1.

Osnowa pomiarowa – baza pomiarowa do której odnosimy pomiary geodezyjne.

Osnowa geodezyjna – stanowi zbiór punktów geodezyjnych utrwalonych, w terenie znakami geodezyjnymi, dla których matematycznie określono ich wzajemne położenie i dokładność usytuowania.

Azymut jest to kąt mierzony od kierunku północy (osi X) zgodnie z ruchem wskazówek zegara do kierunku linii. Zawsze ma dodatni znak oraz przyjmuje wartości z przedziału 0^g – 400^g.

Metody pomiarów sytuacyjnych:
- Metoda domiarów

-Metoda rzędnych i odciętych

-Metoda ortogonalna

-metoda biegunowa

-Metoda przedłużeń

Metoda wcięć kątowych – określa położenie punktu względem osnowy geodezyjnej w postaci prostej, polega na: zmierzeniu kąta między wybranym punktem na osnowie, a określonym punktem oraz odległości między tymi punktami.

2.

Błąd dopuszczalny Vkt = -(Fkt/n)

Kąt poziomy – kąt dwuścienny utworzony przez dwie ściany płaszczyzny pionowej, przechodzące przez wierzchołek oraz przez obydwa punkty kierunkowe.Do pomiarów tego kąta wykorzystuje się teodolit.

Przewyższenie – różnica wysokości między poziomem instrumentu a przecięcia się osi celowej z łatą. Przy spadku przewyższenie jest ujemne.

Przewyższenie – jest to różnica wysokości pomiędzy punktem celowania a horyzontem instrumentu, czyli płaszczyzną poziomą przechodzącą przez oś obrotu lunety.

Stałą planimetrowania – nazywamy powierzchnię, która przypada na najmniejszą podziałkę kółka całkującego.

Skala – jest to stopień zmniejszenia odległości przedstawionej na mapie w stosunku do odpowiedniej odległości w terenie.

Błąd dopuszczalny niezamknięcia ciągu niwelacyjnego zależy od ilości niwelowanych boków.

Tachimetr – przyrząd do pomiaru kątów poziomych.

Tachimetria – niwelacja trygonometryczna.

Niwelacja – pomiar wysokościowy. Polega na wyznaczeniu wysokości wybranych punktów terenowych. Stanowiących ich odległość pionową mierzoną od ustalonego i przyjętego poziomu odniesienia.

Przebieg niwelacji: punkt wstecz, punkt w przód, instrument na środku, pomiar, wybudzenie, pomiar.(Odczyt w mm, błąd dopuszczalny do 2mm)

Niwelacja trygonometryczna – opiera się na rozwiązaniu trójkąta prostokątnego, położonego w płaszczyźnie pionowej. Przechodzące przez punkty A,B wyznaczające stanowiska i cel.

Niwelacja geometryczna – polega na obliczeniu różnicy wysokości pomiędzy wybranymi punktami A i B, na podstawie różnicy odległości pionowych t.j. danych punktów a zbudowaną ponad powierzchnią terenu płaszczyzną poziomą.

OSIE INSTRUMENU USTAWIONE POZIOMO!!!

Reper – punkt o znanej wysokości.

Metoda analityczna – na podstawie miar kątowych i liniowych (dwukrotna wielkość danego pola w oparciu o współrzędne ????)

Metoda mechaniczna – planimetrownia: kąt między ramieniem biegunowym a ramieniem całkującym może jedynie operwoać w 30 – 150 stopnie // wodzenie musi odbywać się jednostajnie // w casie obwodzenia kółko wodzące nie powinno zmieniać wysokości, musi być cały czas na płąszczyźćnie, zawsze w prawo!!

Stała planimetrowania c = P / n

3.

Wzory na przyrosty współrzędnych

F dop. = 0,05 * Pierwiastek z l l – dł. ciągu w km

Znak przewyższenia zależy od fi

przewyższenie h może mieć znak "+" gdy fi>0 lub znak "-" gdy fi<0

Błąd = długość boku razy suma delta igrek

Kąt pionowy

Ciąg busolowy wykonujemy metodą graficzną

poziom osi celowej liczymy z Lo (zero)=(kl*c)*cos2fi

Azymut podstawowy to odczyt z dziennika a odwrotny to zmienny o 200^g