Chcę pomalować czas Ach wy, wy psotne, figlarne dni, Co cicho - niczym nic – wpadacie do mych rąk, Tak cicho, że nie wiem kiedy, Ani tym bardziej skąd. A każdy – z was – paletę z pędzlem trzyma, I Rafaela sobą cudownie, cudownie gra, I na trójwymiarowej przestrzeni, Maluje, co który w fantazji ma. A ja podziwiam – wasze – dzieła, I też chcę malować, lecz tylko, tylko was, Ale najbardziej pragnę – głębokim różem musnąć - Biegnący z przeciwka czas. A dlaczego to mówię wam – właśnie – wam? Bo czas jest również wasz, Więc może któregoś ranka – usłyszę: „ – To o czym skrycie marzyłaś – to oto, oto masz”. I. Iwańska Warszawa 2016-02-24