Wyidealizowane modele płynu

Trudności matematyczne powstające przy rozwiązywaniu zagadnień przepływowych płynów rzeczywistych, z uwzględnieniem ich lepkości i ściśliwości, komplikują bardzo poważnie analityczny opis ich ruchu. W wielu problemach, zwłaszcza statyki i kinematyki płynów, można znacznie uprościć rozważania teoretyczne wprowadzając model płynu doskonałego. Przydatny jest on również przy formułowaniu podstawowych równań i wzorów dynamiki płynów, które - po wprowadzeniu odpowiednich współczynników poprawkowych - przydatne są do obliczania układów hydraulicznych.

Płynem doskonałym nazywamy fikcyjny płyn odznaczający się zupełnym brakiem lepkości. Nie przenosi on zatem naprężeń stycznych, a występujące w nim naprężenia normalne mogą być wyłącznie ciśnieniami.

Szczególnymi przypadkami płynu doskonałego są:

a) ciecz doskonała, tzn. nieściśliwy płyn nie lepki, który nie paruje, nie zamarza i nie pochłania gazów,

b) gaz doskonały, tzn. ściśliwy płyn doskonały spełniający równanie stanu Clapeyrona

(1.19)