Logistyka, historia, zakres, pojęcia

Przedsiębiorstwo i jego otoczenie:

1. Przedsiębiorstwo – domena, branża,

2. Otoczenie przedsiębiorstwa:

• Bliższe i dalsze,

• Ekonomiczne, techniczne,

• Społeczno-kulturowe,

• Polityczno-prawne.

1. Przedsiębiorstwo w otoczeniu,

2. Modele przedsiębiorstwa,

3. Obszary przedsiębiorstwa,

4. Zasady działania.

Efektywność

Równoważenie skuteczności i sprawności:

Skuteczność – osiągnięcie postawionego celu

Sprawność – miara czy zasoby użyte do osiągnięcia celu były odpowiednio wyważone w stosunku do tego co osiągnięto.

Logistyka:

Mózg: Strategia orientacji na klienta
Oznaka życia: Pomiar wykonania
Serce: Ludzie
Centralny system nerwowy: Planowanie i kontrola
Powód istnienia: Klienci

Cechy i kwalifikacje potrzebne w zawodzie logistyka:

• Umiejętność twórczego i analitycznego myślenia:

• Kreatywność,

• Myślenie koncepcyjne,

• Twórcze rozwiązywanie problemów,

• Umiejętność myślenia cząstkowego i systemowego,

• Twórcza wyobraźnia.

• Umiejętność pracy zespołowej, zdolności komunikacyjnej i negocjacyjne:

• Umiejętność współdziałania,

• Znajomość technik komunikacji społecznej,

• Praca w zespole interdyscyplinarnym,

• Umiejętność pracy w zespole międzynarodowym,

• Poszanowanie różnic kulturowych,

• Umiejętność nawiązywania dobrego kontaktu z klientami,

• Zdolności negocjacyjne i koordynacyjne.

• Umiejętność wykorzystania technik obliczeniowych:

• Znajomość metod wspomagania decyzji (optymalizacja, symulacja),

• Wiedza dziedzinowa logistyki (transport, produkcja, magazynowanie, ochrona środowiska, finanse, jakość, informatyka, prawo).

• Umiejętność planowania, wykorzystania czasu i podejmowania decyzji

• Znajomość języków obcych i różnorodności kulturowej:

• Znajomość przynajmniej jednego języka UE,

• Umiejętność zarządzania różnorodnością kulturową we współpracy logistycznej,

• Doświadczenie w pracy w środowisku międzynarodowym.

• Znajomość prawa gospodarczego i ochrony środowiska w Polsce i w UE

• Umiejętność posługiwania się systemami informatycznymi zarządzania logistyką:

• Znajomość systemów informatycznych logistyki,

• Umiejętność korzystania z Internetu (E-Biznes), baz danych i zintegrowanych systemów informatycznych i telekomunikacyjnych.

• Umiejętność ciągłego doskonalenia i podnoszenia kwalifikacji logistycznych:

• Permanentne podnoszenie kwalifikacji zawodowych,

• Aspiracje do zdobywania wiedzy,

• Giętkość poznawcza,

• Szacunek do technologii i nauki.

• Umiejętność diagnozowania zagrożeń i wczesnego ostrzegania:

• Umiejętność rozpoznawania ograniczeń i zagrożeń:

• „pułapki logistyczne” (decyzje osłabiające potencjał logistyczny),

• „wąskie gardła” (ograniczenia logistyki),

• „rozmyte cele” (działanie wielokierunkowe bez hierarchii celów),

• „efekt soczewki” (zawężenie pola obserwacji i doraźne korzyści),

• „góry lodowe” (rozwiązywanie widocznych problemów),

• „powrotna fala” negatywne skutki niepodjętych działań),

• „gaszenie pożarów” (rozwiązywanie doraźnych problemów – postawa „strażak”).

Nowe wyzwania dla przedsiębiorstw:

1. Umieścić na rynku produkt

• Konkurencyjny (funkcje, koncepcja, jakość, cena)

• Przed konkurencją (czas)

• Rentowny dla przedsiębiorstwa (koszt)

1. Bezpośrednie działanie:

• Efektywne wykorzystanie istniejących zdolności

• Nabycie nowych zdolności

1. Innowacyjność w zakresie

• Rozpoznawanie potrzeb klienta

• Zaspokojenia tych potrzeb

• Stosowanych metod i organizacji pracy

Tradycyjne funkcje logistyki:

1. Działalność operacyjna w zakresie:

• Produkcji

• Transportu wewnętrznego i zewnętrznego

• Magazynowania

1. Zwiększenie wydajności produkcyjnej

• Filozofia strumienia ciągnionego

• Rozwój środków technologicznych i informacyjnych

• Rozwój i zastosowanie metod:

• MRP

• KANBAN

• FMEA (AMDEC)

• POKA-YOKE

• SMED

• AW

Nowe wyzwania dla logistyki:

Uzyskanie przewagi konkurencyjnej

1. Rozwinięcie nowych strategii:

• ECR

• CMR

1. Wyjście poza obszar produkcji:

• Włączenie do procesu produkcyjnego dostawców, podwykonawców, dystrybutorów i klientów

• Zajęcie się koncepcją produktów i systemów logistycznych

• Wprowadzenie metod zarządzania projektami

• Re engineering procesów

1. Nowe sposoby organizacji produkcji w przedsiębiorstwie i łańcuchu dostaw

2. Nowe organizacje łączące sieci przemysłowe i logistyczne, lokalne, kontynentalne i światowe

3. Nowe sieci przepływów od dostawcy do klientów:

• Łańcuchy dostaw

• Sieci logistyczne (Supply Networks)

1. Logistyka jako nowa dziedzina nauki

Nowe funkcje logistyki:

1. Logistyczna integracja geograficzna

2. Logistyczna integracja sektorowa

• Integracja techniczno-logistyczna

• Integracja komercyjno-logistyczna

• Integracja marketingowo-logistyczna

1. Logistyczna integracja funkcjonalna

• Integracja logistyki z produktem

• Minimalizacja konfliktów między funkcjami

Geneza logistyki:

• Nauki wojskowe ≈ 1830 r.

• Gospodarka cywilna ≈ 1955 r.

(USA- „Note on the formulation of the theory of logistics”)

• Europa ≈ 1970 r.

Historia logistyki:

1. Z języka greckiego - logos lub logicos oznacza liczenie, sztukę liczenia, prawidłowe myślenie)

Cesarz Lentos VI (886-911) “Sumaryczne wyłożenie sztuki wojennej” Według niego zadaniem logistyki jest “żeby żołd był wypłacany, wojsko odpowiednio uzbrojone i uszeregowane, wyposażone w działa i sprzęt wojenny, żeby potrzeby wojska były dostatecznie i w odpowiednim czasie zaspokojone a każda wyprawa wojenna odpowiednio przygotowana, tzn. przestrzeń i czas odpowiednio obliczone, obszar oszacowany z uwzględnieniem ruchu wojsk, a także siły oporu przeciwnika, i zgodnie z tymi funkcjami należy regulować i porządkować. Ruchy i podział własnych sił zbrojnych”.

1. Z języka francuskiego - logos lub logis dające się przetłumaczyć jako zakwaterowanie, kwatera

Generał szwajcarski w służbie francuskiej i rosyjskiej baron A.H. Jomini “Zarys sztuki wojennej”, Paryż 1837 . W rozdziale “O logistyce, czyli sztuce wprawiania w ruch oddziałów”, przypisuje logistyce znaczenie, które później znalazło drogę do nauk cywilnych. Pisze o lokalizacji i zaopatrywaniu magazynów, planowaniu i realizacji marszów, przygotowaniu środków transportowych, urządzaniu dróg komunikacyjnych i zaopatrywaniu oddziałów.

Podstawowe fazy i kierunki rozwoju logistyki:

Fazy rozwoju logistyki	Rok (lata)	Kierunki rozwoju logistyki
Faza startu i budzenia się „logistyki” – połowa lat 50. w USA	II połowa lat 50.	Logistyka (dystrybucja fizyczna) jako funkcja pomocnicza i podrzędne wobec produkcji Identyfikacja cząstkowych i rozproszonych w przedsiębiorstwie operacyjnych czynności dystrybucji fizycznej
Faza definiowania konceptualizacji teorii logistyki oraz pierwsze próby jej zastosowania w praktyce – lata 60. w USA i początek lat 70. w Europie Zachodniej	1960/1961	Pierwsza monografia w USA poświęcona logistyce (E. Smykay, D. Bowersox, F. Mossman)
	1964	Zdefiniowanie i zastosowanie w USA koncepcji „Business Logistics”, obejmującej szerokie spektrum logistyki przedsiębiorstwa (J. Heskett, D. Bowersox)
	1970	Pierwsze monografie w RFN i Anglii z zakresu logistyki przedsiębiorstwa (L. Poth, W. Kirsch, R. Wentworth)
	1972 i następne	Zdefiniowanie założeń i struktury logistyki marketingowej oraz próby jej systemowej identyfikacji (RFN: H. Pfohl, P. Traumann, Szwajcaria: J. Krulis-Randa)
Faza zmian priorytetów i kreowania podstawowych wymiarów zintegrowanej logistyki (rozszerzenie roli logistyki) – II połowa lat 70. i połowa lat 80.	1977 i następne	Logistyka jako systemowa determinanta sprawności i efektywności (J. Krulis-Randa, G. Ihde)
	1978 i następne	Logistyka jako koncepcja i metoda zarządzania (D. Bowersox, M. Maus, Council of Logistics Managenent) Logistyka jako instrument planowania I działania strategicznego na rynku (R. Shapiro, J. Heskett, W. Drechsler) Logistyka jako funkcja organizacji przedsiębiorstwa (W. Kirsch, H. Pfohl)
	1984 i następne	Koncepcja zintegrowanej logistyki w skali przedsiębiorstw oraz całego łańcucha dostaw i rynku: łańcuchy logistyczne, integracja systemów logistycznych (H. Pfohl, M. Kleer)
Faza dynamicznego rozwoju logistyki jako zintegrowanej koncepcji zarządzania przedsiębiorstwem i układu powiązań rynkowych (powszechne wykorzystanie walorów logistyki w praktyce) – koniec lat 80. i lata 90.	1987 i następne	Logistyka jako potencjał wzrostu wydajności i korzyści ekonomiczno-rynkowych w aspekcie strategicznym (F. Gerstenberg, M. Duerler, W. Delfmann, H. Klöpper, W. Darr)
	1989 i następne	Logistyka jako orientacja i komponent zintegrowanego zarządzania przedsiębiorstwem (P. Fey, J. Weber, M. Duerler, H. Klöpper, W. Darr)
	1990 i następne	Rozwój zintegrowanych strategii logistycznych – strategie pionowych i poziomych powiązań logistycznych (H. Baumgarten)
	1993 i następne	Internacjonalizacja (globalizacja) struktur i działań logistycznych: Euro-Logistyka; kooperacja z partnerami rynku w łańcuchu logistycznym (wzrost możliwości i zdolności czerpania korzyści rynkowych – efektów synergicznych); integracja poprzez systemy informatyczne (B. Tietz, O. Hirschach, M. Duerler, D. Bowersox)

Określenia i definicje logistyki:

1. USA – “Business Logistics” – logistyka to dążenie do uzyskania optymalnej koordynacji przepływu materiałów i surowców, czynności związanych z ich magazynowaniem i manipulacją towarów, problemów dotyczących opakowania, magazynowania i przepływu wyrobów gotowych do konsumentów.

2. Europa Zachodnia – logistyka opisuje procesy służące pokonaniu przestrzeni i czasu w skali przedsiębiorstwa i poza nim, oraz problemy z tym związane.

3. Definicje uwzględniające różne aspekty logistyki:

1. Aspekt przepływowy

• CLM (Council of Logistics Management), USA – logistyka to proces planowania, realizacji i kontroli wydajnego i oszczędnego przepływu I magazynowania surowców, półfabrykatów i wyrobów gotowych oraz związanych z tym informacji, od punktu dostawy do punktu odbioru, wg wymagań klienta.

• ELA (European Logistics Association) – logistyka to organizacja, planowanie, kontrola, realizacja przepływu towarów od ich wytwarzania i nabycia, przez produkcję i dystrybucję aż do finalnego odbiorcy. Jej celem jest zaspokojenie wymagań rynku, przy minimalnych kosztach i minimalnym zaangażowaniu kapitału.

1. Aspekt cyklu życia produktu (inicjacja – koncepcja – planowanie – realizacja – eksploatacja- eliminacja)

• SOLE (Society of Logistics Engineers) – logistyka wspiera czynności transformacyjne w różnych fazach cyklu życia produktu zapewniając wydajne wykorzystanie zasobów.

1. Aspekt usługowy – logistyka to proces koordynacji wszystkich czynności niematerialnych zapewniających efektywną usługę z uwagi na koszt i zgodną z wymogami klienta

2. Aspekt integracyjno-systemowy – logistyka to zintegrowany system planowania, zarządzania, sterowania przepływem dóbr materialnych oraz sprzężonych z nimi przepływami informacyjnymi i kapitałowymi w celu optymalnego tworzenia, transformacji i dystrybucji dóbr materialnych, wg wymagań klienta

Logistyka definicje:

• F.J. Blaier, K. Rutkowski – zarządzanie działaniami przemieszczania i składania, które mają ułatwić przepływ produktów z miejsc pochodzenia do miejsc finalnej produkcji, jak również przepływ związanej z nimi informacji w celu zaoferowania klientowi odpowiedniego poziomu obsługi po rozsądnych kosztach

• M. Gołębiowska – zarządzanie łańcuchem dostaw, definiowanie wcześniej w strategii militarnej jako sposób najkrótszego w czasie i przestrzeni przemieszczania ładunków

• J.G. Coyle, E.J. Bardi – fizyczne przemieszczanie towarów z miejsc dostawy do końcowego nabywcy i towarzyszące temu ruchowi czynności obsługowe w pośrednich punktach składania

• Europejska Konferencja Ministrów Transportu – składowanych w procesie dystrybucji (wyroby gotowe lub ich części), produkcji (produkcja w toku) i zaopatrzenia (surowce

• Council of Logistics Management, USA – proces planowania, realizowania i kontrolowania sprawnego i efektywnego ekonomicznie przepływu surowców, materiałów do produkcji, wyrobów gotowych oraz odpowiedniej informacji z punktu pochodzenia do punktu konsumpcji w celu zaspokojenia wymagań klienta

Zadania stawiane logistyce:

• Koordynacja przepływu surowców, materiałów i wyrobów gotowych do konsumentów,

• Minimalizacja kosztów tego przepływu,

• Podporządkowanie działalności logistycznej wymogom obsługi klienta.

LOGISTYKA (ujęcie współczesne) – zintegrowany system planowania i sterowania strukturą przepływów materiałowych oraz sprzężonych z nimi przepływów informacyjnych i kapitałowych w celu optymalnego (skutecznego i efektywnego) zaspokojenia wymagań klientów.

LOGISTYKA (ujęcie najkrótsze) – proces zarządzania całym łańcuchem dostaw.

Zarządzanie logistyką, zarządzanie logistyczne, zarządzanie łańcuchem dostaw.

Rozumieć należy koncepcję planowania i sterowania strukturą przepływów materiałowych oraz sprzężonych z nimi przepływów informacyjnych i kapitałowych, obejmującą wszystkie fazy tworzenia i dostarczania wartości logistycznych – od miejsca pozyskania surowców, poprzez produkcję, do ostatecznego nabywcy w celu zaoferowania odpowiednich produktów, we właściwej ilości i jakości, we właściwym czasie i miejscu, przy uzasadnionych kosztach, z wykorzystaniem nowoczesnej technologii informacyjnej.

Logistyka to narzędzie zarządzania całym łańcuchem dostaw zgodnie z regułą „7R”. Reguła ta przedstawiona w 1985 roku przez R.D. Shapiro i J.L. Hesketta tłumaczona na język polski, jako reguła „7W”. Reguła ta mówi o tym że w ramach logistyki powinien być zapewniony dostęp:

1. Right product – do właściwego produktu

2. Right quantity – we właściwej ilości

3. Right condition – we właściwym stanie

4. Right place – we właściwym miejscu

5. Right time – we właściwym czasie

6. Right customer – dla właściwego klienta

7. Right price – po właściwej cenie

Łańcuch dostaw (Supply Chain) ---> Łańcuch logistyczny (Logistics Chain)

Rozumiany najczęściej jako działalność związana z przepływem dóbr materialnych od oryginalnego źródła, przez wszystkie formy pośrednie, aż do postaci, w której są konsumowane przez ostatniego klienta. Forma systemów logistycznych przenikających przedsiębiorstwo i wykraczających poza jego granice prawne.

Łańcuch wartości (Value Chain) – łańcuch (system) tworzenia i dostarczania wartości dla produktu z punktu widzenia klienta.

Łańcuch logistyczny (łańcuch dostaw)

	Rynek dostawców	Pośrednicy dostawców	Producent	Pośrednicy dystrybucji	Rynek odbiorców
Łańcuch logistyczny zewnętrzny
	Zaopatrzenie	Produkcja elementów	Montaż zespołów	Montaż wyrobów	Sprzedaż (zbyt)
Łańcuch logistyczny wewnętrzny
Przepływ materiałów Przepływ informacji Przepływ pieniędzy

Sprzężenia elementów łańcuchów dostaw:

CHARAKTER SPRZĘŻEŃ	LICZBA STOPNI (STADIÓW)
Sprzężenie szeregowe	System jednostkowy Bezpośredni przepływ materiałów
Koncentracja i rozgałęzienie sprzężeń	System wielostopniowy Pośredni przepływ materiałów
Sprzężenie zwrotne (zamknięty łańcuch sprzężeń)	System kombinowany Bezpośredni i pośredni przepływ materiałów

Logistyka przedsiębiorstwa – podział fazowy

Integracja procesów logistycznych w łańcuchach dostaw

Filary integracji procesów logistycznych

LOGISTYKA
TECHNIKA
INFRASTRUKTURA TECHNICZNA PROCESÓW
Transportowa Magazynowa Manipulacyjna Opakowań

ZARZĄDZANIE ŁAŃCUCHEM DOSTAW

Koncepcja planowania, sterowania i kontroli przepływów materiałowych obejmującego wszystkie fazy tworzenia i dostarczania wartości logistycznych - - od miejsca pozyskania surowców, poprzez produkcję do ostatecznego nabywcy w celu zaoferowania odpowiednich towarów, we właściwej ilości i jakości, we właściwym miejscu i czasie, przy uzasadnionych kosztach, z wykorzystaniem nowoczesnej technologii informacyjnej.

Logistyczne systemy informacyjne

Logistyka zaopatrzenia

Logistyka i procesy zaopatrzenia

Zaopatrzenie – zespół działań niezbędnych do nabycia dóbr i usług zgodnych z wymaganiami odbiorcy.

Przedmiot zaopatrzenia – surowce, materiały pomocnicze i eksploatacyjne, elementy z zakupu, towary nabywane w handlu.

Miejsce dostaw – magazyn zaopatrzeniowy lub pierwszy etap produkcji.

Logistyka zaopatrzenia - faza procesów logistycznych stanowiąca połączenie między logistyką dystrybucji dostawców i logistyką produkcji przedsiębiorstwa (odbiorcy).

Kluczowe etapy procesów zaopatrzenia:

• Ustalenie i segmentacja przedmiotów zakupu (kupować czy produkować?)

• Analiza i segmentacja rynku zaopatrzenia (gdzie kupować?)

• Ocena i wybór dostawców (kto będzie nas zaopatrywać?)

• Planowanie (harmonogramowanie) dostaw (co, ile i kiedy kupować)

• Realizacja dostaw (zaspokajanie potrzeb)

• Kontrola i ocena wykonania dostaw (czy zaspokoiliśmy nasze potrzeby?)

Strategiczna segmentacja dóbr zaopatrzeniowych

Strategie zaopatrzenia – strategiczna segmentacja dóbr

		Ryzyko zaopatrzeniowe
		Wysokie
Wpływ na wynik przedsiębiorstwa	Duży	Dobra strategiczne
	mały	„Wąskie gardła”

PRZYKŁADY MOŻLIWYCH STRATEGII ZAOPATRZENIA

Dobra strategiczne	Dobra kluczowe	„Wąskie gardła”	Dobra zwykłe
Współpraca (partnerstwo)	Zakupy globalne (global sourcing)	Wielu dostawców (multiple sourcing)	Podwójny dostawca (duble sourcing), Pojedynczy dostawca (single sourcing) Outsourcing
Pojedynczy dostawca (single sourcing)	Wielu dostawców (multiple sourcing)
Zakupy modułów (modular sourcing)	Zakupy wspólne (kooperacja)		Zakupy wspólne (kooperacja)
inne	Inne	Inne	inne

Klasyfikacja przedmiotów zakupu – analiza ABC

Vilfredo Pareto – ekonomista włoski 1848-1923 (1887)

Zasada Pareto – reguła 80/20 (w zbiorowości niejednorodnej 20% ilości reprezentuje 80% wartości) „Zasada umożliwiająca oddzielenie rzeczy ważnych od mniej ważnych”. W gospodarce materiałowej umożliwia prowadzenie polityki zakupów przez pryzmat „cenności” materiałów.

Kryterium: wartość materiałów w łącznych kosztach materiałowych przedsiębiorstwa

Klasyfikacja przedmiotów zakupu – analiza XYZ

Kryteria: Regularność (struktura) zużycia i dokładność prognozowania potrzeb

Grupa X – współczynnik v 0-10%, struktura ilościowa 60%;

Grupa Y – współczynnik v 10-25%, struktura ilościowa 25%;

Grupa Z – współczynnik v >25%, struktura ilościowa 15%

Grupa X – Proste, statyczne metody prognozowania. Regularne zużycie (niewielkie wahania), wysoka dokładność prognozy zużycia (zapotrzebowania).

Grupa Y – Odpowiednio dobrane statystyczne metody prognozowania. Zmienne zużycie (wykazujące trend lub sezonowość), średnia dokładność prognozy zużycia.

Grupa Z – Brak możliwości wykorzystania statystycznych metod prognozowania. Bardzo nieregularne, sporadyczne zużycie, niska dokładność prognozy zużycia.

Strategie zaopatrzenia – analiza XYZ

KLASA	Analiza XYZ wg struktury zużycia	Analiza XYZ wg dokładności prognozy
X	Regularne zużycie (niewielkie wahania)	Wysoka dokładność prognozy zużycia
Y	Zmienne zużycie (trend lub sezonowość)	Średnia dokładność prognozy zużycia
Z	Bardzo nieregularne, sporadyczne zużycie	Niska dokładność prognozy zużycia

KLASA	ZALECANE ZASADY ZAOPATRYWANIA
X	Dostawy zsynchronizowane (jut In time) Synchronizacja dostaw z produkcją lub zużyciem
Y	Dostawy na magazyn (stock sourcing) Zaopatrzenie z utrzymaniem zapasów we własnym przedsiębiorstwie
Z	Dostawy na zamówienie (order sourcing) Indywidualne zaopatrzenie po wystąpieniu zaopatrzenia

Analiza ABC i XYZ - Połączenie analiz ABC i XYZ

REGULARNOŚĆ ZUŻYCIA	WARTOŚCIOWOŚĆ
	A
X	Wysoka wartość zużycia Mała liczebność Regularne zużycie Wysoka dokładność prognozy
Y	Wysoka wartość zużycia Mała liczebność Zmienne zużycie Średnia dokładność prognozy
Z	Wysoka wartość zużycia Mała liczebność Nieregularne zużycie Niska dokładność prognozy

Analiza rynku zaopatrzenia

Analiza rynku – Obserwacja i gromadzenie informacji o rynkach dostawców, w którym firma już działa lub zamierza działać w przyszłości.

Kluczowe czynniki:

• Stabilność rynku, możliwości produkcyjne dostawców

• Możliwości wejścia na rynek nowych dostawców i konkurencyjnych odbiorców

• Kształtowanie się cen i in.

Segmentacja podmiotowa rynku zaopatrzenia wg zasady Pareto:

Grupa A	Grupa B	Grupa C
Liczba dostawców Wartość zakupów

Inne kryteria: - geograficzne (np. regionalne, krajowe, kraje eksportu)

- rodzaj działalności (np. produkcyjna, handlowa, badawcza)

- rodzaj własności (np. prywatna, państwowa, komunalna, spółdzielcza)

- charakter produkcji (np. masowa, seryjna, jednostkowa)

- charakter materiałów (np. podstawowe, pomocnicze) i in.

Ocena i wybór dostawców:

Wstępna selekcja – dobór zbioru możliwych dostawców do dalszych negocjacji (eliminacja ofert nie spełniających podstawowych warunków). Podstawowe czynniki:

• Ogólna opinia o potencjalnym dostawcy (np. kapitał, wyposażenie, kontakty, sytuacja finansowa itp.)

• Przygotowanie techniczne i technologiczne do jakościowej realizacji dostaw

• Zdolność do produkcji wymaganej ilości i dostaw w odpowiednich partiach itp.

Ocena i wybór – procedura oceny wykorzystująca zwykle metodę punktową (arkusze oceny dostawców zawierające wyniki oceny punktowej). Kroki postępowania:

• Ustalenie podstawowych kryteriów wyboru i ich cech (mierzalnych i niemierzalnych)

• Ustalenie zasad punktacji odniesionych do kryteriów i cech (z uwzględnieniem ewentualnych wag)

• Obliczenie łącznej liczby punktów uzyskanych przez poszczególnych dostawców

• Dokonanie wyboru dostawcy

Podstawowe kryteria wyboru:

• Jakość produktu (cechy: poziom jakości, trwałość, czystość itp.)

• Cena (cechy: poziom w stosunku do konkurencji, warunki płatności, elastyczność itp.)

• Czas dostawy (cechy: szybkość, niezawodność ilościowo-terminowa itp.)

• Usługi dodatkowe (cechy: własny transport, utrzymanie zapasów itp.) i in.

Logistyka dystrybucji

Dystrybucja (łac. distributio – rozdział, podział) – zespół działań związanych z przemieszczaniem wyrobów i usług od miejsc ich wytworzenia na rynek lub bezpośrednio do konsumenta (użytkownika) celem zaoferowania danych produktów w miejscu i czasie odpowiadającym potrzebom klientów.

Przedmiot dystrybucji – materiały, wyroby gotowe, części zamienne, usługi.

Zaopatrywanie klienta – bezpośrednio z produkcji, z magazynu zbytu lub innych regionalnych magazynów wysyłkowych.

Logistyka dystrybucji – faza procesów logistycznych stanowiąca połączenie między logistyką produkcji przedsiębiorstwa i logistyką zaopatrzenia odbiorcy przemysłowego lub klientem końcowym (konsumentem).

Strategia dystrybucji (sprzedaży) – wybór zasad i reguł postępowanie kształtujących politykę w zakresie kanałów dystrybucji, zapewniającą najbardziej korzystną (skuteczną i efektywną) realizację procesów sprzedaży.

Rodzaje dystrybucji:

1. Dystrybucja bezpośrednia – funkcje dystrybucji realizowane przez producenta (bezpośrednia wymiana produktu i płatności).

Jednostopniowe systemy dystrybucji

1. Dystrybucja pośrednia – funkcje dystrybucji realizowane przez pośredników włączonych do systemu dystrybucji.

Wielostopniowe systemy dystrybucji

Rodzaje (zasady) dostarczania:

• Dostarczanie przez sprzedawcę – realizacja dostaw przez dostawcę za pośrednictwem własnego systemu dystrybucji (sprzedaż własna)

• Sprowadzanie samodzielne – zaopatrywanie u dostawcy przez klienta za pośrednictwem własnego systemu zaopatrzenia (odbiór własny)

Dlaczego pośrednik? – liczba powiązań

DYSTRYBUCJA BEZPOŚREDNIA

100 układów powiązań (10x10)

fizycznych i informatycznych

(transakcyjnych)

DYSTRYBUCJA POŚREDNIA

20 układów powiązań (10+10)

fizycznych i informacyjnych

(transakcyjnych)

Rola pośrednika – zmniejszenie liczby powiązań transakcyjnych (fizycznych i informacyjnych) między producentami a klientami przy danym rozmiarze rynku.

Dlaczego pośrednik? – rozmiar rynku

PRZYKŁADOWA HIERARCHIA

SYSTEMU DYSTRYBUCJI

10 odbiorców

10 powiązań transakcyjnych

W układzie „dostawca-odbiorca”

100 odbiorców (10x10)

10 powiązań transakcyjnych

W układzie „dostawca-odbiorca”

1000 odbiorców (100x10)

10 powiązań transakcyjnych

W układzie „dostawca-odbiorca”

Rola pośredników – zwiększenie rozmiaru rynku producenta przy zachowaniu ograniczonej liczby powiązań transakcyjnych w układzie „dostawca-odbiorca”.

Funkcje i problemy decyzyjne dystrybucji

FUNKCJE DYSTRYBUCJI
FUNKCJIE KOORDYNACYJNE
CEL – koordynacja podaży i popytu na produkt EFEKT REALIZACJI – decyzje o rodzaju i strukturze kanału dystrybucji oraz charakterze powiązań uczestników
PROBLEMY DECYZYJNE DYSTRYBUCJI
KANAŁY DYSTRYBUCJI
Wybór sposobu sprzedaży: Rodzaj kanału Liczba kanałów Rodzaj uczestników Długość kanału Szerokość kanału

Kanały dystrybucji – produkty konsumpcyjne

• PRODUKTY – w większości standardowe, wytwarzane masowo na magazyn

• PRODUCENT – inicjator wytwarzania produktów i kierowania ich na rynek

• KLIENT – konsument lub użytkownik dokonujący standardowych zakupów

• Nieliczne przypadki dystrybucji bezpośredniej (produkty na zamówienie)

Logistyka produkcji

Podstawowe mierniki działalności wytwórczej

Wskaźnik oceny działalności koncentrujący się na wyjściu systemu, określany jako stopień osiągnięcia przez system założonego celu.

$$Skutecznosc = \ \frac{efekty\ osiagniete}{\text{efekty\ planowane}}$$

Wskaźnik oceny działalności koncentrujący się na wejściu systemu, określany jako stopień wykorzystania zasobów celem osiągnięcia pożądanych efektów.

$$Sprawnosc\ = \ \frac{naklady\ planowane}{naklady\ rzeczywiste}$$

Iloraz osiągniętych efektów i nakładów poniesionych na ich uzyskanie w wymiarze ekonomicznym (wartościowym).

$$Efektywnosc\ = \ \frac{wartosc\ efektow}{wartosc\ nakladow}$$

Iloraz osiągniętych efektów i nakładów poniesionych na ich uzyskanie w wymiarze rzeczowym (ilościowym).

$$Produktywnosc\ = \ \frac{wielkosc\ efektow}{wielkosc\ nakladow}$$

Ewolucje orientacji gospodarczych

„Wczoraj” Rynek producenta (era masowej produkcji) Produkcyjna koncepcja zarządzania Zasada: „wytwórz produkt i poszukaj nabywcę” Im więcej, tym lepiej	„Dzisiaj” Rynek konsumenta (era masowego marketingu) Marketingowa koncepcja zarządzania Zasada: „znajdź nabywcę i wytwarzaj wg jego życzenia” Im mniej, tym lepiej

Główne obszary integracji

Marketing (skuteczność)

- co, ile i kiedy będziemy sprzedawać?

Produkcja (produktywność)

- co, ile i kiedy będziemy wytwarzać?

- co, ile i kiedy będziemy kupować?

Finanse (efektywność)

- jak będziemy finansować działalność wytwórczą?

Sprzeczność celów funkcjonalnych (przykładowe preferencje):

Marketing – dostępność wyrobów, różnorodność ofert, elastyczność, szybkość dostaw

Produkcja – wąski asortyment, duże ilości, ekonomiczne serie/partie

Finanse – ograniczenie wydatków (płynność finansowa)

Orientacje zarządzania przedsiębiorstwem – zarządzanie nowoczesnym przedsiębiorstwem wymaga pogodzenia sprzecznych orientacji.

ORIENTACJA RYNKOWA	ORIENTACJA EFEKTYWNOŚCIOWA
Wysoki poziom obsługi klientów SKUTECZNOŚĆ Zwiększone koszty	Utrzymanie wysokiej rentowności EFEKTYWNOŚĆ Niskie koszty

Równowaga w rozwiązaniach kompromisowych

Logistyka procesów produkcyjnych

Czynniki wpływające na organizację procesów logistycznych-produkcyjnych

1. Czynniki zewnętrzne:

• Koncepcja organizacji procesów,

• Strategia organizacji,

• Relacje organizacji z otoczeniem.

1. Czynniki wewnętrzne:

• Normatywny przebieg produkcji (typ, wielkość produkcji/serii, cykl produkcyjny, zapasy),

• >>>>> struktura komórek produkcyjnych.

Czynniki wewnętrzne – typy produkcji

Kryteria wyróżniania typów produkcji

• Wskaźnik zmienności (przezbrojeń)

f = 1,2 – proces masowy

f > 30 – proces jednostkowy

2 < f < 30 – procesy seryjne (mało, średnio i wielkoseryjne)

Schematy przebiegu wykonania partii produkcyjnej detali w czasie

Cykl procesu – czas trwania procesu

• Pojęcie cyklu,

• Zasady optymalizacji.

Różne przypadki czasów wykonania następujących po sobie operacji:

Proces szeregowy

Schemat szeregowego przebiegu wykonania partii detali:

Proces równoległy

Schemat równoległego przebiegu wykonania partii detali:

Proces szeregowo-równoległy

Schemat szeregowo-równoległego przebiegu wykonania partii detali:

Zapasy

Relacje między normatywami organizacji przebiegu procesów

Formy i odmiany organizacji procesów:

Stopień powiązania stanowisk roboczych

Formy organizacji produkcji Typ organizacji produkcji	Niepotokowa w komórkach o strukturze technologicznej	Niepotokowa w komórkach przedmiotowo zamkniętych	Niepotokowa w liniach	Potok asynchroniczny	Potok synchroniczny	Potok z przymuszonym taktem	Potok zautomatyzowany
Jednostkowa	Jednostkowa niepotokowa	Jednostkowa grupowa	Jednostkowa liniowa					Miejsce na dalszą ewolucję
Drobnoseryjna	Drobnoseryjna niepotokowa	Drobnoseryjna grupowa	Drobnoseryjna liniowa
Średnioseryjna	Średnioseryjna niepotokowa	Średnioseryjna grupowa	Średnioseryjna liniowa	Potok złożony
Wielkoseryjna	Wielkoseryjna niepotokowa			Potok zmienny asynchroniczny	Potok zmienny synchroniczny	Potok zmienny przymusowy	Potok zmienny zautomatyzowany
Masowa	Masowa niepotokowa			Potok stały asynchroniczny	Potok stały ciągły	Potok ciągły przymusowy	Potok ciągły zautomatyzowany

produkcja niepotokowa produkcja potokowo-rytmiczna

Strzałki A, B, C oznaczają kierunki doskonalenia organizacji.

Organizacja produkcji i pracy – kierunki doskonalenia organizacji produkcji i pracy

SPOSÓB ZORGANIZOWANIA MASZYN

(STOPIEŃ ZRÓŻNICOWANIA)

SPOSÓB ZORGANIZOWANIA

PRACOWNIKÓW (STOPIEŃ UNIWERSALNOŚCI)

PI – produkcja w komórkach o specjalizacji przedmiotowej przy indywidualnej pracy ludzi.

PZ – produkcja w komórkach o specjalizacji przedmiotowej przy zespołowej pracy ludzi w grupach zadaniowych.

TI – produkcja w komórkach o specjalizacji technologicznej przy indywidualnej pracy ludzi.

TZ – produkcja w komórkach o specjalizacji technologicznej przy zespołowej pracy ludzi w grupach zadaniowych.

– kierunek doskonalenia organizacji produkcji.

Strategie organizacji procesu – struktury procesów

Typy strategii:

1. Struktura techniczno-ekonomiczna (TE)

2. Strategia socjologiczno-psychologicznego zadowolenia społecznego (ZS)

3. Strategia zaawansowanej techniki wytwarzania (AMT) i tzw. wysokiej techniki (HT) opartej na rozwoju informatyki i techniki komputerowej AMT/HT.

Zasada ogólna – każdy wyrób złożony należy różnicować na jak najpóźniejszym poziomie złożenia lub w jak najpóźniejszej fazie procesu technologicznego.

Logistyka procesów - Strategie logistyczne

Systemy i strategie sterowania przepływem

System „Pchania” – pchający, tłoczący (PUSH)

MRP/MRP II + systemy konwencjonalne

------------------------------------------------------------------------

System „Ssania” – ssący, wyciągający (PULL)

Strategia JIT/LP

------------------------------------------------------------------------

System „Wyciskania” – pośredni (SQUEEZE)

Koncepcja OPT/TOC

Sterowanie przepływem w MRP

• Harmonogramowanie produkcji „wstecz” począwszy od pożądanego terminu dostaw

• Scentralizowany (pionowy) system zlecania zadań i kontroli realizacji

• Proces produkcyjny realizowany od pierwszej fazy „w dół” strumienia materiałowego wg zasady „pchania” produkcji (push) do następnej komórki produkcyjnej.

Sterowanie przepływem w JIT

• Harmonogramowanie montażu końcowego dla produkcji dziennej i zmianowej

• Zdecentralizowany (poziomy) system zlecania zadań i kontroli realizacji

• Proces produkcyjny realizowany od ostatniej fazy „w górę” strumienia materiałowego wg zasady „ssania” produkcji (pull) od poprzedniej komórki produkcyjnej.

Sterowanie przepływem w OPT

Nowe koncepcje zarządzania- strategie Lean

Metody organizowania procesów:

•Lean Management

•Lean Production

•Reengineering

•Outsourcing

•Benchmarking

•Marketing wewnętrzny

•Analiza dyrektywna

Cechy Lean Management:

•Maksymalizacja korzyści klienta,

•Poprawa relacji wejście-wyjście,

•Priorytet wartości dodanej,

•Stosowanie zasady ciągłej poprawy,

•Natychmiastowa eliminacja przyczyn błędów,

•Praca grupowa,

•Partnerskie relacje wewnętrzne i zewnętrzne,

•Dynamiczność/elastyczność.

Charakterystyczne cechy Lean Management:

•maksymalizacja zadowolenia klienta,

•praca zespołowa i stosowanie rotacji w pracy,

•uznanie pracowników za najważniejszy element organizacji oraz stałe ich kształcenie i doskonalenie,

•decentralizacji odpowiedzialności i kompetencji w powiązaniu z decentralizacją systemu informacji i samokontrolą,

•stosowanie zasady ciągłej poprawy (zasada KAIZEN), unikanie marnotrawstwa,

•synchronizacja procesów pracy na poszczególnych odcinkach produkcyjnych,

•bezpośredni kontakt i partnerska współpraca z dostawcami,

•włączenie handlowców i klientów w procesy innowacyjne i wytwarzania (lepsze dostosowanie produktu do popytu),

•upowszechnienie dostępu do informacji,

•skrócony czas przygotowania produktu i wprowadzania go na rynek.

Strategie podstawowe Lean Management procesu:

1. Zorientowana na klienta „szczupła” produkcja – ciągły przepływ materiałów (Just in Time, Kanban)

2. Szybki, pewny rozwój i wprowadzenie nowych produktów – Simultaneous Engineering

3. Zdolność do wzrostu i opanowanie rynku – strategiczne wykorzystanie kapitału

4. Zabezpieczenie jakości we wszystkich obszarach organizacji – zarządzanie poziomem jakości we wszystkich sferach działalności (TQM)

5. Pozyskać i utrzymać klientów – aktywny marketing

6. Harmonijne włączenie firmy w społeczeństwo – przedsiębiorstwo jako rodzina.

Strategia Lean musi spełniać warunek równoczesnego powiązania czterech podstawowych wymagań organizacyjnych w obszarze procesu:

•pełne wykorzystanie zdolności produkcyjnych,

•krótki cykl produkcyjny (typ prod., wielkość serii prod.)

•minimalne zapasy,

•terminowość dostaw.

Odchudzone myślenie: Idea odchudzonego myślenia polega na tym, aby „robić coraz więcej wykorzystując coraz mniej - mniej ludzkiego wysiłku, mniej urządzeń, mniej czasu i miejsca - i jednocześnie zbliżać się do osiągnięcia celu, jakim jest dostarczanie klientom dokładnie tego, czego chcą.„

Proces odchudzonego myślenia składa sie z pięciu etapów:

•Określenie wartości dla klienta końcowego.

•Identyfikacja strumienia tworzenia wartości.

•Ciągły przepływ produktów.

•Ssanie,

•Ciągłe doskonalenie.

KSZTAŁTOWANIE STRUKTUR ORGANIZACYJNYCH LOGISTYKI - Organizacja logistyki

Struktura organizacyjna:

-Statyczna,

-Dynamiczna,

-Przestrzenna.

Zadania struktur logistycznych:

•Zasada celowości - która zakłada, że zadania i czynności stanowisk powinny wynikać z całego układu celów organizacyjnych i być powiązane z celami innych części struktury,

•Zasada optymalnej specjalizacji – zadnia powinny być przystosowane do urządzeń oraz kwalifikacji pracowników,

•Zasada należytej szczegółowości – zadania poszczególnych stanowisk powinny być wyraźnie rozgraniczone,

•Zasada przystosowalności – ważne jest takie przystosowanie czynności do kwalifikacji pracownika, by były one wykonywane na odpowiednim poziomie, a pracownik mógł maksymalnie wykazać się swoimi umiejętnościami.

Zasada substytucji organizacji wg Gutenberga

Celem zasady substytucji organizacji jest ustalenie optymalnych, szczegółowych i ogólnych uregulowanie sytuacji w zakładzie. Zasada substytucji wzywa do zastępowania uregulowań szczegółowych przez ogólne dopóty, dopóki nie zostanie osiągnięta równowaga między zmiennością sytuacji a stopniem uregulowań ogólnych. Im więcej zmiennych sytuacji możemy spotkać w zakładzie, tym mniej uregulowań szczegółowych można zastąpić ogólnymi. Z przeorganizowaniem mamy więc do czynienia, gdy zmienne sytuacje są regulowane ogólnie, z niedoorganizowaniem natomiast wtedy, gdy sytuacje powtarzalne nie są ogólnie uregulowane. Schematycznie można tę zależność przedstawić następująco:

Zastrzeżenia:

1. Na zmienność zakładowych sytuacji wpływają poprzednie uregulowania.

2. Zmienność nie jest dokładnie przewidywalna.

3. Rezultat organizacyjnych uregulowań zależy nie tylko od stopnia organizacyjnego uregulowania, ale również od podatności na regulacje i motywacje osób objętych uregulowaniami. Reguła ogólna prowadzi najczęściej do sztywności i rutyniarstwa.

Dualny problem kształtowania organizacji

Strategiczne struktury organizacyjne logistyki:

1. Struktury zorientowane na proces - W tej strukturze szczególny nacisk kładzie się na zarządzanie bardzo rozbudowaną grupą czynności logistycznych, które tworzą tzw. „łańcuch wartości dodanej”. Głównym celem strategii zorientowanej na proces jest osiągnięcie wysokiej sprawności zorientowanego systemu logistycznego.

2. Struktura zorientowana na rynek - W tej strukturze najważniejsze są dwa aspekty:

• Po pierwsze wspólna realizacja dostaw produktów do klienta przy uwzględnieniu różnych jednostek gospodarczych lub różnego ich podziału,

• Po drugie koordynacja sprzedaży oraz zwiększenie sprawności działania logistyki dzięki wykorzystaniu jednej faktury podczas realizacji całego procesu dostawy. W firmach, gdzie ta struktura miała szczególne znaczenie istniało bardzo duże powiązanie logistyki ze sprzedażą.

1. Struktury zorientowane na kanał logistyczny - W tej strukturze szczególny nacisk kładzie się na efektywne zarządzanie czynnościami, które wspólnie są realizowane z naszymi klientami, dostawcami, dystrybutorami. Firmy, które wykazują duże zainteresowanie tą strukturą, są szczególnie zainteresowane lokalizacją zapasów zarówno w górnych jak i dolnych częściach kanału logistycznego.

Typy struktur logistycznych:

•Typ I - pojawił się w krajach zachodnich na przełomie lat 50-tych i 60-tych.

•Typ II - jest charakterystyczny dla lat 70-tych, a także początku lat 80-tych.

•Typ III - upowszechnił się w latach 80-tych i we wczesnych latach 90-tych.

•Typ IV i V - uznawany był na początku lat 90-tych za strukturę przyszłości pojawił się w praktyce już w latach 90-tych, a więc znacznie wcześniej niż zakładano.

Analizując zmiany wzorców organizacji logistyki ważne jest zwrócenie uwagi na fakt, iż w danej gospodarce, w danym czasie mogą ze sobą współpracować wzorce, które reprezentują różne pietra ewolucji, a także dojrzałości organizacyjnej.

Koncepcja procesowa struktury organizacji logistyki

Rozwiązania organizacyjne w logistyce

Forma organizacyjna	Kryteria logistyczne
	Udział kosztów logistyki w kosztach całkowitych
Struktura sztabowa lub sztabowo-liniowa	Średni lub wysoki
Logistyka jako funkcja podstawowa	Średni lub wysoki
Organizacja macierzowa	Wysoki (na znaczną część kosztów można bezpośrednio oddziaływać)

Zasady kształtowania organizacji logistyki

Zasady koncepcji logistyki i zarządzania logistycznego	Zasady kształtowania organizacji
Orientacja na czas	Szybkie przygotowania materiałów, towarów i informacji Redukcja hierarchii poziomów Proste struktury, ograniczenia faz podejmowania decyzji Uzgodnienie celów związanych z czasem i ich realizacja Redukcja czasu postoju
Orientacja na rynek	Dostosowanie organizacji do strategii rynkowej Zróżnicowanie działalności wg grup klientów Kształtowanie struktur organizacyjnych stosowanie do struktur działania (biznesów) Dostosowanie organizacji do zmian otoczenia
Orientacja na integrację (całościowa)	Integrowanie przepływów materiałów i informacji Integrowanie podstawowych funkcji Redukcja luki w zakresie odpowiedzialności, kompetencji i podejmowania decyzji Unikanie organizacji „w poprzek” do przepływu materiałów Dążenie do całościowej odpowiedzialności za zlecenie
Orientacja na przepływy	Sterowanie na podstawie zasad ciągłości Decentralizacja funkcji sterowania Centralizacja funkcji strategicznych Synchronizacja procesów logistycznych Zapewnienie sprawności i szybkości przepływu informacji

Zadania logistyki:

•organizacja logistyki musi być zorientowana na rynek,

•logistyka powinna być scentralizowana, nie jako część, lecz jako całość,

•proces logistyczny powinien być kształtowany przy szczególnym uwzględnieniu rynku, konkurencji, rozwoju technologii i zasad efektywnego gospodarowania,

•organizacja logistyki powinna stymulować rozszerzenie się logistycznego myślenia w przedsiębiorstwie,

•logistyka musi być „wkomponowana” w postaci zintegrowanej sieci w strukturę organizacyjną przedsiębiorstwa.

Podejście organizatorskie – metodyki postępowania organizatorskiego

Ogólne metody (podejścia) organizatorskie

W literaturze z zakresu organizacji i zarządzania spotyka się zasadniczo trzy ogólne metody usprawniania i projektowania organizatorskiego nazywane także zmiennie strategicznymi lub podejściami. Należą do nich:

1. Podejście opisowo-ulepszające, w którym czołowe miejsce zajmuje opis (rejestracja) stanu faktycznego, poddawany następnie krytycznej i konstruktywnej analizie i ocenie w celu zaprojektowania wariantów usprawnień; podejście to ma w istocie charakter klasycznego podejścia (metody) diagnostycznego.

2. Podejście funkcjonalno –wzorcowe, w którym szczegółowy opis stanu faktycznego zastępuje się projektowaniem wizji stanu idealnego (wzorcowego), a następnie poszukiwaniem sposobów zaadaptowania go do istniejących warunków i możliwości realizacyjnych; podejście to opiera się na projektowaniu (prognozowaniu) koncepcji systemu idealnego, a w literaturze występuje najczęściej pod pojęciem metody prognostycznej.

3. Podejście diagnostyczno- funkcjonalne, starające się pogodzić podejście opisowo-ulepszające z podejściem funkcjonalno-wzorcującym.

Metoda diagnostyczna usprawniania systemów organizacji i zarządzania

Projektowanie organizatorskie metodą diagnostyczną polega najogólniej na badaniu stanu wyjściowego (dotychczasowego) A, postulatywnym zarysowaniu stanu pożądanego B oraz na poszukiwaniu sposobów i dróg prowadzących od stanu A do B.

Założenia procesu projektowania zmian (usprawniania systemu dotychczasowego).

Metoda diagnostyczna bazuje na przekonaniu, że organizację dotychczas funkcjonującego systemu można usprawnić tylko w drodze identyfikacji, diagnozy i oceny stanu istniejącego, wykryciu wszelkich nieprawidłowości (dysfunkcji) oraz zaprojektowaniu i wdrażaniu niezbędnych usprawnień:

• Poznanie sytuacji istniejącej,

• Zaliczenie do znacznego typu lub gatunku,

• Określenie podstawowych niedomagań i zakłóceń,

• Wyjaśnienie przyczyn (genezy) badanego stanu rzeczy,

• Określenie fazy rozwoju,

• Przewidywanie (prognozowanie) dalszego rozwoju i skutków.

Metoda prognostyczna projektowania systemów organizacji i zarządzania

Podstawowe metody prognostycznej jest przekonanie, że dokonanie istotnego usprawnienia organizacji jest możliwe jedynie w oderwaniu od istniejących rozwiązań, które obciążają psychicznie organizatora, a przez to rzutują ograniczając ona projektowany system i nie pozwalają na nowatorskie spojrzenie.

Sposoby rozumowania stosowane w projektowaniu organizatorskim.

Wizja systemu idealnego, tak jak gwiazda polarna pozwala zorientować i ukierunkować nasze poszukiwania, mimo iż jesteśmy świadomi nieosiągalności takiego rozwiązania.

Trójkąt kosztów Nadlera prezentujący ideę projektowania organizacji metodą prognostyczną.