- KOMUNIKAT TYPU „JA” – pomocny gdy rozmowa wymyka się spod kontroli. Służy by jasno wyrazić co czujesz i co chcesz, pozwala obronić się przed presją osoby, z którą rozmawialiśmy, informuje drugą osobę, jakie uczucia wywołuje u nas jego zachowanie

- KOMUNIKAT TYPU „TY” – ocenianie, etykietowanie (bez jednoznacznej oceny)

Komunikaty typu „ja” są skuteczniejsze, bo nie zawierają oceny, są prawdziwe, bo opisują fakt mego stanu, są osobiste, bardzo konkretne, więc łatwo przyswajalne, zwiększa poziom zaufania

- ZDARTA PŁYTA – przydatna gdy ktoś chce nas na coś namówić na co nie mamy ochoty, polega na powtarzaniu ciągle tego samego, by nie dać się wciągnąć w dyskusję, trzeba pilnować by nie zacząć kontrolować argumentów. Odpowiada ciągle to samo

- ZASŁONA DYMNA – przydatna, gdy ktoś miesza nas z błotem, a my chcemy to jak najszybciej uciąć, pozornie akceptujemy krytykę, nie bronimy się, otwarcie „nie usprawiedliwiamy”. Ważne jest formułowanie „być może”

- POSZUKIWANIE KRYTYKI – wyrażona na nasz temat uogólniona negatywna opinia, nakłaniamy do wyjaśnienia tego czemu tak uważa, na jakiej podstawie, w rezultacie wiemy co źle zrobiliśmy, jak to naprawić

- ZAMIANA OCENY NA OPINIĘ – za pomocą jednego zdania damy do zrozumienia, że nasza ocena jest inna. Przydaje się ona w rozmowie z rodzicami lub krytycznym przełożonym

Komunikacja niewerbalna

Badania wykazują że:

45% informacji odbieramy za pomocą słuchu z czego 7% przypada na treść

38% na to jak mówimy (ton, barwa głosu, akcenty, tempo)

55% odbieranych komunikatów stanowi tzw. mowa ciała

Rodzaje komunikacji niewerbalnych:

- dotyk

- aranżacja otoczenia

- dystans względem innych

- sposób wokalizacji

- dźwięki para lingwistyczne

- wygląd fizyczny

- gesty

- mimika

- pozycja ciała

PROKREMIKA – strefy dystansu komunikacyjnego

1) strefa intymna (15-45 cm) najważniejsza, bo jest pilnie strzeżona i uważana za osobistą własność. Prawo naruszania jej mają tylko osoby uczuciowo powiązane np. rodzince, małżonkowie, dzieci, kochankowie, bliscy przyjaciele, krewni.

2) strefa osobista (46 cm – 1,2 m) odległość jaka nas dzieli od ludzi podczas przyjęć, np. znajomymi z pracy

3) sfera społeczna (1,2-3,6) odległość w stosunku do nieznajomych, np. hydraulik

4) strefa publiczna (powyżej 3,6) odległość od większej grupy ludzi

KINEZJETYKA – postawa, gesty

- ręce rozłożone – otwartość, szczerość, chęć dominacji

- ręce złożone – brak uwagi w słuchaniu, przygotowanie do odparcia agresji

- bawienie się przedmiotami – gest blokujący porozumienie

- zakrywanie ust – obawa, kłamstwo

Dobór słów, treści to istotny element rozmowy, ton i tempo głosu oraz ciało dodają emocji naszym wypowiedziom, mogą wzmocnić nasze słowa lub im zaprzeczyć. Szczególną rolę w kontakcie osobistym odgrywa kontakt wzrokowy – wskaźnik zainteresowania i uwagi.

BARIERY KOMUNIKACYJNE

POROZUMIEWANIE SIĘ – to proces wymagający świadomej kontroli tego , co i jak przekazujemy i sprawdzenie, jak nasz komunikat rozumie odbiorca.

Nasze wypowiedzi mają wpływ na uczucia, myśli, działania inny

BARIERY KOMUNIKACYJNE – to wszystko to co zakłóca efektywne porozumienie. Coś co powstrzymuje lub blokuje skuteczność komunikowania się.

Typy barier:

1) o charakterze fizycznym i psychologicznym

2) bariery wewnętrzne

- różnice kulturowe

- brak umiejętności decentracji – brak zdolności wczucia się w sytuację innych

- utrudnienia percepcyjne – ktoś zakłóca nasze spostrzeganie innych ludzi

PERCEPCJA – selekcjonowanie bodźców, skupiając uwagę na tym, co nazywamy figurą, reszta jest tłem. Należy odróżnić fakty od wniosków.

- stereotypy

- wybiórczość uwagi – skupianie się na części treści nie całości

- nieostrożność nadawcy – mówienie bez zastanowienia

- nieostrożność odbiorcy – brak czynnego słuchania

- samopoczucie

- nadmierne zaabsorbowanie sobą

ROZMOWA DORADCZA – PODSTAWOWA METODA PORADNICTWA ZAWODOWEGO

AKTYWNE POSZUKIWANIE PRACY – to zespół działań, mających na celu znalezienie satysfakcjonującego miejsca pracy. To proces, który polega na rozpoznawaniu własnych zdolności (możliwości) i analizie rynku pracy.

Etapy poszukiwania pracy

• podjęcie decyzji o poszukiwaniu pracy

• aktywne poszukiwanie pracy poprzez:

- ogłoszenia prasowe

- internet

- powiatowe Urzędy Pracy

- informacje od znajomych

- uczestnictwo w klubach dla osób bezrobotnych, itp.

• przygotowanie dokumentów

- CV, list motywacyjny

• kontakt z pracodawcą

- rozmowa kwalifikacyjna, zawarcie umowy o pracę

Rodzaje doradztwa

- indywidualne (trwa średnio 3 godziny)

- grupowe (trwają 1-4 tygodnie)

DORADZTWO – pewna interakcja pomiędzy doradcą a klientem. To konkretna sytuacja doradcza relatywnie krótkotrwała, a nie proces

Cechy osobiste

- wrażliwość na ludzkie sprawy

- gotowość służenia drugiemu człowiekowi

- wiara w człowieka

- umiejętność postępowania z ludźmi, oddziaływanie na nich

- takt i kultura osobista

- zrównoważenie emocjonalne

- życzliwy dla innych

- schludny, pogodny, cierpliwy i wyrozumiały

- tolerancyjny, obiektywny, rzetelny, naturalny, twórczy

DORADCA – w czasie rozmowy z klientem powinien wykazywać się elastycznością w myśleniu i reagowaniu na jego wypowiedzi.

Konsultant – doradca powinien posiadać:

- wiedzę psychologiczną, pedagogiczną i socjologiczną

- znajomość teorii poradnictwa i organizacji przedsiębiorstw

- doświadczenie życiowe i zawodowe

Inne umiejętności:

- nawiązywanie kontaktu z osobami potrzebującymi porady

- słuchanie (umiejętności komunikacyjne)

- prowadzenie rozmowy

- rozwiązywanie problemów z wykorzystaniem całej wiedzy

PORADNICTWO INDYWIDUALNE

Doprowadzenie do podjęcia decyzji przez osobę poszukującej porady w sposób samodzielny.

Poradnictwo indywidualne jest procesem, który w efekcie powinien doprowadzić do:

- znalezienia przez klienta pracy odpowiadającej jego zdolnościom, cechom psychofizycznym i kwalifikacjom albo szkolenia pozwalającego zdobyć nowy zawód i zwiększa znalezienie pracy

- pełnego zadowolenia klienta z dokonanego wyboru i jego skutków

Zadania poradnictwa indywidualnego:

- przekazanie odpowiedniej informacji

- pomoc klientowi w osiągnięciu obiektywnej znajomości samego siebie

- zwiększenie umiejętności obiektywnej oceny sytuacji w jakiej się znajduje

- wyzwolenie inicjatywy czyli wspomaganie rozwiązywania problemów

- doprowadzenie do podjęcia decyzji przez klienta w sposób samodzielny

Rozmowa doradcza trwająca mniej niż 1 godzinę nie jest profesjonalna!!!

Podstawowa metoda pracy w poradnictwie indywidualnym – rozmowa doradcza, która pozwala na uzyskanie niezbędnych informacji o sytuacji klienta, przebiegu jego drogi edukacyjnej i zawodowej, zainteresowania, oczekiwaniach związanych z wyborem kierunku kształcenia lub zawodu.

Cel: udzielenie pomocy i wsparcia klientowi, który znalazł się w trudnej sytuacji zawodowej.

Rozmowa doradcza:

Najbardziej naturalny i najtrudniejszy sposób poznawania drugiego człowieka oraz udzielanie mu pomocy w rozwiązaniu jego problemu

W czasie rozmowy dochodzi do spotkania dwóch różnych osobowości (klient i doradca), które mają wpływ na przebieg i rezultat rozmowy doradczej

Podczas rozmowy indywidualnej można:

- określić osobiste preferencje i predyspozycje zawodowe za pomocą testów psychologicznych

- odkryć własne talenty, możliwości i cechy osobowości

- opracować indywidualny plan rozwoju zawodowego

- sporządzić dokumenty aplikacyjne

- przygotować się do rozmowy z pracodawcą

Etapy doradczej rozmowy:

- zdefiniowanie problemu przez klienta

- zdefiniowanie celu porady z punktu widzenia klienta i doradcy

- zawarcie umowy doradczej

- analiza deficytu informacji

- faza diagnostyczna

- wypracowanie alternatyw postępowania

- sformułowanie indywidualnego planu zatrudnienia

Doradcy zawodowi i psychologowie za zgodą klienta mogą stosować w trakcie rozmowy różnego rodzaju testy osobowości, preferencji i predyspozycji zawodowych.

Reguła „0” – przede wszystkim nie szkodzić – naczelna zasada etyki konsultanta – doradcy zawodowego.

Stworzenie odpowiedniej atmosfery – wyrażenie gotowości do zrozumienia drugiej osoby, zredukowanie napięcia, lęku klienta do nawiązania kontaktu przez pytania np. proszę mi coś opowiedzieć o sobie.

Wyrażenie zainteresowania – klient musi wiedzieć, że jest najważniejszy

Procedura udzielania porady (propozycja)

- przedstawienie się

- zaproszenie klienta

- rozpoznanie problemu

- informacje o zakresie usług

- wysłuchanie klienta

- pokazanie wachlarza możliwych rozwiązań

- sprawdzenie czy informacja dotarła do klienta

- ewentualne umówienie się na następne spotkanie lub konsultacje ze specjalistą, prawnikiem, psychologiem

- pożegnanie

Firmy rywalizują o stały dopływ utalentowanych ludzi.

Szacunek bezrobocia – Ministerstwo PiPSP szacowało w Polsce bezrobocie na 9,4%, spadek o 2,8%.

Wynikiem spadkowej tendencji są:

- eksport bezrobocia

- zawieranie umów o dzieło, zlecenie i innych na podstawie których młodzi rezygnują z rejestracji w Urzędzie Pracy.

Realia polskiego rynku zostały zdominowane przez trzy zjawiska:

- emigrację zasobową

- rosnąca rola elastycznych form zatrudnienia

- zmiana nastawienia studentów i absolwentów

Według rankingu Kariera z Pracodawcą (2007-2008):

- wysokość wynagrodzenia

- atmosfera

- styl

- warunki pracy

- możliwość rozwoju kariery zawodowej

- możliwość godzenia życia zawodowego z prywatnym

Po co pracujemy?

Praca gwarancją: rozwoju, satysfakcji, konsumpcji, szanowania potrzeby cieszenia się życiem rodzinnym.

Nie żyjemy by pracować lecz pracujemy żeby żyć.

Komunikatywność podstawą:

- studia przepustką na rynek pracy

- studia solidną podstawą teoretyczną, praca – czas na rzeczywistą naukę

- wybór kierunku studiów nie determinuje późniejszego życia zawodowego

Podczas rekrutacji w większym stopniu decydują:

- umiejętność szybkiego uczenia się

- zdolność do pracy zespołowej

- zdolności adaptacyjne

- elastyczność

- komunikatywność

Niż wiedza wyniesiona z uczelni

Doświadczenie:

Grupa firm zatrudniających osoby bez doświadczenia rośnie, ponieważ:

- łatwo przyzwyczajają się do nowych warunków

- jest pełen entuzjazmu, ponieważ to pierwsza praca

- ma otwarty umysł na nowe pomysły i zapewni twórcze podejście do rozwiązywania problemów

Firmy preferujące osoby doświadczone liczą na:

- efektywność

- umiejętność wykorzystania posiadanych informacji

Pożądane są osoby, które potrafią się dopasować do zmieniającej się sytuacji biznesowej i zmieniających się trendów na rynku pracy z dnia na dzień.

Skąd doświadczenie:

- praktyki, staże, wolontariat, praca dorywcza

Model zatrudnienia:

- etat – rzadko

- kontrakty, zatrudnienie tymczasowe, część etatu, samo zatrudnienie – rośnie

Niestandardowe formy zatrudnienia:

- wymagają dobrej organizacji czasu

- zapewniają płynny wymiar czasu i swobodę

- rynek pracy staje się bardziej dostępny dla osób niepełnosprawnych, dojeżdżających, samotnych, itp.

Charakterystyczną cechą jest: ciągły odpływ siły roboczej za granicę, szanse pracodawców na utrzymanie cennych pracowników (podwyżki). Sprawy już nie załatwiają identyfikacja z firmą i szkolenia (specjalista z 3-4 letnim stażem ma inne priorytety niż student; rodzina, kredyty, rosnące potrzeby, rozwój, itp.).

Poszukiwanie pracy odbywa się (pierwsza praca):

- 1/6 przez Internet

- znajomi i prasa

- CV i list motywacyjny rozpatrzone pozytywnie → szukanie informacji wymagań i kandydatów w Internecie

Najszybciej znaleźć pracę:

1) handel i sprzedaż

2) przemysł lekki i ciężki

3) bankowość, finanse, ubezpieczenia

4) telekomunikacja, technologie

5) budownictwo, nieruchomość

Najistotniejsze:

- identyfikacja z celami firmy

- elementy współdziałania

- rozumienie specyfiki branży

- szerokie spojrzenie na rynek

Wizerunek pracodawcy:

- prestiż

- stabilizacja

- możliwość samodzielnego zarządzania czasem

Ludzie i kultura:

- przyjazne środowisko pracy

- równowaga praca-rodzina

10 atrybutów prac:

- profesjonalne szkolenia

- wysokie zarobki

- przyjazne środowisko pracy

- równowaga praca-rodzina

- jasne ścieżki rozwoju

- kreatywne i dynamiczne środowisko pracy

- stabilne zatrudnienie

- finansowanie dalszej edukacji, itp.

Nieatrakcyjnie:

- brak równowagi praca-rodzina

- nie innowacyjne produkty i usługi – reputacja

- brak kontroli nad własnymi godzinami pracy

- brak jasnej ścieżki rozwoju – wynagrodzenie, rozwój.

CV

Dlaczego procesy rekrutacyjne na praktyki wyglądają równie profesjonalne, jak rekrutacja dla osób z doświadczeniem? → często praktykanci (jeśli tylko spełniają oczekiwania i są atrakcyjne dla pracodawców) otrzymują propozycję stałej pracy → rekruterzy chcą mieć pewność, że mają do czynienia z najlepszymi. By zostać zaproszonym na rozmowę rekrutacyjną trzeba zwrócić na siebie uwagę już na selekcji dokumentów aplikacyjnych. Warto przygotować swój dokument, tak aby się pozytywnie wyróżniał, aby był waszą wizytówką i korzystnie was reprezentował.

Rekrutacja – macie 30 sekund aby wywołać dobre wrażenie u rekruta!!!

Rodzaje CV:

- chronologiczne – najbardziej powszechne i uniwersalny rodzaj CV: w kolejności chronologicznej, zaczynając od danych najświeższych należy wpisać ukończone szkoły i kursy, miejsca pracy, itd.

- Skill CV – polecane osobom z niewielkim doświadczeniem lub bez niego, które jednak mają spore umiejętności w danej dziedzinie, wpisy powinny skupiać się na konkretnych umiejętnościach, a nie ścieżki kariery, która nie musi być zachęcająca dla pracodawcy

- CV funkcjonalne – wykorzystywane przez specjalistów i osób z doświadczeniem, wpisy do CV dotyczą pełnionych funkcji, zakresu obowiązków w dotychczasowych miejscach pracy, zalecane dla osób z dużym doświadczeniem

- Soccess CV – zalecane osobom z dużym doświadczeniem i osiągnięciami, takimi, w przypadku których „sukcesy mówią same za siebie: i przedstawić miejsca pracy czy ukończone szkoły mają tylko wartość uzupełniającą

KROK I – POZNAJ SAMEGO SIEBIE!

Znajomość siebie i swoich największych atutów ułatwia sporządzenie skutecznego dokumentu. Odpowiedz na pytania przed pisaniem:

- kim jestem, jakie są moje mocne strony, jakie mam możliwości i ograniczenia?

- w czym jestem dobry, na czym się znam, co potrafię wykonać najlepiej?

- co robiłam do tej pory, co osiągnęłam, co udało mi się zrealizować?

- jakie są dla mnie najważniejsze wartości, co czynię w życiu najbardziej?

- z jakimi ludźmi najchętniej przebywam, uczę się, współpracuję?

- co chciałabym jeszcze osiągnąć, czego się nauczyć, kim być?

Odpowiedzi te będą obecnie inne niż za rok – studiujecie, poznajecie możliwości, ciągle wybieracie – dziś odpowiedź pozwoli nam określić jaka jest wasza oferta na rynku pracy – co proponujecie potencjalnemu pracodawcy, jakie są wasze atuty i najsilniejsze strony.

- na ich podstawie w dalszym etapie zbudujecie najważniejszą część waszego CV

KOROK II – STWÓRZ SWÓJ PROFIL ZAWODOWY

- to najważniejsza część CV – na podstawie tego pracodawca powinien od razu wiedzieć, że jesteście dla niego odpowiedni

Należy:

- podkreślić swoje mocne strony, najważniejsze doświadczenia, osiągnięcia

- pochwalić się najważniejszymi kompetencjami, uzyskaną wiedzą, umiejętnościami, cechami charakteru, które was wyróżniają

Wszystko ująć w kilku krótkich zdaniach, będące kwintesencją waszej oferty. W tym pomogą pytania z KROKU I.

KROK III – DANE OSOBOWE

Poprawność danych

- imię i nazwisko, adres zamieszkania, kontaktowy numer telefonu oraz adres e-mail; inne dane jak data urodzenia, stan cywilny, narodowość nie są potrzebne

KROK IV – EDUKACJA

Warto opisać rodzaj studiów oraz dokształcenia dodatkowe wraz z osiągnięciami, sukcesami (pominąć szkołę podstawową). Przebieg edukacji chronologicznie od najbardziej aktualnych. Pisać tylko to co może być kluczowe dla danego pracodawcy.

KROK V – DOŚWIADCZENIE ZAWODOWE

Wpisać odbyte praktyki, staże, o wolontariacie, działalności w organizacjach studenckich, kołach naukowych, pracy wakacyjnej, publikacjach, stypendiach naukowych, PCK, udziałach w konkursach lub realizowanych projektach

Więcej w CV nie znaczy lepiej!!!

Nie zamieszczać informacji nie istotnych!!!

Skupiać się na doświadczeniach, dzięki którym macie najważniejsze umiejętności i macie największe rezultaty

Od – do – firma, stanowisko, zakres obowiązków

Informacje zwięzłe i czytelne, przy pochwale osiągnięciami używamy liczb, procentów. Znajomość języków przedstawiona pod kątem poziomu, w jakim się posługujemy

KROK VI – UMIEJĘTNOŚCI I INNE INFORMACJE

Nie powtarzać tego co napisaliśmy po profilu zawodowym. Nie lekceważcie zainteresowań i hobby – to może pozytywnie wpłynąć na wasz wizerunek. Nie rezygnujcie z zainteresowań (atrakcyjne i szczegółowo opisane). Pokażcie, że potraficie znaleźć czas na różne zajęcia, macie szersze horyzonty.

KROK VII – GRAFIKA

Unikatowa grafika, wyjątkowe i zarazem schludne (nie standardowy szablon), zamieścić aktualną klauzulę dotyczącą danych osobowych. Na koniec czytelny podpis

e-mail – załączniki

np. „szanowni państwo w odpowiedzi na ogłoszenie prasowe nr ref…………… przesyłam swoją aplikację na stanowisko…….

Z poważaniem ……..

LIST MOTYWACYJNY

Powinniśmy wskazać:

- swoją indywidualność i wyjątkowość

- dlaczego pracodawca powinien się wami zainteresować i zaprosić do rozmowy

- udowodnić swoją motywację do odbycia praktyki w danej firmie

Nie piszemy szablonowo

To bardziej osobista forma przekazu niż CV

- wiele o kandydacie mówi sam styl wypowiedzi

Większość oczekuje listów rzeczowych i klarownych, nie koniecznie wyszukanych w formie

KROK I – CEL

- list skierowany do konkretnej firmy i stanowisko – powstaje w odpowiedzi na konkretną ofertę pracy

- tylko w liście jest możliwość pokazania swej motywacji

- nie pisać listów ogólnych

- nie wysyłać tego dokumentu do kilku różnych miejsc

- pracodawca musi mieć pewność, że ten list jest tylko i wyłącznie do niego

- list musi mieć jasność jaki ma cel i jaką prezentujecie ofertę

KROK II – UKŁAD I STRUKTURA

1) wstęp: cel odpowiedzi na ogłoszenie, nawiązanie do wcześniejszego kontaktu, przedstawić siebie jako kandydata na dane stanowisko

2) rozwinięcie: reprezentacja siebie, swoich atutów i motywacji, nie powtarzać informacji z CV, uzupełniajcie je i rozwińcie, o motywacji napisać wprost i od siebie na czym wam zależy, przekonajcie, że firmę traktujecie wyjątkowo i rozmowę kwalifikacyjną traktujecie poważnie

3) zakończenie: zachęcajcie do spotkania lub informujcie o możliwościach kontaktu

Każdy list winien zawierać:

- informacje gdzie i kiedy został napisany

- podstawowe dane osobowe

- nazwę i adres odbiorcy

- numer referencyjny

- zwrot grzecznościowy na początku i końcu

- wasz podpis

- aktualną klauzulę dotyczącą danych osobowych – jeśli CV jej nie zawiera

KROK III – UKŁAD I FORMA

- zwięzły i przejrzysty

- najlepiej jedna strona A4

- podziel list na akapity i odpowiednie odstępy

- wygląd schludny i elegancki – profesjonalny

- nie ważne wyjustowanie i wyrównanie do lewej

- ważne starannie sformowany – brak zbędnych odstępów, spacji, różnej czcionki

- szczególnie zadbać o poprawność językową

- ta sama grafika i czcionka co w CV

Błędy:

- brak nadawcy lub adresata

- podkreślenie braku doświadczenia

- podawanie osobistych przyczyn – np. trudna sytuacja rodzinna

- krytykowanie poprzedniego miejsca pracy

- zbyt długi lub krótki list

- literówki, ortografia, nieaktualna data

CV i list – skutecznie zachęcają pracodawcę do spotkania

ROZMOWA KWALIFIKACYJNA

- od rozmowy zależy czy zostaniemy przyjęci i na jakich warunkach

- przygotować się!!!

- pytają o głupoty na początku aby wprowadzić sytuację partnerstwa i rozluźniź sytuację

KROK I – PRZEANALIZOWANIE OFERTY PRACY

- ilu kryterium w danym ogłoszeniu odpowiadacie?

- które z doświadczeń i jaka wiedza jest waszym atutem?

- istnieją warunki, których nie spełniacie, jak obronić ten fakt?

Pomyślcie i opiszcie czemu wybraliście tę firmę i na co podczas rozmowy chcecie zwrócić uwagę, zapiszcie pytania, które chcecie zadać pracodawcy.

Pytania: Jaką osobą jest mój potencjalny przełożony? Jak duży jest zespół bezpośrednich współpracowników? Czy praca na danym stanowisku wiąże się z dużą samodzielnością działania? Jak można opisać kulturę organizacyjną firmy? Kiedy poznamy wynik?

KROK II – ZBIERANIE INFORMACJI O FIRMIE

Od kiedy funkcjonuje na rynku? Jakie produkty i usługi oferuje? Sprawdźcie świeże informacje o firmie. Gdzie będzie rozmowa i jak dojechać? Ile osób będzie na spotkaniu? Zapytajcie czy rozmowa będzie w języku obcym (kilka kopi dokumentów).

KROK III – WEJDŹCIE W BUTY REKRUTA

Najbardziej interesujące dotychczasowe osiągnięcia, osobowość, metody pracy. Odpowiedz sobie na pytania: jakie są moje największe osiągnięcia? Jakie cechy umożliwiły ich realizację (największe wpadki i czego dzięki nim się nauczyliśmy)?jakie doświadczenie ma się do nowego stanowiska? Jaki ważny problem udało się nam ostatnio rozwiązać? Jak to zrobiliście? Czy zależy wam bardziej na rezultatach pracy zespołu czy na dobrych relacjach? Najważniejsze trzy zalety i wady? Co wniesiemy dobrego w pracę zespołu? Jak radzicie sobie ze stresem? Jakie pieniądze będą dla nas satysfakcjonujące? Poniżej jakiej kwoty nie będziecie chcieli pracować? Jaki jest poziom wynagrodzenia na podobnych stanowiskach w waszej i innych branżach?

KROK IV

- kopie CV

- wziąć certyfikaty, artykuły i inne dokumenty potwierdzające kompetencje

- świadectwa nie są potrzebne.

TESTY REKRUTACYJNE

1) Wymysł czy konieczność.

- każdy rodzaj pracy wymaga czego innego – ważnym jest odpowiedni człowiek na odpowiednim stanowisku.

- kandydat musi być w 100% pewien, że praca, o którą się stara, spełni jego aspiracje i wykorzysta jego potencjał.

- rekrutacja pracowników jest procedurą wielce skomplikowaną.

- testy coraz częściej są elementem decydującym o wyborze odpowiedniego kandydata.

- pomagają ocenić: wiedzę, predyspozycje psychiczne i fizyczne, umiejętności praktyczne, odporność na stres.

- testy mają zarówno zwolenników, jak i przeciwników, którzy odwołują się do argumentów o charakterze praktycznym – są skomplikowanym narzędziem wymagającym wiedzy i umiejętności na ich stanowisku.

- kandydaci do pracy często boją się weryfikacji za pomocą testów zwłaszcza badających poziom inteligencji.

- należy pamiętać, iż specjalista weryfikuje wyniki przede wszystkim pod kątem predyspozycji, które są pożądane na danym stanowisku.

2) Dlaczego testy?

- pracodawcy coraz częściej sięgają po to urządzenie, ponieważ decyzji o zatrudnieniu nie chcą podejmować jedynie na podstawie

× dokumentów i deklaracji złożonych podczas rozmowy

- wyniki testów są dla nich potwierdzeniem umiejętności, cech, predyspozycji, itp.

3) Czy do testów można się przygotować?

- nie wolno dać się zaskoczyć.

- do rekrutacji trzeba się przygotować.

- należy wiedzieć, czego można się spodziewać.

4) Czas.

- obecnie jest głównym kryterium przesądzającym o sukcesie firmy.

- czas na odpowiedzi, rozwiązanie problemu, uporanie się z zadaniami jest ściśle określony.

- ograniczenie to zmusza kandydata do umiejętnego rozplanowania czasu.

- szybkość reakcji na zaskakujące, nieoczekiwane zdarzenia może być kluczowym czynnikiem decydującym.

5) Testy merytoryczne

- weryfikują wiadomości niezbędne do wykonania określonej pracy na określonym stanowisku

- są opracowane przez ekspertów, z konkretnych dziedzin

- warto wcześniej zdobyć informacje o firmie:

× czym się zajmuje?

× jaki jest zakres jej działalności?

× jakie ma osiągnięcia?

× ilu pracowników zatrudnia?

które pozwolą na wyrażenie opinii o firmie, szansach rozwoju i naszym miejscu w organizacji.

6) Testy osobowości.

- osobowość – zespół cech trwałych, które decydują o naszym zachowaniu i sposobach przystosowania się do środowiska.

- testy osobowości badają: charakter, temperament, uzdolnienia, odporność na stres, potrzeby, mechanizmy obronne, system wartości.

- są dla kandydatów wielką niewiadomą – trudno jest przewidzieć, jaka odpowiedź zadowoli pracodawcę.

- najlepsze rozwiązanie – pisanie prawdy, ponieważ wykryte kłamstwo całkowicie przekreśla

- wyniki pomagają dokładniej scharakteryzować osobę, ale nie mówią o niej wszystkiego.

7) Testy umiejętności.

- prowadzone są w celu weryfikacji prawdziwości umiejętności deklarowanych przez kandydata lub sprawdzanie pożądanych przez pracodawcę kwalifikacji niezbędnych na danym stanowisku.

- testy te mówią pracodawcy o stopniu przygotowania kandydata albo są informacją o konieczności inwestowania w doskonalenie umiejętności.

8) Testy zdolności.

- ich celem jest sprawdzenie kandydata pod kątem

× szybkości przyswajania wiedzy

× umiejętności analitycznego i abstrakcyjnego myślenia

× działania w określonych warunkach i szybkości przygotowania się do nich

× analizowanie danych

9) Czy można oszukać testy?

- dobre testy potrafią wykryć kłamstwo.

- są różne sposoby sprawdzenia szczerości osoby badanej i bywają one niezwykle skuteczne.

- samo stwierdzenie, że rekrutowany kłamie, wystarcza, by potencjalny pracodawca nie chciał dalej rozmawiać. Nie warto!!!

10) Kierować się intuicją czyli wnikliwie analizować?

- recepta:

a) testy należy wypełniać uważnie, spokojnie i szczerze.

b) trzeba uważnie przeczytać instrukcję.

- wstęp do testu, a potem postępować według niej.

11) Wybór odpowiedzi.

- co robić jeśli spośród odpowiedzi należy wybrać tylko jedną, a w zasadzie pasują wszystkie.

- ze wszystkich, które pasują najlepiej wybrać tę, która jest według was najbliższa prawdy.

12) Praktyczne wskazówki.

- na stronie WWW.pracuj.pl/student-testy.htm znajdziecie wiele praktycznych wskazówek.

- nie ma złych i dobrych odpowiedzi.

- wszystkie odpowiedzi są właściwe, jeśli są prawdziwe.

- bądźcie ze sobą szczerzy.

- WWW.carrerinnovation.com/pracuj tu znajdziecie analizę wartości osobistych.

13) Praktyczne wskazówki: przetestuj się.

- twórczość.

- zdolności abstrakcyjno-logiczne.

- zdolności przestrzenne.

# testy rozwiązywania problemów: WWW.psychologia.net.pl/testy.php.

# jaką pracę wybrać? Czy potrafisz zarządzać swoim czasem? gazetapraca.pl/gazetapraca

# testy psychologiczne

# łamigłówki online.

14) Rekrutacja to nie przesłuchanie.

- nie trzeba udawać kogoś innego, nie fantazjować, próbując wykreować swój wizerunek.

- trzeba przyjść wypoczętym.

- w trakcie rekrutacji kandydata również zyskuje pewna wiedza.

PRAKTYKI STUDENCKIE

- podejmowanie w czasie studiów praktyki, uważa się za jedno z najważniejszych działań profesjonalnych, w jakich uczestniczą studenci, dlaczego?

1) Wszechstronni i konsekwentni.

a) w rekrutacyjnym wyścigu o miejsce pracy mają często studenci różnych kierunków.

b) kandydat, który ma na koncie praktyki, nawet w zupełnie innej dziedzinie, będzie postrzegany inaczej.

2) Postawienie celu.

a) założenie praktyk – wzbogacenie procesu dydaktycznego – wybrane w przemyślany sposób.

b) najważniejszy jest cel, jaki chce się osiągnąć.

3) Istotność celu.

a) każda praktyka może być też jedynie kolejnym punktem w CV, toteż

b) im więcej odbywamy różnych praktyk w CV, tym większe doświadczenie, wynik

c) obecnie pracodawcy wolą wybierać absolwentów, którzy mają różnorodne doświadczenie.

4) Zalety praktyki

a) rekrutacja – odpowiednie przejście przez nią staje się kluczowym punktem w karierze pracownika.

b) praca – wykonywanie powierzonych zadań pozwala studentom poczuć atmosferę pracy.

c) praca w zespole – jeden z najważniejszych atutów praktyk, nauka gry w jednej drużynie z innymi współpracownikami.

d) kariera – możliwość doprecyzowania oczekiwań wobec planowanej kariery; praktyka w konkretnej firmie daje szansę przekonania się, czy to właściwy wybór.

e) poznaj pracodawcę – sprzyja poznaniu oczekiwań różnych pracodawców; takie samo stanowisko w różnych firmach może wymagać innych predyspozycji.

f) wzbogacenie CV – warte do wpisania w CV; dobrze mieć kilka zaliczonych praktycznych doświadczeń.

g) inne korzyści – poszerzenie kontaktów i otrzymanie zapłaty.

5) Kodeks Dobrych Rad.

a) powinność pracodawców – organizowanie praktyk i staży zawodowych na najwyższym poziomie.

b) Polskie Stowarzyszenie Zarządzania Kadrami wspólnie z dyrektorami personalnymi oraz grupa studentów opracowało krótki i praktyczny Kodeks Dobrych Rad.

I. Obejmuje zasady:

- odpowiedniego wprowadzenia studenta do zespołu i utrzymanie atmosfery w zespole.

- przekazywania merytorycznej wiedzy praktykantów.

- opieki mentorskiej nad praktykantem.

- opracowania ciekawego i przemyślanego planu praktyk.

- powierzenie praktykantowi odpowiedzialnych zadań.

- zagwarantowania wynagrodzenia za pracę.

6) Rekrutacja na praktyki.

a) WWW.pracuj.pl/student-praktyki-i-staze_14225.htm - dowiecie się jak aplikować by dostać się na praktyki, czego najczęściej wymaga się od praktykanta.

7) Wygraj karierę.

a) kilka sposobów poczynania kariery:

- założenie własnej działalności.

- aplikacja na konkretne stanowisko mimo braku doświadczenia.

- odbycie praktyki.

- udział w konkursach organizowanych przez firmy.

8) Wolontariat?

a) nie ma tyle miejsca na praktyki, ilu jest chętnych.

b) ograniczone możliwości.

9) Ulotki i korepetycje.

a) ciekawa praca w organizacjach pozarządowych: WWW.pracuj.pl/student-praktyki-i-staze_1603.htm

10) Informacje o praktykach.

a) na uczelni

b) podczas targów pracy

c) w biurach karier

d) w gazetach mających dodatki o pracy

e) portale internetowe skierowane do studentów i absolwentów.

11) Szukając praktyki.

a) warto zwrócić uwagę na:

- czas trwania praktyki

- miejsce praktyki

- wynagrodzenie za praktykę

- zakres obowiązków

- branże w jakiej działa firma.

11) Aplikacja.

a) drugi etap starania się o praktykę.

b) dokumenty te nie w niewielkim stopniu różnią się od tych, które trzeba mieć gdy ubiegamy się o pracę.

AUTOPREZENTACJA – KLUCZ DO SUKCESU

1) Cel prezentacji.

a) wykorzystanie każdej wolnej chwili w celu udoskonalenia technik swojej autoprezentacji.

b) nie jest to łatwe, ale trening czyni mistrza.

c) udział w szkoleniu z przygotowanym zestawem ćwiczeń jest niezastąpiony, jednak wiele można zrobić samodzielnie.

2) Wyrocznia.

a) wiele osób tak naprawdę zwalcza swoje zalety starając się wytrenować zachowania, które w ich pracy nie są atutem.

b) trudno jest dla samych siebie być wyrocznią.

c) pierwszym krokiem w zmianie wizerunku jest analiza obecnego sposobu prezentowania się.

3) Czego jeszcze potrzeba:

a) charyzma – fantastyczne wrażenie, słuchanie z zapartym tchem – czym jest? – świetni mówcy i showmani mają bardzo podobne zachowania, które można wyćwiczyć.

b) wpływ pierwszego wrażenia:

- postawa ciała

- gestykulacja

- emocje na twarzy

- operowanie głosem.

4) Dobre wystąpienie.

a) jedna z tajemnic udanego przemówienia – stawianie na wrażenie – słowa są uzupełnieniem, dopiero po zbudowaniu odpowiedniej atmosfery ludzie skupiają się na słowach, do tego nieodzowne jest przemyślane operowanie komunikacją werbalną i niewerbalną.

5) By zrobić świetną prezentację:

- przygotujcie się

- zróbcie dobre wrażenie

- pamiętajcie o postawie, gestach i modulacji

- świadomie dobierajcie treści – słowa są ważne.

To jak zostaniecie odebrani, zależy tylko od was – „domagam się”, „co za sztywniak”.

Co podlega ocenie w pierwszych sekundach spotkania:

- postawa ciała;

- kontakt wzrokowy;

- uśmiech;

- mimka;

- ubranie i dodatki;

- gesty;

- dystans;

- zapach;

- ton głosu i sposób mówienia.

6) Jak być pewnym siebie?

a) stać – prosto, ze ściśniętymi łopatkami.

b) w czasie chodzenia zadbajcie o postawę.

c) wiele charyzmy kryje się w spojrzeniu.

d) to wy i wasze słowa mają bardziej przykuwać uwagę niż, np. strój.

e) zadbajcie o szczegóły.

f) swoboda i humor.

7) Nastawienie.

a) aby się dobrze przygotować pomoże dobre nastawienie.

b) nieświadomie staramy się zracjonalizować lęk – nikt nie lubi się mylić.

8) Słowa.

a) zadbajmy o zrozumienie tego, co mówimy, kiedy osiągnęliśmy skupienie.

b) w budowaniu dobrego wizerunku ważne jest to, jak się mówi – przerywniki są zmorą uwagi i przykuwają uwagę słuchacza bardziej niż słowa.

c) cisza – boimy się jej, a przecież jest najwymowniejszym narzędziem – to ona przykuwa uwagę, wzmaga ciekawość, daje czas, aby zastanowić się nad odpowiedzialną treścią, daje czas na ułożenie kolejnego zdania.

d) jakie słowa są najbardziej sugerowane? Jakich najlepiej unikać? Jakie zdania przynoszą odwrotny skutek od zamierzonego?

e) nie myślcie o czymś, co sprawia wam największą przyjemność, nie wyobrażajcie, że tego nie robicie. Chyba to się nie uda.

POWODZENIA