Udział chrześcijan w potrójnej misji Chrystusa.

Świeccy, jak wszyscy wierni, wezwani są poprzez Boga do apostolstwa na mocy chrztu i bierzmowania, dlatego mają obowiązek i prawo, indywidualnie lub zjednoczeni w stowarzyszeniach, starania się, by orędzie zbawienia zostało poznane i przyjęte przez wszystkich ludzi na całej ziemi. Obowiązek ten jest tym bardziej potrzebny tam, gdzie jedynie przez nich inni ludzie mogą usłyszeć Ewangelię i poznać Chrystusa. Potrójna misja chrześcijanina w Kościele rozpoczyna się wraz z przyjęciem chrztu świętego, rozwija się przez bierzmowanie, umacnia się przez sakrament Eucharystii, a w sakramencie pojednania z Bogiem oczyszcza się.

Uczestnictwo chrześcijan w misji kapłańskiej Chrystusa

Pierwszą misją Chrystusa jest misja kapłańska. Wszyscy ochrzczeni mają w udział w Kapłaństwie Chrystusa. Misją każdego chrześcijanina są codzienne modlitwy, wyrzekanie się dla wiary, poświęcanie się w czynie dla Boga, codzienne składanie ofiar i podjęcie życia według zasad wyznaczonych przez Chrystusa. Jesteśmy powołani aby rodziły się w nas obfite owoce Ducha. Ofiary składane są Ojcu w eucharystycznym obrzędzie wraz z ofiarą Ciała Pańskiego.

Uczestnictwo chrześcijan w misji prorockiej Chrystusa

Drugą misją Chrystusa jest misja prorocka. Świeccy wypełniają misję prorocką przez ewangelizację, to znaczy głosząc Chrystusa świadectwem życia, jak i słowem. „Tego rodzaju apostolstwo nie polega jednak na samym tylko świadectwie życia. Prawdziwy apostoł szuka okazji głoszenia Chrystusa również słowem, bądź niewierzącym bądź… wierzącym”. Pouczanie kogoś, by doprowadzić do wiary, jest zadaniem każdego wierzącego.

Uczestnictwo chrześcijan w misji królewskiej Chrystusa

Trzecią misją Chrystusa jest misja królewska. Chrześcijańska królewskość to przede wszystkim duchowa walka z grzechami. Wszyscy wierzący  w Chrystusa i namaszczeni Duchem Świętym, spełniają misję królewską Chrystusa poprzez zaangażowanie w życie społeczne, przez pomoc chorym i potrzebujący, Wszystkie uczynki, modlitwy i apostolskie przedsięwzięcia, w życiu zakonnym, w życiu małżeńskim i rodzinnym, przez  codzienną pracę i modlitwę, naukę i zabawę , a nawet wypoczynek jak również  w cierpieniu, w chorobie kiedy są w zjednoczeniu z Jezusem   są duchowymi ofiarami, miłymi Bogu jakie  składamy  podczas ofiary  mszy św. Bogu wraz  z ofiarą  Jezusa. W ten sposób i ludzie i cały świat  poświęcają się Bogu i biorą udział w misji królewskiej kościoła.

W ten sposób ludzie świeccy, jako działający wszędzie czciciele Boga, sami świat Jemu poświęcają. Każdy powinien spełniać posłannictwo Chrystusa dając o Nim świadectwo aż do śmierci.

Źródła:

(Sobór Watykański II, dekret Apostolicam actuositatem, 6; por. dekret Ad gentes, 15)