- MAB – “Man and Biosphere” (”Człowiek i Biosfera”) to program UNESCO powstały w 1971 roku;

ma na celu objęcie dodatkową ochroną najcenniejszych obszarów i obiektów przyrodniczych; dotychczas utworzono 482 rezerwaty biosfery, ponadto UNESCO utworzyło Listę Światowego Dziedzictwa Kulturowego i Przyrodniczego, obejmującą obiekty o szczególnej wartości historycznej, w tym elementy środowiska naturalnego;

- Konwencja Ramsarska – porozumienie zawarte w 1971 roku w irańskim mieście Ramsar; zakłada objęcie dodatkową ochroną obszarów wodno-błotnych (wetlands), a w szczególności żyjącego tam ptactwa, W Polsce jest 13 obszarów przyrody chronionej (łącznie ponad 145 tys. ha) wpisanych na listę konwencji ramsarskiej

1972 Konferencja w Sztokholmie. Ogłoszono tam raport omawiający podstawowe elementy ochrony środowiska i rolę organizacji międzynarodowych w tej dziedzinie. Podczas tej konferencji ochrona środowiska podniesiona została do rangi podstawowej funkcji państwa. Pojawił się termin polityka ochrony środowiska. Konferencja wskazała na konieczność powołania wyspecjalizowanej agencji przy ONZ zajmującej się zagadnieniami ochrony środowiska. Tak oto powstał UNEP. Podczas Konferencji ustalono także Deklarację Konferencji Narodów Zjednoczonych w Sprawie Naturalnego Środowiska Człowieka. Deklaracja ta składa się ze Wstępu i 26 Zasad.

- Protokół z Kioto – umowa międzynarodowa zawarta w 1997 roku przez większość państw świata;

jej sygnatariusze zobowiązali się do ograniczenia o 5% emisji gazów cieplarnianych do 2012 roku; protokół wszedł w życie 16 lutego 2005 roku, kiedy to Rosja, jako 141 państwo, dokonała jego ratyfikacji; niestety umowy tej nie chcą podpisać Stany Zjednoczone, które wytwarzają aż 40% wszystkich gazów cieplarnianych na świecie;

- Konwencja Wiedeńska (1985), Protokół Montrealski (1987) – umowy międzynarodowe dotyczące ochrony warstwy ozonowej; w latach 90-tych do Protokołu Montrealskiego wprowadzono liczne poprawki, które miały na celu dalsze ograniczenie emisji substancji chemicznych niszczących warstwę ozonową Ziemi;

- Szczyt Ziemi – Konferencja Narodów Zjednoczonych “Środowisko i Rozwój”, która odbyła się w 1992 roku w Rio de Janeiro; spotkali się wówczas szefowie 178 państw i podpisali szereg deklaracji, porozumień, konwencji i innych dokumentów określających ramy wspólnego działania w zakresie ochrony środowiska;

AGENDA 21 - globalny program działań zawierający plan rozwoju zrównoważonego wyznaczające wiele celów, które należało osiągnąć do 2000 roku. Program zawiera 12 zasad:

1. Uznanie, że głównym celem życia jest rozwój psychiczny człowieka.

2. Określenie przez człowieka swojego górnego, nieprzekraczalnego poziomu zaspokajania potrzeb materialnych.

3. Przyjęcie zasady, że przeciętna rodzina powinna mieć dwoje dzieci.

4. Akceptacja koncepcji zrównoważonego rozwoju.

5. Ochrona głównych ekosystemów Ziemi.

6. Zdobycie wiedzy potrzebnej do właściwej gospodarki zasobami naturalnymi.

7. Wspieranie otwartego systemu ekonomicznego.

8. Sprawiedliwy handel.

9. Pomoc krajów uprzemysłowionych na rzecz państw rozwijających się.

10. Tworzenie narodowych programów polityki proekologicznej.

11. Poszanowanie praw i rozwijanie aktywności obywateli.

12. Tworzenie tzw. nowych struktur proekologicznych.

 Natura 2000 to Europejska Sieć Ekologiczna wprowadzana we wszystkich krajach Unii Europejskiej.  Ma ona na celu zachowanie zagrożonych lub bardzo rzadkich gatunków roślin i zwierząt oraz charakterystycznych siedlisk przyrodniczych mających znaczenie dla ochrony wartości przyrodniczych całej Europy. 18% powierzchni krajów UE,  20 % powierzchni lądowej Polski: 845 obszarów mających znaczenie dla Wspólnoty (obszary "siedliskowe" - przyszłe specjalne obszary ochrony siedlisk) oraz 145 obszarów specjalnej ochrony ptaków

Liga Ochrony Przyrody (LOP) powstała w Polsce w 1927 roku. Głównym założeniem jej twórców była chęć uwrażliwiania człowieka, a szczególnie młodzieży na bogactwo i piękno przyrody, budzenia jej umiłowania, szerzenie zrozumienia istoty, znaczenia i celów ochrony przyrody stanowiącej część ochrony środowiska.

LOP  zabiega o  zapewnienie bezpieczeństwa ekologicznego współczesnemu i przyszłym pokoleniom. Działa przez organizowanie seminariów, warsztatów, konferencji, obozów, koloni, wycieczek przyrodniczych, konkursów, wystaw i olimpiad. Podejmuje również działania o charakterze interwencyjnym.

Liga współdziała z organami administracji rządowej i samorządowej na rzecz środowiska przyrodniczego i jego ochrony. Współpracuje z organizacjami ochrony przyrody w kraju i za granicą.

Liga prowadzi również Europejskie Centrum Ekologiczne, które jest inicjatorem i realizatorem Europejskiej Zielonej Karty (European Green Card), która spotkała się ze znacznym zainteresowaniem instytucji krajowych i międzynarodowych.

W 1982 roku, na sesji Zgromadzenia Ogólnego ONZ uchwalona została „Światowa Karta Przyrody”. Określa ona prawa i obowiązki człowieka gospodarującego w środowisku. Ustalono w niej, że ludzie powinni:

- szanować życie w każdej formie, a wartość żywych organizmów jest niezależna od ich użyteczności dla człowieka;

- mieć świadomość, że nadmierne wykorzystywanie zasobów naturalnych prowadzi do upadku struktur ekonomicznych, społecznych i politycznych;

- mieć świadomość, że wyścig w poszukiwaniu nowych, szczególnie cennych zasobów naturalnych jest źródłem konfliktów międzynarodowych.

W myśl „Światowej Karty Przyrody”, ludzie powinni w swoim postępowaniu kierować się następującymi zasadami:

- poszanowania przyrody i niepodejmowania działań pogarszających stan środowiska naturalnego;

- utrzymywania populacji zwierząt i roślin na poziomie, który nie zagrażałby ich wyginięciem;

- szczególnej ochrony unikalnych ekosystemów morskich i lądowych;

- zachowania siedlisk gatunków zagrożonych wyginięciem;

- utrzymania jak najlepszego wykorzystania zasobów naturalnych już użytkowanych przez człowieka.

Międzynarodowa Unia Ochrony Przyrody i Jej Zasobów (obecnie Światowa Unia Ochrony Przyrody), której celem jest:

• edukacja środowiskowa i propaganda,

• proponowanie prawnych i ekonomicznych rozwiązań z zakresu ochrony środowiska (nie może narzucić żadnych działań),

• ochrona gatunkowa zagrożonych roślin i zwierząt,

• polityka środowiskowa.

UNEP Program Ochrony Środowiska Narodów Zjednoczonych, którego zadaniem jest:

• rozpoznanie stanu środowiska

• badanie i ocena problemów ekologicznych,

• zbieranie danych dotyczących środowiska w poszczególnych krajach i ich ocena,

1973 Konwencja waszyngtońska (CITES) – państwa, które ją podpisały zobowiązały się, że uniemożliwią handel roślinami będącymi pod ochroną, chyba że zostały wyhodowane w niewoli.

1973 Konferencja w Gdańsku, która zaowocowała podpisaniem konwencji o rybołówstwie i ochronie żywych zasobów Morza Bałtyckiego (nie zajmowano się częścią nieożywioną tj. woda, rzeźba).

1974 Konferencja w Helsinkach – kolejna poświęcona Bałtykowi, podczas której dostrzeżono potrzebę ochrony Morza Bałtyckiego ze wszystkimi jego elementami. Podpisano konwencję o ochronie wód Morza Bałtyckiego.

1980 World Conservation

Dopiero w 1980 roku uzgodniono pierwszy kompromisowy dekret tzw. World Conservation 1980. Jest to ważne dlatego, że dopiero tę datę można uznać za początek okresu globalnej polityki ochrony. Wytyczono trzy główne cele:

• utrzymanie podstawowych procesów ekologicznych i systemów będących ostoją życia,

• zachowanie różnorodności genetycznej,

• zapewnienie trwałego użytkowania gatunków.

Na czele listy priorytetów znalazło się:

• zachowanie dobrych ziem uprawnych dla rolnictwa,

• powstrzymanie rolnictwa przed zajmowaniem obszarów pełniących funkcję ochronną ( np. lasów) oraz oparcie upraw na zdrowych ekologicznych zasadach.

1982 ogłoszono Światową Kartę Przyrody, w której uznano jedność człowieka ze środowiskiem i konieczność jego ochrony (niestety karta nie doczekała się realizacji).

1983 przy Narodach Zjednoczonych powstała Światowa Komisja do Spraw Ochrony Środowiska i Rozwoju

Konwencja o ochronie wędrownych gatunków dzikich zwierząt tzw. Konwencja Bońska została sporządzona w Bonn dnia 23 czerwca 1979 r. Wspólnota Europejska jest stroną Konwencji od dnia 1 listopada 1983 r., a Polska od 1 maja 1996 r. Celem konwencji jest ochrona dzikich zwierząt migrujących, stanowiących niezastąpiony element środowiska naturalnego. 

Porozumienie o ochronie małych waleni Bałtyku i Morza Północnego (ASCOBANS), pod auspicjami Konwencji Bońskiej, zostało zawarte 17 marca 1992 r. w Nowym Yorku, weszło w życie w roku 1994. Rzeczpospolita Polska jest stroną porozumienia od roku 1996.

Porozumienie o ochronie nietoperzy w Europie (EUROBATS), podpisane w Londynie dnia 4 grudnia1991 r., zostało zawarte w ramach Konwencji Bońskiej. Porozumienie weszło w życie w dniu 16 stycznia 1994 r., a w stosunku do Rzeczypospolitej Polskiej w dniu 10 maja 1996 r. Celem porozumienia jest ochrona nietoperzy w Europie.

1987 Konferencja w Montrealu, podczas której rozpatrywano wpływ emisji freonów na warstwę ozonową. Kraje biorące w niej udział zobowiązały się do zredukowania emisji freonów do 1999 roku. W 1990 i 1992 roku odbyły się kolejne konferencje dotyczące tego problemu. Kraje wysoko rozwinięte zobowiązały się zupełnie ograniczyć emisję freonów do 1995 roku.

Minister Środowiska (MACIEJ GRABOWSKI) uprzednio jest głównym organem rządowym (administracji publicznej) odpowiedzialnym za gospodarowanie środowiskiem. Do kompetencji Ministra Środowiska należą w szczególności :

.        ochrona środowiska oraz zapobieganie i ograniczanie zanieczyszczeń,

.        ochrona przyrody,

.        gospodarka wodna i ochrona przeciwpowodziowa,

.        ochrona lasów i gospodarka leśna,

.         gospodarowanie zasobami mineralnymi, w tym przyznawanie koncesji na prace badawcze i wydobywanie kopalin.

Do obowiązków Ministra należy jak wyżej wspomniano opracowywanie i wdrażanie polityki ekologicznej państwa, formułowanie projektów przepisów z zakresu ochrony środowiska, w tym norm ochrony środowiska, nadzór nad podległymi służbami ochrony środowiska oraz koordynacja inwestycji oraz współpracy z zagranicą w tej dziedzinie

Zadania Generalnego Dyrektora Ochrony Środowiska:

 - współudział w realizacji polityki ochrony środowiska w zakresie ochrony przyrody i kontroli procesu inwestycyjnego;

- kontrola odpowiedzialności za szkody w środowisku;

- gromadzenie danych i sporządzanie informacji o sieci Natura 2000 i innych obszarach chronionych oraz o ocenach oddziaływania na środowisko;

współpraca z organami samorządu terytorialnego w sprawach ocen oddziaływania na środowisko i ochrony przyrody;

- współpraca z organizacjami ekologicznymi.

Organizacja Narodów Zjednoczonych Powołana w 1946 Siedziba w Paryżu - UNESCO - Główne cele:
-Popieranie i koordynowanie współpracy oświatowej, naukowej i kulturalnej między narodami m.in. w zakresie ochrony środowiska
-Kształtowanie świadomości ekologicznej
-Wspomaganie merytoryczne i finansowe inicjatyw różnych krajów

Międzynarodowa Unia Ochrony Przyrody i Zasobów Naturalnych Powołana w 1948 Siedziba w Marges w Szwajcarii - IUCN Główne cele:
-Zapewnianie konserwacji przyrody, w szczególności różnorodności biologicznej jako podstawy przyszłego rozwoju
-Kierowanie rozwojem wspólnoty ludzkiej tak, aby była zachowana harmonia, równowaga ze wszystkim komponentami środowiska
-Dbanie o mądre, zrównoważone korzystanie z zasobów przyrody, zachowanie jej trwałości
-Prowadzenie szerokiej działalności informacyjno – propagandowej na rzecz ochrony środowiska.
-Wydawanie publikacji, wykazów gatunków wymierających
-Zajmowanie się problematyką edukacji ekologicznej

Program Ochrony Środowiska Narodów Zjednoczonych Powołany w 1972Siedziba w Nairobi -UNEP
Główne cele:
-Koordynacja międzynarodowych badań i działań na rzecz ochrony środowiska. 
-Upowszechnianie nowoczesnych technik ochrony Utrzymywanie nadzoru nad stanem środowiska na świecie
-Gromadzenie funduszy ma pomoc krajom podejmującym przedsięwzięcia na rzecz ochrony środowiska
-Pomoc poszczególnym państwom w kształtowaniu właściwych stosunków między rozwojem ekonomicznym a racjonalnym kształtowaniem środowiska

Światowy Fundusz Na Rzecz Przyrody Założony w 1961Siedziba w Szwajcarii - WWF
Główne cele:
-Wstrzymanie, a następnie odwrócenie procesów degradacji środowiska naszej planety
-Budowanie takiej przyszłości, w której człowiek będzie żył w harmonii z przyrodą
-Ochrona i restytucja systemów wód śródlądowych
-Ochrona lasów i zapewnienie ich trwałego użytkowania
-Promowanie zrównoważonego rozwoju przy wykorzystaniu przedakcesyjnych funduszy Unii Europejskiej
-Zaangażowanie w działania na rzecz ochrony strefy przymorskiej oraz zagrożonych gatunków zwierząt 

Greenpeace Powstała w 1971Siedziba w Amsterdamie 
Główne cele:
-Ochrona fauny i flory morza
-Ochrona środowiska naturalnego przed skażeniem radioaktywnym oraz działaniem innych toksyn
-Propaganda na rzecz stworzenia odpowiedniego systemu prawa Międzynarodowego zapobiegającemu wyniszczeniu lasów, szczególnie tropikalnych
-Przeciwdziałanie broni jądrowej – testom i jej stosowaniu
-Ochronę atmosfery przed zanieczyszczeniami chemicznymi
-Szukanie nowych niekonwencjonalnych źródeł energii