Organizacja ochrony środowiska

Środowisko (art. 3 pkt 39 uPoś)

a)  racjonalnym kształtowaniu środowiska i gospodarowaniu zasobami środowiska zgodnie z zasadą zrównoważonego rozwoju,

b)  przeciwdziałaniu zanieczyszczeniom,

c)  przywracaniu elementów przyrodniczych do stanu właściwego;

a)  substancje,

b)  energie, takie jak ciepło, hałas, wibracje lub pola elektromagnetyczne;

Art. 5 

Rzeczpospolita Polska strzeże niepodległości i nienaruszalności swojego terytorium, zapewnia wolności i prawa człowieka i obywatela oraz bezpieczeństwo obywateli, strzeże dziedzictwa narodowego oraz zapewnia ochronę środowiska, kierując się zasadą zrównoważonego rozwoju.

Art. 31

1. Wolność człowieka podlega ochronie prawnej.

2. Każdy jest obowiązany szanować wolności i prawa innych. Nikogo nie wolno zmuszać do czynienia tego, czego prawo mu nie nakazuje.

3. Ograniczenia w zakresie korzystania z konstytucyjnych wolności i praw mogą być ustanawiane

Ograniczenia te nie mogą naruszać istoty wolności i praw.

Art. 68 

1. Każdy ma prawo do ochrony zdrowia.

2. Obywatelom, niezależnie od ich sytuacji materialnej, władze publiczne zapewniają równy dostęp do świadczeń opieki zdrowotnej finansowanej ze środków publicznych. Warunki i zakres udzielania świadczeń określa ustawa.

3. Władze publiczne są obowiązane do zapewnienia szczególnej opieki zdrowotnej dzieciom, kobietom ciężarnym, osobom niepełnosprawnym i osobom w podeszłym wieku.

4. Władze publiczne są obowiązane do zwalczania chorób epidemicznych i zapobiegania negatywnym dla zdrowia skutkom degradacji środowiska.

5. Władze publiczne popierają rozwój kultury fizycznej, zwłaszcza wśród dzieci i młodzieży.

Art. 74 

1. Władze publiczne prowadzą politykę zapewniającą bezpieczeństwo ekologiczne współczesnemu i przyszłym pokoleniom.

2. Ochrona środowiska jest obowiązkiem władz publicznych.

3. Każdy ma prawo do informacji o stanie i ochronie środowiska.

4. Władze publiczne wspierają działania obywateli na rzecz ochrony i poprawy stanu środowiska.

Art. 86

Każdy jest obowiązany do

Zasady tej odpowiedzialności określa ustawa.

Art. 4. 1. Powszechne korzystanie ze środowiska przysługuje z mocy ustawy każdemu i obejmuje korzystanie ze środowiska, bez użycia instalacji, w celu zaspokojenia potrzeb osobistych oraz gospodarstwa domowego, w tym wypoczynku oraz uprawiania sportu, w zakresie:

  1)   wprowadzania do środowiska substancji lub energii;

  2)   innych niż wymienione w pkt 1 rodzajów powszechnego korzystania z wód w rozumieniu ustawy z dnia 18 lipca 2001 r. - Prawo wodne (Dz. U. z 2005 r. Nr 239, poz. 2019, z późn. zm.3)).

2. Korzystanie ze środowiska wykraczające poza ramy korzystania powszechnego może być, w drodze ustawy, obwarowane obowiązkiem uzyskania pozwolenia, ustalającego w szczególności zakres i warunki tego korzystania, wydanego przez właściwy organ ochrony środowiska.

3. Zwykłym korzystaniem ze środowiska jest takie korzystanie wykraczające poza ramy korzystania powszechnego, co do którego ustawa nie wprowadza obowiązku uzyskania pozwolenia, oraz zwykłe korzystanie z wody w rozumieniu przepisów ustawy - Prawo wodne.

a)  stacjonarne urządzenie techniczne,

b)  zespół stacjonarnych urządzeń technicznych powiązanych technologicznie, do których tytułem prawnym dysponuje ten sam podmiot i położonych na terenie jednego zakładu,

c)  budowle niebędące urządzeniami technicznymi ani ich zespołami,

których eksploatacja może spowodować emisję;

a)  przedsiębiorca w rozumieniu art. 4 ustawy z dnia 2 lipca 2004 r. o swobodzie działalności gospodarczej (Dz. U. z 2007 r. Nr 155, poz. 1095 i Nr 180, poz. 1280), a także osoby prowadzące działalność wytwórczą w rolnictwie w zakresie upraw rolnych, chowu lub hodowli zwierząt, ogrodnictwa, warzywnictwa, leśnictwa i rybactwa śródlądowego oraz osoby wykonujące zawód medyczny w ramach indywidualnej praktyki lub indywidualnej specjalistycznej praktyki,

b)  jednostkę organizacyjną niebędącą przedsiębiorcą w rozumieniu ustawy z dnia 2 lipca 2004 r. o swobodzie działalności gospodarczej,

c)  osobę fizyczną niebędącą podmiotem, o którym mowa w lit. a, korzystającą ze środowiska w zakresie, w jakim korzystanie ze środowiska wymaga pozwolenia;

Art. 5

Ochrona jednego lub kilku elementów przyrodniczych powinna być realizowana z uwzględnieniem ochrony pozostałych elementów.

Art. 6

1. Kto podejmuje działalność mogącą negatywnie oddziaływać na środowisko, jest obowiązany do zapobiegania temu oddziaływaniu.

2. Kto podejmuje działalność, której negatywne oddziaływanie na środowisko nie jest jeszcze w pełni rozpoznane, jest obowiązany, kierując się przezornością, podjąć wszelkie możliwe środki zapobiegawcze.

Art. 7

1. Kto powoduje zanieczyszczenie środowiska, ponosi koszty usunięcia skutków tego zanieczyszczenia.

2. Kto może spowodować zanieczyszczenie środowiska, ponosi koszty zapobiegania temu zanieczyszczeniu.

Art. 7a

Do bezpośredniego zagrożenia szkodą w środowisku i do szkody w środowisku w rozumieniu ustawy z dnia 13 kwietnia 2007 r. o zapobieganiu szkodom w środowisku i ich naprawie (Dz. U. Nr 75, poz. 493) stosuje się przepisy tej ustawy.

Art. 8. 

Polityki, strategie, plany lub programy dotyczące w szczególności przemysłu, energetyki, transportu, telekomunikacji, gospodarki wodnej, gospodarki odpadami, gospodarki przestrzennej, leśnictwa, rolnictwa, rybołówstwa, turystyki i wykorzystywania terenu powinny uwzględniać zasady ochrony środowiska i zrównoważonego rozwoju.

Art. 12 

1. Podmioty korzystające ze środowiska oraz organy administracji są obowiązane do stosowania metodyk referencyjnych, jeżeli metodyki takie zostały określone na podstawie ustaw.

2. Jeżeli na podstawie ustawy wprowadzono obowiązek korzystania z metodyki referencyjnej, jest dopuszczalne stosowanie innej metodyki, pod warunkiem:

  1)   że umożliwia ona uzyskanie dokładniejszych wyników, a uzasadnieniem jej zastosowania są zjawiska meteorologiczne, mechanizmy fizyczne i procesy chemiczne, jakim podlegają substancje lub energie - w przypadku metodyki modelowania rozprzestrzeniania substancji lub energii w środowisku;

  2)   udowodnienia pełnej równoważności uzyskiwanych wyników - w przypadku pozostałych metodyk.

Art. 4 

Każdy ma prawo do informacji o środowisku i jego ochronie na warunkach określonych ustawą.

Art. 5

Każdy ma prawo uczestniczenia, na warunkach określonych ustawą, w postępowaniu wymagającym udziału społeczeństwa.

Art. 10. ust. 1. Utworzenie parku narodowego, zmiana jego granic lub likwidacja następuje w drodze rozporządzenia Rady Ministrów, które określa jego nazwę, obszar, przebieg granicy, otulinę i nieruchomości Skarbu Państwa nieprzechodzące w trwały zarząd parku narodowego. (...)

Art. 4

1. Ministra kierującego określonym działem określa się jako ministra właściwego do spraw oznaczonych nazwą danego działu, określoną w art. 5.

2. Minister kierujący działem administracji rządowej jest właściwy w sprawach z zakresu administracji rządowej określonych w ustawie, z wyjątkiem spraw zastrzeżonych w odrębnych przepisach do kompetencji innego organu.

3. Ministrowie właściwi do spraw oznaczonych nazwą danego działu mogą wykonywać inne zadania i kompetencje, jeżeli przewidują to przepisy odrębne.

4. Kierowanie działami administracji rządowej, o których mowa w art. 5 pkt 2, 3 i 7, powierza się jednemu ministrowi.

Art. 5 Ustala się następujące działy: (...)

6)   gospodarka wodna; (...)

23) środowisko; (...)

Art. 11

1. Dział gospodarka wodna obejmuje sprawy:

1)   kształtowania, ochrony i racjonalnego wykorzystywania zasobów wodnych;

2)   utrzymania śródlądowych wód powierzchniowych, stanowiących własność Skarbu Państwa wraz z infrastrukturą techniczną związaną z tymi wodami, obejmującą budowle oraz urządzenia wodne;

3)   budowy, modernizacji oraz utrzymania śródlądowych dróg wodnych;

4)   ochrony przeciwpowodziowej, w tym budowy, modernizacji oraz utrzymania urządzeń wodnych zabezpieczających przed powodzią oraz koordynacji przedsięwzięć służących osłonie i ochronie przeciwpowodziowej państwa;

5)   funkcjonowania państwowej służby hydrologiczno-meteorologicznej i państwowej służby hydrogeologicznej, z wyłączeniem zagadnień monitoringu jakości wód podziemnych;

  6)   współpracy międzynarodowej na wodach granicznych w zakresie zadań należących do działu

2. Minister właściwy do spraw gospodarki wodnej sprawuje nadzór nad działalnością Prezesa Krajowego Zarządu Gospodarki Wodnej oraz Instytutu Meteorologii i Gospodarki Wodnej.

Art. 28

1. Dział środowisko obejmuje sprawy:

1)   ochrony i kształtowania środowiska oraz racjonalnego wykorzystywania jego zasobów;

2)   ochrony przyrody, w tym w parkach narodowych i krajobrazowych, rezerwatach przyrody, oraz ochrony gatunków roślin i zwierząt, prawem chronionych lasów, zwierzyny i innych tworów przyrody;

2a)   (uchylony); 3)   geologii;

4)   gospodarki zasobami naturalnymi;

5)   (uchylony); 6)   kontroli przestrzegania wymagań ochrony środowiska i badania stanu środowiska;

7)   leśnictwa; 8)   ochrony lasów i gruntów leśnych;

9)   łowiectwa;

10)  organizmów genetycznie zmodyfikowanych, z wyjątkiem spraw związanych z wydawaniem zezwoleń na wprowadzenie do obrotu żywności i środków farmaceutycznych oraz spraw organizmów genetycznie zmodyfikowanych przeznaczonych do użytku paszowego i pasz genetycznie zmodyfikowanych w zakresie niektórych zadań lub czynności określonych właściwymi przepisami.

2. Ministrowi właściwemu do spraw środowiska podlegają Główny Inspektor Ochrony Środowiska oraz Generalny Dyrektor Ochrony Środowiska.

3. Minister właściwy do spraw środowiska sprawuje nadzór nad Prezesem Państwowej Agencji Atomistyki, Prezesem Wyższego Urzędu Górniczego, a także nad działalnością Narodowego Funduszu Ochrony Środowiska i Gospodarki Wodnej oraz Państwowego Gospodarstwa Leśnego "Lasy Państwowe".

Art. 1

Ustawa określa:

1)   zasady i tryb postępowania w sprawach:

a)  udostępniania informacji o środowisku i jego ochronie,

b)  ocen oddziaływania na środowisko,

c)  transgranicznego oddziaływania na środowisko;

2)   zasady udziału społeczeństwa w ochronie środowiska;

3)   organy administracji właściwe w sprawach, o których mowa w pkt 1.

Art. 121

1. Generalny Dyrektor Ochrony Środowiska jest centralnym organem administracji rządowej powołanym do realizacji zadań, o których mowa w art. 127 ust. 1.

2. Generalny Dyrektor Ochrony Środowiska podlega ministrowi właściwemu do spraw środowiska.

Art. 122

1. Generalny Dyrektor Ochrony Środowiska wykonuje swoje zadania przy pomocy Generalnej Dyrekcji Ochrony Środowiska, która jest państwową jednostką budżetową.

2. Organizację Generalnej Dyrekcji Ochrony Środowiska określa statut, nadany w drodze rozporządzenia, przez Prezesa Rady Ministrów na wniosek ministra właściwego do spraw środowiska.

3. Przy nadawaniu statutu uwzględnią się zakres działalności Generalnej Dyrekcji Ochrony Środowiska.

Art. 126. 

1. Generalnego Dyrektora Ochrony Środowiska powołuje Prezes Rady Ministrów, spośród osób wyłonionych w drodze otwartego i konkurencyjnego naboru, na wniosek ministra właściwego do spraw środowiska. Prezes Rady Ministrów odwołuje Generalnego Dyrektora Ochrony Środowiska.

2. Minister właściwy do spraw środowiska, na wniosek Generalnego Dyrektora Ochrony Środowiska, powołuje zastępców Generalnego Dyrektora Ochrony Środowiska, spośród osób wyłonionych w drodze otwartego i konkurencyjnego naboru. Minister właściwy do spraw środowiska odwołuje zastępców Generalnego Dyrektora Ochrony Środowiska.

Art. 127

1. Do zadań Generalnego Dyrektora Ochrony Środowiska należy:

1)   współudział w realizacji polityki ochrony środowiska w zakresie ochrony przyrody i kontroli procesu inwestycyjnego;

2)   kontrola odpowiedzialności za zapobieganie szkodom w środowisku i naprawę szkód w środowisku;

3)   gromadzenie danych i sporządzanie informacji o sieci Natura 2000 i innych obszarach chronionych oraz o ocenach oddziaływania na środowisko;

4)   współpraca z właściwymi organami ochrony środowiska innych państw i organizacjami międzynarodowymi oraz Komisją Europejską;

5)   współpraca z Głównym Konserwatorem Przyrody i Państwową Radą Ochrony Przyrody w sprawach ochrony przyrody;

6)   współpraca z organami jednostek samorządu terytorialnego w sprawach ocen oddziaływania na środowisko i ochrony przyrody;

7)   udział w strategicznych ocenach oddziaływania na środowisko;

  8)   udział w postępowaniach w sprawie transgranicznego oddziaływania na środowisko;

  9)   wykonywanie zadań związanych z siecią Natura 2000, o których mowa w ustawie z dnia 16 kwietnia 2004 r. o ochronie przyrody;

  10)  wykonywanie zadań związanych z udziałem organizacji w systemie ekozarządzania i audytu (EMAS) na zasadach i w zakresie określonych w ustawie z dnia 12 marca 2004 r. o krajowym systemie ekozarządzania i audytu (EMAS);

  11)  współpraca z organizacjami ekologicznymi.

2. Generalny Dyrektor Ochrony Środowiska może zwracać się do Państwowej Rady Ochrony Przyrody o wydanie opinii w sprawach z zakresu ochrony przyrody należących do jego kompetencji.

3. Generalny Dyrektor Ochrony Środowiska pełni funkcję organu wyższego stopnia w rozumieniu Kodeksu postępowania administracyjnego w stosunku do regionalnych dyrektorów ochrony środowiska.

Art. 128

Generalny Dyrektor Ochrony Środowiska prowadzi bazę danych o ocenach oddziaływania przedsięwzięcia na środowisko oraz strategicznych ocenach oddziaływania na środowisko, w tym danych o dokumentacji sporządzanej w ramach tych postępowań.

Art. 129

1. Organy właściwe do przeprowadzenia oceny oddziaływania przedsięwzięcia na środowisko oraz strategicznej oceny oddziaływania na środowisko są obowiązane do corocznego przedkładania Generalnemu Dyrektorowi Ochrony Środowiska, w terminie do końca marca, informacji o prowadzonych ocenach oddziaływania przedsięwzięcia na środowisko oraz strategicznych ocenach oddziaływania na środowisko, niezbędnych do prowadzenia bazy danych, o której mowa w art. 128, w tym danych o dokumentacji sporządzanej w ramach tych ocen, za rok poprzedni.

2. Minister właściwy do spraw środowiska określi, w drodze rozporządzenia, szczegółowy zakres informacji, o których mowa w ust. 1, kierując się potrzebą monitorowania ocen oddziaływania na środowisko oraz strategicznych ocen oddziaływania na środowisko.

Art. 123

1. Regionalny dyrektor ochrony środowiska jest organem administracji rządowej niezespolonej, właściwym do realizacji zadań, o których mowa w art. 131 ust. 1, na obszarze województwa.

2. W przypadkach określonych ustawą regionalny dyrektor ochrony środowiska wydaje akty prawa miejscowego w formie zarządzeń.

Art. 124

1. Regionalny dyrektor ochrony środowiska wykonuje swoje zadania przy pomocy regionalnej dyrekcji ochrony środowiska, która jest państwową jednostką budżetową, oraz przy współpracy z dyrektorami parków krajobrazowych lub zespołów parków krajobrazowych.

2. Regionalny dyrektor ochrony środowiska wykonuje swoje zadania w zakresie ochrony przyrody przy pomocy regionalnego konserwatora przyrody, będącego zastępcą regionalnego dyrektora ochrony środowiska.

3. Organizację regionalnej dyrekcji ochrony środowiska określa statut, nadany w drodze rozporządzenia, przez ministra właściwego do spraw środowiska na wniosek Generalnego Dyrektora Ochrony Środowiska.

4. Przy nadawaniu statutu uwzględnia się zakres działalności regionalnej dyrekcji ochrony środowiska.

Art. 130

1. Generalny Dyrektor Ochrony Środowiska powołuje regionalnych dyrektorów ochrony środowiska spośród osób posiadających dyplom ukończenia studiów wyższych na kierunku dającym kwalifikacje do wykonywania zadań określonych w ustawie oraz posiadających co najmniej 5-letni staż pracy na stanowisku kierowniczym w zakresie ochrony środowiska. Generalny Dyrektor Ochrony Środowiska odwołuje regionalnych dyrektorów ochrony środowiska.

2. Generalny Dyrektor Ochrony Środowiska, na wniosek regionalnego dyrektora ochrony środowiska, powołuje zastępców regionalnego dyrektora ochrony środowiska spośród osób posiadających dyplom ukończenia studiów wyższych na kierunku dającym kwalifikacje do wykonywania zadań określonych w ustawie oraz posiadających co najmniej 5-letni staż pracy na stanowisku kierowniczym lub samodzielnym w zakresie ochrony środowiska. Generalny Dyrektor Ochrony Środowiska odwołuje zastępców regionalnego dyrektora ochrony środowiska.

Art. 131

1. Do zadań regionalnego dyrektora ochrony środowiska należy:

  1)   udział w strategicznych ocenach oddziaływania na środowisko;

  2)   przeprowadzanie ocen oddziaływania przedsięwzięć na środowisko lub udział w tych ocenach;

  3)   tworzenie i likwidacja form ochrony przyrody na podstawie ustawy z dnia 16 kwietnia 2004 r. o ochronie przyrody;

  4)   ochrona i zarządzanie obszarami Natura 2000 i innymi formami ochrony przyrody, na zasadach i w zakresie określonych ustawy z dnia 16 kwietnia 2004 r. o ochronie przyrody;

  5)   wydawanie decyzji na podstawie ustawy z dnia 16 kwietnia 2004 r. o ochronie przyrody;

  6)   przeprowadzanie postępowań i wykonywanie innych zadań, o których mowa w ustawie z dnia 13 kwietnia 2007 r. o zapobieganiu szkodom w środowisku i ich naprawie;

  7)   przekazywanie danych do bazy, o której mowa w art. 128;

  8)   wykonywanie zadań związanych z udziałem organizacji w systemie ekozarządzania i audytu (EMAS) na zasadach i w zakresie określonych w ustawie z dnia 12 marca 2004 r. o krajowym systemie ekozarządzania i audytu (EMAS);

  9)   współpraca z organami jednostek samorządu terytorialnego w sprawach ocen oddziaływania na środowisko i ochrony przyrody;

  10)  współpraca z organizacjami ekologicznymi.

2. Regionalny dyrektor ochrony środowiska może zwracać się do regionalnej rady ochrony przyrody o wydanie opinii w sprawach z zakresu ochrony przyrody należących do jego kompetencji.

Ustawa z dnia 16 kwietnia 2004 r. o ochronie przyrody (t.j. Dz.U. z 2009 Nr151, poz.1220)

Art. 13

1. Rezerwat przyrody obejmuje obszary zachowane w stanie naturalnym lub mało zmienionym, ekosystemy, ostoje i siedliska przyrodnicze, a także siedliska roślin, siedliska zwierząt i siedliska grzybów oraz twory i składniki przyrody nieożywionej, wyróżniające się szczególnymi wartościami przyrodniczymi, naukowymi, kulturowymi lub walorami krajobrazowymi.

2. Na obszarach graniczących z rezerwatem przyrody może być wyznaczona otulina.

3. Uznanie za rezerwat przyrody obszarów, o których mowa w ust. 1, następuje w drodze aktu prawa miejscowego w formie zarządzenia regionalnego dyrektora ochrony środowiska, które określa jego nazwę, położenie lub przebieg granicy i otulinę, jeżeli została wyznaczona, cele ochrony oraz rodzaj, typ i podtyp rezerwatu przyrody, a także sprawującego nadzór nad rezerwatem. Regionalny dyrektor ochrony środowiska, w drodze aktu prawa miejscowego w formie zarządzenia, po zasięgnięciu opinii regionalnej rady ochrony przyrody, może zwiększyć obszar rezerwatu przyrody, zmienić cele ochrony, a w razie bezpowrotnej utraty wartości przyrodniczych, dla których rezerwat został powołany - zmniejszyć obszar rezerwatu przyrody albo zlikwidować rezerwat przyrody.

Art. 34 uop

1. Jeżeli przemawiają za tym konieczne wymogi nadrzędnego interesu publicznego, w tym wymogi o charakterze społecznym lub gospodarczym, i wobec braku rozwiązań alternatywnych, właściwy miejscowo regionalny dyrektor ochrony środowiska, a na obszarach morskich - dyrektor właściwego urzędu morskiego, może zezwolić na realizację planu lub działań, mogących znacząco negatywnie oddziaływać na cele ochrony obszaru Natura 2000 lub obszary znajdujące się na liście, o której mowa w art. 27 ust. 3 pkt 1, zapewniając wykonanie kompensacji przyrodniczej niezbędnej do zapewnienia spójności i właściwego funkcjonowania sieci obszarów Natura 2000.

2. W przypadku gdy znaczące negatywne oddziaływanie dotyczy siedlisk i gatunków priorytetowych, zezwolenie, o którym mowa w ust. 1, może zostać udzielone wyłącznie w celu:

  1)   ochrony zdrowia i życia ludzi;

  2)   zapewnienia bezpieczeństwa powszechnego;

  3)   uzyskania korzystnych następstw o pierwszorzędnym znaczeniu dla środowiska przyrodniczego;

  4)   wynikającym z koniecznych wymogów nadrzędnego interesu publicznego, po uzyskaniu opinii Komisji Europejskiej.

Art. 77 uop

1. Regionalny dyrektor ochrony środowiska właściwy ze względu na miejsce położenia

przeprowadza kontrole ogrodów botanicznych, ogrodów zoologicznych i ośrodków w zakresie ich działalności.

2. Kontroli, o której mowa w ust. 1, nie rzadziej niż raz na 3 lata, dokonuje regionalny dyrektor ochrony środowiska z własnej inicjatywy lub na wniosek Generalnego Dyrektora Ochrony Środowiska.

3. Czynności kontrolne są wykonywane przez osoby posiadające imienne upoważnienie wydane przez regionalnego dyrektora ochrony środowiska.

Art. 7

1. Organem ochrony środowiska właściwym w sprawach odpowiedzialności za zapobieganie szkodom w środowisku i naprawę szkód w środowisku jest regionalny dyrektor ochrony środowiska.

2. Jeżeli bezpośrednie zagrożenie szkodą w środowisku lub szkoda w środowisku wystąpiły na obszarze dwóch lub więcej województw, właściwy jest regionalny dyrektor ochrony środowiska, który pierwszy powziął informację o ich wystąpieniu.

3. Regionalny dyrektor ochrony środowiska, o którym mowa w ust. 2, podejmuje działania w porozumieniu z wojewodą, na którego obszarze działania wystąpiło bezpośrednie zagrożenie szkodą w środowisku lub szkoda w środowisku.

Art. 20

1. Na obszarze, na którym występuje bezpośrednie zagrożenie szkodą w środowisku lub szkoda w środowisku, organ ochrony środowiska może, w drodze decyzji, nałożyć na podmiot korzystający ze środowiska prowadzący działalność stwarzającą ryzyko szkody w środowisku, która jest przyczyną bezpośredniego zagrożenia szkodą w środowisku lub szkody w środowisku, obowiązek prowadzenia pomiarów zawartości substancji w glebie, ziemi lub wodzie lub monitoringu przyrodniczego różnorodności biologicznej i krajobrazowej.

2. Podmiot, o którym mowa w ust. 1, jest obowiązany przechowywać wyniki pomiarów oraz dane z monitoringu przez okres 5 lat od zakończenia roku kalendarzowego, którego dotyczą te wyniki i dane, oraz przedkładać je organowi ochrony środowiska na jego żądanie.

3. W decyzji, o której mowa w ust. 1, organ ochrony środowiska określa:

  1)   zakres pomiarów;

  2)   metodykę prowadzenia pomiarów;

  3)   termin i formę przedkładania wyników pomiarów organowi ochrony środowiska;

  4)   w przypadku gdy bezpośrednie zagrożenie szkodą w środowisku lub szkoda w środowisku zostały spowodowane przez działalność więcej niż jednego podmiotu korzystającego ze środowiska - podział obowiązków między tymi podmiotami.

Art. 23

1. W przypadkach, o których mowa w art. 16, organ ochrony środowiska żąda od podmiotu korzystającego ze środowiska zwrotu poniesionych przez siebie kosztów przeprowadzenia działań zapobiegawczych lub naprawczych.

2. Organ ochrony środowiska może odstąpić od żądania zwrotu całości lub części kosztów przeprowadzenia działań zapobiegawczych lub naprawczych, jeżeli:

  1)   podmiot korzystający ze środowiska nie został zidentyfikowany lub nie można wszcząć wobec niego postępowania egzekucyjnego, lub egzekucja okazała się bezskuteczna;

  2)   koszt postępowania egzekucyjnego jest wyższy niż kwota możliwa do odzyskania.

3. Roszczenia względem podmiotu korzystającego ze środowiska o zwrot kosztów z tytułu przeprowadzonych przez organ ochrony środowiska działań zapobiegawczych lub naprawczych przedawniają się z upływem 5 lat od dnia zakończenia tych działań lub ustalenia sprawcy bezpośredniego zagrożenia szkodą w środowisku lub szkody w środowisku.

4. Obowiązek poniesienia kosztów przeprowadzenia działań zapobiegawczych lub naprawczych, ich wysokość oraz sposób uiszczenia określa, w drodze decyzji, organ ochrony środowiska.

Krajowa Komisja do spraw Ocen Oddziaływania na Środowisko

Art. 132

1. Krajowa Komisja do spraw Ocen Oddziaływania na Środowisko, zwana dalej "Krajową Komisją", jest organem opiniodawczo-doradczym Generalnego Dyrektora Ochrony Środowiska w zakresie ocen oddziaływania na środowisko.

2. Przewodniczącego Krajowej Komisji, zastępców przewodniczącego, sekretarza i członków Krajowej Komisji, w liczbie od 40 do 60, powołuje i odwołuje Generalny Dyrektor Ochrony Środowiska spośród przedstawicieli nauki, praktyki oraz organizacji ekologicznych.

3. Do zadań Krajowej Komisji należy w szczególności:

1)   wydawanie opinii w sprawach przedłożonych przez Generalnego Dyrektora Ochrony Środowiska w związku z jego uprawnieniami wynikającymi z ustawy;

2)   monitorowanie funkcjonowania systemu ocen oddziaływania na środowisko oraz przedstawianie opinii i wniosków, w tym dotyczących rozwoju metodologii i programów szkoleniowych w zakresie ocen oddziaływania na środowisko;

3)   wydawanie opinii w sprawach projektów aktów prawnych dotyczących systemu ocen oddziaływania na środowisko;

4)   współpraca z regionalnymi komisjami do spraw ocen oddziaływania na środowisko.

4. Generalny Dyrektor Ochrony Środowiska może, na wniosek regionalnego dyrektora ochrony środowiska, zwrócić się do Krajowej Komisji o wydanie opinii w sprawach należących do kompetencji regionalnego dyrektora ochrony środowiska.

Regionalne komisje do spraw ocen oddziaływania na środowisko

Art. 133

1. Regionalne komisje do spraw ocen oddziaływania na środowisko, zwane dalej "regionalnymi komisjami", są organami opiniodawczo-doradczymi regionalnych dyrektorów ochrony środowiska w zakresie ocen oddziaływania na środowisko.

2. Przewodniczącego regionalnej komisji, zastępcę przewodniczącego, sekretarza i członków komisji, w liczbie od 20 do 40, powołuje i odwołuje regionalny dyrektor ochrony środowiska spośród przedstawicieli nauki, praktyki oraz organizacji ekologicznych.

3. Do zadań regionalnych komisji należy w szczególności:

1)   wydawanie opinii w sprawach przedłożonych przez regionalnego dyrektora ochrony środowiska w związku z jego uprawnieniami wynikającymi z ustawy;

2)   przedstawianie opinii i wniosków dotyczących rozwoju programów szkoleniowych w zakresie ocen oddziaływania na środowisko;

3)   współpraca z Krajową Komisją i innymi regionalnymi komisjami.

4. Regionalny dyrektor ochrony środowiska może, na wniosek starosty, zwrócić się do regionalnej komisji o wydanie opinii w sprawach należących do kompetencji starosty w zakresie ocen oddziaływania na środowisko.

Regionalna rada ochrony przyrody

Art. 95 uop

Organami opiniodawczo-doradczymi w zakresie ochrony przyrody są:

  1) Państwowa Rada Ochrony Przyrody, działająca przy ministrze właściwym do spraw środowiska;

  2)   regionalna rada ochrony przyrody, działająca przy regionalnym dyrektorze ochrony środowiska;

  3)   rada naukowa parku narodowego, działająca przy dyrektorze parku narodowego;

  4)   rada parku krajobrazowego lub rada zespołu parków krajobrazowych, działająca przy dyrektorze parku krajobrazowego lub dyrektorze zespołu parków krajobrazowych.

Art. 97 uop

1. Członków regionalnej rady ochrony przyrody, w liczbie od 20 do 30 na kadencję trwającą 5 lat powołuje, w drodze zarządzenia, regionalny dyrektor ochrony środowiska spośród działających na rzecz ochrony przyrody przedstawicieli nauki, praktyki, organizacji ekologicznych i Państwowego Gospodarstwa Leśnego Lasy Państwowe oraz sejmiku województwa.

2. Regionalna rada ochrony przyrody wybiera ze swojego grona przewodniczącego i zastępców oraz uchwala regulamin działania.

3. Do zadań regionalnej rady ochrony przyrody należy w szczególności:

  1)   ocena realizacji zadań w zakresie ochrony przyrody;

  2)   opiniowanie projektów aktów prawnych w zakresie ochrony przyrody wydawanych przez regionalnego dyrektora ochrony środowiska;

  3)   przedstawianie wniosków i opinii w sprawach ochrony przyrody;

  4)   opiniowanie planów rozwoju i strategii wojewódzkich w zakresie ochrony przyrody.

4. Wydatki związane z działalnością regionalnej rady ochrony przyrody są pokrywane ze środków regionalnego dyrektora ochrony środowiska.

Art. 1. 

1. Ustawa reguluje gospodarowanie wodami zgodnie z zasadą zrównoważonego rozwoju, a w szczególności kształtowanie i ochronę zasobów wodnych, korzystanie z wód oraz zarządzanie zasobami wodnymi.

1a. Ustawa reguluje sprawy własności wód oraz gruntów pokrytych wodami, a także zasady gospodarowania tymi składnikami w odniesieniu do majątku Skarbu Państwa.

2. Gospodarowanie wodami jest prowadzone z zachowaniem zasady racjonalnego i całościowego traktowania zasobów wód powierzchniowych i podziemnych, z uwzględnieniem ich ilości i jakości.

Art. 1. 

3. Gospodarowanie wodami uwzględnia zasadę wspólnych interesów i jest realizowane przez współpracę administracji publicznej, użytkowników wód i przedstawicieli lokalnych społeczności tak, aby uzyskać maksymalne korzyści społeczne.

4. Gospodarowanie wodami jest prowadzone w taki sposób, aby działając w zgodzie z interesem publicznym, nie dopuszczać do wystąpienia możliwego do uniknięcia pogorszenia ekologicznych funkcji wód oraz pogorszenia stanu ekosystemów lądowych i terenów podmokłych bezpośrednio zależnych od wód.

5. Gospodarowanie wodami jest oparte na zasadzie zwrotu kosztów usług wodnych, uwzględniających koszty środowiskowe i koszty zasobowe.

Art. 2 uPW

1. Zarządzanie zasobami wodnymi służy zaspokajaniu potrzeb ludności, gospodarki, ochronie wód i środowiska związanego z tymi zasobami, w szczególności w zakresie:

1)   zapewnienia odpowiedniej ilości i jakości wody dla ludności;

2)   ochrony zasobów wodnych przed zanieczyszczeniem oraz niewłaściwą lub nadmierną eksploatacją;

3)   utrzymywania lub poprawy stanu ekosystemów wodnych i od wody zależnych;

4)   ochrony przed powodzią oraz suszą;

5)   zapewnienia wody na potrzeby rolnictwa oraz przemysłu;

6)   zaspokojenia potrzeb związanych z turystyką, sportem oraz rekreacją;

7)   tworzenia warunków dla energetycznego, transportowego oraz rybackiego wykorzystania wód.

Art. 2 uPW

2. Instrumenty zarządzania zasobami wodnymi stanowią:

1)   planowanie w gospodarowaniu wodami;

2)   pozwolenia wodnoprawne;

3)   opłaty i należności w gospodarce wodnej;

4)   kataster wodny;

5)   kontrola gospodarowania wodami.

Art. 3 uPW

1. Zarządzanie zasobami wodnymi jest realizowane z uwzględnieniem podziału państwa na obszary dorzeczy i regiony wodne.

2. Ustala się następujące obszary dorzeczy:

1)   obszar dorzecza Wisły obejmujący, oprócz dorzecza Wisły znajdującego się na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, również dorzecza Słupi, Łupawy, Łeby, Redy oraz pozostałych rzek uchodzących bezpośrednio do Morza Bałtyckiego na wschód od ujścia Słupi, a także wpadających do Zalewu Wiślanego;

2)   obszar dorzecza Odry obejmujący, oprócz dorzecza Odry znajdującego się na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, także dorzecza Regi, Parsęty, Wieprzy oraz pozostałych rzek uchodzących bezpośrednio do Morza Bałtyckiego na zachód od ujścia Słupi, a także wpadających do Zalewu Szczecińskiego;

3)   obszary dorzeczy:

a)  Dniestru, b)  Dunaju, c)  Jarft, d)  Łaby, e)  Niemna, f)  Pregoły, g)  Świeżej, h)  Ücker

- obejmujące znajdujące się na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej części międzynarodowych dorzeczy.

Art. 3 uPW

3. Rada Ministrów określi, w drodze rozporządzenia:

1)   sposób ewidencjonowania przebiegu granic obszarów dorzeczy;

2)   przyporządkowanie zbiorników wód podziemnych oraz wód przybrzeżnych - do właściwych obszarów dorzeczy;

3)   regiony wodne;

4)   regionalne zarządy gospodarki wodnej, wskazując regiony wodne objęte zasięgiem terytorialnym ich działania oraz siedziby poszczególnych regionalnych zarządów gospodarki wodnej;

5)   sposób ewidencjonowania przebiegu granic regionów wodnych.

§ 4. Obszary dorzeczy obejmują następujące regiony wodne:

  1)   obszar dorzecza Wisły:

a)  region wodny Małej Wisły, b)  region wodny Górnej Wisły,

c)  region wodny Środkowej Wisły, d)  region wodny Dolnej Wisły;

  2)   obszar dorzecza Odry:

a)  region wodny Górnej Odry, b)  region wodny Środkowej Odry,

c)  region wodny Dolnej Odry i Przymorza Zachodniego, d)  region wodny Warty;

  3)   obszar dorzecza Dniestru - region wodny Dniestru;

  4)   obszar dorzecza Dunaju:

a)  region wodny Czarnej Orawy, b)  region wodny Czadeczki,

c)  region wodny Morawy;

  5)   obszar dorzecza Jarft - region wodny Jarft;

  6)   obszar dorzecza Łaby:

a)  region wodny Izery, b)  region wodny Łaby i Ostrożnicy (Upa),

c)  region wodny Metuje, d)  region wodny Orlicy;

  7)   obszar dorzecza Niemna - region wodny Niemna;

  8)   obszar dorzecza Pregoły - region wodny Łyny i Węgorapy;

  9)   obszar dorzecza Świeżej - region wodny Świeżej;

  10)  obszar dorzecza Ücker - region wodny Ücker.

§ 5. Regionalnymi zarządami gospodarki wodnej są:

  1)   Regionalny Zarząd Gospodarki Wodnej w Gdańsku, z siedzibą w Gdańsku, obejmujący region wodny Dolnej Wisły;

  2)   Regionalny Zarząd Gospodarki Wodnej w Gliwicach, z siedzibą w Gliwicach, obejmujący region wodny Małej Wisły, region wodny Górnej Odry, region wodny Czadeczki;

  3)   Regionalny Zarząd Gospodarki Wodnej w Krakowie, z siedzibą w Krakowie, obejmujący region wodny Górnej Wisły, region wodny Czarnej Orawy, region wodny Dniestru;

  4)   Regionalny Zarząd Gospodarki Wodnej w Poznaniu, z siedzibą w Poznaniu, obejmujący region wodny Warty;

  5)   Regionalny Zarząd Gospodarki Wodnej w Szczecinie, z siedzibą w Szczecinie, obejmujący region wodny Dolnej Odry i Przymorza Zachodniego oraz region wodny Ücker;

  6)   Regionalny Zarząd Gospodarki Wodnej w Warszawie, z siedzibą w Warszawie, obejmujący region wodny Środkowej Wisły, region wodny Jarft, region wodny Niemna, region wodny Łyny i Węgorapy, region wodny Świeżej;

  7)   Regionalny Zarząd Gospodarki Wodnej we Wrocławiu, z siedzibą we Wrocławiu, obejmujący region wodny Środkowej Odry, region wodny Morawy, region wodny Izery, region wodny Łaby i Ostrożnicy (Upa), region wodny Metuje, region wodny Orlicy.

Art. 4 uPW

1. Organami właściwymi w sprawach gospodarowania wodami są:

1)   minister właściwy do spraw gospodarki wodnej;

2)   Prezes Krajowego Zarządu Gospodarki Wodnej - jako centralny organ administracji rządowej, nadzorowany przez ministra właściwego do spraw gospodarki wodnej;

3)   dyrektor regionalnego zarządu gospodarki wodnej - jako organ administracji rządowej niezespolonej, podlegający Prezesowi Krajowego Zarządu Gospodarki Wodnej;

4)   wojewoda;

5)   organy jednostek samorządu terytorialnego.

Art. 89 uPW

1. Prezes Krajowego Zarządu Gospodarki Wodnej, zwany dalej "Prezesem Krajowego Zarządu", jest centralnym organem administracji rządowej właściwym w sprawach gospodarowania wodami, a w szczególności w sprawach zarządzania wodami oraz korzystania z wód.

2. Prezes Krajowego Zarządu jest powoływany przez Prezesa Rady Ministrów, spośród osób wyłonionych w drodze otwartego i konkurencyjnego naboru, na wniosek ministra właściwego do spraw gospodarki wodnej. Prezes Rady Ministrów odwołuje Prezesa Krajowego Zarządu.

Art. 89 uPW

3. Zastępcy Prezesa Krajowego Zarządu są powoływani przez ministra właściwego do spraw gospodarki wodnej, spośród osób wyłonionych w drodze otwartego i konkurencyjnego naboru, na wniosek Prezesa Krajowego Zarządu. Minister właściwy do spraw gospodarki wodnej, na wniosek Prezesa Krajowego Zarządu, odwołuje jego zastępców.

3a. Stanowisko Prezesa Krajowego Zarządu może zajmować osoba, która:

1)   posiada tytuł zawodowy magistra lub równorzędny;

2)   jest obywatelem polskim;

3)   korzysta z pełni praw publicznych;

4)   nie była skazana prawomocnym wyrokiem za umyślne przestępstwo lub umyślne przestępstwo skarbowe;

5)   posiada kompetencje kierownicze;

6)   posiada co najmniej 6-letni staż pracy, w tym co najmniej 3-letni staż pracy na stanowisku kierowniczym;

7)   posiada wykształcenie i wiedzę z zakresu spraw należących do właściwości Prezesa Krajowego Zarządu.

Art. 89 uPW

3b. Informację o naborze na stanowisko Prezesa Krajowego Zarządu ogłasza się przez umieszczenie ogłoszenia w miejscu powszechnie dostępnym w siedzibie Krajowego Zarządu oraz w Biuletynie Informacji Publicznej Krajowego Zarządu i Biuletynie Informacji Publicznej Kancelarii Prezesa Rady Ministrów. Ogłoszenie powinno zawierać:

1)   nazwę i adres Krajowego Zarządu;

2)   określenie stanowiska;

3)   wymagania związane ze stanowiskiem wynikające z przepisów prawa;

4)   zakres zadań wykonywanych na stanowisku;

5)   wskazanie wymaganych dokumentów;

6)   termin i miejsce składania dokumentów;

7)   informację o metodach i technikach naboru.

3c. Termin, o którym mowa w ust. 3b pkt 6, nie może być krótszy niż 10 dni od dnia opublikowania ogłoszenia w Biuletynie Informacji Publicznej Kancelarii Prezesa Rady Ministrów.

3d. Nabór na stanowisko Prezesa Krajowego Zarządu przeprowadza zespół, powołany przez ministra właściwego do spraw gospodarki wodnej, liczący co najmniej 3 osoby, których wiedza i doświadczenie dają rękojmię wyłonienia najlepszych kandydatów. W toku naboru ocenia się doświadczenie zawodowe kandydata, wiedzę niezbędną do wykonywania zadań na stanowisku, na które jest przeprowadzany nabór, oraz kompetencje kierownicze.

3e. Ocena wiedzy i kompetencji kierowniczych, o których mowa w ust. 3d, może być dokonana na zlecenie zespołu przez osobę niebędącą członkiem zespołu, która posiada odpowiednie kwalifikacje do dokonania tej oceny.

Art. 89 uPW

3f. Członek zespołu oraz osoba, o której mowa w ust. 3e, mają obowiązek zachowania w tajemnicy informacji dotyczących osób ubiegających się o stanowisko, uzyskanych w trakcie naboru.

3g. W toku naboru zespół wyłania nie więcej niż 3 kandydatów, których przedstawia ministrowi właściwemu do spraw gospodarki wodnej.

3h. Z przeprowadzonego naboru zespół sporządza protokół zawierający:

1)   nazwę i adres Krajowego Zarządu;

2)   określenie stanowiska, na które był prowadzony nabór, oraz liczbę kandydatów;

3)   imiona, nazwiska i adresy nie więcej niż 3 najlepszych kandydatów uszeregowanych według poziomu spełniania przez nich wymagań określonych w ogłoszeniu o naborze;

4)   informację o zastosowanych metodach i technikach naboru;

5)   uzasadnienie dokonanego wyboru albo powody niewyłonienia kandydata;

6)   skład zespołu.

Art. 89 uPW

3i. Wynik naboru ogłasza się niezwłocznie przez umieszczenie informacji w Biuletynie Informacji Publicznej Krajowego Zarządu i Biuletynie Informacji Publicznej Kancelarii Prezesa Rady Ministrów. Informacja o wyniku naboru zawiera:

1)   nazwę i adres Krajowego Zarządu;

2)   określenie stanowiska, na które był prowadzony nabór;

3)   imiona, nazwiska wybranych kandydatów oraz ich miejsca zamieszkania w rozumieniu przepisów Kodeksu cywilnego albo informację o niewyłonieniu kandydata.

3j. Umieszczenie w Biuletynie Informacji Publicznej Kancelarii Prezesa Rady Ministrów ogłoszenia o naborze oraz o wyniku tego naboru jest bezpłatne.

3k. Zespół przeprowadzający nabór na stanowiska, o których mowa w ust. 3, powołuje Prezes Krajowego Zarządu.

3l. Do sposobu przeprowadzania naboru na stanowiska, o których mowa w ust. 3, stosuje się odpowiednio ust. 3a-3j.

Art. 89 uPW

4. Nadzór ministra właściwego do spraw gospodarki wodnej nad działalnością Prezesa Krajowego Zarządu polega w szczególności na:

1)   zatwierdzaniu programów realizacji zadań związanych z utrzymywaniem wód lub urządzeń wodnych oraz inwestycji w gospodarce wodnej;

2)   zatwierdzaniu corocznego sprawozdania, o którym mowa w art. 91;

3)   zatwierdzaniu planu kontroli gospodarowania wodami wykonywanej przez Prezesa Krajowego Zarządu;

4)   polecaniu przeprowadzenia kontroli nieujętych w planie kontroli.

Art. 90 uPW

1. Prezes Krajowego Zarządu wykonuje zadania określone ustawą, a w szczególności:

1)   opracowuje program wodno-środowiskowy kraju, o którym mowa w art. 113 ust. 1 pkt 1;

1a)  opracowuje projekty planów gospodarowania wodami na obszarach dorzeczy;

2)   przygotowuje:

a)  wstępną ocenę ryzyka powodziowego, mapy zagrożenia powodziowego i mapy ryzyka powodziowego,

b)  plany zarządzania ryzykiem powodziowym dla obszarów dorzeczy,

c)  plany przeciwdziałania skutkom suszy na obszarach dorzeczy;

3)   uzgadnia projekt warunków korzystania z wód regionu wodnego;

4)   prowadzi kataster wodny dla obszaru państwa, z uwzględnieniem podziału na obszary dorzeczy;

Art. 90 uPW

1. Prezes Krajowego Zarządu wykonuje zadania określone ustawą, a w szczególności:

4)   prowadzi kataster wodny dla obszaru państwa, z uwzględnieniem podziału na obszary dorzeczy;

5)   sprawuje nadzór nad działalnością dyrektorów regionalnych zarządów gospodarki wodnej, a w szczególności kontroluje ich działanie, zatwierdza plany działalności oraz sprawozdania z ich wykonania, a także poleca przeprowadzenie doraźnej kontroli gospodarowania wodami w regionie wodnym;

6)   sprawuje nadzór nad funkcjonowaniem państwowej służby hydrologiczno-meteorologicznej, państwowej służby hydrogeologicznej oraz państwowej służby do spraw bezpieczeństwa budowli piętrzących;

7)   reprezentuje Skarb Państwa w stosunku do mienia związanego z gospodarką wodną określonego ustawą;

7a)  programuje, planuje i nadzoruje realizację zadań związanych z utrzymywaniem wód lub urządzeń wodnych oraz inwestycje w gospodarce wodnej;

Art. 90 uPW

1. Prezes Krajowego Zarządu wykonuje zadania określone ustawą, a w szczególności:

8)   uzgadnia, w części dotyczącej gospodarki wodnej, projekty list programów priorytetowych Narodowego Funduszu Ochrony Środowiska i Gospodarki Wodnej, o których mowa w art. 415 ust. 5 pkt 1 ustawy - Prawo ochrony środowiska;

9)   uzgadnia projekt wstępnej oceny stanu środowiska wód morskich;

10) sporządza zestawienie dominujących presji i oddziaływań pochodzenia lądowego na wody morskie, w tym presji i oddziaływań antropogenicznych;

11) opracowuje zestaw celów środowiskowych dla wód morskich;

12)  opracowuje krajowy program ochrony wód morskich.

Art. 90 uPW

2. Prezes Krajowego Zarządu wykonuje swoje zadania przy pomocy Krajowego Zarządu Gospodarki Wodnej, zwanego dalej "Krajowym Zarządem".

3. Działania w zakresie gospodarowania wodami morskich wód wewnętrznych i wodami morza terytorialnego Prezes Krajowego Zarządu wykonuje we współpracy z właściwymi organami administracji morskiej.

4. Organizację Krajowego Zarządu określa statut nadany, w drodze rozporządzenia, przez Prezesa Rady Ministrów na wniosek ministra właściwego do spraw gospodarki wodnej; przy nadawaniu statutu uwzględnia się zakres działalności Krajowego Zarządu oraz podział państwa na obszary dorzeczy.

Art. 91 uPW

 Prezes Krajowego Zarządu składa ministrowi właściwemu do spraw gospodarki wodnej, nie później niż do dnia 15 maja następnego roku, coroczne sprawozdanie z realizacji zadań, o których mowa w art. 90 ust. 1, oraz udziela informacji w tym zakresie, a także przedstawia wnioski w sprawach dotyczących kształtowania polityki państwa w zakresie gospodarowania zasobami wodnymi.

Art. 92 uPW

1. Dyrektor regionalnego zarządu gospodarki wodnej, zwany dalej "dyrektorem regionalnego zarządu", jest organem administracji rządowej niezespolonej właściwym w sprawach gospodarowania wodami w regionie wodnym, w zakresie określonym w ustawie.

2. W przypadkach określonych ustawą dyrektor regionalnego zarządu gospodarki wodnej wydaje akty prawa miejscowego.

Art. 92 uPW

3. Do zadań dyrektora regionalnego zarządu należy w szczególności:

1)   sporządzanie identyfikacji znaczących oddziaływań antropogenicznych i ocen ich wpływu na stan wód powierzchniowych i podziemnych, w regionie wodnym;

2)   opracowywanie warunków korzystania z wód regionu wodnego;

3)   opracowywanie analiz ekonomicznych związanych z korzystaniem z wód w regionie wodnym;

4)   sporządzanie, prowadzenie, weryfikowanie i bieżące aktualizowanie wykazów obszarów chronionych utworzonych na podstawie przepisów ustawy oraz odrębnych przepisów;

5)   (uchylony);

6)   sporządzanie planów zarządzania ryzykiem powodziowym w regionach wodnych;

Art. 92 uPW

6a)  współpraca w przygotowywaniu wstępnej oceny ryzyka powodziowego i planów zarządzania ryzykiem powodziowym;

6b)  przygotowywanie planów przeciwdziałania skutkom suszy w regionach wodnych;

7)   koordynowanie działań związanych z ochroną przed powodzią oraz suszą w regionie wodnym, w szczególności prowadzenie ośrodków koordynacyjno-informacyjnych ochrony przeciwpowodziowej;

8)   prowadzenie katastru wodnego dla regionu wodnego;

….

12)  wykonywanie kontroli gospodarowania wodami;

Art. 92 uPW

13)  planowanie przedsięwzięć związanych z odbudową ekosystemów zdegradowanych przez eksploatację zasobów wodnych;

14)  uzgadnianie, w zakresie przedsięwzięć dotyczących gospodarki wodnej na terenie regionu, projektów list przedsięwzięć priorytetowych przedkładanych przez wojewódzkie fundusze ochrony środowiska i gospodarki wodnej, o których mowa w art. 414 ust. 2 pkt 3 ustawy - Prawo ochrony środowiska;

15)  (20) opiniowanie projektów wojewódzkich planów gospodarki odpadami, o których mowa w ustawie z dnia 14 grudnia 2012 r. o odpadach (Dz. U. z 2013 r. poz. 21) w zakresie ochrony zasobów wodnych;

16)  opiniowanie, w odniesieniu do bezpośrednich zagrożeń szkodą w wodach i szkody w wodach, decyzji, o których mowa w art. 13 ust. 3 oraz art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 13 kwietnia 2007 r. o zapobieganiu szkodom w środowisku i ich naprawie (Dz. U. Nr 75, poz. 493, z późn. zm.19));

17)  opiniowanie projektów uchwał, o których mowa w art. 34a ust. 1, wyznaczających kąpieliska znajdujące się w regionie wodnym.

Art. 92 uPW

4. W ramach gospodarowania mieniem Skarbu Państwa, związanym z gospodarką wodną, dyrektor regionalnego zarządu realizuje w imieniu Prezesa Krajowego Zarządu zadania związane z utrzymywaniem śródlądowych wód powierzchniowych lub urządzeń wodnych oraz pełni funkcję inwestora w zakresie gospodarki wodnej w regionie wodnym.

4a. W ramach koordynacji, o której mowa w ust. 3 pkt 7, dyrektor regionalnego zarządu gospodarki wodnej gromadzi, przetwarza i udostępnia informacje dla potrzeb planowania przestrzennego i centrów zarządzania kryzysowego.

5. Dyrektor regionalnego zarządu wykonuje swoje zadania przy pomocy regionalnego zarządu gospodarki wodnej, zwanego dalej "regionalnym zarządem".

Art. 92 uPW

6. Dyrektor regionalnego zarządu, dla realizacji zadań, o których mowa w ust. 4, może tworzyć jednostki organizacyjne, w trybie przepisów ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych (Dz. U. Nr 157, poz. 1240, z późn. Zm.).

7. Organizację regionalnego zarządu określa statut nadany przez ministra właściwego do spraw gospodarki wodnej na wniosek Prezesa Krajowego Zarządu; przy nadawaniu statutu uwzględnia się zakres działalności regionalnego zarządu oraz charakter obszaru działania.

Art. 93 uPW

1. Dyrektor regionalnego zarządu jest powoływany przez ministra właściwego do spraw gospodarki wodnej, spośród osób wyłonionych w drodze otwartego i konkurencyjnego naboru, na wniosek Prezesa Krajowego Zarządu złożony po zasięgnięciu opinii Krajowej Rady Gospodarki Wodnej. Minister właściwy do spraw gospodarki wodnej, na wniosek Prezesa Krajowego Zarządu złożony po zasięgnięciu opinii Krajowej Rady Gospodarki Wodnej, odwołuje dyrektora regionalnego zarządu.

2. Zastępcy dyrektora regionalnego zarządu są powoływani przez Prezesa Krajowego Zarządu, spośród osób wyłonionych w drodze otwartego i konkurencyjnego naboru, na wniosek dyrektora regionalnego zarządu złożony po zasięgnięciu opinii rady gospodarki wodnej regionu wodnego. Prezes Krajowego Zarządu, na wniosek dyrektora regionalnego zarządu złożony po zasięgnięciu opinii rady gospodarki wodnej regionu wodnego, odwołuje zastępców dyrektora regionalnego zarządu.

Art. 93 uPW

3. Stanowisko dyrektora regionalnego zarządu może zajmować osoba, która:

1)   posiada tytuł zawodowy magistra lub równorzędny;

2)   jest obywatelem polskim;

3)   korzysta z pełni praw publicznych;

4)   nie była skazana prawomocnym wyrokiem za umyślne przestępstwo lub umyślne przestępstwo skarbowe;

5)   nie była karana zakazem zajmowania stanowisk kierowniczych w urzędach organów władzy publicznej lub pełnienia funkcji związanych z dysponowaniem środkami publicznymi;

6)   posiada kompetencje kierownicze;

7)   posiada co najmniej 6-letni staż pracy na stanowiskach związanych z zadaniami z zakresu gospodarowania wodami, w tym co najmniej 3-letni staż pracy na stanowisku kierowniczym w jednostkach sektora finansów publicznych.

Art. 93 uPW

4. Ogłoszenie o naborze na stanowisko dyrektora regionalnego zarządu umieszcza się w miejscu powszechnie dostępnym w siedzibie regionalnego zarządu oraz w Biuletynie Informacji Publicznej regionalnego zarządu i w Biuletynie Informacji Publicznej urzędu obsługującego ministra właściwego do spraw gospodarki wodnej.

5. Ogłoszenie o naborze zawiera:

1)   nazwę i adres regionalnego zarządu;

2)   określenie stanowiska;

3)   wymagania związane ze stanowiskiem;

4)   zakres zadań wykonywanych na stanowisku;

5)   wskazanie wymaganych dokumentów;

6)   termin i miejsce składania dokumentów;

7)   informację o metodach i technikach naboru.

Art. 93 uPW

6. Termin, o którym mowa w ust. 5 pkt 6, nie może być krótszy niż 10 dni od dnia umieszczenia ogłoszenia o naborze w Biuletynie Informacji Publicznej urzędu obsługującego ministra właściwego do spraw gospodarki wodnej.

7. Nabór na stanowisko dyrektora regionalnego zarządu przeprowadza zespół, powołany przez Prezesa Krajowego Zarządu, liczący co najmniej 3 osoby, których wiedza i doświadczenie dają rękojmię wyłonienia najlepszych kandydatów. W toku naboru ocenia się doświadczenie zawodowe kandydata, wiedzę niezbędną do wykonywania zadań na stanowisku, na które jest przeprowadzany nabór, oraz kompetencje kierownicze.

8. Ocena kompetencji kierowniczych, o których mowa w ust. 7, może być dokonana na wniosek zespołu przez osobę niebędącą jego członkiem, która posiada odpowiednie kwalifikacje do dokonania tej oceny.

9. Członek zespołu oraz osoba, o której mowa w ust. 8, mają obowiązek zachowania w tajemnicy informacji dotyczących osób ubiegających się o stanowisko, uzyskanych w trakcie naboru.

Art. 93 uPW

10. W toku naboru zespół wyłania nie więcej niż 3 kandydatów, których przedstawia Prezesowi Krajowego Zarządu.

11. Z przeprowadzonego naboru zespół sporządza protokół zawierający:

1)   nazwę i adres regionalnego zarządu;

2)   określenie stanowiska, na które był prowadzony nabór, oraz liczbę kandydatów;

3)   imiona, nazwiska i adresy nie więcej niż 3 najlepszych kandydatów uszeregowanych według poziomu spełniania przez nich wymagań określonych w ogłoszeniu o naborze;

4)   informację o zastosowanych metodach i technikach naboru;

5)   uzasadnienie dokonanego wyboru albo powody niewyłonienia kandydata;

6)   skład zespołu.

Art. 93 uPW

12. Ogłoszenie o wyniku naboru umieszcza się w Biuletynie Informacji Publicznej regionalnego zarządu i w Biuletynie Informacji Publicznej urzędu obsługującego ministra właściwego do spraw gospodarki wodnej.

13. Ogłoszenie o wyniku naboru zawiera:

1)   nazwę i adres regionalnego zarządu;

2)   określenie stanowiska, na które był prowadzony nabór;

3)   imiona i nazwiska wybranych kandydatów oraz ich miejsca zamieszkania w rozumieniu przepisów Kodeksu cywilnego albo informację o niewyłonieniu kandydata.

14. Umieszczenie w Biuletynie Informacji Publicznej urzędu obsługującego ministra właściwego do spraw gospodarki wodnej ogłoszenia o naborze oraz o wyniku tego naboru jest bezpłatne.

15. Zespół przeprowadzający nabór na stanowiska, o których mowa w ust. 2, powołuje dyrektor regionalnego zarządu.

16. Przepisy ust. 3-14 stosuje się odpowiednio do przeprowadzania naboru na stanowiska, o których mowa w ust. 2.

Art. 94 uPW

Dyrektor regionalnego zarządu składa Prezesowi Krajowego Zarządu, nie później niż do dnia 31 marca, coroczne sprawozdanie z realizacji zadań, o których mowa w art. 92 ust. 3 i 4, uwzględniające działalność jednostek, o których mowa w art. 92 ust. 6.

Art. 95 uPW

1. Pracownicy regionalnych zarządów oraz podległych im jednostek organizacyjnych, o których mowa w art. 92 ust. 6, zatrudnieni na stanowiskach określonych na podstawie ust. 3, obowiązani są w trakcie wykonywania obowiązków służbowych do noszenia munduru.

2. Koszty umundurowania ponosi pracodawca.

3. Minister właściwy do spraw gospodarki wodnej określi, w drodze rozporządzenia, wykaz stanowisk, na których pracownicy obowiązani są do noszenia munduru, elementy składowe i wzory mundurów oraz czas ich używania, uwzględniając rodzaj stanowisk i celowość umundurowania pracowników zatrudnionych na tych stanowiskach, a także potrzebę odróżnienia tego umundurowania od wykorzystywanego przez inne służby.

Art. 96 uPW

1. Tworzy się Krajową Radę Gospodarki Wodnej, zwaną dalej "Krajową Radą", jako organ opiniodawczo-doradczy Prezesa Krajowego Zarządu.

2. Do zakresu działania Krajowej Rady należy wyrażanie opinii w sprawach gospodarowania wodami, ochrony przed powodzią oraz ochrony przed skutkami suszy, a w szczególności:

1)   przedstawianie propozycji oraz wniosków dotyczących poprawy stanu zasobów wodnych oraz ochrony przeciwpowodziowej w państwie;

2)   opiniowanie projektu programu wodno-środowiskowego kraju, o którym mowa w art. 113 ust. 1 pkt 1, oraz projektów planów, o których mowa w art. 113 ust. 1 pkt 1a i 2;

3)   opiniowanie programów inwestycyjnych w zakresie gospodarowania wodami;

4)   opiniowanie projektów aktów prawnych regulujących sprawy gospodarowania wodami.

Art. 97 uPW

1. Krajowa Rada składa się z 30 członków zgłoszonych przez ogólnopolskie organizacje zrzeszające jednostki samorządu terytorialnego, uczelnie, jednostki naukowo-badawcze i organizacje społeczne, gospodarcze, ekologiczne związane z gospodarką wodną, powoływanych na okres 4 lat, z zastrzeżeniem ust. 3.

2. Członków Krajowej Rady powołuje minister właściwy do spraw gospodarki wodnej na wniosek Prezesa Krajowego Zarządu spośród osób, o których mowa w ust. 1.

3. Minister właściwy do spraw gospodarki wodnej może odwołać członka Krajowej Rady przed upływem jego kadencji na wniosek uczelni, jednostki naukowo-badawczej lub organizacji, która zgłosiła jego kandydaturę.

Art. 98 uPW

1. Krajowa Rada wybiera ze swego grona przewodniczącego, zastępcę i sekretarza, którzy tworzą prezydium Krajowej Rady.

2. Prezydium Krajowej Rady reprezentuje Krajową Radę na zewnątrz oraz organizuje jej prace.

3. Krajowa Rada może tworzyć stałe lub doraźne komisje albo zespoły; do pracy w komisjach albo zespołach mogą być zapraszane osoby spoza składu Krajowej Rady.

4. Uchwały Krajowej Rady podejmowane są w głosowaniu, zwykłą większością głosów, przy obecności co najmniej połowy liczby członków.

5. Tryb działania Krajowej Rady określa regulamin przez nią uchwalony.

Art. 99 uPW

1. Wydatki związane z działalnością Krajowej Rady są pokrywane z części budżetu państwa będącej w dyspozycji Prezesa Krajowego Zarządu.

2. Członkom Krajowej Rady oraz zapraszanym na jej posiedzenia specjalistom zamieszkałym poza miejscowością, w której odbywa się posiedzenie, i biorącym udział w posiedzeniu przysługuje zwrot diet, kosztów podróży i noclegów na zasadach określonych w przepisach w sprawie zasad ustalania oraz wysokości należności przysługujących pracownikom z tytułu podróży służbowej na obszarze państwa.

3. Obsługę biurową Krajowej Rady zapewnia Prezes Krajowego Zarządu.

Art. 100 uPW

1. Tworzy się rady gospodarki wodnej regionów wodnych, zwane dalej "radami regionów", jako organy opiniodawczo-doradcze dyrektorów regionalnych zarządów.

2. Do zakresu działania rady regionu należy wyrażanie opinii w sprawach gospodarowania wodami w regionie wodnym, a w szczególności:

1)   projektów warunków korzystania z wód regionu wodnego;

1a)  dokumentacji, o których mowa w art. 113 ust. 3, i wykazów, o których mowa w art. 113 ust. 4;

2)   (uchylony);

3)   projektów planów gospodarowania wodami na obszarach dorzeczy;

4)   planowanych przedsięwzięć związanych z odbudową ekosystemów zdegradowanych przez eksploatację zasobów wodnych;

5)   projektów inwestycji związanych z gospodarowaniem wodami w regionie wodnym;

6)   projektów programów, o których mowa w art. 47;

7)   projektów gminnych, powiatowych oraz wojewódzkich planów gospodarki odpadami w zakresie ochrony zasobów wodnych.

Art. 100. uPW

3. Rada regionu składa się z 30 członków zgłoszonych przez organy samorządu terytorialnego, organizacje gospodarcze, rolnicze, rybackie oraz społeczne związane z gospodarką wodną, a także przez zakłady korzystające z wód oraz właścicieli wód nienależących do Skarbu Państwa, powoływanych na okres 4 lat, z zastrzeżeniem ust. 5.

4. Członków rady regionu powołuje Prezes Krajowego Zarządu na wniosek regionalnego dyrektora zarządu spośród osób, o których mowa w ust. 3.

5. Prezes Krajowego Zarządu może odwołać członka rady regionu przed upływem jego kadencji na wniosek organizacji, która zgłosiła jego kandydaturę.

6. Do organizacji rad regionu stosuje się odpowiednio przepisy art. 98.

Art. 101 uPW

1. Wydatki związane z działalnością rad regionu, konieczne dla realizacji zadań, o których mowa w art. 100 ust. 2, są pokrywane ze środków regionalnego zarządu.

2. Członkom rady regionu oraz zapraszanym na jej posiedzenia specjalistom zamieszkałym poza miejscowością, w której odbywa się posiedzenie, i biorącym udział w posiedzeniu, przysługuje zwrot diet, kosztów podróży i noclegów na zasadach określonych w przepisach w sprawie zasad ustalania oraz wysokości należności przysługujących pracownikom z tytułu podróży służbowej na obszarze państwa.

3. Obsługę biurową rady regionu zapewnia regionalny zarząd.

Art. 102 uPW

1. Państwowa służba hydrologiczno-meteorologiczna wykonuje zadania państwa w zakresie osłony hydrologicznej i meteorologicznej społeczeństwa, środowiska, dziedzictwa kulturowego, gospodarki i rozpoznawania zagrożeń niebezpiecznymi zjawiskami zachodzącymi w atmosferze lub hydrosferze, a także na potrzeby rozpoznania i kształtowania oraz ochrony zasobów wodnych kraju.

2. Państwowa służba hydrogeologiczna wykonuje zadania państwa na potrzeby rozpoznawania, bilansowania i ochrony wód podziemnych w celu racjonalnego ich wykorzystania przez społeczeństwo oraz gospodarkę.

2a. Państwowa służba do spraw bezpieczeństwa budowli piętrzących wykonuje zadania państwa w zakresie nadzoru nad stanem technicznym i stanem bezpieczeństwa budowli piętrzących.

2b. Kompetencje państwowej służby do spraw bezpieczeństwa budowli piętrzących nie naruszają kompetencji organów nadzoru budowlanego, określonych w ustawie z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane.

Art. 102 uPW

3. Państwową służbę hydrologiczno-meteorologiczną pełni Instytut Meteorologii i Gospodarki Wodnej.

3a. Instytut Meteorologii i Gospodarki Wodnej posiada i utrzymuje bazę danych historycznych z zakresu meteorologii, hydrologii i oceanologii, zgromadzoną w wyniku ujednoliconych metod określanych przez Światową Organizację Meteorologiczną, stanowiącą wyłączne źródło informacji hydrologicznych, meteorologicznych i oceanologicznych dla potrzeb rozpoznania i kształtowania oraz ochrony zasobów wodnych kraju, a także rozpoznania warunków meteorologicznych, klimatologicznych i oceanologicznych.

Art. 102 uPW

4. Państwową służbę hydrogeologiczną pełni Państwowy Instytut Geologiczny.

4a. Państwowy Instytut Geologiczny posiada i utrzymuje bazę danych historycznych z zakresu hydrogeologii.

4b. Państwową służbę do spraw bezpieczeństwa budowli piętrzących pełni Instytut Meteorologii i Gospodarki Wodnej.

Art. 102 uPW

4c. Instytut Meteorologii i Gospodarki Wodnej posiada i utrzymuje bazę danych historycznych i bieżących z zakresu stanu technicznego oraz stanu bezpieczeństwa budowli piętrzących, zgromadzoną w wyniku ujednoliconych metod określania stanu technicznego oraz stanu bezpieczeństwa tych budowli, stanowiącą jednolite źródło informacji dla organów administracji rządowej.

5. Instytut Meteorologii i Gospodarki Wodnej oraz Państwowy Instytut Geologiczny są instytutami badawczymi w rozumieniu ustawy z dnia 30 kwietnia 2010 r. o instytutach badawczych (Dz. U. Nr 96, poz. 618 oraz z 2011 r. Nr 112, poz. 654 i Nr 185, poz. 1092).

Art. 103 uPW

Do zadań państwowej służby hydrologiczno-meteorologicznej należy:

1)   wykonywanie pomiarów i obserwacji hydrologicznych oraz meteorologicznych;

1a)  wykonywanie badań elementów hydrologicznych i morfologicznych dla potrzeb oceny stanu wód powierzchniowych;

2)   gromadzenie, przetwarzanie, archiwizowanie i udostępnianie informacji hydrologicznych oraz meteorologicznych;

3)   wykonywanie bieżących analiz i ocen sytuacji hydrologicznej oraz meteorologicznej;

4)   opracowywanie i przekazywanie prognoz meteorologicznych oraz hydrologicznych;

5)   opracowywanie i przekazywanie organom administracji publicznej ostrzeżeń przed niebezpiecznymi zjawiskami zachodzącymi w atmosferze i hydrosferze;

6)   realizowanie zadań wynikających z przynależności do organizacji międzynarodowych w zakresie dotyczącym meteorologii, hydrologii i oceanologii;

7)   wykonywanie modelowania hydrologicznego i hydraulicznego w zakresie zagrożeń powodziowych oraz zjawiska suszy;

8)   prowadzenie działań edukacyjnych w zakresie hydrologii, meteorologii i oceanologii;

9)   współpraca z organami administracji publicznej w zakresie ograniczania skutków niebezpiecznych zjawisk zachodzących w atmosferze i hydrosferze.

Art. 103a uPW

1. Do zadań państwowej służby do spraw bezpieczeństwa budowli piętrzących należy:

1)   wykonywanie badań i pomiarów pozwalających opracować ocenę stanu technicznego i stanu bezpieczeństwa:

a)  budowli piętrzących stanowiących własność Skarbu Państwa, zaliczonych na podstawie przepisów ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane do I lub II klasy,

b)  budowli piętrzących stanowiących własność Skarbu Państwa, innych niż określone w lit. a, wskazanych przez Prezesa Krajowego Zarządu, które z uwagi na zły stan techniczny zagrażają lub mogą zagrażać bezpieczeństwu;

2)   opracowywanie ocen stanu technicznego i stanu bezpieczeństwa budowli piętrzących, o których mowa w pkt 1;

3)   prowadzenie bazy danych dotyczących budowli piętrzących, zawierającej dane techniczne oraz informacje o lokalizacji, stanie prawnym, stanie technicznym i stanie bezpieczeństwa tych budowli;

4)   opracowywanie, w oparciu o wykonane oceny stanu technicznego i stanu bezpieczeństwa budowli piętrzących, raportu o stanie bezpieczeństwa tych budowli;

Art. 103a uPW

1. Do zadań państwowej służby do spraw bezpieczeństwa budowli piętrzących należy:

5)   wyznaczanie i weryfikacja stref zagrożenia zalaniem lub podtopieniem terenów położonych poniżej budowli piętrzących, o których mowa w pkt 1, w wyniku awarii lub katastrofy tych budowli;

6)   analiza i weryfikacja wytycznych w zakresie wykonywania badań, pomiarów i ocen stanu technicznego i stanu bezpieczeństwa budowli piętrzących, w oparciu o aktualną wiedzę techniczną;

7)   organizowanie szkoleń i seminariów dotyczących bezpieczeństwa budowli piętrzących.

2. Państwowa służba do spraw bezpieczeństwa budowli piętrzących przekazuje:

1)   wyniki badań i pomiarów, o których mowa w ust. 1 pkt 1, oraz oceny stanu technicznego i stanu bezpieczeństwa budowli piętrzących, Prezesowi Krajowego Zarządu oraz właściwemu dyrektorowi regionalnego zarządu, niezwłocznie po ich opracowaniu;

2)   raport, o którym mowa w ust. 1 pkt 4, Prezesowi Krajowego Zarządu oraz Głównemu Inspektorowi Nadzoru Budowlanego, nie później niż do dnia 31 marca każdego roku.

Art. 104 uPW

1. Państwowa służba hydrologiczno-meteorologiczna posiada i utrzymuje:

1)   podstawową sieć i specjalne sieci pomiarowo-obserwacyjne;

2)   system gromadzenia, przetwarzania i wymiany danych;

3)   biura prognoz meteorologicznych, biura prognoz hydrologicznych i centra modelowania powodziowego i suszy;

4)   inne komórki organizacyjne, które:

a)  organizują, nadzorują i eksploatują podstawową sieć i specjalne sieci pomiarowo-obserwacyjne oraz system gromadzenia, przetwarzania i wymiany danych,

b)  opracowują oceny oraz analizy charakterystyk hydrologicznych i meteorologicznych dla potrzeb projektowych,

c)  przygotowują dane i oceny dla potrzeb bilansowania zasobów wód powierzchniowych, rozpoznawania, kształtowania oraz ochrony zasobów wodnych kraju,

d)  prowadzą prace rozwojowe i metodyczne w zakresie określonym w pkt 1-3.

Art. 104 uPW

2. Podstawową sieć pomiarowo-obserwacyjną stanowią:

1)   stacje hydrologiczno-meteorologiczne i stacje hydrologiczne;

2)   podstawowe stacje i posterunki pomiarowe hydrologiczne i meteorologiczne:

a)  synoptyczne, b)  klimatologiczne, c)  (uchylona), d)  opadowe, e)  wodowskazowe;

3)   stacje pomiarów aerologicznych;

4)   stacje radarów meteorologicznych;

5)   stacje lokalizacji wyładowań atmosferycznych;

6)   stacje odbioru danych z satelitów meteorologicznych.

Art. 104 uPW

3. Specjalne sieci pomiarowo-obserwacyjne stanowią:

1)   stacje badań specjalnych;

2)   (uchylony);

3)   specjalne posterunki i sieci pomiarowe;

4)   punkty pomiarowe dla Morza Bałtyckiego oraz strefy brzegowej;

5)   lotniskowe stacje meteorologiczne.

4. Biura prognoz meteorologicznych oraz biura prognoz hydrologicznych:

1)   opracowują i udostępniają krótkoterminowe oraz średnioterminowe, ogólne i specjalistyczne prognozy hydrologiczne i meteorologiczne;

2)   udzielają informacji o aktualnych warunkach hydrologicznych i meteorologicznych;

3)   opracowują i udostępniają ostrzeżenia przed żywiołowym działaniem sił przyrody oraz przed suszą;

4)   prowadzą na bieżąco osłonę hydrologiczną i meteorologiczną społeczeństwa oraz gospodarki.

5. Państwowa służba hydrologiczno-meteorologiczna może wykorzystywać wyniki pomiarów meteorologicznych, hydrologicznych i oceanologicznych pochodzące z urządzeń i systemów pomiarowych, będących własnością innych podmiotów, za ich zgodą.

Art. 104a uPW

Państwowa służba do spraw bezpieczeństwa budowli piętrzących posiada i utrzymuje:

1)   specjalistyczny sprzęt niezbędny do prowadzenia badań i pomiarów stanu technicznego i stanu bezpieczeństwa budowli piętrzących;

2)   system gromadzenia, przetwarzania i wymiany danych;

3)   komórki organizacyjne, które:

a)  wykonują badania i pomiary niezbędne do sporządzenia ocen stanu technicznego i stanu bezpieczeństwa budowli piętrzących oraz określenia stref zagrożeń, o których mowa w art. 103a ust. 1 pkt 5,

b)  opracowują oceny stanu technicznego i stanu bezpieczeństwa budowli piętrzących,

c)  opracowują raport o stanie bezpieczeństwa budowli piętrzących na podstawie analizy oceny stanu technicznego i stanu bezpieczeństwa budowli piętrzących, o której mowa w art.103a ust. 1 pkt 1,

d)  prowadzą prace rozwojowe i metodyczne w zakresie oceny stanu technicznego i stanu bezpieczeństwa budowli piętrzących oraz w zakresie określonym w pkt 2 i art. 103a ust. 1 pkt 1, 5 i 6.

Art. 105 uPW

Do zadań państwowej służby hydrogeologicznej należy:

1)   wykonywanie pomiarów, obserwacji i badań hydrogeologicznych;

2)   gromadzenie, przetwarzanie, archiwizowanie oraz udostępnianie zgromadzonych informacji dotyczących warunków hydrogeologicznych, wielkości zasobów, stanu fizykochemicznego i ilościowego wód podziemnych;

2a)  prowadzenie i aktualizacja baz danych hydrogeologicznych, w szczególności:

a)  wykazu wielkości zasobów wód podziemnych,

b)  bazy danych o otworach hydrogeologicznych,

c)  bazy danych mapy hydrogeologicznej kraju;

3)   wykonywanie bieżących analiz i ocen sytuacji hydrogeologicznej;

4)   opracowywanie oraz przekazywanie prognoz zmian wielkości zasobów, stanu oraz zagrożeń wód podziemnych;

5)   opracowywanie i przekazywanie organom administracji publicznej ostrzeżeń przed niebezpiecznymi zjawiskami zachodzącymi w strefach zasilania oraz poboru wód podziemnych.

Art. 106 uPW

1. Państwowa służba hydrogeologiczna posiada i utrzymuje sieć obserwacyjno-badawczą wód podziemnych oraz zespoły do spraw ocen i prognoz hydrogeologicznych.

2. Sieć obserwacyjno-badawczą wód podziemnych stanowią:

1)   stacje hydrogeologiczne;

2)   punkty obserwacyjne zwierciadła wód podziemnych;

3)   punkty badawcze jakości wód podziemnych;

4)   piezometry; 5)   obudowane źródła.

Art. 107 uPW

1. Urządzenia pomiarowe służb państwowych podlegają ochronie na warunkach określonych w ustawie.

2. Zabrania się:

1)   przemieszczania urządzeń pomiarowych służb państwowych przez osoby nieupoważnione;

2)   wykonywania w pobliżu urządzeń pomiarowych służb państwowych czynności powodujących ich zniszczenie, uszkodzenie, zakłócenie prawidłowego funkcjonowania lub zmianę warunków obserwacji.

Art. 107 uPW

3. Właściciel gruntu jest obowiązany udostępnić grunt na potrzeby budowy oraz ustanowienia strefy ochronnej urządzeń pomiarowych służb państwowych.

4. W celu zapewnienia reprezentatywności dokonywanych pomiarów lub obserwacji mogą być ustanawiane strefy ochronne urządzeń pomiarowych służb państwowych stanowiące obszary, na których obowiązują zakazy, nakazy i ograniczenia w zakresie użytkowania gruntów oraz korzystania z wód.

Art. 107 uPW

5. Na obszarach stref ochronnych urządzeń pomiarowych służb państwowych może być zabronione wznoszenie obiektów budowlanych oraz wykonywanie robót lub czynności, które mogą spowodować czasowe lub trwałe zaburzenie reprezentatywności pomiarów i obserwacji, a w szczególności:

1)   w odległości 30 metrów od urządzeń pomiarowych - wznoszenie wszelkich obiektów budowlanych, sadzenie drzew lub krzewów oraz sztuczne zraszanie upraw;

2)   w odległości od 30 do 500 metrów od urządzeń pomiarowych - wznoszenie zwartej zabudowy piętrowej oraz sadzenie drzew w zwartych zespołach.

Art. 107 uPW

6. Strefę ochronną urządzeń pomiarowych służb państwowych ustanawia, w drodze decyzji, starosta, na wniosek właściwej służby, określając zakazy, nakazy, ograniczenia oraz obszary, na których obowiązują, stosownie do przepisów ust. 5. Wniosek powinien zawierać propozycje granic strefy wraz z planem sytuacyjnym oraz propozycje dotyczące zakazów, nakazów lub ograniczeń w zakresie użytkowania gruntów lub korzystania z wód.

Art. 107 uPW

7. W decyzji, o której mowa w ust. 6, starosta może nakazać usunięcie drzew lub krzewów.

8. Za szkody, poniesione w związku z udostępnieniem gruntu na potrzeby budowy urządzeń pomiarowych służb państwowych oraz w związku z wprowadzeniem w strefie ochronnej urządzeń pomiarowych służb państwowych zakazów, nakazów lub ograniczeń w zakresie użytkowania gruntów lub korzystania z wód, właścicielowi nieruchomości położonej w tej strefie przysługuje odszkodowanie, odpowiednio od państwowej służby hydrologiczno-meteorologicznej lub państwowej służby hydrogeologicznej, na zasadach określonych w ustawie.

Art. 108 uPW

1. Osoby wykonujące badania, pomiary, obserwacje oraz prace kontrolne na potrzeby realizacji przez państwową służbę hydrologiczno-meteorologiczną, państwową służbę hydrogeologiczną lub państwową służbę do spraw bezpieczeństwa budowli piętrzących zadań, o których mowa w art. 103, 103a ust. 1 lub art. 105, a także prace związane z wykonywaniem, obsługą lub utrzymaniem urządzeń pomiarowych służb państwowych, mają prawo do:

1)   wstępu na grunt, do obiektów budowlanych, na wody powierzchniowe, dostępu do urządzeń wodnych zlokalizowanych na terenie nieruchomości oraz dokonywania niezbędnych czynności związanych z wykonywanymi pracami;

2)   umieszczania na gruntach, obiektach budowlanych oraz w wodach powierzchniowych urządzeń pomiarowych służb państwowych;

3)   usuwania drzew lub krzewów z obszaru strefy ochronnej oraz wykonywania niwelacji terenu.

Art. 108 uPW

2. Uprawnienia, o których mowa w ust. 1, nie naruszają przepisów dotyczących ochrony zabytków, dróg publicznych, ochrony środowiska i prawa budowlanego.

3. Na terenach zamkniętych, o których mowa w ustawie - Prawo budowlane, prace, o których mowa w ust. 1, mogą być wykonywane tylko za zgodą właściwego ministra.

4. Właściciel nieruchomości jest obowiązany umożliwić wykonanie prac, o których mowa w ust. 1, przez osoby upoważnione przez państwową służbę hydrologiczno-meteorologiczną, państwową służbę hydrogeologiczną oraz państwową służbę do spraw bezpieczeństwa budowli piętrzących.

Art. 108a uPW

1. Wobec pracowników inżynieryjno-technicznych zatrudnionych w ramach państwowej służby hydrologiczno-meteorologicznej wprowadza się rozkład czasu pracy:

1)   zmianowy - na stanowiskach, na których jest to konieczne ze względu na szczególne warunki pracy lub warunki atmosferyczne;

2)   podstawowy - na pozostałych stanowiskach.

2. Stanowiska, o których mowa w ust. 1, ustala dyrektor Instytutu Meteorologii i Gospodarki Wodnej.

3. Zmianowy rozkład czasu pracy pracowników, o których mowa w ust. 1, polega na wykonywaniu powierzonych im zadań nie dłużej niż przez 48 godzin, po których następuje, co najmniej 48 godzin wolnych od pracy.

Art. 108a uPW

4. Podstawowy rozkład czasu pracy pracowników, o których mowa w ust. 1, polega na wykonywaniu powierzonych im zadań w dobowym wymiarze czasu pracy nieprzekraczającym 8 godzin, w okresie rozliczeniowym nieprzekraczającym 3 miesięcy.

5. Czas pracy pracowników, o których mowa w ust. 1, nie może przekraczać przeciętnie 40 godzin tygodniowo w przyjętym okresie rozliczeniowym, nieprzekraczającym 6 miesięcy.

6. W szczególnie uzasadnionych przypadkach dyrektor Instytutu Meteorologii i Gospodarki Wodnej może ustalić indywidualny rozkład czasu pracy pracowników, o których mowa w ust. 1, w ramach normy czasu pracy, o której mowa w ust. 4.

Art. 109 uPW

1. Państwowa służba hydrologiczno-meteorologiczna, państwowa służba hydrogeologiczna oraz państwowa służba do spraw bezpieczeństwa budowli piętrzących są finansowane ze środków budżetu państwa.

2. Ze środków budżetu państwa w części dotyczącej gospodarki wodnej, będących w dyspozycji Prezesa Krajowego Zarządu, finansowane jest:

1)   utrzymanie bieżącej działalności państwowej służby hydrologiczno-meteorologicznej, państwowej służby hydrogeologicznej oraz państwowej służby do spraw bezpieczeństwa budowli piętrzących;

2)   utrzymanie, odbudowa, rozbudowa, przebudowa i rozbiórka podstawowej sieci pomiarowo-obserwacyjnej państwowej służby hydrologiczno-meteorologicznej oraz systemu gromadzenia, przetwarzania i wymiany danych;

3)   utrzymywanie, odbudowa, rozbudowa, przebudowa i rozbiórka hydrogeologicznych urządzeń pomiarowych państwowej służby hydrogeologicznej;

Art. 109 uPW

2. Ze środków budżetu państwa w części dotyczącej gospodarki wodnej, będących w dyspozycji Prezesa Krajowego Zarządu, finansowane jest:

5)   utrzymywanie i rozwój komórek metodycznych;

6)   opracowywanie danych oraz informacji hydrologiczno-meteorologicznych i hydrogeologicznych;

7)   opracowywanie i publikowanie ostrzeżeń, ogólnych prognoz oraz komunikatów hydrologicznych i meteorologicznych, biuletynów, a także roczników hydrologicznych, meteorologicznych i hydrogeologicznych;

8)   wykonywanie modelowania hydrologiczno-hydraulicznego szczególnie w zakresie zagrożeń powodziowych i zjawiska suszy;

9)   prowadzenie działań edukacyjnych w zakresie hydrologii, meteorologii i oceanologii;

10)  współpraca z organami administracji publicznej, w zakresie ograniczania skutków niebezpiecznych zjawisk zachodzących w atmosferze i hydrosferze.

Art. 109 uPW

3. Ze środków będących w dyspozycji innych, odpowiednich dysponentów części budżetu państwa, finansuje się:

1)   (uchylony);

2)   osłonę hydrologiczno-meteorologiczną żeglugi morskiej, rybołówstwa i żeglugi śródlądowej;

3)   osłonę hydrologiczno-meteorologiczną rolnictwa;

3a)  badania elementów hydrologicznych i morfologicznych wód powierzchniowych dla potrzeb monitorowania wód;

4)   badania wód podziemnych w zakresie elementów fizykochemicznych;

5)   informacje przekazywane na potrzeby obronności państwa;

6)   utrzymanie specjalnych sieci pomiarowo-obserwacyjnych.

Art. 109 uPW

4. Państwowa służba hydrologiczno-meteorologiczna, państwowa służba hydrogeologiczna oraz państwowa służba do spraw bezpieczeństwa budowli piętrzących mogą być dofinansowywane z innych środków publicznych, na zasadach dotyczących wykorzystania tych środków.

5. Podmioty, które dla potrzeb działalności gospodarczej lub dla realizacji zadań, o których mowa w ust. 3, korzystają z informacji uzyskanych z:

1)   podstawowej sieci pomiarowo-obserwacyjnej, systemu gromadzenia, przetwarzania i wymiany danych oraz biur prognoz hydrologicznych i biur prognoz meteorologicznych państwowej służby hydrologiczno-meteorologicznej,

2)   sieci obserwacyjno-badawczej wód podziemnych państwowej służby hydrogeologicznej

- ponoszą koszty utrzymania, odbudowy, rozbudowy i przebudowy tych sieci, systemów i biur lub koszty wykonania tych badań, pomiarów i ocen, na zas

Art. 110 uPW

1. Właścicielem informacji zbieranych i przetwarzanych w wyniku realizacji standardowych procedur przetwarzania informacji przez państwową służbę hydrologiczno-meteorologiczną, państwową służbę hydrogeologiczną oraz państwową służbę do spraw bezpieczeństwa budowli piętrzących jest Skarb Państwa.

2. W imieniu Skarbu Państwa informacją, o której mowa w ust. 1, rozporządzają, odpowiednio - Instytut Meteorologii i Gospodarki Wodnej oraz Państwowy Instytut Geologiczny.

Art. 110 uPW

3.  Instytut Meteorologii i Gospodarki Wodnej jest obowiązany udostępniać nieodpłatnie informacje o stanie atmosfery i hydrosfery, przetwarzane w wyniku realizacji standardowych procedur, organom władzy publicznej oraz właścicielom wód lub działającym w ich imieniu zarządcom, jak również uczelniom, instytutom badawczym oraz jednostkom naukowym Polskiej Akademii Nauk na potrzeby badań naukowych i dydaktycznych.

4. Państwowy Instytut Geologiczny jest obowiązany udostępniać nieodpłatnie zebrane informacje o stanie zasobów wód podziemnych, przetwarzane w wyniku realizacji standardowych procedur, organom władzy publicznej, jak również uczelniom, instytutom badawczym oraz jednostkom naukowym Państwowej Akademii Nauk na potrzeby badań naukowych i dydaktycznych.

Art. 110 uPW

5. Informacje, o których mowa w ust. 3 i 4, udostępnia się w zakresie niezbędnym do wykonania zadań ustawowych.

6. Udostępnione informacje, o których mowa w ust. 3 i 4, nie mogą być przekazywane innym podmiotom do wykorzystywania ich w celach komercyjnych.

7. Instytut Meteorologii i Gospodarki Wodnej oraz Państwowy Instytut Geologiczny przekazują odpłatnie w celu ponownego wykorzystywania informacje zbierane i przetwarzane w wyniku realizacji standardowych procedur innym odbiorcom niż określeni w ust. 3 i 4, a wpływy z tego tytułu stanowią dochód budżetu państwa.

Art. 110 uPW

8. Instytut Meteorologii i Gospodarki Wodnej oraz Państwowy Instytut Geologiczny przekazują odpłatnie w celu ponownego wykorzystywania informacje pozyskane w wyniku procedur innych niż standardowe, a wpływy z tego tytułu stanowią odpowiednio ich przychód.

8a. Przekazanie informacji do ponownego wykorzystywania, o którym mowa w ust. 7 i 8, następuje na zasadach określonych w ustawie z dnia 6 września 2001 r. o dostępie do informacji publicznej (Dz. U. Nr 112, poz. 1198, z późn. zm.21)).

9. Minister właściwy do spraw gospodarki wodnej określi, w drodze rozporządzenia, standardowe procedury zbierania i przetwarzania informacji przez państwową służbę hydrologiczno-meteorologiczą oraz państwową służbę hydrogeologiczną, uwzględniając rodzaje i nazwy procedur właściwych dla każdej ze służb.

Art. 111 uPW

1. Państwowa służba hydrologiczno-meteorologiczna i państwowa służba hydrogeologiczna publikują informacje, zebrane i przetworzone w wyniku realizacji standardowych procedur, w ostrzeżeniach, prognozach, komunikatach, biuletynach lub rocznikach.

2. Minister właściwy do spraw gospodarki wodnej określi, w drodze rozporządzenia, podmioty, którym państwowa służba hydrologiczno-meteorologiczna i państwowa służba hydrogeologiczna są obowiązane przekazywać ostrzeżenia, prognozy, komunikaty i biuletyny, a także sposób i częstotliwość przekazywania tych informacji oraz sposoby uzyskiwania potwierdzenia otrzymania ostrzeżeń, kierując się względami bezpieczeństwa państwa oraz bezpieczeństwa ludzi i mienia.

Art. 164 uPW

1. Spółki wodne, z zastrzeżeniem ust. 2, oraz związki wałowe są formami organizacyjnymi, które nie działają w celu osiągnięcia zysku, zrzeszają osoby fizyczne lub prawne i mają na celu zaspokajanie wskazanych ustawą potrzeb w dziedzinie gospodarowania wodami.

2. Spółki wodne, zapewniając zaspokojenie potrzeb zrzeszonych w nich osób w dziedzinie gospodarowania wodami, mogą podejmować prowadzenie działalności umożliwiającej osiągnięcie zysku netto. Osiągnięty zysk netto przeznacza się wyłącznie na cele statutowe spółki wodnej.

Art. 164 uPW

3. Spółki wodne mogą być tworzone w szczególności do wykonywania, utrzymywania oraz eksploatacji urządzeń służących do:

1)   zapewnienia wody dla ludności, w tym uzdatniania i dostarczania wody;

2)   ochrony wód przed zanieczyszczeniem, w tym odprowadzania i oczyszczania ścieków;

3)   ochrony przed powodzią;

4)   melioracji wodnych oraz prowadzenia racjonalnej gospodarki na terenach zmeliorowanych;

5)   wykorzystywania wody do celów przeciwpożarowych;

6)   utrzymywania wód.

4. Do prowadzenia działalności, o której mowa w ust. 3 pkt 1 i 2, stosuje się odpowiednio przepisy art. 8-10 i 12 oraz przepisy wydane na podstawie art. 11 i 13 ustawy z dnia 7 czerwca 2001 r. o zbiorowym zaopatrzeniu w wodę i zbiorowym odprowadzaniu ścieków.

Art. 164 UPW

5. Spółki wodne mogą korzystać z pomocy finansowej państwa udzielanej w formie dotacji podmiotowej z budżetu państwa przeznaczonej na dofinansowanie działalności bieżącej w zakresie realizacji zadań związanych z utrzymaniem wód i urządzeń wodnych, z wyłączeniem zadań, na realizację których została udzielona inna dotacja.

5a. Spółki wodne mogą korzystać z pomocy finansowej z budżetów jednostek samorządu terytorialnego na bieżące utrzymanie wód i urządzeń wodnych oraz na finansowanie lub dofinansowanie inwestycji.

Art. 164 uPW

5b. Pomoc finansowa, o której mowa w ust. 5a, polega na udzielaniu dotacji celowej w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych z budżetów jednostek samorządu terytorialnego.

5c.  Zasady udzielania dotacji celowej, o której mowa w ust. 5b, tryb postępowania w sprawie udzielania dotacji i sposób jej rozliczania określają organy stanowiące jednostek samorządu terytorialnego w drodze uchwały.

5d. Udzielenie dotacji określonej w ust. 5b następuje na podstawie umowy zawartej przez jednostkę samorządu terytorialnego ze spółką wodną. W przypadku gdy dotacja stanowi pomoc publiczną lub pomoc de minimis, jej udzielenie następuje z uwzględnieniem warunków dopuszczalności tej pomocy określonych w przepisach prawa Unii Europejskiej.

Art. 164 uPW

7. Udzielenie spółce wodnej wykonującej urządzenia melioracji wodnych pomocy, o której mowa w ust. 5 i 5a, może nastąpić wówczas, gdy obszar przewidziany do melioracji stanowi zwarty kompleks, zasięg oraz projekt techniczny melioracji zostały uzgodnione z wojewodą, a udział własny członków spółki wodnej odpowiada co najmniej kwocie wyliczonej zgodnie z art. 74 ust. 2 pkt 1 oraz z art. 78 ust. 1.

8. Spółki wodne mogą łączyć się w związki spółek wodnych.

9. Do związków spółek wodnych stosuje się odpowiednio przepisy dotyczące spółek wodnych, z tym że prawa i obowiązki przysługujące wobec spółek wodnych staroście w stosunku do związków spółek wodnych wykonuje marszałek województwa.

10. Związki wałowe mogą być tworzone do wykonywania i utrzymywania wałów przeciwpowodziowych wraz z urządzeniami wodnymi stanowiącymi ich wyposażenie.

11. Przepisy dotyczące spółek wodnych i ich związków stosuje się odpowiednio do związków wałowych.

Art. 165 uPW

1. Utworzenie spółki wodnej następuje w drodze porozumienia co najmniej 3 osób fizycznych lub prawnych, zawartego w formie pisemnej.

2. Do utworzenia spółki wodnej wymagane jest:

1)   uchwalenie statutu spółki przez osoby zainteresowane utworzeniem spółki;

2)   dokonanie wyboru organów spółki.

3. Starosta właściwy miejscowo dla siedziby spółki wodnej zatwierdza statut spółki w drodze decyzji; w przypadku niezgodności statutu z prawem starosta wzywa do usunięcia niezgodności statutu z prawem w określonym terminie, a jeżeli niezgodności nie zostaną usunięte - odmawia, w drodze decyzji, jego zatwierdzenia.

Art. 165 uPW

4. Spółka wodna nabywa osobowość prawną z chwilą uprawomocnienia się decyzji starosty o zatwierdzeniu statutu.

5. Osoby, które działały w imieniu spółki przed nabyciem przez nią osobowości prawnej, odpowiadają solidarnie za szkody powstałe w wyniku tego działania.

6. Przepisy ust. 3 stosuje się odpowiednio do zmiany statutu.

7. Następca prawny członka spółki wodnej wstępuje w jego prawa i obowiązki.

Art. 166 uPW

1. Statut spółki wodnej określa w szczególności:

1)   nazwę i siedzibę spółki oraz teren jej działalności;

2)   cel spółki oraz sposób i środki służące do osiągnięcia tego celu;

3)   zasady ustalania wysokości składek i innych świadczeń na rzecz spółki, adekwatnych do celów spółki;

3a)  zasady ustalania należności za dostarczanie wody oraz odprowadzanie i oczyszczanie ścieków, w przypadku prowadzenia działalności, o której mowa w art. 164 ust. 2;

4)   prawa i obowiązki członków spółki;

5)   ograniczenia praw członków dotyczące ich gruntów i obiektów niezbędnych do wykonywania zadań spółki;

6)   warunki przyjmowania nowych członków oraz wykluczania członków ze spółki;

Art. 166 uPW

1. Statut spółki wodnej określa w szczególności:

7)   warunki następstwa prawnego członków spółki;

8)   organy spółki, ich skład, zasady powoływania i odwoływania oraz zakres działania;

9)   zasady nawiązywania stosunku pracy w ramach spółki;

10)  przypadki wymagające zwołania walnego zgromadzenia;

11)  czas trwania spółki oraz sposób jej rozwiązania lub likwidacji;

12)  warunki zaciągania zobowiązań i udzielania pełnomocnictw do reprezentowania spółki;

13)  przeznaczenie mienia pozostałego po rozwiązaniu lub likwidacji spółki.

2. Do statutu dołącza się wykaz członków spółki, zawierający ich oznaczenie, wskazanie ich siedzib i adresów.

Art. 167 uPW

1. Zarząd spółki wodnej zgłasza utworzenie spółki w celu wpisania do katastru wodnego, w terminie 30 dni od dnia nabycia przez spółkę osobowości prawnej.

2. Wpis spółki wodnej do katastru wodnego obejmuje:

1)   nazwę, siedzibę, adres i przedmiot działania spółki;

2)   imiona i nazwiska członków zarządu oraz sposób reprezentowania spółki;

3)   czas trwania spółki;

4)   dane dotyczące decyzji starosty o zatwierdzeniu statutu.

3. Wszelkie zmiany danych, o których mowa w ust. 2, zarząd niezwłocznie zgłasza do katastru wodnego.

Art. 168 uPW

Na wniosek spółki wodnej lub zainteresowanego zakładu starosta, w drodze decyzji, może włączyć zakład do spółki, jeżeli jest to uzasadnione celami, dla których spółka została utworzona.

Art. 169 uPW

1. Spółka wodna odpowiada za swoje zobowiązania całym majątkiem.

2. Członek spółki wodnej nie odpowiada za zobowiązania spółki.

Art. 170 uPW

1. Członek spółki wodnej jest obowiązany do wnoszenia składek i ponoszenia na jej rzecz innych określonych w statucie świadczeń, niezbędnych do wykonywania statutowych zadań spółki.

2. Wysokość składek i innych świadczeń na rzecz spółki wodnej powinna być proporcjonalna do korzyści odnoszonych przez członków spółki, w związku z działalnością spółki.

Art. 170 uPW

3. Jeżeli uchwalone przez spółkę wodną zajmującą się utrzymaniem urządzeń melioracji wodnych szczegółowych składki i inne świadczenia nie wystarczają na wykonanie przewidzianych na dany rok zadań statutowych, starosta może wystąpić do organów spółki o podwyższenie wysokości tych składek i innych świadczeń; jeżeli spółka wodna zajmująca się utrzymaniem urządzeń wykonanych przy udziale środków publicznych, mimo wystąpienia starosty, nie podjęła odpowiedniej uchwały, starosta może, w drodze decyzji, podwyższyć wysokość tych składek i innych świadczeń.

5. Do egzekucji składek i świadczeń, o których mowa w ust. 1, na rzecz spółki wodnej stosuje się odpowiednio przepisy o egzekucji należności podatkowych.

Art. 171 uPW

1. Jeżeli osoby fizyczne lub osoby prawne niebędące członkami spółki wodnej oraz jednostki organizacyjne nieposiadające osobowości prawnej odnoszą korzyści z urządzeń spółki lub przyczyniają się do zanieczyszczenia wody, dla której ochrony spółka została utworzona, obowiązane są do ponoszenia świadczeń na rzecz spółki.

2. Wysokość i rodzaj świadczeń, o których mowa w ust. 1, ustala, w drodze decyzji, starosta.

Art. 171a uPW

Dostarczanie wody oraz odprowadzanie i oczyszczanie ścieków, w przypadku prowadzenia działalności, o której mowa w art. 164 ust. 2, odbywa się na podstawie umowy zawartej między spółką wodną a zainteresowanym podmiotem.

Art. 172 uPW

1. Organami spółki wodnej są:

1)   walne zgromadzenie;

2)   zarząd;

3)   komisja rewizyjna, o ile spółka liczy więcej niż dziesięciu członków.

2. Statut może określać inne organy spółki, niż wymienione w ust. 1, oraz określać warunki, przy których walne zgromadzenie złożone z członków spółki zostaje zastąpione przez walne zgromadzenie delegatów.

Art. 173 uPW

1. Do walnego zgromadzenia należy:

1)   uchwalanie planu prac spółki wodnej oraz jej budżetu, w którym można upoważnić zarząd do zaciągania pożyczek lub kredytów, w imieniu spółki, do ustalonej wysokości;

2)   uchwalania wysokości składek i innych świadczeń na rzecz spółki;

2a)  ustalanie wysokości należności za dostarczanie wody oraz odprowadzanie i oczyszczanie ścieków, w przypadku prowadzenia działalności, o której mowa w art. 164 ust. 2;

3)   wybór oraz odwołanie członków zarządu i członków komisji rewizyjnej;

4)   rozpatrywanie i zatwierdzanie rocznych sprawozdań oraz udzielanie zarządowi absolutorium;

5)   podejmowanie uchwał w sprawie nabycia nieruchomości albo zbycia lub obciążenia nieruchomości spółki wodnej;

Art. 173 uPW

1. Do walnego zgromadzenia należy:

6)   uchwalanie zmian statutu spółki wodnej;

7)   podejmowanie uchwał w sprawie przystąpienia spółki wodnej do związku spółek wodnych;

8)   podejmowanie uchwał w sprawie połączenia spółki wodnej z inną spółką wodną, albo podziału spółki wodnej na dwie lub więcej spółek;

9)   podjęcie uchwały w sprawie rozwiązania spółki wodnej oraz powołania likwidatorów;

10)  zatwierdzanie ostatecznych rachunków i sprawozdań likwidatora spółki wodnej;

11)  podejmowanie uchwał w sprawach przedstawionych przez zarząd lub komisję rewizyjną.

2. Nieudzielenie absolutorium zarządowi spółki wodnej jest równoznaczne z odwołaniem zarządu.

Art. 174 uPW

Walne zgromadzenie jest zwoływane przez zarząd co najmniej raz w roku.

Art. 175 uPW

1. Jeżeli statut spółki nie stanowi inaczej, uchwały walnego zgromadzenia zapadają zwykłą większością głosów, z zastrzeżeniem ust. 2.

2. Uchwały walnego zgromadzenia w sprawie zmiany statutu, rozwiązania spółki wodnej, połączenia z inną spółką lub podziału spółki zapadają większością dwóch trzecich głosów przy obecności co najmniej połowy liczby członków spółki wodnej.

3. Członkowi spółki wodnej przysługuje jeden głos, przy czym w sprawach, o których mowa w ust. 1, statut może przyznać członkowi spółki wodnej taką liczbę głosów, ile razy jego świadczenia na rzecz spółki są większe od świadczeń pozostałych członków spółki; w takim przypadku statut określi sposób obliczania podwyższonej liczby głosów.

4. Do walnego zgromadzenia delegatów przepisy ust. 1-3 stosuje się odpowiednio.

Art. 176 uPW

1. Zarząd spółki wodnej wykonuje uchwały walnego zgromadzenia, kieruje działalnością spółki, zarządza jej majątkiem, prowadzi gospodarkę finansową i reprezentuje ją na zewnątrz.

2. Zarząd może być jednoosobowy lub wieloosobowy; liczbę członków zarządu określa statut spółki.

3. Zarząd wybierany jest na 5 lat, jeżeli statut spółki wodnej nie stanowi inaczej.

Art. 176 uPW

4. Do właściwości zarządu należą sprawy niezastrzeżone dla innych organów spółki.

5. Do składania oświadczeń w imieniu spółki wodnej, jeżeli statut nie stanowi inaczej, uprawniony jest:

1)   1 członek zarządu - gdy w skład zarządu wchodzą nie więcej niż 2 osoby;

2)   2 członków zarządu - w pozostałych przypadkach.

6. Zarząd spółki wodnej ma prawo obciążania członków spółki kosztami świadczeń lub prac niewykonanych w terminie.

Art. 177 uPW

1. Komisja rewizyjna kontroluje działalność spółki wodnej.

2. Komisja rewizyjna jest obowiązana do przeprowadzenia kontroli gospodarki finansowej spółki wodnej co najmniej raz w roku, przed walnym zgromadzeniem, i przedstawienia wyników tej kontroli walnemu zgromadzeniu w formie sprawozdania.

3. Komisja rewizyjna składa się co najmniej z 3 członków; liczbę członków komisji rewizyjnej określa statut spółki wodnej.

4. Komisja rewizyjna wybierana jest na okres 5 lat, jeżeli statut spółki wodnej nie stanowi inaczej.

5. Członek komisji rewizyjnej nie może wchodzić w skład zarządu.

Art. 178 uPW

Nadzór i kontrolę nad działalnością spółek wodnych sprawuje starosta.

Art. 179 uPW

1. Zarząd spółki wodnej obowiązany jest do przedłożenia staroście uchwał organów spółki w terminie 7 dni od dnia ich podjęcia.

2. Uchwały organów spółki wodnej sprzeczne z prawem lub statutem są nieważne; o nieważności uchwał w całości lub w części orzeka, w drodze decyzji, starosta w terminie nie dłuższym niż 30 dni od dnia doręczenia uchwały.

Art. 179 uPW

3. Starosta, wszczynając postępowanie w sprawie stwierdzenia nieważności uchwały, może wstrzymać jej wykonanie.

4. Decyzja, o której mowa w ust. 2, jest ostateczna; spółka wodna, której uchwała została uchylona, może zwrócić się do starosty z wnioskiem o ponowne rozpatrzenie sprawy, a po wyczerpaniu tego trybu spółce wodnej przysługuje skarga do sądu administracyjnego.

Art. 180 uPW

1. W przypadku powtarzającego się naruszania przez zarząd prawa lub statutu starosta może, w drodze decyzji, rozwiązać zarząd, wyznaczając osobę pełniącą jego obowiązki.

2. W terminie 3 miesięcy od dnia, w którym decyzja, o której mowa w ust. 1, stała się ostateczna, osoba wyznaczona do pełnienia obowiązków zarządu jest obowiązana zwołać walne zgromadzenie w celu wybrania nowego zarządu.

3. Jeżeli walne zgromadzenie nie dokona wyboru nowego zarządu, starosta może ustanowić, w drodze decyzji, zarząd komisaryczny spółki wodnej na czas oznaczony, nie dłuższy niż rok.

Art. 181 uPW

1. Spółka wodna może być rozwiązana uchwałą walnego zgromadzenia.

2. Spółka wodna może być rozwiązana przez starostę, w drodze decyzji, jeżeli:

1)   działalność spółki narusza prawo lub statut albo

2)   upłynął termin, na jaki został ustanowiony zarząd komisaryczny, o którym mowa w art. 180 ust. 3, a walne zgromadzenie nie dokonało wyboru nowego zarządu;

3)   liczba członków jest mniejsza niż określona w art. 165 ust. 1.

Art. 182 uPW

1. Rozwiązanie spółki wodnej następuje po przeprowadzeniu postępowania likwidacyjnego. W okresie tego postępowania spółka działa pod dotychczasową nazwą z dodaniem wyrazów "w likwidacji" oraz zachowuje osobowość prawną.

2. Likwidatorem spółki może być członek zarządu lub inna osoba powołana uchwałą walnego zgromadzenia.

3. W przypadku rozwiązania spółki na podstawie decyzji, o której mowa w art. 181 ust. 2, likwidatora wyznacza starosta.

Art. 182 uPW

4. Likwidator wstępuje w prawa i obowiązki zarządu spółki i podejmuje w imieniu spółki czynności niezbędne do zakończenia jej działalności.

5. Likwidator wynagradzany jest na koszt spółki; wysokość wynagrodzenia ustala starosta.

6. Likwidator odpowiada za szkody powstałe wskutek przeprowadzenia postępowania likwidacyjnego z naruszeniem zasad określonych w ustawie lub statucie spółki wodnej; w przypadku powołania więcej niż jednego likwidatora - odpowiadają oni solidarnie.

Art. 183 uPW

Zobowiązania przypadające od spółki wodnej będącej w likwidacji pokrywane są w następującej kolejności:

1)   zobowiązania ze stosunku pracy;

2)   zobowiązania w zakresie danin publicznych;

3)   koszty prowadzenia likwidacji;

4)   inne zobowiązania.

Art. 184 uPW

Starosta po otrzymaniu uchwały walnego zgromadzenia spółki wodnej w likwidacji o zatwierdzeniu ostatecznych rachunków i sprawozdań likwidatora występuje z wnioskiem o wykreślenie spółki wodnej z katastru wodnego.

Art. 1

1. Ustawa określa położenie prawne obszarów morskich Rzeczypospolitej Polskiej, pasa nadbrzeżnego oraz organy administracji morskiej i ich kompetencje.

2. Przepisów ustawy nie stosuje się, jeżeli umowa międzynarodowa, której Rzeczpospolita Polska jest stroną, stanowi inaczej.

Art. 2

1. Obszarami morskimi Rzeczypospolitej Polskiej są:

1)   morskie wody wewnętrzne,

2)   morze terytorialne,

3)   wyłączna strefa ekonomiczna

- zwane dalej "polskimi obszarami morskimi".

2. Morskie wody wewnętrzne i morze terytorialne wchodzą w skład terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

3. Zwierzchnictwo terytorialne Rzeczypospolitej Polskiej nad morskimi wodami wewnętrznymi i morzem terytorialnym rozciąga się na wody, przestrzeń powietrzną nad tymi wodami oraz na dno morskie wód wewnętrznych i morza terytorialnego, a także na wnętrze ziemi pod nimi.

Art. 38

1. Organami administracji morskiej są:

1)   minister właściwy do spraw gospodarki morskiej - jako naczelny organ administracji morskiej;

2)   dyrektorzy urzędów morskich - jako terenowe organy administracji morskiej.

2. Minister właściwy do spraw gospodarki morskiej sprawuje nadzór nad działalnością dyrektorów urzędów morskich w zakresie uregulowanym w niniejszej ustawie oraz w przepisach odrębnych.

Art. 39

1. Dyrektor urzędu morskiego podlega ministrowi właściwemu do spraw gospodarki morskiej.

2. Dyrektora urzędu morskiego powołuje i odwołuje minister właściwy do spraw gospodarki morskiej. Zastępców dyrektora urzędu morskiego powołuje i odwołuje minister właściwy do spraw gospodarki morskiej na wniosek dyrektora urzędu morskiego.

3. Na stanowisko dyrektora i zastępcy dyrektora urzędu morskiego może być powołany wyłącznie obywatel polski posiadający wykształcenie wyższe oraz wiedzę, kwalifikacje zawodowe i doświadczenie z zakresu gospodarki morskiej oraz funkcjonowania administracji rządowej.

Art. 39

4. Dyrektor urzędu morskiego wykonuje swoje kompetencje przy pomocy urzędu morskiego, który jest państwową jednostką budżetową.

5. W skład urzędu morskiego wchodzą w szczególności:

1)   inspekcja morska, inspekcja bandery, inspekcja portu - przy pomocy których dyrektor urzędu morskiego realizuje swoje zadania w zakresie inspekcji statków;

1a)  Służba Kontroli Ruchu Statków (Służba VTS) - przy pomocy której dyrektor urzędu morskiego realizuje swoje zadania w zakresie monitorowania ruchu statków i przekazywania informacji;

2)   kapitanaty i bosmanaty portów - przy pomocy których dyrektor urzędu morskiego wykonuje swoje kompetencje w portach i przystaniach morskich;

3)   Biuro Spraw Obronnych Żeglugi - do realizacji zadań, o których mowa w art. 42 ust. 2 pkt 1a.

Art. 40

1. Urzędy morskie tworzy i znosi minister właściwy do spraw gospodarki morskiej w drodze rozporządzenia.

2. Minister właściwy do spraw gospodarki morskiej po zasięgnięciu opinii właściwych wojewodów, w drodze rozporządzenia, określa terytorialny zakres działania dyrektorów urzędów morskich i siedziby urzędów.

3. Organizację urzędu morskiego oraz szczegółowy zakres działania dyrektora urzędu morskiego określa statut nadany przez ministra właściwego do spraw gospodarki morskiej.

Art. 41.

1. Pracownicy organów administracji morskiej określonych kategorii noszą w czasie pełnienia obowiązków służbowych umundurowanie.

2.  Minister właściwy do spraw gospodarki morskiej, w drodze rozporządzenia, określa kategorie pracowników obowiązanych do noszenia umundurowania, sposób jego przydziału oraz wzór tego umundurowania.

Art. 42

1. Do organów administracji morskiej należą sprawy z zakresu administracji rządowej związane z korzystaniem z morza w zakresie unormowanym niniejszą ustawą i innymi ustawami.

2. W szczególności do organów administracji morskiej należą sprawy:

1)   bezpieczeństwa żeglugi morskiej;

1a)   ochrony portów morskich i żeglugi morskiej, w tym związane z wykonywaniem zadań obronnych oraz zadań o charakterze niemilitarnym, w szczególności zapobieganie aktom terroru oraz likwidacji skutków zaistniałych zdarzeń;

2)   korzystania z dróg morskich oraz portów i przystani morskich;

4)   bezpieczeństwa związanego z badaniami, rozpoznawaniem i eksploatacją zasobów mineralnych dna morskiego;

5)   ochrony środowiska morskiego przed zanieczyszczeniem wskutek korzystania z morza oraz przez zatapianie odpadów i innych substancji w zakresie nieuregulowanym przepisami prawa geologicznego i górniczego;

Art. 42

2. W szczególności do organów administracji morskiej należą sprawy:

6)   ratowania życia, prowadzenia prac podwodnych i wydobywania mienia z morza;

9)   nadzoru przeciwpożarowego w polskich obszarach morskich oraz morskich portach i przystaniach;

10)  uzgadnianie decyzji w sprawie wydawania pozwoleń wodnoprawnych i pozwoleń budowlanych na obszarze pasa technicznego, morskich portów i przystani, morskich wód wewnętrznych i morza terytorialnego, jak również wszelkich innych decyzji dotyczących zagospodarowania tego pasa;

11)  budowy, utrzymywania i ochrony umocnień brzegowych, wydm i zalesień ochronnych w pasie technicznym;

Art. 42. 

2. W szczególności do organów administracji morskiej należą sprawy:

13)  oznakowania nawigacyjnego dróg morskich i kotwicowisk w portach i przystaniach morskich oraz na wybrzeżu;

14)  nakładania grzywien w postępowaniu mandatowym za wykroczenia w trybie przewidzianym w przepisach o postępowaniu w sprawach o wykroczenia;

15)  wydawania oraz uzgadniania decyzji wynikających z przepisów ustawy o portowych urządzeniach do odbioru odpadów i pozostałości ładunkowych ze statków;

16)  sporządzania planów zagospodarowania przestrzennego morskich wód wewnętrznych, morza terytorialnego i wyłącznej strefy ekonomicznej;

Art. 42. 

2. W szczególności do organów administracji morskiej należą sprawy:

17) wykonywania kontroli w zakresie zgodności z zasadniczymi lub innymi wymaganiami wprowadzonych do obrotu lub oddanych do użytku wyrobów wyposażenia morskiego oraz rekreacyjnych jednostek pływających;

18) nadawania nazw statkom morskim;

19) organizacji pilotażu morskiego;

20) budowy i utrzymywania obiektów infrastruktury zapewniającej dostęp do portów i przystani morskich;

21) zarządzania portami niemającymi podstawowego znaczenia dla gospodarki narodowej i przystaniami morskimi, w których nie powołano podmiotu zarządzającego w trybie przepisów ustawy z dnia 20 grudnia 1996 r. o portach i przystaniach morskich (Dz. U. z 2002 r. Nr 110, poz. 967, Nr 166, poz. 1361 i Nr 200, poz. 1683), w zakresie przewidzianym w tych przepisach;

Art. 42

2. W szczególności do organów administracji morskiej należą sprawy:

22)  planowania rozwoju portów i przystani morskich, o których mowa w pkt 21;

23)  monitorowania i informowania o ruchu statków;

24)  ewidencji ładunków i pasażerów;

25)  nadzoru nad wprowadzonymi do obrotu lub oddanymi do użytku wyrobami wyposażenia morskiego oraz rekreacyjnymi jednostkami pływającymi, o którym mowa w przepisach ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. o systemie oceny zgodności (Dz. U. z 2004 r. Nr 204, poz. 2087, z późn. zm.);

26)  zarządu nad morzem terytorialnym i morskimi wodami wewnętrznymi oraz nad gruntami pokrytymi tymi wodami, o którym mowa w przepisach ustawy z dnia 18 lipca 2001 r. - Prawo wodne (Dz. U. Nr 115, poz. 1229, z późn. zm.),

Art. 42

2. W szczególności do organów administracji morskiej należą sprawy:

26a)  wykonywania zadań w dziedzinie ochrony środowiska morskiego i ochrony przed powodzią zgodnie z przepisami ustawy z dnia 18 lipca 2001 r. - Prawo wodne;

27)  kontroli paliwa u dostawców paliwa dostarczanego na statki.

3. Do organów administracji morskiej należy także wykonywanie zadań w dziedzinie współpracy międzynarodowej w zakresie spraw określonych w ust. 1 i 2.

4. Wydawanie decyzji w sprawach, o których mowa w ust. 2 pkt 10 i 11, następuje po zasięgnięciu opinii właściwego organu samorządu terytorialnego.

5. Ustawa nie narusza przepisów prawa geologicznego i górniczego.

6. W celu wymiany wiedzy i doświadczenia w zakresie, o którym mowa w ust. 1, organy administracji morskiej odbywają regularne spotkania, a w wyjątkowych okolicznościach odbywają także spotkania doraźne.

Art. 42a

1. Kapitan portu może, na wniosek wierzyciela, zatrzymać tymczasowo na czas nieprzekraczający 72 godzin, z wyłączeniem dni uznanych ustawowo za wolne od pracy:

1)   statek w celu zabezpieczenia roszczenia należnego od statku z tytułu opłat portowych, szkód wyrządzonych w urządzeniach portowych, dokach lub drogach żeglugowych oraz z tytułu zanieczyszczenia środowiska;

2)   wydobyty wrak i inne przedmioty, które utrudniały żeglugę, w celu zabezpieczenia roszczenia z tytułu ich usunięcia.

2. Tymczasowe zatrzymanie traci moc w razie złożenia odpowiedniego zabezpieczenia lub w razie dokonania zajęcia na podstawie właściwych przepisów.

3. Wierzyciel, o którym mowa w ust. 1, odpowiada za wszelkie szkody wynikłe wskutek nieuzasadnionego zatrzymania. Roszczenie z tego tytułu przedawnia się z upływem roku od dnia jego powstania.

Art. 43

W sprawach należących do właściwości organów administracji morskiej, rozstrzyganych w trybie postępowania administracyjnego, decyzje w pierwszej instancji wydają dyrektorzy urzędów morskich, chyba że w myśl przepisu szczególnego organem właściwym w pierwszej instancji jest minister właściwy do spraw gospodarki morskiej.

Art. 44.

1. Organy administracji morskiej działają na polskich obszarach morskich, w portach i przystaniach morskich oraz w pasie technicznym, chyba że przepis szczególny stanowi inaczej.

2. Organy administracji morskiej są także właściwe do wykonywania określonych umowami międzynarodowymi i prawem polskim zadań na morzu pełnym.

Art. 47

1. Dyrektorzy urzędów morskich wydają przepisy prawne na podstawie upoważnień udzielonych im w ustawach.

2. Z zastrzeżeniem art. 48 przepisy, o których mowa w ust. 1, są wydawane w formie zarządzenia.

3. Zarządzenie dyrektora urzędu morskiego podlega ogłoszeniu w wojewódzkim dzienniku urzędowym właściwym ze względu na terytorialny zakres obowiązywania tego zarządzenia.

4. Zarządzenie dyrektora urzędu morskiego wchodzi w życie po upływie czternastu dni od daty jego ogłoszenia, chyba że określa inny termin albo termin taki wynika z ustawy, na podstawie której zostało ono wydane.

Art. 48. 

1. W zakresie nieunormowanym w przepisach, jeżeli jest to niezbędne do ochrony życia, zdrowia lub mienia, ochrony środowiska morskiego na morzu, w porcie morskim, przystani oraz w pasie technicznym, a także ochrony żeglugi i portów morskich - dyrektor urzędu morskiego może ustanawiać w zakresie określonym w art. 42 ust. 2 przepisy porządkowe zawierające zakazy lub nakazy określonego zachowania się.

2. Przepisy porządkowe, o których mowa w ust. 1, ustanawia się w formie zarządzenia porządkowego.

Art. 48

4. Zarządzenie porządkowe wchodzi w życie z dniem w nim określonym, nie wcześniej jednak niż z dniem jego ogłoszenia, w sposób określony w ust. 5 lub 6.

5. Zarządzenie porządkowe podlega ogłoszeniu w wojewódzkim dzienniku urzędowym właściwym ze względu na terytorialny zakres obowiązywania tego zarządzenia.

6. W razie konieczności natychmiastowego wprowadzenia w życie zarządzenia porządkowego, może ono być publikowane w drodze obwieszczeń w miejscach jego obowiązywania, drogą radiową lub w inny sposób zwyczajowo przyjęty w żegludze morskiej lub na danym terenie. Dzień takiego opublikowania zarządzenia porządkowego jest dniem jego ogłoszenia.

7. Zarządzenie porządkowe ogłoszone w sposób określony w ust. 6 podaje się następnie do wiadomości we właściwym wojewódzkim dzienniku urzędowym.

Art. 49

Nadzór nad przestrzeganiem przepisów ustawy sprawują na obszarze swego działania dyrektorzy urzędów morskich.

Art. 50.

1. Wykonując w polskich obszarach morskich zadania, o których mowa w art. 42 ust. 2 pkt 1-6 i 9:

1)   inspekcja morska ma prawo:

a)  kontrolowania, czy statki są uprawnione do działalności, którą wykonują, oraz czy posiadają wymagane pozwolenie,

b)  kontrolowania, czy żegluga lub inna działalność jest wykonywana zgodnie z przepisami prawa polskiego i umowami międzynarodowymi,

c)  wykrywania zanieczyszczeń środowiska morskiego powodowanych działalnością na morzu i ich sprawców,

d)  (74) kontrolowania, czy statki spełniają wymagania w zakresie ochrony żeglugi morskiej;

Art. 50.

1. Wykonując w polskich obszarach morskich zadania, o których mowa w art. 42 ust. 2 pkt 1-6 i 9:

2)   inspekcja bandery ma prawo kontrolowania statków o polskiej przynależności w zakresie wymagań określonych w przepisach prawa polskiego, przepisach prawa Unii Europejskiej oraz w ratyfikowanych umowach międzynarodowych dotyczących:

a)  budowy statków, stałych urządzeń i ich wyposażenia,

b)  składu i kwalifikacji załóg,

c)  ochrony środowiska,

d)  bezpieczeństwa i higieny pracy oraz warunków sanitarno-bytowych,

e)  ochrony żeglugi morskiej;

3)   inspekcja portu ma prawo kontrolowania statków obcej przynależności zawijających do polskich portów w zakresie wymagań określonych w umowach międzynarodowych i przepisach prawa Unii Europejskiej dotyczących:

a)  bezpieczeństwa żeglugi,

b)  składu i kwalifikacji załóg,

c)  ochrony środowiska,

d)  bezpieczeństwa i higieny pracy oraz warunków sanitarno-bytowych,

e)  ochrony żeglugi morskiej.

Art. 50

2. Kontroli, o której mowa w ust. 1 pkt 2, nie podlegają jednostki pływające Marynarki Wojennej, Straży Granicznej i Policji.

3. Kontroli, o której mowa w ust. 1 pkt 3, nie podlegają:

1)   okręty wojenne i jednostki pomocnicze;

2)   statki rybackie;

3)   statki drewniane o prostej konstrukcji;

4)   statki specjalnej służby państwowej nieużywane do celów handlowych oraz

5)   statki rekreacyjne lub sportowe nieużywane do celów handlowych.

4. Określone w ust. 1 pkt 1 uprawnienia inspekcja morska może realizować we współdziałaniu ze Strażą Graniczną, przy użyciu jej sił i środków, a w razie konieczności także w porozumieniu z Marynarką Wojenną.

Art. 50

5. W przypadku nieobecności inspektora inspekcji morskiej na pokładzie jednostki pływającej Straży Granicznej, Straż Graniczna może samodzielnie realizować uprawnienia określone w ust. 1 pkt 1 w imieniu terenowego organu administracji morskiej.

6. Przekazanie Straży Granicznej środków posiadanych przez urzędy morskie do realizacji uprawnień określonych w ust. 1 pkt 1 nastąpi w drodze porozumienia ministrów właściwych do spraw gospodarki morskiej i spraw wewnętrznych.

7. W przypadkach, o których mowa w ust. 5, uprawnienia inspektora inspekcji morskiej, określone w art. 51 ust. 1 i art. 52 ust. 1, przysługują odpowiednio dowódcom jednostek pływających Straży Granicznej.

Art. 51

1. W czasie wykonywania czynności służbowych inspektor inspekcji morskiej, zwany dalej "inspektorem", jest uprawniony do:

1)   kontroli dokumentów zezwalających na uprawianie rybołówstwa morskiego lub innej działalności na polskich obszarach morskich;

2)   (skreślony);

3)   (skreślony);

4)   żądania wyjaśnień i wykonywania czynności niezbędnych do przeprowadzenia kontroli, a w przypadkach uzasadnionego podejrzenia naruszenia ustawy lub przepisów wydanych na jej podstawie, do:

a)  zatrzymania dokumentów, o których mowa w pkt 1,

b)  (skreślona),

c)  sprawdzenia pomieszczeń statku.

2. Inspektor inspekcji bandery oraz inspektor inspekcji portu w czasie wykonywania czynności służbowych mających na celu stwierdzenie, czy statek spełnia wymagania określone w art. 50 ust. 1 pkt 2 lub 3, są uprawnieni do kontroli dokumentów potwierdzających spełnienie tych wymagań, a także do sprawdzenia ogólnego stanu technicznego statku, łącznie z warunkami sanitarno-bytowymi. Przepisy ust. 1 oraz art. 52-54 stosuje się odpowiednio.

Art. 52

1. Jeżeli zachodzi uzasadnione podejrzenie naruszenia przepisów ustawy, inspektor może skontrolować obcy statek znajdujący się w polskich obszarach morskich i zmusić go do zawinięcia do wskazanego portu, przy zastosowaniu wszelkich niezbędnych środków.

2. O zatrzymaniu i doprowadzeniu obcego statku do portu polskiego terenowy organ administracji morskiej zawiadamia niezwłocznie właściwy organ państwa bandery statku.

3. Kontrolę w zakresie ochrony środowiska morskiego przed zanieczyszczeniem ze statków reguluje odrębna ustawa.

4. (78) Kontrolę w zakresie ochrony żeglugi i portów morskich reguluje odrębna ustawa.

Art. 53

1. Kierownik statku znajdującego się na polskich obszarach morskich powinien, na sygnał nadany z jednostki pływającej Straży Granicznej, zatrzymać statek i umożliwić dokonanie czynności inspekcyjnych.

2. Inspektor uprawniony jest do przebywania na każdym statku prowadzącym jakąkolwiek działalność w polskich obszarach morskich.

3. W czasie przebywania inspektora na statku kierownik tego statku powinien umożliwić mu dokonanie kontroli przestrzegania obowiązujących przepisów i obserwacji prowadzonej działalności, a w szczególności:

1)   udzielić niezbędnych wyjaśnień;

2)   przedstawić do wglądu żądane dokumenty łącznie z dziennikiem pokładowym;

3)   umożliwić obejrzenie złowionych ryb i sprzętu połowowego, sprzętu używanego do badań oraz pobranych w trakcie badań próbek i dokonanych analiz;

4)   umożliwić dokonanie wpisów do dziennika pokładowego;

5)   umożliwić korzystanie ze środków łączności oraz zapewnić pomoc przy przekazywaniu i otrzymywaniu depesz;

6)   udzielić wszelkiej innej pomocy niezbędnej do prawidłowego przeprowadzenia kontroli;

7)   zapewnić niezbędne zakwaterowanie i wyżywienie w czasie dłuższego pobytu na statku.

Polityka i prawo ochrony środowiska
w Unii Europejskiej

Instytucje i agencje UE
a środowisko i jego ochrona

Rada Parlament Europejski Komisja Europejska Agencja Środowiska IMPEL administracja państwa członkowskiego – Polski wykonująca funkcje wspólnotowej administracji ochrony środowiska TFUE - Rada

Artykuł 1

1. Niniejsze rozporządzenie ustanawia Europejską Agencję Środowiska, zwaną dalej "Agencją", i zmierza do utworzenia Europejskiej Sieci Informacji i Obserwacji Środowiska.

2. Aby osiągnąć cele w zakresie ochrony i poprawy środowiska, które zostały określone w Traktacie i w kolejnych programach działania Wspólnoty w dziedzinie środowiska, oraz w zakresie zrównoważonego rozwoju Agencja i Europejska Sieć Informacji i Obserwacji Środowiska zapewniają Wspólnocie i państwom członkowskim:

a) obiektywne, wiarygodne i porównywalne informacje, które umożliwią Wspólnocie i państwom członkowskim podjęcie niezbędnych środków na rzecz ochrony środowiska, ocenę wyników tych działań i odpowiednie informowanie opinii publicznej o stanie środowiska; oraz

b) niezbędne w tym celu wsparcie techniczne i naukowe.

Artykuł 7

Agencja ma osobowość prawną. Korzysta we wszystkich państwach członkowskich z najszerszej zdolności do czynności prawnych przyznawanej osobom prawnym zgodnie z ich prawem.

Artykuł 2

Aby osiągnąć cel określony w art. 1, Agencja ma następujące zadania:

a) ustanowienie i koordynowanie sieci określonej w art. 4, we współpracy z państwami członkowskimi; w tym kontekście Agencja jest odpowiedzialna za gromadzenie, przetwarzanie i analizę danych, w szczególności w dziedzinach określonych w art. 3;

b) zapewnianie Wspólnocie i państwom członkowskim obiektywnych informacji koniecznych do określenia ram oraz wdrożenia trafnej i skutecznej polityki w zakresie środowiska; w tym celu udostępnianie Komisji w szczególności informacji potrzebnych do pomyślnej realizacji jej zadań dotyczących wskazywania, przygotowania i oceny środków oraz aktów prawnych w zakresie środowiska;

c) pomaganie w zakresie monitorowania środków środowiskowych poprzez właściwe wspieranie spełniania wymagań w zakresie sprawozdawczości (włączając w to udział w opracowywaniu kwestionariuszy, rozpatrywaniu sprawozdań państw członkowskich i rozpowszechnianie wyników) zgodnie z wieloletnim programem prac i w celu skoordynowania sprawozdawczości;

d) doradzanie poszczególnym państwom członkowskim, na ich prośbę i jeśli jest to zgodne z rocznym planem pracy Agencji w sprawie rozwijania, tworzenia i rozbudowywania ich systemów monitorowania działań w dziedzinie środowiska, pod warunkiem że takie działania nie zagrażają realizacji innych zadań określonych w niniejszym artykule; takie informacje obejmują również specjalistyczne przeglądy dokonywane przez ekspertów na szczególny wniosek państw członkowskich;

Artykuł 2

Aby osiągnąć cel określony w art. 1, Agencja ma następujące zadania:

e) rejestrowanie, zestawianie i ocena danych o stanie środowiska, sporządzanie specjalistycznych sprawozdań na temat jakości, wrażliwości i presji na środowisko na terytorium Wspólnoty, zapewnienie jednolitych kryteriów oceny danych o środowisku, które mają być stosowane przez wszystkie państwa członkowskie, dalsze rozwijanie i utrzymanie referencyjnego ośrodka informacji o środowisku; Komisja korzysta z tych informacji przy realizacji swojego zadania polegającego na zapewnieniu wprowadzenia w życie aktów prawnych Wspólnoty w zakresie środowiska;

f) pomoc w zapewnieniu porównywalności danych uzyskiwanych w skali Europy, a w razie konieczności zachęcanie poprzez właściwe środki do lepszego zharmonizowania metod pomiarowych;

g) wspieranie włączania europejskich informacji środowiskowych do międzynarodowych programów monitorowania środowiska, takich jak programy ustanowione przez Organizację Narodów Zjednoczonych i jej wyspecjalizowane agencje;

h) publikowanie co pięć lat sprawozdań o stanie środowiska, tendencjach i perspektywach, uzupełnianych przez wskaźnikowe sprawozdania skupiające się na poszczególnych zagadnieniach;

i) stymulowanie rozwoju i zastosowania technik prognozowania środowiska, aby umożliwić podejmowanie odpowiednich środków zapobiegawczych we właściwym czasie;

Artykuł 2

Aby osiągnąć cel określony w art. 1, Agencja ma następujące zadania:

j) stymulowanie rozwoju metod oceny kosztów szkód w środowisku i kosztów prowadzenia polityki zapobiegania zniszczeniom środowiska, jego ochrony i odnawiania;

k) stymulowanie wymiany informacji o najlepszych dostępnych technologiach zapobiegania szkodom w środowisku lub zmniejszania tych szkód;

l) współpraca z organizacjami i programami określonymi w art. 15;

m) zapewnienie szerokiego upowszechniania w społeczeństwie wiarygodnych i porównywalnych informacji o środowisku, w szczególności o stanie środowiska, by zrealizować to założenie, promowanie wykorzystania nowoczesnych technologii teleinformatycznych do tego celu;

n) wspieranie Komisji w procesie wymiany informacji o rozwoju metodologii przeglądów ekologicznych i najlepszej praktyki;

o) pomaganie Komisji w rozpowszechnianiu informacji o wynikach badań środowiskowych, w formie, która może najlepiej pomóc w rozwoju polityki.

Artykuł 3

1. Główne obszary działania Agencji obejmują, na ile to możliwe, wszystkie elementy umożliwiające jej gromadzenie informacji pozwalających, w kontekście zrównoważonego rozwoju, na opisanie aktualnego i przewidywalnego stanu środowiska z następujących punktów widzenia:

a) jakość środowiska;

b) presja na środowisko;

c) wrażliwość środowiska.

(...)

3. Agencja może współpracować także w dziedzinie wymiany informacji z innymi instytucjami, włączając w to europejską sieć wprowadzania w życie i stosowania prawodawstwa dotyczącego ochrony środowiska(sieć IMPEL).

W swojej działalności Agencja unika powtarzania istniejących działań innych instytucji i organizacji.

Artykuł 3

2. Agencja dostarcza informacje, które można bezpośrednio wykorzystać przy wprowadzaniu w życie polityki Wspólnoty w zakresie środowiska.

Pierwszeństwo przypada następującym obszarom działania:

a) jakość powietrza i emisje do atmosfery;

b) jakość wody, zanieczyszczenia wód i zasoby wodne;

c) stan gleby, fauny i flory oraz biotopów;

d) przeznaczenie gruntów i zasobów naturalnych;

e) zarządzanie odpadami;

f) emisja hałasu;

g) substancje chemiczne niebezpieczne dla środowiska;

h) ochrona wybrzeży i morza.

W szczególności uwzględniane są zjawiska transgraniczne oraz zjawiska dotyczące wielu państw i globalne.

Uwzględniany jest również wymiar społeczno-ekonomiczny.

Artykuł 8

1. Agencja posiada zarząd składający się

Każdy członek zarządu może być reprezentowany przez członka zastępującego.

2. Zarząd wybiera spośród swoich członków przewodniczącego na okres trzech lat i uchwala swój regulamin. Każdy członek zarządu ma jeden głos.

Zarząd wybiera biuro, któremu może powierzyć decyzje wykonawcze, zgodnie z przyjętymi przez siebie zasadami.

3. Przyjęcie decyzji zarządu wymaga większości dwóch trzecich członków zarządu.

Artykuł 8

4. Zarząd przyjmuje wieloletni program pracy oparty na dziedzinach priorytetowych, określonych w art. 3 ust. 2, którego podstawą jest projekt przedłożony przez dyrektora wykonawczego, o którym mowa w art. 9, po konsultacjach z komitetem naukowym, o którym mowa w art. 10, oraz po otrzymaniu opinii Komisji. Bez uszczerbku dla corocznej procedury budżetowej Wspólnoty, wieloletni program pracy obejmuje preliminarz wieloletniego budżetu.

5. W ramach wieloletniego programu zarząd przyjmuje co roku program pracy Agencji na podstawie projektu przedłożonego przez dyrektora wykonawczego, po konsultacji z komitetem naukowym i po otrzymaniu opinii Komisji. Program może być korygowany w ciągu roku według tej samej procedury.

6. Zarząd przyjmuje roczne sprawozdanie w sprawie działań Agencji oraz przesyła je w terminie do dnia 15 czerwca Parlamentowi Europejskiemu, Radzie, Komisji, Trybunałowi Obrachunkowemu oraz państwom członkowskim.

7. Agencja przesyła corocznie organom budżetowym wszystkie informacje mające znaczenie dla wyników procedur oceny.

Artykuł 9

1. Na czele Agencji stoi dyrektor wykonawczy, mianowany przez zarząd na wniosek Komisji, na pięcioletni okres, który może być przedłużany.

Dyrektor wykonawczy jest prawnym przedstawicielem Agencji.

Dyrektor wykonawczy jest odpowiedzialny za:

a) prawidłowe przygotowanie i realizację decyzji oraz programów przyjętych przez zarząd;

b) bieżące administrowanie Agencją;

c) wykonywanie zadań określonych w art. 12 i 13;

d) sporządzanie i publikowanie sprawozdań wymienionych w art. 2 lit. h);

e) wszystkie sprawy kadrowe, za realizację zadań określonych w art. 8 ust. 4 i 5.

Dokonując naboru pracowników naukowych Agencji, dyrektor zasięga opinii komitetu naukowego, o którym mowa w art. 10.

2. Dyrektor wykonawczy odpowiada przed zarządem za wykonywanie swoich obowiązków.

Artykuł 10

1. Zarząd i dyrektor wykonawczy są wspierani przez komitet naukowy, który przedstawia opinie

Opinie komitetu naukowego są publikowane.

2. Komitet naukowy składa się z członków posiadających szczególne kwalifikacje w dziedzinie środowiska, desygnowanych przez zarząd na czteroletnią kadencję, która może być jeden raz powtórzona, przy uwzględnieniu między innymi dziedzin naukowych, które powinny być reprezentowane w komitecie, dla wspierania Agencji w jej działalności. Komitet funkcjonuje zgodnie z regulaminem przewidzianym w art. 8 ust. 2.

Artykuł 11

1. Kalkulacje wszystkich przychodów i wydatków Agencji są sporządzane na każdy rok obrachunkowy pokrywający się z rokiem kalendarzowym i są wprowadzane do budżetu Agencji.

2. Przychody i wydatki budżetowe są zrównoważone.

3. Na przychody Agencji, bez uszczerbku dla innych źródeł, składa się dotacja Wspólnoty uwzględniona w budżecie ogólnym Wspólnot Europejskich oraz opłaty za świadczone usługi.

4. Wydatki Agencji obejmują między innymi wynagrodzenia dla pracowników, wydatki administracyjne i na infrastrukturę, koszty operacyjne i wydatki odnoszące się do umów zawartych z instytucjami lub organizacjami wchodzącymi w skład sieci i ze stronami trzecimi.

Artykuł 12

1. Każdego roku zarząd, na podstawie projektu sporządzonego przez dyrektora wykonawczego, przygotowuje preliminarz przychodów i wydatków Agencji na następny rok budżetowy. Preliminarz ten zawiera projekt planu zatrudnienia i jest przekazywany Komisji przez zarząd najpóźniej do dnia 31 marca.

2. Preliminarz przekazywany jest przez Komisję Parlamentowi Europejskiemu oraz Radzie (zwanymi dalej władzą budżetową) łącznie ze wstępnym projektem ogólnego budżetu Wspólnot Europejskich.

3. Na podstawie preliminarza Komisja wprowadza do wstępnego projektu ogólnego budżetu Wspólnot Europejskich oszacowania, które uważa za niezbędne w odniesieniu do planu zatrudnienia oraz wysokości dotacji, które mają zostać ujęte w ogólnym budżecie przedkładanym władzy budżetowej zgodnie z art. 272 Traktatu.

4. Władza budżetowa zatwierdza środki przeznaczone na dotacje dla Agencji.

Władza budżetowa przyjmuje plan zatrudnienia dla Agencji.

Artykuł 12

5. Budżet jest przyjmowany przez zarząd. Staje się ostateczny po ostatecznym przyjęciu ogólnego budżetu Wspólnot Europejskich. W razie potrzeby jest odpowiednio dostosowywany.

6. Zarząd jak najszybciej powiadamia władzę budżetową o swoim zamiarze realizacji jakiegokolwiek projektu, który może mieć znaczące implikacje dla finansowania budżetu, w szczególności o wszelkich projektach dotyczących nieruchomości, takich jak wynajem lub zakup budynków. Zarząd powiadamia o tym Komisję.

W przypadku gdy organ władzy budżetowej powiadomił o swoim zamiarze wydania opinii, przesyła swoją opinię zarządowi w terminie sześciu tygodni po dniu powiadomienia o projekcie.

Artykuł 15

1. Agencja aktywnie dąży do współpracy z innymi organami i programami wspólnotowymi, szczególnie ze Wspólnym Centrum Badawczym, Urzędem Statystycznym Wspólnot Europejskich (Eurostat) oraz z programami badawczo-rozwojowymi w zakresie środowiska. W szczególności:

a) współpraca ze Wspólnym Centrum Badawczym obejmuje zadania określone w załączniku I pkt A;

b) współdziałanie z Eurostatem i statystycznym programem Wspólnot Europejskich przebiega zgodnie z wytycznymi określonymi w załączniku I pkt B.

2. Agencja współpracuje także z innymi podmiotami, takimi jak: Europejska Agencja Kosmiczna, Organizacja Współpracy Gospodarczej i Rozwoju (OECD), Rada Europy, Międzynarodowa Agencja Energii oraz Organizacja Narodów Zjednoczonych i jej wyspecjalizowane agencje, szczególnie Program Ochrony Środowiska Narodów Zjednoczonych, Światowa Organizacja Meteorologiczna i Międzynarodowa Agencja Energii Atomowej.

3. Agencja może współpracować w dziedzinach wspólnych interesów z tymi instytucjami w państwach niebędących członkami Wspólnot Europejskich, które mogą dostarczyć dane, informacje i fachową wiedzę, metodologie zbierania danych, analizy i oceny, które są interesujące dla obu stron i konieczne do udanej realizacji zadań Agencji.

4. Współpraca określona w ust. 1, 2 i 3 musi w szczególności uwzględniać potrzebę unikania jakiegokolwiek powielania wysiłków.

Artykuł 19

Agencja jest otwarta dla państw, które nie należą do Wspólnoty, ale które podzielają troskę Wspólnoty i ich państw członkowskich o realizację celów Agencji, na mocy umów zawartych między nimi a Wspólnotą zgodnie z procedurą art. 300 Traktatu.

Artykuł 4

1. W skład sieci wchodzą:

a) główne elementy składowe krajowych sieci informacyjnych;

b) krajowe punkty kontaktowe;

c) centra tematyczne.

2. Państwa członkowskie informują Agencję o głównych elementach składowych ich krajowych sieci informacji o środowisku, szczególnie w dziedzinach priorytetowych, o których mowa w art. 3 ust. 2, włączając w to każdą instytucję, która według ich oceny mogłaby wnieść wkład w pracę Agencji i uwzględniając potrzebę objęcia geograficznym zasięgiem sieci jak największej części ich terytoriów.

Państwa członkowskie współpracują odpowiednio z Agencją i uczestniczą w pracach Europejskiej Sieci Informacji i Obserwacji Środowiska zgodnie z programem pracy Agencji poprzez zbieranie, zestawianie i analizowanie danych w całym kraju.

Państwa członkowskie mogą przyłączyć się do takiej współpracy również na szczeblu międzynarodowym.

Artykuł 4

3. Państwa członkowskie mogą w szczególności wyznaczyć spośród instytucji, o których mowa w ust. 2, lub spośród innych organizacji utworzonych na terytoriach tych państw, "krajowy punkt kontaktowy" w celu koordynacji lub przekazywania informacji, jakie mają być dostarczane na szczeblu ogólnokrajowym, do Agencji i do instytucji lub organizacji wchodzących w skład sieci, włączając w to centra tematyczne, o których mowa w ust. 4.

4. Państwa członkowskie, w terminie do dnia 30 kwietnia 1994 r., mogą także określać instytucje lub inne organizacje utworzone na ich terytoriach, którym można powierzyć konkretne zadanie współpracy z Agencją w zakresie niektórych tematów będących przedmiotem szczególnego zainteresowania.

Wskazana w ten sposób instytucja powinna mieć uprawnienia do zawarcia umowy z Agencją w sprawie działania jako centrum tematyczne sieci w odniesieniu do konkretnych zadań.

Centra te współpracują z innymi instytucjami wchodzącymi w skład sieci.

Artykuł 4

5. Centra tematyczne są wyznaczane przez zarząd, określony w art. 8 ust. 1, na okres nieprzekraczający czasu trwania każdego wieloletniego programu pracy, o którym mowa w art. 8 ust. 4. Centrum może być jednak wyznaczane ponownie.

6. Rozdzielenie konkretnych zadań centrom tematycznym wykazuje się w wieloletnim programie pracy Agencji, o którym mowa w art. 8 ust. 4.

7. W szczególności w świetle wieloletniego programu pracy Agencja dokonuje okresowych przeglądów elementów składowych sieci, o których mowa w ust. 2, a także dokonuje zmian, o których może zadecydować zarząd, z uwzględnieniem nowych podmiotów wyznaczonych przez państwa członkowskie.

Główny Inspektor Ochrony Środowiska

urząd GIOŚ - Departament Monitoringu i Informacji o Środowisku

Artykuł 5

Agencja może, w drodze odpowiednich ustaleń, szczególnie w formie umowy, powierzyć realizację zadań instytucjom lub organizacjom wchodzącym w skład sieci, o której mowa w art. 4.

Państwo członkowskie może postanowić, w odniesieniu do krajowych instytucji lub organizacji znajdujących się na jego terytorium, że takie ustalenia z Agencją są dokonywane w porozumieniu z krajowym punktem kontaktowym.

Art. 25.

 1. Źródłem informacji o środowisku jest w szczególności państwowy monitoring środowiska.

2. Państwowy monitoring środowiska stanowi system pomiarów, ocen i prognoz stanu środowiska oraz gromadzenia, przetwarzania i rozpowszechniania informacji o środowisku.

3. Państwowy monitoring środowiska wspomaga działania na rzecz ochrony środowiska poprzez systematyczne informowanie organów administracji i społeczeństwa o:

  1)   jakości elementów przyrodniczych, dotrzymywaniu standardów jakości środowiska określonych przepisami i poziomów, o których mowa w art. 3 pkt 28 lit. b i c, oraz obszarach występowania przekroczeń tych standardów i poziomów;

  2)   występujących zmianach jakości elementów przyrodniczych i przyczynach tych zmian, w tym powiązaniach przyczynowo-skutkowych występujących pomiędzy emisjami i stanem elementów przyrodniczych.

Art. 26. 

1. Państwowy monitoring środowiska obejmuje, uzyskiwane na podstawie badań monitoringowych, informacje w zakresie:

  1)   jakości powietrza;

  2)   jakości wód śródlądowych powierzchniowych i podziemnych oraz morskich wód wewnętrznych i wód morza terytorialnego;

  3)   jakości gleby i ziemi;

  4)   hałasu;

  5)   promieniowania jonizującego i pól elektromagnetycznych;

  6)   stanu zasobów środowiska, w tym lasów;

  7)   rodzajów i ilości substancji lub energii wprowadzanych do powietrza, wód, gleby i ziemi;

  8)   wytwarzania i gospodarowania odpadami.

2. Badania monitoringowe przeprowadza się w sposób cykliczny, stosując ujednolicone metody zbierania, gromadzenia i przetwarzania danych.

3. W ramach państwowego monitoringu środowiska są gromadzone i sporządzane dane dotyczące stanu środowiska, do których przekazywania Rzeczpospolita Polska jest obowiązana na mocy zobowiązań międzynarodowych.

Art. 27. 

1. Państwowy monitoring środowiska zbiera dane na podstawie:

  1)   pomiarów dokonywanych przez organy administracji, obowiązane na podstawie ustawy do wykonywania badań monitoringowych;

  2)   danych zbieranych w ramach statystyki publicznej, określanych corocznie w programach badań statystycznych statystyki publicznej;

  3)   informacji udostępnionych przez inne organy administracji;

  4)   pomiarów stanu środowiska, wielkości i rodzajów emisji, a także ewidencji, do których prowadzenia obowiązane są podmioty z mocy prawa albo na mocy decyzji;

  5)   innych niż wymienione w pkt 4 informacji, uzyskanych odpłatnie lub nieodpłatnie od podmiotów niebędących organami administracji.

2. Zasady funkcjonowania państwowego monitoringu środowiska oraz zadania organów Inspekcji Ochrony Środowiska w zakresie jego koordynacji określają przepisy ustawy o Inspekcji Ochrony Środowiska.

Art. 28. 

Podmioty korzystające ze środowiska,

obowiązane z mocy prawa oraz na mocy decyzji do pomiaru poziomu substancji lub energii w środowisku oraz wielkości emisji,

Art. 29. 

1. Organy administracji obowiązane do wykonywania badań monitoringowych mają obowiązek wzajemnego, nieodpłatnego udostępniania informacji o środowisku.

1a. Organy Inspekcji Ochrony Środowiska udostępniają nieodpłatnie organom Państwowej Inspekcji Sanitarnej, gromadzone w ramach państwowego monitoringu środowiska, dane zawierające wyniki pomiarów, o których mowa w art. 90 ust. 1.

2. Inne organy administracji, dysponujące informacjami, które mogą być wykorzystane na potrzeby państwowego monitoringu środowiska, są obowiązane do ich nieodpłatnego udostępniania organom, o których mowa w ust. 1.

Art. 2. 

1. Do zadań Inspekcji Ochrony Środowiska należy:

1)   kontrola przestrzegania przepisów o ochronie środowiska i racjonalnym użytkowaniu zasobów przyrody;

2)   kontrola przestrzegania decyzji ustalających warunki korzystania ze środowiska oraz zakresu, częstotliwości i sposobu prowadzenia pomiarów wielkości emisji;

2a)  kontrola zawartości siarki w ciężkim oleju opałowym stosowanym w instalacjach energetycznego spalania paliw oraz w oleju do silników statków żeglugi śródlądowej;

3)   udział w postępowaniu dotyczącym lokalizacji inwestycji;

4)   udział w przekazywaniu do użytku obiektów lub instalacji realizowanych jako przedsięwzięcie mogące znacząco oddziaływać na środowisko;

5)   kontrola eksploatacji instalacji i urządzeń chroniących środowisko przed zanieczyszczeniem;

6)  podejmowanie decyzji wstrzymujących działalność prowadzoną z naruszeniem wymagań związanych z ochroną środowiska lub naruszeniem warunków korzystania ze środowiska;

7)   współdziałanie w zakresie ochrony środowiska z innymi organami kontrolnymi, organami ścigania i wymiaru sprawiedliwości oraz organami administracji państwowej i rządowej, samorządu terytorialnego i obrony cywilnej, a także organizacjami społecznymi i opiekunami społecznymi;

Art. 2 ust. 1 c.d.

8)   organizowanie i koordynowanie państwowego monitoringu środowiska, prowadzenie badań jakości środowiska, obserwacji i oceny jego stanu oraz zachodzących w nim zmian;

9)   opracowywanie i wdrażanie metod analityczno-badawczych i kontrolno-pomiarowych;

10)  inicjowanie działań tworzących warunki zapobiegania poważnym awariom oraz usuwania ich skutków i przywracania środowiska do stanu właściwego;

11)  kontrola przestrzegania przepisów o opakowaniach i odpadach opakowaniowych;

12)  kontrola przestrzegania przepisów o obowiązkach przedsiębiorców w zakresie gospodarowania niektórymi odpadami oraz o opłacie produktowej i opłacie depozytowej;

12a) nadzór i kontrola w zakresie postępowania z substancjami kontrolowanymi oraz z produktami, urządzeniami i instalacjami zawierającymi te substancje;

13)  kontrola przestrzegania przepisów i uzyskanych na ich podstawie zezwoleń, z wyłączeniem kontroli laboratoryjnej, w zakresie postępowania z organizmami genetycznie zmodyfikowanymi;

14)  kontrola wyrobów wprowadzonych do obrotu lub oddanych do użytku, podlegających ocenie zgodności w zakresie spełniania przez nie zasadniczych lub innych wymagań dotyczących ochrony środowiska, określonych w przepisach odrębnych;

14a) weryfikacja rocznych raportów, o których mowa w ustawie z dnia 22 grudnia 2004 r. o handlu uprawnieniami do emisji do powietrza gazów cieplarnianych i innych substancji (Dz. U. Nr 281, poz. 2784);

Art. 2 ust. 1 c.d.

14b) ocena jakości informacji zawartych w raportach, o których mowa w art. 7 ust. 1 ustawy z dnia 17 lipca 2009 r. o systemie zarządzania emisjami gazów cieplarnianych i innych substancji (Dz. U. Nr 130, poz. 1070);

15)  wykonywanie zadań określonych w ustawie z dnia 29 czerwca 2007 r. o międzynarodowym przemieszczaniu odpadów (Dz. U. Nr 124, poz. 859);

15a) kontrola przestrzegania przepisów o recyklingu pojazdów wycofanych z eksploatacji;

15b) kontrola przestrzegania przepisów ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o zużytym sprzęcie elektrycznym i elektronicznym (Dz. U. Nr 180, poz. 1495), z wyjątkiem przepisów art. 41 pkt 2 i 3;

15c) wykonywanie zadań związanych ze zbieraniem danych do Europejskiego Rejestru Uwalniania i Transferu Zanieczyszczeń oraz prowadzeniem Krajowego Rejestru Uwalniania i Transferu Zanieczyszczeń;

15d) wykonywanie zadań określonych w ustawie z dnia 10 lipca 2008 r. o odpadach wydobywczych (Dz. U. Nr 138, poz. 865);

16)  wykonywanie innych zadań określonych odrębnymi przepisami.

2. Zwierzchni nadzór nad wykonywaniem zadań, o których mowa w ust. 1, sprawuje minister właściwy do spraw środowiska.

3. Inspekcja Ochrony Środowiska współpracuje z Szefem Krajowego Centrum Informacji Kryminalnych w zakresie niezbędnym do realizacji jego zadań ustawowych.

Art. 3

1. Zadania Inspekcji Ochrony Środowiska określone w art. 2 wykonują:

1)   Główny Inspektor Ochrony Środowiska;

2)   wojewoda przy pomocy wojewódzkiego inspektora ochrony środowiska jako kierownika wojewódzkiej inspekcji ochrony środowiska, wchodzącej w skład zespolonej administracji wojewódzkiej.

2. Wojewódzki inspektor ochrony środowiska wykonuje w imieniu wojewody zadania i kompetencje Inspekcji Ochrony Środowiska określone w ustawie i przepisach odrębnych.

Art. 1. 

Główny Inspektor Ochrony Środowiska jest centralnym organem administracji rządowej, powołanym do

nadzorowanym przez ministra właściwego do spraw środowiska.

Art. 4

1. Główny Inspektor Ochrony Środowiska kieruje działalnością Inspekcji Ochrony Środowiska. (...)

3. Głównego Inspektora Ochrony Środowiska powołuje Prezes Rady Ministrów, spośród osób wyłonionych w drodze otwartego i konkurencyjnego naboru, na wniosek ministra właściwego do spraw środowiska. Prezes Rady Ministrów odwołuje Głównego Inspektora Ochrony Środowiska.

4. Zastępcę Głównego Inspektora Ochrony Środowiska powołuje minister właściwy do spraw środowiska, spośród osób wyłonionych w drodze otwartego i konkurencyjnego naboru, na wniosek Głównego Inspektora Ochrony Środowiska. Minister właściwy do spraw środowiska odwołuje Zastępcę Głównego Inspektora Ochrony Środowiska. (...)

Art. 16

1. Organy Inspekcji Ochrony Środowiska mogą zwrócić się do każdego organu administracji państwowej i rządowej oraz organu samorządu terytorialnego

2. W razie stwierdzenia nieprawidłowości w zakresie ochrony środowiska w działalności organów, o których mowa w ust. 1, organy Inspekcji Ochrony Środowiska kierują wystąpienie, którego treścią może być w szczególności wniosek o:

1)   wszczęcie postępowania administracyjnego;

2)   dopuszczenie do udziału w toczącym się postępowaniu.

3. W przypadku skierowania wystąpienia, o którym mowa w ust. 2, organom Inspekcji Ochrony Środowiska przysługują prawa strony w postępowaniu administracyjnym i postępowaniu przed sądem administracyjnym.

Art. 23

1. Tworzy się państwowy monitoring środowiska.

2. Państwowy monitoring środowiska obejmuje zadania wynikające z odrębnych ustaw, zobowiązań międzynarodowych Rzeczypospolitej Polskiej oraz innych potrzeb wynikających z polityki ekologicznej państwa.

3. Państwowy monitoring środowiska realizowany jest na podstawie:

1)   wieloletnich programów państwowego monitoringu środowiska opracowanych przez Głównego Inspektora Ochrony Środowiska i zatwierdzanych przez ministra właściwego do spraw środowiska;

2)   wojewódzkich programów monitoringu opracowanych przez wojewódzkiego inspektora ochrony środowiska i zatwierdzonych przez Głównego Inspektora Ochrony Środowiska.

4. Wojewódzkie programy monitoringu zawierają zadania określone w wieloletnich programach państwowego monitoringu środowiska.

Art. 23

5. Programy państwowego monitoringu środowiska obejmują, dla poszczególnych elementów środowiska, zadania realizowane w sieciach:

1)   krajowych;

 2)   regionalnych (wojewódzkich i międzywojewódzkich).

6. W programach państwowego monitoringu środowiska można uwzględnić zadania realizowane w sieciach lokalnych.

7. Celem sieci krajowych jest monitorowanie głównych elementów środowiska, z uwzględnieniem zobowiązań międzynarodowych wynikających z umów i konwencji wiążących Rzeczpospolitą Polską, dla potrzeb oceny skuteczności działań podejmowanych w skali kraju na rzecz ochrony środowiska.

8.Celem sieci regionalnych jest monitorowanie głównych elementów środowiska na obszarze województwa (sieci wojewódzkie) lub kilku województw (sieci międzywojewódzkie), dla oceny wojewódzkich i międzywojewódzkich działań podejmowanych na rzecz ochrony środowiska.

9. Celem sieci lokalnych jest monitorowanie wybranych elementów środowiska istotnych z uwagi na lokalne uwarunkowania.

Art. 24

Działalność państwowego monitoringu środowiska koordynują organy Inspekcji Ochrony Środowiska, w tym:

1)   sieci krajowe i regionalne - Główny Inspektor Ochrony Środowiska;

2)   sieci lokalne - Wojewódzki Inspektor Ochrony Środowiska, w uzgodnieniu z Głównym Inspektorem Ochrony Środowiska.

Art. 25

1. Organy administracji rządowej oraz samorządowej, prowadzące rejestry, wykazy, pomiary, analizy i obserwacje stanu środowiska, są obowiązane do nieodpłatnego udostępniania danych o stanie środowiska uzyskanych w trakcie ich działalności dla potrzeb państwowego monitoringu środowiska.

2. Informacje o środowisku i jego ochronie na obszarze województwa objęte państwowym monitoringiem środowiska są gromadzone przez wojewódzkich inspektorów ochrony środowiska i przekazywane Głównemu Inspektorowi Ochrony Środowiska.

3. Laboratoria zajmujące się pomiarami środowiskowymi powinny wdrożyć system jakości oraz posiadać akredytację w rozumieniu ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. o systemie oceny zgodności (Dz. U. z 2004 r. Nr 204, poz. 2087, z późn. zm.

Art. 25a

Główny Inspektor Ochrony Środowiska ustala sposób gromadzenia i przetwarzania danych oraz zakres i sposób przekazywania informacji, o których mowa w art. 25 ust. 2.

Art. 25b

Główny Inspektor Ochrony Środowiska opracowuje, nie rzadziej niż raz na 4 lata, raport o stanie środowiska w Polsce, uwzględniając w szczególności dane z państwowego monitoringu środowiska.

Art. 27

Minister właściwy do spraw środowiska może, dla celów kontroli i badań stanu środowiska, określić, w drodze rozporządzenia, warunki i metody prowadzenia pomiarów wielkości emisji oraz stężeń i poziomów substancji lub energii w środowisku, uwzględniając zobowiązania międzynarodowe Rzeczypospolitej Polskiej oraz postęp w zakresie technik pomiarowych.

Art. 28

1. Inspekcja Ochrony Środowiska zapewnia informowanie społeczeństwa o stanie środowiska.

2. Właściwy organ Inspekcji Ochrony Środowiska nieodpłatnie udostępnia organom administracji informacje, o których mowa w art. 25 ust. 2.

3. Na wniosek producenta zamierzającego prowadzić ekologiczne gospodarstwo rolne właściwy organ Inspekcji Ochrony Środowiska wydaje zaświadczenie informujące, że na terenie, na którym położone jest gospodarstwo rolne, nie nastąpiło przekroczenie dopuszczalnych stężeń szkodliwych substancji zanieczyszczających powietrze i wodę.


Wyszukiwarka

Podobne podstrony:
WSAiB Gliniecki (7) Organizacja ochrony środowiska
Adsorpcyjne oczyszczanie gazów z zanieczyszczeń związkami organicznymi, ochrona środowiska, ochrona
formy organizacyjne, ochrona środowiska UJ, I semestr SUM, dydaktyka, dydaktyka
Organizacja ochrony środowiska, Gospodarka,Ochrona środowiska
Bufory w organizmie, Ochrona Środowiska, Fizjologia
ORGANIZACJA OCHRONY SRODOWISKA prezentacja[1]
spra Prowadzenie testów toksykologicznych z zastosowaniem różnych organizmów, Ochrona Środowiska, se
ORGANIZACJA OCHRONY ŚRODOWISKA
ORGANIZACJA OCHRONY ŚRODOWISKA dr Anna DZIEWULSKA
ORGANIZACJA OCHRONY ŚRODOWISKA DR LEBOWA
KOLOKWIUM 3a Biologi1, UW Ochrona Środowiska Biologia Biotechnologia, chemia organiczna, chemia orga
notatki, STUDIA, WZR I st 2008-2011 zarządzanie jakością, podstawy ochrony środowiska, Zachowania Or
czerwień p-nitroanilinowa, OCHRONA ŚRODOWISKA UJ, chemia organiczna
chemia organiczna, WNoMiŚ, Przedmioty prowadzone w Instytucie Inżynierii i Ochrony Środowiska
krystalizacja, OCHRONA ŚRODOWISKA UJ, chemia organiczna
Organizacja Polskich slozb Ochrony środowiska morskiego
Organizacje, konferencje, ustawy ochrona środowiska
Wymień poziomy organizacji życia organizmów, Ogrodnictwo, II semestr, ekologia i ochrona środowiska
Pracownia z Chemii Organicznej dla II roku Ochrony Srodowiska, Chemia, chemia organiczna

więcej podobnych podstron