Celem ćwiczenia 9a było otrzymanie określonego kwasu i zasady.

Do wykonania ćwiczenia użyto: łyżkę do spalań, zlewkę o pojemności 100 cm³, szkiełko zegarkowe, sznurek, szczypce, siarke, palnik gazowy, papierki uniwersalne, magnez w postaci kawałków folii, fenoloftaleina.

Otrzymywanie kwasu siarkowego (IV)

Sproszkowana siarka została nabrana na łyżkę do spalań a następnie podgrzana aż do zapłonu. Następnie w rozpuszczonej, płonącej siarce został zamoczony sznurek i wrzucony do zlewki z niewielką ilością wody. Zlewka została przykryta szkiełkiem zegarkowym w celu uwięzienia wydzielającego się tlenku siarki (IV). Następnie został sprawdzony odczyn powstałego roztworu za pomocą papierka wskaźnikowego. Papierek pozwala na stwierdzenie że otrzymany roztwór jest kwasem, czyli kwasem siarkowym (IV).

Reakcje:

1. S + O₂ --> SO₂

2. SO₂ + H₂O --> H₂SO₃

Otrzymywanie wodorotlenku magnezu

Po założeniu okularów ochronnych z przyciemnianymi szybkami kawałek folii z magnezu, trzymany szczypcami, został podpalony nad palnikiem a następnie wrzucony do zlewki z niewielką ilością wody. Następnie został sprawdzony odczyn powstałego roztworu za pomocą papierka uniwersalnego. Papierek uniwersalny wykazał odczyn zasadowy, a fenoloftaleina zabarwiła roztwór na malinowo. Otrzymany zasadowy roztwór to wodorotlenek magnezu.

Reakcje:

1. Mg + O₂ --> MgO

2. MgO + H₂O --> Mg(OH)₂

Celem ćwiczenia 9b było otrzymanie różnych związków miedzi

Do wykonania ćwiczenia użyto: stężonego kwasu azotowego (V), kwas siarkowy (VI) o stężeniu 2M, wodorotlenek sodu o stężeniu 4M, jodek potasu o stężeniu 0,1M, kolba stożkowa o pojemności 100 cm³, probówka, palnik, trójnóg, siatka azbestowa, miedź metaliczna.

Pod dygestorium metaliczna miedź została roztworzona w stężonym kwasie azotowym (V). W trakcie zachodzenia reakcji nastąpiło wydzielanie brunatnego, silnie toksycznego tlenku azotu (IV), który musiał całkowicie ulotnić się z roztworu w celu przeprowadzenia dalszych reakcji. Następnie do roztworu został dodany wodorotlenek sodu. Powstał galaretowaty niebieski osad a probówka się ogrzała pod wpływem reakcji. Wodorotlenek miedzi (II) częściowo roztworzył się pod wpływem temperatury na tlenek miedzi (II) o czym świadczy miejscowe zabarwienie na kolor czarny. Zlewka z wodorotlenkiem zostaje ustawiona na trójnogu z siatką i jest ona podgrzewana aż do całkowitego roztworzenia się wodorotlenku miedzi (II). Po ostudzeniu roztworu zostaje dodany kwas siarkowy (VI), który zmienia zabarwienie roztworu ponownie na niebieski. Do powstałego siarczanu (VI) miedzi (II) został dodany jodek potasu. Po ustaniu się roztworu można zaobserwować wydzielanie się gazowego jodu oraz opadanie na dno białego osadu jodku miedzi (I).

Reakcje:

1. Cu + 4HNO_3(st) --> Cu(NO₃)₂ + 2NO₂ ↑ + 2H₂O

Cu + 4H⁺ + 4NO₃^- --> Cu²⁺ + 2NO₃^- + 2NO₂ + 2H₂O

Cu + 4H⁺ + 2NO₃^- --> Cu²⁺ + 2NO₂ + 2H₂O

2. Cu(NO₃)₂ + 2NaOH --> Cu(OH)₂ ↓ + 2NaNO₃

Cu²⁺ + 2NO₃^- + 2Na⁺ + 2OH^- --> Cu(OH)₂ ↓ + 2Na⁺ + 2NO₃^-

Cu²⁺ + 2OH^- --> Cu(OH)₂ ↓

3. Cu(OH)₂ -T-> CuO + H₂O

4. CuO + H₂SO₄ --> CuSO₄ + H₂O

CuO + 2H⁺ + SO₄^2- --> Cu²⁺ + SO₄^2- + H₂O

CuO + 2H⁺ --> Cu²⁺ + H₂O

5. 2CuSO₄ + 4KI --> 2CuI + 2K₂SO₄ + I₂ ↑

2Cu²⁺ + 2SO₄^2- + 4K⁺ + 4I^- --> 2Cu⁺ + 2I^- + 4K⁺ + 2SO₄^2- + I₂ ↑

2Cu²⁺ + 4I^- --> 2Cu⁺ + 2I^- + I₂ ↑